Aangedaan... misschien een ouderwetse uitdrukking maar zo voel ik me sinds ik op het nieuws hoorde over de dood van de echtgenoot van Sabine Hagedoren... ook Frank Deboosere kreeg zijn deel deze week met de dood van zijn zus... allebei nog zo jong... ik ken Sabinekes man niet... ik noem haar altijd zo omdat ze zo'n lief snuiteke heeft... en haar ook niet persoonlijk maar toch doet het me iets... op 42 jaar je vrouw en jonge kindjes moeten verlaten het is me wat... en zij blijft nu achter met die twee kinderen die hun papa al jong moeten missen... waarom doet dit me meer dan anders... ik denk omdat die twee elke dag bij je binnen komen om het mooie of minder mooie weer te komen voorspellen en altijd met die gemeende glimlach... en die glimlach moeten ze behouden omwille van het publiek ook wanneer ze binnenin kapot zijn... erg toch.

Ik heb een nogal zware week gehad... zwaar voor mij dan toch... moest op controle bij de gynaecoloog tegelijkertijd met 't manneke die bij de tandarts moest zijn... dus ben ik te voet naar de tram gewandeld en dat ging verrassend goed... zo goed dat ik de volgende dag met frisse moed de stad ben ingetrokken... wat spulletjes gekocht en 2 bloezen... een grote witwas gedraaid en ook een kleurwas... allemaal spullen die dan ook nog moeten gestreken worden... iets dat ik nu heb gedaan en ik zit hier nu uit te puffen en te lekken... maandag was ook zwaar doordat poetshulp verstek liet gaan en ik het hele kot zelf heb moeten uitmesten... ik denk dat ik de rest van de dag met mijn "pikkels" omhoog ga liggen nietsdoen.

02-08-2016 om 21:39 geschreven door natoken

02-08-2016 om 09:21 geschreven door ani

01-08-2016 om 17:07 geschreven door lipske