Zoals ik vroeger niet kon leven zonder een lijstje onder mijn neus met alle taken die er die dag en de daaropvolgende dagen aangepakt moesten worden zo ben ik nu overtuigd dat je beter niets kan plannen want dat haalt toch niets uit... goede voornemens idem dito... door de jaren heen... en geloof me het heeft lang geduurd voor ik van die ziekte genezen was... werd ik steevast de eerste dag van elk nieuw jaar wakker met 1) een vette kater en 2) goede voornemens... ik zou dit en dat gaan doen en dit en dat niet meer doen... jawatte... hoe lang hield ik dat vol... hoogstens 3 dagen en ik verviel weer in mijn oude zondige zelf... tot ik op een eerste dag van een nieuw jaar wakker werd met alleen nog die kater en één goed voornemen... ik zou geen voornemens meer maken... en zo gebeurde.

Maar... een oude aap verleert niet snel zijn ingebakken gewoontes en soms kan ik het niet laten een ietsje vooruit te plannen... zo ook gisteren... na de poetsbeurt ging ik op stap met zoonlief voor een orgie in de supermarkt... niet bepaald een rustgevende bezigheid hoor... zoon is een drukke jongen... hij rijdt met één hand (staat stoer nietwaar) in de winkel laat ik me door hem opjagen want hij moet nog vanalles doen thuis... wil ik helpen inpakken duwt hij me opzij... thuis gekomen slaak ik dan een luidruchtige zucht van opluchting... daar ben ik dan weer vanaf voor een dikke week... hoera!!!... tijdens het sorteren van mijn meegebrachte koopwaar stuitte ik op papieren voor de ziekenkas en ik nam me voor die vandaag binnen te brengen... geen goed idee blijkbaar want ik las net dat bussen en trams nog maar eens staken vandaag... sommigen onder ons geloven vast dat God ons leven bepaalt maar naar mijn bescheiden mening zijn het de vakbonden die de controle hebben.

Dan heb ik nog één taak te vervullen en dat is de lezers van mijn blog die zo vriendelijk zijn een reactie te plaatsen en die ik niet via sennet kan bereiken te bedanken... het geeft je moed verder te bloggen.

28-02-2018 om 19:52 geschreven door Gé

27-02-2018 om 18:40 geschreven door natoken

27-02-2018 om 17:50 geschreven door ani