Neerslag vind ik een mooi woord... een mooi woord voor die natte bedoening van de laatste weken... die neerslag heeft ook een weerslag op mijn gemoed... nog zo'n mooi woord... weerslag... al mijn ouwe botten doen pijn... de was wil maar niet drogen... 't manneke is niet om mee te leven... ik voel me als in een gevangenis zitten en vind geen weg eruit... koken is ook al een opgeve geworden door een man die niet wil eten met zijn nieuwe tanden... begin maar eens een variabel menu op te stellen met de voorwaarden... het moet heel zacht zijn... smakelijk... juist genoeg en zeker niet te veel... mijn wederhelft is altijd een kieskeurige eter geweest zodat ik jarenlang steeds elke dag 2 soorten groenten op tafel zette... de kinderen en ik aten dan wat wij lustten en het opperhoofd een van de groenten van zijn beperkte keuze... maar ik was het beu alleen erwtjes en peekes te mogen eten of weer dubbel te koken en ben stiekem beginnen smokkelen... aangezien ik vaak puree moet maken kap ik groenten en aardappelen bijeen en zet de mixer erin... wat niet weet niet deert is het spreekwoord en hoe waar het is ondervind ik nu... man at nooit kolen... geen enkele soort... nu wel... ik begon met een kleine hoeveelheid en ben die gaan uitbreiden... man at alles op zonder protest... dat geeft moed... vandaag de ultieme test... zijn meest gehate groente... witloof... net binnengesmikkeld... de enige groenten die ik nog niet heb binnengesmokkeld zijn asperges en champignons... wie weet!

Hebben jullie ook zo'n hekel aan een boek lezen of film kijken waarin het einde in mist gehuld is... ik dus zeker... keek net naar de film Z for Zacharia en ben onbevredigd achter gelaten... dat vreet aan me... is die man nu echt vertrokken of heeft de andere hem in de diepte laten vallen... ik zal het nooit weten... zo erg!!!

Gisteren weer een fikse oorlog uitgestreden hier ten huize van... man kan moeilijk uit zijn woorden komen en als ik niet direct versta wat hij wil zeggen krijgt hij een driftbui... en ja ik weet het wel... ik zou dit over me heen moeten laten gaan maar ik ben nu eenmaal geen gedwee en mak lam en pik het niet dat hij steeds zijn woede en frustratie op mij af reageert zodoende... moest hij voor hij ziek werd een gemakkelijke man geweest zijn zou ik misschien meer geduld hebben maar dat is niet zo... het was vaak hommeles met hem en ik ben met de jaren ook niet geduldiger geworden... ik ben de hele dag in een bocht om hem heen gelopen en heb alleen het hoogst noodzakelijke tegen hem gezegd... dus windstil vandaag... en morgen zien we wel... dat corona gedoe geeft je een claustrofobisch gevoel... je zit de hele tijd op elkaars lip zonder enige afleiding... funest voor de zenuwen. 

10-07-2021 om 20:31 geschreven door Natoken

09-07-2021 om 17:42 geschreven door Dirk

08-07-2021 om 09:13 geschreven door ani

07-07-2021 om 17:15 geschreven door Dirk

05-07-2021 om 12:36 geschreven door Dirk

04-07-2021 om 23:40 geschreven door Natoken

03-07-2021 om 11:11 geschreven door Dirk

02-07-2021 om 11:08 geschreven door ani