Gisteren, zondag vroeg mijn dochter me of ze mochten langs komen... ze is hier heel voorzichtig mee omdat ze niet gevaxt zijn... en ik ik ben al die voorzichtigheid zo beu als kouwe pap terwijl mijn laatste levensjaren voorbij vliegen... ze kwamen en ik heb ze allebei een dikke kuffel gegeven en man man wat deed dat goed... die eerste knuffel na bijna 2 jaar afstandelijkheid... ik voelde me even terug een jonge moeder... we konden gelukkig nog in de tuin zitten om wat bij te praten... schoonzoon is gewoon blijven door werken de hele corona periode terwijl dochter de hele tijd van huis uit werkte maar nu 1 x per week naar kantoor moet... heel raar is het.. de meeste collega's blijven liever thuis dan weer uren in het verkeer te moeten zitten... dochter vind die ene dag wel wat afwisseling maar is toch ook liever thuis... wat ook veranderd is... veel mensen gaan niet meer zo gaarne de deur uit... winkelen is niet meer zo aangenaam... in een massa mensen lopen wil je vermijden maar dat kan niet altijd en dan is er die angst voor... wat als... covid heeft ons leven veranderd.

Woensdag moet ik met 't manneke naar de tandarts... ik vraag me af wat we moeten als die lieve dame stopt met werken... het is dit jaar al... wij werden al door haar behandeld toen de kinderen nog klein waren... zowat 40 jaar dus en altijd tot volle tevredenheid... dat wordt een zwaar gemis.

Donderdag worden mijn haren geknipt... ik weet niet hoe anderen dit doen maar ik stap elke dag uit mijn bed met haren die stijf rechtop naar alle kanten pieken en dan kan ik... ofwel ze weer eens wassen... ofwel mijn kop onder de kraan houden... op geen enkele andere manier krijg ik die stekels in het gareel... dus kort houden is de boodschap.

Avontuurlijker dan dit gaat mijn week niet worden... als het weer wat wil mee werken nog wat in de tuin rondstiefelen om stoute plantjes tot de orde te roepen... en een treurlied zingen voor mijn meidoorn... wij plantten hem in 1961 en elk jaar verblijdde hij ons met zijn prachtig roze en lekker geurende bloemetjes... dit jaar bloeide hij nog maar plots begonnen zijn bladeren te vallen en hij ziet er dood uit... zou zijn tijd gekomen zijn... ik las ooit dat ook planten en bomen een bepaalde levensduur hebben zoals mensen en dieren... triest en nog eens triest!

24-09-2021 om 11:19 geschreven door ani

22-09-2021 om 11:28 geschreven door ani

20-09-2021 om 17:34 geschreven door Natoken