|
Niettegenstaande mijn niet-zo-erg-goesting-hebbende bui ga ik toch maar straks de tuin in om onze meidoorn te trimmen... tja de zon schijnt en aangezien je nooit weet wanneer je dat ding nog eens gaat weerzien moet het nu gebeuren... alle dooie takken eraf en dan vingers gekruist hopen dat de boom zich herpakt en ons weer volgende zomer gaat verblijden met geurige roze bloempjes.
Niettegenstaande mijn zure echtgenoot me zo ongeveer eens per week vertelt dat hij de volgende dag niet meer gaat halen laat ik mij niet tegen houden om nog plannen te maken... op korte termijn weliswaar... als je dat niet meer doet kan je best dadelijk je urn al inkruipen... ach here weer die galgenhumor van mij... niet iedereen is gediend van dat soort humor en vindt het getuigen van pessimisme... niet dus maar wel realisme.
Niettegenstaande mijn schrik voor nog eens een spuit anti Covid... vorige keer viel echt niet mee... ben ik die derde prik donderdag gaan halen en heb 't manneke wreed tegen zijn goesting toch mee gekregen... de spuit zelf was een fluitje van 1 cent... de tocht erheen viel ook mee maar terug was weer een heel avontuur... mijn echtgenoot's dwarse natuur kennende zou ik beter moeten weten en hem moeten laten aanmodderen maar ja ik ben wat ik ben... een eerder ongeduldig mens dat wil helpen maar er alleen maar gefrustreerd van geraakt... zodra die spuit erin zat en we de verplichte 10 minuten hadden gewacht trokken we naar de parking... tot dan geen vuiltje aan de lucht... tussen haakjes we hadden toen een blauwe lucht en ik was wreed dankbaar dat het niet goot zoals de dag ervoor... dan begon de ellende... ik zei: "we moeten naar links helemaal tot het einde" en op slag sloeg manlief af en reden we tegen de richting in... werden terug gefloten en ik... nog altijd niet geleerd... zei: "helemaal tot het einde" en weer sloeg hij verkeerd af en zaten we klem... man aan het vloeken en ik aan het stomen... die oen van mij heeft werkelijk een ingebouwd systeem dat hem verbiedt naar mijn raad te luisteren met alle gevolgen vandien... als ik later de euvele moed heb om te zeggen : "ziedewel?" is het hek van de dam.
Niettegenstaande al dit gedoe zijn we veilig thuis gekomen maar echt... met die man van mij op tocht gaan is geen sinecure... dat kost me elke keer een liter zweet... vroeger waren er ook tranen maar die zijn blijkbaar op... deze laatste week kan hij blijkbaar de TV niet meer schakelen... kijkt het uur verkeerd en zit dan te sakkeren... kan het juiste kanaal niet vinden en roept me dan... elke keer de reclame zijn programma onderbreekt weer dat gesakker... het enige waar hij nog ietwat stil bij is zijn de sportuitzendingen... eens die beginnen hoor ik hem niet meer... voor mij een zegen dus en dan triptrap ik geniepig de kamer uit om mijn ding te doen.
Niettegenstaande al deze ellende ben ik al blij dat die derde spuit me niet zoveel last bezorgt als de vorige... ik begin al voorzichtig te denken aan een tochtje naar de koekestad... weliswaar met masker... ach denken mag nog wel.
|
