|
Pppfff ik ben er geraakt... ja het is weer een hele tijd geleden dat jullie me zagen... ik was niet weg maar zat eigenlijk vast in mijn eigen sores... het nieuwe jaar wordt traditiegetrouw algemeen bejubeld en vroeger deed ik daar lustig aan mee... het leven heeft me spijtig genoeg geleerd dat er eigenlijk nooit iets verandert... dagelijkse problemen met gezondheid en nog van die koleire dinges stoppen niet omdat het jaartal 1 cijfer opschuift... het enige wat verschilt is dat er weer nieuwe regeltjes en belastingen opduiken... wij burgers vinden altijd dat de regering traag is in problemen oplossen en de hele tijd achter de feiten aanholt... pardon... slentert... er is echter één duister team dat zich uit de naad werkt om gaatjes te vinden die nog niet belast werden en telkens vinden ze wel iets... voor zoiets moet je toch bewondering hebben.
De voorbije dagen waren niet om mee te "stoeffen"... buiten nat en winderig... binnen droog en winderig... oudejaar werd hier in doodse stilte uitgezeten na een fikse ruzie... tja soms wordt het je teveel en barst de boel... gelukkig hadden we geen visite... maar ja ook dàt gaat weer voorbij al zal het niet de laatste storm zijn... ik wilde die dag het een beetje gezellig maken voor ons beiden maar na een simpele vraag van mij barste man uit in koleire en ik... niettegenstaande al mijn goede voornemens om niet te reageren... was zo gekwetst dat ik het geplande menu in de vuilbak kieperde en hem zegde dat hij maar zelf zijn eten zocht... het jaar 2022 was al niet schitterend en het einde ervan al evenmin... nu ben ik al een beetje bekomen en terug paraat voor nieuwe uitdagingen.
Zaterdag wordt die held van mij 95 en ik weet nog altijd niet of ik hem ga feliciteren... zondag komen dochter en haar man ons bezoeken... deze week onze buurman op bezoek gehad... is zowat traditie geworden... het begin van het nieuwe jaar bij elkaar te komen... toen zijn vrouw nog leefde was het altijd een gezellige boel want zij was dol op grappen... hij daarentegen is een gortdroog type... buurvrouw en ik wisten hem dan altijd uit zijn monoloog te krijgen en het leuk te houden... nu zij er niet meer is hebben wij 3 uren lang zitten luisteren naar zijn verhalen over zijn carrière... een carrière die heel gevarieerd was en succesvol maar waar we al 60 jaren mee gebombardeerd werden... heel vermoeiend... toen hij weg was voelde ik me alsof ik een marathon had gelopen... rijp voor mijn bed... maar ja we hadden onze plicht gedaan.
Dit klinkt niet sympathiek... ik weet het... door de ziekte van man leid ik al jaren een geïsoleerd leven en ik snak vaak naar een portie leut... nog eens enkele uurtjes kunnen lachen en "zwanzen" zou me goed doen maar ik vrees dat ik dat nooit meer ga mee maken... bijna al onze voormalige vrienden zijn overleden en degenen die over blijven zijn oud en hebben ook hun troubles... gelukkig heb ik nog boeken en zo lang die me kunnen afleiden zal ik het wel overleven.
Wat het nieuwe jaar betreft... persoonlijk zie ik niet veel goeds op ons afkomen maar ik hoop dat niet iedereen er zo over denkt... hoop doet leven en... misschien... valt het nog wel mee.
|
