't Is plotseling koud, vooral 's morgens. Je adem wordt wolkjes, je vel trekt zich strak, het is alsof de winter reeds in je enkels hapt. Die dikke jas komt al van pas, bedenk je, terwijl je de deur achter je dichttrekt en er stevig de pas in zet, slalommend tussen grijs en nat, naar de bakker. Enkele dagen maar, denk je, als ik nu eens voor enkele dagen naar de zon zou vliegen, nog gauw even bijtanken voor de echte winter me nog strammer maakt. Even lekker morsen met de zon... Ik weet niet waarom, maar ineens denk ik aan die meer dan 6.ooo asielzoekers in ons land, die geen bed voor de nacht hebben. En die zigeunerkinderen die op de stoep slapen: het ene jongetje in een veel te kleine regenjas, het andere jongetje in geen regenjas... Zouden mijn twee kleinzonen, mijn prinsenkinderen, dit overleven ? Hoe zou het met mij zijn, moest ik weten dat ze voor mijn deur kamperen op een kartonnen doos ? Nee, ik blijf maar lekker thuis en even aan iets anders denken. Ik ga mijn pantoffels opzoeken, een Duvel binnen handbereik en de verwarming toch maar een graadje hoger...
ik had nooit gedacht dat je langgerekte zinnen rond mijn mond zou kunnen vouwen een taal zou willen maken voor mij, voor ons met woorden zoals jij en ik in het begin waren er alleen jouw handen tussen mijn eenzaamheid en mezelf plotseling sloegen wagenwijd de deuren open tot aan je mond daarna kwamen je gezicht je ogen je lippen vervolgens trok je de schaamte uit en hing hem nonchalant aan de muur en toen kwam jij tevoorschijn als een schaterlach
ik denk en ik hoop dat de dood een mooie vrouw is die na het laatste glas champagne en na de laatste dans me naar het bed leidt me even onder de oksels optilt me bij mijn enkels neemt en me zo op het laken legt dan de kussens opklopt en ze achter mijn heupen en mijn rug schikt en tenslotte traag de gordijnen dichttrekt
alleen de nevel van de muziek ruist dan door de kamer
Wat kon ik je schenken ? Ik had maar gaven voor honger en dorst en ik had je zo vertederd lief. Ik zei : ik geef je de lucht, omdat ze zo blauw is vandaag en jij zo lief.
Je was zo blij en zo mooi als je ogen Dit was de droom : ik had gezegd de lucht is blauw vandaag, pluk mijn geluk. En s avonds hing je het op als een hemel boven je bed.
Je zei : kom bij me, toe. Ik heb sterren voor je gekocht. In je ogen zag ik wind en wolken. De nacht droeg bloemen in je slaap. Het was alsof ik langzaam bloedde op zacht gras.
