de winter slaat met vlijmscherpe zwaarden
van de wind
littekens in de wangen van de huizen
de velden kantelen
tot een wreed en warm geheim van de zomer
geen beeld blijft ongeschonden
als jij schaatst
in de open leegte van deze vloeipapieren droom
het eenzame licht
geslepen op een veel te zachte boom
lokt de wandelende struiken in hinderlaag
kinderen oefenen onder een hoestend hoofd
in de gietvorm van de eeuwigheid
met kogels van vrede
de zon breekt middendoor
en ik loop in de maagdelijke sneeuw
achter de stukken te zoeken