schrijlings gezeten op de rug van het verleden

4

de zee zwenkt een zijstraat in

want de wolken werpen zich geruisloos op de golven

zou het de stilte voor de storm zijn

dit moet ik god gaan vertellen

verderop stoeien de vissen in fladderend blauw

de dag ligt lui en naakt op het strand

met de benen opgetrokken

want de zon bakt het bruin vandaag

de zee is een vrouw en trekt mij aan

wild als zij is met schuim op de mond

misschien vind ik morgen rust

aan haar doorweekte borsten