traag en behoedzaam

draaide het licht zich om

toen ik je zag en

de brede lokken van de ochtendzon

slopen listig om je heupen

ik werd met mijn hoofd in de wolken

achter de praalwagens van jasmijngeur

door de straten gesleurd

je was zo mooi

en zo lief als de schaterlach van je ogen

je sneed voor mij onhoorbare woorden

uit zacht wilgenhout

het gaat goed met mij

dacht ik

terwijl ik wachtte

tot de wind mij rondom jou zou dragen

zo gevoelig als het ochtendgras

doordrongen van dauw en wellust

trok de fluistering van je adem

voetstappen in het zand

naar de gedaanteloze beweeglijkheid

van het water

ik denk door jou leef ik langer

maar verdomme, je maakt me banger en banger

helaas

vandaag weet ik

je bent zo gevaarlijk als een vliegenvanger …