Op 10.8.2015 lanceerde ik op deze blog in de map ‘Gemeentebestuur’ het artikel ‘Middelkerke: recreatie in landbouwzone’. Na mijn bezoek aan de nieuwste ontspanningsmogelijkheid voor kinderen was ik vol lof over het doolhof doorheen een maïsveld, over het touwenparcours, over de aanvullende attracties waaronder twee springkastelen, een speeltuin, een zandbak, een speleobox en een voetbalveldje. Uiteraard was er ook een zelfbedieningsbar waar drankjes, wafels , hotdog, pizza…. aan niet overdreven hoge prijzen konden gekocht worden.
Bijkomende troeven waren tevens de grote parking en de uitstekende toegankelijkheid via drie toegangswegen.

Het zag er dus allemaal veelbelovend uit, maar … ik spaarde ook mijn kritiek niet omdat een recreatiepark op landbouwgrond mij zonevreemd voorkwam.
Bij nader nazicht kwam ik tot de vaststelling dat daar het gewestplan Oostende-Middenkust van kracht was en dat de gebruikte percelen volgens dat plan bleken te liggen in agrarisch gebied ‘met landschappelijke waarde’.

Hoe zat dat eigenlijk met die vergunning?
In november 2014 kreeg de uitbater VOF Intense Activities van het schepencollege een principieel akkoord. In januari 2015 stond er al publiciteit in het Middelkerks toeristisch programmaboekje. In mei-juni werd de bouw gedoogd. De verantwoordelijke schepen Dewulf trad niet op.
Op 26 juni 2015 (of 10 juli zelfs, al naargelang de bron) wordt een bouwaanvraag ingediend … als het parcours er al staat en uitgebaat wordt. Op 11 augustus keurt het schepencollege de bouw goed, niettegenstaande een ongunstig verslag van de gemeentelijk stedenbouwkundig ambtenaar van 10 augustus. De gemeente reikt dan ook een vergunning uit, maar wel één ‘met voorwaarden’. Aangezien het park in landbouwzone lag, mocht de constructie slechts 3 maanden blijven staan. Ze moest dus elk jaar in september afgebroken worden en in juni weer opgebouwd worden.
Dat kwam weliswaar overeen met de bloeitijd van maïs. De hoogte van het gewas moet namelijk voldoende zijn, anders verdwaalt er niemand in het doolhof. De maïs wordt normaal begin mei gezaaid. En eind september wordt ze geoogst.

Maar … het is uiteraard ondenkbaar dat de organisatoren elk jaar dat reusachtig werk van afbraak en heropbouw van het touwenparcours zouden uitvoeren. Dat zou de uitbating zeker onrendabel maken!

Jullie weten misschien ook nog dat het in de bedoeling ligt van optimisten dat er ooit nog een verbinding zou komen vanaf de snelweg naar het rondpunt aan de Westendelaan. Tussen haakjes, eigenlijk zou dat rondpunt dan pas zinvol worden.
De uitgereikte vergunning was 4 (of 5?) jaar geldig. Indien die verbinding snelweg – rondpunt er vroeger zou komen, zou de vergunning opgeschort worden.

De gewestelijke stedenbouwkundige ambtenaar ging in beroep tegen het uitreiken van de vergunning omdat het geen landbouwgebonden activiteit was.
De aanvragers van die vergunning gingen ook zelf in beroep en dat om twee redenen: jaarlijks moeten afbreken en de duur van de vergunning.
De deputatie vernietigde daarop de vergunning.
Dit jaar dienden de eigenaars/uitbaters een nieuwe aanvraag in, maar die werd geweigerd door de gemeente.
Op 18 september 2015 legde De Kegel X-treme klacht neer tegen het project bij de Bestendige Deputatie. Het rapport van de Provinciale Stedenbouwkundige ambtenaar van 20 november was vernietigend. De afbraak werd bevolen, maar niet zonder dat eerst nog gepoogd werd om het op een akkoordje te gooien met de OVLD Deputé van Ruimtelijke ordening.

Verhuizen dus maar…
De firma Intense Activities heeft natuurlijk stevig geïnvesteerd in het Middelkerkse park. Dat ze ijverig op zoek ging naar een andere locatie, is haast vanzelfsprekend. Die heeft ze dus nu schijnbaar gevonden in Wenduine, op de site ‘Ter Zee’ in de Ringlaan.

Waarom dan niet op een andere locatie?
Omdat hij voorstander was van dat hoogteparcours (waarom niet trouwens want dat zou zeker een aanwinst geweest zijn voor Middelkerke) stelde JM Dedecker voor het park te plaatsen aan de Calidris (sportstrand) of in het sportpark van de krokodille. Hij is van mening dat deze mooie attractie naar Wenduine verhuisd is ‘door de onkunde en de leugens van onze plaatselijke bewindvoerders‘. Hij beweert dat de uitbater bedrogen werd door de valse beloftes van de burgemeester en van schepen Liliane Dewulf.

Besluit
Missen is menselijk, natuurlijk, maar om tot zo’n toestand te komen, moeten de blunders zich wel opstapelen. Aan dit project hangt een reukje.
Waarom trad de gemeente niet vroeger en kordater op alhoewel ze volgens welingelichte bron op de hoogte moeten geweest zijn dat er gebouwd en geïnstalleerd werd zonder vergunning?
Waarom werd de vergunningsaanvraag pas op 10 juli 2015 ingediend?
Wist de gemeente dan niet wat de gemeentelijke en gewestelijke ambtenaar van stedenbouw wel wisten? Of wisten ze het weer beter? Of trokken ze er zich niets van aan?
Waarom hebben de parcoursbouwers zich niet eerder en beter geïnformeerd? Of waren ze zo zeker dat ze die vergunning wel zouden krijgen?

Aanpassing op 9.8.2016
Aan het Progressief Kartel vroeg ik ook, maar wat laat, hun mening over het verdwijnen van het maïsdoolhof. Na zijn terugkeer uit verlof, antwoordde Geert Verdonck mij het volgende:
“Dit is een spijtige zaak voor onze gemeente. het aanbod aan all-weather attracties in Middelkerke is immers al genen vetten. Bij mijn weten was er geen probleem ivm de vergunning voor het maïsdoolhof (bestaat al jaren), omdat het over een niet permanente activiteit ging die in de winter werd afgebroken.
Wat de vergunning voor het hindernisparcours betreft, dat is/was een ander paar mouwen. Het betreft een recreatieve activiteit zonder link met de landbouw, in landbouwgebied. Zelfs als tijdelijke wegneembare constructie was een vergunning krijgen al twijfelachtig. De uitbaters waren hiervan ook op de hoogte, en hebben daarom contact opgenomen met het schepencollege en de burgemeester. Volgens hen heeft de burgemeester hen toen verzekerd dat alles in orde zou komen (lees ‘geregeld worden’), iets wat de burgemeester overigens ontkent. Blijkbaar is er ook een klacht gekomen van een uitbater van een andere all-weather attractie in de buurt, met het gekende gevolg: de uitbating van het hindernissenparcours werd verboden. Persoonlijk denk ik dat het college de aanvrager beter objectief had ingelicht over de risico’s (wat de stedenbouwkundige ambtenaar wél heeft gedaan) en men had hen beter een alternatieve locatie voorgesteld, in het sportpark bijvoorbeeld, dan gebeurt daar ook nog eens wat. Als ik vaststel dat de gemeente het Dinopark financieel steunt (via reclame op de tram en reclame op het rond punt bij de Brico), dan had men de mensen van het hindernissenparcours ook een duwtje in de rug kunnen geven door hen tijdelijk het sportpark te laten gebruiken als alternatieve locatie.”