Meesjes en President van Dievoet

Mijn Presidents van Dievoet geraken op. Dit is een van de beste bewaarrassen onder de oude rassen. De smaak blijft tot het einde goed.

Dit weten blijkbaar ook de meesjes, zowel kool – als pimpelmezen. Een appel was op de tuintafel blijven liggen en werd helemaal opgesoupeerd door de meesjes.

Op de foto een pimpel.

Ik heb de indruk dat dit de bedrijvigste vogels zijn om de rupsjes van de kleine wintervlinder uit de ontluikende blad – en bloemknoppen weg te vangen. Daarstraks zag ik nog een paartje acrobatisch bezig in de top van de Reinette Hernaut.

Afwerking Herplanting door NBS

Overvloedige Watervoorziening

Woensdag 23/4 ontving ik de plantploeg van de NBS met open armen voor het afwerken der herplanting.

Bij het uitsteken van de bessen viel het niet mee om steeds een voldoende wortelkluit te bewaren. De droge grond verkruimelde gemakkelijk. Bij de frambozen lukte het iets beter.

De bessenstruiken hebben al erg veel blad. Nico zorgde wel voor het overvloedig aangieten van de planten.

Foto’s

1.  De rij herplante bessen, haast volledig in blad.

2.  De reeds op hun definitieve plaats met intacte wortelkluit verplante, geselecteerde frambozen.

3.  Rooien van de overige frambozen.

4.  Idem

5.  Herplanting. Let op de wortelkluit.

6.  Bijknippen door Bert

7.  Aantrappen door Fons

8.  Jan verwijdert met bosmaaier de resterende begroeiïng op het wachtbed.

De verplanting was net op tijd klaar toen er tegen 15 u, de vertrektijd, want het is nog een hele tijd rijden naar Limburg, een buitje alles goed nat maakte.

Om 16 u begon het weer te regenen, en dan veel intenser, en dit 2 u aan een stuk. Er vormden zich grote plassen, die na 2 dagen nog niet helemaal opgedroogd zijn.

Het weerstation van het Bezoekerscentrum van Zoerselbos heeft 29,9 l per m² opgetekend. Uitzonderlijk veel.

Een betere begieting was ondenkbaar

Fernand Geyselings en het Vredehof te Kessel (Nijlen)

Van het afhalen van mijn grasmachien maakte ik gebruik om eindelijk te Kessel het Vredehof, het Keukenhof in het klein, te bezoeken. Een formidabele kleurenweelde.

Al 18 jaar plant Fernand Geyselings duizenden bloembollen, voornamelijk tulpenbollen. De hyacinten zijn al uitgebloeid en vormen nu rustige, groene lappen tussen de soms helle kleuren.

18 Jaar terug begon hij met 30.000. Dit jaar waren dat er 230.000 geworden. Een ontzettende arbeid om dat zo goed als op je eentje klaar te spelen.

Als 79 jarige stopt hij er mee. Wellicht wordt zijn werk verder gezet door de gemeente. Duizenden, uit vele landen, komen hier kijken.

Fernand (1929) is een pionier voor de gezonde voeding. Hij had zichzelf op 20 jarige leeftijd, via natuurvoeding en kruiden, zelf genezen van reuma. Jarenlang gaf hij Het Groene Licht uit. We leerden hem persoonlijk kennen in 1972 op een kruidenwandeling die we hier inrichtten met Fik Seymus. Vele jaren heeft Fernand op zijn kruidenwandelingen honderden mensen in contact gebracht met deze vorm van natuurkennis.

In 1973 was hij ondervoorzitter bij de stichting van De vrienden van de biologische Land- en Tuinbouw Voorkempen. Hij stichtte de Actieve Niet-rokers.

In 1981 behoorde hij samen met Ludo Dierickx tot de eerste Agalev-parlementariërs.

Na zijn pensionering in 1987 toverde hij zijn tuin om in een reusachtig bloementapijt van 1  Ha.

In 1975 ben ik een eerste maal in zijn tuin geweest op onze tuinenbusrondrit. Ik herinner mij zijn veld met kleurige Jonathans. We kwamen er een jaar later, tijdens de bloedhete zomer van 1976 terug.

De Jonathanplantage was niet om aan te zien: verschrompeld en vergrijsd onder de ergste witziekte die ik ooit zag. Gevoelige rassen voor meeldauw moeten het niet hebben van warm weer.

Mijn vroegst bloeiende appel (20/4)

Eindelijk zon en deugddoende warmte !

Gisterenmiddag kregen we al een klein voorproefje. De eerste groen-gele Citroenvlinder fladderde voorbij. Bij mij staan er ook een paar sporken, de waardboom of -struik voor deze opvallende en nog onbedreigde vlinder.

Dit is mijn vroegst bloeiende appel, of beter appels. Elke spil draagt een ander ras. De enten komen uit Villeneuve d’Ascq. Ze bloeien op hetzelfde tijdstip. De ene is wel groeikrachtiger dan de andere. Dit ras is vrij weerstandig tegen schurft, de andere variëteit iets minder, maar nog vrij goed. De vruchten verschillen zeer duidelijk. Het zijn beiden vroege winterappelen en goed van smaak.

Ook na herhaalde navraag ben ik de naam van de rassen nog niet op het spoor. Destijds niet op tijd de namen genoteerd.

De Werkploeg van de Nationale Boomgaardenstichting

Vorige woensdag (16/4) werd de ploeg van werkleider Jan met een man versterkt.

Ik hoop hen zo vlug mogelijk terug te zien, want de rode bessen en frambozen moeten nog van het wachtbed bij de buur. En de mogelijkheid tot verplanten is zo goed als voorbij.

De eigenaar wil ook zo vlug mogelijk kunnen ploegen.

1. De ploeg: Nicky, Bert, Paul, Jan, Nico en Fons.

2.

3.

4. Nicky, Fons en Jan

5. Op de voorgrond de Silvan. Een in Melbourne (Australië) ontwikkelde braam met erfelijk materiaal van West-Amerikaanse bramen (kruipende, lange stengels, vroegrijpe, zachte, iets langere, zoete vruchten). Een braam met een veelvoud aan erfelijk materiaal, want er zit ook framboos bij.                     
Ik heb de grond verbeterd met bentoniet, omdat deze plant het duidelijk beter doet op een zwaardere grond.

6. Links is duidelijk de Japanse Wijnbes te herkennen.

7. Paul en Niko bij de opvallend rozebloeiende Sunrise

8.

9. Inladen en ik hoop hen zo vlug mogelijk terug te zien!                                    

La Vie en Rose

Van de dertig Blauwe Bessenrassen was er een die mij op dit ogenblik trof met zijn romantische, rose bloeiwijze: het bleek Sunrise.

Blijkbaar waren de onderzoekers in Amerika ook gecharmeerd en gaven dit ras de naam ‘Zonnegloren’.

Oordeel zelf.

Mijn oudste Blauwe Bes

Hier wordt mijn oudste blauwe bes herplant. Merk de grote wortelkluit.

Deze struik dateert al van 1963. Ik had de struik naast een vroeger pad naast de moestuin geplant. Er werd niet meer naar omgekeken, tenzij in de vruchtentijd. Zonder beschutting konden we toen nog vruchten oogsten.

Na de zeer hete en droge junimaand van 1976 was de struik op sterven na uitgedroogd. ‘k Geloof dat er nog slechts één tak min of meer leven vertoonde. Toen heb ik de dode takken weggeknipt, behalve die ene en de plant van mulch voorzien en water gegeven en na enkele jaren floreerde hij beter dan voorheen. Maar dat wisten toen ook de vogels, zodat een net noodzaak werd, tot de struik verhuisde naar de vroegere, afgedekte fruitkooi.

In 1970 had ik de moestuin verlegd naar een andere plaats. Op het achterste gedeelte van de vroegere moestuin begon ik struiken aan te planten. Van mevrouw De Belder had ik 2 Hamamelissen gekregen. Er werden o.a. ook een drietal Blauwe bessen geplant. Rode – en zwarte bessen deden het uitstekend, maar zowel de Hamamelissen als de Blauwe bessen kwijnden weg en stierven. De PH lag te hoog voor deze zuurminnende planten, zoals ik achteraf ging beseffen.

Er is een goede kans dat deze blauwe bes tot het ras Ama/Heerma behoort.

Een verjaardag, 46 jaar Tuinieren

Op 17 april 1962 heb ik voor ‘t eerst hier in de tuin gezaaid.

Boer Gheys, die moest stoppen met boeren wegens hartklachten, was zo vriendelijk geweest de moestuin voor mij te ploegen, zodat ik direct kon zaaien.

De eerste maal dat ik een tuin had. Ik weet nog dat mijn struikboontjes op 1 juli aan de weikant geraakt waren door een zeer late nachtvorst.

Bij de geboorte van Leen, 18 juli, aten we de eerste uitgedunde worteltjes. De wortelen deden het geweldig op de ‘oude kracht’. De kinderen van vrienden noemden mij de “de Pekesmeneer”.

De Bramenhaag en de Blauwe Bessen

Vanmorgen was er wat regen, weinig en het duurde niet lang. Het worteldoek voor de bramenhaag werd vastgelegd. Dan begon het boren en plaatsen van de palen.

Als eersten kregen de Triple Crown’s hun plaats. Ik liet ze op 1 m van elkaar planten. Dit ras was niet erg productief, maar had reuzengrote en echt lekkere vruchten. Luxefruit.

Een andere ploeg zette zich aan de blauwe bessen. Geen enkel ras is verloren gegaan.

Ik liet ze eerst alfabetisch rangschikken. Dit was vroeger slechts gedeeltelijk het geval. Gemakkelijk als er een etiket verloren gaat.

Voor mij was het een genoegen de karakteristieken van sommige rassen terug te zien. Het ras Chandler, dat zeer grote bessen heeft, was zijn etiket kwijt. De brede, nog jonge struik was duidelijk te herkennen.

1. Wachtperceel reeds erg in blad.

2. Aanleg Bramenhaag.

3. De klop erop.

4. Bramenbed klaar.

5. Aanplant van Triple Crown.

6. De blauwe bessen.

7..De aanplant.

8. De planters Bert en Nico.

9.De oude Goldtraube, struiken van 1.80 m. Ze komen nog van "De Wei", nu een bioplantage in Lanaken.

De kunstact van Marie Julia Bolansée

Gisteren geraakten we op tijd terug te Antwerpen in de Provinciestraat 287, lokaal 01 voor de act van Marie, de partner van zoon Peter.

Op de lange tafel plaatste de goudkleurige Marie eerst de schalen.

In elke schaal liet zij wat water vloeien.

Dan werd uit een grote gouden bokaal in elke schaal een scheut goudkleurige vloeistof gegoten.

Vervolgens werd schaal na schaal aangestoken.

Een feeërik gezicht de dansende vlammen. Een kinderlijke vreugde werd in ons wakker.

We kregen het er wel warm van.

Laatste foto met moeder Miet en dochter Anaïs.

CAROLINE en de Gezondheidswaarde van bessen

Deze Nieuwe herfstframboos uit de Verenigde Staten is een felle groeier. De vruchten zijn groot, rood, zoet en vast. Caroline rijpt een week vroeger dan het late ras Heritage. De weerstand tegen wortelziektes is sterker dan bij Heritage.

Caroline had het hoogste gehalte aan voedingsstoffen en anti-oxydanten van de geteste frambozenrassen. Caroline bevatte 20-44% meer bètacaroteen, 27 tot 43% meer vitamine A, 16 tot 77% meer vitamine E en 25 tot 48% meer vitamine C.

"We stellen excellente eigenschappen vast bij bessen , doch het dringt maar traag door dat zij deel kunnen zijn van het dieet bij mensen met specifieke noden.” zei Dick Funt, een specialist van kleinfruit in Ohio, Verenigde Staten. "Als een persoon behoefte heeft aan meer vitamine A of vitamine E, kunnen bessen met hoge gehaltes van deze vitamines een deel zijn van hun dieet. Dit is een meer biologische weg van gezond blijven, eerder dan door het innemen van supplementen.”

Onderzoekers vergeleken eveneens de Oxygen Radical Absorbency Capacity (ORAC) (capaciteit tot het vernietigen van vrije radicalen)  van vier rassen, waaronder Caroline. ORAC is een maat voor de hoeveelheid antioxidanten (kanker bestrijdende stoffen) in voedsel.  Wetenschappers en voedingsspecialisten erkennen deze methode als de beste voor het bepalen van het antioxidantengehalte. Hoe hoger het ORAC nummer, hoe groter de aanwezige antioxidanten.

Zwarte bessen, Blauwe bessen en zwarte frambozen bevatten extra hoge gehaltes aan antioxidanten.

Nationaal onderzoek suggereert dat de consumptie van fruit en groenten met een hoog ORAC -- 1.600 tot 5.000 eenheden per 100 gram – het verouderingsproces, zowel in lichaam als in hersenen tegengaat.

Uit studies in de staat Ohio bleek dat Caroline 47 procent meer ORAC eenheden had dan de frambozenrassen Lauren or Killarney, en 65 procent meer ORAC eenheden dan het gemiddelde van twee Heritage stalen.  

Caroline bevat 2.130 ORAC eenheden/100g.

Vergelijk: Blauwe bessen bevatten gemiddeld 2.400 ORAC eenheden en aardbeien 1.540 ORAC eenheden.

Onderzoek suggereert dat de consumptie van 10 gram gevriesdroogde Caroline rode frambozen kan voorzien in 40 tot 66 procent van de 3,000-5,000 aanbevolen dagelijkse ORAC eenheden.