Ledenavond VELT-Voorkempen 27/11

Het was weer een zeer gezellige en druk bijgewoonde ledenavond. Er was een duidelijke aanwezigheid van Natuurpunt.

We vernamen dat met Natuurpunt werd overlegd om in 2013 een aantal activiteiten samen te organiseren. Zowel Velt als Natuurpunt staan in voor elk 2 theoretische thema’s en elk één praktijkactiviteit.

De werking strekt zich uit over Malle, Zandhoven en Zoersel.   Van Malle waren enkele eminente personen aanwezig: Leen Laenens van Bioforum, Anny De Schutter van de dienst Leefmilieu en Walter D’Hertefelt van Natuurpunt.

Aleide was in de weer om te fotograferen. Ik ben nu een hele tijd zoet geweest met de vele foto’s en sta in bewondering voor de fantastische fotoreeks met wellicht alle aanwezigen. (Sorry van enkele ken ik de naam niet).

Bart Gysels en Nick stelden hun Sociaal-Ecologisch project VELDSTRAAT te Zoersel voor (Op een zijstraat links voorbij de Hulsten, komende van Sint Antonius).

Van wei naar eetbaar landschap op 1,5 Ha

www.develdstraatzoersel.be

Jonge mensen zorgen voor nieuw bloed.

Zelf was ik blij met de twee verenigingen die elkaar gevonden hebben. Wellicht zijn praktisch alle leden van Velt ook lid van Natuurpunt.

In de loop der jaren is er een duidelijke evolutie.

Destijds stonden vele natuurliefhebbers nog ver van een gezonde levenswijze en initiatieven in die aard.

FOTO’S VAN ALEIDE

1            Laetia en Walter

2            François en Simonne

3            Anny en ?

4            Renée en François

5            Christel en ?

6            Moniek fotografeert

7            Bart, de initiatiefnemer van het Project Veldstraat

8            Paul en ik met zaadstengel Gele Ganzenbloem

9            Leen

Met Velt en Natuurpunt proeven bij BIOTIEK, allemaal biowijnen

Te Zoersel

Zie  www.biotiek.be

Het was een goede gelegenheid om de maand november af te sluiten.

Er werden wat vragen gesteld, vooral in verband met de bio-dynamische  wijnen.

Men begint met de 8 witte wijnen te schenken

Bij mij vielen er 3 in de smaak. Maar je weet, over smaak valt niet te twisten.

La Rèze , een Minervois AOC

Clos des Terrasses,  Cotes de Bergerac AOC

Lazanou, Chenin Wellington Zuid Afrika

Dan volgden de 8 rode

Bij deze was er zelfs een wijn bij zonder bijgevoegde sulfiet:

Natalino del Prete, Torre Nova, uit Puglia, de hiel van Italië.

Spijtig proefde ik er een fout in, een wrangheid die je ook bij veel Franse ciders aantreft.

Vielen in mijn smaak

Opnieuw La Rèze, een Minervois AOC

Domaine de Bassac, Armonia VDP Cotes de Thonge

Vooral Domaine Montmartel  Cotes du Rhone

La Ventura, Carmenère  Maule Valley, Chili

FOTO’S

Antoon De Paepe. We tellen beiden 2X 7, maar ik ben toch bijna een jaar ouder !

Verder foto’s van de aanwezigen en de flessen die mij bevielen.

Boomkwekerij De Linde Kemmel (Heuvelland)

Eigenlijk ben ik wel blij mijn webstek Fruit. Via deze weg heb ik al meerdere interessante tips gekregen en mensen leren kennen.

Zo was er iemand die mij attent maakte op Reinette Dubois, een van de laatste rassen gelanceerd door Gembloux.(RGF-ras: Ressources Genetiques Fruitières).

Het blijkt een zeer late, lekkere bewaarappel.                     Bart De Quidt, een van de beste boomkwekers van Vlaanderen verzekerde mij dat de vrucht nog beter is dan de President van Dievoet  (In Frans-Vlaanderen Cabarette).

Daar het een zwakke groeier is zal hij het ras voor struikvorm voortaan kweken op MM 106.

Maar niemand of niets is volmaakt, ook appelen niet. Ik lees dat het ras gevoelig is voor kanker.                                    Een van mijn voorkeurrassen, de Tsjechische Otava is dat ook. Daarbij is dat ras een beurtjaardrager. De vruchten houden wel tot april en zijn dan nog even lekker.

Reinette de Waleffe (RGF)

Matig grote dessertappel van eerste klasse, groengeel met oranjerode blos, matig glad, november tot maart, zoetzuur, stevig, fijn aroma

(tussen Court-Pendu en Reinette de France), snel en goed vruchtbaar, alle boomvormen, weinig gevoelig voor schurft, matig gevoelig voor kanker en witziekte.

Dit is het tweede ras dat ik aanschaftte.

Reinette de Waleffe (RGF-Gblx) : Ancienne variété belge, originaire du village de « Vieux-Waleffe » en Hesbaye liégeoise, traditionnellement cultivée en haute tige mais s'adapte particulièrement bien à tous les porte-greffes (M 9, M 26 & MM 106).  Fruit de dessert de premier choix, d'un bon calibre, mi-lisse et bicolore, joue d'un orange-rouge intense, intermédiaire entre une ‘Court-Pendu' et une ‘Reinette de France' ; chair très blanche, très fine, ferme, non farineuse, très bon équilibre sucre-acide, aromatique et qui se conserve très bien en bonne cave durant tout l'hiver ;  tendance à se «friper» au cours de la conservation. Arbre frugal, rapide à se mettre à fruit, très fertile ; très peu sensible à la tavelure sur fruit, moyennement sensible sur feuille ; comme beaucoup de variétés de type ‘Reinette', l'oïdium et le chancre sont à surveiller : de ce fait, variété non adaptée aux zones très humides et froides ; tendance au point liégeux dans le jeune âge des arbres. Mauvaise qualité du pollen, demande un fécondateur fleurissant en période assez tardive - groupe de floraison 4 - 5, ex. ‘Reinette Etoilée', ‘Président Van Dievoet'.  

Maar alle goede zaken bestaan uit drie zegt men:

Comment from bart  (niet Bart De Quidt)
Time: 25/02/2012, 20:27

Dit jaar hebben we voor het eerst een twintigtal essings geoogst. Het is in elk geval een heel vaste appel, beetje droog maar wel lekker. De moeite waard om aan te planten. Hopelijk ben je zelf ook tevreden met je keuze binnen een paar.

Ik combineerde het terugbrengen van leeggoed naar fruitperserij naar Lombarts Calville te Voormezele (Ieper) met het aanschaffen bij Bart De Quidt. Te elfder ure kreeg ik er nog 2 bestellingen bij van fruitkennissen die gehoord hadden van mijn lange rit uit het Antwerpse.

En gelukkig kon Bart het nog klaarspelen, ondanks het hoogseizoen nu. Het is zijn beste seizoen met de meeste vraag.                                                                              De fruitteelt bij liefhebbers zit dus sterk in de lift.

FOTO’S

Bart en zijn bedrijf.

Ik stopte bij het terugrijden ook op de Kemmelsteenweg te Voormezele voor foto’s van het speciale kasteel Elzenwalle, dat na de eerste wereldoorlog heropgebouwd werd begin de jaren twintig.

Het kasteel is enig in zijn soort: een bouwwerk in gewapend beton. De koepelbekroning werd door de mensen van de streek de pinhelm genoemd, naar het Pruisische hoofddeksel.

Muizenvraat aan spruitkolen

Na 50 jaar tuinieren staat een mens nog altijd voor verrassingen.

Vandaag was ik mijn rode kolen aan het oogsten en plots wordt mijn aandacht gevestigd op de kale stengels van de spruitkolen.

Nog nooit zoiets gezien!

Ik ben een exemplaar gaan tonen aan mijn buur, de 82 jarige Marus van de Mollenhoeve. Eerst dacht hij aan konijnenvraat, maar ik toonde hem de sporen van de fijne tanden op de stam. Hij had een dergelijk fenomeen ook nog nooit gezien.

De grauwe bast leek mij op het eerste zicht op een onbekende schimmelaantasting. Van naderbij zie je de afdrukken van knaagtanden. Het zijn beslist geen verse sporen.

De vraatschade dateert wellicht nog van deze zomer. Niet alleen de bast, over een wel aanzienlijke lengte, maar ook de spruiten zijn weggevreten. Enkele van de allerbovenste zijn de dans ontsprongen.

Gezien de omvangrijke oppervlakte denk ik dat een ganse muizenfamilie aan de dis gezeten heeft. Alle tiental spruitplanten werden geconsumeerd! Gelukkig heb ik op een andere plaats de hoofdmoot van mijn spruiten staan en daar mankeert niets.

Het verwondert mij dat de vreterij al een hele tijd gestopt is. Waarom? Niet mals genoeg meer? Ongeluk in de familie? Aan onze kat zal het niet liggen want die is een tijdje geleden verdwenen.

Hebben de steenuiltjes die in de omgeving broedden deze kolonie ontdekt?

Waren er nog andere predatoren?

Heeft iemand anders van de tuiniers ooit al iets dergelijks meegemaakt?

Physalis  alkekenge, Chinese Lantaarntjes

Geniet mee van de foto’s van Aleide van een goede week terug. Nog een tijd zorgen ze voor een fleurige inkom. En wat ik belangrijk vind: ze trekken al vele jaren hun eigen streng.

Beurse Mispels

Mispels worden zacht en donkerder bruin: dan zijn ze beurs, in de betekenis van zacht. Dan zijn ze op hun lekkerst. Dat is heel wat anders dan zeggen dat de mispels eerst rot moeten zijn vooraleer je ze kan eten! Rot is rot.

Beurse mispels blijven nog een week of meer goed, afhankelijk van de omgevingstemperatuur waarin ze liggen. Zie je er niet naar om, dan verschijnen witte schimmels als rottingsteken.  De nog niet beurse mispels bewaren nog verschillende weken.

Ik verwijder de kroonblaadjes en het puntje van de steelinplanting. Het vlees heeft een aangename, zoete appel-peerachtige smaak. De afgekloven pitten, zaden, stenen neem je uit de mond. De vrucht hoeft nog niet helemaal beurs te zijn. Als kind – bij mij thuis waren we de enigen in de wijde omtrek die mispels hadden - aten we ook de nog niet rijpe mispels, maar nu heb ik ze graag beurs.

Ik heb 5 mispelaars staan en dit jaar waren er maar weinig vruchten. Mijn oudste exemplaar (50 jaar oud) dat het meest beschut staat droeg het meest. Waarschijnlijk is dit exemplaar geënt op kwee, want ik heb nooit een spoor van meidoorn gezien. De 4 andere staan op meidoorn, waarvan 2 zelf geënt. De mooiste vruchten staan op het ras Royal.

Ik kwam een week geleden (half november) bij de bomen en zag dat de vruchten begonnen te vallen. Het ideale moment om ze te plukken. De meeste vruchten kan ik zo vanaf de grond plukken aan de tot 3m hoge bomen.

Nu liggen ze fris onder een open afdak en de rijpende vruchten worden er uitgeraapt voor consumptie. Net belde mijn jongste dochter Tinneke of ik er morgen kon meebrengen o.a. voor ons jongste kleinkind Jonathan, pas 11 jaar geworden.

Kastanjemineermot (Cameraria ohridella)

Tekst en foto van Dirk Van Tulder

Dit kleine motje (een zestal millimeter)waart sinds een goed decennium rond in onze streken. Het zijn de larven die verantwoordelijk zijn voor de spectaculair vroege bruinverkleuring van de bladeren. Aantasting betreft praktisch steeds de paardenkastanje maar bij hoge voedselconcurrentie kan sporadisch ook vraat optreden in naburige esdoorns. De bruinverkleuring van de bladeren is het gevolg van het “weggrazen “ door de larven van het bladmoes tussen de buitenste bladlagen.

De vlindertjes planten zich vanaf eind april voort en realiseren tot 3 generaties per jaar. De laatste generatie overwintert als pop, onder de vorm van een ingesponnen cocon, in het blad.

De bestrijding van de kastanjemineermot is tweeërlei. Enerzijds ruimt men in de herfst het afgevallen blad zo snel mogelijk op en verbrandt het of voert het af voor professionele compostering. In de paartijd zal men de mannetjes trachten te controleren met feromoonvallen. De moeilijk vliegende vrouwtjes die zich over de stam naar boomkroon verplaatsen gaat men wegvangen d.m.v. lijmbanden.

Zeer interessante bijkomende informatie en schitterende foto’s vindt men hier

http://www.bladmineerders.nl/minersf/lepidopteramin/cameraria/ohridella/ohridella.htm

De foto van het minuscuul klein vlindertje is door Dirk zelf genomen op 29/04/2012 op lijsterbes op 15 m afstand van een jong kastanjeboompje.

De andere foto’s tonen de bladeren en boom van mijn 45 jarige Paardenkastanje op 7 nov. jongstleden.

Er is een foto bij met gaatjes in het blad. Het zou kunnen dat daar het wormpje uitgepikt is door een pimpelmees.

Ik schreef er een blog over op 24/06/2007

Tik bij zoeken linksboven in: Pimpelmees.

Appeloogst 2012

Nog nooit zo’n slechte appeloogst gehad. Van de peren geen enkele vrucht moeten oogsten. Eveneens geen pruimen.

Van de appelen gaven slechts 2 rassen een behoorlijke oogst. De ijzerappel of Marie-Joseph D’Othée en de Ontario. De laatste staat op Bittenfelder, een sterkgroeiende onderstam voor hoogstam. De dracht is zelfs zeer goed: meer dan 200 kg. Vorig jaar –jaar met een grote vruchtdracht- zat dit ras in zijn beurtjaar.

De laatste vruchten heb ik geplukt op 1 nov. De eerste vanaf een maand vroeger en verder bij gelegenheid. Tussendoor was er vrij veel val.

De ijzerappel moet zeer laat geplukt worden. Op 1 november was er nog zo goed als geen val.

Beide rassen bewaren gemakkelijk tot maart; de Ijzerappel nog later. In het Frans geeft men ook de naam “Pomme de deux ans”.

Ontario. Groene appel, met soms iets blos. De vrucht wordt al vlug geel, maar wordt niet melig. Al een oud Canadees ras (1820). Met de bewaring verzacht het zuurgehalte. Hoog vitamine C gehalte (21 mg/100 g) Ook goede sap - en moesappel. Bloei dag 12.

Marie-Joseph D’Othée ontstond rond 1870 in het dorp Othée in de provincie Luik. Meer een keukenappel, maar ik vind de smaak goed na Nieuwjaar. Wij gebruiken de vrucht ook graag als droogappel. De bloei is laat: dag 23. De bloemen kunnen tegen wat vorst. Alhoewel een triploïde appel is het een regelmatige drager. Iets rood gestreept op donkergroene achtergrond. 

Beide vind ik zeer goede winterappelen. 

Foto’s

Ontario

Idem

Idem

Idem

Ijzerappel

Idem

Idem

Vergelijk:  links Ijzerappel, rechts  Ontario

Idem

BIOBIEREN  Geroen Vansteenbrugge

VELT-Middenkempen had deze zytholoog = bierkenner (zythos: Grieks voor bier) uit Waregem uitgenodigd. Hij is secretaris van de vereniging Zythos  www.zythos.be

Er blijken momenteel al 67 biobieren te bestaan. En er komen er nog. Probleem is wel dat ze moeilijk te verkrijgen zijn. De  Bioplanet’s voeren wel een uitgebreider assortiment.

Geroen beschikt over een rijke kennis en ervaring door vele contacten en bezoeken die hij er in een tijdspanne van meer dan 20 jaar heeft opzitten.

Hij weet er concreet en boeiend in zijn zoetgevooisd West-Vlaams over te vertellen.

Naast de powerpoint presentatie wordt de daad bij het woord gevoegd en worden een zestal bieren gedegusteerd.

We laten ze de revue passeren.

Belval alc. 5.0 % voor Natuurpunt gebrouwd (voor een project in de Argonnestreek, Frankrijk) door de vrij belangrijke Proefbrouwerij van Locristi. Veel bekender is evenwel de Gageleer, eveneens daar gebrouwd voor Natuurpunt.

Dit bier was een aangename starter voor de avond.

2. Keikoppenbier alc. 6,1 % in 75 cl fles.

Dit bier wordt sinds sept. vorig jaar gebrouwd in nevenberoep door Joris Cambie, de enige bio-hoppeboer van Poperinge.

Sterkere hoppesmaak.

3. Quintine  33cl  alc. 5.9 % Brasserie des Légendes Ellezelles, net onder Ronse in Henegouwen.

Verrassend aangenaam bier. De topper van de witbieren. Een tarwebiersoort die dreigde verloren te gaan, maar die door Pierre Celis zaliger met zijn eerste Hoegaarden terug populair werd  gemaakt. Het merk werd opgekocht door Imbev en wordt nu commercieel uitgebaat en zinkt in het niet als men vergelijkt met een Quintine.

Er zijn nog een 5tal andere bio-witbieren.

4. Kriek - en Geuze  Cantillon van Brussel

Terecht spreekt men over de Champagne der bieren. Ik ben al lang een fan van de echte geuze.

Geroen behandelt deze biersoort wat omzichtig omdat blijkbaar veel mensen niet vertrouwd zijn met de zuurheid van echte geuze.

Geuzeflessen bewaar je best staande en dat kan 10-20 jaar.

5. Jessenhofke bruin  33 cl  7% Alc Vol. Gebrouwen te Hasselt

Deze brouwerij maakt ook nog Jessenhofke Maya, blond. Bij het brouwen gebruikt men het zetmeelhoudende restproduct van de Seitanproducent Maya.

Jessenhofke Triple 8 % Alc. Vol.

De kruidigheid van hun bieren komt van de biologische hop van Joris Cambie.

6. Lousberg Triple  8 % Alc. Vol.

Dit bier wordt gemaakt door de al 30 jaar bestaande coöperatieve “Het Hinkelspel” van Gent en nu ook Sleidinge. Zeer bekend voor hun assortiment kazen.

Koriander, naast de alcoholwarmte, geeft aan dit bier een speciale charme.

Tussendoor werden nog veel andere biobieren vernoemd o.a. Kameleon en natuurlijk ook de pionier onder de biobieren, de Henegouwse brouwerij Dupont met zijn straffe Moinette, Saison, Blanche du Hainaut en Biolegère van een 2 tal % Alc.

Misschien moeten we meer de lichtere bieren promoten zei Geroen met de verstrengende wetgeving.

Herhaaldelijk vertelde hij dat de biokwaliteit het op gebied van smaak haalde op de niet-bio naamgenoot. Er zijn er zelfs al die beter verkopen dan de niet-bio.

Hij haalde ook een wedstrijd in Nederland aan waarbij door 3 Belgische en 3 Nederlandse kenners 6 bieren blind moesten beoordeeld worden. Een Belgisch biobier kwam er als eerste uit en dit unaniem met de zes stemmen. Ook nr 2 was een biobier.

DE FOTO’S SPREKEN VOOR ZICHZELF

Ook nog vermelden dat er voor tussendoor brood was met voor de helft van de gebruikte vloeistof biobier (Modest bruin van brouwerij Strubbe van Ichtegem, mijn geboortegemeente.)

Hier zie je Marie-Blanche met het brood

Herman Rombouts, voorzitter opent de avond.

Tong: vooraan proeft men zoet; opzij kruidigheid; achteraan bitterheid. Zout komt in bier niet voor.

We vernemen dat er 625 aroma's zijn.

De gist kan je nuttigen of niet, maar het is een bron van Vitamine B2.

Kastanjes

Alhoewel ik maar één tamelijk goede tamme kastanje heb, had ik de indruk dat hij het dit jaar behoorlijk deed.

Bij mijn wilde – of paardenkastanje waren er duidelijk minder vruchten.

Slechts een van mijn zes notelaars had dit jaar vruchten : de Broadview, een geënt ras uit British Columbia, Canada.

Maar een eekhoorn, die bovendien een compagnon had meegebracht, beet de nog totaal groene bolsters los.  Ik heb er enkele kunnen oprapen vooraleer die ergens verstopt werden.

Na een drietal weken was de bolster zwart en week geworden en kon gemakkelijk door af te wrijven in water verwijderd worden van de noot. Zaak is wel de noten op een karton of vel plastiek te leggen om de ondergrond niet te beschadigen. Van schimmelvorming heb ik niets bemerkt.

Aldus heb ik toch nog enkele noten. In 2011 waren dat bakken vol.

FOTO'S

Vruchten tamme kastanje

Mijn 45 jaar oude paardenkastanje. De plaag met de mineerwormpjes in het blad is  wel duidelijk. Toch heb ik de indruk dat de boom er toch niet al te erg onder lijdt.

Vruchten paardenkastanje.