deze week kreeg ik een mail van een journalist met de vraag of hij eens langs mocht komen voor wat informatie , om een artikel over de actie te schrijven, nu we reeds een jaar bezig zijn met de dekens. ik was daar heel zeker voor te vinden, maar ik vond dat antoinette er ook bij moest zijn. zonder haar had ik dit nooit allemaal kunnen doen. en ze was er ook hoor! normaal gezien komt het artikel morgen in het laatstenieuws , verzekerde de journalist ons. wij kijken er naar uit! het doet altijd plezier wanneer mensen geïnteresseerd zijn in wat je doet. vandaag kreeg ik ook enkele fotos toegestuurd door rosette. dat is de dame die in watervliet de breiclub"de vierkantjes " voorzit. zij had contact met mensen van de krabbendijk in nederland. daar had ze de dekens en truitjes voorgesteld, en ze zijn heel enthousiast en willen er ook maken. zo gaat de actie buiten de grenzen. alleen maar goed nieuws dus.... ik wens jullie allemaal een héél fijn weekend !
dinsdag was ik op de receptie van patriek zijn werk. vele medewerkers (zo noemen ze in nederland hun personeelsleden) waren er met hun gezin. daardoor waren heel wat kleine kinderen, sommige nog in een buggy of reiswieg, andere al wat groter. toen ik daar gezellig aan een tafeltje zat om een stukje taart te eten, en een koffietje te drinken, viel me een kleine kleuter op die rondkroop tussen al dat volk. het was een heel mooi meisje, maar wat er precies aan de hand was, ik weet het niet, maar het kon niet lopen en zelfs kruipen ging niet zo vanzelf. ze kwam tot aan mijn stoel gekropen en keek zo lief naar mij. ik nam haar handjes vast en ze trok zich heel moeizaam recht. ze was hoegenaamd niet bang of vreemd. ik probeerde met haar een eindje te wandelen. en aan mijn beide handen hield ze me stevig vast en heel traag ging ze vooruit. ze was zo blij en fier. ik deed haar bij haar mama en vroeg hoe oud ze was : 16 maand. ik ging terug naar mijn plaats en weer kwam de kleine terug naar mij. dus ging ik opnieuw wandelen met haar, tot ik verder moest met pat, want we moesten nog een vracht halen en lossen. ik bracht het kleintje opnieuw naar de mama, maar ze weende en wilde met me mee. dat kon natuurlijk niet en met verdriet in mijn hart vertrok ik. s'avonds bleef het beeld van het meisje me bij. ik voelde me echt triest, en besloot iets op papier te zetten. met de weinige capaciteiten die ik heb om een gedichtje te maken, probeerde ik toch het volgende :
je mooie oogjes keken me vragend aan je handjes tasten omhoog om ze rond mijn vinger te slaan. ik neem je beide handjes en trek je recht ...hoe je met gans je kleine lijfje vecht ! daar sta je dan plots rechtop mijn kleine schat, jij kleine levende pop. plots krijg ik zo'n warm gevoel over mij wou dat je mijn kindje was zo hulpeloos en toch blij ik zou graag je mama zijn. 'k zou je graag verzorgen en koesteren, mijn leven lang dan hoef je nooit meer bang te zijn. ik leer je flink recht te staan, te lopen....maar eerst te gaan. ik leer je praten, ik leer je knuffelen. je warme blik maakt mijn hartje week ik wou dat je altijd zo naar me keek, mijn kleine lieve engel....
de eerste week van het nieuwe jaar zit er bijna op. het was voor mij een week om eens ons appartementje grondig te kuisen, nog wat kaartjes te versturen... kortom een nuttige week. één dag was voor mij bijzonder : donderdag. eerst en vooral wil ik vertellen dat ik sinds jaren... steeds naar dezelfde krantenwinkel ga en daar ook trouw met een groep op de lotto speel. françois enrita zijn heel toffe mensen, en zo heb ik gedurende de vele jaren een goede band met hen gekregen. veel geluk hebben ze met hun winkel nog niet gehad, want thans zijn ze voor de derde keer van locatie moeten veranderen. telkens kwamen wegenwerken voor hun deur, of werden ze uit hun winkel gezet omdat de dochter van de eigenaar erin kwam.... je zou er alle moed bij verliezen. nu hebben ze eindelijk een onderkomen gevonden in een voormalig restaurantje. omdat ze daar nogal wat ruimte hebben, kan je er ook terecht voor een morgen ontbijt en voor belegde broodjes, vanaf 's morgens 5.30u en dit alles in een rustiek kader. echt gezellig! het is nog langs de grote baan eeklo - gent gelegen, naast de welgekende eeklose fabriek Buyck. ik heb het over OKIDO. dat is zowat de voorhistorie om beter te begrijpen hoe ik daar donderdag terechtkwam. door de hevige regen voerde ik patriek naar zijn vrachtwagen die geparkeerd staat aan het station. het was zeven uur, en normaal gezien ga ik de donderdag om een lekkere wafel naar de markt in eeklo. nu bedacht ik van eens te gaan ontbijten bij rita en françois in okido. de lekker verse ontbijtkoeken en de warme thee smaakten enorm. rita en ik raakten aan de praat en tussendoor kwam françois ook een kijkje nemen. we begonnen te praten over de dekens en de truitjes die we maken voor pakistan. ik heb er altijd bij me in de wagen, dus ging ik ze halen en toonde ze met trots. beiden waren aangenaam verrast van het resultaat van de lapjes. françois had in het begin van de actie reeds in zijn programma op donderdag heel vroeg, op de radio melding gemaakt van wat ik hier in eeklo opstartte. hij wist echter niet dat ik daar nog volop mee bezig was, en nu zelfs truitjes maakte voor groot en klein. op de grote trui wil ik nog "I love Pakistan" borduren. françois zegt je zou er beter "dino" opzetten. dit is veel korter en verwijst toch ook naar de actie. hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik ervan overtuigd ben dat het inderdaad korter en makkelijker is dan een zin. daarom ook noem ik vanaf vandaag mijn truitjes : dino's. klinkt toch leuk hé : ik heb een dino. gisteravond was ik de dino eens aan het omschrijven : hij is lekker warm, hij is gelijk van model voor groot en klein, man en vrouw. hij is ruim, dus kan gerust een tijdje mee, dus ook niet duur! met enkele bolletjes wol kan iedereen zo'n handige trui maken. het kan in alle kleuren, je kan er al je creativiteit in kwijt. je maakt het gewoon tussendoor, terwijl je tv kijkt. in de zomer draag je hem zonder mouwen en in de winter brei je gewoon vier lapjes bij en je hebt mouwen! hij is gemakkelijk te dragen, zit niet strak ook gemakkelijk aan te doen voor babies en oudere mensen. hij maakt ook geen onderscheid tussen arm en rijk. indien alle kinderen er dragen op school, zou geen sprake meer zijn van merkkledij en pesten op school, iedereen zou gelijk zijn! autochtonen, allochtonen, iedereen dezelfde gemakkelijke kledij. je kan er in de winter ook een kap aanzetten, en vooraan een extra stuk waar je je handen kan in warmen....noem maar op....alleen voordelen. het is een utopie hoor, want velen willen gewoon opvallen en anders zijn dan anderen. maar het zou wel eenvoudiger zijn en allemaal minder duur. dus vandaag is "de dino" geboren. we gaan dus verder dekens en dino's maken voor pakistan. het is ook niet zo maar een truitje, hé. en voor wie eens naar eeklo komt en je hebt zin in een koffietje of frisdrank, spring gerust binnen bij okido. je kan er rustig verpozen. heb je ook nog restjes wol mag je ze daar gerust voor mij achterlaten. of... misschien zien we er mekaar eens !!!!!!!
het geschenk van de glimlach *********************************** hij kost niets en verwezenlijkt veel, hij verrijkt diegene die hem ontvangt zonder de schenker te ontgrieven. hij duurt slechts één ogenblik, maar de herinnering eraan kan eeuwig zijn. een glimlach is een verpozing voor 't vermoeide wezen, moed voor de moedeloze ziel, troost voor het rouwend hart. hij is een kostbaar tegengif dat de natuur in voorraad houd voor elke vorm van leed. en, zo men de glimlach weigert die u naar u meent, niet verdient, wees dan grootmoedig en...schenk de uwe want niemand heeft aan een glimlach groter nood dan hij, die hem niet schenken kan.
1 januari 2007 is het vandaag. eind vorig jaar had ik zo allerhande dingen in mijn hoofd die ik in 2007 wil uitwerken op persoonlijk vlak. nu moet ik dus beginnen met stillaan die plannen vorm te geven. let op het zijn geen wereldschokkende dingen hoor, gewoon mijn tijd op een andere manier indelen, meer georganiseerd. maar vandaag komen mijn kinderen en kleinkinderen nieuwjaren, en ga ik zelf met patriek naar mijn ouders. ik ben altijd zo gelukkig als mijn ganse gezinnetje hier samen is. tom en fien waren blij verrast met hun pakjes, mooie kleren van mij en toffe spellen van tante tamara en nonkel sven. de ganse namiddag probeerden ze de spellen uit. ik had ze nog elk een leesboek gegeven op hun niveau, en dat hebben ze ook al voor een groot stuk gelezen. vanavond ging het dan richting zomergem waar mijn ouders wonen. daar was het al gans de namiddag een komen en gaan van kinderen en kleinkinderen. wij sloten het rijtje af. en nu wil ik dit alles nog eens aan jullie meedelen, want morgen nog eens "zondigen" : receptie bij Houbraken (patriek zijn werk) . en we gaan het nuttige aan het aangename koppelen : 's morgens een lading meenemen naar Breda, vandaar naar Bergeyck, eventjes een stukje taart en een glaasje drinken, dan opnieuw laden en nog gaan lossen. ' t zal dus wel wat laat zijn als we thuiskomen. woensdag begint dan het serieuze werk, want die feestdagen kunnen niet blijven duren, en 't is maar best ook. je komt rap een paar kilootjes aan ..... dus zeg ik 2007...ik ga er het beste van maken !!!
de twee laatste dagen ben ik eigenlijk te laat gaan slapen. maar ja, patriek heeft verlof, en dan gaat hij naar elke biljartprijskamp die er is in de buurt. als je laat thuiskomt , is dat dan meestal, omda je het ver gebracht hebt. gisteren was dat desondanks toch niet de reden. we zijn blijven plakken!!!!! ik ontmoette enkele mensen met wie ik een aangenaam gesprek had. soms ken je mensen al jaren van zien, en dan plots heb je er een gesprek mee, en ontdek je dat je eigenlijk echt goed kan praten met mekaar, en over veel dingen dezelfde mening hebt. dat doet deugd! ik had ook een gesprek met iemand, die in een rouwperiode is en héél blij was er eens te kunnen over praten. dat zijn zo allemaal van die gesprekken die zich plots voordoen, en waar je er achteraf een goed gevoel bij hebt.
maar vanavond is het feest! over enkele uren beginnen we een nieuw jaar. het voorbije jaar was weer gekruid met van alles en nog wat, maar wat mijn werk voor Pakistan betreft, groei ik. nog heel veel mensen die van in het begin breiden, doen dat nu nog. vriendschappen zijn verder uitgebouwd. ik mag me gelukkig prijzen, met een paar hele goeie "vriendinnen voor het leven " : antoinette, zuster cécile en zuster noëlla, annie van drongen.... allemaal leerde ik hen dit jaar kennen en zij zijn van onschatbarewaarde voor mij. bij hen voel ik me goed, en er is een bijzondere band die ons bindt : de mensen in Pakistan.
ik wil HEN héél in het bijzonder, en ook ALLE andere mensen die wat dan ook gedaan hebben voor de actie, EEN HEEL GELUKKIG EN GEZOND NIEUW JAAR . hopelijk kunnen we nog vele mensen helpen die armoede en koude kennen, en die niet het geluk hadden om hier geboren te worden. mijn gedachten gaan nu vooral uit naar al die mensen in Pakistan die nog in tentenkampen leven, of in een schamele woonst. hopelijk zijn daar velen bij, die zich kunnen warmen aan één van onze dekentjes......
graag zou ik ook iedereen die mijn blog bezoekt, en alle andere bloggers, een gelukkig nieuwjaar wensen, en hopelijk blijven we contact houden in 2007, dat is mijn grootste wens voor jullie.
de laatste dag van 2006 nadert. op kerstmis in de namiddag kwamen we allen samen voor kerst bij mijn broer. er is daar voldoende ruimte voor onze grote familie, die elk jaar nog uitbreid. het is altijd een gezellig samenzijn ! papa en mama zijn altijd zo fier als ze al hun kinderen en kleinkinderen samen hebben. ik hoop dat ze dit nog vele jaren kunnen beleven. de rest van de week heb ik van de rust gebruik gemaakt om af en toe een flinke wandeling te maken, en ondertussen cadeautjes te kopen voor tom en fien en voor mijn beide dochters en hun partner. patriek en ik kopen geen pakjes voor elkaar, voor ons is ieder dag samen een geschenk, zeg ik altijd. straks op 25 mei, zijn we 20 jaar samen. ik ben nog altijd even gelukkig dat ik met hem mijn leven mag delen.
gisteren is verleden tijd morgen is een mysterie vandaag is een geschenk, daarom heet het ook "the present" ik denk dat dit leven bijzonder is... leef en geniet van elk moment.
zo hebben we samen op kersavond ons diner klaargemaakt, en daarna smakelijk gegeten en genoten van heel wat moois op teevee. en met oudejaarsavond zal dat niet anders zijn. we genieten echt van een avondje thuis, zeker in de winter.
als ik kon toveren gaf ik de hele wereld gezondheid en geluk zinloos geweld kwam niet meer voor geen relatie liep nog stuk
maar ik kan helaas niet toveren alleen sommige dingen wensen daarom veel gezondheid en geluk voor U en alle mensen
*******
kies een spar omdat je houdt van het leven stop in de kerstballen je mooiste herinneringen van het hele jaar hang aan de slingers, je vurigste verlangens schik de lichtjes vol goede gedachten en hef het glas op het feest met elkaar
*********
geen grote woorden niets wat je in de winkel kan kopen maar alles wat je stilletjes hoopt dat wens ik jullie voor 2007
ik kreeg zo net een mailke van mijn boezemvriendin annie uit drongen. ze vertelt me regelmatig over wat ze allemaal samenkrijgen in drongen, voor de dekentjes. maar deze keer is het toch echt bijzonder : ik wil hier iemand figuurlijk in de bloemetjes zetten : LILIANE HEEFT TUSSEN KERST VORIG JAAR EN NU NIET MINDER DAN 1000 LAPJES GEBREID VOORPAKISTAN dit vind ik toch echt de moeite om eens aan jullie allemaal te laten weten. één persoon die dit realiseert, mag wel eens geprezen worden. als u haar wilt feliciteren hiervoor schrijf het gewoon in het gastenboek, zo komt het ook bij haar terecht. ik weet we doen het allemaal voor het goede doel, maar t mag toch wel eens gezegd worden. PROFICIAT LILIANE!!!!!!!!!!
ik heb al héél wat verteld over de dekentjes, en over mezelf en andere mensen waar ik mee omga, mee bevriend ben. vandaag wil ik het even hebben over mijn vader. toen ik héél klein was, reed ik veel mee met mijn pa die varkenshandelaar was. hij reed van boer tot boer om varkens, die slachtrijp waren, te kopen. het was de tijd dat je nog één bank had voorraan, dus zat ik naast mijn pa. hij leerde me alle auto's kennen, gelukkig waren er toen nog niet zoveel verschillende merken. vandaar komt ook mijn liefde voor de dieren op de boerderij, en voor het plattelandsleven, en ook de bijzondere band met mijn vader. maar daar wil ik nu niet verder over uitwijden. mijn vader heeft een leven van hard werken achter de rug en geniet nu op 78-jarige leeftijd van zijn hobby's : postzegels verzamelen en biljarten... én AA. het klinkt misschien raar : eerst en vooral AA zijn dus de Anonieme Alcoholisten. volgend jaar is mijn vader 30 jaar bij de AA. vroegere jaren dronk hij veel, maar altijd thuis. terwijl hij 's avonds klanten opbelde, en zijn werk regelde genoot hij (soms al te veel) van een lekker glaasje wisky. hij was niet agressief en zo, maar voor mijn moeder was dat echt niet leuk. op een bepaald moment heeft hij dat ook ingezien en ging naar de vergadering van AA. en nu, dertig jaar later, doet hij dat nog elke week tweemaal. hij heeft ook al voordrachten gegeven in scholen en verenigingen, en begeleid ook mensen met een drankprobleem. dit vind ik echt fantastisch! hij lééft er echt voor, en het neemt een belangrijk deel van zijn tijd in beslag. laatst gaf hij mij een gedicht, die richard van de AA schreef, en ik vind het zo mooi dat ik het hier wil neerschrijven, zodat jullie er ook kunnen van genieten :
wat ik leerde op school
ik heb leren lezen, eerst het alfabet en dan de tien geboden, en jantje zag eens pruimen hangen maar nooit heb ik geleerd te lezen in het dagblad van het leven
ik heb leren schrijven, eerst het abc den dan wat de anderen voorschreven en over de herfst, de blaadjes vallen van de bomen nooit heb ik mogen schrijven wat als zuurkool op mijn maag ligt, over de hypocrisie en over de ellende in de wereld
ik heb leren tellen, één en één is twee ik heb vraagstukken opgelost, zoals, deze trein vertrekt op dat uur, die op dat uur hoe laat zullen ze elkaar kruisen. levensvraagstukken bleven onaangeroerd
en in de geschiedenis heb ik geleerd dat de mensen sinds lang wachten, over de oorlog, haar oorzaak haar aanleiding en verloop maar nooit heb ik geleerd hoe de oorlog kon vermeden worden
en ik heb aardrijkskunde geleerd, over de ardennen dat de belangrijkste stad spa is dat wist ik allang, meneer de schoolmeester maar nooit, nee nooit heb ik geleerd waar in deze wereld mijn dorst naar rechtvaardigheid te lessen
ik ben ..jaar nuchter in AA in de AA-vergaderingen heb ik veel meer geleerd, over het werkelijke leven ik ben niet van plan om de AA te verlaten daar kan ik nog bij leren, en eventueel doorgeven aan andere mensen. ik ben niet perfect en zal het nooit worden.
ik hoop jullie het mooi vinden, het is in ieder geval geschreven door iemand, die nog elke dag zijn leven op het goede pad houd door AA. proficiat, richard, met je mooie gedicht.
wie me goed kent weet dat ik enorm van dieren hou en in het bijzonder van katten. daar ik op een appartement woon, heb ik er maar één. drie jaar geleden haalden we ze uit het asiel : ze was graatmager en doodsbang. het heeft een tijdje geduurd voor ze zich echt thuisvoelde, maar nu is ze "onze kleine meisje". ik zou ze voor geen geld willen missen. ze gaat slapen met ons, en ze staat op met ons. als we thuiskomen zit ze aan de deur te wachten om ons te verwelkomen. het is een raskat : een brit. maar net zoals wij, zijn er nog wel heel wat katteliefhebbers, vermoed ik. daarom het volgende : morgen, zaterdag 16 december gaat in gent in het citadelpark een internationale katteshow door van 10 tot 18 uur. deze show is echt de moeite waard, van overal komen mensen hun kat showen. zo is toch al één dag van het weekend gevuld.
nog een mopje :
Een geslaagde zakenman gaat op zoek naar een leuke vrijstaande boerderij om zijn verdiende kapitaal te kunnen investeren.
Als hij een leuke boerderij gevonden heeft komt hij erachter dat de boer tevens imker is en dat er allemaal bijenkorven achter de boerderij staan.
"De koop gaat niet door !" roept hij tegen de boer, "die bijen zijn tamelijk gevaarlijk !"
"Ach, welnee zegt de boer. Ik zal het je bewijzen. Ik bind je compleet naakt aan een boom vast tussen de korven en kom na een dag terug. Als 1 bij je steekt, mag je mijn boerderij gratis hebben !"
Wel, de zakenman denkt natuurlijk deze kans moet ik nemen. De man laat zich vastbinden en de boer vertrekt.
Na een dag komt de boer terug en ziet de zakenman ineengestort aan de boom hangen, jammerend en uitgeput.
"Amai !" zegt de boer, "ze hebben je toch niet gestoken?"
"Nee, dat niet" zegt de zakenman "maar de kalfjes zijn al zes keer komen drinken"
vandaag zetten we inderdaad de 50ste week in. een vol jaar telt er 52, dus nog een goeie twee weken en het jaar zit er weer op. deze middag belde ik mariette van kleit en ze vertelde me dat ze al weer één en ander heeft voor me : ze doen daar flink hun best in kleit. lutgart uit kleit mailde me dat ze nogal wat wol heeft klaarstaan. en donderdag zitten ze weer samen in watervliet om te breien. dus dat wordt een fijne week. de voorraad voor pakistan groeit weer aan. morgenvoormiddag breng ik samen met marleen een bezoek aan ludwine. het is lang geleden dat we nog samen dekens maakten. elk doet zijn best thuis maar het komt er niet meer van om samen te zitten. daar gaan we morgen eens proberen een afspraak over te maken. gisteren had ik de man van antoinette aan de lijn. ik wilde informeren hoe het zaterdag was geweest op de kerstmarkt maar ze was niet thuis. raoul vertelde dat ze heel veel wenskaarten verkocht hadden voor ziekenzorg. dat is dan weer een succes. ondertussen kijk ik even naar buiten, en nu is het toch wel echt winter aan het worden. we zijn lang verwend geweest maar eens moest er toch een einde komen aan dat mooie weer. 't zal er vandaag niet meer van komen om een flinke wandeling te maken. dicht bij de verwarming is het nog zo gezellig, en kan ik wat op de computer werken. moet ook gebeuren! vorige week was ik bij familie in denderleeuw, en die vertelden me dat ze voor de vierde keer samen met nog enkele vrienden eenzamen uitnodigen voor kerstavond! ze maken een reclameboekje over het initiatief, daarin bevindt zich ook een inschrijvingsformulier. deze reclame brengt wat geld in het laatje, want de eenzamen worden getrakteerd op een lekker feestmaal, inclusief hapjes en aperitief. alles wordt door de organisators zelf bereid. dat vind ik nu een echt lovenswaardig initiatief!!!!! waarschijnlijk worden nog op andere plaatsen mooie initiatieven genomen . iedereen zou toch moeten van de kerstsfeer kunnen genieten ! daarom wens ik iedereen volle moed om aan de voorbereidingen van de eindejaarsfeesten te werken.
morgen 6 december ! vele kinderen zetten vanavond hun schoentje. deze nacht verwachten ze de sint, morgenochtend zullen ze heel nieuwsgierig opstaan : wat heeft de goede man gebracht? ik moet het mij niet meer afvragen, want ik kreeg zowaar vandaag een sinterklaasgeschenk. deze morgen belde een medewerker van minister-president yves leterme. enkele weken geleden schreef ik hem een brief : ik vertelde over de aktie, die zoveel succes heeft. wat ik niet verwachtte was dat ook in de scholen en bejaardentehuizen en instellingen men massaal aan het breien ging. zoals ik eerder al zei is naast het breien, ook het sociaal contact, belangrijk . ik vroeg hem of hij vanuit zijn positie geen beetje steun kon geven. daarom deze morgen dat telefoontje om wat meer te weten over de aktie, en mijn verwachtingen. we hadden een heel aangenaam gesprek en de medewerker zou alles doorgeven aan de minister-president. je kan niet geloven hoe gelukkig dit mij maakte. misschien krijg ik nu de kans om meer scholen en bejaardentehuizen te bezoeken, en over de dekentjes te spreken. misschien kunnen nu meer inrichtingen een paar uurtjes breien inlassen om de mensen zich nuttig te laten voelen, en ook hun creativiteit te laten ontplooien. in velzeke was ik in een psychiatrische inrichting, en de verpleegster zei, dat de patiënten heel graag breiden, en zij zette de lapjes dan aan elkaar. zij vroeg mij wel om wol te brengen, daar hadden ze wel nood aan. zo zie je maar, alles komt op zijn plooien. ik heb goede moed.
ik wens alle ouders en grootouders morgen een fijne dag met de kinderen en kleinkinderen op sinterklaas.
december is de laatste maand van het jaar. de oude-nederlandse naam is wintermaand of sneeuwmaand. het is ook de maand van sinterklaas, kerstmis en oudejaar. het is wel één van de mooiste maanden van het jaar, alleen al om het feit dat er zoveel gegeven wordt tijdens deze maand. binnen twee dagen zijn de onze kinderen aan de beurt. ze zullen hun schoentje weer zetten en tekeningen erbij leggen, en misschien een brief met hun verlanglijstje... ik vind het altijd heerlijk als ze dan 's morgens nieuwsgierig komen kijken wat de sint bracht. ondertussen mogen we al de kerstboom zetten en de kerstversiering aanbrengen. en dan pakjes kopen. nog een goeie vier weken en het jaar is weer om. wat gaat 2007 ons brengen? mijn gedachten gaan uit naar de mensen van Vorst en ook alle andere mensen, die kortelings minder goed nieuws kregen over hun werk. hopelijk brengt 2007 voor hen betere vooruitzichten. we kunnen alleen maar hopen dat het eindejaar voor iedereen toch feest wordt. ondertussen zullen onze dekentjes die we verstuurden naar pakistan wel toegekomen zijn. zo zullen de mensen daar toch ook een warm cadeautje krijgen. ik wens iedereen een fijne week toe, hou de moed erin. het zijn de laatste werkweken van 2006 en misschien hebben sommigen onder ons nog wat verlof tegoed. breng de sfeer in huis voor het mooiste feest van het jaar : kerstmis.
af en toe eens met één van mijn dochters op stap, sla ik niet af. de jongste had me gevraagd eens samen naar brugge te gaan. deze morgen vertrokken we al, met een tussenstop in sijsele. daar is een pracht van een zaak in binnenhuisinrichting. je vindt er tal van prachtige artikelen die je woonkamer, en andere kamers sfeervol maken. ook vindt je er artikelen voor in de tuin of op je balkon. en nu met de kersttijd, komen daar nog een ganse collectie artikelen bij. je kan er gerust een uur rondlopen, het verveelt niet. daarna ging het richting brugge. het was er zoals altijd heel druk. op het simon stevenplein en op de markt vindt je er al de typische kersthuisjes waar ze allerhande verkopen. ook de oliebollen ontbreken niet . op de markt heb je weer de mooi ijspiste. het is helemaal anders dan een bezoek in de zomer. het heeft zo echt iets speciaals, die sfeer die je momenteel in alle grote steden terugvindt : gezellige, sfeervolle markten en winkelstraten rijkelijk versierd voor kerst. cadeautjes worden volop gekocht, de feestkleding wordt uitgestald voor de etalages....en stillaan krijgt het weer toch een winters tintje : het was vandaag merkelijk kouder. ik denk dat de kledingzaken daar zeker niet rouwig zullen om zijn. in de namiddag zijn we dan huiswaarts gekeerd, want we moeten ons ventje ook nog soigneren. en, deze avond worden hier in eeklo ook weer lapjes aan elkaar gezet. dat is mijn vast werk bij teevee. ik zou echt niet meer zonder kunnen, zeker nu het zo vroeg donker is, is het een aangename bezigheid. dit zullen er velen met mij be-amen. en stillaan gaan we dan naar kerstmis toe. eerst komt sinterklaas nog langs voor de kinderen, want die wachten al ongeduldig wat er nu weer zal gebracht worden. ik hoop dat alle kinderen iets zullen krijgen, en ik bedank de mensen die speciale acties doen om ervoor te zorgen dat kinderen die niets krijgen , toch bezoek krijgen van de sint. dit mag ook eens gezegd worden !
zondag, rustdag, verwendag, luieren mag... gezellig ontbijten met z'n allen, is al een goede start. bijpraten en van gedacht wisselen over dingen recht uit het hart, brengt ons allen dichter bij elkaar. dit is voor mij de essentie van deze dag : zonder zorgen en stress tegaar, blij zijn om wat je hebt en mag, benieuwd om wat er nog komen zal, blij zijn voor je medemens, gelukkig zijn om al die je kent. het is de schepping God's die ons verwent met mooie landschappen, met lieve mensen, met dieren en planten, met liefde voor ons allen. laat ons beseffen hoe gelukkig we zijn ondanks sommige tegenslagen, laat ons verder bouwen aan een wereld waar het goed is om te leven, voor ieder van ons, arm of rijk, een toekomst waar je naar uitkijkt... nadine dejonghe
vandaag heb ik nog eens ondervonden dat alles een doel heeft, alles gebeurt omdat het moet, en brengt ons waar we moetenzijn..... deze actie was eigenlijk naar mijn mening een gewoon idee : enkele dekens kunnen opsturen naar pakistan. men spreekt soms van een sneeuwbaleffect, maar dit heeft daar niets meer van weg, die sneeuwbal is al lang een sneeuwberg geworden geloof ik.... ik vertelde vroeger al dat ik fantastische mensen leerde kennen, geweldige vriendschappen aan overhoud, en het stopt niet. vandaag was ik in jabbeke bij annie. een gewone vrouw zou je zeggen, maar na onze samenkomst kan ik zeggen : dit is een eenvoudige vrouw, maar met een gouden hart om mensen te helpen, om mensen enthousiast te maken, een vrouw die ook echt iets wil betekenen voor anderen. en ze heet ANNIE... net zoals mijn andere vriendin ANNIE uit drongen ! ik geloof dat alle annie's bijzondere mensen zijn. annie van jabbeke was vorig jaar vergeten een kalender van bond zonder naam te kopen, en ze werd doorgestuurd naar iemand in stalhille, die ook artikelen van bond zonder naam verkoopt : rita. toen annie bij rita de kalender ging halen was rita aan een deken bezig en vertelde van de actie voor pakistan. zo is annie ook naarstig beginnen breien, en heeft ook enkele vriendinnen aangesproken. ze vroeg me eens te komen tonen hoe ik de lapjes aan elkaar zet tot dekens en truitjes. maar ze had ook een verrassing voor mij : ze vertelde dat ze als bestuurslid van kvlv, een brief gestuurd had naar de leden van haar gemeente , maar ook naar leuven, naar de hoofdzetel. in die brief vraagt ze iedereen ook te breien of restjes wol te verzamelen, of lapjes aan elkaar te zetten.... ze wil iedereen inkvlv aan het werk zetten. ik ben echt blij dat ik vandaag weer zo een bijzonder iemand mocht leren kennen. ik heb echt het gevoel dat we één grotefamilie worden met een gouden hart voor pakistan. dank je, annie, voor het gezellig samenzijn deze namiddag, bij jou thuis. ik hoop dat we elkaar nog regelmatig zien.
juist voor het weekend wil ik jullie wat mopjes geven, die ik vond in "reader's digest" en hopelijk toveren ze ook bij jullie een glimlach op je gezicht. ik wens jullie nog mooi, rustig herfstweer, en tot volgende week.
In de luxe schoenenzaak waar ik werkte kregen we een nieuwe collega. Een klant kwam op de eerste werkdag binnen voor een paar herenschoenen. Op zijn vraag van wat soort leer de schoenen gemaakt waren, hoorde ik haar antwoorden : "deze schoenen zijn van ganzenleer, meneer."
be klant kocht de schoenen en vertrok. Toen ik haar vroeg waarom ze tegen de klant vertelde dat de schoenen van ganzeleer waren, zei ze "dat staat toch op het kaartje dat er aanhangt? Kijk maar : "ganzes leder."
Op het moment dat je je werk mee naar huis gaat nemen, weet je dat je onder te veel druk staat.
Na een zeer hectische dag achter de kassa in de supermarkt waar ik werk, ging ik naar huis en kroop vroeg onder de wol. Midden in de nacht werd ik wakker. Slaapdronken keek ik op de wekker en dacht: "oh, l euro 50"
Ik was politie agent in leuven, toen ik eens een jonge collega mee op pad kreeg. Oe commandant gaf me de opdracht ervoor te zorgen dat deze collega minstens tien verkeersboetes zou uitschrijven. Vanwege zijn meelevendheid was dat hem nog nooit gelukt. Ik liet het eerste het beste voertuig stoppen, en constateerde dat de jonge bestuurster geen gordel droeg. Terwijl ik de rest van de wagen controleerde, vroeg ik mijn collega of hij de dame wilde vragen of ze de boekte ter plekke wilde afrekenen of dat ze het later wilde doen. Even later kwam hij terug en zei:" de juffrouw zou het liefst helemaal niet betalen.
Een beer, een leeuw en een kip zijn aan het redetwisten over wie van
hen mensen het meest angst aanjaagt.
"ik hoef maar te grommen en mensen worden al bang" zegt de beer.
"wel ik hoe maar te brullen en mensen rennen doodsbang weg" zegt
de leeuw.
"dat is nog niks" zegt de kip. "ik hoef maar te niezen en heel de
op 26 augustus schreef ik op mijn blog over een koppel dat me nauw aan het hart ligt, dat ze eindelijk zwanger waren. het was nog af te wachten of alles goed zou verlopen. inmiddels zijn we een paar maand verder en zondag bracht ik hen een bezoek. met trots toonde ze me de kleertjes die ze al gekocht had. daar ze het geslacht van de baby nog niet kennen, beperkt het zich tot pyjamatjes, en hemdjes, slabbetjes.... gewoon al iets kunnen kopen voor het kindje waarnaar ze beiden zo verlangen, is voor hen toch al iets tastbaars. de kamer waar het kleintje zal slapen wordt ook opgeknapt, want tegen half mei 2007 moet alles piekfijn in orde zijn. terwijl we gezellig koffie dronken, vroegen ze me of ik meter wil zijn ? ik moest geen tweemaal nadenken : graag! het doet me zo een plezier dat ze mij dit vragen.
vandaag is het feest van de dynastie. gans de koninklijke familie woonde het Te Deum bij , en wat niet vaak gebeurt : onze koning albert was er ook bij. het doet me altijd iets als ik onze koning zie. ik ben fier dat wij nog een koning en koningin hebben. en ze mogen er wel zijn. iedereen dacht dat koning albert een "overgangskoning" zou zijn, maar niets is minder waar. hij kwijt zich voortreffelijk van zijn taken. daarbij wordt hij gesteund door koningin paola. zij zijn echt geïnteresseerd in de gewone mens, dat mocht ik een jaar geleden ondervinden. toen ik via de krant een oproep deed aan de mensen om met restjes wol lapjes te breien, kon ik mij echt niet voorstellen dat de mensen zo massaal zouden reageren. toen die lapjes begonnen toe te komen in eeklo, wist ik nog lang niet hoe ik de dekens in pakistan zou krijgen. overal kreeg ik te horen dat ik geld mocht storten, maar de dekens wilde niemand meenemen. tot ik op een morgen een idee kreeg om een brief te schrijven aan onze koning. iedereen in mijn dichte omgeving dacht dat het een maat voor niets zou zijn. in de week na nieuwjaar kreeg ik al een antwoord van de koning, dat hij het ministerie van defensie opgedragen had, om de dekens mee te nemen met een militaire vlucht. zo zijn de eerste vijfhonderd kilo dekens naar pakistan geraakt. vandaag is het dus in feite het feest onze koning, en denk ik met een dankbaar hart aan hem. ik hoop hem ooit eens persoonlijk een deken te kunnen afgeven.
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
wie me goed kent weet dat ik enorm van dieren hou en in het bijzonder van katten.
morgen 6 december ! vele kinderen zetten vanavond hun schoentje. deze nacht verwachten ze de sint, morgenochtend zullen ze heel nieuwsgierig opstaan : wat heeft de goede man gebracht?
vandaag heb ik nog eens ondervonden dat alles een doel heeft, alles gebeurt omdat het moet, en brengt ons waar we moeten zijn.....
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
