vrijdagmorgen was ik afgesproken met Angèle, voorzitster van Ocra in Meulebeke, om er de voorraad lapjes af te halen. drie weken geleden hadden ze slecht nieuws gekregen na een scan bij haar jongste kleinkindje : er was een tumor vastgesteld in de buik die overal uitgezaaid was. het meisje werd vorige week 1 jaar !!!! ze proberen nu eerst met chemo, het gezwel te verkleinen, zodat ze het operatief kunnen wegnemen. in het UZ Gent geven ze haar 60 procent overlevingskans..... bij een kopje koffie praten we over de situatie, die ik heel goed kan begrijpen, als ik denk aan de periode dat ons Fientje leukemie had. ik ben toen echt vertrouwd geraakt met kinderen die kanker doorstaan. je ziet daar dat niet alleen jou kind, jou kleinkind zoiets meemaakt, maar heel wat andere mensen staan voor deze immense lijdensweg.... voor heel velen komt uiteindelijk alles goed, maar voor sommigen loopt het na al dat verdriet en pijn, toch verkeerd af.... we kunnen alleen maar hopen met Angèle, haar dochter en haar gezin , dat het kleine meisje er helemaal bovenop komt. veel kunnen we niet doen, maar toch durf ik vragen of jullie eens een weesgegroetje voor haar willen bidden?
de basisvraag is WAAROM? in deze drukke tijden is het moeilijk om de tijd te nemen om zich de werkelijke vragen te stellen : WAAROM kan je een pizza vlugger bij je thuis hebben dan een ziekewagen? WAAROM is er een parkeerplaats voor gehandicapten voor een schaatsbaan? WAAROM bestellen mensen een Double Cheeseburger en grote friet en daarna een Cola Light? bovendien heb je je nooit afgevraagd : WAAROM vrouwen geen mascara kunnen aanbrengen met een gesloten mond? WAAROM het woord 'afkorting' zo lang is? WAAROM je, om 'windows' af te sluiten je op de startknop moet drukken? WAAROM citroensap kunstmatige smaakstoffen bevat en het product voor een afwasmachine gemaakt is met echte citroenen? WAAROM er geen kattevoeding bestaat met muis-smaak? WAAROM voeding voor honden 'nieuw is met verbeterde smaak' : wie heeft dat getest? waarom ze naalden voor euthanasie stereliseren? u kent zeker wel de onverwoestbare 'zwarte doos' in vliegtuigen. WAAROM maken ze de vliegtuigen niet van dat materiaal? als vliegen zo veilig is, WAAROM noemt me de aankomsthal op het vliegveld dan 'Terminal'.... en verder : WAAROM drukken we harder op de toetsen van de afstandsbediening als de batterijen bijna leeg zijn? WAAROM wassen we onze badhanddoeken? worden we niet verondersteld schoon te zijn als we ons ermee afdrogen? WAAROM dragen Kamikaze piloten een helm? hoe heeft men de panelen 'verboden op het grasveld te lopen' in het midden van het grasveld kunnen zetten? WAAROM vinden analfabeten het leuk om lettertjes in de soep te hebben? toen de mens ontdekte dat de koe melk geeft, waar was hij op dat moment naar op zoek? als een woord verkeerd geschreven staat in het woordenboek, hoe weet men dat dan? WAAROM heeft die oen van een Noach die twee muggen niet doodgemept? krijgen de arbeiders bij Lipton ook koffiepauze? WAAROM krimpen schapen niet als het regent? ik koop een oude boemerang, hoe raak ik de oude kwijt? WAAROM hebben etablissementen die 24 uur per dag en zeven dagen op zeven geopend zijn, sloten?
twee weken geleden had ik Tom en Fien, mijn twee oudste kleinkinderen op vakantie. met de hitte was het onmogelijk om hier de ganse dag op het appartement te blijven, dus hebben we elke dag een uitstap gemaakt. heel leuk, maar na een week zat ik er helemaal door.... vorige week moest ik dat dan bekopen..... de maandagnacht voelde ik me niet goed, en de dinsdag ben ik gans de dag in bed gebleven en geslapen... Jan, een vriend van me die naar al zijn vrienden een mailtje gestuurd had om wol binnen te brengen, had me gebeld dat er heel wat wol klaarstond en of ik die wilde komen halen. donderdag ben ik dan bij hem in Torhout geweest. het was een blij weerzien.... na een jaar of 42 denk ik. zijn vrouwtje had lekkere appeltaart in huis gehaald, en samen hebben we herinneringen opgehaald, en zo was de namiddag snel voorbij.... de wol die ik bij Jan afhaalde neem ik deze week mee naar Meulebeke. Angèle heeft me laten weten dat er lapjes klaarstaan, en die ga ik deze week afhalen. met deze warmte lukt het me niet om lapjes aan elkaar te zetten : ik kan echt niet tegen de warmte, en hou me dan ook zoveel mogelijk binnen, en die warme lapjes op de schoot, die kunnen er even niet bij.... ik kijk uit naar wat lagere temperaturen, en ik denk dat er nog mensen zijn die daar zo over denken. vrijdag ben ik samen met Patriek, zijn broer Ronny , zijn vrouwtje Cindy en onze kleine oogappel Arthur naar de Zoo in Antwerpen geweest. we kochten een dagticket met inkom van de Zoo inbegrepen. voor Arthur was het de eerste treinreis, en hij vond het super ! het Centraal - Station in Antwerpen op zich is al een bezienswaardigheid !!!! dit is , naar mijn bescheiden mening, een echt kunstwerk.... wat ze daar gerealiseerd hebben ! de inkomhall is prachtig gerenoveerd en een echt pareltje ! als je het stationsgebouw verlaat sta je aan de ingang van de Zoo. het was niet té warm en dat was het ideale weer voor zo'n dagje. we waren duidelijk niet alleen die er zo over dachten, want het was heel druk in de Zoo. we hadden ons fototoestel mee, om één en ander op de gevoelige plaat vast te leggen. het bezoek aan Kai Mook was voor Arthur een hoogtepunt. hij had er al van gehoord, maar dat olifantje in het echt zien, is natuurlijk wat anders. de pinguins, de dolfijnen en zeehondjes vond hij ook heel leuk. de grotere dieren vond hij dan wel leuk op afstand, maar hij bleef toch dicht bij zijn pa. ze zijn bezig met een nieuw verblijf voor de leeuwen te bouwen in de Zoo, zo verandert er regelmatig wel wat, en zie je telkens iets nieuws als je op bezoek gaat naar de Zoo. het was echt een fijne dag. het weekend heb ik het rustig gehouden. deze week ga ik naar Meulebeke om de lapjes en met wol, en misschien loop ik dan even binnen in Rumbeke bij Antoinette. donderdag is het breien in Watervliet en hopelijk kan ik daar naar toe. het is ondertussen weer een tijdje geleden dat ik die mensen bezocht. je ziet het zal wel weer een drukke week worden...... en ondertussen is het nog steeds wachten op mijn oproep in 'de stip'...
mijn oproep in 'de stip' voor wol is nog steeds niet uitgezonden, maar we kunnen nog steeds niet klagen wat het aanbod betreft. Annie liet weten dat haar collega Liliane (van de duizenden lapjes!) vorige week in haar buurt naar een "garageverkoop" ging, dit is een soort rommelmarkt waar mensen uit de buurt hun spullen kunnen verkopen... daar woont ook een ex-collega Anny, die wol had liggen. Liliane vertelde haar dat we nog steeds bezig zijn met onze actie. de volgende dag kreeg Liliane het blijde nieuws dat ze de 25 bollen (allemaal nieuw en gelijk) gratis mocht hebben, aangezien ze niet van de hand gegaan waren. dat is toch super hé!!! Annie was zelf naar Bergère de France in Gent geweest voor het begin van de solden, en had er voor 5 euro 13 bollen mooie wol kunnen kopen. de mevrouw van de winkel kent Annie ondertussen goed en heeft gezegd dat ze begin augustus terug mag komen en dat ze dan gaat zien wat ze nog over heeft voor ons. dat is toch ook heel fijn van die mevrouw ! als je af en toe eens iets gaat kopen, levert dat dan blijkbaar toch iets op hé. van Patricia kreeg ik een mail. zij plaatste zoekertjes voor wol , maar ook voor gerief voor Huize Triest en op één van die zoekertjes kreeg ze volgende reactie : er belden mensen die héééééél véééééél wol hebben van hun moeder, welke haar hobby breien was. die pakken wol liggen al heel veel jaren op zolder mooi ingepakt in plastic zakken. die wol willen ze ons schenken ! morgen gaat Patricia deze wol afhalen. ze kreeg ook nog een mail van mensen die heel veel zeepjes liggen hebben voor Huize Triest . heel erg bedankt Patricia dat je die zoekertjes plaatst en heel veel dank aan die lieve mensen die daar op reageren, allemaal mensen met het hart op de juiste plaats ! dan heb ik ook nog een persoonlijke vriend Jan uit Torhout die zich inzet voor mensen die nood hebben, en hij heeft naar al zijn kennissen mails gestuurd om wol te vragen voor ons. enkele hebben al geantwoord en hij gaat de wol van zijn kennissen verzamelen. ik mag ze dan bij hem afhalen. dank je Jan voor je inzet voor onze actie, en dank aan al je kennissen die wol schenken ! je ziet het, zelfs al is het zomer en vakantie, mensen denken aan ons, en helpen zo onze actie verder in stand houden. voor wie op reis gaat, ik wens jullie een fijne vakantie en een behouden thuiskomst. voor de thuisblijvers, zoals wij, geniet van het mooie weer, tis echt een kado !
ik werd geboren in Blankenberge, en woonde ook in Zeebrugge, en momenteel woon ik sinds geruime tijd in Eeklo, maar een groot deel van mijn puberteitsjaren bracht ik door in Zomergem. mijn ouders wonen er nog, mijn broer en nog enkele familieleden, en ook nog vele bekenden. dat brengt mee dat ik nog steeds geïnteresseerd ben in wat er allemaal in dit dorp gebeurt. deze morgen kreeg ik een mail van mijn broer om eens een kijkje te nemen op de site : www.zomergem.net ! daar had hij een 'opvallend verzoek' geplaatst voor de 50ste verjaardag van mijn schoonzus. ik vond er ook een bericht over mijn oproep in 'de stip'. dat verraste me aangenaam. mijn broer schreef er als commentaar nog eens een oproep bij voor wol.... dat maakte me heel gelukkig. en tevens vond ik het leuk via deze website heel wat te kunnen lezen over 'mijn gemeente', want dat is het nog steeds voor een deel. elke week de zondagvoormiddag breng ik door bij mijn ouders, meestal rond half elf ga ik dan samen met mijn ma een koffietje drinken in 't zoet gemoed, een eethuis-tearoom, even verderop.... dat is echt genieten voor mijn ma, die ondertussen al 79 jaar wordt. ze is nog heel kwiek, rijdt nog met de wagen, gaat nog heel veel kaarten en ja, zelfs shoppen !!! het liefst doet ze dat met één van haar dochters, schoondochter of kleindochters.... ik hoop dat ik dat op die leeftijd ook nog zal kunnen....als ik al zo oud word !!!
25 juni 2009 in de namiddag werd het nieuws de wereld ingestuurd dat Yasmine uit het leven gestapt was.... iedereen was geschokt. de laatste weken voor haar dood was het wel opgevallen dat ze heel fel vermagerd was, iedereen wist dat ze heel veel verdriet had door het stuklopen van haar huwelijk, maar dat ze zo diep zat.... nu, een jaar later, zijn we haar nog niet vergeten.... ze was een heel veelzijdige artiste, niet alleen als zangeres maar ook als presentatrice. haar fans hebben vandaag uitgeroepen als duveltjesdag.... Yasmine dronk graag eens een duvel... dus als je vandaag toevallig een duvel drinkt, denk dan eens aan deze fantastische vrouw.... 25 juni is voor mijn schoonzus Martine , ook een bijzondere dag. zij wordt vandaag 50 jaar! ik heb maar één broer, en hij heeft een fantastisch vrouwtje, ze is niet groot, maar ze is dé sterke vrouw achter mijn broer die jaren geleden een decoratiebedrijf begon dat nu uitgegroeid is tot een bedrijf met naam en faam. 50 jaar was voor mij een mijlpaal in mijn leven. ik heb dat aangevoeld als : het grootste deel van mijn leven is al voorbij, maar nu komt de tijd van genieten .... als je jong bent gaat alles soms veel te vlug aan je voorbij, na 50 jaar bekijk je dat meer... je geniet meer, je staat meer stil bij sommige dingen...je ziet de schoonheid beter van alles... het is een mooie leeftijd, de meesten hebben grote kinderen, al kleinkinderen, en dat is écht genieten !!! vandaag heb ik voor Floortje gezorgd, en als je ziet wat zo'n klein mensje van zeven maand kan... ze zit al flink recht en bewondert haar speelgoed, betast alles, begint al flink wat te brabbelen, soms meen ik 'mama' en 'papa' te verstaan... en als ze naar me lacht, dan smelt ik weg... jullie kennen wel allemaal dat gevoel zeker???? k moet het niet uitleggen hé.... je zou er alles voor doen ! deze avond ga ik nog eens kijken naar 'de stip' en hopen dat mijn oproep eindelijk wordt vertoond..... er zijn al velen de revue gepasseerd die daar ook in Zomergem waren voor hun oproep, maar blijkbaar willen ze nog wat wachten met mijn oproep voor wol !!! sowieso wordt het uitgezonden hebben ze me beloofd, dus ik blijf hopen... waar we heel blij om kunnen zijn is dat de zon van de partij is en ons een schitterend weekend bezorgt : tijd dus om de natuur in te trekken, te fietsen, wandelen, een terrasje doen, shoppen... voor onze kinderen of kleinkinderen is de grote vakantie in zicht, en bijgevolg ook voor hun leraren en leraressen. voor de studenten zijn de examen achter de rug, sommige weten al of ze geslaagd zijn of niet, anderen beginnen straks hun vakantiejob... vele mensen beginnen al hun valiezen te maken om op vakantie te vertrekken. het is een fantastische tijd, denk daar eens aan ! niet klagen, niet zagen, we leven in een rijk land, in een vrij land, waar we heel veel kansen krijgen, waar de sociale voorzieningen heel goed zijn, waar we mogelijkheden hebben, waar geen zichtbare armoede heerst... maar waar er wel armoede is ! en discriminatie ! laat dus naast al dat geluk, een plaatsje in je hart voor deze mensen die niet zoveel geluk hebben als wij. wij proberen dat met het breien van lapjes en het maken van dekens, truitjes, sokjes, sjerpen... het is onze manier om te helpen, en als ik denk aan al die mensen die breien, aan mekaar naaien, een randje rond de dekens haken... dan ben ik bijzonder fier en dankbaar dat we al vijf jaar bezig zijn, en dat de groep nog steeds groeit.... dat ik het al lang niet meer alleen moet doen, maar drie fantastische helpers heb : Antoinette, Annie en Patricia ! we hebben elkaar gevonden in deze actie en vullen mekaar aan, dit is echt een verbond voor het leven.... een fijn weekend gewenst !!!!
elke avond om half acht, na het nieuws op vtm is er "de stip". je kan er een oproep doen voor van alles en nog wat. gisteravond hoorde ik dat ze voor opnamen vandaag in Zomergem op de markt stonden, dus dat was de ideale gelegenheid om een oproep te doen voor wol. ik belde Annie en Antoinette en zij vonden ook dat we die kans moesten grijpen. nadat ik deze morgen eerst in Waarschoot-Beke dekens opgehaald had, ging het richting markt in Zomergem. daar was al redelijk wat volk komen opdagen om alles eens mee te maken, en sommige, zoals ik, om een oproep te doen. ik heb mijn best gedaan om in deze korte boodschap te vertellen dat we van restjes wol lapjes breien, en daar dan prachtige dekens van maken voor daklozen, mensen in Pakistan, Senegal, Bolivië, Roemenië..... de mensen van vtm konden niet zeggen of het vanavond wordt uitgezonden, of op een andere dag, in ieder geval zal de opname vanaf morgen op de website van vtm bij "de stip" te bekijken zijn. en dan afwachten, hoeveel respons we krijgen op de oproep. ik heb alvast naam en adres en telefoon van Antoinette, Annie en mezelf opgegeven, zodat zoveel mogelijk mensen wol kunnen brengen. die wol verdelen we dan onder de breisters. als je wil zien hoe ik het ervanaf gebracht heb, ga eens naar de stip op vtm.....
deze blog gaat hoofdzakelijk over mijn hulpactie, maar ook over mijn persoonlijk leven en dat van mijn omgeving.... mijn oudste kleinkind Tom, bijna 12 jaar is autistisch. door de jaren heen heb ik veel gelezen over dit onderwerp, en je leert ook gaandeweg hoe zo'n kind in mekaar zit, wat de problemen zijn.... het grootste probleem is, dat men bij problemen niet onmiddelijk aan 'autisme' denkt. de meeste autistjes worden als 'moeilijke kinderen' bestempelt, worden dan gestraft, en dit is juist wat je niet mag doen... omdat ik overtuigd ben dat veel ouders en grootouders mijn blogje lezen wil ik hierover toch iets meer vertellen. deze kinderen hebben meestal al een 'lijdensweg' van onbegrip en verkeerd handelen achter de rug wanneer ontdekt wordt dat ze autistisch zijn.... op de site van een vereniging voor ouders van autistische kinderen vond ik een opsomming van enkele signalen van autisme : * enkel meedoen als een begeleider aandringt of helpt * onophoudelijk over hetzelfde onderwerp praten * behoeften uitdrukken door iemand bij de hand te nemen * ongepast lachen of giechelen * moeilijkheden in de omgang met anderen * ongewoon spelgedrag * vreemde bewegingen * beperkte wederkerigheid * extreem verdriet of woede zonder aanwijsbare reden * geen angst voor gevaar * steeds dezelfde activiteiten herhalen * letterlijk herhalen van woorden of zinnen * weinig soepel in denken en doen * heel goed zijn in sommige activiteiten waarbij geen sociaal inzicht nodig is * vluchtig of géén oogcontact * opvallende lichamelijke over-activiteit of extreme passiviteit * afstand houden * ze hebben moeilijkheden met : sociale relaties, (non-)verbale communicatie, spel en verbeelding, veranderingen....
in 'Nina' van vorige week stond een vraag over 'hoe communiceren met autisten?' daar raad men het volgende aan : - spreek met korte zinnen - gebruik concrete taal - vaak kunnen ze maar één ding tegelijk, dus niet praten en kijken tegelijk... - vermijd eindeloze discussies. het kind begrijpt je standpunten niet en zal het ook niet begrijpen. hij moet het gewoon doen omdat het moet - hou het inhoudelijk zakelijk inplaats van emotioneel - toon je gevoelens en emoties fysiek - stel concrete vragen en wees geduldig, een antwoord krijgen duurt soms wat langer - wees voorspelbaar en geef veranderingen 'tijdig' aan - lok communicatie uit en geef het de tijd om de informatie te verwerken - geef duidelijkheid en regels - communiceer één ding tegelijk - verwacht geen reactie op non-verbale communicatie van jou kant - stel het kind gerust als je boos bent op iemand anders, het heeft niets met hem te maken - straffen heeft geen zin, ze begrijpen niet waarom...met duidelijke afspraken en regels zal het vanzelf goed gaan, want ze kunnen zich daar goed aan houden - als het kind boos is, zorg dan voor afleiding om weer tot rust te komen. praat er later met hem over. er discussies en emoties in mengen heeft géén zin.
zoals je ziet is het een heel moeilijke materie, maar ik hoop dat je een klein beetje inzicht kreeg, en niet altijd denkt bij kinderen die soms raar reageren, dat het 'moeilijke kinderen' zijn... wat mijn dochter dikwijls ervaart is dat mensen je bekijken 'alsof je met je kind geen weg kunt...' veroordeel ouders niet onmiddelijk, want je weet nooit wat erachter zit... dat is iets wat ik geleerd heb door de leukemie van Fien en de kanker bij mezelf : niet te snel oordelen als iemand te moe lijkt te zijn, iets niet kan.... één voorval is me altijd bijgebleven van toen Fientje ziek was. op een bepaald moment in haar ziekte kon ze niet meer stappen, ze was té uitgeput. ik had bij de CM een grote buggy gehuurd, zodat ik elke dag met haar eens kon gaan wandelen... op een keer kruisten we een paar jonge gasten. één van hen zei : "hey zeg, ben jij niet een beetje te groot om in zo'n buggy te zitten???" Fien zijn toen tegen mij : " mémé, zij weten niet dat ik heel ziek ben, en niet meer kan stappen hé " gelukkig dat ze dat zo opnam, maar die gast besefte niet hoeveel hij ons kwetste met zijn opmerking...
't is weer maandag, een nieuwe week, bijna halfweg het jaar, ons stemplicht vervult, en nu uitkijken wat de week ons brengt. hopelijk geluk, vriendschap, een nieuwe uitdaging.... ik wens het jullie alvast toe.
eerst en vooral wil ik een berichtje doorgeven van Annie : zij was deze week in Huize Triest en Werner vroeg haar aan de breisters te melden, dat er deze week nog breigerief mag afgegeven worden, maar daarna sluiten ze voor verbouwingswerken tot 5 september... begeleid wonen blijft natuurlijk wel open; hij wil "hééééél graag " ons breiwerk weer in ontvangst nemen vanaf september. hij vertelde ook nog dat de broodjeszaak opent begin september . waarschijnlijk zit die "stille weldoener" daar voor een stukje tussen dat ze dit nu kunnen verwezenlijken. donderdag was ik in Rumbeke om dekens af te halen bij Antoinette en Maggy, die hadden flink hun best gedaan.... ik wens iedereen een fijn weekend toe, de zon is vandaag alleszins van de partij.....
Druk... dat was het de laatste weken... soms wou ik dat ik eens een week op een onbewoond eiland zat. maar ja, dat zou ook niks zijn voor mij. ik ben zo graag bezig voor mensen, maar soms zou ik wat meer tijd willen om te doen wat ik heel graag doe : kaartjes maken... het komt er de laatste tijd niet meer van. maar ik heb wel werk bijgekregen, wat ik met hart en ziel doe, en waar ik veel voldoening van krijg : op Floortje passen. het oppassen op zich is al leuk, maar als je Floortje uit haar bedje haalt, lacht ze al, haar kleine armpjes slaat ze rond mijn hals, en ze vleit zich dan heel dicht tegen mij aan.... daar smelt je gewoon van weg.... gisteren was het een bijzondere dag : Floortje werd gedoopt, en wat niet alledaags is : ze heeft twee meters, inplaats van een meter en een peter. dat is een bewuste keuze van haar ouders. de dag begon met regen, maar eindigde met zon, en het feest was geweldig. in de kerk zat Floortje heel stil op mama's schoot en keek mee in het boekje met de teksten. het was echt de moeite om te zien hoe ze alles volgde, en meemaakte. ze wordt woensdag 7 maanden !
deze week staat een bezoek op mijn programa aan Antoinette en Maggy van Rumbeke. Maggy heeft gevraagd om lapjes te brengen. ondertussen breng ik ook een bezoek aan mijn metekind Arthur. morgen ga ik mijn maatje Antoinette uit Vinkt een beetje helpen. ze heeft het de laatste tijd heel druk, er wordt ook zoveel beroep op haar gedaan, en ze kan zo moeilijk "neen" zeggen.... ondertussen zijn we weer wat samen en kunnen we een beetje praten over onze actie , wie nog wol heeft, waar we lapjes moeten ophalen, waar dekens klaarliggen.... en zo gaan we de zomer tegemoet.
vrijdag kwam een groot pakket toe van een groep vrouwen uit Borgerhout, waar prachtige lapjes inzaten.... k heb al zin om ze aan elkaar te zetten. ze zijn zo kleurrijk en dat maakt een deken heel mooi. maandag brachten Denise uit Liedekerke en haar man twee grote zakken lapjes, ook heel kleurrijk... Denise geniet er echt van om in al haar vrije momenten te breien... ze is als de dood dat ik op een dag zeg dat we geen lapjes meer nodig hebben, zegt ze. maar dat zal wel niet gebeuren. de hobbywinkel "Hobbyfarm" in Eeklo, waar ik al mijn hobbymateriaal haal, verkoopt ook wol. Eveline had op facebook gelezen over mijn actie en heeft me wol beloofd. als ze de wintergarens uitzetten, gaat ze eens kijken wat ze me kan meegeven.... dank je Eveline ! en dan is er nog heuglijk nieuws in onze familie : op zaterdag 22 juni werd Ferre geboren, een flinke jongen van 3,650 kg en 54 cm (net als ons Floortje toen ze geboren werd) Ferre is het elfde achterkleinkind van mijn ouders, en nog maar het derde jongetje, na Tom (11) en Nathan (2).... Ferre is het broertje van Frauke (2,5) die net naar school gaat. het wordt dus stilaan een "grote" familie.... ik ben blij dat mijn papa die al 82 is, en mijn mama,79 jaar, dit nog allemaal kunnen meemaken... ze zijn bijzonder trots op "hun kroost". dan is er nog iets anders : dit jaar start de Ronde van België in Eeklo. en dat is hier duidelijk te merken.... gisteren werd het pleintje aan ons appartement volledig ingenomen door camions van de vrt, waar al het materiaal inzit waar ze de uitzendingen mee verzorgen....de torenhoge zendmast heeft veel bekijks. op de foto hierbij zie je dat het echt een serieuze installatie is. reeds rond de middag begonnen ze alles in gereedheid te brengen : een klein beetje verderop is de start en aankomst voorzien van vandaag en morgen. alle kabels worden naar een cabine daar geleid. gisteravond was het voorstelling van de ploegen op het herbakkersplein. vandaag om twaalf uur is de start. deze avond is de aankomst hier in Eeklo, evenals de start morgenmiddag. het zijn voor de wielerfanaten hoogdagen. ze kunnen hun favoriet in levende lijve zien. gisteren was het dan nog een hoogdag voor Eeklo : onze Tom Dice stoot door naar de finale van het Europees Songfestival in Oslo. het is jaren geleden dat een Belg de finale haalde. en als we de kranten mogen geloven heeft Tom een reeële kans om heel hoog te eindigen. we duimen allemaal voor Tom Dice en zijn liedje : "Me and my guitar". mijn vriendin, Carine(sinds 30 jaar) is meter van Tom en is daar ter plaatse om alles van dichtbij mee te maken. laat ons hopen dat Tom op het hoogste schavotje komt. een plaats in de top drie zou echt super zijn !
in het tijdschrift "flow" vond ik een interessant artikel : "we zijn weer thuis..." "vroeger was het kneuterig om thuis te willen zijn, nu is het hip! " zegt trendanalist Christine Boland. tien jaar geleden gingen we nog op pad voor de kick en het avontuur, maar nu vinden we dat vluchtig en leeg. we willen wat meer diepgang, en die vinden we in ons eigen huis. noem het "homehappiness". het begon ooit zo bescheiden : op zondag een uitstapje met de auto, op bezoek bij familie.... maar mettertijd is het aanbod 'vrijetijdsactiviteiten' enorm gestegen....mensen gingen in hun vrije tijd op zoek naar belevenissen.... nu komt er stilaan een tegenreactie : er is een vermindering van uithuizigheid. dat zou natuurlijk ook met de crisis te maken hebben. we hebben minder geld en gaan minder vaak op stap, en vinden weer plezier in het 'thuis zijn' : lekker eten maken, een film kijken, gezellig met vrienden praten.... na een drukke werkweek is dat best wel leuk, je hoeft de deur niet uit, mag een glaasje drinken, je zit makkelijk in je zetel.... voor tweeverdieners is het fijn samen met de kinderen even te kunnen praten over de voorbije week, over school, de jeugdvereniging... gezelschapsspelletjes spelen... en met dit alles bespaar je heel wat ! vele vrouwen én zelfs mannen ervaren het plezier van zelf te koken en dan samen te eten. met de nieuwe televisieschermen en het rijke aanbod om thuis films te bekijken, moet niemand zich nog vervelen. en als je dan extra kan besparen is dat mooi meegenomen ! wat denk je? voel je je ook goed bij een avondje gezellig thuis? misschien is dat met het ouder worden... maar ik kan er alvast heel erg van genieten !
zaterdag was het een superdag voor onze Tom. hij deed zijn Plechtige Communie en werd gevormd. daar hij in het bijzonder onderwijs zit, deden de kinderen van het zesde jaar hun communie in de kapel van de school Sint Gregorius in Gentbrugge. ik had aan mijn vriendinnen gevraagd om hem een kaartje te schrijven, want voor Tom staat een kaartje gelijk aan : denken aan ! en mijn vraag werd massaal beantwoord zodat hij een ganse lading kaartjes ontving. en daar was hij superblij mee. dus bij deze mijn hartelijk dank aan allen die een kaartje stuurden, het deed mij zoveel plezier dat mijn Tom zo gelukkig was. het is ook weer een kaap hé : eerst worden je kleinkinderen geboren, zes jaar later doen ze hun eerste communie, zes jaar later hun plechtige communie, en dan gaat het richting de 18 jaar.... het gaat allemaal zo snel.... maar dat we dat allemaal nog kunnen meemaken is wel geweldig. daar kunnen we alleen maar blij om zijn.
dan wou ik een mooi verhaal vertellen, waar we iets van kunnen leren : Een Afrikaan ligt te slapen in de zon onder een bananenboom, toen een Amerikaan voorbij kwam. -"hé, " riep de Amerikaan, "moet jij niet werken : Time is money!!" -"wat moet ik doen" zegt de Afrikaan. -"nou de bananen plukken en verkopen" -"waarom verkopen? ik kan ze toch ook weggeven, als er teveel zijn" -"ben je gek", zegt de Amerikaan. "verkopen moet je, geld verdienen..." -"wat moet ik met dat geld?" vraagt de Afrikaan -"land kopen, nog meer bananenbomen planten...en dus nog meer verkopen en dus nog meer geld verdienen." -"wat moet ik met al dat nog meer geld?" -"koelcellen bouwen" zegt de Amerikaan, "om de bananen te bewaren ze zo tegen de beste prijzen te verkopen. dan verdien je nog meer, dan kun je arbeiders huren, die al het werk voor jou doen, en nog meer grond kopen en nog meer bananen verbouwen.. en dus nog meer verdienen!" -"en dan" vraagt de Afrikaan? -"dan word je rijk, miljonair!" -"en dan?" -"dan word je multimiljonair!" -"en dan?" -"dan ben je pas rijk, zo rijk dat je kunt rentenieren" -"rentenieren?" vraagt de Afrikaan. -"ja, dat is" zegt de Amerikaan, "zalig niets doen. lekker luieren in de schaduw van de boom, en vooral tevreden zijn...!" -"maar...wat is het verschil met nu?" mompelt de Afrikaan en sluit met een tevreden glimlach op zijn gezicht de ogen....
wat als een fijn weekend begon kreeg een andere wending toen ik de melding kreeg dat Linda, een heel goede vriendin van me, pas 54 jaar geworden, plots overleden was aan een hartaanval.... ik kon het bijna niet geloven, we hadden vorige donderdag nog gebeld met elkaar..... vier jaar geleden had ze borstkanker overwonnen. sindsdien ging ze niet meer werken en genoot van haar leven op de buiten, haar dieren, haar tuin, en stond altijd klaar voor haar echtgenoot die een zelfstandige zaak heeft. de laatste tijd stond ze een andere vriendin van ons ( die toevallig ook Linda heet ) bij, elke keer deze naar het ziekenhuis moest voor chemo, onderzoeken....en nu was dat enkel nog wat pijnbestrijding want ze is palliatief.... daarover belde ze me donderdag nog.... morgen wordt ze begraven..... haar man Chris blijft alleen achter ... ik zal haar heel erg missen, we zaten vaak samen als het biljart was... laatst op de kampioenschappen in Lotenhulle zijn we nog samen gaan wandelen met onze andere vriendin Linda in de rolstoel, want ze kon niet meer gaan. t zijn dingen die je niet rap vergeet.... het leven is soms veel te kort en zo oneerlijk.... toch moeten we blij zijn om de warme vriendschap die ze ons gaf....
het was een vruchtbare week. vorige week had ik al dekens opgehaald in Kleit(Maldegem), en dinsdagnamiddag trokken Antoinette en ik naar de missiekring van Ruiselede. daar wachten ons een ganse lading heel mooie truitjes en heel veel mooie dekens. zuster Noëlla toonde trots de voorraad wol die ze kregen van iemand die stopte met haar wolwinkel. het was echt mooi om te zien, al die prachtige kleuren. en wat bijzonder was, meestal krijgen we restjes wol, maar hier waren het allemaal zakken met een groot aantal van hetzelfde zodat ze er zeker mooie truitjes uit kunnen breien. we besloten de truitjes te houden voor het weeshuis in Sint Niklaas. Elke van de Bosrank in Deinze had vorig jaar voor het feest van Sinterklaas voor elk kindje daar een mooie trui, en dit jaar wil ze dat weer doen. wij helpen haar daarbij. met de dekens kon ik mijn auto echt helemaal volladen, en die deed ik naar Huize Triest in Gent. toen ik daar toekwam stond daar een jonge moeder met twee kindjes aan de deur. het ene was maar enkele maanden oud, het andere een jaar of twee vermoed ik. het kindje keek me zo vragend aan. ik nam een paar van de truitjes die we maken met de vierkantjes en gaf het aan de moeder, alsook twee mooie dekens. ze kon haar ogen niet geloven, en dankte me meermaals. wat ik toen voelde kan ik niet beschrijven... de rest van de dekens gaf ik af aan de medewerkers van Huize Triest, alsook een ganse doos nieuwe handdoeken die ik van zuster Noëlla en zuster Cécile meekreeg . toen ik wegreed zwaaide het kleine jongetje en zijn moeder naar mij... voor ik naar Huize Triest reed was ik nog langsgeweest bij Mariette in Drongen. de dekens die ze van Waregem gebracht hadden waren nog niet voorzien van een mooie omranding. en dat is net het werk van Mariette. ze had al gezegd tegen Annie dat ze bijna geen werk mee had, dus dat kwam goed van pas. we hebben nog wat gezellig zitten keuvelen over onze kinderen en kleinkinderen, en Mariette heeft al twee achterkleinkinderen : twee jongetjes. ze is er supertrots op, net als alle oma's. ik was blij daar eens even rustig te kunnen bijpraten. zij genoot er ook echt van. ik heb zoveel bewondering voor deze kranige vrouw, die nooit haar gevoel voor humor verliest. en ondertussen zijn we al vrijdag.... morgen is het één mei. mei de bloeimaand ! dit bloempje noemt terecht "meiklokje" omdat bijna geen enkel andere voorjaarsbloem zich zo angstvallig nauwgezet aan een bepaalde bloeitijd houdt. hun tere en zoete geur spreekt niet alleen ons aan, maar lokt ook insekten. de insekten zorgen voor de bestuiving van de plant. bij ons is het de gewoonte om op 1 mei een tuiltje meiklokjes te geven aan al wie we liefhebben. de meiklokjes symboliseren oprechtheid, discretie, absolute zuiverheid en onschuld. in de zestiende en zeventiende eeuw genoot het groot aanzien als hart- en hersenversterkend middel. de plant schijnt in Midden en Oost Europa al heel lang te worden gebruikt tegen hartritmestoornissen. zo zie je maar.... ik hoop dat het voor iedereen een mooi weekend wordt. alvast een tip voor morgenavond 1 mei : avondmarkt in eeklo !
ik kreeg van Annie een enthousiaste mail toegestuurd in het weekend : " we hebben er weer een fervente breister bij...via schoonzus...haar schoonzus...haar buurvrouw. Raymonde zet zich blijkbaar in voor allerhande goede doelen en heeft me vandaag gebeld of ze mee mocht helpen... daar zeggen we geen neen op hé. " daar zeggen we zeker geen neen op , en ik kan alleen maar zeggen : Raymonde, van harte welkom in ons clubje van breisters, dat ondertussen al heel wat mensen telt van zowat overal in vlaanderen. we zijn heel blij met de komst van Raymonde maar ik wil ALLE mensen die meewerken aan onze dekens nog eens extra bedanken voor hun vele werk ! twee weken geleden belde een vrouw me op : ze stond voor mijn deur met heel wat afgewerkte dekens, gebreid door mensen uit Waregem ! probleem was, dat ik in Maldegem bij mijn kleindochtertje aan het babysitten was..... gelukkig heb ik een heel goede buurman, Stefaan, een gepensioneerde schipper van 86 jaar, die altijd thuis is en die de dekentjes voor me aanneemt. hij is ook blij dat hij eens een klapke kan doen met de mensen... dat was dan weer geregeld, maar ik heb die vrouw gevraagd , als ze nog eens komt op voorhand te bellen zodat ik thuis kan zijn. vorige maandag ben ik dekens gaan halen in Kleit (Maldegem). de missiekring aldaar heeft weer flink wat afgebreid. vrijdag ging de rit naar Rumbeke, waar Antoinette en Maggy hun steentje tot onze actie bijdragen : Antoinette breit de lapjes en Maggy naait ze aan elkaar. enkele weken geleden zette ik al een foto op mijn blog van een prachtig deken die ze gemaakt heeft. we kwamen samen bij Antoinette voor de koffie : Maggy had dekens mee, en Antoinette had weer een voorraad lapjes voor Maggy klaar. een prachtige samenwerking tussen twee mensen uit hetzelfde dorp ! vandaag ga ik met Antoinette uit Vinkt naar het klooster van de zusters van de 7 weeën in Ruiselede waar de missiekring deze namiddag samenkomt. zuster Cécile en zuster Noëlla hebben me laten weten dat er heel wat klaarstaat. het is echt heel bijzonder hoe goed die missiekring daar werkt. onder impuls van de twee zusters loopt alles daar op wieletjes. in het lokaal waar ze breien worden de lapjes verdeeld, wol uitgedeeld, de afgewerkte dekens afgegeven... en dat alles bij een lekker kopje koffie en een gezellige babbel. het is daar echt een gezellige bedoening waar we graag eens bijzijn. ik vermoed dat ik morgen met een ganse auto vol naar Gent naar Huize Triest rij. ik weet niet of jullie het al gelezen of gehoord hebben maar het opvangtehuis heeft plannen om vanaf september broodjes te verkopen aan daklozen. het initiatief komt er omdat daklozen vaak niets kunnen aanvangen met de algemene voedselpakketten doordat ze op straat niet kunnen koken. het opvangtehuis heeft al een sociaal eethuis, maar een deel wordt omgebouwd tot broodjeszaak. de broodjeszaak zal elke middag open zijn tussen 12 en 16 uur. voor één euro krijgt de klant vier belegde boterhammen in driehoekvorm. Huize Triest is een privié-initiatief van de Broeders van Liefde. naast een sociaal eethuis en douchemogelijkheden worden er ook zestien bedden ter beschikking gesteld. in het programma "stille weldoeners" vertoefde een welstellende zakenman een week tussen de mensen daar om te ervaren wat er allemaal gedaan wordt. op het einde van zijn verblijf gaf hij een cheque af, en keerde later nog eens met zijn gezin terug om hen eens te tonen dat niet iedereen het zo goed getroffen heeft, en weer gaf hij een cheque af. met dit geld kunnen ze in Huize Triest al heel veel doen. ik was superblij dat ook via televisie dit project eens onder de aandacht kwam, en dat wij hen ook helpen met onze dekentjes, die door de daklozen heel erg gewaardeerd worden.
als men de dag van vandaag spreekt over de 7 schoonheden, dan zijn dat :
1. amandelvormige ogen 2. kuiltjes in de wangen 3. blond haar en bruine ogen 4. donker haar en blauwe ogen 5. omhoogkrullende mondhoeken 6. sproetjes 7. schoonheidsvlekje
de Utrechtse schrijfster Johanna van Woude had in 1897 een eigen versie van de zeven schoonheden :
1. reinheid 2. vrolijkheid 3. geestdrift - enthousiasme 4. vriendelijkheid 5. zachtheid 6. eenvoud 7. oprechtheid al deze drukken hun eigen overgankelijke stempel op het gelaat. ze schreef een boek over de 7 schoonheden....
een uitgebreidere tekst vond ik in het tijdschrift "flow". ik kan je zeggen dat ik er heel veel mooie teksten vond, echt de moeite waard om eens in te kijken....
de voorbije weken waren nogal druk voor mij. een nieuwe periode is aangebroken.... enkele dagen in de week pas ik nu op Floortje, mijn derde kleinkindje. ik moet zeggen dat het natuurlijk tijd in beslag neemt, maar het is goed voor mij. ik ga bij haar thuis , zodat ze 's morgens niet vroeg uit haar bedje moet worden gehaald, en in haar eigen omgeving kan blijven. voor mij is het een dag rust... niemand kan onnodig beroep op me doen, geen druk 'van hier naar daar', tijd ook om lapjes aan elkaar te zetten, een middagdutje doen terwijl Floortje ook slaapt.... allemaal voordelen ! ze is nu vijf maand, heel rustig, slaapt goed, eet goed.... maar deze week was ze ziek, en dat deed me echt verdriet... je zou willen dat je hun pijn kan afnemen, maar dat gaat niet. na een doktersbezoek en vele medicatie is het nu al veel beter, gelukkig! zo'n kleine ukjes maken heel snel veel koorts, en de nachten zijn verre van rustig voor mama en baby. volgende week plan ik een bezoekje aan Maggy en Antoinette van Rumbeke. Maggy naait de lapjes aan elkaar die Antoinette breit. Maggy stuurde mij bijgevoegde foto op van één van de dekens die ze al samennaaide. héél mooi ! weer een goede samenwerking tot stand gekomen. en zo gaat het bij ons : er zijn breisters, en er zijn er die samennaaien. in Beke liggen dekens klaar, en ik moet zeker langs bij zuster Cécile en zuster Noëlla van Ruiselede. zij konden spijtiggenoeg niet naar de samennaaidag komen, en lieten me al weten dat de missiekring daar weer heel wat dekens en ander breiwerk samengebracht hebben. daar moet ik dus heel dringend naartoe. het is altijd met heel veel plezier dat ik bij hen op bezoek ga. ik schreef het vroeger al : de sfeer en de rust die je daar voelt is heel bijzonder. ik verbleef vroeger in het internaat en was daar heel graag. toen ik de eerste keer in het klooster van Ruiselede kwam, voelde ik datzelfde gelukzalige gevoel van mijn internaatstijd.
vandaag is het kuisdag, een voorbereiding op het weekend dat bij ons de komende weken in het teken staat van , hoe kan het ook anders.... de biljart. er zijn kampioenschappen in het oostvlaamse Lotenhulle, en als goeie biljarter mag mijn ventje niet ontbreken. ik maak van de gelegenheid gebruik om een dagje met Antoinette door te brengen. we zullen weer wat kunnen bijpraten over onze actie, waarvan zij van in het in begin aan mijn zijde stond. verder wens ik iedereen een heel fijn weekend toe !
in de libelle van deze week las ik een interessant artikel : Sorry, ik ben er even niet... All by myself... in liedjes lijkt het vaak een beetje zielig, maar eigenlijk hebben we er allemaal wel eens behoefte aan. en wat blijkt? het is goed voor je ! mensen hebben nu en dan eens nood aan een beetje alleen zijn, tot onszelf komen... de tijd die we alleen doorbrengen, maakt ons sterker en geeft ons zelfvertrouwen. we krijgen de kans om onze verbeelding de vrije loop te laten en ruimte te maken voor de creativiteit die we nodig hebben om problemen op te lossen. het brengt ook rust in je hoofd. psychologen zeggen dat als je op jezelf aangewezen bent, je in contact komt met je diepste gevoelens. eerlijk gezegd : wat is er nu heerlijker dan zo nu en dan helemaal niets te hoeven van jezelf, gewoon te zitten dagdromen of je gedachten te laten afdwalen? om nog maar te zwijgen van het feit dat je je achteraf heerlijk fris voelt. iemand zegt : "breien is voor mij dé manier om er even niet te zijn voor de rest van de wereld. met een bol wol en twee breinaalden creëer ik een wereld van rust waar niemand me kan storen. en als er iemand in de buurt komt, doe ik of ik heel hard aan het tellen ben...." (libelle)
ik vermoed dat we allemaal graag eens alleen zijn, ik zeker ! van zo'n dagje alleen kan ik echt genieten en ben ik weer helemaal opgeladen. voor mij is dat meestal een dagje Brugge, een wandeling aan zee, of gewoon ongedwongen thuis in mijn zetel mooi in een fleece-deken gewikkeld enkele uurtjes slapen.... van breien kom ik ook heel erg tot rust. en ik denk dat vele van onze breisters me zullen gelijk geven. het creëeren van een mooi breistuk geeft je enorm veel voldoening, of dat nu voor jezelf is, voor je kleinkinderen, voor anderen.... het is iets dat je zelf maakt, dat uniek is ! probeer het maar eens !
vier kuikentjes, zoals ons klavertje vier... in naam van Antoinette, Annie , Patricia en mezelf wens ik jullie allemaal een Zalig Pasen ! na een koude, donkere winter, komt eindelijk alles weer in bloei... mensen werken in hun tuintje, de krokussen... paaslelies bloeien, de bomen krijgen weer blaadjes, de vogels fluiten dat het een lust is... regelmatig zie ik hen met een takje of zo in hun bek vliegen om hun nestje klaar te maken... alles komt weer helemaal tot leven.... morgen zal weer een feest zijn voor de kleinsten : paaseieren rapen en ... opeten! ook de groten zullen eran genieten, want wie houd nu niet van lekkere chocolade-eitjes ? Pasen is een kerkelijk feest : de verrijzenis van Christus. in deze tijd wordt dat wel eens vergeten, en voor velen zal het wel niet méér zijn dan een extra lang weekend , spijtig genoeg... voor diegenen die wel nog geloven is het, na een 40 -dagen vastentijd, palmzondag en de goede week een echte feestdag ! ieder van ons kan deze bijzondere dag op zijn eigen manier beleven, maar kijk eens rond in de natuur en je beseft toch dat er Iemand is, die dit alles voor ons zo mooi gemaakt heeft ! Iemand die méér is dan wie of wat dan ook ! Iemand héél véél van ons houd !
eindelijk was het zo ver : onze tweede samennaaidag ! om 8.30u hadden we de zaal klaargezet, alles was klaar om er een geslaagde dag van te maken. Antoinette , Germaine en Rita hadden soep gemaakt en die moest niet onderdoen voor soep uit een chique restaurant ! Rita had daarbovenop nog twee bakplaten gebak klaargemaakt, voor bij de koffie. ik bedank hen in naam van alle aanwezigen, die het er roerend over eens waren, dat we echt verwend werden met zoveel lekkers !
deze morgen waren we met ongeveer een 25 'samennaaisters', deze namiddag kwamen daar nog een tiental bij. Annie en ik hadden zorgvuldig pakjes klaargemaakt waarin het aantal lapjes voor één deken zaten... zo kon iedereen vlot beginnen samennaaien. Antoinette noemde ons (= Annie, Antoinette, ik en onze nieuwe steun Patricia ) "een klavertje vier". een klavertje vier brengt geluk ! en zo voelt het ook : wat ik alleen begon, zou ik niet verder kunnen uitbouwen hebben zonder de fantastische steun van Antoinette en Annie. vorige zomer leerden we via Annie, Patricia kennen, en we voelden onmiddelijk dat deze merkwaardige vrouw heel veel in haar mars heeft! en zo zijn we nu met vier : het klavertje vier, waar Antoinette het over had. met ons vier hebben we deze dag voorbereid tot in de puntjes. ik bedank mijn drie maatjes voor hun inzet en alles wat zij voor mij doen, en om wat zij voor mij betekenen. wie ik vandaag extra wil bedanken is Mireille, die samen met Antoinette de Crea in Vinkt oprichtte. vorig jaar was zij er niet bij wegens gezondheidsreden, maar vandaag was ze voortdurend in de weer om mensen van koffie, thee, frisdrank.... te voorzien. zo konden wij eens een praatje slaan met de mensen, zelf wat samennaaien... ik leerde vandaag Maggy kennen die speciaal van Roeselare kwam om deze dag mee te maken, ook Rosa, en nog enkele mensen, die ik nog niet kende. het was een echte verrijking vandaag, en daar zullen ze het allemaal mee eens zijn... er zijn heel wat dekens gemaakt, en er zijn er ook nog meegenomen naar huis om verder af te werken. we hebben weer een voorraad die nog zal groeien.... vandaag heb ik even achteruit gekeken : wie hebben we al allemaal verwarmd met ons dekentjes? hoeveel mensen hebben we hier al mee bereikt? we hebben een fijne hobby, waar we ook nog eens mensen mee helpen. we recycleren , want we gebruiken restjes wol, die anders in de vuilbak belanden. we zijn superfier op wat we doen !
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
twee weken geleden had ik Tom en Fien, mijn twee oudste kleinkinderen op vakantie. met de hitte was het onmogelijk om hier de ganse dag op het appartement te blijven, dus hebben we elke dag een uitstap gemaakt. heel leuk, maar na een week zat ik er helemaal door.... vorige week moest ik dat dan bekopen..... de maandagnacht voelde ik me niet goed, en de dinsdag ben ik gans de dag in bed gebleven en geslapen... 
mijn oproep in 'de stip' voor wol is nog steeds niet uitgezonden, maar we kunnen nog steeds niet klagen wat het aanbod betreft. Annie liet weten dat haar collega Liliane (van de duizenden lapjes!) vorige week in haar buurt naar een "garageverkoop" ging, dit is een soort rommelmarkt waar mensen uit de buurt hun spullen kunnen verkopen... daar woont ook een ex-collega Anny, die wol had liggen. Liliane vertelde haar dat we nog steeds bezig zijn met onze actie. 
eerst en vooral wil ik een berichtje doorgeven van Annie : zij was deze week in Huize Triest en Werner vroeg haar aan de breisters te melden, dat er deze week nog breigerief mag afgegeven worden, maar daarna sluiten ze voor verbouwingswerken tot 5 september...
Druk... dat was het de laatste weken... soms wou ik dat ik eens een week op een onbewoond eiland zat. maar ja, dat zou ook niks zijn voor mij. ik ben zo graag bezig voor mensen, maar soms zou ik wat meer tijd willen om te doen wat ik heel graag doe : kaartjes maken... het komt er de laatste tijd niet meer van. maar ik heb wel werk bijgekregen, wat ik met hart en ziel doe, en waar ik veel voldoening van krijg : op Floortje passen. 
vrijdag kwam een groot pakket toe van een groep vrouwen uit Borgerhout, waar prachtige lapjes inzaten.... k heb al zin om ze aan elkaar te zetten. ze zijn zo kleurrijk en dat maakt een deken heel mooi.
in het tijdschrift "flow" vond ik een interessant artikel : 
zaterdag was het een superdag voor onze Tom. hij deed zijn Plechtige Communie en werd gevormd. daar hij in het bijzonder onderwijs zit, deden de kinderen van het zesde jaar hun communie in de kapel van de school Sint Gregorius in Gentbrugge. 
wat als een fijn weekend begon kreeg een andere wending toen ik de melding kreeg dat Linda, een heel goede vriendin van me, pas 54 jaar geworden, plots overleden was aan een hartaanval....
het was een vruchtbare week. vorige week had ik al dekens opgehaald in Kleit(Maldegem), en dinsdagnamiddag trokken Antoinette en ik naar de missiekring van Ruiselede. daar wachten ons een ganse lading heel mooie truitjes en heel veel mooie dekens. zuster Noëlla toonde trots de voorraad wol die ze kregen van iemand die stopte met haar wolwinkel. het was echt mooi om te zien, al die prachtige kleuren. en wat bijzonder was, meestal krijgen we restjes wol, maar hier waren het allemaal zakken met een groot aantal van hetzelfde zodat ze er zeker mooie truitjes uit kunnen breien.
eindelijk was het zo ver : onze tweede samennaaidag !
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
