aantal stappen: 1.561.773 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 125
aantal fietstochten: 32
Zoeken in blog
06-08-2023
Zondag - rustdag.
Dag vriendinnen en vrienden, zondagmorgen 8u00, het regent en volgens de buienradar zit er voor de rest van de dag niet veel beterschap in. Hoe graag ik ook naar buiten zou willen trekken, helaas.
Er speelt ook 'n externe oorzaak mee, in de voormiddag moeten we op de kleine passen. Zijn mama en papa willen ongestoord gaan uitkijken voor wat nieuwe spulletjes in huis. En deze namiddag is er koers. Benieuwd of een van onze landgenoten met de hoofdprijs kan gaan pronken.
Het wordt dus 'n rustdag, tenzij ......... het vanmiddag toch nog even zou opklaren, dan lezen jullie het wel achteraf.
Maar om jullie niet in de steek te laten, wil ik jullie toch 'n speciale gemeente voorstellen. Ze ligt niet zo ver van Lanaken en ik kom er per fiets geregeld. Het gaat hier om de gemeente Voeren. Voeren werd in 1963 aangehecht bij het Vlaams Gewest en ondergebracht in de provincie Limburg. Het is 'n gemeente met faciliteiten voor de Franstaligen. De gemeente ligt in het noorden van de provincie Luik maar behoort sinds oudsher tot het groter Limburgstalig gebied. Wij Belgen kennen allemaal de politicus José Happart.
Voeren bestaat uit de dorpen 's Gravenvoeren, Sint-Martens-Voeren, Sint-Pieters-Voeren, Teuven, Remersdaal en Moelingen. Daarnaast zijn er nog heel wat woonkernen met 'n eigen naam zoals Schoppem, De Plank, Sinnich en verschillende anderen.
Waarom fiets ik er graag? Ten eerste, het is 'n zeer mooie streek, er zijn heel wat hellingen en de toerist komt er zeker aan bod. Een aanrader dus om te bezoeken. Om al wat kennis te krijgen van die dorpen, hier 'n selectie van oude postkaarten, veelal nog met de Franstalige benaming. En waarom Franstalig? De kaartjes zijn van het begin van de 20ste eeuw toen de dorpen nog behoorden tot de Franstalige provincie Luik. Nog ene fijne zondag.
Oef, droog terug thuis geraakt. Dat was niet zo vanzelfsprekend, zeker met al die donkere wolken die ik onderweg gezien heb.
Maar eerst "first things first", muilezel van dienst zijn bij het winkelen. Dat moet bij ons allemaal per fiets gebeuren en met die pijnlijke schouder en nek van mijn echtgenote, was het raadzaam mee te gaan om al die zware fietstassen te dragen.
Daarna was er tijd voor 'n fietstocht, een rit met de stadfiets. De vertrekrichting had ik al in mijn hoofd, beginnen in Smeermaas aan de Maas. Daar vind je 'n bord met de verhalen over Hilarion Thans. Wat me ook opviel is dat de Maas 'n stuk hoger staat dan 'n aantal dagen geleden. Het is dan ook 'n regenrivier.
In Herbricht zijn de verstevigingswerken van de dijk, blijkbaar tot 'n goed einde gekomen. Vele tonnen breuksteen werden er aangebracht. En wat verderop in Uikhoven heb ik het lot laten beslissen. Ik zag fietsers aangereden komen die juist van de andere kant van de Maas kwamen. Het bootje lag dus aan Belgische kant en het leek me wel 'n goed idee om naar Ned. Limburg te trekken. De schipper heeft nog 'n ogenblik gewacht maar is uiteindelijk met mij alleen vertrokken, 'n privécruise op de Maas. Tegenwoordig is het ook nog eens gratis.
Aan de overkant even gestopt aan 'n gedenkteken van de grote overstroming van juli 2021 in Meerssen. En natuurlijk zie je aan Nederlandse kant mooie kastelen zoals Meerssenhoven en dat van Borgharen. Ook in Borgharen wordt al melding gemaakt van 'n fietsbrug naar Maastricht. Dat zal voor ons fietsers 'n mooie oplossing zijn, want de brug zal dan te nemen zijn, even de grens over in Smeermaas. We hoeven dus niet meer doorheen Maastricht of over de Noorderbrug te rijden.
Vandaag in Maastricht nog 'n foto gemaakt van 'n mooi terras aan 't Bad. Bij Lumière zit het bij goed weer altijd vol. Aan de oude spoorbrug met zijn torentjes, verlaat je dan Nederland en rij je België binnen via Smeermaas.
En zoals gezegd, het was droog, het bleef droog en het is nog altijd droog (14u00).
Je kunt me in feite alle dagen doorheen Pietersheimbos laten wandelen, het verveelt nooit, er is altijd wel iets moois te zien. Ik bekijk het zo, jarenlang heb ik volleybal gespeeld in 'n sportgroep, trainingen en wedstrijden. Uiteraard hadden wij 'n eigen zaal om te spelen, maar ook de verplaatsingen gingen doorgaans door in dezelfde zalen. Of we nu promoveerden, of 'n reeks zakten, we speelden meestal in de ons vertrouwde zalen. Verschillende ploegen hadden 'n A-ploeg en 'n B-ploeg, sommigen zelfs 'n C-ploeg. Het maakte dus niet uit in welke reeks we speelden, de zaal was ons vertrouwd. En nee, dat verveelde dus niet in dezelfde zalen te moeten spelen. Zo dus ook met mijn wandelingen.
Maar ik ging dus nog eens naar Pietersheim. Aan het kasteel, de linkse bocht genomen en doorheen de burchtruïne gestapt. Wat foto's gemaakt bovenop de wallen. Ook mijn neus even binnengestoken in de kapel. En via de achterkant - waar je kunt picknicken - en het kabouterhuisje, op het einde van de dreef met zijn pilaren, rechtsaf gewandeld naar de tunnel richting de brug van Tournebride.
Onderweg op verschillende plaatsen, reuzenzwammen gezien, niet te verwonderen met dit natte weer. En dan de brug over en rechts het onverharde jaagpad genomen langs het Verbindingskanaal. Aan de fiets-en wandelbrug, terug naar het centrum, om bijna thuis zijnde, dreigende wolken te zien boven Zutendaal.
En of ik het onderweg droog gehouden heb ...? Yep, op enkele druppels na.
Na die fietstocht van gisteren, ... trouwens, ik haalde 162 hoogtemeters over 'n afstand van nauwelijks 35 km., heb ik mijn sportieve gegevens wat verruimd aan de linkerzijde. Ik zit ten andere ook in de sportieve groep van blogs.
Vandaag werd het weer 'n boswandeling. Die begon aan het verlengde van de Sprokkelstraat om in 'n rechte lijn, door te gaan tot aan het ziekenhuis en het rusthuis. Die bloemenpracht is te zien naast het rusthuis. Aan de andere kant van de grote weg, enkele paddenstoelen gezien die blijkbaar als naam hebben: grote parasolzwam.
En dan moet je in het bos op 'n bepaald punt links af. Ik zag daar 'n heel oud bord in 'n boom hangen. De toegang tot die paden is al lang gegarandeerd, maar de spaarzame hertjes en reeën die er lopen, blijven gevrijwaard van de jacht. Maar goed ook.
Het bos heb ik verlaten aan de Kewithstraat. Nog eens 'n foto gemaakt van hetgeen van het oude kasteel Kewith te zien is. Het gebouw is echt aan 't verkommeren, spijtig want aan het begin van de 20ste eeuw zag het er zo uit. De kern van het kasteel dateert van +/- 1700 en het huidige uiterlijk is van de 2de helft van de 19de eeuw. De familie Breuls was toen eigenaar van het gebouw. Een van hen was burgemeester van Gellik tussen 1845 en 1875.
Mijn laatste kilometers wandelde ik over en langs de velden van Op de Puin. Bijna op het einde had ik wat medelijden met dat eenzaam paard. Paarden horen met meerderen te zijn.
En de laatste vraag - die jullie vermoedelijk stellen - hoe was het weer? Wat denken jullie, ... gemiezer en regen onderweg. Gelukkig liep ik op die momenten in 't bos onder de bomen, dat scheelde dus heel wat water. Én, ... ik ben vertrokken en terug thuis aangekomen mét droog weer. Dat mag ook gezegd worden. Maar nu, 13u23 is het weer stevig aan 't regenen in Lanaken.
Twee vliegen in één klap vandaag, eerst 'n fietstocht en vervolgens enkele uurtjes werken in de tuin totdat ..... - ja, ik moet er geen tekening bijmaken - het omstreeks 15u00 begon te regenen, 'n korte stevige bui. Ik heb er toen maar de brui aangegeven, mij opgefrist en aan mijn fietsverslag begonnen.
Eerst wat boodschappen gedaan vanmorgen (oa. naar de bakker op de markt, apotheek, nieuw grasmachine voor de kin ...) en ná de koffie, zag ik 'n fietstocht wel zitten. Het zou droog blijven, maar de wind was wel spelbreker. Om met de koersfiets op pad te gaan, waaide het te hard. Met de stadsfiets ging dat wel lukken.
Eerst naar Gellik waar ik in de achtergrond 'n bivakkamp zag. Hopelijk hebben ze geen last van de koeien. En dan naar Eigenbilzen waar ik toch even wilde stoppen aan dat mooie huis met zijn bloemenpracht. En dan door het veld naar de kerk van Hees. Op dat punt verder het fietsroutenetwerk gevolgd. Ook 'n foto op het - vermoedelijk - hoogste punt van de gemeente. Maar dan die plassen, niet één keer, niet twéé keer, maar zeker ene keer op zeven ben ik door die plassen moeten fietsen. Uiteraard telkens op het laagste punt. En zonnebloemen genoeg onderweg.
Terugkeren deed ik via die stevige bomenrij tussen Kesselt en Veldwezelt. Aan de brug, rechts af naar het fietspad richting Smeermaas. Ook daar zijn de schaapjes aan 't grazen. In Smeermaas nog even rechts af naar de Zuid-Willemsvaart om via de sluis van Neerharen terug naar huis te fietsen. Ik kon direct aanschuiven aan 'n restjesmenu, doorgaans - en ook nu - altijd héél lekker klaargemaakt.
En of het helemaal droog gebleven is ....? Wat dacht je, ... tussen Eigenbilzen en Mopertingen wat gemiezer maar gelukkig geen natte bedoening.
Je energie kwijt geraken, al moet dat dan maar in de regen.
Links of rechts lees ik al eens dat iemand 'n winterslaap houdt in de zomer. Nu, mij zul je daar niet op betrappen, ik heb niet voor niks mijn blog ondergebracht in de sportieve groep. En ja, ik weet het, het weer is kl ..te (sorry voor het woord), maar binnenblijven ligt toch niet in mijn aard. Een mens moet toch zijn energie kwijt geraken ...!
Ik vertrok met gemiezer en op het einde begon het zelfs te regenen. Het eerste deel van mijn wandeling ging oa. langs de Pastoorslindestraat en de paarden aan de Kewithdreef. Op dat punt ben ik nog eens naar rechts gegaan, de Zavelstraat in om even verder naar links te wandelen, de Kerkstraat. Ik maakte oa. foto's van die mooie kruiwagen, op het Kerkplein en aan de trappen met zicht op de Wijerdijk.
Terugkeren deed ik via de kletsnatte wegen van de Kounterstraat. Aan de Sportoase waren de kinderen toch bezig aan hun voetbaltraining. Tja, als je wil voetballen, dan moet dat in België in alle weersomstandigheden. En dat het geregend heeft (of nog doet), dat zie je aan de Langkeukelbeek. Er zit weer water in de beek. En die vlag ....? Wel, je hebt Belgische of Vlaamse vlaggen, maar ook deze.
Wat deze week nog brengt? Om te fietsen zijn de kansen eerder klein. We zullen wel zien.
Zelden heb ik op 'n paar uur tijd, zoveel mensen gezien als deze voormiddag. Wielertoeristen, dagjesfietsers, joggers en wandelaars, het was precies of iedereen aan 't profiteren was van enkele uren zonneschijn en 'n droog moment. En dat was natuurlijk ook mijn gedacht, effe de fiets op voor 'n kort toerke.
Ver kon ik niet gaan, ik was eerst sous-chef in de keuken met als taak, groenten te snijden die daarna de diepvries in moesten. Het was dus pas na de koffie dat ik kon vertrekken.
Eerst richting de Industrieweg waar ik naar het jaagpad kon langs het Albertkanaal. Daar kwam ik al verschillende grotere groepen wielertoeristen tegen, allemaal met de wind in de rug. In Vroenhoven zag ik vele joggers, langs het kanaal maar ook op de brug, vermoedelijk 'n georganiseerde activiteit.
En 'n mens mag ook al eens geluk hebben, ergens bij het begin van het jaagpad, reed mij 'n viertal voorbij op elektrische fietsen. Het waren vier senioren, zo te zien toch wat jaren jonger dan ikzelf. Ik heb mij - ongevraagd - in hun zog genesteld, ze hadden de juiste snelheid en ik kon met hun meedrijven tot in Kanne waar ik toch enkele foto's wilde maken.
Aan de sluis van Lanaye ben ik linksaf gereden naar Petit Lanaye. Aan die opstelling van witte fietsen kon ik maar moeilijk voorbij zonder foto. Juist daartegenover zag ik iets wat ofwel 'n kapel of kerkje geweest is en nu, zo te zien, 'n privé woning. Aan de voormalige ENCI veel volk gezien die 'n kijkje wilde gaan nemen aan die uitkijkpost. Zelf ben ik er nog niet geweest, het wordt eens tijd dat ik er werk van maak.
Via de Sint-Servaesbrug in Maastricht en de sluis op de Bosscherweg, kwam Smeermaas al rap dichterbij. Kijkende op mijn klok zag ik dat ik nog wat respijt had eer ik aan het middagmaal verwacht werd. Het werd dus nog 'n lus doorheen het bos van Hochter Bampd en doorheen domein Pietersheim.
En geloof het of geloof het niet, tijdens mijn laatste twee kilometers begon het zowaar te druppelen. Ik had dus weer effe geluk dat ik - eer het erger werd - tijdig thuis geraakte.
En deze namiddag ...? De benen omhoog en we maken het met ons twee gezellig.
Zaterdagavond, iets na 18u00. Deze jongen had zijn wandelschoenen al aangetrokken en zich klaar gemaakt voor 'n toerke richting Gellik. Maar gelukkig had ik wat getalmd bij het vertrek, er viel opeens 'n stevige bui. Ik heb dus letterlijk onder ons terras, het einde van de bui afgewacht om te kunnen vertrekken.
Met de donkere wolken richting Maasmechelen, vertrok ik oa. door de Pannestraat waar 'n deel was afgezet voor 'n straatfeest. De Bosstraat links, stond ook vol auto's, daar was 'n privéfeest bezig. De dj liet de hele buurt meegenieten van de opzwepende muziek.
Na de onverharde uitloper van de Bosstraat kwam ik langs Hoeve Kiewit. En via de Kewithdreef met zijn paarden, mooi op 'n rij, keerde ik terug langs de Dorpsstraat in Gellik. En o ja, heel even toch nog mijn paraplu nodig gehad voor 'n klein buitje.
In Lanaken op de Stationsstraat nog 'n laatste foto genomen waar ooit Henri Martin woonde. Hij was burgemeester van onze gemeente van 1944 tem. 1952. Omwille van zijn verdiensten werd 'n straat naar hem genoemd.
Dat was het zo ongeveer. Vanmorgen heb ik gebruik gemaakt van 'n droog moment om wat onkruid te wieden. Ben er toch 'n drietal uur mee bezig geweest. En het kon niet uitblijven, omstreeks 14u00 viel de eerste regen. Dan maar naar de mooie overwinning van Remco gekeken. Tot morgen.
In principe had ik vandaag 'n droge wandeling moeten maken, maar driewerf helaas, op mijn terugweg begon het toch weer te miezeren.
Tja, op de buienradar is niet alles te zien, dus ook dat gemiezer niet. Maar goed, ik moest naar de bakker en met 'n omweg zou ik toch aan mijn kilometers komen. Ik vertrok nog eens doorheen de velden naar De Puin, genoemd naar 'n historische hoeve. Vandaar via de Kounterstraat over het oude spoor naar het jaagpad aan het kanaal. Op die plaats reden 'n viertal wielertoeristen aan mij voorbij. En in de verte, onze industrie, soms wordt er toch het een en ander de lucht ingeblazen.
Via de sluis kwam ik voorbij aan de fietsbrug, en .... diezelfde wielertoeristen. Eentje had blijkbaar "platte tube" want hij was zijn voorwiel terug aan 't plaatsen. Na mijn bakkersbezoek, nog 'n laatste foto in het Uilenspiegelpark.
En dadelijk, ... ik had geen goesting om af te drogen vandaag (lees: wel om elders te gaan eten), we gaan het ons dus gemakkelijk maken en steunen daarbij de plaatselijke horeca.
Met de paraplu in de hand terug vanuit Maastricht.
Regen, regen en nog eens regen, 'n mens wordt er zenuwachtig van, ik toch. Maar na het middagmaal heb ik in mezelve toch even "foert" geroepen en mij klaar gemaakt om te gaan wandelen. De bedoeling was om de bus naar Maastricht te nemen en te voet terug te keren.
Uiteraard nam ik mijn paraplu mee en die had ik al nodig om tot aan de bushalte te geraken. In Maastricht zou ik wel zien of terugkeren mogelijk zou zijn.
Uitgestapt ben ik aan het spoorwegstation om even verder in het stadsdeel Wijck, 'n mooi beeld te zien. Het was precies of dat kereltje zijn hoed nog wat meer op het hoofd drukte om zich te beschermen tegen de regen. En regen of niet, in Maastricht is het bijna altijd over de koppen lopen.
Voor ik aan mijn terugtocht begon, nog even 'n tas koffie gedronken in de boekenkerk. En geloof het of geloof het niet, er was ineens 'n droog moment, natuurlijk het sein om met de benenwagen naar Lanaken te wandelen. Juist voor de grens, even 'n klein pad rechts ingeslaan. Ik was daar nog nooit geweest. Blijkbaar kun je daar door 'n poortje 'n wandeling maken langs de boorden van de Maas. En die Maas zelf, met wat goede wil kun je zelfs te voet naar de andere kant, zo laag staat hij. Het is nochtans 'n regenrivier en met al die regen nu, had ik hem toch wat hoger verwacht. Die uitkijkpost is 'n privé-initiatief van de mensen die daar achter wonen. Mooi gemaakt.
Tja, en thuis komende, maar direct in andere kledij gekropen. Gaandeweg was het gemiezer overgegaan in regen. Ondanks de paraplu had ik toch 'n natte broek en de rest was ook vochtig, maar dat had meer te maken met het zweten. Ik denk altijd maar zo, er valt altijd meer regen langs je dan op je.
De meeste weersvoorspellers en buienrardars gaven voor vandaag, en vooral deze voormiddag, grote kans op buien. Deze morgen om 7u10 toen ik naar de bakker ging voor brood en pistolets, was het weer nochtans veelbelovend, zon en weinig of geen wind. En jullie kennen mij onderhand wel 'n beetje, als er kans is om te fietsen, dan zal ik die kans niet rap laten liggen. Mijn route lag trouwens al klaar sinds gisterenavond.
En dus werd er gefietst, ondanks die veeleer negatieve weersvoorspellingen. En wat denken jullie, op letterlijk twee druppels na - ik heb ze geteld - is het volledig droog gebleven. Slechte weersvoorspellers of geluk gehad ...?
Mijn fietstocht heb ik voornamelijk afgelegd door de bossen. Dat begon al in Zutendaal. Mooi waren die muurschilderingen onder 'n brug, kort aan de Molenvijvers in Genk. En dan verder noordwaarts via de Abdijhoeve in Kelchterhoef en de brouwerij De Dool in Helchteren. Ergens onderweg, even 'n korte halte om mijn boterhammen op te eten. Een van de vele kapellen onderweg, was het Kapelleke van het Bomen in Peer. Opgetrokken in 1857 en gerestaureerd in 1976, vandaar dat jaartal op de gevel. Ook in Peer, de vele reproducties van 'n schilderij van Pieter Bruegel de Oude langs de wegen die telkens een der opmerkelijke onderdelen van het schilderij in de kijker zet. In dit geval, het boomklimmen.
En als je zo iets moois ziet zoals in Wijshagen - Oudsbergen, dan moet je uiteraard stoppen voor enkele foto's. Die paarden zijn gemaakt met héél veel hoefijzers. Prachtig toch. Mijn pauze nam ik vandaag onder de brug in Tongerlo-Bree langs de Zuid-Willemsvaart. Een koffie met appeltaart en 'n cola voor 8,40 euro. Toevallig zat daar ook 'n ex-collega van het werk op het terras, samen met zijn vrienden. Robert en zijn maten wonen in Veldwezelt.
De terugweg was 'n makkie, gewoon langs het kanaal met oa. 'n zicht op het haventje van Eisden en 'n ingepakte brug tussen Eisden en Maasmechelen. Ik dacht dat inpakkunstenaar Christo al lang overleden was ...? Op mijn laatste foto's was toch 'n dreigend wolkendek te zien, voor ene keer dus maar rechtstreeks naar huis.
Ben blij met mijn rit, 'n stevige afstand, 'n redelijk tempo en met overschot van energie.
Tja, het weer dezer dagen, op verschillende foto's kunnen jullie zien hoe het was vóór mijn wandeling en tijdens mijn wandeling. De wolken liegen niet. En inderdaad, ergens halverwege passeerde weer 'n bui. Gelukkig was ik juist in Pietersheimbos onder de bomen. Ik ben dus nauwelijks nat geworden.
Vandaag begon ik pas laat aan mijn dagelijkse uitstap. We hebben de hele dag op onze kleinzoon moeten passen en het was dus pas ná het avondeten dat ik 'n stapje in de wereld kon zetten.
Ver ben ik niet gegaan, zeker gelet op die dreigende wolken. Gewoon via de Heuvelstraat en de nieuwe wijk, grenzende aan de oude woonkern van Pietersheim. Nu, nieuw is relatief, de wijk is toch al - denk ik toch - 50 jaar oud. Vervolgens langs de burchtruïne, de voorkant en de loopbrug achteraan, om het domein ten slotte te verlaten aan de tunnel in Tournebride.
En toen ik langs het jaagpad aan 't terugkeren was, hoorde ik al de muziek van de Vintage Chroom Meeting op de parking achter het Cultureel Centrum. Ik ben er in de rapte eens gaan kijken. Er waren vele zware motoren tentoongesteld, er was eten en drinken en 'n leuk coverbandje gaf het beste van zichzelf. En de publieke belangstelling was groot, 'n pluim dus voor de organisatoren.
Ik ben er niet lang gebleven, mijn verslagje diende nog gemaakt te worden, morgen vroeg op om naar de bakker te gaan en bij droog weer ga ik daarna fietsen.
Waar wij wonen, zijn we op wandelafstand van zowel het bos als het kanaal. Ik heb dus dagelijks de keuze, en vandaag was dat nog eens 'n toerke doen langs het kanaal.
Eerst kwam ik op de Pastoorslindestraat waar ik 'n woning zag met 'n serie gieters tegen de gevel. Een mooie verzameling. Vervolgens door Op de Puin en de Kounterstraat om dan het jaagpad naar het kanaal te nemen met de iconische brug op de achtergrond.
Kort aan de sluis zag ik 'n boot afgemeerd liggen. Enkele dagen terug lag die er ook al. Nu van kortbij zag ik geen auto op het schip, vermoedelijk is de schipper dringend weggeroepen voor het een of ander. En tussen de bomen door, zijn er ook speciale foto's te maken.
Dat was het zo ongeveer, ik had vanmorgen naar de buienradar gekeken en iets na 11u00 ging het regenen. En inderdaad, ze hadden gelijk. Maar goed dus dat ik op tijd vertrokken ben.
En mijn laatste foto, gisterennamiddag met ons twee, toch 'n gaatje gevonden tussen de buien door om elders iets lekkers te gaan nuttigen. Het werden pancakes met ahornsiroop. Lekker, en dat scheelde toch 'n boterham bij het avondeten.
Het gebeurt niet dikwijls maar vandaag wordt het 'n rustdag. Vanmorgen was ik al nat geworden tijdens mijn korte fietstocht heen en terug naar de bibliotheek en ook de rest van de dag blijft het 'n guur weertje.
Geen erg, we plannen toch in de loop van deze namiddag 'n bezoekje aan de plaatselijke horeca, al moet dat eventueel met de paraplu in de hand. Even de deur uit.
En voor de rest, op de pc kijken wat er zoal in de wereld gebeurt, 'n nieuwe fietstocht voorbereiden en straks vermoedelijk naar de laatste rit in de Tour de France kijken.
Enkele weken terug werd ik op facebook door 'n paar vrienden opmerkzaam gemaakt dat er vanaf de Bremstraat, 'n wandelpad is richting de Pannestraat. Het zou 'n openbare weg zijn, maar door de bewoners van het laatste huis aan de kant van de Bremstraat, afgesloten met 'n poortje. En dat wilde ik vandaag toch eens van nabij gaan bekijken.
Maar eerst werd er vanmorgen en deze middag gewerkt in de tuin. Het is "alle hens aan dek" om de boel in toom te houden. Intussen staan de zonnebloemen en de courgetteplanten er goed bij. Die laatsten zelfs té goed. We hebben vijf planten staan en het is precies of we aan 't kweken zijn voor de ganse familie. Gelukkig kun je er meer mee doen dan alleen maar soep maken.
Maar nu mijn wandeling. Ik trok het bos in via de Sprokkelstraat om dan aan de bordjes het mountainbikeparcours rechtdoor te nemen ipv. het wandelpad naar links. Het is 'n glooiend pad waar ik toch als sportieveling, absoluut geen behoefte voel om daar met 'n mountainbike te fietsen. Te gevaarlijk voor mij: steile hellingen en diepe afdalingen. Zelfs te voet is het niet vanzelfsprekend dat je er heelhuids doorheen komt met al die losliggende keien. Het is 'n fietspad voor de durvers.
Aan de andere kant van de grote weg naar Zutendaal, zag ik enkele paarden in 'n weide. Eentje was nieuwsgierig en benieuwd of de foto geslaagd was, ... of wilde ze eens gestreeld worden ... hetgeen ik dan ook gedaan heb.
En dan die poort rechts op het einde van de Bremstraat (zie blauwe cirkel op het kaartje), die ging zonder moeite open. Maar veel wandelpad zag ik niet, wel 'n houten brug die leidde naar 'n boomhut. Bij nader inzien had ik voorbij die brug rechtdoor moeten stappen naar het volgend poortje. Maar de boel lag daar zo onderkomen bij dat in feite alle lust verdween om er te wandelen. Met opzet zo gedaan door die bewoners daar ...? Nu goed, achter het tweede poortje, waar ik met wat moeite toch geraakt was, bleek het wandelpad wel in orde en breed genoeg om tot de Pannestraat te wandelen. Ik zal het maar eens aanklagen dat de doorgang in het begin belemmerd is. Helemaal op ' t einde aan de Pannestraat, 'n jeugdkamp.
Gelet op het aantal kilometers die ik vandaag gewandeld heb, vond ik, bijna thuis zijnde, dat 'n beloning in de vorm van 'n tweetal bolletjes ijs, wel verdiend was. Mijn laatste foto: de schaapjes weer in 'n andere weide.
Tot voor enkele jaren fietste ik in 'n fijn groepje, maar van dat groepje schiet vandaag niks meer over. Maurice heeft het fietsen definitief vaarwel gezegd, Eric fietst nog, zij het op 'n bescheiden niveau, Peter heeft zijn fiets dit jaar nauwelijks bekeken, Michel fietst wel nog maar meestal met zijn echtgenote, en mijn maat Hubert is zich precies de vraag aan 't stellen: "wat wil ik nog en wat kan ik nog". Ik heb zo 'n vermoeden dat hij tijdens ons fietsverlof, zijn lat wat te hoog gelegd heeft. Nu, geen probleem, ik doe gewoon verder op mijn niveau. Uiteraard hoef ik niks meer te bewijzen, enkel nog te genieten. En rij ik slechts 19,5 km/uur, het zij zo. Vandaag was dat iets meer dan 21 km/uur.
Ik heb dus gefietst en mijn rit is zonder problemen verlopen. Ook dat nieuwe zadel heeft voor geen pijnlijk achterwerk gezorgd. Er zit trouwens 'n soort gel in het zadel en gecombineerd met 'n goede koersbroek, zat dat toch comfortabel.
Ik vertrok via Gellik en Eigenbilzen om in Beverst 'n eerste keer door 'n fietsstraat te peddelen. Dat is altijd plezant omdat de auto's achter je moeten blijven. Aan de Tuibrug in Godsheide, ging ik rechtsaf naar Bokrijk. Daar nog ene keer "door het water" gefietst. Het was nog vroeg in de voormiddag, daarom was het er nog vrij rustig.
En dan naar Zonhoven. Aan 'n brug in die gemeente, toch even halt gehouden om enkele foto's te maken. Enkele jaren terug heb ik dat ook al eens gedaan. Vandaag viel het mij op dat die kunstwerken er nog altijd even mooi en fris uitzien. Van Zonhoven naar Houthalen-Helchteren om vervolgens rechts af te slaan naar Meeuwen-Gruitrode. Daar in Meeuwen wilde ik mijn pauze nemen, maar de Bullenschool was dicht. Geen vlaai dus. Even verderop wel even gestopt aan dat natuurgebied met prachtige vijver. Zoals altijd heb ik mijn boterhammen bij en die smaakten evenzeer.
Van Meeuwen naar Opglabbeek en verder door naar As. Aan de brug naast het oude spoorwegstation, zag ik dat ik vandaag fietser nr. 509 was. Het weer was tot dusver goed en het was 'n feestdag vandaag. Velen hebben dus geprofiteerd om 'n uitstapje te maken. Normaal had ik in Maasmechelen aan de Salamander rechts af moeten slaan, maar er zat nog genoeg jus in de benen voor 'n extra lus. Vandaar dus die 111 km. In Lanaken 'n goei tas koffie gedronken en 'n lekker biertje en terug thuis zijnde, begon het 2 minuten later stevig te regenen. Oef, juist op tijd terug dus, 'n mens mag al eens "chance" hebben.
En dat fietszadel, ... goedgekeurd! Dinsdagavond online besteld, donderdagvoormiddag geleverd door de Post.
De boog moet niet alle dagen gespannen staan, vandaag 'n halve rustdag genomen. Nu ja, rusten is niet helemaal het juiste woord, ik bedoel eerder dat ik gewoon als hobby, geen extra sportieve inspanningen gedaan heb. Ik ben deze morgen wel naar de dokter geweest (maandelijks bloedonderzoek) en vervolgens naar de bakker. Tussendoor, terwijl mijn echtgenote winkelen was, stand-by thuis gebleven om 'n pakje van de postbode in ontvangst te nemen. Ik had 'n nieuw koersfietszadel nodig en enkele frisse bidons.
Maar stilzitten, dat zit er ook deze namiddag niet in. Het gras moet weer gemaaid worden en verschillende perken hebben 'n opfrissing nodig (lees: onkruid wieden).
Zo kwam het dat ik vandaag niet veel foto's heb. De eerste maakte ik in onze straat waar jaarlijks Chirokampen doorgaan. Slapen doen ze blijkbaar pal aan de straatkant. Nu, bij ons is het geen drukke straat, dus dat slapen zal wel meevallen. Verder enkele foto's in het Uilenstraatje waar de blauwe regen begint te bloeien. De laatste foto maakte ik op de Stationsstraat. Een rustplaats voor vele senioren.
Hebben jullie dat soms ook, al je energie bijeen moeten krasselen om toch te kunnen doen wat je zou willen doen ...? Dat had ik vandaag dus ook. In de voormiddag had ik mijn bezigheden, oa. naar de kapper geweest, in de namiddag waren dochter en kleinzoon op bezoek. Maar eens zij vertrokken waren had ik de keuze, ofwel naar het einde van de koers kijken of toch gaan wandelen. Dat eerste leek mij uitermate aantrekkelijk, het gevaar was echter dat ik niet meer uit de zetel zou geraken. Dan toch maar die wandelschoenen aangetrokken. Wat uiteraard ook speelde, sinds die fabuleuze overwinning van Jonas Vingegaard gisteren, is de spanning in de Ronde wat weggeëbd. Ik zal het ritverslag straks wel bekijken bij Vive le Velo.
Op pad dus, het bos in via de Maastrichterweg en camping San Lanaco. Het was er goed wandelen, nergens drassige plaatsen of modderstroken, maar desondanks stond er nog heel wat water in de beken. En zoals ik in mijn titel schreef, geen mens te bespeuren in 't bos. Zat dan iedereen naar de koers te kijken of waren ze allemaal met vakantie ...? Wie zal het zeggen. Maar genoten van de stilte heb ik uiteraard. Ook die paar mooie dreven nodigen uit om er telkens opnieuw langs te wandelen. Banken zag ik ook genoeg, alleen, ... er was niemand om er op plaats te nemen.
Het bos heb ik verlaten aan de kinderboerderij via die houten vlonder. En de koers ..., die heb ik af en toe toch stiekem bekeken op mijn gsm. Toen ik thuis kwam, zag ik nog juist Tadej Pogacar met grote achterstond de meet overschrijden. En die energie ..., die is weer helemaal terug. Wat 'n goede boswandeling allemaal kan doen.
Je hebt zo van die dagen dat je route - in dit geval, mijn fietsroute - anders loopt dan gepland. De bedoeling was dat ik vandaag doorheen Gulpen zou fietsen om vervolgens die stevige helling - de stad uit - omhoog te peddelen. Maar ergens onderweg heb ik 'n bordje gemist van het fietsroutenetwerk en heb dan maar 'n andere helling beklommen.
Nu, aan hellingen geen gebrek, bekijk maar mijn hoogtemeters, meer dan 600. Het begon al in Meerssen (1ste foto van 'n mooi prieel) waar ik rechtsaf naar boven fietste op de Waterval, richting Genhout. Geen moeilijke klim maar toch 2,1 km. lang. Onderweg ook even gestopt bij die verzamelaar van landbouwwerktuigen. Ook in Schinnen even halt gehouden aan die mooie waterplas. En dan ging het naar Brunssem. Je fietst daar prachtig doorheen de heide. Vandaag ook verschillende kastelen gezien, oa. dat robuuste kasteel in de verte en het mooie slot van Wijnandsrade.
Er ergens in die omgeving 'n verkeerde weg ingeslaan. Dat kan gebeuren. Dus even improviseren en 'n andere route bepalen. Het simpelste was gewoon naar Valkenburg te fietsen. Eens doorheen die mensenmassa geraakt - het was er zéér druk - lag de Cauberg vóór mij te blinken. Ik kijk altijd met bewondering naar de tv als de renners daarover trekken tijdens de Amstel Goldrace. Hun snelheid vergeleken met de mijne. En ja, ook 'n foto gemaakt in Valkenburg van de kasteelruïne boven op de helling.
Uiteindeling en ondanks mijn routeaanpassing, toch nog 89 km. gefietst. In Lanaken met 'n schaakcollega nog 'n fijne babbel gehad onder het genot van 'n lekkere pint.
Het was vandaag kiezen, wandelen in de voormiddag en werken in de tuin in de namiddag, of ... omgekeerd. Het is het eerste geworden, 'n wandeling naar het buitenland.
Nu, buitenland is bij ons weinig zeggend omdat de streek eigenlijk één geheel vormt. Strikt genomen ging ik naar Oud-Caberg, deelgemeente van Maastricht. Dat deed ik via de Grensstraat, deels onverhard tot aan de eerste woningen over de grens. En dan langs de koeien naar de veldkapel. Op dat punt door de holle weg omhoog naar de straat met de toepasselijke naam: "Lanakerweg". Op het einde (of het begin zoals je wenst), 'n infopunt waarop staat dat er in die regio al 7.400 jaar aan landbouw wordt gedaan. Ik neem aan dat archeologen dat goed bestudeerd hebben.
Vervolgens door Oud-Caberg. Er is in feite maar één hoofdstraat met vele oude boerderijen. Helemaal op het einde van de straat, gaat het terug bergaf met de industriezone van Lanaken aan de einder. Bij één van die bedrijven staat die mooie giraf. Via de fiets- en wandelbrug terug naar het centrum om wat bankzaken te doen om vervolgens in de Stationsstraat 'n mooi bloemenperk te zien vóór die bouwput die er al jaren ligt te verkommeren. Ooit stond daar 'n bloeiend café, maar 'n makelaar heeft de boel opgekocht om er 'n nieuw warenhuis te bouwen en tal van appartementen. Maar sinds de makelaar noodgedwongen de boeken moest neerleggen, is er van bouwen - of verder bouwen - geen sprake meer. Alhoewel, .... de geruchtenmolen spreekt over 'n nieuwe bouwheer. Laat het ons hopen want die bouwput ligt er al jaren.
Wat verder in de straat, in het mooie oude gebouw waar vroeger 'n dokter en tandarts praktijk hadden, woont nu 'n jonger gezin met 'n 18-jarige die gevierd wordt. Mijn laatste foto maakte ik in het Uilenstraat, achter de woning van mijn overleden kennis, Mathy Engelen.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
En die energie ..., die is weer helemaal terug. Wat 'n goede boswandeling allemaal kan doen. 
Ik ben Eddy Meuris