aantal stappen: 1.561.773 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 125
aantal fietstochten: 32
Zoeken in blog
26-07-2023
De meegenomen regenjas niet nodig gehad.
De meeste weersvoorspellers en buienrardars gaven voor vandaag, en vooral deze voormiddag, grote kans op buien. Deze morgen om 7u10 toen ik naar de bakker ging voor brood en pistolets, was het weer nochtans veelbelovend, zon en weinig of geen wind. En jullie kennen mij onderhand wel 'n beetje, als er kans is om te fietsen, dan zal ik die kans niet rap laten liggen. Mijn route lag trouwens al klaar sinds gisterenavond.
En dus werd er gefietst, ondanks die veeleer negatieve weersvoorspellingen. En wat denken jullie, op letterlijk twee druppels na - ik heb ze geteld - is het volledig droog gebleven. Slechte weersvoorspellers of geluk gehad ...?
Mijn fietstocht heb ik voornamelijk afgelegd door de bossen. Dat begon al in Zutendaal. Mooi waren die muurschilderingen onder 'n brug, kort aan de Molenvijvers in Genk. En dan verder noordwaarts via de Abdijhoeve in Kelchterhoef en de brouwerij De Dool in Helchteren. Ergens onderweg, even 'n korte halte om mijn boterhammen op te eten. Een van de vele kapellen onderweg, was het Kapelleke van het Bomen in Peer. Opgetrokken in 1857 en gerestaureerd in 1976, vandaar dat jaartal op de gevel. Ook in Peer, de vele reproducties van 'n schilderij van Pieter Bruegel de Oude langs de wegen die telkens een der opmerkelijke onderdelen van het schilderij in de kijker zet. In dit geval, het boomklimmen.
En als je zo iets moois ziet zoals in Wijshagen - Oudsbergen, dan moet je uiteraard stoppen voor enkele foto's. Die paarden zijn gemaakt met héél veel hoefijzers. Prachtig toch. Mijn pauze nam ik vandaag onder de brug in Tongerlo-Bree langs de Zuid-Willemsvaart. Een koffie met appeltaart en 'n cola voor 8,40 euro. Toevallig zat daar ook 'n ex-collega van het werk op het terras, samen met zijn vrienden. Robert en zijn maten wonen in Veldwezelt.
De terugweg was 'n makkie, gewoon langs het kanaal met oa. 'n zicht op het haventje van Eisden en 'n ingepakte brug tussen Eisden en Maasmechelen. Ik dacht dat inpakkunstenaar Christo al lang overleden was ...? Op mijn laatste foto's was toch 'n dreigend wolkendek te zien, voor ene keer dus maar rechtstreeks naar huis.
Ben blij met mijn rit, 'n stevige afstand, 'n redelijk tempo en met overschot van energie.
Tja, het weer dezer dagen, op verschillende foto's kunnen jullie zien hoe het was vóór mijn wandeling en tijdens mijn wandeling. De wolken liegen niet. En inderdaad, ergens halverwege passeerde weer 'n bui. Gelukkig was ik juist in Pietersheimbos onder de bomen. Ik ben dus nauwelijks nat geworden.
Vandaag begon ik pas laat aan mijn dagelijkse uitstap. We hebben de hele dag op onze kleinzoon moeten passen en het was dus pas ná het avondeten dat ik 'n stapje in de wereld kon zetten.
Ver ben ik niet gegaan, zeker gelet op die dreigende wolken. Gewoon via de Heuvelstraat en de nieuwe wijk, grenzende aan de oude woonkern van Pietersheim. Nu, nieuw is relatief, de wijk is toch al - denk ik toch - 50 jaar oud. Vervolgens langs de burchtruïne, de voorkant en de loopbrug achteraan, om het domein ten slotte te verlaten aan de tunnel in Tournebride.
En toen ik langs het jaagpad aan 't terugkeren was, hoorde ik al de muziek van de Vintage Chroom Meeting op de parking achter het Cultureel Centrum. Ik ben er in de rapte eens gaan kijken. Er waren vele zware motoren tentoongesteld, er was eten en drinken en 'n leuk coverbandje gaf het beste van zichzelf. En de publieke belangstelling was groot, 'n pluim dus voor de organisatoren.
Ik ben er niet lang gebleven, mijn verslagje diende nog gemaakt te worden, morgen vroeg op om naar de bakker te gaan en bij droog weer ga ik daarna fietsen.
Waar wij wonen, zijn we op wandelafstand van zowel het bos als het kanaal. Ik heb dus dagelijks de keuze, en vandaag was dat nog eens 'n toerke doen langs het kanaal.
Eerst kwam ik op de Pastoorslindestraat waar ik 'n woning zag met 'n serie gieters tegen de gevel. Een mooie verzameling. Vervolgens door Op de Puin en de Kounterstraat om dan het jaagpad naar het kanaal te nemen met de iconische brug op de achtergrond.
Kort aan de sluis zag ik 'n boot afgemeerd liggen. Enkele dagen terug lag die er ook al. Nu van kortbij zag ik geen auto op het schip, vermoedelijk is de schipper dringend weggeroepen voor het een of ander. En tussen de bomen door, zijn er ook speciale foto's te maken.
Dat was het zo ongeveer, ik had vanmorgen naar de buienradar gekeken en iets na 11u00 ging het regenen. En inderdaad, ze hadden gelijk. Maar goed dus dat ik op tijd vertrokken ben.
En mijn laatste foto, gisterennamiddag met ons twee, toch 'n gaatje gevonden tussen de buien door om elders iets lekkers te gaan nuttigen. Het werden pancakes met ahornsiroop. Lekker, en dat scheelde toch 'n boterham bij het avondeten.
Het gebeurt niet dikwijls maar vandaag wordt het 'n rustdag. Vanmorgen was ik al nat geworden tijdens mijn korte fietstocht heen en terug naar de bibliotheek en ook de rest van de dag blijft het 'n guur weertje.
Geen erg, we plannen toch in de loop van deze namiddag 'n bezoekje aan de plaatselijke horeca, al moet dat eventueel met de paraplu in de hand. Even de deur uit.
En voor de rest, op de pc kijken wat er zoal in de wereld gebeurt, 'n nieuwe fietstocht voorbereiden en straks vermoedelijk naar de laatste rit in de Tour de France kijken.
Enkele weken terug werd ik op facebook door 'n paar vrienden opmerkzaam gemaakt dat er vanaf de Bremstraat, 'n wandelpad is richting de Pannestraat. Het zou 'n openbare weg zijn, maar door de bewoners van het laatste huis aan de kant van de Bremstraat, afgesloten met 'n poortje. En dat wilde ik vandaag toch eens van nabij gaan bekijken.
Maar eerst werd er vanmorgen en deze middag gewerkt in de tuin. Het is "alle hens aan dek" om de boel in toom te houden. Intussen staan de zonnebloemen en de courgetteplanten er goed bij. Die laatsten zelfs té goed. We hebben vijf planten staan en het is precies of we aan 't kweken zijn voor de ganse familie. Gelukkig kun je er meer mee doen dan alleen maar soep maken.
Maar nu mijn wandeling. Ik trok het bos in via de Sprokkelstraat om dan aan de bordjes het mountainbikeparcours rechtdoor te nemen ipv. het wandelpad naar links. Het is 'n glooiend pad waar ik toch als sportieveling, absoluut geen behoefte voel om daar met 'n mountainbike te fietsen. Te gevaarlijk voor mij: steile hellingen en diepe afdalingen. Zelfs te voet is het niet vanzelfsprekend dat je er heelhuids doorheen komt met al die losliggende keien. Het is 'n fietspad voor de durvers.
Aan de andere kant van de grote weg naar Zutendaal, zag ik enkele paarden in 'n weide. Eentje was nieuwsgierig en benieuwd of de foto geslaagd was, ... of wilde ze eens gestreeld worden ... hetgeen ik dan ook gedaan heb.
En dan die poort rechts op het einde van de Bremstraat (zie blauwe cirkel op het kaartje), die ging zonder moeite open. Maar veel wandelpad zag ik niet, wel 'n houten brug die leidde naar 'n boomhut. Bij nader inzien had ik voorbij die brug rechtdoor moeten stappen naar het volgend poortje. Maar de boel lag daar zo onderkomen bij dat in feite alle lust verdween om er te wandelen. Met opzet zo gedaan door die bewoners daar ...? Nu goed, achter het tweede poortje, waar ik met wat moeite toch geraakt was, bleek het wandelpad wel in orde en breed genoeg om tot de Pannestraat te wandelen. Ik zal het maar eens aanklagen dat de doorgang in het begin belemmerd is. Helemaal op ' t einde aan de Pannestraat, 'n jeugdkamp.
Gelet op het aantal kilometers die ik vandaag gewandeld heb, vond ik, bijna thuis zijnde, dat 'n beloning in de vorm van 'n tweetal bolletjes ijs, wel verdiend was. Mijn laatste foto: de schaapjes weer in 'n andere weide.
Tot voor enkele jaren fietste ik in 'n fijn groepje, maar van dat groepje schiet vandaag niks meer over. Maurice heeft het fietsen definitief vaarwel gezegd, Eric fietst nog, zij het op 'n bescheiden niveau, Peter heeft zijn fiets dit jaar nauwelijks bekeken, Michel fietst wel nog maar meestal met zijn echtgenote, en mijn maat Hubert is zich precies de vraag aan 't stellen: "wat wil ik nog en wat kan ik nog". Ik heb zo 'n vermoeden dat hij tijdens ons fietsverlof, zijn lat wat te hoog gelegd heeft. Nu, geen probleem, ik doe gewoon verder op mijn niveau. Uiteraard hoef ik niks meer te bewijzen, enkel nog te genieten. En rij ik slechts 19,5 km/uur, het zij zo. Vandaag was dat iets meer dan 21 km/uur.
Ik heb dus gefietst en mijn rit is zonder problemen verlopen. Ook dat nieuwe zadel heeft voor geen pijnlijk achterwerk gezorgd. Er zit trouwens 'n soort gel in het zadel en gecombineerd met 'n goede koersbroek, zat dat toch comfortabel.
Ik vertrok via Gellik en Eigenbilzen om in Beverst 'n eerste keer door 'n fietsstraat te peddelen. Dat is altijd plezant omdat de auto's achter je moeten blijven. Aan de Tuibrug in Godsheide, ging ik rechtsaf naar Bokrijk. Daar nog ene keer "door het water" gefietst. Het was nog vroeg in de voormiddag, daarom was het er nog vrij rustig.
En dan naar Zonhoven. Aan 'n brug in die gemeente, toch even halt gehouden om enkele foto's te maken. Enkele jaren terug heb ik dat ook al eens gedaan. Vandaag viel het mij op dat die kunstwerken er nog altijd even mooi en fris uitzien. Van Zonhoven naar Houthalen-Helchteren om vervolgens rechts af te slaan naar Meeuwen-Gruitrode. Daar in Meeuwen wilde ik mijn pauze nemen, maar de Bullenschool was dicht. Geen vlaai dus. Even verderop wel even gestopt aan dat natuurgebied met prachtige vijver. Zoals altijd heb ik mijn boterhammen bij en die smaakten evenzeer.
Van Meeuwen naar Opglabbeek en verder door naar As. Aan de brug naast het oude spoorwegstation, zag ik dat ik vandaag fietser nr. 509 was. Het weer was tot dusver goed en het was 'n feestdag vandaag. Velen hebben dus geprofiteerd om 'n uitstapje te maken. Normaal had ik in Maasmechelen aan de Salamander rechts af moeten slaan, maar er zat nog genoeg jus in de benen voor 'n extra lus. Vandaar dus die 111 km. In Lanaken 'n goei tas koffie gedronken en 'n lekker biertje en terug thuis zijnde, begon het 2 minuten later stevig te regenen. Oef, juist op tijd terug dus, 'n mens mag al eens "chance" hebben.
En dat fietszadel, ... goedgekeurd! Dinsdagavond online besteld, donderdagvoormiddag geleverd door de Post.
De boog moet niet alle dagen gespannen staan, vandaag 'n halve rustdag genomen. Nu ja, rusten is niet helemaal het juiste woord, ik bedoel eerder dat ik gewoon als hobby, geen extra sportieve inspanningen gedaan heb. Ik ben deze morgen wel naar de dokter geweest (maandelijks bloedonderzoek) en vervolgens naar de bakker. Tussendoor, terwijl mijn echtgenote winkelen was, stand-by thuis gebleven om 'n pakje van de postbode in ontvangst te nemen. Ik had 'n nieuw koersfietszadel nodig en enkele frisse bidons.
Maar stilzitten, dat zit er ook deze namiddag niet in. Het gras moet weer gemaaid worden en verschillende perken hebben 'n opfrissing nodig (lees: onkruid wieden).
Zo kwam het dat ik vandaag niet veel foto's heb. De eerste maakte ik in onze straat waar jaarlijks Chirokampen doorgaan. Slapen doen ze blijkbaar pal aan de straatkant. Nu, bij ons is het geen drukke straat, dus dat slapen zal wel meevallen. Verder enkele foto's in het Uilenstraatje waar de blauwe regen begint te bloeien. De laatste foto maakte ik op de Stationsstraat. Een rustplaats voor vele senioren.
Hebben jullie dat soms ook, al je energie bijeen moeten krasselen om toch te kunnen doen wat je zou willen doen ...? Dat had ik vandaag dus ook. In de voormiddag had ik mijn bezigheden, oa. naar de kapper geweest, in de namiddag waren dochter en kleinzoon op bezoek. Maar eens zij vertrokken waren had ik de keuze, ofwel naar het einde van de koers kijken of toch gaan wandelen. Dat eerste leek mij uitermate aantrekkelijk, het gevaar was echter dat ik niet meer uit de zetel zou geraken. Dan toch maar die wandelschoenen aangetrokken. Wat uiteraard ook speelde, sinds die fabuleuze overwinning van Jonas Vingegaard gisteren, is de spanning in de Ronde wat weggeëbd. Ik zal het ritverslag straks wel bekijken bij Vive le Velo.
Op pad dus, het bos in via de Maastrichterweg en camping San Lanaco. Het was er goed wandelen, nergens drassige plaatsen of modderstroken, maar desondanks stond er nog heel wat water in de beken. En zoals ik in mijn titel schreef, geen mens te bespeuren in 't bos. Zat dan iedereen naar de koers te kijken of waren ze allemaal met vakantie ...? Wie zal het zeggen. Maar genoten van de stilte heb ik uiteraard. Ook die paar mooie dreven nodigen uit om er telkens opnieuw langs te wandelen. Banken zag ik ook genoeg, alleen, ... er was niemand om er op plaats te nemen.
Het bos heb ik verlaten aan de kinderboerderij via die houten vlonder. En de koers ..., die heb ik af en toe toch stiekem bekeken op mijn gsm. Toen ik thuis kwam, zag ik nog juist Tadej Pogacar met grote achterstond de meet overschrijden. En die energie ..., die is weer helemaal terug. Wat 'n goede boswandeling allemaal kan doen.
Je hebt zo van die dagen dat je route - in dit geval, mijn fietsroute - anders loopt dan gepland. De bedoeling was dat ik vandaag doorheen Gulpen zou fietsen om vervolgens die stevige helling - de stad uit - omhoog te peddelen. Maar ergens onderweg heb ik 'n bordje gemist van het fietsroutenetwerk en heb dan maar 'n andere helling beklommen.
Nu, aan hellingen geen gebrek, bekijk maar mijn hoogtemeters, meer dan 600. Het begon al in Meerssen (1ste foto van 'n mooi prieel) waar ik rechtsaf naar boven fietste op de Waterval, richting Genhout. Geen moeilijke klim maar toch 2,1 km. lang. Onderweg ook even gestopt bij die verzamelaar van landbouwwerktuigen. Ook in Schinnen even halt gehouden aan die mooie waterplas. En dan ging het naar Brunssem. Je fietst daar prachtig doorheen de heide. Vandaag ook verschillende kastelen gezien, oa. dat robuuste kasteel in de verte en het mooie slot van Wijnandsrade.
Er ergens in die omgeving 'n verkeerde weg ingeslaan. Dat kan gebeuren. Dus even improviseren en 'n andere route bepalen. Het simpelste was gewoon naar Valkenburg te fietsen. Eens doorheen die mensenmassa geraakt - het was er zéér druk - lag de Cauberg vóór mij te blinken. Ik kijk altijd met bewondering naar de tv als de renners daarover trekken tijdens de Amstel Goldrace. Hun snelheid vergeleken met de mijne. En ja, ook 'n foto gemaakt in Valkenburg van de kasteelruïne boven op de helling.
Uiteindeling en ondanks mijn routeaanpassing, toch nog 89 km. gefietst. In Lanaken met 'n schaakcollega nog 'n fijne babbel gehad onder het genot van 'n lekkere pint.
Het was vandaag kiezen, wandelen in de voormiddag en werken in de tuin in de namiddag, of ... omgekeerd. Het is het eerste geworden, 'n wandeling naar het buitenland.
Nu, buitenland is bij ons weinig zeggend omdat de streek eigenlijk één geheel vormt. Strikt genomen ging ik naar Oud-Caberg, deelgemeente van Maastricht. Dat deed ik via de Grensstraat, deels onverhard tot aan de eerste woningen over de grens. En dan langs de koeien naar de veldkapel. Op dat punt door de holle weg omhoog naar de straat met de toepasselijke naam: "Lanakerweg". Op het einde (of het begin zoals je wenst), 'n infopunt waarop staat dat er in die regio al 7.400 jaar aan landbouw wordt gedaan. Ik neem aan dat archeologen dat goed bestudeerd hebben.
Vervolgens door Oud-Caberg. Er is in feite maar één hoofdstraat met vele oude boerderijen. Helemaal op het einde van de straat, gaat het terug bergaf met de industriezone van Lanaken aan de einder. Bij één van die bedrijven staat die mooie giraf. Via de fiets- en wandelbrug terug naar het centrum om wat bankzaken te doen om vervolgens in de Stationsstraat 'n mooi bloemenperk te zien vóór die bouwput die er al jaren ligt te verkommeren. Ooit stond daar 'n bloeiend café, maar 'n makelaar heeft de boel opgekocht om er 'n nieuw warenhuis te bouwen en tal van appartementen. Maar sinds de makelaar noodgedwongen de boeken moest neerleggen, is er van bouwen - of verder bouwen - geen sprake meer. Alhoewel, .... de geruchtenmolen spreekt over 'n nieuwe bouwheer. Laat het ons hopen want die bouwput ligt er al jaren.
Wat verder in de straat, in het mooie oude gebouw waar vroeger 'n dokter en tandarts praktijk hadden, woont nu 'n jonger gezin met 'n 18-jarige die gevierd wordt. Mijn laatste foto maakte ik in het Uilenstraat, achter de woning van mijn overleden kennis, Mathy Engelen.
Nu zijn ze me ook aan 't werk in de Molenstraat. Natuurlijk, in 2024, gemeenteraadsverkiezingen (lees: de meerderheid wil dat de bevolking zich bij het stemmen nog de recente werken herinnert én ... de centen van de huidige legislatuur moeten opgebruikt zijn). Maar 'n opgebroken straat of niet, ik kon er langs.
Vandaag wilde ik nog eens het bos in. Dat deed ik via de Asbeekweg om vervolgens 'n stukje langs de bosrand te wandelen. Even verder, de rode route genomen, ondermeer langs de beek en enkele smalle paden. Aan die liggende boomstam, rechts af richting Domein Zangersheide. Het was vandaag opmerkelijk druk in 't bos, mountainbikers, joggers, veel wandelaars, paardrijders en zelfs 'n groepje Duitstalige dames, met stevige schoenen aan en 'n volle rugzak.
Aan de Neerharenweg, de straat overgestoken en nog eens 'n foto gemaakt van die ketel. Of hij ooit gebruikt is ....? En op dat punt, het thuisfront 'n berichtje gestuurd dat ik pas om 12u15 de benen onder tafel kon steken ipv. 12u00. Zo had ik nog wat tijd om doorheen Pietersheimbos en de burchtruïne te stappen.
Terugkeren deed ik via de Merodelaan en het Uilenspiegelpark. Normaal zijn die banken altijd bezet met jeugd die mekaar daar komen opzoeken. En die schaapjes, die hebben volop te eten. Dat deed ik enkele minuten later ook.
Ik had het kunnen weten deze voormiddag, werken in de voortuin, vóór onze woning (onkruid verwijderen in de kiezel aan de straatkant), dat doe je niet ongestraft op 'n zaterdagvoormiddag. En inderdaad, ik heb minstens dubbel zo lang moeten werken dan anders omwille van het feit dat ik op regelmatige basis van mijn werk gehouden werd door voorbijgangers. Eerst was er een mijner collega's wandelaarster die 'n klapke kwam doen, dan 'n hele babbel met mijn nieuwe buurman, vervolgens 'n goede vriend die het een en ander te vertellen had en ten slotte mijn ex-buurvrouw die kwam kijken hoe de werken vorderen bij haar neef, mijn nieuwe buurman. Maar goed het werk heb ik uiteindelijk gedaan gekregen, maar meer dan dat zat er wel niet meer in.
Er moest nog gewandeld worden, en dat was iets voor ná het middagmaal. Ik heb het mij vandaag niet moeilijk gemaakt, naar de brug van Briegden om daar beneden het jaagpad te kiezen naar de brug van Veldwezelt. De brug over en terug via de weg boven op de helling.
Mijn foto's nam ik oa. in het Uilenspiegelpark, de schaapjes kort bij ons huis, de brug in Briegden met 'n donkere wolk die onderweg voor 'n flinke bui zorgde, de schaapjes op de helling langs het kanaal en dezelfde schaapjes, gefotografeerd aan de overkant van het kanaal. Ik nam voor mijn terugkeer gewoon de weg boven ipv. het jaagpad. Zo zag ik dat er flink gegraven werd om leem te ontginnen, grondstof voor de baksteenfabriek wat verderop.
En zoals gezegd in mijn titel, het begon met veel wind, 'n flinke bui en uiteindelijk toch de zon. Genoeg warmte dus op het einde om nog even neer te strijken op 'n fijn terras aan het Cultuurcafé. Nog ene fijne zondag morgen.
Als je wat ouder wordt, dan is het kwestie om in beweging te blijven. Dat is hetgeen ik deze voormiddag gedaan heb, 'n mooie fietstocht maken. De bedoeling was om via Riemst en Bilzen, door te fietsen naar Genk om dan langs Maasmechelen weer te keren. Het parcours is onderweg even iets anders geworden. Seffens meer hierover.
Mijn route vertrok vanuit Gellik richting Hees, voortdurend doorheen de velden. Een eerste foto van een der oude woningen in Hees. Het is 'n deelgemeente van Bilzen, maar de verst verwijderde van Bilzen-centrum. Hees is 'n slapende gemeente, je hoort er nauwelijks iets over vertellen. Het volgende dorp is Lafelt, 'n deelgemeente van Riemst. Daar kwam ik langs het Iers Kruis. Het is 'n gedenksteen, gemaakt in 1964, en herinnert aan de Slag bij Lafelt in 1747. Een bataljon Ieren vocht er samen met het Franse leger tegen de Oostenrijkers voor het bezit van Maastricht. Er zouden op die plaats 5.000 soldaten gesneuveld zijn.
En ergens in die velden rond Riemst, heb ik 'n bordje naar rechts niet gezien. Ik ben dus gewoon rechtdoor gefietst, de Slingerberg in Kanne naar beneden. Ook geen slechte route uiteraard, maar het was even improviseren. Ik heb mijn weg vervolgd naar rechts, langs 'n klein riviertje, richting Eben Emael. Aan het fort, eens wat korterbij gegaan om 'n duidelijke foto te nemen van de ingang en die tank. Mijn weg doorheen dat stukje Wallonië verdergezet via de Saint-Pierre, 'n klim van 1,2 km. met 'n max. stijging van +/- 7%. Goed te doen dus, zelfs met mijn stadsfiets zoals vandaag. Aan de voet van de helling aan de andere kant, kun je fijn wandelen.
Via de Maas, nadien de brug overgestoken naar Moelingen, 'n stukje Belgisch Limburg geprankt tussen Ned. Limburg en Wallonië. Daarna links af naar Eijsden om vervolgens rechts af te slaan naar Gronsveld. Onderweg enkele mooie vergezichten. Om de binnenstad van Maastricht te mijden, onder de stad doorgereden tot aan de Noorderbrug.
Terugkeren via Smeermaas, Hochter Bampd en Rekem. Aan de Maas in Smeermaas heb ik meerdere foto's gemaakt, de ene al mooier dan de andere, maar op mijn blog kan ik slechts 18 afbeeldingen per verslag kwijt, ik heb mij dus vandaag moeten beperken. Een laatste lus nog doorheen Pietersheim en de hondenuitloopweide (laatste foto) om precies op tijd (12u40) thuis aan te komen voor het warme middagmaal. We hadden het uur zo afgesproken om deze namiddag geen kooktoestanden te hebben tijdens de rit van de Ronde van Frankrijk.
Oef, ik kan weer bloggen én mijn foto's plaatsen. Blijkbaar was er 'n probleem met de server. Om jullie toch te laten genieten van mijn foto's van gisteren, heb ik de dag van gisteren, eerst verwijderd en opnieuw ingevoerd, foto's inbegrepen. Nu was er geen enkel probleem meer. Jullie kunnen dit verslag lezen en bekijken ónder het verslag van vandaag. Dus even naar beneden scrollen.
En wat vandaag betreft, ik was er al vroeg bij om te vertrekken. Ik wilde nog eens doorheen het bos stappen. Hiervoor wandelde ik via de Epesiastraat naar de Roelerweg, naast de school in Sparrendal. En daar, bergop naar de Bessemerberg. Aan de boomstronk, rechtdoor naar de grote weg Lanaken - Zutendaal. Om mijn wandelschoenen niet al te vuil te maken, heb ik mij beperkt tot de grote boswegen. Aan het ziekenhuis, links terug het bos in.
En dan, vooral aan die kant van de Bessemerberg, viel het mij direct op dat er veel kleine takken op de paden lagen, takken, bladeren en dood hout. En hoe meer ik richting Pietersheim stapte, hoe groter de averij werd. Op het laatst zag ik grote afgescheurde takken die nog nauwelijks verbonden waren met de boom, gevaarlijk dus voor de wandelaars en mountainbikers. Er moet dus 'n stevige wind doorheen dit gebied getrokken zijn.
Maar goed, het was mij vooral te doen om de ochtendrust in het bos en dat lukte zeer zeker. Na de wandeling, hebben mijn echtgenote en ikzelf nog eens de bus genomen naar Maastricht om er in een van de restaurantjes op het Vrijthof, lekker te gaan eten.
En die laatste foto ...? Mijn pa, postbode toen hij kwam te overlijden in 1959. Op de achtergrond mijn grootmoeder, overleden in 1981. Facebook herinnerde mij aan deze foto die ik meerdere jaren terug geplaatst had.
Dag allemaal, blijkbaar is het probleem met de foto's opgelost. Er was iets mis met de server. Gelukkig is het nu in orde. Ik heb de dag van gisteren dan maar verwijderd en heb mijn verslag plus foto's opnieuwd ingevoerd. En kijk, ... alles terug normaal. Lees gewoon verder wat ik gisteren schreef.
Het was deze voormiddag 'n stuk minder warm dan de voorbije dagen, gelukkig maar. Ik trok deze keer naar de Neerharenweg om aan Domein Zangersheide, rechts af te slaan, het bos van Pietersheim in. Wandelen door de mooiste dreef van het bos, is altijd fijn. Ik wilde mijn wandeling niet te lang maken en dan was de kortste weg, doorheen de burchtruïne. Nu ben ik al dikwijls binnen de muren van de ruïne geweest, en toch was het al 'n hele tijd geleden dat ik nog eens in de kelder van de kapel was geweest. De deur stond open, 'n buitenkansje dus. Zo zie je maar, er is steeds iets te ontdekken.
Terugkeren deed ik via de uitgang naar de Waterstraat met de bloemenzee vóór het kasteel, op de achtergrond. En dat doorsteekje, ... die maken het gemakkelijk om de kortste weg te kiezen. Maar vóór ik naar huis ging, nog even bij mijn maat binnengesprongen om te kijken hoe het met hem ging. Hij heeft weinig gefietst de laatste weken, te warm voor hem.
Of je nu thuis blijft of onderweg bent, het was en het bleef warm. Ook nu nog terwijl ik dit verslag aan 't maken ben.
Maar van thuis blijven met goed weer, daar wordt 'n mens zenuwachtig van, dus toch maar "de hort op". Vanmorgen eerst wat boodschappen gedaan om dan na het middagmaal de bus naar Maastricht te nemen. Ik bleef zitten tot aan het spoorwegstation om dan wat te flaneren door de straten van Wijck, 'n stadsdeel van Maastricht. In dit deel van de stad vind je weinig dagjestoeristen ondanks dat er enkele goede restaurantjes zijn en mooie winkels. Je ziet er ook het Mariamonument met onderaan vier heilige bisschoppen van Maastricht. Het monument dateert van 1952. En dan de Maas over via de voetgangersbrug. Je ziet rechts de Sint-Servaasbrug eens liggen vanop 'n hoogte.
Aan de overkant kom je voorbij het Pesthuys, met jaartal 1775. Het rare is dat het gebouw nooit als pesthuis gefungeerd heeft, wel de barakken er omheen. Iets verderop ligt de O.L.Vrouwekerk op het gelijknamige plein. Ik ben er al enkele keren binnen geweest en toch trekt die kerk mij altijd aan. En vandaag heb ik in de kerk iets moeten doen wat ik in feite nog nooit gedaan heb, namelijk mijn zaklamp aanzetten op mijn gsm. Door het contrast van fel zonlicht en 'n donkere kerk, zag ik op 'n bepaald geen steek meer. Ik had mijn drinkbus op de grond gezet om 'n foto te maken, maar zonder mijn zaklamp had ik mijn bus niet meer teruggevonden, zo donker was het.
En van de ene kerk naar de andere, dat zijn maar 'n paar stappen. In de boekenkerk, 'n koffie gedronken en 'n stuk bananenbrood gegeten. Onderwijl even de Telegraaf ter hand genomen om het artikel over Mark Rutten te lezen.
Terugkeren deed ik via het wandelpad achter de woonboten door. Het is daar rustig en er zijn veel schaduwrijke plekken, vooral onder de bomen door. Terug in Lanaken, 'n frisse pint gedronken zonder alcohol.
Wat is er momenteel mooier dan het woord "Carpe Diem" oftewel "pluk de dag". Het is toch 'n beetje mijn levenswijze op dit moment. Als je 69 jaar bent, dan is elke nieuwe dag, 'n gewonnen dag die je dan ook best zo goed mogelijk benut. Dat woord kwam ik vandaag opnieuw tegen op een der gevels langsheen mijn fietsroute. Ik dacht in het verleden er al eens 'n foto van genomen te hebben.
Maar zoals gisteren gezegd, vandaag was het 'n fietsdag. Wederom alleen. Mijn maat kan niet zo goed tegen de warmte. En ja, die warmte, om die toch 'n beetje voor te blijven, had ik het vertrekuur toch al vroeg gepland.
Ik vertrok via Gellik en Eigenbilzen in de richting van Munsterbilzen. Vanaf daar heb je 'n rustig fietspad naar Bilzen. Je fietst ondermeer onder die brug door. In Bilzen even gestopt aan De Kimpel om enkele foto's te nemen. Het is er goed toeven, zowel buiten als binnen. En dan ergens ten velde, "Carpe Diem". Vervolgens kwam ik toe te Diepenbeek waar de wekelijkse markt in volle bedrijvigheid was. Aan het station diende ik onder het spoor door te laveren. Opmerkelijk is dat alle trappen naar beneden afgesloten zijn wegens - blijkbaar - te gevaarlijk.
En dan richting Genk en Zutendaal. In Zutendaal zag ik dat ik nog een zee van tijd had om terug thuis te geraken. Dus ging het daar linksaf naar de Duivelsberg. Maar vóór ik aan het mooiste uitkijkpunt aankwam, even nog wat info over die blauwe circel op mijn kaartje. Daar ligt namelijk het klooster van de Zusters Monialen van Bethlehem. Het klooster werd gebouwd op 'n terrein dat bij testament aan de Zusters geschonken werd door onze toenmalige Koning Boudewijn die in dat gebied 'n buitenverblijf had, Fridhem. Die naam ontleende hij aan 'n villa van een zijner grootouders in Zweden. Geen eigen foto's uiteraard.
En dan boven op de berg, 'n weids uitzicht van de omgeving maar ook 'n kruisje voor Peter. Is hij dáár overleden ...? Terugkeren deed ik via de molen in Boorsem en langs dat bootje op het kanaal tussen Briegden en Neerharen. En mijn laatste foto (die maakte ik ergens in Genk), toont waarom ik toch iets meer dan 200 hoogtemeters maakte, telkens aan 'n brug omhoog, ... en dat waren verschillende bruggen vandaag.
Als het warm wordt en mogelijk deze namiddag 'n dreiging van onweer, dan is het kwestie van er vroeg aan te beginnen. Vandaag was dat 'n fikse wandeling. Ik heb er maar meteen 'n sportieve bezigheid van gemaakt, 6,14 km/uur was goed doorstappen. Ik had mij uiteraard goed ingesmeerd met zonnecréme, pet op het hoofd en 'n grote bidon water mee.
Mijn wandeling vertrok via de Sportoase en de Kounterstraat om vervolgens doorheen de Boonakkerstraat, uit te komen op de Wijerdijk in Gellik. Op dat punt nog eens gekeken naar die goed opgeknapte woning. Eens de brug van Gellik over, rechtsaf naar de groentetuin van de streek. Je zou denken dat het uitgestrekte velden zijn, maar ik vermoed dat ze in Oekraïne en Amerika, net iets groter zijn ...
Aan de Leonard Moorsstraat in Veldwezelt, was ik terug tussen de woningen. De terugweg ging via de Kiezelweg. Op die straat zag ik 'n mooi gesnoeide beer. Prachtig toch. In Lanaken nog enkele foto's gemaakt op de site van het oude klooster. Vroeger woonden en werkten daar vele Paters en Broeders in dienstbaarheid voor school en bevolking. Nu zijn er nog slechts twee geestelijken in leven. Zij verblijven in 'n rusthuis in Lanaken. En die boom ...? Een der mooiste van onze gemeente.
En deze namiddag, .... hopelijk trekt onweer en storm langs ons door. Morgen ga ik normaal gezien fietsen.
Gisteren was het me toch wat warm geworden in de namiddag, geen slecht idee dus om mijn wandeling vandaag in de voormiddag al te plannen. Ik wilde nog eens langs Hocht passeren.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik vertrok via een der doorsteekjes naar de Wijnwijk om iets verder aan het kasteel 'n paar rijen stoelen te zien staan. Ik bewonder die personen die er - vermoedelijk deze namiddag - gaan zitten luisteren (of kijken) naar deze of gene. Het zal geen pretje worden om daar in volle zon te gaan zitten.
Dan de brug van Tournebride over om op het kanaal, wederom jong leven te zien. En dan naar Hocht. Waar vroeger 'n boomgaard was, zie je nu 'n plantage van koolzaad. Hocht zelf links laten liggen en dan doorheen de velden richting het fietspad naar Smeermaas. Deze keer wandelde ik niet rechtdoor langsheen die mooie woning naar de Oude Heirbaan, maar ik gings links af, verder langs de velden. Op 'n bepaald punt kom je dan aan die bank waar het fietspad naar Smeermaas langs gaat.
Op die weg zie je nog verschillende oude huisjes en 'n eeuwenoude muur. Om terug te keren, eerst nog even de grens over om 'n foto te maken van die enkele woningen. Mijn laatste foto nam ik in het Uilenstraatje, bijna thuis.
En deze namiddag ...? Met de benen omhoog denk ik. Ik heb mij alleszins 'n Duvel 6,66% in de frigo gelegd om op te drinken tijdens de koers.
Jezus, waar blijft al dat onkruid vandaan komen ....??? Natuurlijk heeft het woensdagavond goed geregend, maar het werk in de tuin blijft zich opstapelen. Er maar direct aan beginnen was dus het advies. Tegen twaalven was 'n groot deel gedaan en kon ik aanschuiven aan het middagmaal.
Maar na het eten, was er geen houden meer aan. Ondanks de warmte, had ik toch 'n fietsroute uitgestippeld. Die route zou vertrekken richting Zutendaal en Genk. Mijn eerste foto's maakte ik in het recreatiedomein Kattevennen. De jeugd was volop in de weer om gewaagde sprongen te maken. Wat verderop kom je door het uiterste punt van het stadspark van Genk. Je moet dat slingerpad omhoog. Je waant je even als "fietsen door de bomen". Vervolgens fietste ik door 'n prachtig natuurgebied, "Tenhaagdoornheide", gelegen op grondgebied van Houthalen-Helchteren. Kort aan Kelchterhoef was het rechtsaf naar Opglabbeek.
En zo was ik al aan de terugweg begonnen. Eerst nog langs die oude watermolen, "de Theunissenmolen". Die molen dateert van 1470 en werd gebruikt tot 1976. Het molenhuis is nog steeds bewoond en in 1993 werd het gebouw als monument geklasseerd.
Van die warmte - en dat was het echt, warm - kreeg deze jongen grote dorst. Mijn bidon was zo goed als leeg en Brasserie Aspermans leek mij 'n goede plaats om te pauzeren. Eentje voor de dorst en eentje voor de smaak, liet ik weten aan de dienster.
Uiteindelijk weer tevreden over mijn tocht. Zonder echt de hindernissen te hebben opgezocht, toch nog 213 hoogtemeters overwonnen. En thuis komende, juist op tijd om Jasper zijn 3de overwinning te zien vieren. Proficiat.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Mijn pauze nam ik vandaag onder de brug in Tongerlo-Bree langs de Zuid-Willemsvaart. Een koffie met appeltaart en 'n cola voor 8,40 euro. 
Toevallig zat daar ook 'n ex-collega van het werk op het terras, samen met zijn vrienden. Robert en zijn maten wonen in Veldwezelt. 
En die energie ..., die is weer helemaal terug. Wat 'n goede boswandeling allemaal kan doen. 
Ik ben Eddy Meuris