aantal stappen: 309.040 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 24
aantal fietstochten: 3
Zoeken in blog
29-01-2025
Enkeltje naar Zutendaal.
Veel betekende het nog niet, maar ik heb vandaag toch al eens mijn kruiwagen van stal gehaald. Er dienden weer afgevallen bladeren bij mekaar geharkt te worden. Wij hebben 'n Moeraseik staan en die lost zijn bladeren niet direct als alle andere bomen in hun nakie staan. Nu nog hangen er veel bladeren in de boom. Het is pas als de bloei stilaan in 't zicht komt, dat hij al zijn resterende bladeren verliest. Maar goed, ik heb toch vijf kruiwagens kunnen vullen. Een werkje van 'n dik half uur.
In de namiddag had ik mij voorgenomen om naar Zutendaal te wandelen. Het was niet mijn bedoeling om de kortste weg te nemen, maar de route via de Mandelseweg (lees: door het bos) sprak mij wel aan. Ik vertrok via de Bessemerberg waarbij ik langs de woning van vriend, imker en collega-redactielid van de Bèssemgezèt passeerde. Achiel is trouwens ook conservator van 'n bijenmuseum, behorende bij zijn woning.
Eens de grens met Zutendaal over, ging het dan linksaf, naar de Mandelseweg. Het is 'n deel van het fietsroutenetwerk met enkele bezienswaardigheden zoals dat kruis en de Teerkeskapel, heropgebouwd in 1985 ter vervanging van 'n kapel uit 1898. En zoals het betaamt, in Zutendaal regent het altijd meer dan elders, die gedachte komt toch altijd bij me op. Dat is al zo sinds ik in de jaren '90 van de vorige eeuw daar werkzaam was als kantoorhouder van de Post.
Gezien ik met de bus huiswaarts wilde keren, heb ik vóór het einde van mijn wandeling nog 'n pauze ingelast. Voor het eerst ben ik het fietscafé "de Sjetterèi" binnengestapt. En dat is voor herhaling vatbaar, bekijk dat stuk kersenvlaai maar eens.
Omdat ik toch aan het genieten was van de natuur, heb ik nog 'n ommetje gemaakt langs de velden van de Delstraat en de Daalstraat. Paarden heb je ook in Zutendaal in overvloed en op de Daalstraat vlak bij die hangbrug, komen er al plantjes piepen. Zou de lente toch al in 't zicht zijn?
Natuurlijk kun je niet omheen de pastorij, bij deze van beide kanten bekeken. Morgen wordt het weer 'n mindere dag met regen, maar zaterdag zal het mogelijk 'n fietsdag kunnen worden, niet te veel wind en wat zon. "Fingers crossed".
Net zoals gisteren, waaide het vandaag weer flink. Ik zag dan ook nauwelijks fietsers tijdens mijn wandeling, en zij die dat toch deden, lagen krom gebogen over hun stuur. Ik wilde deze keer nog eens flirten met de grens.
Ik trok gewoon de fiets- en wandelbrug over om vervolgens rechts af te slaan, de Industrieweg in. Ik zag dat er weer 'n groot stuk grond wordt voorbereid voor bebouwing naderhand van industriële gebouwen. Momenteel zijn ze bezig met de nivellering van de aarde. Het is goed voor Lanaken dat er weer extra industrie bijkomt en dus ook arbeidsgelegenheden.
Hierna ging ik links de Van Akenweg in. Deze weg grenst aan Nederland. Wat verderop aan die grote steen, lag het voormalige slagveld "Lanakerveld". Op dat punt ging ik naar links, richting Smeermaas. Rechts zag ik in de verte de veldkapel en wat verderop staat er 'n bord die de wandelaars nog eens aanmaant om er toch zeker eens langs te wandelen. Op die hoek staat er ook 'n oud kruis.
Spijtig dat het laatste stuk van dat fietspad onverhard is. Voor die paar honderden meters zou Maastricht toch effe in de geldbeugel kunnen tasten. Onder de brug zag ik dezelfde plek waar ik gisteren ook al was. Nu ging ik wel niet terug via de Grensstraat maar gewoon via het kruispunt in Smeermaas.
Terugkeren deed ik via de Maastrichterweg, de Broekstraat en de Bessemerstraat. Ik had thuis permissie gekregen om pas om 12u15 stipt aan tafel te zijn, ik heb uiteindelijk nog 'n laatste ommetje gemaakt om mogelijk de tien km. te halen, het is juist niet gelukt. Maar "who cares", "wat maakt het uit" ...
Zon en wind, dat waren de ingrediënten van mijn wandeling van vandaag. Fietsen had ook gekund maar dat gesnotter en toch ook die wind, deden mij afzien van dat plan. De temperatuur zat wel mee, +12°. De grens overgaan, dat was mijn plan.
Ik vertrok via de grote weg naar Smeermaas. Aan de brug ging ik rechtsaf, de Kanaaldijk in oftewel naar het smokkelpad. Ik wandelde tot aan de oude spoorbrug. Meestal ga ik gewoon rechtdoor, nu ging ik onder de brug door om te zien waar ik zou uitkomen .... Opvallend daar waren die muurschilderingen en die oude stenen wal.
Terugkeren deed ik via de Belvédèrelaan met een der windmolens van Lanaken op de achtergrond. Ook op die straat zag ik 'n wit schaap met 'n pekzwarte kop. Het is uiterst zeldzaam dat je dit ziet. Aan de Kantoorweg ging ik linksaf met enkele foto's van dezelfde boom en hoeve de Zouw achteraan. Spijtig genoeg heb ik niet kunnen ontdekken wanneer de hoeve gebouwd is.
Aan het Kerkplein in Lanaken nam ik het besluit om thuis mijn koffie te drinken. Desalniettemin heeft het toch nog iets geduurd eer ik echt thuis was, dat heb je natuurlijk als je bekende mensen op straat tegenkomt. Een babbeltje loopt al snel uit .... Nu nog even genieten van muziek van Anoushka Shankar en Patricia Kopatchinskaja.
Ondanks mijn snotneus ben ik vandaag toch gaan wandelen. Dat gesnotter kwam zomaar ineens opzetten, hoe kom je eraan?? Natuurlijk heb ik de voorbije week al eens op de bus gezeten, uiteraard ben ik ook al eens 'n café binnengedoken voor 'n koffie of iets anders, en bij de bakker stond ik meermaals in de rij. En ik vermoed dat 'n 70-jarige méér vatbaar is om zich iets op de hals te halen dan onze jongere medemensen. Wie zal het zeggen, feit is dat de keeltabletten en de zakdoeken niet ver uit de buurt zijn.
Desondanks kon ik het niet laten om te gaan wandelen, buiten zal ik niet méér snotteren dan binnen. Ziek voel ik mj niet, getuige mijn gezonde eetlust. Ik had dan wel tegen mijn vrouw gezegd dat ik het niet te ver zou maken, uiteindelijk is het nog 9,5 km. geworden.
Ik vertrok via de kapel gewijd aan O.L.Vrouw van Lourdes op de Pannestraat, 'n stuk Lanaken dat in vorige eeuwen "Boven-Lanaeken" werd genoemd. Daarna trok ik doorheen het gebied rond de Sportoase om vervolgens de grote weg over te steken, de Montaigneweg in. Daar nam ik 'n foto van het college. Binnen afzienbare tijd zal dit gebouw gesloopt worden omdat de drie grote scholen van Lanaken (college - Technisch instituut Sparrendal - Jan Rosierschool) samengevoegd worden op 'n terrein niet ver van het college. Uiteindelijk wordt het 'n school met méér dan 1.000 kinderen.
Ik wandelde verder richting het kanaal Briegden - Neerharen. Even zag ik één der windmolens bijna aan 't zicht onttrokken door de uitstoot van waterdamp. Aan de sluis stelde ik mij de vraag, terugkeren op dat punt of toch maar verderdoor wandelen richting Tournebride. Ik voelde mij goed en koos voor het laatste. Ik heb nog even opgezocht waar de naam Tournebride nu juist vandaan komt. Het was het eindstation van de paardentram (zie ook afbeelding). Ik maakte daar ook 'n foto van het kasteel vanaf 'n ongebruikelijke plaats.
Terugkeren deed ik via Pietersheim en de Henri Dunantstraat. Dadelijk na het avondeten zet ik mij rustig in de zetel en nadat we straks "de Columbus" bekeken hebben op de VRT, zal het bedtijd zijn. En die laatste afbeelding, sorry vrienden, ik kon het niet laten om ze hierbij te tonen. Er is al genoeg slecht nieuws in de wereld.
Wat 'n opluchting vandaag, ik kon 'n wandeling maken. Een mens wordt er vrolijk van, niet dat ik gisteren chagrijnig door het leven ging met die voortdurende regen, maar naar buiten kunnen is toch plezanter dan binnen op je krent te zitten.
Deze ochtend was het nog even juist plannen om naar de bakker te gaan (lees: tussen de buien door), maar in de namiddag werd het toch droog. Ik wilde de Maas nog eens zien en voorts doorheen Hochter Bampd wandelen. Ik vertrok langs 'n vitrine met versierselen voor Jordy I, de nieuwe prins-carnaval van Lanaken. Hij is lid van cv. de Klungelère en vermoedelijk woont in die blok een der leden van die groep. Natuurlijk worden er nu parodieën gemaakt van de Prins, mogelijk 'n idee voor onze carnavalskrant.
In Smeermaas aan het kruis begint de Maasdijk. Het eilandje staat weer onder water, nochtans is de Maas nog lang niet aan zijn alarmpeil (42,40 meter nu tegen 45,62 meter alarmpeil). Er was redelijk wat volk te zien aan de Maas, iedereen profiteert van deze droge namiddag.
In Hochter Bampd zag ik het extra voer liggen voor de dieren. Het was wel effe zoeken om wat paarden te kunnen spotten. Runderen heb ik niet gezien, die zaten vermoedelijk vlak langs de Maas. Wat ik daar wel zag, dat was dat eenzame figuurtje langs de wegkant. Waarom of voor wat?
Op de brug in Neerharen zag ik dat er nog volop gewerkt wordt aan het toekomstige fietscafé. Aan de bunker ging ik linksaf naar café Mesjeu, maar daar kwam ik op de koude koffie, uitzonderlijk sloten zij vandaag hun deur om 14u00. Ik ben dan maar teruggewandeld via het kanaal, de sluis in Lanaken tot aan het cultuurcafé om daar mijn koffie te gaan drinken.
In het Uilenstraatje tenslotte, liepen enkele bekende dorpsgenoten voor mij op. Zo, dat was het weer, dadelijk mij klaar maken voor het avondeten en samen met mijn eega 'n rustige avond doorbrengen.
Het is vandaag geen weer om 'n hond door te jagen, zwijg stil van 'n bijna 71-jarige senior. Ik heb dan wel het etiket op mij plakken dat ik door weer en wind mijn dagelijkse buitenactiviteiten afhandel, maar er zijn zo van die dagen dat ik het toch voor bekeken hou.
Vanmorgen heb ik mijn eega de voorkeur gegeven om naar buiten te gaan (lees: winkelen). Het was op dat moment nog droog en met wat geluk zou ze ook nog droog thuis geraken. Per fiets met winkelwaar door de regen rijden, is niet zo aangenaam. En ze heeft het net gehaald. Intussen had ik het fort bewaakt en mijn dagelijkse sudoku's ingevuld.
Maar eens de klok van tien uur voorbij is het beginnen te regenen en het is niet meer gestopt. Het is nu bijna 15u00 en ze geven voor de rest van de dag nog steeds regen. Zoals vroeger al eens gezegd, met droog weer vertrekken en onderweg nat worden, daar maak ik geen punt van maar, ... met felle regen vertrekken, nee ook ik pas daar voor.
Ik heb mij intussen bezig gehouden met wat oude postkaartjes op te zoeken van Rotem, 'n deelgemeente van Dilsen-Stokkem. Ik passeer daar regelmatig als ik naar Maaseik fiets, hetzij om daar de Maas over te steken, hetzij om bvb. naar Thorn te rijden. Ik heb 'n greep gedaan uit het grote aanbod, hopelijk vinden jullie ze, zoals altijd trouwens, weer mooi om te bekijken. Hopende met jullie op wat zon, toch 'n fijn weekend.
Geen frigotemperaturen meer vandaag, maar de wind maakte het toch onaangenaam en fris. Desondanks ben ik er toch op uitgetrokken voor 'n wandeling. Gellik was mijn doel en de heentocht zou door het bos gaan.
Ik trok het bos in op de hoek van de Pannestraat en de Epesiastraat. En dan was het gewoon rechtdoor tot aan de eerste grote afslag links, de weg naar Gellik. Ik had al rap in de smiezen dat mijn wandeling zeer traag zou verlopen, op vele plaatsen lag er 'n dikke smurie. Ook de verschillende plassen noopten mij tot 'n slalomtocht.
Anders was het gesteld met 'n grote groep wandelaars die ik aantrof op het verharde fietspad tussen Zutendaal en Gellik. Het was de vereniging Neos die haar jaarlijkse nieuwjaarstocht hield met onderweg tijd voor 'n nieuwjaarsdrink. Zij konden genieten van 'n droog wegdek en 'n lekker drankje. Uiteraard ben ik doorgestapt, ik ben geen lid ook al kende ik de meesten onder hen wel.
Aan het klooster zag ik de kinderen huiswaarts keren, einde van de lessen. Het klooster werd trouwens Sint-Augustinusgesticht genoemd, opgericht in 1901 en bewoond door de Kleine Zusters v/d Heilige Joseph uit Heerlen. Eerst was het 'n school en wijkverpleging, vanaf 1905 werd het ook 'n weeshuis, vandaar de naam St. Augustinus.
Een ander verhaal is dat oude straatnaambordje op de Biesweg. Het verwijst naar gronden onder beheer van Alden Biezen in Rijkhoven. Die oude borden zie je nog slechts sporadisch, ze waren alvast veel mooier en leerrijker dan de huidige borden.
Op de Kerkstraat woont jeugdprinses Kato I, het is altijd 'n belevenis voor die kinderen om prins of prinses te worden. Meestal zit dat natuurlijk in het bloed en hebben mama en/of papa ook al 'n verleden in het carnavalgebeuren.
Terugkeren deed ik via de Sportoase en het Uilenspiegelpark. Mijn bezige dag zit er weer bijna op, tot morgen.
Vanmorgen hebben we ons bezig gehouden met enkele noodzakelijke admistratieve taken tot onze beider tevredenheid. We kunnen nu met 'n gerust hart onze oude dag tegemoet zien. In de namiddag had ik zin om nog eens naar Maastricht te wandelen. Het weer was wel niet geweldig, het miezerde toen ik vertrok, maar we zijn verlost van die mist en dat is ook al iets. Gaandeweg werd het toch nog droog zodat ik ook mijn terugweg te voet kon afleggen.
Maar eerst 'n klein woordje over onze Bèssemgezèt, ze wordt bedreigd in haar bestaan omwille van het wegvallen van de voornaamste sponsoring. Ze gaan het dit jaar proberen met crowdfunding - geld ophalen bij het grote publiek - maar voor de volgende jaren zoeken ze toch 'n nieuwe grote sponsor. Ik ben benieuwd. Dit jaar zal onze krant hoe dan ook verschijnen in de traditionele vorm.
Maar dan mijn wandeling, ik vertrok via Smeermaas de grote grens over, de oude spoorbrug onderdoor. Vervolgens ging het doorheen de Belvédèrelaan naar de Noorderbrug. In de gebouwen van de oude Sphinx ben ik mij 'n tas koffie gaan drinken in de "Gedeelde Weelde". Ik wist niet dat er op die plaats vroeger 'n klooster gestaan heeft. Daar leefden vrouwelijke religieuzen, Penitenten-Recollectinnen van de 3de Orde van Sint-Franciscus. Het klooster bestond tussen 1673 en 1797. De poort op de foto wordt genoemd met verwijzing naar die orde.
Terugkeren deed ik via de kleine grens en de Maas. De Gallowayrunderen grazen nog steeds op dat stukje Maastricht, juist vóór de grens. Blijkbaar worden ze daar extra bijgevoederd. En eens de brug in Smeermaas over ben je zo goed als terug thuis, het is te zeggen, tussen de Maas en waar je links Smeermaas binnenstapt tot thuis, dat is welgeteld 3,3 km.
En mijn laatste afbeelding, ... je bent er voor of je bent er tegen, wij hebben alleszins de voorbije dagen niet naar het nieuws gekeken. Wij moeten die man niet en ik denk dat velen mijn mening delen.
Het is waarachtig gebeurd, het is in de namiddag mooi weer geworden. In de voormiddag was het maar grijs, mistig en koud en alle hoop op wat zon, stond op 'n laag pitje. En dan ineens brak die zon toch door het wolkendek, 'n vreugdedansje had ik net niet in de benen.
Ik had vandaag de intentie om met de bus naar Eigenbilzen te gaan en via de velden terug te keren. Ik nam hiervoor de bus van 13u18 en stapte aan de St. Ursulakerk uit. De kerk is gewijd aan Ursula van Keulen en is gebouwd tussen 1908 en 1910. De onderste delen van de huidige toren stammen nog uit de 13de en 14de eeuw.
Wat verderop ging ik dan links de velden in. De wegen waren droog zodat ik geen omwegen hoefde te maken. In Kompveld stak ik de straat over naar de Louis Paul Boonweg om iets verder, de veldweg rechts te nemen die de Beekveldweg genoemd wordt. Aan de Kiezelweg stak ik weer de straat over om via de holle weg uit te komen op de Briegdenstraat in het gelijknamige gehucht.
Terugkeren deed ik langs het kanaal en het cultuurcafé. Deze wandelaar had er dorst van gekregen. Op het eind had ik nog 'n babbel met Els en Juul, 'n bevriend koppel.
Voila, dat beetje zon deed geweldig deugd, ook al was het maar +3° in Lanaken. Voor de rest van de week zal het plannen maken zijn op het moment zelf.
Het was vandaag 'n ingeving van het moment, goesting om te fietsen. In de loop van de week zou het gaan regenen en de wind zou ook aantrekken. Morgen zou het weliswaar de mooiste dag van de week zijn, maar mijn eega en ikzelf hebben dan andere plannen.
Deze voormiddag had ik nog enkele taken te doen - naar de bakker gaan en wat huishoudelijke bezigheden - om na het middagmaal mijn fiets van stal te halen. Ik had mijn route al in mijn hoofd, simpelweg in Kotem de Maas over en via Maastricht terug naar huis fietsen.
Mijn eerste foto maakte ik thuis waarbij ik mij de bedenking maakte: "die ligt daar toch niet te wachten op de volgende sneeuwbui ...??" In Herbricht stopte ik om wat foto's te maken. Het gehucht van Neerharen, deelgemeente van Lanaken, telt nog welgeteld één inwoner, vroeger woonden daar tientallen mensen. De kapel is van 1918, opgericht omwille van de behouden terugkeer uit WO I van Jozef Dubois.
In Kotem aan 'n andere kapel, die van Sint Antonius van Padua, gemaakt in 1956, ging ik doorheen het dorp links af, richting de brug over de Maas naar Stein. Via Geulle a/d Maas, Bunde en het kasteel Meerssenhoven, kwam ik toe in Itteren, 'n carnavalsdorp zo te zien. Wie de taal niet spreekt, "vreigele" wil zeggen: knorrig - lichtgeraakt - kittelorig - enz. Het is niet helemaal hetzelfde, vreigele is in feite goedgemutst met mekaar in de clinch gaan, mekaar wat uitdagen, ... Vandaar de naam Vreigeleireriek, het Rijk (of het dorp Itteren dus) van de vreigeleire.
In het volgende dorp, Borgharen, kom je in het Beerbietersriek. Maar in Borgharen dus, zag ik dat mijn gsm nog slechts 13% power had, tijd dus om terug naar huis te fietsen en zeker geen foto's meer te maken. Mijn gsp is echt aan vernieuwing toe. Ik ga op korte termijn toch mijn powerbank moeten meenemen onderweg. Mijn echtgenote zegt dat het koude weer ook zijn invloed op de batterij kan hebben. Hoe ook, ik ga het moeten uittesten, want gaan fietsen en op het eind geen foto's meer kunnen maken, dat is 'n kleine domper op de pret.
Wie het deze voormiddag niet gezien, die kan nog altijd terecht op VRT-Max voor uitgesteld kijken. De VRT zond 'n eucharistieviering uit vanuit onze kerk. Gezien ik geen pilaarbijter ben, heb ik mij gewoon bezig gehouden met 'n gezonde boswandeling.
Gisteren tijdens mijn fietstocht maakte ik gewag van het feit dat er, behoudens wat restjes langs het kanaal, er nog nauwelijks sneeuw te bespeuren was. In onze bossen heb ik er vandaag toch nog wat zien liggen, en niet alleen daar, zelfs voor onze eigen deur ligt er nog 'n restantje.
Ik vertrok voor mijn boswandeling doorheen Sparrendal en dan gewoon, rechtdoor omhoog naar de Bessemerberg. Eens de grote weg over, passeerde ik oa. aan het rusthuis. Het centrale deel met veel ramen en verlichting, dat is de plaats waar de ouderlingen vooral tesamen komen. Ik veronderstel dat er veel oude koeien uit de gracht gehaald worden, herinneringen aan vroegere tijden oprakelen, door de grote ramen naar buiten kijken, en waarom niet, nieuwe verliefdheden beginnen ...
Gezien het vandaag 'n rustige zondagvoormiddag was met weinig wind en geen mist, was het bos goed gevuld met ruiters, joggers, wandelaars en zelfs met fietsers die hun hond aan de leiband hadden.
Vandaag ben ik doorgewandeld tot in Pietersheimbos om juist vóór het kasteel, de Merodelaan te nemen om terug huiswaarts te keren. Het plezante aan wandelingen in de buurt is dat je altijd bekenden tegenkomt. In het bos kwam ik fiets- en wandelvriendTonny tegen en bijna thuis, zus en schooonbroer, ook op wandel.
Het zal voor de rest van mijn wederhelft afhangen wat de namiddag ons nog gaat brengen, 'n luie zondagnamiddag of toch nog even de benen strekken.
Oef, het zag er vandaag minder mistig uit dan de vorige dagen, weliswaar nog steeds grijs, maar het kon mij niet beletten om toch 'n fietstocht te maken. De sneeuw was zo goed als verdwenen, op hier en daar nog wat restanten na, en de wegen leken mij droog. Vlak na het middageten leek het mij dan doenbaar om 'n tochtje te maken.
Ik vertrok via Briegden naar het Albertkanaal, gewoon rechts aanhoudend onder de bruggen van Veldwezelt en Vroenhoven door. In Kanne ging ik het kanaal over om langs het Château Neercanne te rijden. Het viel mij op dat er veel joggers actief waren. In de verte was er nauwelijks sneeuw te zien, enkel langs het kanaal en verstoken van middagzon, lag er nog wat. In Maastricht passeerde ik nog eens het standbeeld van d'Artagnon, 'n beroemde musketier die in 1673 sneuvelde bij het beleg van Maastricht. Vriend Rob komt daar dikwijls langs en plaatst dan meestal foto's op facebook. In die zelfde omgeving zie je ook nog de oude stadswallen en 'n fraai kunstwerk, kind en giraf.
Daarna fietste ik de Sint-Servaasbrug over richting Gronsveld. Daar ging ik linksaf tot bijna in het centrum van Meerssen. Terugkeren deed ik via de Noorderbrug in Maastricht. Juist vóór de grens met Smeermaas zag ik enkele Gallowayrunderen grazen. Het was daar op dat moment aan 't vriezen, -1°. Ondanks dat frisse weer, had ik nog niet al mijn krachten verspeeld, er was nog energie en tijd over voor 'n ommetje langs Hochter Bampd en café Mesjeu in Neerharen.
Maar in Hochter Bampd liep het ei zo na mis met mijn gsm, ik wilde nog wat foto's nemen van 'n kudde Konikpaarden, maar mijn beeldscherm lichtte nauwelijks nog op, batterij zo goed als plat. Het mag dan 'n wonder heten dat ik met dat allerlaatste restje power nog thuis geraakt ben. Ik heb dan in Neerharen uiteraard geen foto gemaakt van dat taartstuk met greumelen.
Zo, de tweede rit van het jaar viel weer mee. En nee, voor zij die bezorgd zijn over mijn gezondheid bij dit frisse (zeg maar koude) weer, ik ben het gewend en 'n beetje gehard door de jaren heen. Geen probleem voor mij.
Om te eindigen wil ik jullie nog effe aan het lachen brengen. Fijne zondag morgen.
Amaai, wat is mij dat toch allemaal, ... mist en nog eens mist. Het blijft maar duren. Dan heb ik toch liever dat het 'n paar graadjes kouder is en dat de zon schijnt. Dit weer vrolijk je niet op. Maar geen gezeur, binnen blijven staat niet in mijn woordenboek. Ik heb 'n wandeling gemaakt vanuit Zutendaal-centrum.
Om toch die grijze kleur af en toe eens te kunnen vergeten, heb ik enkele foto's 'n beetje opgevrolijkt door er wat kleur aan toe te voegen. Maar voor de rest zijn het foto's in de mist. Ik vertrok aan de kerk om vervolgens de oude pastorij te passeren. Daarna ging het richting de Lieteberg en de wijk "Broek".
Ik volgde vandaag de nrs. van het fietsroutenetwerk (64-532-62). Aan nr. 532 ga ik doorgaans rechtdoor, richting de brug van Eigenbilzen, deze keer ging ik linksaf, richting Stalken, ook 'n wijk in Zutendaal. Daar staat ook 'n mooie kapel. Aan de buitenkant zou je het niet zeggen, maar binnenin is het 'n fraaie kapel.
Eens ik de grens tussen Zutendaal en Lanaken bereikte, was het gewoon langs de grote weg, rechts terug naar huis. Bovenop de Bessemerberg was het nog steeds zéér mistig. En bijna thuis zag ik die spiegel langs de kant van de weg staan, gratis mee te nemen. Dat deed ik uiteraard niet maar 'n foto maken, dan wilde ik wel. Op dat moment was het -1°, aan 't vriezen dus.
Ik heb juist het weerbericht gezien op tv en je wordt er niet vrolijk van, ook de volgende dagen zou het maar grijs en nevelig blijven. Om 'n fietstocht te kunnen maken zou ik toch graag wat zon willen zien.
Het is gelukkig niet altijd: "zo moeder - zo dochter". Ik heb al verschillende jaren 'n vaste tandarts die ook zorgt voor de mondhygiëne. Maar sinds enkele jaren is haar dochter mee in de zaak gestapt en zij neemt de job van mondhygiëniste op. Het was bij de dochter waar ik vandaag geweest ben voor de jaarlijkse controle (lees: vooral tandsteen verwijderen). Zij is efficiënt in haar taak en met 'n vraag hoe het is en of er problemen zijn, houdt zij verder het stilzwijgen en concentreert zich op haar werk. Helemaal anders is de moeder, zij kwebbelt aan één stuk door. Je ligt daar achterover in de tandartsstoel, je wil wel iets terugzeggen maar dat gaat moeilijk met je bek helemaal opengesperd. Hoe ook, ik ben er weer effe van af.
In de namiddag koos ik voor 'n wandelroute naar Gellik. Het plan was om via de Berenbroekstraat naar het kanaal te wandelen en daarna langs het water terug te keren. Ik vertrok langs de paarden op de Kewithdreef en de oude kapel op de Dorpsstraat. De kapel van O.L.Vrouw-van-Bijstand dateert van omstreeks 1860. Wat verderop richting Eigenbilzen, zag je goed dat er vandaag weer 'n dichte mist hing. Op dat punt was het juist +2°. Juist aan de grens met de naburige gemeente Eigenbilzen, ging ik linksaf, het gehucht Berenbroek in, het kleine deel Van Eigenbilzen aan de andere kant van het kanaal.
Terugkeren deed ik dus langs het kanaal tot aan de Wijerdijk in Gellik. Daar ging ik rechts het kanaal over om dan links naar het jaagpad te gaan, onder de oude spoorbrug door. Onderweg zag ik heel wat joggers. Gezien het toch redelijk frisjes was, ben ik mij ene lekker warme cécemel gaan drinken. Het moet zijn dat ze daar veel houden van de Kerstsfeer, de Kerstman staat nog steeds voor de Kerstboom te blinken. Bijna thuis zag ik dat in 't Hofje de verlichting al volop aan het branden was, nog geen 15u00 op dat moment.
En mijn laatste foto, daar kon ik gisteren niet aan voorbij. In België, maar vooral in Nederland, zijn de fatbikes aan 'n enorme opmars bezig. Maar weet dat onze opa's ook al gebruik maakten van dit voertuig ....!!
Gisterenavond toch nog maar effe doorgezet om mijn puzzel van 2.000 stuks af te krijgen. Dat puzzelen moest allemaal gebeuren tussen de soep en de patatten, met ander woorden, tussen het wandelen - winkelen - bloggen - enz. Nu ging dat op het einde wat vlotter omdat je 'n beter overzicht hebt over de nog resterende stukjes. Met mijn nieuwe ogen en bril, ging dat ook beter. Ik ben er blij mee.
Na wat huiselijke taken in de voormiddag, kon ik mij na het middagmaal weer uitleven in 'n wandeling. Het weer werkte wel niet mee vandaag, bij het ochtendgloren was het grijs en mistig, en dat is zo gebleven, de ganse dag. Ik wilde naar Pietersheim gaan om te kijken of ook daar nog sneeuw lag.
Ik vertrok via het Uilenspiegelpark naar het centrum om daar de Koning Albertlaan te nemen die mij naar mijn beoogde doel zou brengen. Vandaag heb ik wat klimwerk gedaan in de ruïne om eens wat foto's te nemen vanuit 'n ander standpunt. Ik was er niet alleen, verschillende mensen hadden hetzelfde idee om de ruïne te gaan bekijken.
Via het bos stak ik de Neerharenweg over om daar opnieuw het volgende stuk bos in te trekken. Vandaag heb ik mij daar vergist van afslag, de weg die ik nam ging over in 'n modderstrook. Het gevolg was dat ik, om droge schoenen te houden, 'n pad diende aan te houden dat uiteindelijk strandde vóór 'n beek. En die beek moest ik over om niet helemaal terug te moeten. Gelukkig ben ik er over geraakt zonder 'n duik te moeten nemen in het water. Opgepast, niet de beek van de foto.
Zo, al 17u00 voorbij. Met wat oponthoud (kleinzoon op bezoek) toch nog mijn verslag tijdig kunnen maken. Morgen naar de tandarts voor mijn jaarlijkse controle.
Toen ik vanmorgen naar de bakker wandelde, was het -5°, bitter koud dus. In de namiddag tijdens mijn wandeling, was het in Hoeselt +2°, 'n stuk beter dus. Ik had vandaag goesting om nog eens elders te gaan wandelen. Het werd 'n route tussen Bilzen en Alden Biesen en terug.
Ik nam hiervoor de bus van 12u48 en iets na 13u15 kon ik vertrekken aan het station van Bilzen. In Hoeselt aan de holle weg, staat er die Jeugdkapel, gebouwd in 1938. Daarna was het 'n lang stuk doorheen de velden om uiteindelijk toe te komen in Rijkhoven, deelgemeente van Bilzen. Dat oud huis, "bij Martinge Nèle" viel mij direct op. Daarna begon de klim naar Alden Biesen. En ik zeg wel degelijk "klim", ik heb uiteindelijk 102 hoogtemeters gemaakt. Van in de verte zie je het kasteel al liggen.
Maar eerst kom je aan het Apostelhuis, het andere uiteinde van de Maastrichter Allee die dwars door het domein loopt. Opmerkelijk is dat het Apostelhuis op grondgebied van Kleine-Spouwen ligt, ook 'n deelgemeente van Bilzen. Enkele meters verder begint opnieuw Rijkhoven en kom je toe aan het kasteel. Ik heb er al verschillende keren over verteld, ik ga dus vandaag niet opnieuw uitwijden.
Terugkeren deed ik via de Leterweg. Je ziet dat de omgeving heuvelachtig is. De Leterweg is 'n voormalige oude tramlijn. Beneden kom je uit op enkele mooie vijvers. Op dit laatste stuk heb ik toch verschillende keren moet opletten om niet uit te glijden, ijsplekken waren er nog volop.
Dit is in het kort mijn relaas van mijn wandeling. Tot mijn spijt heb ik weer enkele foto's te veel gemaakt, ik heb dus 'n keuze moeten maken. In Bilzen aan het station had ik nog enkele minuten om mijn bus te halen, dat heb ik dan ook maar gedaan en dat verdiende drankje heb ik dan in Lanaken gedronken.
Waw, dat was mijn weertje vandaag, zou dat in de winter maar elke dag zo zijn. We hadden 'n heldere blauwe lucht - geen wolkje te zien - en 'n stralende zon. Daarbovenop was er nauwelijks wind, ideaal wandelweer dus. En laat het nu slechts 2° warm zijn in Lanaken, dat weer vrolijk je toch op, zeker na al die grijze dagen. Het gevolg is dat 'n spreekwoord letterlijk te nemen is, "het smelt als sneeuw voor de zon".
Nochtans had ik met graagte deze morgen in Pietersheim vertoefd. De combinatie van 'n winters landschap, laaghangende mist en de opkomende zon, had mij gegarandeerd mooie foto's opgeleverd. Maar deze jongen was al ingehuurd als (vrijwillige) muilezel bij het boodschappen doen. Even was er nog twijfel of we per fiets zouden gaan of toch maar te voet. Het is het laatste geworden en maar goed ook, onderweg kon mijn echtgenote ei zo na rechtblijven op 'n ijsplek. Om effe te bekomen, zijn we maar eerst 'n tasje koffie gaan drinken.
In de namiddag had ik dan de tijd voor mezelf en kon ik gaan wandelen. Mijn doel was Hocht en terugkeren zou ik via de Industrieweg. Ik vertrok langs de paarden in Pietersheim. Vervolgens aan de brug in Tournebride links af naar het jaagpad langs het kanaal. Eens de sluis in Neerharen voorbij ben je in het gebied van Hocht. Met de zon recht in het gezicht, is het telkens een hele klus om degelijke foto's te maken. En om toch maar de juiste ligging van Hocht nooit meer te vergeten, heb ik het toch nog maar eens opgezocht. Hocht ligt op het grondgebied van Smeermaas, deelgemeente van Lanaken. Niet dus in Neerharen, al is die gemeente vlakbij, en ook niet in Lanaken zelf. Hopelijk heb ik het nu definitief opgeslaan op mijn interne harde schijf.
Zoals gezegd, keerde ik terug via de Industrieweg, de Stationsstraat, de Pannestraat om uiteindelijk op onze straat, die poppen te zien staan aan de school. Nu nog even verder luisteren naar Andrea Bocelli en Sarah Brightman. Fijne avond nog.
Gisteren zijn we per uitzondering nog eens later dan gewoonlijk in ons bed gekropen. We hadden met ons twee gekeken naar 'n meer dan drie uur durende (opgenomen) documentaire over het muzikale leven van Paul Simon. Wie kent er niet de wereldhit "Bridge over troubled water" samen met zijn toenmalige vriend Art Garfunkel. We hebben genoten en ons geen seconde verveeld.
Gezien ik voor vandaag brood en broodjes besteld had, kon ik eerst gaan wandelen. Ik vertrok al iets na 8u00, in alle vroegte dus. Je hebt dan de kans om wat foto's te maken in het halfdonker. Op de Arkstraat zag ik twee sneeuwmannen staan, grappig was dat ze er eentje op zijn kop gezet hebben. De bedoeling van mijn wandeling was om via de Sportoase naar het jaagpad langs het Albertkanaal te gaan. Aan de Sportoase zag ik dat ze de laatste voorbereidingen aan het treffen waren voor de jaarlijkse nieuwjaarsveldloop van Atla.
Aan de Tongersesteenweg ging ik rechtdoor naar de Neergellikerstraat waar ik links de duik naar beneden kon maken. Zo wandelde ik weer eens onder de ijzeren brug door tot aan de brug van Gellik. Terugkeren deed ik via de Boonakkerstraat en de Kewithdreef. In die laatste straat zag ik toch nog enkele paarden staan. De meesten hebben ze binnen op stal gezet.
Uiteindelijk bereikte ik het doel van mijn wandeling, de bakker. Het is altijd plezant om zo goed als lege schappen te zien terwijl toch je bestelling ligt te wachten. Vanmiddag gaan we vermoedelijk naar de koers kijken op tv. De nieuwjaarsreceptie van de gemeente, die laten we links liggen. Ik heb geen behoefte om handjes te moeten geven aan al die politiekers.
Vandaag had ik goesting om 'n stevige winterwandeling te maken. Het was mijn bedoeling om eens naar de Maas te gaan kijken. Sinds gisteren was het het peil weer stevig gezakt, ik wilde gaan kijken of dat nog het geval was.
Ik vertrok doorheen het Uilenspiegelpark. Bij ons in Lanaken ligt er nog heel wat sneeuw. Daarna ging het richting Smeermaas en de Maas. Het eilandje is uiteraard niet te zien, enkel 'n boom steekt nog boven het water uit. Maar wat mij wel verbaasde, dat was 'n groep van 'n 20-tal avonturiers die met raftingboten de Maas wilden afpeddelen. Ik neem aan dat het allemaal getrainde vrouwen en mannen zijn, vermoedelijk 'n activiteit in clubverband. Maar toch, zij liever als ik.
Vooraan in Hochter Bampd kon ik 'n drietal Konikpaarden van kortbij fotograferen. Het is voor het eerst dat ik ze zo kort bij Smeermaas aantrof. De runderen daarentegen zag ik niet tot helemaal op het einde, daar zag ik er ook drie grazen, juist vóór de wildrooster, nog juist binnen het domein.
Terugkeren deed ik via Neerharen. Daar trof ik nog 'n kudde reeën aan. Aan café Mesjeu zag ik dat ik al acht km. op de teller had, tijd dus voor 'n tas koffie en 'n stuk vlaai. Het laatste stuk wandelde ik doorheen de Neerharenweg en langs Domein Zangersheide. Thuis nog het einde van de koers op tv gezien, BK veldrijden voor vrouwen.
Iedereen nog 'n fijne avond en ene inspirerende zondag.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Maar goed, ik heb toch vijf kruiwagens kunnen vullen. Een werkje van 'n dik half uur. 
Ik vertrok via de Bessemerberg waarbij ik langs de woning van vriend, imker en collega-redactielid van de Bèssemgezèt passeerde. Achiel is trouwens ook conservator van 'n bijenmuseum, behorende bij zijn woning. 
Onder de brug zag ik dezelfde plek waar ik gisteren ook al was. Nu ging ik wel niet terug via de Grensstraat maar gewoon via het kruispunt in Smeermaas. 
Intussen had ik het fort bewaakt en mijn dagelijkse sudoku's ingevuld. 
Ondanks dat frisse weer, had ik nog niet al mijn krachten verspeeld, er was nog energie en tijd over voor 'n ommetje langs Hochter Bampd en café Mesjeu in Neerharen. 
Juist aan de grens met de naburige gemeente Eigenbilzen, ging ik linksaf, het gehucht Berenbroek in, het kleine deel Van Eigenbilzen aan de andere kant van het kanaal. 
En om toch maar de juiste ligging van Hocht nooit meer te vergeten, heb ik het toch nog maar eens opgezocht. Hocht ligt op het grondgebied van Smeermaas, deelgemeente van Lanaken. Niet dus in Neerharen, al is die gemeente vlakbij, en ook niet in Lanaken zelf. Hopelijk heb ik het nu definitief opgeslaan op mijn interne harde schijf. 
Ik ben Eddy Meuris