WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
02-01-2006
wandeling met wc-pot
Ik hou van de natuur, heb jaren gealpinismed (gebergklimd dus), en ga tegenwoordig regelmatig met een gepensioneerdengroep wandelen: heerlijk genieten van de natuur en het ongerepte polderlandschap, zij het helaas niet altijd zo ongerept. Je begrijpt niet hoe normale mensen ertoe kunnen komen hun afval in de vrije natuur te dumpen; tijdens een van onze wandelingen troffen we een ergerlijk staaltje van milieuvervuiling aan (een wc-pot temidden van ander afval: zie de – helaas niet zo duidelijke - foto hiernaast links). Naast dit totaal gebrek aan respect voor het landschappelijk uitzicht riskeren de schuldigen ook nog eens zware milieuboetes: de politie beschikt over heel wat trucs om de overtreders te achterhalen maar maken daar m.i. te weinig gebruik van. Tot ... de volgende komma, met - als ik niks beters vind – twee citaten van natuurwetenschapper Gerard Bodifée over: “Christelijk Europa?” en “natuurrampen”
Ik wens alle bloggers en vooral hen die – positief of negatief – op mijn schrijfsels reageerden, het allerbeste voor 2006. Probeer zo te leven dat ze later op uw begrafenis niet te veel leugens moeten vertellen; mij lukte het nog nooit, hopelijk wel in 2006?, u mag het mij dus wensen … dank u dank u! Hebt u ook, heerlijk onderuitgezakt, genoten van het Nieuwjaarsconcert vanmorgen? Het hoeven inderdaad niet altijd Mahler, Beethoven, Britten of andere meer ‘klassieke’ componisten te zijn, waarvoor je eerder op het puntje van je stoel gaat zitten. Ook gemerkt dat er dit jaar weer een paar vrouwen bijgekomen zijn? Werd het traditionele mannenbastion van de Wiener Philharmoniker vorig jaar eindelijk doorbroken met ocharme één jongedame, vandaag telde ik er niet minder dan vijf: een violiste, een celliste, een harpiste, een percussioniste en euh … een dame met een fluitje. Tot ... de volgende komma, die - als ik niks beters vind - zal gaan over: een “natuur”wandeling met wc-pot…
Aansluitend op mijn vorig bericht een speciaal woordje van dank aan blogster (zeg maar gerust blog-STER!) Bojako, die al verschillende keren aandacht besteedde aan mijn bedenksels. Op haar blog (allen daarheen!) wijdde ze zelfs een interessante kritiek op mijn “humor”-bijdrage van gisteren 30.12., die ze op meer dan één punt helemaal niet deelt. Ik heb geprobeerd haar te e-mailen maar dat mislukte… (kluns die ik ben!). Misschien zullen we nog wel eens vaker sportief in de clinch liggen, zo blijft er leven in de brouwerij!
Bij dit einde van 2005 denk ik speciaal aan de bloggers die de moeite namen, op een of meer van mijn schrijfsels te reageren, soms misschien rekenend op mijn wederreactie, die er echter niet kwam. Mijn excuus daarvoor, het is geen onbeleefde nalatigheid maar gewoon mijn onvoorstelbare onhandigheid (ik koos niet zomaar Seutmans als pseudoniem), gecombineerd met het feit dat ik mijn ONLine-tijd binnen de perken wil houden (ik heb geen ADSL-verbinding). Zo lukt het me niet om bepaalde reacties, die ik ON-line heb gelezen, in OFF-line opnieuw te openen zodat ik er rustig een wederreactie op kan voorbereiden. Ik hoop dat me dit binnenkort allemaal beter lukt. In elk geval roep ik andere bloggers op om zeker te (blijven) reageren op mijn berichten; ik beloof plechtig dat ik daar vroeg of laat op mijn beurt op zal terugkomen indien gevraagd. Ik wens iedereen van harte een fijne jaarwisseling! Word – zelfs als u vanavond thuis blijft - niet zatter dan echt noodzakelijk is, en zorg voor BOB als u nog naar huis moet!
Het schijnt wetenschappelijk bewezen te zijn, dat lachen gezond maakt. Volgens mij klopt het wel: ik lach veel en graag, en voel me gezond, maar ik neem dan ook dagelijks trouw al mijn pillen tegen hoge bloeddruk, cholesterol en andere griezelige kwalen … Maar even ernstig, want het gaat over humor en er zijn weinig onderwerpen waarover de smaken zo sterk uiteenlopen. De “humor” (?) van Geert Hoste b.v. ontgaat me volledig, Urbanus daarentegen werkt al op mijn lachspieren als ik alleen nog maar zijn smoel zie; bij andere mensen is het misschien andersom. Ik hou ook van absurde, knettergekke of surrealistische humor zoals b.v. (sommige) tekenmoppen van Kamagurka, of de dagelijkse cartoons in Gazet van Antwerpen van Canary Pete en Quirit met hun vlijmscherpe observatie van de actualiteit; de strip S1NGLE in dezelfde krant vind ik dan weer walgelijk-vulgair (wel schitterend getekend). De traditionele cafétoog-moppen zijn aan mij niet besteed: meestal te vergezocht en “overgedoseerd”. Maar van gezegden met een subtiele dubbele bodem kan ik dan weer wel genieten, zoals: “ik geef mijn vrouw altijd gelijk, zelfs als ze het heeft”. P.S. Iemand die mijn speciale neigingen kent, gaf me als Kerstgeschenkje een boekje, waarvan alleen de titel me al deed schudden van het lachen: “groot lexicon van nutteloze feiten, 666 dingen die u stellig niet wilt weten” (H. Meijers en S. Rozendaal, uitg. Contact). De eerste die ik er uit pik (het is de laatste, nr. 666 dus, zulke boekjes begin ik dikwijls van achteren) is een uitspraak van Groucho Marx: “Buiten de hond heeft de mens geen betere vriend dan het boek. Binnen de hond is het te donker om te lezen.” Een toe(kom)maatje: twee verkleumde clochards onder “hun” brug; zegt de ene tegen de andere: “wees blij dat we geen stroom hebben, anders zaten we nu misschien zonder!” (uit Humo, 13.12.05)
Tot ... de volgende komma! (nog geen idee wat voor blabla dat zal worden)
Binnenkort lanceert de NASA een ruimtesonde naar Pluto, een planeet die samen met de aarde en andere planeten deel uitmaakt van ons zonnestelsel, dat op zijn beurt weer een van de vele miljarden (!) stelsels is van de Melkweg, dat dan weer enz. enz. (kunt u nog volgen?). Om maar te zeggen dat de aarde en Pluto vanuit andere delen van de Melkweg gezien “tegen elkaar” liggen; het hele zonnestelsel is van daaruit trouwens amper een zandkorrel groot. Toch zal die ruimtesonde ondanks haar onvoorstelbare gemiddelde snelheid van 70.000 kilometer per uur (dat is +/- 20 kilometer per seconde!!) tien jaar onderweg zijn alvorens die buurplaneet Pluto te bereiken (ze passeert de maan na vier uur…) Als kind was ik al gefascineerd door sterren en planeten, en nog steeds word ik stil bij het besef dat de mens slechts een onbetekenend stofje is in het heelal, maar anderzijds het enige aardse wezen aan wie het gegeven is om over het mysterieuze van dat onmetelijk grote heelal te kunnen nadenken.
Tot ... de volgende komma, die - als ik niks beters vind - zal gaan over “Humor”
Iedereen heeft het misschien al wel eens meegemaakt. Je nodigt goede vrienden of familie uit voor een gezellig etentje bij je thuis, maar je hebt het zóóó gezellig gemaakt dat ze véééél langer blijven plakken dan je eigenlijk lief is, waardoor een deel van je eigen plezier eigenlijk verloren gaat. Om niet onvriendelijk of onbeleefd over te komen, laat je niks merken maar kijk je toch hoopvol uit naar het moment waarop ze het zelf ook welletjes vinden en uit eigen beweging rechtstaan. Daarom een tip uit mijn eigen zeer recente ervaring. Mijn zus had ons telefonisch uitgenodigd voor een Kerst-diner, met het volgende programma: “aperitief, voorgerecht, hoofdgerecht, dessert, koffie en … opdonderen”.Het werd zoals verwacht een “kei”-gezellige en gastronomische belevenis, we hielden ons uiteraard aan het programma en waren dus op tijd weer weg. Ik geef toe: de “formule” is niet aan te raden als u de Koning of president Huppeldepup van een belangrijk land uitnodigt op een vretentje bij u thuis: in dat geval werkt de truc niet, of misschien juist wel: die mannen komen immers toch niet en dan is er dus ook geen probleem van “blijven plakken”. Nog een goede raad: kom nooit in de verleiding om na een geslaagde avond bij uw gasten aan te dringen om “toch nog maar een tijdje te blijven”, het zou u bij een volgende gelegenheid ongeloofwaardig maken.
Tot ... de volgende komma, die - als ik niks beters vind - zal gaan over de komende ruimtereis van tien jaar naar onze “buur”- planeet Pluto.
Ik hoor iedere dag op de radio weer dezelfde fileberichten: tussen Waterloo en Tervuren, Strombeek en Vilvoorde, E411 vanaf Jezus-Eik,E40 vanaf Ranst, E17 vanaf Kruibeke enz. enz. Ik denk dat ze bij de VRT een bandje hebben dat ze gewoon iedere morgen een paar keer afdraaien… Dan kan de omroeper van dienst intussen even aan zijn koffietje gaan lurken.. Overigens vraag ik me af wat de luisteraar heeft aan die dagelijkse herhaling: voor wie dagelijks in Brussel of Antwerpen moet zijn, is die “informatie” helaas overbodig, en een “vreemdeling” kan er vermoedelijk geen touw aan vastknopen. In Nederland zijn ze van dat systeem afgestapt: daar vermelden ze alleen nog “niet-dagelijkse” files.
Tot ... de volgende komma, die - als ik niks beters vind - zal gaan over: “Gezellig oprotten” (?!)
Er is geen (Engels) Kerstliedje of er komt wel een Shepherd in voor; ik hoorde dit woord onlangs door iemand uitspreken als SheFFerd; hij zal gedacht hebben: Physiek, Phara de Aguirre, Typhoon e.d., daarin klinkt PH toch ook steeds als F, dus? Eerst vond ik die man een supherd, pardon, sufferd, maar toen bedacht ik dat ik zelf het woord ophaalbrug ooit als ofaalbrug heb uitgesproken. En dus vergaf ik de man op slag zijn fout. En eigenlijk oogt ph toch veel chiquer dan een banale f, zeg nu zelf: een Kerstpheest op uw menu smaakt en geurt toch veel phijner dan een Kerstveest, pardon, Kerstfeest? Mocht u vinden dat dit gephoephel met letters phlauwe kul is, dan geeph ik dat toe: het is pheitelijk onvergeephlijk blabla-gelul en niks om phier op te zijn, dus phorget it alstubliepht! Of anders probeert u het zelph ook maar eens: het is een phluitje van een cent. Tot ... de volgende komma, die - als ik niks beters vind - zal gaan over de dagelijkse ochtendfiles
Ik wens u allen een Zalig en Vredig Kerstfeest, als het even kan samen met uw geliefden en/of vrienden. Zelf behoor ik tot het (uitstervend?) ras voor wie Kerstmis pas haar volle dimensies krijgt als onder de eventuele kerstboom ook een kerststal(letje) een plaats krijgt, ter herinnering aan de christelijke oorsprong van dit feest, met Christus’ geboorte zo’n tweeduizend jaar geleden. Het is ook – en waarom niet - een feest met wereldse allures: kerstmarkten, kerstverlichting, knetterende minitoortsen (mijn kleinkinderen noemen het ‘sterrenschijters’). Ik verheug me ook al bij voorbaat op een (vermoedelijk hoogst ongezond) feestmaal en ik wens u hetzelfde (nou ja, niet dat ongezonde natuurlijk). Laten we dus maar volop genieten, maar tussen de champagne en de kreeftensoep toch ook even denken aan hen die om allerlei redenen die luxe en gezelligheid moeten missen: armen, zieken, eenzamen en daklozen, om nog te zwijgen van hen die, hier of elders in de wereld, zelfs van de meest elementaire levensbehoeften verstoken (moeten) blijven, zoals de miljoenen hongerlijders in Afrika, in open vrieskou stervende aardbevingslachtoffers in Pakistan, enz. Tot ... de volgende komma, die – als er niks anders tussen komt – nogmaals met Kerstmis te maken heeft, maar dan onder een heel andere invalshoek...
Ik was verbaasd, al na korte tijd zo veel bezoekers op mijn blog en nu ook in mijn gastenboek te vinden. Eigenaardig genoeg zijn de commentaren steeds erg vriendelijk en ze doen me denken aan de Griekse redenaar Demosthenes, die na een toespraak luid werd toegejuicht en daarop aan zijn buurman vroeg: “wat zou ik verkeerd gezegd hebben?” Maar alle gekheid terzijde: ik dank pedro, bojako, anniballi, pacootje, opapat, fats, loek, bomma, zus 53, sandra 1968, chia, ijzerwinkel, natuurliefhebber, paul, maaike, sien, giliok, teunis, dexter, brabbes en cor (hopelijk vergeet ik niemand) voor hun reacties en verontschuldig me bij hen die eigenlijk een wederreactie van me hadden verdiend. Ik hoop in de nabije toekomst op dat punt mijn leven te beteren zodra ik de verschillende blogtechnieken beter onder de knie heb.
Als fervente liefhebber van (vooral maar niet alleen) “klassieke” muziek luister ik regelmatig naar radio-Klara. Wel erger ik me soms aan de onhebbelijke gewoonte van deze zender om essentiële gegevens zoals titel, uitvoerders e.d. maar één keer (alleen voor of na) of helemaal niet te vermelden, terwijl je als luisteraar toch graag weet waar je naar luistert of geluisterd hebt. Verder vraag ik me af – maar dat is zeer persoonlijk – hoeveel van de toch al weinige Klara-luisteraars geïnteresseerd zijn in de voortdurende blabla over tentoonstellingen e.d. Kortom, we hebben helaas geen enkele echte “KLAssieke muziek”-RAdio, in tegenstelling tot b.v. Nederland-4 (uitsluitend muziek met evenwichtig gedoseerde toelichting, en geen andere zaken, die trouwens ook op Internet en in andere media te vinden zijn)
Volgens mijn krant (GVA 16.12.05) zullen, als het aan de Europese Commissie ligt, binnenkort niet alleen in Zweden en Italië maar in heel Europa de autos ook overdag met licht moeten rijden. Reden: dat zou het verkeer veiliger maken. Als niet-verkeersdeskundige voel ik me niet bevoegd om daaraan te twijfelen. Maar naast die verhoogde veiligheid zijn er toch ook wel enkele negatieve consequenties aan zon maatregel verbonden en ik hoop nu maar dat ze daar in Brussel en Straatsburg ook goed over hebben nagedacht, zoals vluggere slijtage van accus, lampen e.d., veel meer gevallen van platte accus als chauffeurs vergeten hun lichten tijdig te doven
Heel wat bloggers schrijven teksten die ze elders vinden, gewoon over in hun blog. Daar is in principe niks tegen (soms integendeel), maar doen alsof het eigen maaksel is, vind ik niet netjes. Mijn principe is in elk geval: als ik een bericht in mijn blog opneem dat ik niet zelf geschreven heb, zal ik dat steeds duidelijk vermelden.
Grafiet, potloodslijpsel en wat paprika medium geconcentreerd met elegantie en reliëf en dus verre van vlak maar nog wat stroef, een neus met een reductieve toets . heel gewillig onder spanning gehouden door fijne tempranillozuurtjes en gedragen door een stevige structuur, gebak in de neus en slank wit fruit opgejaagd door stevige zuren Ik hou van een lekker wijntje bij mijn dagelijks middagmaal, maar wat moet ik me in vredesnaam voorstellen bij dergelijke omschrijvingen, die ik heb gepikt uit een bespreking van wijnen. Eerlijk gezegd vermoed ik achter dit wijnjargon een zeker snobisme, maar Echte (?) kenners zullen me nu wel een wijnbarbaar vinden. Het zij zo. Â la vôtre!
Een toe(kom)maatje : in GVA las ik dat de verkoop van Viagra en andere erectiepillen terugloopt. Viagra verslapt dus zogezegd
Belangrijke Nederlandse media (grote kranten, NOS, ) hebben beslist om de nieuwste spellingwijzigingen te boycotten en zich te houden aan die van 1995, in tegenstelling tot de ambtenarenwereld en het onderwijs, die de nieuwe nieuwe regels wél zullen (moeten) toepassen! Een dubbelzinnige situatie dus, en eigenlijk een rugge(n)steuntje uit onverwachte hoek voor mijn standpunt, dat het belang van de spelling niet moet overdreven worden t.o.v. andere, veel belangrijkere taalaspecten (zie mijn bericht Dictee van 15.12), wat nog niet betekent dat ik pleit voor een schrijf-maar-raak-spelling
Een toe(kom)maatje: volgens een onderzoek van Test Aankoop smaakt dure champagne niet beter dan verschillende (veel) goedkopere merken (GVA 17.12). Santé!
Maandag a.s. is het weer zo ver. Philip Freriks en onze Martine Tanghe presenteren voor de liefhebbers het zoveelste Groot Dictee der Nederlandse Taal, dat weer zal krioelen van aartsmoeilijke woorden die een normaal mens nooit gebruikt en dat dus met gewoon Nederlands niets te maken heeft. Maar misschien is er wel ergens een libellenkind op een correlerend cosmetisch internaat (met een Oudhollands gecraqueleerd meubel) dat mij wil interrumperen en zo wil bijdragen tot de resuscitatie van de paleozoën-sfeer (enkele juweeltjes uit het Dictee van vorig jaar ). Het Dictee is een leuk spellingspelletje maar TAALkennis veronderstelt meer dan woorden kunnen schrijven volgens het Groene Boekje: je moet ze ook en zelfs in de eerste plaats correct kunnen gebruiken,niet alleen schriftelijk maar ook (en eigenlijk vooral!) mondeling; ik heb het meer dan één keer meegemaakt dat een Dicteewinnaar in het tv-interview na de wedstrijd geen twee zinnen zonder echte taalfouten kon uitbrengen Die overdreven aandacht voor het Groene Boekje ten nadele van de taal als geheel word ik ook gewaar bij mijn kleinkinderen als ze opa om raad vragen.
Voor de geïnteresseerden: op www.VRTtaal.net kunt u zich gratis abonneren op een regelmatig verschijnend tijdschrift met waardevolle praktische taalwenken van de VRT-taalraadsman (alleen jammer dat VRT-presentatoren zelf zich er vaak geen barst van aantrekken )
Het begrafenispersoneel in Nederland vreest banenverlies: er gaan te weinig mensen dood Maar kom, misschien waait het gevaarlijke Chinese vogelgriepvirus binnenkort naar het Westen, dan komt het in de uitvaartsector vanzelf weer goed, anders gezegd: hoop doet euh leven.
En nu ik het toch over uitvaarten heb: in LIER (of all places) zag ik aan de Kesselsesteenweg een merkwaardige reclame voor een plaatselijke Taverne. Ik ben speciaal gestopt om er een foto van te nemen. Wild, Mosselen en .. Uitvaarten, in één adem, moét kunnen! (Hopelijk lukt het me, als beginnende blogger-seut, hieronder de bewuste foto in te voegen )
Vlaams minister Bourgeois vindt dat het taalgebruik bij ons en in Nederland steeds slordiger wordt en dat we een punt naderen waarop we elkaar in de gesproken taal niet meer verstaan. Ik vrees dat hij gelijk krijgt. Zonder wederzijdse ondertiteling zijn bepaalde Nederlandse/Vlaamse tv-programmas soms nauwelijks te volgen.
Luisterend naar een radio-interview met Nederlandse jongeren hoorde ik onlangs o.a. de volgende juweeltjes(?): Olimspele (Olympische Spelen!), Eksiteit (Elektriciteit) Opaar foer (Openbaar Vervoer) e.d. Ook onze eigen Vlaamse tennisser Xavier Malisse spreekt binnensmonds en is slechts met moeite te verstaan. Eigenlijk zouden interviewers het lef moeten hebben om hun geïnterviewden zonodig te vragen duidelijker en/of trager te spreken.
Als fervente muziekliefhebber krijg ik soms de vraag naar mijn lievelingsmuziek. Ik kan daar niet op antwoorden, precies omdat mijn voorkeuren samenhangen met het moment zelf. Als ik b.v. naar liederen van Schubert luister, is hij op dat ogenblik mijn absolute favoriet. Maar hetzelfde geldt even later voor een vioolconcert van Shostakovitch, het Requiem van Lloyd Webber of waarom niet de Rolling Stones of een liedje van Willem Vermandere.Alleen voor smartlappen loop ik niet warm, of het zouden de oorlogssongs van Vera Lynn moeten zijn, die zij zong voor de Britse troepen die zich inscheepten om in Normandië . te sneuvelen (Well meet again some sunny day, zong Vera )
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
