WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
20-06-2012
Een bewogen week
Ma 11.6. Op een van de eerste ritjes met haar splinternieuwe nieuwe fiets wordt oma (mevrouw Komma dus), nog onvoldoende vertrouwd met het vehikel, verrast door de goeie kwaliteit van de remmen: als ze even moet inhouden, vliegt ze naar voren en valt. Ze voelt een pijnlijke stoot in haar ribben maar raakt nog levend thuis. Huisarts voor het eerst sinds jaren thuis laten komen, die een duidelijke ribkneuzing vaststelt en pijnstillers en een steunband voorschrijft. Di 12.6. s Morgens trekt oma naar de badkamer en enkele seconden later hoor ik een donderend geraas (zelfs de buurman was er wakker van geworden); ik spring uit mijn bed en zie madam kreunend op de grond liggen naast de kapotte restanten van een nochtans oersterk bakelieten badkamerstoeltje. Met veel moeite, gezucht en vooral gekreun (van ons beiden ) sleep ik ze terug naar haar bed. Ze vertelt dat ze plots sterke duizelingen kreeg en via het stoeltje op de grond was gedonderd . Opnieuw de huisdokter gebeld. Hij acht RX-onderzoek en verdere behandeling in kliniek nodig, maar vervoer vandaag zou veel te pijnlijk zijn). Hij neemt dus contact met ziekenhuis en regelt ambulancevervoer voor morgen en opname in ziekenhuis. Woe 13.6. Ze heeft inderdaad al veel minder pijn (dankzij pijnstillers? ). Rond 12 uur aankomst van de ziekenwagen. Twee deskundige ambulanciers tillen haar in één beweging van bed naar speciale stoel; langs bochtige trap naar beneden, waar ze wordt overgeheveld op een brancard en zo naar ziekenhuis; ik mag naast de chauffeur zitten, zijn collega wisselt intussen de nodige blabla met het slachtoffer en ik hoor gelach (goed teken?). Tot mijn verwondering zijn deze ambulanciers niet van onze regio maar bedienen een groot deel van de provincie. Hun speciaal GPS-systeem brengt ons vlot ter bestemming.Gebruikelijke procedures doorlopen, voortdurend (dezelfde) vragen beantwoord, naar RX-afd voor fotos en daarna naar de afdeling geriatrie (das Grieks voor geneeskunde voor de oudjes ..). Do 14.6. Diagnose na RX-fotos: barst(je?) aan fragiele bovenkant van het bekken. Oma zal toch wel 14 dagen in kliniek moeten blijven en dus zal opa-Komma-met-de-twee-likerhanden moeten leren koken en/of andere alternatieven zoeken, zoals me laten uitnodigen door de kinderen en eindelijk de handleidingen van microgolf en diepvries moeten leren lezen en gebruiken xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vrij 15.6/Za 16.6. Mijn eerste wapenfeit: ik haal bij Delhaize een kant-en-klaarschotel en tot mijn stomme verbazing lukt het mij weliswaar na heel wat studiewerk - om die in de magnetron tot een aanvaardbare temperatuur op te warmen. Vervelend nevenverschijnsel: ik raak in paniek als ik na bezoek aan mijn zoeteke mijn geparkeerde wagen niet meer terugvind (gestolen?, weggetakeld? ). Ten einde raad ga ik te voet naar huis (zon dik half uur stappen) om met mijn brommer terug te komen en de hele omgeving van het ziekenhuis uit te kammen. Dat blijkt uiteindelijk de oplossing te zijn: mijn wagen staat nog steeds waar ik hem geparkeerd had Oef! Zo 17.6. Toestand oma verbetert verder. Ze zegt zich prima te amuseren: prima verstandhouding met de vriendelijke verplegers (M/V), die haar complimenteren voor haar leuke bloemrijke nachtkleedjes (dat zijn ze op die afdeling geriatrie niet gewend); een verpleger van Filippijnse origine noemt haar outfit zelfs sexy (waarop Oma: zeg, nou niet overdrijven hé, ik word volgende maand 81!). Ma/Di 18/19.6. Twee dagen van onderzoeken: RX, scan en ander griezelig nucleair spul. De zieke zit daar allemaal niet mee in, maar ik vrees dat ze stilaan een levende stralingsbom is (op haar deur hangt een plaatje met het symbool van stralingsgevaar en de tekst: tot 19.6 geen toegang voor kinderen en zwangere vrouwen ) Ze heeft met haar GSM een standaardberichtje gestuurd naar haar 11 kleinkinderen om ze succes te wensen met hun examens. Nog voordat ze ze allemaal had verzonden, kwamen de eerste dank-smsjes al toe! Ze heeft intussen ook al heel wat bezoekers en beterschapswensen gekregen; aan de vrienden van de pingpongclub moet ik regelmatig verslag uitbrengen, ze willen haar graag zo snel mogelijk weer aan de tafel zien
TOE(kom)MAATJE: ORANJE-GEKTE. Het klinkt misschien vreemd uit de mond van een geboren Hollander (°1931 in de prachtige bloemenstad Haarlem), maar toen mijn nuchtere (ex-)landgenoten zich al als de toekomstige winnaars van de Europese voetbalbeker presenteerden toen het hele tournooi nog moest beginnen, voelde ik plaatsvervangende schaamte om zo veel arrogantie en hoopte ik met mijn slecht karakter dat hun dat niet zou lukken. Ik kon enig leedvermaak dan ook niet onderdrukken toen ze uiteindelijk met 0 punten moesten afdruipen.
foto 1: Het lijkt wel een abstract schilderij: restanten van een valpartij
foto 2: bezoek van een van de 13 kleinkinderen
foto 3: bloeduitstorting na een val...
Reacties op bericht (2)
25-06-2012
***
Ik wens Oma-computer snelle beterschap en dat zij rap naar huis mag gaan, maar misschien vindt zij het stiekem wel leuk in het gasthuis met al die aandacht ;-) In't vervolg een gps meenemen Komma met de coördinaten van je geparkeerde auto, dan vindt je hem makkelijker terug ;-)
25-06-2012 om 16:13
geschreven door Wim
21-06-2012
..
Ik dacht dat jullie met vakantie waren en nu lees ik enkel maar kommer en kwel, weliswaar met de gebruikelijke komma-humor neergepend. Eerst van een fiets vallen en daarna door een stoel zakken ... de sterren van komma Oma stonden blijkbaar niet in harmonie. Hopelijk geneest ze snel en kan jij, wanneer ze thuiskomt, voor jullie beiden lekkere microgolf gerechten klaarmaken. Of... Mr. Silver vond een oplossing voor zijn onbestaande kookkunst toen ik uit het ziekenhuis kwam : hij ging dagelijks eten afhalen in het dichtsbijzijnde Dienstencentrum. (ligt wel op slechts vijf minuten stappen van ons huis)
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
