Naast zijn beroep als violist heeft onze tweede oudste nog enkele andere hobby’s. Zijn creatieve culinaire ambities b.v. zijn in familie- en vriendenkringen algemeen bekend (en gesmaakt!). Een andere oude liefde, geërfd van pa en ma, nl. bergbeklimmen, heeft hij om allerlei gezins- en beroepsredenen al decennia niet meer kunnen uitoefenen. Dat die jeugdige alpinismedroom echter nog steeds levend is, bleek dezer dagen toen hij aankondigde op zijn eentje (hij is gescheiden) nog eens met zijn klimuitrusting het Zwitserse hooggebergte in te trekken.
Ik ben er niet helemaal gerust in en zal hem op het hart drukken voorzichtig te zijn (of ben ik nu een ouderwets lullende papa?), en de ongeschreven regels van het alpinisme te eerbiedigen, zoals voor elke tocht steeds een tweede klimgenoot te zoeken (die in noodgevallen hulp kan bieden; een omgeslagen voet kan al genoeg zijn om hulpeloos geïmmobiliseerd ter plekke te moeten blijven), en verder een goed werkende gsm bij zich te hebben en vooral bij het eigenlijke klimmen constant aan zijn handen te denken (een gebroken vinger kan het einde van zijn loopbaan betekenen).
Ik twijfel nog of ik hem ook zal vragen ons regelmatig te bellen, maar als we dan niks horen, vrezen we misschien onnodig het ergste want hij is nu eenmaal een ‘echte’, dwz vaak vergeetachtige, artiest: misschien laten we het maar beter aan hem zelf over, en zullen we maar denken ‘Geen nieuws, goed nieuws’?
TOE(kom)MAATJE. Mobiele bellers blijken steeds vaker last te hebben van ringxiety, het verschijnsel of syndroom dat mensen zich inbeelden gebeld te worden, met een gevoel van teleurstelling als dat niet het geval is. (…) Het woord is bedacht door de Amerikaanse psycholoog David Lamarie. Hij beschouwt het syndroom als het gevolg van het onbevredigde verlangen naar intermenselijk contact. (bron: Taalpost)xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> De VOLGENDE KOMMA wordt iets van ‘Blabla van Vava’, maar ja dat was die van vandaag ook al, vindt u misschien…
|