Niets is zo vervelend als andermans vakantiedagboeken te (moeten) lezen; meestal zijn die achteraf alleen nog maar leuk voor de schrijver zelf en (soms) zijn naaste omgeving. Toch waag ik het erop, u lastig te vallen met een stukje uit mijn dagboek van een weekje in het mooie Ardense gehucht Lavacherie/Saint-Ode, o.m. berucht wegens een seksschandaal enkele jaren geleden (nee, ik had daar niks mee te maken, ik zeg het alleen maar om uw aandacht nog wat vast te houden…). Als u het tot de finish volhoudt en het achteraf toch maar tijdverlies vindt, dan vraag ik u nederig excuus.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Nog even dit: de beschreven feiten in mijn dagboeken zijn uiteraard juist, maar voor bijkomstige details durf ik mijn fantasie wel eens de vrije loop laten. Stel dat ik b.v. zou schrijven dat ik tijdens een wandeling zegmaar de profeet Mohamed ben tegengekomen dan is dat laatste natuurlijk fantasie (alhoewel, je weet maar nooit). Maar goed, genoeg geluld, hier komt dan een letterlijk citaat uit mijn dagboek (Lavacherie zomer 1998): “”Even afgestapt in het Syndicat d’Initiative om te vragen of onze wandelkaart van vorig jaar nog correct was. Antwoord van Monsieur Syndicat (et Mme Syndicate): ‘Ja, maar de aanduidingen op de bomen zijn soms verdwenen, of beter: de bomen zelf zijn omgehakt’ (…). We trokken dan naar de Chapelle de la Bonne-Dame. Meneer Syndicat had ons aangeraden ons te besprenkelen met het miraculeuze water uit de bron aldaar (tot hier zijn de feiten juist).Ter plekke gekomen heb ik eerst wat water uit de wonderkraan onder mijn rechter oksel gewreven want daar had ik flink jeuk. En verdomd, het werkte: prompt kreeg ik ook jeuk onder mijn linker oksel en zelfs op andere plaatsen. Echt wonderwater dus! (…)””
TOE(kom)MAATJE Burgemeester Willockx van Sint-Niklaas heeft het zes jaar geleden blijkbaar goed begrepen wat iedereen eigenlijk wel weet, toen hij besloot om voortaan jeugdige amokmakers SAMEN MET HUN OUDERS uit te nodigen voor een stevig gesprek: van de 70 tot nu toe uitgenodigden was er maar één recidivist (en dus 69 ‘bekeerden’ bij wie het gesprek had geholpen). Een voorbeeld ter navolging! Voor de VOLGENDE KOMMA had ik enkele tips neergeschreven voor oudere en zwakke senioren, hoe zij zich het best kunnen wapenen tegen extreme koude (beneden –12°C), maar iets in mijn binnenste zegt mij dat ik daar niet zo’n geschikt moment voor heb gekozen … Het zal dus wat anders worden, waarschijnlijk over een bezoekje aan de IJzertoren met mijn (franskiljonse…) echtgenote.
|