"Mijn" Dictee...
   Vooraf dit: wie in het onderwerp geïnteresseerd is, leze maar beter eerst mijn twee vorige blogs.
   De meest gehoorde kritiek op het jaarlijkse Groot Dictee is dat het veel te veel "onmogelijke" woorden omvatte. Ja, wat zou je willen: als ze het te gemakkelijk maken, worden de organisatoren geconfronteerd met een hoop ex aequo's - hopelijk spel ik dat correct...! - met alle rangschikkingproblemen van dien.
   Wie mij kent, weet dat ik een spellingwedstrijd zie als een (voor sommigen leuk) "spelletje", dat in wezen nauwelijks iets te maken heeft met "Taal". Toch heb ik mij deze keer na jaren nog eens voor het scherm gezet, wetend dat Kees van Kooten, schrijver van de tekst, zijn grote liefde voor Taal niet zou verloochenen in een dictee van alleen maar onmogelijke woorden. Het resultaat vond ik geweldig!
   Wat mijn foutenaantal betreft: dat leek in eerste instantie lager te liggen dan het gemiddelde in Den Haag, hetgeen ik onmogelijk achtte, en inderdaad: toen ik daags nadien via Google nog eens rustig mijn tekst controleerde, kwam ik aan ongeveer het dubbele van mijn eerste totaal, dus nog steeds erg "goed". Mijn reputatie, dat ik (zelfs als 82-jarige "hoogbejaarde") naast liefde voor taal ook een spontaan gevoel moet hebben voor de spelling van idiote nutteloze woorden, leek bewaarheid.
   Een grappig beeld na de wedstrijd: bekende VRT-figuur Ann De Bie, die ook een van de ereplaatsen in het Dictee had bereikt, verscheen samen met Kees vK voor de camera: eindelijk nog eens "van Kooten en De Bie"!!
   Volgend jaar is het de beurt aan het 25ste Dictee. Uit de grond van mijn taalminnend hart hoop ik dat dat Jubileumdictee (veel) meer zal zijn dan een saai woord"spelletje".

TOE(kom)MAATJE: ik had hier een gescande kopie van mijn live geschreven huiswerk willen invoegen maar mijn gebrekkige technische gaven laten me volledig in de steek; overigens zou u aan mijn hanenpoten toch geen touw hebben kunnen vastknopen...