|
(Dit blogje schrijf ik alleen voor mezelf om het op mijn ouwe dag, pardon: ZEER ouwe dag, nog eens terug te lezen. Maar ik kan u natuurlijk niet verbieden om het ook te lezen, al kan ik me niet voorstellen dat u er ook maar iets aan hebt)
Zondag 4 februari 2007. Mijn Chrisje en ik hadden gepland om vandaag deel te nemen aan een wandeling in onze streek, uitgestippeld door een van onze plaatselijke wandelclubs. Het toeval, of beter: het ongeluk, wou dat Chris donderdagavond na onze tafeltennistraining struikelde over een betonnen borduur en daarbij haar rib(ben) bezeerde. Wel pijnlijk maar een breuk leek niet waarschijnlijk. Vrijdag leek de pijn trouwens al wat verminderd maar gisteren was er geen verdere verbetering en vanmorgen besloten we tot een tijdelijke scheiding, enfin dat wil zeggen: Chris wilde per se niet dat ik mijn wandeling zou laten schieten (wat een schat toch!) maar zelf durfde ze het niet aan en bleef dus thuis (in afwachting van een bezoek van de dokter van wacht, die we voor alle zekerheid hadden opgeroepen)
Dus trok ik er alleen op uit. Individueel inschrijven kon tussen 8 en 17 uur en er was zoals gebruikelijk bij dit soort wandelingen keuze tussen een zes- of zevental verschillende afstanden van 3,5 tot 30 km. Ik koos voor 16 km, betaalde 1,10 euro voor de verzekering en vertrok om 10.10 uur voor een mooie wandeling door het Zoete Waasland, uitstekend bewegwijzerd zelfs een superverstrooide klungel als ik kan niet verloren lopen passeerde onderweg twee controleposten waar ik resp. een koffietje en een soepke nuttigde, en was om 14 uur weer thuis.
Inmiddels was de dokter geweest; Chris heeft niks gebroken, alleen een rib wat gekneusd, maar ze zal het vier weken toch wat rustiger aan moeten doen. Het huishouden doen mag ze godzijdank wel (oef!, ik moet er niet aan denken dat ik dat zou moeten overnemen: het zou voor ons beiden een ramp worden). En ook het schilderen (op doek, papier, computer) is natuurlijk geen probleem.
U vond mijn verhaal niet interessant? Ik had u gewaarschuwd! En als u er wel iets in zag, laat me dan eens weten wat u er in vredesnaam zo leuk aan vond! Ik ben benieuwd.
TOE(kom)MAATJE Woordenboekuitgever Van Dale wou een speciale 'christelijke' editie van zijn schoolwoordenboek op de markt brengen; streng protestantse gelovigen uit het Nederlandse Staphorst hadden daarom gevraagd: vloeken en andere onchristelijke woorden zouden er niet in mogen voorkomen. Ik begrijp niet dat Van Dale er zelfs maar aan dacht om aan die druk toe te geven: een woordenboek registreert veelgebruikte woorden, of we die woorden nu christelijk vinden of niet. Daarom vind ik het goed dat de uitgever op zijn besluit is teruggekomen: er kom geen speciale 'christelijke' editie. Wie meer details wil: surf naar http://nieuwsbrief.taalpost.nl/r/tp.plx?1761-625
Voor mijn VOLGENDE KOMMA zal ik waarschijnlijk een keuze maken tussen mijn persoonlijke commentaar op de documentaire over de bekroonde film De Magdalena Sisters, mijn pittige e-mail-ruzie met de taalraadsman van de VRT of mijn mening over hoe zinloos geweld (na het voorbije weekend weeral actueel) NIET moet bestreden moet worden.
|
