WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
07-03-2007
Rookverbod?
Als verstokte democraat (zie voetnoot 1) respecteer ik het principe van de vrije meningsuiting: iedereen moet het recht hebben om te zeggen hoe hij/zij denkt over een (algemeen of beperkt) rookverbod. Zelf ben ik tegen roken op plaatsen of tijdstippen waar niet-rokers er hinder van kunnen hebben. De huidige wetgeving op dat gebied wil kool en geit sparen; gevolg: amateuristisch geklungel en allerlei misverstanden over wat nu wel of niet mag.
Dat roken of meeroken schadelijk is voor de gezondheid, wordt door geen zinnig mens nog betwist; niet-rokers hoeven dus niets meer te bewijzen: dat hebben wetenschappers al gedaan. Dus als rokers vinden dat ze desondanks het recht hebben om anderen te hinderen, is het aan hen om met argumenten te komen; en daar wringt het schoentje: hun argumenten zijn zo doorzichtig dat een kind ze door kan prikken. Ik zet er een paar op een rijtje:
1) rokers en niet-rokers moeten hoffelijk zijn voor elkaar; dat klinkt natuurlijk mooi maar zo werkt het niet: in de praktijk is het een éénrichtingsverkeer en zijn het niet de rokers maar bijna steeds de niet-rokers die verplicht worden, hoffelijk (!) te zijn; eigenlijk zoiets als stoort het u dat ik eet terwijl u rookt?. 2) ook in het verkeer ademen niet-rokers voortdurend giftige stoffen in. Klopt, maar autoverkeer is uit ons dagelijks leven nu eenmaal niet meer terug te draaien, gedwongen meeroken wel (via rookverbod). 3) wij rokers moeten toch zelf weten of we onze longen willen verwoesten!; klopt ook (hoewel ) maar in elk geval moeten ze van andermans longen afblijven. 4) rokers zijn voor de Staat een belangrijke bron van inkomsten (belastingen, accijnzen); ja, maar als rokers longkanker krijgen, verwachten ze wel medische verzorging door diezelfde Staat. 5) door een rookverbod (in de horeca b.v.) zullen de klanten wegblijven? Kom nou zeg!, ervaring in landen waar al een (algemeen!) rookverbod bestaat, bewijst dat de klanten NIET wegblijven, integendeel. Voor de groeiende meerderheid van niet-rokers zal een rookverbod juist een welkome aansporing zijn om (wat vaker) op café of restaurant te gaan.
(1) Niet omdat ik een democratie zo ideaal vind, integendeel: het is een slechte samenlevingsvorm; ook Winston Churchill vond dat, maar hij voegde er heel terecht aan toe: alle andere zijn nog slechter.
TOE(kom)MAATJE. Uit een analyse van een bokstoernooi: Uiteraard waren er blessures en er vielen zelfs doden in de bokssport, maar geen enkele was ernstig (GVA)
In mijn VOLGENDE KOMMA krijgt u een meertalig (?) rijsferslach, dat ik in 1983 schreef om de intellektuwele vorremink en meer bepaald de taalkenis van mijn toenmalige lezers wat op te pepen (wie zijn/haar talen al goed kent, kan die Komma dus maar beter overslaan)
Reacties op bericht (1)
08-03-2007
..
als ex-kettingrookster vind ik het altijd vervelend om iets negatief tegen een roker te zeggen vermits ik het zelf vroeger gedaan heb. Toch vind ik dat je gelijk hebt. Maar zoals steeds in België doen ze alles weer halfslachtig. Ineens overal volledig verbieden had beter geweest. Nu klagen de restaurants dat de rokers gaan lopen naar eet-cafés waar wel mag gerookt worden. Indien het overal verboden was dan bleven de mensen waar ze waren, dan moesten ze toch buiten op straat. En toch....ik vind het toch wat zielig als vrienden van mij die roken, zo eenzaam in hun eentje buiten moeten gaan staan... Groetjes,
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
