WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
22-04-2007
TAMTAM over TOM-TOM
Ik heb nog nooit iemand ontmoet die zichzelf een slechte chauffeur noemt. Ik rij trouwens ook fantastisch goed. Wat ik bijvoorbeeld heel goed kan, is verkeerd rijden: mijn oriëntatievermogen is te vergelijken met dat van een natte zeemvel. Gelukkig rij ik sinds mijn pensioen niet veel meer, maar vorige zondag was het weer raak. Ik moest naar Eksaarde en wist nog van een vorige keer dat ik vanuit Sint-Niklaas zeker niet via Daknam mocht rijden. En dus verdwaalde ik op zeker ogenblik op een veldweg in Daknam.
Mijn vrouw begon voor de zoveelste keer te pleiten voor een TomTom-systeem: een lieve damesstem zorgt ervoor dat je dan niet meer verkeerd kan rijden! Ik ben daar niet zo zeker van en probeerde Chris ervan te overtuigen dat zon ding (ik bedoel niet madam TomTom maar haar stem) wel interessant kan zijn voor wie dikwijls op de baan is, maar een te duur speelgoed voor mensen die zoals wij maar af en toe eens met de wagen ergens naartoe moeten. Maar toen ze gisteren las dat Aldi vanaf woensdag a.s. zon GPS-toestel in de aanbieding heeft, begon ze er weer over.
Ik probeer echter voorlopig de boot af te houden en ben er trouwens van overtuigd dat ik met zon geval in mijn wagen die GPS-madam binnen de kortste keren zo tot wanhoop breng dat ze mij begint uit te kafferen als ik haar instructies verkeerd begrijp. Ik hoor ze al roepen: Ga toch terug onnozelaar, das verdommeal de derde keer dat ge diezelfde straat voorbijrijdt, moet ik er soms een tekeningske bij maken?, doe godv toch wat ik zeg, eigenwijze kluns!.
Naar het schijnt, bestaan zulke originele varianten echter nog niet; mocht het ooit zo ver komen, misschien dat ik dan toch nog een TomTom aanschaf, want eigenlijk zou ik het wel leuk vinden om op die manier uitgescholden te worden door een lieftallige damesstem.
TOE(kom)MAATJE. Een geestesgestoorde Amerikaanse student, die blijkbaar kans had gezien het geldende wapenverbod op zijn univ te omzeilen, schoot meer dan dertig mensen dood. Je zou denken dat ze in de VS na dit zoveelste schooldrama eindelijk iets zouden gaan doen aan de bijna vrije verkoop van wapens. Niet dus. Integendeel: wapenlobbyisten betogen dat als andere studenten ook bewapend waren geweest, zij de schutter hadden kunnen uitschakelen (GVA 18.4). Ik zal wel te dom zijn om dat argument te begrijpen, maar misschien was het toch maar beter geweest als die schutter gewoon nooit een wapen had kunnen aanschaffen
Reacties op bericht (3)
23-04-2007
avontuur
Een man zonder oriëntatiegevoel... nog nooit gehoord... ik ben een vrouw dus voor mij is dat normaal... als ik vroeger met de kinderen rondreed zegde m'n dochter altijd "met ons mamma meerijden is één groot avontuur"... had toen een tom-tommeke goed kunnen gebruiken maar dan eentje met een diepe sexy mannenstem... groetjes... Myette
23-04-2007 om 23:04
geschreven door Myette
22-04-2007
Tomtom
Toch zijn er wel degelijk Tomtoms die een tekeningetje er bij leveren heb ik gezien. Maar mijn eigen manlief is gelukkig nog steeds tevreden met zijn eigen Theathea, omdat het feit dat die niet altijd even perfect werkt en tekeningetjes ...nee, die levert zij er ook niet bij.
22-04-2007 om 21:04
geschreven door thea
..
sinds de aanschaf van ons Tommeke zijn nèt die uitroepen niet meer te horen in onze auto. De lieftallige zwoele stem van een 'vlaamse' dame (je kan de stem zelf instellen man/vrouw/vlaams/nederlands) zegt op dwingende zachte wijze aan mijn echtgenoot: "probeer om te draaien, probeer om te draaien" en weet ge Komma, hij pruttelt nu nooit meer tegen of vraagt nooit meer: "zijde zeker?" straf hé. Een prachtige investering, geloof me. Uw Chrisje heeft 100% gelijk. zonnige groetjes,
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
