Tweeling-dilemma. De kranten: een moeder eist van de vader alimentatie voor hun kind (aldus een bericht in mijn krant). Probleem: wie is de vader? Gelet op het DNA-profiel van het kind zijn er ondubbelzinnig twee mogelijke kandidaten, die echter de schuld op elkaar afschuiven en ze hebben daarvoor ijzersterke argumenten. De eeneiige tweelingbroers (met identiek DNA) erkennen beiden hun betrekkingen met de moeder. Het enige onderscheid tussen beiden zijn hun vingerafdrukken maar die brengen uiteraard geen duidelijkheid. En de broers zelf weten natuurlijk ook niet wie van de twee de vader is! Elk van hen kan dus te goeder trouw het vaderschap blijven ontkennen. Zolang dus geen van beiden bereid is de schuld op zich te nemen, staat de moeder machteloos in haar gevecht om alimentatie. Als leek zou je nog denken: laat de bevoegde rechter elk van de twee veroordelen tot de helft, maar dat is juridisch ondenkbaar want een van de twee is met zekerheid onschuldig. Tijdens een van de vele bezoekjes van onze eigen eeneiige tweelingkleindochters (14 jaar, foto) hadden we het met hen over bovenstaand dilemma. Het was opvallend hoe spontaan en ontspannen het gesprek verliep. Zon onderwerp tussen opa/oma en hun kleindochters zou vroeger ondenkbaar geweest zijn. Ik moest ook ineens denken aan een passage uit het boek De Eeuw van mijn Vader, dat ik momenteel aan het lezen ben en waarin auteur Geert Mak beschrijft hoe een gereformeerde arts in het jaar stillekes de huwelijksdaad omschreef als het mannelijk orgaan om het zaad naar buiten te brengen in verbinding stellen met het vrouwelijk bestanddeel !! Mak zegt dat seksualiteit in bepaalde kringen zover werd weggestopt dat er zelfs geen gebruikstaal voor bestond. (Inderdaad, het woord neuken is pas later ontstaan, komma)xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
TOE(kom)MAATJE. Bij dit ongeval vielen er geen doden , gelukkig wel enkele zwaargewonden (aldus een bericht, zoals het klonk uit de mond van een niet al te snuggere VRT-radiojournalist; de komma in die zin zal wel achter en niet vóór gelukkig gestaan hebben:
geen doden gelukkig , wel
)
|