WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
16-01-2009
Adoptiekind!
Senator Els Schelfhout ligt al enkele dagen onder vuur, ook binnen haar eigen partij CD&V. Ze heeft een doodziek Congolees kindje naar België gehaald, om het hier te laten verzorgen (wat in Congo niet kan) en mogelijk later te adopteren. Zo ongeveer iedereen schreeuwt moord en brand omdat de senator de wettelijke procedures omzeild zou hebben, terwijl andere kandidaat adoptieouders meestal zeer lang moeten wachten voordat hun aanvraag rond is. Het is de klassieke redenering van iedereen is gelijk voor de wet en dus had Schelfhout ook maar moeten wachten. Welnu, die benadering verbaast mij: ik zou ze veel liever omgekeerd hebben: als het de senator zo vlug kon gaan, waarom dan ook niet voor anderen? In elk geval van twee dingen één: ofwel heeft Schelfhout de wet omzeild en dan moet ze de gevolgen dragen, ofwel handelde ze wel volgens de wet maar dan mankeert er iets aan de wijze waarop de overheid andere kandidaat adoptieouders informeert over die wettelijke mogelijkheden.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
TOE(kom)MAATJE. 96% van de chauffeurs rijdt te snel in 30 km-zones (GVA 16.1). In gewone mensentaal: niemand houdt zich er aan!. Logisch, want die borden staan er te pas en te onpas, zodat ze vrijwel geen enkele geloofwaardigheid hebben. Hierna enkele staaltjes van ondeskundigheid
De chauffeur die al de volgende borden in één oogopslag wil lezen en interpreteren moet eigenlijk (even) stilstaan, maar het 5de bord verbiedt dat (op bepaalde tijdstippen)!!!
Reacties op bericht (2)
20-01-2009
antwoord aan bojako
Aansluitend op je "toemaatje": de "voorkeur" van de meeste adoptieouders gaat inderdaad uit naar jongere kinderen EN -ook dat valt op! - vooral meisjes. Oudere kinderen en jongens blijven dus gemakkelijker in de kou staan.
20-01-2009 om 17:49
geschreven door kommaneuker
17-01-2009
..
De senator had de mogelijkheid om een doodziek kindje naar hier te halen, maar andere adoptie ouders hebben die mogelijkheid niet. Als het enkel om de genezing en verzorging van het kindje ging, dan zou het - eens genezen - moeten toegewezen worden aan de wensouders die boven aan de wachtlijst staan, dat zou het eerlijkste zijn. Het 'omgekeerde' zoals jij schrijft is blijkbaar strafbaar. Zo maar een kind in een vreemd land wegplukken van een moeder die waarschijnlijk haar kind heeft afgestaan omdat ze te arm is om het ginder te laten verzorgen, of kinderen die gestolen worden en verkocht aan weeshuizen voor veel geld: - maar goed dat er nu strenge wetten zijn, ze kunnen niet streng genoeg zijn.
Veel beter zou het zijn om moeder en kind financieel te helpen - een eventuele verzorging hier en dan terug naar mama en dan het gezin financieel blijven helpen.
Niet alle kinderen zitten in weeshuizen omdat ze geen ouders hebben. Mijn schoonbroer werd ook als baby geplaatst omdat er toen in Ierland zo'n vreselijke armoede heerste en omdat in die jaren in het katholieke Ierland een ongehuwde moeder door haar familie verplicht werd om de baby af te staan.
Bovendien wil iedereen een 'baby'. Als ik mijn schoonbroer hoor vertellen hoe hij daar later, als opgeschoten jongen stond te kijken, haar in de war, tanden wisselend, met heel zijn hart verlangend dat de persoon die rondliep (om te kiezen) hem maar zou kiezen, dan krijg ik kippe(n)vlees.
Mijn toemaatje : wensouders - bekijk ook eens de wat oudere kinderen aub ! Misschien heb je dan ook sneller een kind.
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
