WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
03-03-2009
Kamperen aan de schoolpoort: eindelijk schot in de zaak?
Een jaar geleden (15.2.08 en 3.3.08) luchtte ik mijn hart over het onmenselijke en discriminerende schoolkamperen tijdens de inschrijvingsperioden. Ik schreef o.m.: alles is beter dan kamperen, desnoods via een soort loterij, das alvast comfortabeler dan kamperen. Een jaar later (26.2.09) schrijft journalist Lex Moolenaar in GVA bijna letterlijk hetzelfde: alles is beter dan dit, desnoods moeten de inschrijvingen maar worden bepaald via lottrekking Een jaar geleden besefte ookonderwijsminister Van den Broecke dat er iets moest gebeuren maar er gebeurde niets: de huidige inschrijvingsperiode wordt opnieuw gekenmerkt door allerlei kampeerdramas aan heel wat schoolpoorten. MIJN BASIS-IDEE zou zijn: elke aanvraag binnen een bepaalde periode wordt genoteerd (volgorde zonder belang!!); zijn er meer aanvragen dan beschikbare plaatsen, dan worden ze (bv. via een puntensysteem?) gerangschikt volgens bepaalde objectieve criteria, vast te leggen door onderwijsdeskundigen (afstand huis/school?, reeds andere kinderen van hetzelfde gezin in die school?, enz. enz.; het is niet aan mij om criteria vast te leggen). Bij eventuele ex-aequos kan men dan het lot laten beslissen. Conclusie: eindelijk eerlijke kansen voor iedereen. Of ben ik te naïef?
TOE(kom)MAATJES. 1) foto van oma, tijdens een van onze zondagse wandelingen, georganiseerd door aangesloten wandelclubs.
2) op elke wandeling zijn er onderweg steeds comfortabele stopplaatsen met cafetaria. Daar liggen altijd duidelijke prijslijsten; nou ja, duidelijk op deze prijslijst ontbraken ... de prijzen!
Reacties op bericht (3)
10-03-2009
..
Maar allez zeg, valt nu omver! De vorige keer dat ik kwam kijken was er enkel nog de hoofding te zien! 't is nu o.k Komma, sorry dat ik u zo heb laten schrikken, maar ik schrok zelf ook. Trouwens die mail die je blijkbaar toch ontvangen had was teruggekomen ook, ik dacht dat je het niet aangekregen had en dat je PC kapot was. Gelukkig is het niet zo!
Lieve groetjes, en nu weet je nog dat je een hart hebt.
10-03-2009 om 18:58
geschreven door bojako
03-03-2009
.
Rood, geel, groen, blauw, de nieuwe vlag van het viertalige België. Met de vierde taal (de taal van het geld) kunnen 'ze' overleggen op hoog niveau. Ik wens jullie nog vele zon -dagse wandelingen toe.
03-03-2009 om 20:21
geschreven door Wim
..
Ik las in de krant dat men als alternatief nu overweegt om buurtkinderen voorrang te verlenen voor scholen. Ook dit is een heel slecht idee. Op TV zagen we een schooltje in Borgerhout met nog veel plaats, waar je beslist niet moest kamperen. Het was wat men in de volksmond 'een bruine school' noemt.
Indien men het idee zou toepassen om enkel de buurtkinderen in de school toe te laten dan durf ik er bijna mijn hoed op verwedden dat er in Brasschaat, Zoersel, Schilde, Edegem etc.... zeer weinig 'nieuwe Belgen zich zouden inschrijven. Ze wonen waarschijnlijk niet in 'de buurt'.
Schrijft men echter in Borgerhout, Hoboken of Kiel de buurtkinderen eerst in, dan kan ik u ook verzekeren dat men daar nog enkel 'bruine scholen' zou hebben aangezien er nog heel weinig Oude Belgen wonen. De jonge oude Belgen trokken met z'n allen naar andere woonwijken waar het probleem zich 'momenteel' nog niet voordoet.
Bijna iedereen zou liefst een 'gezonde' mix in de school hebben, ook onze kinderen. Maar wat doe je indien er in 'het buurtschooltje' enkel vreemde talen op de speelkoer gesproken wordt?
Juist ... je gaat op zoek naar een school met een gezonde mix of je verhuist.
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
