WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
02-02-2008
Waalse STRONTwandeling
Het Ardense dorpje Sainte-Ode werd vooral bekend door een al dan niet door de media opgeblazen seks-historie in het gehucht Lavacherie, maar het heeft ook mooie dingen te bieden. Computeroma en ik ruilden onze blogs en enkele andere leuke dingen voor een kort weekje wandelplezier in dit prachtig natuurgebied op amper een steenworp van Saint-Hubert. Het was onze 19de keer en we hebben stilaan dus al heel wat van het gebied verkend, maar werden toch weer aangenaam verrast door een interessante nieuwigheid: de bewegwijzering van de verschillende wandelroutes is zodanig uitgebreid en verbeterd dat zelfs een verstrooide kluns als ik onmogelijk nog verloren kan lopen. Op elk punt waar de wandelaar ook maar enigszins zou kunnen twijfelen, vindt hij een duidelijk en van ver al zichtbaar teken dat hij nog steeds goed zit (zelfs een boom met zon plaatje wordt door de houthakkers ontzien!!, zie foto 1) of van richting moet veranderen (pijl). De plaatjes bestaan uit stevig materiaal en zijn muurvast bevestigd op bomen, palen e.d. Op belangrijke of interessante knooppunten krijgt de wandelaar bovendien nog extra informatie (foto 2). Tijdens onze wandelingen passeerden we af en toe enorme stapels koeienmest (foto 3), blijkbaar afkomstig uit de veestallen waar het vee in dit seizoen overwintert; ik ben geen stront-kenner maar vermoed dat de mest daar ligt om later over weiland of landbouwgrond te worden verspreid. Anders gezegd: zon weg is voorlopig nog letterlijk een echte strontweg, tot de stront weg is Mijn lezers zullen al wel begrepen hebben dat ik met de titel van dit blogje niks negatiefs bedoeld heb, integendeel: ik wou de aandacht trekken op een gebied dat voor wandelaars de moeite waard is om te verkennen. Sainte-Ode heeft zon 300 km. goed bewegwijzerde wandelroutes (gemiddeld 5 à 10 km). Wie meer info zoekt, kan ze vinden op de site van de gemeente: www.sainte-ode.be
TOE(kom)MAATJE (over hetzelfde onderwerp). In 2004 drong ik bij de burgemeester van StOde aan op een drastische verbetering van de (op dat moment nog abominabel slechte) bewegwijzering van de (mooie) wandelingen in zijn gemeente. Enkele maanden later kon ik hem al feliciteren met het resultaat: eindelijk liepen we niet meer verloren, al waren de aanduidingen toen nog wat amateuristisch. Ik zal hem en zijn schepen van toerisme, die blijkbaar vooral de kar getrokken heeft nu opnieuw een enthousiaste e-mail sturen om onze voldoening te uiten over het echte vakwerk waarvan we genoten hebben. En madame léchevine krijgt een kopie. Ik mag dan soms een kommaneuker zijn, ik voel me veel en veel beter als ik mensen een plezier kan doen met een verdiend compliment.
Reacties op bericht (3)
06-02-2008
..
Maar allez toch Komma, wie heeft er nu wegwijzers nodig in de Ardennen??? Mijn zonen trekken er met kinderen en kinderwagens gewoon met een stafkaart op uit!
Ik weet echter wel beter... die wandelingen doe ik niet mee, ik riskeer het niet meer !
Groetjes,
06-02-2008 om 15:22
geschreven door bojako
04-02-2008
Wodka
Saint - Hubert heeft ook een vliegveldje, ben daar dikwijls geland, was wel even zoeken tussen die uitgestrekte groene bossen , ik was toen wat jonger, nu ben ik een zure oude man die jicht heeft en wodka drinkt, dat laatste is natuurlijk dadaïstisch bedoeld!
04-02-2008 om 13:41
geschreven door Wim
03-02-2008
Originele manier
om de aandacht te trekken, moet ik wel zeggen! Je zult het wel niet alleen gezien maar ook geroken hebben, de goede boerenbuitenlucht! Ben daar niet zo scheutig op want als ik in de zomer mijn was buiten hang, en dat doe ik het liefst, en er wordt dan mest gespreid of de beerton leeggereden op het land, dan kan ik de was binnenhalen ofwel opnieuw wassen. Ligt er maar aan, hoe snel ik gereageerd heb. Ik riek dus echt wel liever iets uit een flesje!
Groetjes van
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
die wandelingen doe ik niet mee, ik riskeer het niet meer ! 
Groetjes van
