Niemand zal betwisten dat (te) snel rijden een belangrijke oorzaak is van zware verkeersongevallen. Niet te verwonderen dus dat met de regelmaat van een klok wordt gepleit om de maximumsnelheden in het verkeer te verlagen, “want dat is veiliger”.
   Ik ben niet principieel tegen lagere maxima, maar het argument vind ik ronduit dom. Natùùrlijk is 110 veiliger dan 120, en 80/u is nóg veiliger, en 50 nóg meer enz., kortom, het allerveiligst zijn stilstaande auto’s, dus: auto’s afschaffen en terug naar de Middeleeuwen! Anders gezegd: of we het nu leuk vinden of niet, de auto is nu eenmaal niet meer weg te denken uit onze samenleving. De vraag is dus niet: “moet de maximumsnelheid omlaag?”, maar “hoe zoeken we een maatschappelijk verantwoord evenwicht tussen maximumsnelheden en een zo laag mogelijke ‘prijs’ aan slachtoffers?”

TOE(kom)MAATJE. Over grenzen gesproken… In GVA van vandaag 28.11 lees ik over het superluxe cruise-schip “Oasis of the Seas”: het “grootste varende hotel ter wereld” (GVA 28.11). 360 meter lang, 16 verdiepingen (dekken), 6000 passagiers, 2000 bemanningsleden, 24 restaurants (!), 37 bars, 12000 bomen en planten (?) enz. enz. Ik kan het niet helpen maar ik vind zoiets degoutant en wraakroepend. Voor alle duidelijkheid: ik voel me heel gelukkig (en bevoorrecht!) dat ikzelf me een bepaalde graad van comfort en enige luxe kan veroorloven en af en toe eens met vakantie kan gaan, zaken die niet voor iedereen zijn weggelegd. Maar zelfs indien wij (want computeroma denkt er ook zo over) ons zo’n superluxueuze cruisereis zouden kunnen permitteren, zou dat indruisen tegen ons gevoel van verdelende rechtvaardigheid; er zijn grenzen!