|
Wie af en toe mijn blog bezoekt, heeft wel begrepen dat oma en ik in onze achterban van 4 kinderen + partners, 13 kleinkinderen + enkele lieven nogal wat actieve kunstzinnige exemplaren (al dan niet beroeps-) tellen. Totnogtoe waren daar geen dichters bij, zelfs geen karamelleverzen-rijmelaars, maar wat de eerste categorie betreft is daar nu verandering in gekomen.
Een van onze kleinzonen werd onlangs verliefd op Sanne, en die blijkt over echte poëtische gaven te beschikken. Een eerste bewijs daarvan kregen we al tijdens onze jongste jaarlijkse familiereünie, toen zij met een zeer beperkt aantal beschikbare woorden een heel mooi gedicht uit haar mouw schudde (zie mijn blogs van 30 en 31.12.2009). Deze week bezorgde ze ons een hele reeks nieuwe, soms ontroerende juweeltjes. Ik pik er uiteraard met haar toestemming eentje uit; ik hoop dat u er even oprecht van kan genieten als oma en ik:xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />
Een nieuw verhaal
Als ik een schrijfsel van het potlood was
en jij was dan de gom
en het papier was ons verhaal
dan gomde jij mijn ik weg
tot er geen ik meer was
en ook geen jij
alleen nog een wij
en ons verhaal
Sanne Borremans, februari 2010
|
xml:namespace prefix = w ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:word" />
|
