|
Oma en Komma danken
hun kinderen, kleinkinderen, andere familieleden, vrienden en blog-bezoekers, die persoonlijk, via e-mail of anderszins hun sympathieke wensen hebben geuit voor een spoedig herstel van mama (resp. oma, schoonzus, vriendin, madam Komma,
) na haar operatie (zie vorig blogje 3.7).
Iedereen die haar vraagt hoe gaat het? krijgt hetzelfde enthousiaste antwoord: Fantastisch, ik geniet! Heb geen pijn, slaap hier heerlijk, word goed verzorgd door vriendelijke attente verpleegsters, krijg lekker eten terwijl ik daar nu eens niet zelf voor moet zorgen, en volg de Ronde en Wimbledon
Alleen mag ik voorlopig mijn bed niet uit: eerst moet de getransplanteerde huid uit mijn rechterdij zich goed gehecht hebben op mijn linker onderbeen en dat zal zeker nog enkele dagen duren.
Voor haar sanitaire behoeften mag ze dus ook niet naar de WC en moet ze voorlopig op de pan; op drukke momenten duurt het soms wel even voordat een verpleegster het ding weer komt weghalen, maar als ik op bezoek ben zorg ik uiteraard voor die euh
dePANnage
Het "Donor"been (rechts) en het "Doel"been (of moet ik dat noemen?) (links)
Het eerste bezoek: dochter en kleindochter
|
