WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
10-08-2010
Heisa rond 'Sport of geen sport?'
Ik erger me dood wanneer ministers van de ene dag op de andere gaan bepalen dat gewone alledaagse woorden ineens niet meer betekenen wat iedereen dacht. Zo besliste onze wetgever enkele jaren geleden dat een (Belgische) bebouwde kom voortaan niet meer precies hetzelfde is als wat u en ik (en dus ook de Van Dale) en buitenlanders daaronder verstaan. En nu wil minister Muyters ons wijsmaken dat we activiteiten die we steeds sporten noemden, geen sporten zijn omdat ze volgens hem! - geen fysieke inspanning vergen. Als hij zich even de (fysieke? ) inspanning had getroost om in de Van Dale de definities van Sport en Denksport (!) op te zoeken,had hij kunnen leren wat wij allemaal al jaren weten. Ook in de sportrubrieken van de media (kranten, radio, TV ) had hij kunnen vaststellen dat ook schaken, dammen en andere denksporten daarin regelmatig voorkomen. De kwestie is natuurlijk dat Muyters middelen zoekt om te besparen. Maar dat hij dan duidelijker aangeeft waar hij de centen wil halen of laten, in plaats van een hele taalheisa uit te lokken over de betekenis van het woord Sport. In GvA van vandaag 10.8 vormt het begrip Sport de hoofdmoot van de lezersrubriek, maar noch de brievenschrijvers noch de GvA-redactie raken er uit. GvA reageert zelfs met de zin: Het debat of er pas sprake is van sport als een fysieke inspanning wordt geleverd, zal niet snel opgelost worden, terwijl het antwoord nota bene in Van Dale staat, onder DenkSPORT: verzamelnaam voor intellectuele (recreatieve) bezigheden als bridgen, dammen, schaken, het oplossen van raadsels en puzzels e.d. Ik had dit uiteraard ook op mijn beurt in een lezersbrief kunnen gieten, maar GvA heeft er de laatste tijd al meerdere van mijn hand gepubliceerd en ik wil mijn kansen als kommas neukende GvA-lezer voor de toekomst ook niet te veel hypothekeren
TOE(kom)MAATJE. Zonnebrillen. Ik vraag me wel eens af waarom sommige figuren zelfs in een schemerdonkere ruimte ook nog eens een donkere bril op hun neus houden. Of omgekeerd: waarom anderen (of diezelfden?) ondanks een felle zon hun zonnebril boven hun knipperende ogen dragen. Of is het eerder een modeverschijnsel bij jongeren en/of 30-/40-ers?
Reacties op bericht (1)
11-08-2010
..
de Frut is tegenwoordig snel gelezen. Het sportgedeelte lees ik nooit, ik sla de exotische excursies van een dame en een heer(bladvulling) over en idem dito de kok-aan-huis (bladvulling), dus er blijft niet veel meer over dan de rubriek lezersbrieven. Ik merkte trouwens uw laatste brief deze week op! De brief eronder moet fout geweest zijn, want dat was blanco. Blijven schrijven zou ik zeggen, anders heb ik 's morgens niets meer te lezen bij de koffie
Wat de zonnebrillen betreft : ik ben zo dom geweest om deze keer mijn gewone bril wit te houden en een aparte, donkere zonnebril te kopen, weliswaar op sterkte. Mijn ogen zijn heel gevoelig en ik kan echt niet tegen fel licht. Wat ik fel vind is niet wat een ander fel vindt, want mijne zilveren draagt nooit een zonnebril. Soms vergeet ik nu gewoon dat ik rondloop met die donkere bril op ipv mijn gewone bril. De wereld rond mij krijgt dan een zachte sepia kleur wat op zich niet lelijk is en ik krijg geen hoofdpijn. Voilà: simple comme bonjour zoals ze hier zeggen.
PS: ik ben 'bedlegerig' nog niet vergeten. Morgen komt mijn internationaal gezelschap
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
