WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
05-12-2010
Herinnering aan Mariaburg-Brasschaat
Herinnering aan Mariaburg-Brasschaat Ik heb geen broers maar dat gemis wordt ruimschoots goedgemaakt door drie schatten van zussen. Ik noem ze hier verkort bij hun voornamen B,H en K (gelukkig heet de jongste niet Vera of Valérie, stel je voor: met BHV zou ik heel wat meer uit te leggen hebben!). Toen ons vader in 1946 voor zijn werk werd overgeplaatst van het Noord-Hollandse Haarlem naar Antwerpen, en een jaar later met zijn hele gezin emigreerde naar Mariaburg-Brasschaat, waren wij als ik goed reken - 5, 10, 13 en 15 jaar. We liepen school in Merksem en Brasschaat, en pasten ons vrij vlug aan. In mijn klas sprak ik aanvankelijk soms nog van bij ons in Holland (waar het natuurlijk allemaal veel beter was! .) maar had al vlug door dat ik me daarmee hopeloos belachelijk maakte. Mama had het veel moeilijker: zij kon haar heimwee naar het hoge noorden maar moeilijk verbergen, integendeel: ze liet geen gelegenheid voorbijgaan om haar kritiek op België te spuien. Ze vond bv. het Vlaams maar een raar taaltje: ze hoorde het verschil niet tussen het woord kuisen (uitgesproken op zijn Antwerps) en kussen, hetgeen uiteraard soms tot hilarische misverstanden leidde. En Villa Zonneglans, zoals onze huurwoning aan de Kapelsesteenweg heette, noemde zij sarcastisch en ten onrechte Villa Zonder Glans, duidelijk als symbool van haar algemeen onbehagen over de overstap naar het buitenland Het heeft wel wat jaren geduurd voordat ons moeder zich in Vlaanderen helemaal lekker in haar vel voelde, zodanig zelfs dat ze eind jaren '60/begin '70 met tegenzin (tijdelijk) met papa naar Holland terug moest en haar inmiddels in Vlaanderen gesettelde kinderen en kleinkinderen alleen nog in de weekends kon zien Achteraf bekeken was die tijdelijke verhuis blijkbaar een goeie kuur geweest, want nadien ontplooide ze zich in Vlaanderen op tal van terreinen Maar ik dwaal af. Computeroma en ik brachten rond 1 november j.l. ons jaarlijks bezoek aan het kerkhof van Mariaburg, waar mijn schoonouders begraven liggen, en hielden, zoals steeds, even een nostalgische stop voor wat nog altijd Villa Zonneglans heet. Ik parkeerde op de plaats waar vroeger de tramrails lagen van de 65 en mijn herinneringen aan zestig jaar geleden kwamen weer boven en de lust bekroop me om eens aan te bellen maar heb me uiteraard beperkt tot enkele fotosvoor het album (zie hieronder)...
TOE(kom)MAATJE. De volgende keer wijd ik als de wind zo blijft een blogje aan onze dagelijkse echtelijke ruzietjes en hoe we die oplossen
Reacties op bericht (5)
21-03-2018
Villa Zonneglans
Ik zocht wat prentjes van de schilder Alfred Ost en het Sint-Michielscollege in Brasschaat, en dan kom ik toch wel een foto tegen van het huis waar mijn grootouders Bosmans-Janssens woonden, samen met het gezin Bosmans-Vinks van hun oudste dochter, in de jaren rond 1965 : uw Villa Zonneglans. Die mensen zijn allemaal al een tijd naar de andere kant vertrokken, dus veel bronnen heb ik niet meer voor de familiegeschiedenis die ik probeer samen te stellen.
Maar hoe doen we mijn 'de jaren rond 1965' kloppen met jouw periode eind '60/begin '70 dat uw ouders een tijdje terug naar Nederland trokken? Woonden jullie maar kort in dat huis, b.v.? Kan jij me daar meer over vertellen?
21-03-2018 om 20:18
geschreven door Dirk Bosmans
10-12-2010
..
wow, dat is wat anders dat het miezerig kelderflatje dat mijn ouders zes maanden huurden in Blankenberge en nadien het even miezerig huisje waar wij later in Antwerpen gewoond hebben. Nochtans was het een serieuze verbetering, want we kwamen van een zwart gepekt houten oude legerbarak in Engeland waar mijn ouders krakers waren omwille van de woningnood na de oorlog. Toen wij uiteindelijk naar een sociale woning verhuisden was het alsof ik een paleis betrad. Stel je voor : een badkamer binnen! In dat oud huisje was er enkel een zinken bad dat buiten in de tuin hing en dat moest in de keuken gezet worden en met moortjes heet water gevuld moest worden. De WC was buiten in een kot en ik kan je verzekeren dat het er in 't midden van de winter niet gezellig zitten was, je zat er dus allesbehalve op 'je gemak'. Zus en ik sliepen op het tweede verdiep. Geen verwarming en enkel glas en een lekkend dak. Moeder had te weinig dekens en legde alles wat ze maar had op onze bedden om ons te verwarmen, oude jassen ed. En de asielzoekers maar klagen dat ze geen douche kunnen nemen ... sorry, maar laat me niet lachen hé! Als die allemaal van een huis met verwarming en badkamer naar hier komen, dan vraag ik me echt af waarom. Mijn ouders deden het om zich te verbeteren, niet om te klagen en trouwens van het OCMW wisten ze het bestaan niet af. Geen werk ... geen eten!
Allez zeg, zie mij hier nu zagen en dat na zo'n lange afwezigheid, ongehoord hé lieve Komma. 't zal een teken zijn dat ik aan 't genezen ben zeker Bedankt voor de lieve steun reaktie terwijl ik in't ziekenhuis lag. Warme knuffel van je trouwe fan.
10-12-2010 om 11:36
geschreven door bojako
05-12-2010
***
Allereerst proficiat met jullie kunstig en "mooi" nageslacht , het moet zalig om zijn naar je kleindochter te gaan luisteren in het kasteel van de Duc D'Ursel. Een grootoom van mij (langs moeders kant) was ooit rentmeester van 'den Duc' toen Albert I nog leefde en indien ik het goed voor heb is hij ook nog bugervader geweest van Hingene. Ben jij Nerderlander gebleven? Mijn vader was ook een Nederlander met als gevolg dat ik Nederlander ben bij geboorte en gebleven. Crème de la crème vind ik de "Créme Scene Investigation" van computeroma, knap gevonden en tof verwerkt. Ik zou bijna zeggen "vet" (in de nieuwe taal) Het 'gaatje' goed Wim.
05-12-2010 om 17:08
geschreven door Wim
antwoord aan Thea
Lieve Thea, BHV staat voor "Brussel-Halle-Vilvoorde", een in wezen eenvoudig symboolprobleem dat eigenlijk snel zou kunnen (en moeten!!) opgelost worden maar desondanks de Belgen (Vlamingen, Walen en Brusselaars) al vele jaren steeds verder van elkaar drijft terwijl de meesten niet eens precies weten waarover het eigenlijk gaat. Lig er dus niet van wakker als jij het ook niet snapt! Dank voor je reactie.
05-12-2010 om 15:23
geschreven door kommaneuker
...
Wat BHV betekent weet ik niet, maar ja ik ben dan ook een echte Hollandse en versta het Vlaams niet altijd even goed. (klinkt dat bekend in de oren???)
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
