WIE ZIJN WIJ? Mijn vrouw en ik zijn twee “oudere” senioren met een jong hart, vier kinderen en dertien kleinkinderen. We zijn beiden lid van een tafeltennis- en een wandelclub, genieten van klassieke muziek en moderne kunst. Ik speel af en toe piano in een nostalgisch salonorkestje, lees en praat graag over het heelal en ben sterk geïnteresseerd in veel aspecten van de Nederlandse taal en verkeers(on)veiligheid. Verder ben ik sinds 1995 bestuurslid van een zogenaamd "OKRA-trefpunt", een lokale afdeling van de grootste seniorenbeweging in ons land Vrouwlief schildert en tekent niet alleen, maar is ook een creatieve kokkin, houdt van bloemen en onderhoudt de tuin, naait graag en maakte vroeger avontuurlijke exploratiereizen naar Nepal, India, Mongolië, Atlasgebergte, … (is daar op mijn aandringen in 2005 mee gestopt). Ze leest snel en veel en houdt van Franse films.
oma tussen haar verfjes, kwastjes, papier, doek, javel enz.
Sommigen noemen me een kommaneuker (muggenzifter). Of ik die bijnaam verdien, moeten mijn bezoekers maar beoordelen. Op dit blog wordt in elk geval niet geneukt, misschien wel geluld (voor het eerste bestaan andere wipsites, pardon, websites). Op dit blog schrijf ik zowel persoonlijke “dagboek-notities” als commentaren, ernstig of luchtig, op uiteenlopende onderwerpen. De afbeeldingen zijn – tenzij anders vermeld – meestal geschilderd of op computer getekend door mijn echtgenote, waarbij haar 12 jaar academie-opleiding en workshops goed van pas komen. Tot eind 2008 toonde ze haar creaties trouwens op een eigen blog: http://blog.seniorennet.be/computeroma maar ze ziet meer in één gezamenlijk blog voor ons beiden.
06-03-2006
postzegelheimwee
Na veertig jaar heb ik een punt gezet achter een van mijn (kleinere) hobby’s, nl. het verzamelen van ongestempelde Belgische postzegels; het afscheid ging niet van harte maar het was de “schuld” - geloof het of niet – van “De Post” zelf! Ik besteedde al enkele jaren een bescheiden budget aan de aankoop van zegels, die ik vervolgens braaf en onpersoonlijk achterelkaar in een album stak, totdat ik begin jaren ’70 een bezoekje bracht aan het Postmuseum in Brussel en daar geïnspireerd werd door de mooie presentatie van alle zegels ooit uitgegeven door de Belgische Posterijen. Na veel zweet, tranen en slapeloze nachten – computers bestonden nog niet, laat staan tekenprogramma’s, gelukkig wel fotokopieermachines – lukt het me op een A4 een zeer persoonlijk kader te ontwerpen waarbinnen ik mijn zegels vrij naar eigen smaak kon rangschikken (zie foto). Die optie bood mij o.m. de mogelijkheid om “zwarte gaten” in onvolledige reeksen te verdoezelen, wat voor echte filatelisten een gruwel moet zijn... Maar voor mij ging de esthetische presentatie van mijn collectie boven volledigheid, zeldzaamheid (=waarde), tanding, gomkwaliteit en andere typisch filatelistische normen. Op zeker ogenblik, gemakzuchtig als ik ben, nam ik bij De Post een abonnement voor automatische toezending van elke nieuwe zegeluitgifte, inclusief een folder met interessante uitleg over de zegel(s). De kosten bleven beperkt tot de (meestal bescheiden) waarde van de zegels. Maar sinds enkele jaren geeft De Post steeds meer “post”zegels uit die in veel postkantoren niet eens verkrijgbaar zijn en in de praktijk dan ook zelden op brieven voorkomen; voor mij zijn dat dan ook geen “post”zegels meer maar gegomde plaatjes die alleen nog door filatelisten gekocht worden. De folders zijn intussen qua design verbeterd maar bevatten zo veel fouten, verwarrende informatie en onduidelijke uitgifte-chronologie, dat het me allemaal zo op mijn zenuwen begon te werken dat ik na rijp beraad beslist hebt, mijn abonnement op te zeggen, mijn vrije tijd aan andere leuke dingen te wijden en af en toe nog eens met een heimweeïge (wat een woord!) blik in mijn mooie albums te bladeren.TOE(kom)MAATJE. Een Nederlandse traditie is de jaarlijkse uitgifte van speciale ‘Kinderpostzegels’. Vraag: hoe heet een verzamelaar van zulke zegels? Antwoord: een pedofilatelist! (een goeie hé?, ik wou dat-ie van mij kwam) In de VOLGENDE KOMMA krijgt u een “Engels gedichtje” van mijn hand, nou ja, “Engels” is zwaar overdreven (ook wie Engels kent, zal er geen touw aan vast kunnen knopen) en poëtische kwaliteiten heeft het ding zo mogelijk nog minder. U bent dus gewaarschuwd.
Reacties op bericht (1)
07-03-2006
..
ik ben een eeuwige optimist. Spijtig van uw postzegels maar nu kan je wat meer schrijven, goed voor ons. Ik wacht met spanning op je engels gedicht. :)
GRAAG UW COMMENTAAR op mijn schrijfsels! Laat me vooral weten wanneer u het ergens mee oneens bent. Ik ben trouwens niet bang voor kritiek, integendeel: het kan me aanmoedigen om (beter) na te denken voordat ik iets schrijf. Ik krijg liever kritiek dan nietszeggende plaatjes of andere (goedbedoelde) “boodschappen” die niks met mijn blabla te maken hebben.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
De meeste afbeeldingen uiterst LINKS zijn FOTO'S van schilderijen (op papier, doek of andere materialen) die vrouwlief in haar schildersatelier gemaakt heeft. In deze RECHTERkolom staan afbeeldingen die ze op computer heeft getekend. U kan er ook vinden op haar eigen seniorennet-blog ("computeroma") maar de laatste tekeningen daar dateren van 27.10.2008: ze haat nl. de rompslomp van een eigen blog.... Maar gelukkig mag ik op mijn blog af en toe een of meer van haar creaties tonen. Ze inspireert zich meestal op het familiealbum, foto’s uit de media of bestaande kunstwerken, maar ze houdt niet van braaf copiëren en het eindresultaat wijkt dus nogal eens af van het origineel en benadert soms zelfs het abstracte, waarbij ze haar aangeboren kleurgevoel de vrije loop laat (tijdens haar academie-opleiding kreeg ze daarvoor felicitaties).
