Naam : Myette, woon in Antwerpen, heb 1 man, 1 dochter, 1 zoon, 1 schoonzoon, geen kleinkinderen, 1 schildpad, ben Boogschutter, verjaar in november, ik hou van lezen, crypto- grammen, schrijven, com- puteren, bloggen, minigolf, nieuwe contacten maken, pret maken met vrienden.
100% 150% 200% LOEP
REAGEER EENS OP MIJN SCHRIJFSELS ZODAT IK WEET DAT IK NIET TEGEN DE MUREN PRAAT
Ik slaak een zucht van opluchting nu de feesten voorbij zijn... misschien ben ik niet normaal maar in deze tijd heb ik altijd de blues... en dit jaar is het zelfs nog erger dan anders... is het dat gedwongen binnenzitten door het rotweer van de laatste weken... de donkere dagen... maar ik tel de dagen af naar de lente toe... zoals ik al vertelde heb ik me bezig gehouden met dia's scannen... dia's waarop veel mensen staan die ondertussen gestorven zijn... jezelf zien als jong en fris en de kinderen toen ze klein waren maakt mij niet bepaald vrolijker...het brengt zoveel herinneringen boven... oudejaar was hier een zeer stille bedoening want 't manneke had weer een van zijn kuren en er kwam ruzie van... ik zat ook nog met maag- buik- en hoofdpijn dus niks te feesten ten huize Myette... zelfs een nieuwjaarswens kon er niet af... de volgende dag waren we bij zoon uitgenodigd en ik heb me sterk gehouden om de sfeer niet te verpesten maar was ik blij dat ik naar m'n bedje mocht... heb bijna de hele maandag in bed doorgebracht... nu gaat het ietwat beter... tenminste met de lichamelijke klachten... vanbinnen kookt het nog... bij zoon hebben we gezamenlijk besloten alleen nog de Kerst te vieren... met oudjaar gaan de kinderen uit en de volgende dag zijn ze nog te moe om te genieten... teveel eten en drank op korte tijd... maandag moest dochter alweer aan het werk... zoon had er echter veel werk van gemaakt en dan vind ik het doodzonde dat iedereen half zit te slapen... de Kerst was heel gezellig maar zo kort erop ben je wat uitgepraat ook... voor mij is het ook een opluchting want al dat gedwongen feesten gaat me niet meer zo goed af... ik geniet meer van een etentje met vrienden zo nu en dan... schiet me niet dood mensen maar vuurwerk is ook niet aan mij besteed... al dat geknal en geflits... en wat dat allemaal kost... met het geld daarvoor zouden ze beter dingen kunnen doen... zeker wanneer je dagelijks hoort dat er meer en meer daklozen bijkomen... ben ik nu weer te nuchter?
Ik zie hier aan de reacties dat jullie wel nieuwsgierig bent naar m'n bevindingen met Dumbo... ook zo'n hekel aan stofzuigen zeker... vandaag nog maar eens geprobeerd dat ding m'n wil op te leggen... jawadde... het is vast en zeker door zo'n nerd van een programmeur op punt gezet en wat weten die mannen nu van stofzuigen af... voilà... ik pakte hem (ja voor mij is het nog altijd een manneke) dus op en droeg hem naar de salonkant...sprak hem liefdevol toe en vroeg beleefd of hij dit gedeelte even voor het "vrouwke" wilde zuigen... drukte dan zijn knopke in en ja hij begon... ik zette me aan tafel om even iets te schrijven maar m'n achterwerk hing nog boven de stoelzitting toen ik hem hoorde stilvallen... ik weer vol bezorgdheid naar hem... de lomperik had zich klemgereden tegen de relaxzetel... er is ook zo'n afstandsbediening bij waar knopkes opstaan die zeggen "left" "right" enz... na hem bevrijd te hebben slenter ik achter hem aan met die afstandsbediening maar hoe ik ook druk op "left" of "right" of "enz" den Dumbo doet alsof hij niks hoort (wat waarschijnlijk ook het geval is want oren heb ik er niet kunnen aan 't ontdekken) ik hield hem wel gelijk een havik in de gaten want er lagen enkele afgevallen blaadjes op de vloer en ik wilde weten of hij zijn werk goed deed... tja na ongeveer tig keren voorbij en rond die blaadjes te hebben getoerd... want hij houdt van rondjes draaien... waren eindelijk die blaadjes weg en mijn geduld ook... zette hem af en droeg hem naar zijn kot... daar heeft hij ook nog wat toertjes gedraaid voor hij eindelijk zijn achterwerkpinnen in het station kreeg... mijn bevinding... als je veel meubelen en prullen hebt staan zou ik het niet aanraden... en de hoeken moet je zelf toch nog doen want daar kan hij niet bij... aan te raden om tussenin wat te zuigen of als je grote morsepotten bent het gebied rond de eettafel wat bijwerken... voilà ik heb gezegd.
Ik ben zeer tevreden over mezelf.. heb vandaag de laatste dia's gescand... nu nog het hele boeltje sorteren en ik kan ze op DVD of CD of USB stick zetten... dat ga ik nog uitvogelen... OEF... als je weet dat ik hier al 2 jaar mee bezig ben... weliswaar met grote... zeer grote... tussenpozen... dan begrijp je mijn jubelstemming... dit was een van de geplande taken voor deze winter... nu nog de andere en ik kan rustig sterven... LOL
Met den Dumbo heb ik intussen vrede gesloten... zoonlief kwam gisteren controleren of ik het ding wel degelijk gebruik... heeft me nog eens haarfijn verteld hoe het werkt en ik denk dat ik het wel baas zal kunnen... afwachten maar.
Het is wel zo dat men tegenwoordig haast dagelijks allerlei zaken moet bijleren en informatie verwerken wat met het toenemen van de jaren niet zo gemakkelijk is... gisteren deed den Buddy weer moeilijk en ik wilde hem een lesje leren en begon in het programma te knoeien tot heel het boeltje hopeloos in de knoei zat... heb dan van arrenmoede een systeemherstel gedaan en alles werkt weer normaal... dan ben je wel even fier op jezelf... ik ging dus als een tevreden mens slapen... kwam fris als een hoentje m'n bed uit deze morgen om door 't manneke te horen te krijgen dat ik het licht in de WC de hele nacht had laten branden... LAP... op slag voelde ik me weer een miskleun... om geen ruzie uit te lokken vertelde ik hem maar niet wat hij vaak vergeet want dat pikt hij niet... laatst vergat hij dat hij de kat op straat had gelaten en heeft dat beest de hele koude nacht buiten moeten doorbrengen... ik heb toen met veel moeite gezwegen... enkel een bescheiden tsj tsj tsj laten ontsnappen... en dat zelfs was al teveel... dus!!!
Gisteren efkes naar Dexia geweest om hen gerust te stellen dat ik hen niet in de steek zal laten om enkele onnozele vergissinkjes... haha... mijn "adviseur" (klinkt geweldig imponerend he) vertelde me dat men deze keer alleen bekwame en door de wol geverfde "bankspecialisten" in het bestuur heeft aangesteld... en geen pipo's die men alleen aantrok omdat ze naam en invloed hebben... tja wat moet je... kop intrekken en wachten tot de bui overdrijft.
Het is goed rusten na gedane arbeid... wat ik bij deze ga doen... ik wens iedereen een prettige oudejaarsavond... voor ons wordt het een rustig avondje... de volgende dag worden we verwacht bij zoon... ikke van al dat gedoe verlost... zaaaaaaaaaaaaaalig!
Joepiejeeeee... en dit driemaal... ik heb weer een stapje verder gezet in de "future" want ben in het bezit van een robot... nee spijtig genoeg niet zo'n seksrobot zoals er naar ik heb gelezen ergens al enkele van rondlopen... of liggen... nee een plat rond ding dat alleen de kamer rondsnuffelt en stofjes eet... enfin dat zou hij moeten doen zoals in de handleiding staat... ik vrees echter dat ik weer de domste uit de serie heb getroffen... heb hem dan ook al een naam gegeven... DUMBO... zoonlief hoorde dat ik een hekel heb aan stofzuigen en kwam met dit lumineuze idee aandraven... de kinderen hebben dat ding dus samen gekocht voor onze kerst... het was wel een complete verrassing toen ze met die enorme doos kwamen aanzeulen... we waren bij dochter voor de kerst en Dumbo werd meteen uitgetest en vond zowaar nog enkele stofjes op dochters pas geswifte vloer... Dumbo fier en dochter met rode kaken... als hij gedaan heeft met zuigen tuft hij naar zijn thuisbasis terug en parkeert zich achterwaarts om op te laden... enfin dat is de bedoeling... toen ik deze ochtend opstond met kloppend hoofd... ja ik beken... de wijn was weer veel te lekker om te laten staan... begon ik vol goede moed het ding te installeren... stekker in het stopcontact... Dumbo met zijn achterwerk aankoppelen... op start en zuigen maar... om eerlijk te zijn het ding deed zijn best maar er staan veel te veel obstakels in de living en om de haverklap liep hij ergens onder en bleef dan radeloos rondstommelen teneinde een uitweg te vinden... ik met de afstandsbediening erachter al roepend... Dumbo meer naar rechts, komaan jongen je kunt het, NEE STOMMERIK NIET DAAR... en zo voort en zo verder... Dumbo op kop en ik erachter... toen ik het beu was beval ik hem terug naar zijn kot te gaan en inderdaad hij deed pogingen dat kot terug te vinden en net toen ik dacht dat hij ging parkeren draaide hij zich om en liep de andere richting uit... toen heb ik hem opgepakt en in zijn kot gekwakt... STOM DING... om de lieve vrede te bewaren zal ik hem nog wat in de living laten staan want ik verwacht dat zoon zal komen controleren... maar eens het nieuwe eraf is verdwijnt hij in de garage bij de andere spullen die we ooit kregen van de kinderen en nooit gebruikt werden... ziedaar mijn belevenis in de robotwereld... in de tijd die ik besteedde aan achter Dumbo aan te lopen kon ik met gemak de living drie maal stofzuigen... misschien dat ik het nog eens probeer straks of morgen of overmorgen als m'n bloeddruk terug ietwat gezakt is... trouwens de Poekie is er ook niet mee opgezet... die zat van in de keuken achter de deur Dumbo te beloeren met haar nekharen omhoog... ik zie het zo al... dat worden nooit vriendjes.
Ik ben in jubelstemming want er is licht te zien aan het einde van de tunnel... mijn dia-scan-tunnel... nog één doos afwerken... dan nog het hele boeltje overzichtelijk sorteren en ik kan de foto's branden of op stick zetten... ben er nog niet aanuit... om dit te vieren en omdat ik niets anders te vertellen heb zet ik hieronder een ietwat aangebrande mop... gevoelige naturen slaan dat stuk maar over... LOL
Een man stapt op het vliegtuig en zoekt zijn plaats op.
terwijl hij zich nog aan het installeren is, kijkt hij toevallig op en ziet de zowat mooiste vrouw uit zijn dromen in het vliegtuig binnenkomen.
Al gauw merkt hij dat ze zelfs regelrecht op zijn zitplaats afkomt.
Van danige opwinding loopt er een rilling over zijn rug.
Rustig en zonder enige speciale reactie neemt ze de plaats rechts van hem in.
Hij kan zich niet lang bedwingen en opent meteen de conversatie met het dwaze: "Zakenreis of vakantietrip?"
"Nymfomaniecongres in Chicago," antwoordt ze droogweg.
Whauw!!!
Daar moet hij van slikken.
Zo'n pracht van een vrouw, zit hier rechts van hem, en gaat bovenal nog naar een nymfomaniecongres.
Met veel moeite probeert hij onverschillig te klinken als hij vraagt: "En wat is uw zakelijke rol op het congres?"
"Ik geef er een voordracht", zegt ze "Vanuit mijn ervaring probeer ik de meest voorkomende misverstanden omtrent seksualiteit uit de wereld te helpen."
"Echt waar?" Zegt hij, terwijl hij nogmaals zijn opwinding inslikt, "en over welke misverstanden hebt u het dan?"
"Wel," begint ze uit te leggen, "een eerste is bijvoorbeeld dat afrikaans-amerikaanse mannen het grootst geschapen zouden zijn, terwijl het in feite de oorspronkelijke Amerikaanse indianen zijn, die die naam en faam waardig zijn. Een ander misverstand is dat Franse mannen de beste minnaars zouden zijn, maar in werkelijkheid zijn het die van Griekse afkomst."
Plotseling, gegeneerd, bloost de vrouw: "Mijn excuses, "zegt ze, "eigenlijk betaamt het niet dat ik dat hier allemaal met u zit te bespreken.
Ik ken zelfs niet eens uw naam."
De man staat op en zegt vol overtuiging
"Winnetou," en steekt haar zijn hand toe, "Winnetou Papadopoulos".
Na gedane arbeid is het goed rusten en... na de hele dag gescand te hebben... met zo nu en dan een welgekomen onderbreking om wat te strijken... hm... en eten te maken... hmhm... wat stof te verplaatsen... hmhmhm... een wasje te plegen... hmhmhmhm... kijken m'n beide ogen elk een andere richting uit... en werd het tijd me eens met wat anders bezig te houden... jullie dus... er is echter één probleem... IK HEB ECHT NIKS TE VERTELLEN... nee ik zit al de hele week thuis want het weer is me niet aanlokkelijk genoeg om me buiten te krijgen en wat beleef je dan... tja niet veel... al werd ik al de hele week ondergedompeld in het verleden door die lang geleden opgenomen foto's... de kinderen die toen nog kind waren en ooooooo zooooooo schattig... het manneke die toen al z'n haar en tanden nog had... ikke zelf die nog een taille en een strakke kaaklijn had en minstens 10 kilo minder woog... nostalgie... enerzijds is het leuk die oude beelden nog eens terug te bekijken... anderzijds staar ik met be- en verwondering naar wat de tijd doet met een lichaam... iets waar je echt niet bij stilstaat als je jong bent... dat oude mensen uitzakken en zo vindt je maar normaal alsof die altijd zo waren maar dat je zèlf ook uitzakt besef je niet... héél eventjes dacht ik eraan wat aan m'n conditie te gaan doen en vooral de snoep te laten... héél eventjes maar... die gedachte vloog gelukkig vlug weer weg en ik heb me de maaltijd goed laten smaken... waarom zou ik m'n lijf martelen... al wat je bereikt is dat je huid nog meer gaat rimpelen... dan zakken... met gevaar dat je op je eigen vel gaat trappen... en zeg nu zelf... is het dat waard?
STTTTTTTTTTTTTTTTTTTTT... vervloekt zijn de onverlaten die mij in mijn welverdiende winterslaap stoorden... HAHA... is maar een flauw grapje hoor... ik heb regelmatig een trap onder m'n derrière nodig of ik vergeet m'n blog te voeden... zoals ik al vertelde zijn minigolf en petanque even op het schap gezet en dit voor 3 maanden... ik heb nu weer wat meer tijd om me met andere zaken bezig te houden en heb me vast voorgenomen die verd.... dia's deze winter nog af te haspelen want ze beginnen me ferm op m'n seskes te werken... het staat hier vol dozen in mijn "bureau" en die kijken me met zijn allen héél verwijtend aan... ik beloofde ook aan 't manneke wat evergreens voor hem te downloaden en te branden want die man kan geen moment zonder radio of wat dan ook... als het maar lawaai maakt... en dan heb ik toch liever dat hij die dingen afspeelt dan het moderne gezaag dat voor muziek moet doorgaan... zodoende ben ik druk bezig met scannen en sorteren en branden... nee ikke niet... die CD's he... heb ook nog wel eens het topje van m'n neus de deur uitgestoken maar voorlopig zit ik zwaar te zwoegen... tussen ' ' jes het hangt me de strot al uit en ik heb hier nog zo'n 10.000 af te werken... ik ben dus mijn plaatsje in de hemel aan 't verdienen... voor de rest geen nieuws... ja dat we eindelijk die nieuwe nummerplaat voor de auto hebben en nog maar eens naar de controle moeten... en dat 't manneke zijn nieuwe tanden heeft maar nu weer zeurt dat het zo moeilijk is om ze uit te nemen om ze te poetsen zodat ik elke avond als een gendarm in de badkamer verschijn om hem aan te pramen... wat een vrouw toch lijden kan... met mij gaat het dus goed en ik hoop van jullie hetzelfde... zal toch nog eens aan een blogronde moeten beginnen want ik heb me weer schuldig gemaakt aan schandelijk verzuim... foei mens!!!
Ja... waarom zijn de bananen krom... nee het gaat hier niet over bananen... het kan mij geen lor schelen of die dingen krom of recht zijn als ze maar lekker zijn... waar het dan wèl over gaat... tja... ik ben er nog altijd niet achter gekomen waarom muziek je soms zo kan aangrijpen... ik zeg hier wel degelijk "soms" want alhoewel het allemaal maar klanken zijn wordt je van de ene soort helemaal hoteldebotel en van een andere een kletsnatte dweil... en waarom ik jullie hier nu zit te vervelen met mijn niet-begrijpen... dat komt omdat ik daarstraks een clipje kreeg doorgestuurd van een Hongaarse doodgewone man die voor een jury komt zingen... je kent dat wel... wie ermee begon weet ik niet maar op YouTube kan je ze vinden... gewone mensen die menen een of ander talent te hebben en dat komen demonstreren... zo is Susan Boyle beroemd geworden... wel die man stond daar heel eenvoudig... trok zijn mond open en er kwamen klanken uit die mij de rillingen bezorgden en raar genoeg me aan het huilen brachten... het waren eerder "vrouwelijke" klanken maar zo hemels mooi... en ik zat daar maar me te verwonderen wàt precies de oorzaak was dat ik ervan moest huilen... toen moest ik aan de strijk beginnen en om die huilstemming te verdrijven zette ik de boxen op max en liet een van m'n CD's door de kamer galmen... dat is een medley van zacht en wild door elkaar en bij de zachte wiegde ik al strijkend zachtjes mee en bij de wilde slingerde ik onderwijl wild met mijn heupen... HAHA... toch niet TE wild hoor want anders krijg ik mot met mijn kine... de kat die bij mij in de kamer op het bed sliep is van afgrijzen gaan lopen... nu loopt ze in een bocht om me heen... bang dat ik weer wild ga doen zeker... voor de rest is er niets meer te melden... alleen dat ik morgen weer naar de kine moet en daarna met 't manneke mee om zijn nieuwe bieterkes te gaan keuren... het is namelijk "pasdag"... dan nog vlug naar de supermarkt om voer in te slaan zodat we ingeval van ijs-en sneeuwoverlast niet van honger omkomen... mag zout niet vergeten ook... met de Kerst zijn we weer te gast bij dochter... het kan niet meer op... het kan niet meer op... op Nieuwjaarsdag mogen we bij zoon komen... het klinkt wel ondankbaar ik weet het maar het feit dat ze de feestdagen overnemen lijkt me verdacht... zouden we er ZO oud en sukkelachtig uitzien dat ze medelijden hebben met ons... HAHA... niettemin ga ik ervan genieten want al die rimram met de feestdagen hing al lang m'n voeten uit... we leggen wel ons steentje bij maar het werk laat ik met gerust en lui geweten aan hen over... en nu ga ik me lekker in m'n relaxke neervlijen voor een hopelijk rustig avondje en wens jullie hetzelfde toe.
Verdorie nog es an toe sèèèèèèg... zit ik hier een heel verslag van mijn handel en wandel op te stellen... en dat met maagkrampen... een kater... een loopneus en keelpijn... ik wil het hele geval op m'n blog zetten en... foetsie... alles weg... wat deed ik verkeerd??? Nu ontbreekt de moed me om terug te beginnen tenzij in telegramstijl :
Laat me nog altijd door de kine kneden en rekken
Heb gisteren laatste match petanque gespeeld, als afsluiting gaan chinezen met de groep, was weer gekke boel mede door het aantal wijntjes
Vandaag laatste 3 rondes golf gespeeld, de laatste in de regen, bwaaaaaah, haat ik, nadien afscheid genomen van de huidige uitbaters, was wel emotioneel want is bijna familie geworden
Vannacht woelige nacht gehad, mede door teveel wijn, loopneus en keelpijn, die laatste nog verergerd door teveel getater en gelach, ach wat, heb er toch plezier van gehad
Morgen nog een drukbezette week met o.a. bezoek aan de Jain tempel in Wilrijk, nog wat kine, en natuurlijk vrijdag onze maandelijkse blogmeeting
Heb tussen de bedrijven door nog mijn kroost gevoed, ons jaarlijks clubdinertje doorstaan waar ik heel waarschijnlijk die keelpijn en loopneus heb opgelopen, 65 mensen die je uitgebreid moet zoenen, je zou voor minder
En nu jullie weten dat ik nog in weliswaar niet bepaald blakende gezondheid verkeer maar me moedig staande hou, vertrek ik "keefwaarts", voor de moeilijke verstaanders : richting bed, teneinde hopelijk te genieten van een ongestoorde en lange slaap... DADA en DODO!!!
Deze ochtend werd ik wakker uit een levendige droom... ik lag nog een tijdje na te denken en me te verwonderen over het hoe en waarom van die dromen... toen la mamma nog maar pas in het verzorgingstehuis woonde zegde ze me eens dat ze nog eens graag zou dromen... ik denk dat ze de mensen daar 's avonds een pilletje geven opdat ze stevig zouden doorslapen en dat die pillen beletten te dromen... ik was benieuwd waarvan hele oude mensen dromen en stilaan ben ik erachter aan 't komen... je bent dan heel wat jonger en je kan echt nog alles... als je dan wakker wordt en met stijve knoken je bed uitkruipt is het wel even een teleurstelling maar ja... je hebt dan toch maar die nacht je eens kunnen uitleven... soms heb ik erotische dromen... hehehehe... jullie ook durf ik wedden maar IK kom er wel voor uit... dan beleef ik een passionele liefde met de een of andere kerel... word ik 's morgens wakker met zo'n gevoel van "bwaaahhh" want met mijn wakkere en nuchtere verstand zou ik die kerel niet eens bekijken... dan vraag ik me toch af wat er speelt in die duistere krochten van mijn gemoed... hihi... dit is nu eens een uitdrukking die ik al lang heb willen gebruiken maar er de gelegenheid niet voor kreeg... ik heb ook een droom die telkens terugkomt en die intrigeert me... betekent dit iets dat ik zou moeten weten of doen... wat ik vannacht droomde weet ik al niet meer... raar toch dat die dingen zo vlug vervagen... ook raar dat ik soms met mijn overleden familieleden hele gesprekken heb en dan zijn ze net echt terwijl ik als ik wakker ben me met moeite hun gelaatstrekken kan herinneren... ja de menselijke geest is een wonderlijk iets.
Om over te stappen op de dagelijkse gang van zaken... het is niet omdat een zekere ongeduldige dame me weer kwam aanporren dat ik jullie vergast op een logje... nee hoor... al in bed lag ik zwaar die droom te herkauwen en vond dat het tijd werd eens iets van me te laten horen... de hele week heb ik van hot naar her gedraafd... de kine... de gynae... een etentje met vrienden... boodschappen... de bank... tussendoor nog wat akkevietjes voor de club... papierwerk voor vanalles en nog wat... de golf... vandaag weer de kine... die is bezig m'n wervels een voor een los te peuteren wat soms venijnig steekt maar ik voel al wel beterschap... volgens de kine zit heel m'n rug in de knoop... dat wist ik al lang en ik had al jaren geleden me eens grondig moeten laten kneden maar... maar... ik heb eerlijk gezegd een hekel aan al dat gefrutsel aan m'n lijf... tandarts... kapper... kine... dokter... oogarts... gynae... ik baal ervan en stel maar uit tot het echt niet langer meer kan... heel dom van me ik weet het wel... nog iets waar ik een hekel aan heb is strijken en dat ga ik nu aanpakken voor de moed me in de sloefkes schiet... tot later nog eens... daaaaaaaaag!!!
Doemme toch... dit is al de tweede keer dat ik aan m'n blogje begin... gisteravond riep m'n heer en meester me om TV te komen kijken wat ik als gehoorzame echtgenote gedaan heb... en nu zonet was ik weer goed bezig toen plots alles wegflitste... waarheen... ik weet het niet maar nu weet ik ook niet meer wat ik aan het vertellen was... zal wel maar onnozele praat zijn zeker... ik zit al 3 dagen thuis me rustig te houden en m'n rug te ontzien... donderdag gingen we op dagtocht met de club en tot de middag gedroeg bovenvermelde rug zich goed maar toen kwamen die steken weer opzetten met als resultaat dat ik zowat alle stoelen van Oudenaarde bezeten heb... we hadden wèl een zalige gids die... behalve welbespraakt en geestig ook nog het aanzien waard was... jaja vanaf een van die stoelen heb ik m'n ogen goed de kost gegeven... een mens mag toch nog IETS hebben zeker... volgende week wordt er weer een drukke met kine en gyne en gelukkig ook nog een etentje met vrienden... kwestie van wat afwisseling te hebben... voor de rest heb ik weinig te vertellen... m'n bibliotheekboeken heb ik intussen uitgelezen en ik begin te snakken naar wat vertier buiten mijn eigenste woonkamer... ik zou natuurlijk ook verder kunnen werken aan die dia's maar... hemeltjelief... ik krijg er de weubbe ven... na één doos afgehandeld te hebben heb ik er voor weken genoeg van... tot 't mannekes grote ongenoegen... ik heb hem beloofd deze winter verder te werken en ook om die euthanasiepapieren eens in te vullen... een bezoek aan de notaris staat ook op het programma en een inschrijving voor een service flat... je ziet dat ik een vooruitziende vrouw ben he... ik las bij N over nostalgie en reageerde erop door te zeggen dat ik niet meer doe aan nostalgie... wel dat is een flagrante leugen... als ik maar even durf denken dat ik ooit m'n huis hier zal moeten verlaten schiet ik vol... wat me de laatste tijd nogal vaak gebeurt... is het het vooruitzicht op de lange sombere winter of wat... gisteren heb ik hier tranen met tuiten gehuild over m'n boek... ik was toch alleen en kon me eens laten gaan... en voor ik hier weer in tranen uitbarst en een sunami veroorzaak ga ik me douchen en kleden... hous je taai mannekes!!!
Hoe onnozel kan men zijn... ik verbaas me elke dag nog over de stomme dingen die ik in de krant lees... en ik die enkele jaren terug nog fel anti-racist was begin me meer en meer te ergeren over het botte gedrag en de idiote denkwijze van onze "nieuwe belgen"... in die naïeve periode knoopte ik een net-vriendschap aan met enkele arabische mensen met als doel een soort cultuur-uitwisseling te starten... amaai m'n voeten... tot mijn diepe spijt heb ik moeten constateren dat er met die mensen echt niet te praten is... ze hebben gewoon een bord voor hun kop... zijn gehersenspoeld van in de wieg... praten als papegaaien na wat Mohamed uit naam van Allah hen inlepelde zonder zich eens af te vragen of diezelfde Mohamed ze wel allemaal op een rijtje had... zoals wij ons vragen stellen bij hetgeen er in onze bijbel staat... nee zo ver zijn ze nog niet... vandaag las ik in de krant dat geen enkel schaap met verdoving werd geslacht... nee... want hun immams beweerden dat als ze dit deden ze recht naar de hel zouden gaan en die schapen geloven zulke onzin... enfin soort zoekt soort... kuddedieren!!!
Nu ik deze ergernis gespuid heb en ook vandaag een klacht heb ingediend bij de Lijn over die arrogante knaap van een buschauffeur... voel ik me een stuk lichter... ook vanwege het feit dat ik me vandaag eens uitzonderlijk bijna zonder pijn voelde wat me de moed gaf onze garage eens grondig van smetten te ontdoen... de auto was namelijk naar de garage voor nazicht en daarna naar de controle... nog een ergernis erbovenop... we moeten terugkomen en waarvoor... het is echt te belachelijk... we moeten een nieuwe nummerplaat aanschaffen terwijl de onze nog heel goed is... alleen zou ze wat bijgeschilderd moeten worden... en dan was er ook nog de claxon en de ruitensproeiers die het niet meer deden... iets wat ze nog nooit hebben nagekeken... elke reden is goed om geld uit je zakken te kloppen... ik ben ziedend!!!
Voilà ik heb het van m'n lever en nieren gegooid... 't manneke is naar biljart en ik ga zo dadelijk een filmpje kijken nu ik de kans heb en misschien een glaasje van het een of ander drinken om m'n gemoed te bedaren... morgen wordt het weer een drukke dag... eerst de kine... dan golf... dan boodschappen want ik vond al een dode muis in m'n voorraadkast... slaap wel iedereen en tot ziens!!!
OEI en nog eens OEI... ben ik even geschrokken nu toen ik de datum op mijn vorige blogje zag... alweer zo lang geleden maar... lieve mensen... ik was weer druk bazeke aan 't spelen he... een helse week achter de rug met liefst 2 begrafenissen... dan had ik de visite uit Brussel nog die moesten gevoederd worden... en dat alles met een stekende pijn in m'n bovenrug... m'n heup is wat beter na die injectie en ik kan weer als een normaal mens stappen al is het niet TE lang want dan komt de pijn weer opzetten maar ja daar kan ik mee leven... vorige week echter stond ik op na een film te hebben gezien en plots stak er precies iemand een mes onder m'n rechter schouderblad... 't is maar dat jullie weten waar het precies te doen is... ik ben van geen klein pijntje vervaard en dacht "het zal wel wegtrekken" maar blijkbaar dacht ik verkeerd... 5 minuten in dezelfde houding ging niet meer... toen ik zaterdag moest koken voor de vrienden heb ik er een hele dag over gedaan... tussen 2 bedrijven door gaan liggen tot de pijn wat zakte... de begrafenisdiensten waren er van het langgetrokken soort met alles erop en eraan... een marteling voor mij want liggen was er niet bij dan... vandaag naar de dokter getrokken en een voorschrift voor de kine gekregen... donderdag toch nog met vriendin naar toneel geweest en gelukkig vielen de zetels mee... vooraf eventjes wat winkeltjes gedaan en dan een hapje gaan eten met een cavaatje erbij... probaat middel hoor... het verzacht de pijn en ook de zeden... niet dat mijn zeden moeten verzacht worden... hehe versta me niet verkeerd... alhoewel ik de laatste tijd schrik krijg me in het openbaar te vertonen... toen ik eventjes de supermarkt instapte om een potje uienconfi te kopen... was ik de vorige dag vergeten... en aan de kassa stond te wachten achter een man... en naar voren reikte om zo'n... tja hoe noem je zo'n ding om de verschillende aankopen te scheiden... ja dàt ding... te pakken om achter mijn petieterig potje te leggen... wees die man me erop dat ik te dicht bij hem kwam en zijn persoonlijke sfeer schond... merk op... ik was NIET op zijn tenen gaan staan en heb hem NIET aangeraakt... nog beter... ik had gedouched en had dus GEEN lijfgeur rond mij hangen... en dit allemaal in het engels... DE OEN... wat me ertoe dreef heel erg overdreven SORRY SORRY SORRY te zeggen met een onderdanige kniks erbij en hem te vragen of ik hem pijn had gedaan... de man kon er niet mee lachen... ik wel en m'n vriendin achter me ook... toen hij afgerekend had en vertrok was ik van plan hem nog eens liefjes toe te wuiven maar hij bekeek me niet meer... toch jammer... de kassierster was verontwaardigd en zei "wat we tegenwoordig hier allemaal binnenkrijgen is ongelooflijk" en zij kan het weten... nu begin ik me af te vragen waar die wereldberoemde charme van mij toch gebleven is... als ik in de buurt van een man kom ga ik in het vervolg deemoedig m'n ogen neerslaan en m'n mond dicht... ben benieuwd hoe lang ik DAT ga volhouden... om te eindigen met een hersenbreker hieronder nog enkele antwerpse uitdrukkingen... veel plezier ermee.
Wat een ellende overal... gelukkig niet bij mij... de katten doen het goed... de schildpad zit al veilig in zijn holletje de winter af te wachten... en 't manneke... ach die is zijn gewone zichzelf... maar rondom mij vallen ze als vliegen... zojuist terug van de kliniek om een vriend te bezoeken... die is gelukkig herstellende van een longontsteking... maar de moedige vrouw die we bezochten op de palliatieve heeft zich eindelijk moeten gewonnen geven... en om eerlijk te zijn... het is beter zo... dezelfde dag dat haar man ons belde kreeg ik het bericht dat een van onze clubleden overleden is... ze is nog mee naar Duitsland geweest in september... dat was even schrikken... het worden dus 2 begrafenissen deze week... plus een overladen programma... dat wordt weer stressen... zaterdag komen onze Brusselse vrienden naar ons omdat 't manneke niet meer naar Brussel wil rijden... de man die vroeger niets liever deed dan met de wagen rondcrossen schiet nu in paniek als er ergens een wegomleiding is... gisteren nog toen we naar Heide moesten om m'n nicht te bezoeken... die weg hebben we ontelbare malen afgelegd maar de laatste tijd is hij zijn orientatiegevoel kwijt... vermits men niets liever doet hier in onze contreien dan opbreken en veranderen kun je je voorstellen hoe gezellig en ontspannend zo'n ritje is... van mij heeft hij op dat gebied geen hulp te verwachten want dat orientatiegevoel heb ik nooit bezeten... eergisteravond kwam hij plots tot de ontdekking dat zijn gouden ring met brilliant niet meer aan zijn vinger zat... PANIEK... we waren op de petanque geweest en daar ligt het nu vol afgevallen bladeren... daarna in de tuin wat snoeiwerk gedaan... ik had het ding al afgeschreven samen met de ontelbare andere zaken die hij al verloren heeft tot hij in een laatste poging nog eens in de tuin ging wroeten en per ongeluk op iets hards trapte en ja... zijn ring... is DAT even geluk hebben... toen hij de eerste ring verloor aan het strand kocht ik voor hem deze omdat hij zich zo bloot voelde en steeds naast een blote man te moeten lopen vond ik niet je dàt... ik zegde hem dat ik geen derde ring voor hem wilde kopen... nu is hij zijn tanden kwijt en hij krijgt er nieuwe maar dat zal ook eenmalig zijn... verliest hij die dan zal hij het zonder moeten stellen... voilà... toen de dokter me vorige keer zegde dat ik een taaie tante was moest ik lachen maar ik geloof dat de man gelijk heeft... HAHA!
Hehe... na enkele inspannende weken eindelijk even een rustpauze... de brieven voor de club zijn onderweg... de ledenlijsten zijn (even toch) op punt gesteld en bibike hier zit efkes met haar pootjes omhoog... morgen weer de hort op en maar hopen dat het tegen dan uitgeregend is en we de dag droog doorkomen... hopen en dromen mag altijd... heb toch maar voor alle zekerheid mijn regenhoed en plu ingepakt... uit pure baldadigheid ga ik m'n zonnenbril NIET meenemen... ik noem dat het lot uitdagen en stiekem hopen dat Laura het hoorde en ook uit pure baldadigheid TOCH tevoorschijn komt... maar vandaag beweeg ik zo weinig mogelijk en steek m'n neus de deur niet uit... maandag zijn we de vrouw van een van onze golfvrienden gaan bezoeken op de palliatieve... ik moet de hele tijd aan haar denken... die vrouw heeft al een hele lijdensweg afgelegd sinds jaren geleden kanker werd vastgesteld... nu ligt ze haar laatste dagen te leven... is niettegenstaande de pijnstillers nog heel helder van geest en presteerde het om nog hartelijk te lachen toen 't manneke haar niet verstond en op haar vraag een helemaal niet ter zake doend antwoord gaf... chapeau... dan vraag ik me af hoe ik zal reageren als mijn tijd gekomen is... ook zo moedig... ik heb zo m'n twijfels... om op een ander onderwerp over te stappen... ik heb de verwarming aangezet... tja... toen ik meer en meer weerzin kreeg 's ochtends m'n nachtpon uit trekken heb ik de knoop maar doorgehakt en het ding terug aangezet... je wassen in volledig nachttenue is niet bepaald handig en je slaat allicht enkele cruciale delen over... de buitenkat probeert om de haverklap binnen te sluipen... de binnenkat weigert naar buiten te gaan... de schildpad is naar zijn kelder getrokken... allemaal tekens aan de wand... de winter komt in het land... de zomerkleren zijn haast allemaal gewassen en opgeborgen en de winterkleren worden stilaan naar voor geschoven... eerst de tusseninnekes... de zwaardere gevallen moeten nog wat wachten... dat was nu die zomer die zo mooi begon... helaas... nog een dikke week en dan ga ik mijn tweede "shot" halen... t.t.z. één in die vermaledijde heup en één in m'n arm tegen de griep... gewapend tegen de winter.
Alles komt hier weer gelijk op m'n rug gevallen... zoals ik al vertelde... denk ik toch... moest 't manneke zijn 4 voorste tanden laten trekken... afspraak voor dinsdag en ik moest mee om zijn polleke vast te houden... vorige week vrijdag vergadering voor de club met als resultaat een pak werk met brieven voor de leden en de ledenlijst die moest aangevuld worden wat een heel gepriemel is met cijferkes van telefoon- en GSM nummers en mailadressen waar een puntje teveel of te weinig funest is... grote witwas met dito strijkwerk... enfin ik worstel me met horten en stoten door een deel van het werk en ga met manlief naar de kliniek... we zitten daar te wachten in een bomvolle wachtzaal met driekwart allochtonen in allerlei kleurschakeringen... zit over ons een jonge gast met zijn GSM te spelen en om de 2 minuten met een luid gesnurk zijn neus op te halen... dat begon danig op m'n nerven te werken en ik fluisterde in het oor van m'n wederhelft : "dat is precies een varken"... op slag keek die gast me indringend aan en ik keek terug... begon die tegen me op te spelen dat ik "elementaire beleefdheid" miste en nog van dat fraais... ik dan weer : "meneer ik sprak tegen m'n echtgenoot" ... hij : "dat ik als oudere vrouw iets had tegen marokanen"... ik dan weer :"wat heeft dàt er nu mee te maken, het is uw gedrag dat me stoort"... hij : "ik heb liever dat je het eerlijk in m'n gezicht zegt dan achter m'n rug"... ik : "ha dan zal ik het U rechtuit zeggen SNUIT JE NEUS"... en LAP het spel zat erop... die gast begon te tieren en ik te lachen wat hem nog kwader maakte... toen kwam de zuster zeggen dat we moesten stoppen met dat lawaai en hij antwoordde dat hij nog erger zou snurken om mij te ergeren... toen vloog hij buiten... ik had hem nog wel een propere zakdoek aangeboden maar hij weigerde die... en weten jullie wat de clou van dit hele verhaal is... dat 't manneke erbij zat alsof de hemel op hem neergedaald was want hij had mijn gefluister over dat varken zelfs niet gehoord... nou jullie weer... ik moet nog lachen als ik aan dat overdonderde gezicht van hem denk... en die hele wachtzaal vol allochtonen gaf geen kik... nog een geluk voor mij want had ik die allemaal op m'n nek gekregen... HAHA... toen we naar huis gingen wilde man perse de bus aan de overkant van de straat nemen... ik had zo al mijn bedenkingen maar hij begon ook al nijdig te knorren... zijn mond zat vol watten... dus wij die bus op en ja... de verkeerde richting uit... thuisgekomen kon ik niet meer op het net en had er een hele klus aan de boel terug in gang te krijgen... precies mijn dag niet!!!
À la fin, sur la table ou sur le bureau, avant de manger ou après le souper, dans le lit ou le hamac, à poil ou habillés, sur le gazon ou le tapis, avec fond musical ou en silence, dans des draps ou dans le placard
le faire, est toujours un acte d'amour et d'enrichissement. Peu importe l'âge, la race, les croyances, le sexe, ou la position économique...
LIRE EST UN PLAISIR !!!
DECIDEMENT IL EST BON DE LIRE ET LAISSER ALLER L'IMAGINATION, COMME TU VIENS DE LE FAIRE !!!
Na goademenigeloeve denkik mor veur mei is et te waaarem... allee is dat nu weer voor een deftige oktobermaand... we zouden moeten kunnen onze herfsttenuekes dragen en wat gebeurt er... alle zomerspullen die ik weeral voorbarig had gewassen en in de kast opgeborgen... terug uit die kast sleuren en aan m'n bezweet lijf hangen... pppffff... een mens kan afzien zenne... tot overmaat van ramp kwam onze voorzitter me ook nog eens een pak werk op m'n dak gooien... die man weet echt zijn momenten te kiezen... in plaats van te liggen puffen in de tuin zit ik brieven en ledenlijsten te typen tot ik er scheel van zie... pppffff... nog eens... en dat is nog niet alles... 't manneke die verleden jaar al last van loszittende tanden had en een afspraak had gemaakt met de tandarts voor trekken en prothese... en die gelijk we buiten kwamen van gedacht veranderde en de afspraak afzegde... ja die... die kreeg plots "ondraaglijke" tandpijn aan diezelfde bieterkes... ikke hier moest direct telefoneren naar de tandarts of hij stante pede kon komen wat dan nog lukte ook... de tandarts wilde al dadelijk de boosdoeners eruit wrikken maar dat wilde hij niet en hij maakte een afspraak voor overmorgen dinsdag... vandaag is de tandpijn op wonderlijke wijze verdwenen... van de schrik waarschijnlijk... toen begon hij te zaniken dat het toch niet nodig was die tanden te trekken maar ik werd woest en weigerde af te zeggen... nu komt heel die toestand wel heel ongelegen want we hebben donderdag een etentje gepland met vrienden... volgende week weer eentje met ander groepje... in november twee en dat allemaal zonder tanden... het zal voor hem soep met een rietje worden vrees ik... maar ik moet mee naar de tandarts om zijn polleke vast te houden en het woord te voeren... en dat allemaal terwijl ik overstelpt zit met werk voor de club... ik hoor jullie denken : wat zit dat mens dan op haar blog te doen... tja mijn frustraties even van me afgooien... meer is dat niet... maar koste wat het kost... vrijdag laat ik de boel de boel en kom naar onze blogmeeting... sè nà!
Zoals ik al vertelde gingen we het MAS bezoeken... ik met gemengde gevoelens want had er al tegenstrijdige meningen over gehoord... de ene vond het prachtig... de andere rommelig... en ja het is ietwat rommelig maar zoals onze gidse vertelde is dit met opzet zo... het gaat er namelijk om Antwerpen voor te stellen in al haar facetten en daardoor werden er tal van verschillende zaken bijeengebracht die alle met de stad en haar cultuur en economie te maken hebben... iedereen kan vrij binnen... met de roltrappen kom je op elke etage op een soort "promenade" terecht met uitzicht elk op een ander gedeelte van de stad... dat alleen is de moeite waard... heel bovenin kom je op een open terras waar je een prachtig panoramisch zicht hebt over heel onze koekestad... de zalen kan je alleen bezoeken als je een toegangsticket koopt... al bij al een aanrader... door m'n slechte been had 't manneke zijn goed hart laten zien en de auto genomen... beetje een probleem om de wagen te parkeren want het "Eilandje" is één grote bouwwerf... na lang zoeken hadden we eindelijk een plaatsje gevonden waar we het MAS bijna konden aanraken... jammer genoeg moesten we helemaal rondom het dok lopen... na afloop dezelfde weg terug tot ik met een diepe zucht van opluchting m'n derrière in de auto kon neerpetsen... ik watertandde toen ik aan m'n relaxzetel dacht maar helaas de terugtocht heeft ons zowat anderhalf uur gekost... ellenlange files overal... om van ellende te gillen... stel dat je dààr elke dag inzit... ik kreeg er de bibberatie van... toch maar eens doen maar dan liefst met tram en bus.
Gisteren gaan petanquen... we hadden gasten van de een of andere club die ons amateurkes eens wilden inmaken wat lelijk tegenviel... voor hen dan toch... wij laten ons niet op de kop zitten he en we speelden de pannen van het dak... na de match had ik een dorst om U tegen te zeggen en heb met smaak een duvelke binnengekapt... nadien vroegen de vrienden ons nog een ronde golf mee te spelen en ikke in ietwat benevelde toestand heb warempel goed gespeeld... soms sta ik versteld van mezelf... ja nog altijd... toen we naar huis wilden stond er een dame naar mij te wuiven en rara wie was het... ons Bo die met haar zilveren van 't zonneke zat te genieten... de zilveren ook met een duvel en een verzaligde glimlach... jammer genoeg stond mijne zilveren al aan de auto druk te gebaren dat ik moest komen want hij was moe en wilde naar huis... eeuwig zonde toch... thuis is zijn eerste werk dan de TV aan... zetel in en snurken... ach ja... ik moet eerlijk bekennen dat hij de laatste tijd heel voorkomend is en me ontziet dus voor wat hoort wat he... vandaag op de golf ging het stukken slechter... ik heb in maanden niet zo slecht gespeeld... een koe met een houten poot zou het beter kunnen... ik zal wel nooit aan de top van de golfsport-ladder geraken... helaas!
Morgen naar de dokter en afwachten wat die gaat zeggen of doen... ik ga nu nog wat TV kijken als ik de kans krijg tenminste anders wordt het een boek... tot later!!!
