Naam : Myette, woon in Antwerpen, heb 1 man, 1 dochter, 1 zoon, 1 schoonzoon, geen kleinkinderen, 1 schildpad, ben Boogschutter, verjaar in november, ik hou van lezen, crypto- grammen, schrijven, com- puteren, bloggen, minigolf, nieuwe contacten maken, pret maken met vrienden.
100% 150% 200% LOEP
REAGEER EENS OP MIJN SCHRIJFSELS ZODAT IK WEET DAT IK NIET TEGEN DE MUREN PRAAT
Vandaag zijn we allebei onze jaarlijkse griepspuit gaan halen... ik heb het 'm weer gelapt zene... àlles in m'n tas geborgen... briefje met lijst van medicatie waarvoor ik een voorschrift moest hebben... overschrijvingen voor de bank die ik onderweg zou binnengooien... en tatati en tatata... toen we bij de dokterspraktijk parkeerden kwam ik tot de ontdekking dat de spuiten nog in m'n koelkast zaten... manlief teruggestuurd onder luid gesakker natuurlijk... het was er zo druk dat we nog meer dan 2 uren moesten wachten dus maar wat boodschappen gaan doen... het was al 1 uur toen we thuiskwamen... na het eten kreeg ik plots zin om naar de koekestad te trekken om misschien een leuk bloesje of pulleke of rok te vinden... wat een misrekening... het enige wat ik aan m'n stadstrip heb overgehouden zijn zere voeten... ik heb zelden zo'n lelijke collectie peperdure misbaksels onder ogen gekregen als vandaag... schreeuwerige tweed gevallen... scheve rokken met lappen erop... kleedjes gemaakt uit wat wij vroeger "voeringstof" noemden... toen ontdekte ik een mooi paar schoenen... elegant en toch comfortabel... hadden ze toch mijn maat niet zeker... van pure ellende ben ik dan maar de metro ingedoken voor een tram naar huis... mijn enige troost is dat dit alles me geen cent gekost heeft... ben ook niks gaan drinken... de stad zal mij de eerstvolgende weken of maanden niet meer zien... in november moeten we naar een Jubileum van vrienden en die zullen me zien verschijnen in een van m'n oude outfits... heb zojuist een telefoongesprekje gehad met een vriendin over kleding zoeken en de verschrikking van paskamers in het bijzonder... als je wat teveel met jezelf ingenomen bent moet je maar eens wat kleren gaan passen... ik kom gewoonlijk piepklein weer buitengeslopen... schaamrood op de konen... gekrompen tot een niemendalletje... eens thuis gekomen ga ik dan voor MIJN spiegel staan die een heel wat flatteuser beeld geeft en probeer zo m'n ego op te krikken... ik kan jullie verzekeren dat er dagen overheengaan voor ik me weer onder de mensen durf wagen... hahaha... ik overdrijf nu wel wat hoor... galgenhumor noemt men dat... Enfin ik heb m'n leed weer eens uitgebalkt en ga nu verder met wat ik aan het doen was... wat was dat ook alweer... ach ja dàt was het... tot morgen besten... Myette
Je ziet hoe ik verder door het leven moet... alleen gekleed door m'n haar...
Wat een prachtige dag alweer... we zijn wel gezegend de laatste weken... half oktober en nog steeds volop zon... ben juist terug van de golf en ik straal al even hard als ons zonneke... ja watte... vandaag ging alles als vanzelf... ik heb wel juist niet de taart gewonnen maar het scheelde niet veel... na enkele weken gespeeld te hebben als een rund... een stom rund dan nog... voelde het goed aan weer eens iets te presteren... nu zullen jullie wel denken :"waar maakt dat mens zich druk over" maar dat neem ik er wel bij... ik heb me geamuseerd en voel me weer opgeladen om de ongeduldig wachtende was en strijk aan te pakken... "ja direct he... nog effe wachten... ben met de mailtjes en het blog bezig en als dàt gedaan is ga ik aan jullie beginnen"... ziezo die heb ik eens even op hun plaats gezet... altijd dat gejacht ook... Ben gisteren bij de zoon de gordijnen gaan ophangen en tegelijkertijd eens eventjes alles een sopje gegeven... stilaan komt er orde op zaken... ja de jongen moet alles alleen doen nà zijn werk... de anderhalve kat moet ook nog verzorgd worden... dat kleintje is een echte deugniet... heeft van niks schrik... valt alles aan wat beweegt... één en al pep en fut... maar grappig om naar te kijken... van tijd tot tijd gaat ze in haar mandje liggen om een hazenslaapje te doen en na amper 10 minuten is ze weer klaar voor een nieuwe ronde... Ziezo ik ben er ook klaar voor... ga eerst de was attaqueren en dan de strijk... dada tot later dan maar he... Myette
Wel wel... ik heb met die tatoes wel reacties losgeweekt... ik vind het fijn dat jullie zo reageren... dan weet ik tenminste dat er lezers voorbijkomen... even een rechtzetting... meisjes (en jongens) als jullie hier of daar op een intiem plekje iets hebt laten tatoueren vind ik dat best... en zonder mijn toestemming doen jullie ook maar hoor... een vlinder of bloem of hartje kàn sexy zijn zolang je hele lichaam er maar niet vol mee staat... ik vind het gewoon zonde dat je een jonge frisse huid laat onderkladden met serpenten en ander gedierte... vind dat echt niet sexy... die frisse huid houdt je niet zó lang... als je dan perse beschilderd wil worden zou je het beter doen wanneer je ouder wordt om de rimpels en vouwen wat te camoufleren... haha... dat tatoes in allerlei vreemde culturen ingeburgerd zijn is me bekend maar wij zijn toch geen afrikanen of indiërs of wie weet nog... er werd me door Labo meegedeeld dat onze eigen zeelui dit deden voor identificatie bij eventuele verdrinking... kan allemaal maar zijn wij dan zeelui... dan heb je ook nog kans later bepaalde schilderingen beu te worden... daar zit je dan... uitgommen kan niet... veel geld neertellen om alles te laten verwijderen of de rest van je dagen rondlopen tot aan je nek dichtgeknoopt... het is gewoon een rage nu en rages gaan voorbij... een oorring of ergens een piercing kun je achteraf verwijderen als je er genoeg van hebt maar tatoes niet... nog zoiets waar mijn nuchter boerenverstand niet bij kan... waarom iemand in hemelsnaam zich laat verminken met piercings... ik vind dat eng... zelf heb ik nooit gaatjes in m'n oren willen hebben alhoewel dat in mijn jonge jaren mode was... maar ja ik ben niet zo'n modebeest... ik pik eruit wat mij bevalt en de rest lap ik aan m'n botten... eigenzinnig mens ben ik... altijd geweest... wat mijn moeder vroeger noemde : "opstandig"... Laat het jullie niet aan het hart komen lieve mensen... protesteer en reageer gerust... ik vraag niet beter... dat brengt leven in de brouwerij... Ik verlaat jullie voor vandaag... ma moet gelucht worden en vanavond komen er vrienden op bezoek dus weeral werk aan de winkel... tot later... groetjes van Myette
Ik ben in een nostalgische bui en op zoek gegaan op het net en dit gevonden... vind ik mooi... nogal zoeterig maar toch het heeft iets dat mij aanspreekt... vandaag dan toch... groetjes van Myette
Misschien dat ik hiermee op lange tenen trap maar ik begrijp niet hoe mannen en vrouwen uit vrije wil zich zo laten toetakelen... ja ik weet ook wel dat het in de mode is maar toch... daarstraks werd er bij mij aangebeld en toen ik aan de deur kwam stond daar een knoest van een kerel... tenminste ik denk dat het een kerel was want met al die tatouages kon ik het niet zo goed zien... nu ben ik niet zo vlug bang maar ik moest me toch eventjes vermannen om niet een stapje terug te doen... ik trok m'n schouders zo breed mogelijk en schalde luid : JA!!! waarop er uit dat monument een heel lief stemmeke kwam : Madammeke het schijnt dat wij hier de ramen moeten komen poetsen... ik dan weer : NEE dat kan niet want ik heb al een ruitenwasser... waarop het gevaarte antwoordde : jawel maar die heeft de zaak aan ons overgedaan... dan kwam er uit hun wagen een tweede kolos aangewaggeld die mogelijk nog erger beschilderd was... heel waarschijnlijk om zijn maat bij te staan tegen dat agressief vrouwmenske... daar kon ik natuurlijk niet tegen op en we hebben dan een afspraak gemaakt voor volgende week tegen dezelfde prijs (ik heb het hier nog altijd over die ramen hoor)... we namen heel vriendschappelijk afscheid en ik heb ze nog nagewuifd toen ze wegreden... dit alles om te zeggen dat schijn dikwils bedriegt... onder al die verf zaten twee vriendelijke jongens maar waarom doen ze dat toch... is het als afschrikking bedoeld of wat... toen m'n zoon in zijn tienerjaren zat was ik als de dood dat hij op de ene of andere dag met zoiets zou binnenkomen wat gelukkig niet gebeurd is... wèl een oorknop maar die heeft maar 2 weken standgehouden want elke keer hij in m'n buurt kwam kneep ik m'n ogen dicht en dat heeft schijnbaar geholpen... toen hij zich eens een kaalkop had aangemeten was m'n steevaste commentaar : Alcatraz en dat hielp ook... nu hij 34 is denk ik dat dàt gevaar geweken is alhoewel je weet maar nooit... het oud zot misschien... Meisjes zijn ook al aangestoken door de tatouagekoorts en dat vind ik zo mogelijk nog erger... zo'n jonge frisse huid verknoeien... en als bij het ouder worden het hele boeltje begint uit te zakken zakken die prachtige afbeeldingen ook mee... daaraan denken ze natuurlijk niet... och dat zijn mijn problemen niet... ze doen maar... doch begrijpen doe ik het niet... nog een goeie avond verder... Myette
Heb vandaag helemaal geen inspiratie... er gebeurde ook niks maar dan ook niks... daarom zet ik hier dan maar een foto van mezelf op... in mijn dromen zie ik er toch zo uit... mooi he... heb ik gepikt op het net bij Google... die man heeft letterlijk àlles in huis (haha)... tot later misschien... kom dan maar eens langs... Myette
Dag allemaal... heb niet geblogd de laatste dagen want te druk met andere zaken... gisteren kregen we weer eters en dat vergt aansleuren van voer en daarna het koken van dat voer... kruipt veel tijd in... het was gezellig... heb niets laten aanbranden niettegenstaande de nodige glaasjes wijn... had vanmorgen wel een houten kop maar ben toch gaan golfen... was beter thuis gebleven want heb gespeeld als een koe... slecht dus... maar de frisse lucht heeft de wolkskes in m'n hoofd wel opgeklaard... volgende vrijdag krijgen we weer een lichting en dan ben ik er even door... ja ik was door de ziekte van m'n moeder achter op m'n programma... in de volle zomer heb ik niet veel zin om te gaan staan koken en bakken... veel te warm... dus nu ben ik de hele reeks aan 't afwerken... dan kan ik even op m'n lauweren gaan rusten en wachten op een uitnodiging van hèn... lekker de beentjes onder iemand anders tafel zetten en zich laten bedienen... De zoon is bijna klaar met zijn verhuis... d.w.z. hij woont er al maar moet nog het een en andere schilderen... ik ben nu met zijn gordijnen bezig... ik zie alweer licht aan het eind van de tunnel... jaja we komen er wel... De 2 poezen... Minneke de oudste en Chita het mormeltje zijn dikke vriendinnen geworden... die kleine heeft zelfs de oudste terug aan het spelen gebracht... ja zo'n jong geweld in huis houdt je fit en alert he... Vandaag zal ik even niet moeten koken... kliekjes opwarmen wèl want ik heb natuurlijk weer veel te veel klaargemaakt gisteren... altijd bang dat m'n gasten op hun honger zullen blijven zitten... het nadeel is wel dat je na 3 dagen dezelfde kost opwarmen je er niet veel trek meer in hebt... ik zal het wel nooit afleren vrees ik... Heb m'n mailtjes ook al verwaarloosd en kreeg juist bericht binnen van een vriendin die vroeg of ik soms ziek was of zo... moet ze nog gaan geruststellen... ga ik nu doen zie... tot later en de groetjes van Myette
Hallo allemaal... ben juist terug uit 's Hertogenbosch... prachtige dag gehad... de dag begon weliswaar met een dikke mist maar 's middags klaarde het weer op en kregen we een heerlijk zonnetje... de St. Janskathedraal is een kanjer van een bouwwerk en een bezoekje meer dan waard... de tocht op de Binnendieze was een verrassing want ik dacht dat het zoiets zou worden als de Brugse Reien maar nee men vaart voor een groot deel onder de stad door... heel speciaal... onze lunch in de Dry Hamerkes was voortreffelijk en de Bossche Bol als afsluiter was ook erg te genieten... ik ben meer dan tevreden en volledig uitgerust... klaar om er terug tegenaan te gaan... morgen boodschappen doen voor mijn eters zaterdag... de mama gaan opzoeken... alvast de soep maken en iets bakken zodat ik het zaterdag wat rustiger aan kan doen... dat komt allemaal dik in orde... Zojuist een mailtje gekregen van de zoon met foto's van zijn 2 poezen... Minneke, de oudste, stond eerst wat wantrouwend tegenover het kleine mormel maar is ondertussen volledig bijgedraaid en nu spelen ze samen dat het een lieve lust is... misschien dat Cheeta de oudere kat zo jong en alert houdt want die is eerder aan de luie kant... zoonlief was overgelukkig dat zijn 2 poezebeesten vriendjes zijn geworden en de mama hier natuurlijk ook omdat zoon gelukkig is... zo gaat dat he... Ik moet bekennen dat ik toch wel wat moe ben... zo'n hele dag achter een gids aansjouwen voel je in de benen... ga vandaag maar eens vroeg slapen... tot ziens mensen... Myette
Morgen vertrekken we voor een dagtocht naar 's Hertogenbosch... stadswandeling met gids... bezoek aan de St.Janskathedraal en het NoordBrabants museum en nog een watertochtje op de Binnendieze... ik verkneuter me al op eens een rustige en ontspannende dag zonder poetsen en aanverwante artikelen... wat lol maken met de vrienden... want als er te lachen valt is de deze erbij... ik heb niet bepaald een hekel aan schoonmaken maar alles met mate is mijn leuze... en afwisseling van spijs doet eten... zo ken ik nog wel wat van die spreuken maar ga ze niet allemaal afraffelen... dit is alleen maar om jullie duidelijk te maken dat ik er genoeg van heb... kotsbeu ben ik het... kan geen vod of zeemlap meer zien... toch voor een tijdje... een van de goeie kanten aan ouder worden is dat je vlugger vergeet... dat heeft soms zijn voordelen... zondag hadden we onze kaartavond met een groepje vrienden (4 stellen of koppels zoals wij dat zeggen) en dan worden er moppen getapt... wij lachen al jàren met dezelfde grappen want we zijn die elke keer vergeten... over de nadelen zal ik maar zwijgen... die zijn er ook en zelfs heel vervelende maar ja... zolang we er zelf mee kunnen lachen is het niet zo erg... dat vergeten is ook goed voor je conditie... menslief ik loop wat trappen op en af bij mij thuis... wij wonen boven de garage en in de plaats achter de garage staan de wasmachine... extra koelkast en diepvriezer... dan ga ik naar beneden om bvb iets uit de vriezer te halen... zie dat de wasmachine zijn programma heeft afgedraaid en ga naar boven mèt de was maar zónder diepvries... ga terug naar beneden en zie onderweg dat de post in de brievenbus steekt... naar boven mèt de post maar zónder... en zo verder tot ik van uitputting in m'n zetel plof... een boek pak en op slag àlles vergeet... ja zo gaat dat in huize Myette... ik herinner me nu plots dat ik nog het een en ander te doen heb voor morgen... we moeten al vroeg vertrekken en gewoonlijk hang ik dan onze kleren al klaar dat spaart tijd maar... ze hadden ons prachtig weer beloofd... ik weet niet hoe het bij jullie is maar hier in Antwerpen is het mistig en guur weer... dus wàt ga ik aantrekken... groot probleem... dat vraagt enig denkwerk... zal er maar aan beginnen... tot later... Myette
Verhuizen bah... bah... bah... de zoon is gisteren verhuisd... ben vrijdag de boel gaan uitmesten... letterlijk... de mannen hadden de vorige dagen het houtwerk afgeschuurd wat heel wat stof rondslingert... en het plafond en de muren geschilderd wat dan weer heel wat spetters teweeg brengt... enfin dat was de taak van de "mamma" die kon met dweil en zeemlap zich eens te buiten gaan... vrijdagdagmorgen met goede moed vertrokken... eerst dan maar de ramen eventjes lappen... ja eventjes... de vorige bewoonster... een oude dame... had kennelijk nog nooit gehoord van ramen lappen... laat staan van houtwerk afsoppen... voor elke vierkante meter moest ik proper water nemen... er stonden dan ook nog overal voorzetramen in wat betekent dat je die eerst moet losschroeven enz. enz.... na dat jobke keukenkasten uitsoppen... zelfde scenario... een vettig werkje... ik ben 's avonds naar huis gestrompeld... m'n rug had het begeven... vroeg naar bed en de volgende ochtend zo stijf als een plank eruit gekropen... Zaterdag was de grote dag... DE verhuis... daar hadden ze mij niet bij nodig... ben na de middag teruggegaan om verder te helpen... chaos alom... ze hadden alles zowat lukraak binnengekwakt... met vereende krachten orde op zaken gesteld... badkamer gesopt... die was al even vuil als de rest... maar je hebt wel voldoening van je werk... achteraf dan toch... de zoon was wreed content want zijn living hebben we in orde kunnen brengen... die sukkel had 2 nachten doorgewerkt en stond op de rand van een inzinking... Zondag rustdag... zoon wilde de hele dag slapen... belde me zonet op om te vragen of ik het oude appartement morgen kom opruimen... het leven is toch één groot feest nietwaar... vanavond hebben we onze kaartavond en ik heb mezelf eens lekker verwend... haar gewassen... nagels gedaan... had daar niet veel aan te vijlen want die waren al afgesleten ... en nog zo van die vrouwelijke badkamerbezigheden... Tussen ( ) de katten zijn gisteravond naar de nieuwe flat overgebracht en voelen er zich al goed thuis... als dàt geen goed nieuws is... Minneke, de oudste, voelde zich in dat leeg huis niet op haar gemak... dacht zeker dat het baasje haar ging achterlaten... Cheeta, het kleine mormel, trekt zich van de hele boel niks aan en gaat dapper door met het baasje z'n voeten te spelen... letterlijk en figuurlijk... dat beest heeft iets met voeten... daar kan ze niet afblijven... het is een gezond en levendig deugnietje geworden... Ik ga me nu terugtrekken... als je even niets hoort... niet ongerust worden ik ben aan het poetsen... kom wel weer boven water als de boel aan kant is... tot dan... Myette
Nog even een klein vervolg aan vorig verhaaltje... tja onze tienerjaren waren soms een kwelling... wij waren niet zo zelfzeker en brutaal als de jeugd nu is... ons werd ingehamerd respect voor ouderen te hebben... daar ben ik in het algemeen nog mee akkoord maar sommige ouderen verdienen helemaal geen respect... op die firma vroeger zaten heel wat ..zakken (zèlf in te vullen)... die jonge knullen ach die wilden gewoon wat dollen... allemaal heel onschuldig... maar bepaalde oudere "heren" gingen wat verder... niets handtastelijks of zo maar met dubbelzinnigheden... sexuele intimidatie was toen nog niet uitgevonden denk ik... jonge meisjes van mijn generatie hadden er geen verweer tegen... ikzelf volstond met koud en afstandelijk gedrag (pokerface) en dat hielp wonderwel... na wat eerste pogingen doofden ze uit als een kaars... nu was ik al wel gewend aan puberaal gedrag van mijn klasgenoten (gemengde school) en kwam het niet helemaal als een schok maar toch... als je zo spitsroeden moet lopen door hagen van starende mannen... prettig is anders... zo had je ook nog de bouwvakkers... in mijn jonge jaren kon je gewoon niet voorbij zo'n huis in aanbouw komen zonder een fluitconcert te moeten trotseren... dat mag nu niet meer... probeer maar eens elegant en schijnbaar onbezorgd voorbij zo'n horde kerels te stappen... ik had gewoonlijk al m'n aandacht nodig om niet over m'n eigen voeten te struikelen... ach ja "those were the days"... in die tijd kon ik het niet appreciëren maar ik ga niet hypocriet doen... soms zou ik willen dat er nog eens zo'n fluitconcert voor mij gehouden werd... helaas... Met deze weemoedige biecht sluit ik hierbij af... ga me wijden aan m'n huishoudelijke plichten... groetjes van Myette
Onverwacht vrijaf vandaag... toen ik me klaarmaakte om naar de golf te gaan begon het te regenen dus nu zit ik lekker thuis te computeren... deze voormiddag even boodschappen gedaan voor morgen want dan komen de kinderen eten... straks is het kaarten bij ons... alleen de vrienden van m'n man en dan trek ik me bescheiden terug achter m'n PCke om de heren niet te storen... jaja zo ben ik... bescheidenheid is mijn naam... Toen ik pas op kantoor aangenomen was na de handelsschool was ik nog net geen 18 en zo verlegen dat ik... alleen al bij het idee m'n mond te moeten opendoen... zo rood werd als een biet (een tomaat mag ook)... wij waren toendertijd nog helemaal niet zo zelfzeker als de meisjes nu zijn... ik zou niet meer terug in de tijd willen want ik voelde me er helemaal niet prettig bij... Ik zat als steno-dactylo op een grote zaal helemaal achterin met nog een boel andere dactylo's (in de "pool") en de jongste moest elke dag om 4 uur alle afgewerkte dossiers naar beneden brengen op de verkoopdienst... dat betekende eerst de hele zaal doorlopen voorbij de mannen van de boekhouding die natuurlijk allemaal de nieuwelinge bekeurden... dan enkele trappen af en weer een hele lange zaal door met aan de ene kant zo'n 50 mannen van de technische dienst en aan de andere zijde ook zo'n 50 stuks technisch tekenaars... tegen dat ik bij de verkoopdienst aankwam stond het water me in de schoenen... op de verkoopdienst zelf zaten dan de correspondenten waar ik die dossiers moest aan kwijtraken... spitsroeden lopen noemen ze dat... de terugweg was zo mogelijk nog erger want dan kon ik me niet meer vastklampen aan die dossiermappen... tot overmaat van ramp zaten er bij die tekenaars enkele specimen onder die ik had leren kennen bij de tafeltennisclub van de firma... ene ervan was DE lolbroek van de bende... eens riep hij me toen ik voorbij kwam strompelen en zegde me dat hij een geschenkje voor me had... ik durfde hem niet negeren en toen ik bleef staan duwde hij me een luciferdoosje in de hand met het verzoek er eens in te kijken... wat ik niet durfde weigeren... het zat vol dode vliegen... die had hij speciaal voor mij gevangen verklaarde hij luidkeels... kun je je voorstellen de hilariteit rondom... al die slungels die plat lagen van het lachen... ik ben gelukkig gezegend met een pokerface maar eens in de gang gekomen moest ik toch even tegen een muur gaan hangen om te bekomen... als het mij nu moest overkomen zou ik zelf er het hardste om lachen maar toen... een andere keer had hij een peer voor mij meegebracht... toen er weer een nieuwe dactylo werd aangenomen was ik dolblij want van dat karwei was ik van dan af vrijgesteld... het heeft echter wel zijn sporen nagelaten... ik heb nog steeds een hekel aan vliegen... levende EN dode... Ziezo dat moest ik even kwijt... ik ga nog maar wat verder rondlummelen... ben benieuwd of ik nog bezoek op m'n blog ga krijgen want de laatste dagen is het hier maar stillekes... tot kijk... Myette
Hallo allemaal... vandaag is het de dag van God en Myette... m.a.w. ik neem even een rustpauze... gisteren kregen we onze vrienden uit Brussel op bezoek en dat is om 3 uur koffie met iets erbij (zelf gebakken taart)... dan aperitief met wat hapjes... vervolgens uitgebreid maal met voorgerecht, hoofdgerecht, dessert en koffie na... dus eigenlijk doe je niet veel anders dan tafel dekken en afdekken... terug dekken enz. enz. daarna de afwas en het opruimen... om nog niet te spreken over de voorbereidingen... ik kan eventjes m'n keuken niet meer ZIEN... gelukkig kregen we deze middag op de golf na het spelen in plaats van de gebruikelijke prijzen iets te eten nl. gebraden kip met frietjes en dat heeft me uitstekend gesmaakt... ik kook over het algemeen wel graag maar verleden week had ik ook al bezoek met alles erop en eraan en nu is het voor mij eventjes genoeg geweest... De volgende dagen ga ik me wijden aan de verhuis van zoonlief... dat wordt poetsen tegen de klippen op... eerst het nieuwe appartement en dan het oude uitmesten... njamnjam... dat wordt genieten... dat meen ik niet echt hoor maar zo probeer ik mezelf moed in te pompen... Dus vandaag neem ik het ervan... ga nu nog maar wat verder rondlummelen... tot later... doei... Myette
Het is gelukt met de Kiddy... normaal komt die nooit binnen maar deze namiddag was hij stiekem de garage ingeslopen... we hebben hem dan klem kunnen zetten in een hoek en vlug in de bak gestopt... dan ermee naar de dokter... en ja dat pootje was gewond geraakt en vreselijk ontstoken... ze heeft alles moeten openmaken en ontsmetten... spuitjes antibiotica gegeven... tot daar alles goed maar we zaten wel met het probleem dat we hem na ca. 7 dagen weer op controle moeten brengen en... na 3 dagen van vergeefse jacht zagen we dat niet zo zitten... hebben hem dan maar in het tuinhuisje geïnstalleerd met kattenbak, water, eten en bed... nu maar hopen dat hij daar de boel niet afbreekt want toen hij daar in die bak zat dachten de mensen zeker dat we met een jonge leeuw op stap waren zo erg rammelde hij met dat kot... Deze morgen toen ik m'n ogen eens lodderig opentrok scheen de zon al uit alle macht... haha dacht ik... vandaag ga ik het eens heerlijk rustig aandoen... dat was echter buiten de waard gerekend... de waard dat is m'n echtgenoot... m'n man en rustig kennen elkaar niet... het begon al met de vraag... zouden we vandaag niet eerst eens naar de Makro kunnen gaan... ik heb nog wat tegengesparteld maar uiteindelijk om van het gezeur af te zijn maar toegezegd... kwamen we van de Makro thuis zagen we Kiddy in de garage zitten... dus weer op jacht en naar de dokter... dan Kiddy's chalet in orde gebracht... toen was het weeral tijd om te gaan koken... enfin dat is nu ook van de baan en het zal een flinke moeten zijn die mij vandaag nog uit m'n stoel krijgt... Gisteravond met vrienden gaan eten... zalig eens niet moeten koken en bediend worden... van tijd tot tijd moet dat ook eens kunnen vind ik... spijtig dat het zo duur uitkomt want anders... een flesje wijn erbij... wat prietpraat verteld en goed gelachen en mijn accu is weer opgeladen... Deze avond wordt het wat TV kijken... de serie "Kinderen van Dewindt"... vind ik wel goed... "Thuis" heb ik van de eerste aflevering gevolgd... waar ik ook gaarne naar kijk is "Midsomer Murders" maar ik snap niet waar ze al die slachtoffers blijven halen... dat dorp telt 3 man en 1 paardenkop maar de lijken vallen er als vliegen... normaal genomen zou er allang niemand meer in leven zijn maar ze blijven maar komen en vallen... Tot kijk beste lezers... morgen nog wat nieuws... als je dat nieuws wil noemen... ik klets maar wat af... Myette
Ik kreeg hier op m'n blog een reactie dat ik het wat rustiger aan moet doen... och ik zou niet liever willen... lekker bloggen... lezen... wat rondlummelen in de tuin en nog zo van die zeer plezante dingen maar... er is altijd een maar he... rust zit er nog niet in voor mij en misschien is dat maar goed ook want als ik m'n moeder daar zo zie zitten niksen in de home krijg ik de griebels... zou me doodvervelen... niettemin soms krijg ik het gevoel dat ik mezelf voorbijloop... ik heb het al eens gezegd dat alles precies in golven komt in het leven... even rustig tij en dan weer ineens komt alles tegelijk op je af... Deze ochtend begon al met een poging Kiddy te verschalken wat spijtig genoeg weer niet gelukt is... hij loopt nog steeds met dat rechtervoorpootje pijnlijk opgetrokken maar als we hem willen pakken kan hij ontzettend ver springen (op 3 poten)... ik had zijn wormpil in wat tonijn geprakt maar ook dat wilde hij niet... hoe dat gaat aflopen weet ik niet... we willen hem helpen maar krijgen de kans niet... Zijn even de was bij de zoon gaan brengen en goeiedag gaan zeggen aan m'n pleeg-kat... Cheeta... ze is nu al dubbel zo groot als in het begin en begint op een èchte kat te lijken... wast zich als een grote... is alert en springt naar alles wat beweegt... zo'n schatje... Dan naar huis en even gaan aanbellen bij de buren... die hadden ons gevraagd om getuige te zijn bij latere euthanasie... papieren getekend... het is wel bangelijk als je vrienden al bezig zijn met die zaken... brengt je weer een stapje dichter naar je eigen vergankelijkheid... je weet wel dat er ooit een dag komt dat... maar dat verdring je gewoon... en dat is maar goed ook anders zou het leven ondraaglijk worden... En om dat leven zo aangenaam mogelijk te maken trekken we deze namiddag weer naar de golf en gaan later met vrienden eten ergens in de koekestad... vermits onze Kiddy niet naar de dokter wil sparen we daarmee minstens 5O euro uit... die zullen we dan maar aan onszelf spenderen... en morgen zien we wel verder... Ondertussen is het weeral tijd geworden om een BOterhammeKE te gaan eten... tot volgende keer lieve mensen... Myette
Vandaag stond m'n dagrooster weer bol van de jobkes... bibliotheek... bank... strijken... koken... wassen... dierenarts... enz. enz... onze Kiddy loopt al enkele dagen op 3 poten te strompelen en we hadden besloten met hem naar de dierenarts te trekken en in een moeite door onze Poekie en hem te laten inenten tegen de kattenziekte en te ontwormen... dat is wel rapper gezegd dan gedaan... eerst reismandjes bij de dokter gaan halen... afspraak maken en dan het grote werk... katten vangen... eerst de Poekie in de garage klem zetten en dan een grabbel en de bak in... ja wadde... dat beest wilde om te beginnen al niet de garage in en heeft me trap op en af gekregen vooraleer het zover was... toen ging m'n man het eens proberen... had ze eindelijk beet maar toen hij ze in dat bakje wilde gooien spartelde ze zo erg dat hij ze los moest laten... dan kwam ik aan de beurt... nu is het zo dat geen van onze poezen echt mak zijn... wij nemen ze ook nooit op de arm of op schoot want dat willen ze gewoon niet... ik met een valse grijns op m'n gezicht en poeslief stemmetje naar de kat geslopen... oortjes en achtereind gekrauwd en dan met ijzeren hand beetgepakt en in de bak... zonder probleem... ik stond zowaar versteld van mezelf... wat een moed... toen moest m'n man numer 2 nog proberen lokken... die zat op het dak van ons tuinhuisje buiten bereik van grijpgrage handen... vanalles geprobeerd... snoepje... extra borstelbeurt... noppes... hij heeft manlief flink gebeten en toen was zijn en mijn geduld op... zijn dan maar naar de dierenarts getrokken met 1 kat... de arts was een piepjonge vrouw... ze vroeg me Poekie vast te houden en wonder boven wonder het schatje heeft me zelfs niet gekrabt of gebeten... de vorige keer heeft ze de dokter nog een flinke haal over de arm verkocht dus hield ik m'n hart vast... of nee ik moest de kat vasthouden... de onderzoektafel en ikzelf zaten onder de haren... dat is van de stress... morgen kunnen we misschien heel dat proces nog eens doormaken want Kiddy is nog steeds niet geholpen... nummer 3 kunnen we zelfs niet strelen dus die zal het zonder dokter en spuit moeten redden... De rest van m'n programma heb ik ook nog kunnen afwerken... dat geeft een voldaan gevoel... nog wat telefoontjes plegen en ik kan op m'n lauweren gaan rusten... voor even toch... morgen gaan we weer op safari... zal jullie op de hoogte houden hoor... tot dan... Myette
Hallo beste mensen... vandaag geen nieuws te vertellen... heb de hele week hard gewerkt en voel me alles behalve "fit en fun"... zit zo maar wat op het net te surfen maar ook dàt kan me niet erg boeien... morgen misschien beter... Myette
Ik heb mezelf leren zwemmen toen ik 15 was... we moesten op schoolreis met de klas... een hele week naar de Ardennen met de rugzak en van de ene naar de andere jeugdherberg... badpak mee want we zouden gaan zwemmen... paniek ten allen kante want ik kon niet zwemmen en een van m'n vriendinnen ook niet... we gingen wel 1 keer per maand met de klas naar het stedelijk zwembad maar daar hingen we dan maar wat aan de rand van het bad te bungelen... we zijn elkaar dan beginnen op te peppen en de eerstvolgende keer dat we naar het bad trokken begonnen we met samen zo'n 1 meter van de rand te gaan staan en ons naar de kant te gooien... dan 1,5 m... dan 2 m... tot we natuurlijk de rand misten en we moesten krauwelen om boven te blijven... en zo is het ons gelukt... steeds iets verder... later kwam dan de vuurproef om het bad in de breedte over te zwemmen... dan in het diepe... waauw... dat was héél eng... echter die watervrees kun je toch niet helemaal meer wegkrijgen als je zo laat leert zwemmen... ik nam me toen vast voor mijn toekomstige kinderen al heel klein het water in te gooien... heb ik ook gedaan... al in de kleuterklas ging ik elke woensdagnamiddag met ze naar zwemles en ze zijn allebei echte waterratten geworden... Als ik in het diepe zwem moet ik m'n verstand op nul zetten want als ik aan al dat water onder mij begin te denken verstijf ik... zo was ik eens bij ons in het Noordkasteel (heel groot openluchtzwembad met vlotten in het midden) naar een van die vlotten gezwommen... dat was een flink eindje en ik was moe... toen durfde ik niet meer terug en heb daar zeker meer dan een uur mijn moed bijeen zitten grabbelen om me terug het water in te gooien... ondertussen lag m'n kersverse echtgenoot (die helemaal niet kan zwemmen) prinsheerlijk op het strand te zonnen onkundig van mijn hachelijke toestand... als het mij nu zou gebeuren zou ik wel een van de andere zwemmers aanklampen om me te begeleiden maar toen was ik nog jong en verlegen... ik ben uiteindelijk toch naar de kant gesukkeld maar heb me op het strand vastgeketend... voor mij die dag geen water meer... Die echtgenoot van mij heeft eens voor heel wat commotie gezorgd toen we eens op vakantie waren in Yugoslavië... we gingen die dag met een klein bootje het water op met ons reisgezelschap... we kregen salami en wijn aan boord... allemaal heel gezellig... toen begon het water woelig te worden... er was storm voorspeld... de bootsman had juist gezegd dat we toch maar beter rechtsomkeer konden maken voor het te gortig werd... ik zat heel stilletjes in een hoekje te doen alsof ik niet zeeziek aan 't worden was... eensklaps rumoer aan dek... geroep van "man over boord" en "dat is de man van die mevrouw daar" met alle ogen op mij gericht... en ja hoor toen ik naar de reling stormde zag ik in de verte m'n man dobberen... strooien hoed en zonnebril op... rechtop staand in het water al peddelend... ik moest dan nog de bootsman aan het verstand brengen dat m'n man niet kon zwemmen... in mijn gebroken duits... het ging er bij die man gewoon niet in dat er iemand NIET kon zwemmen want die mensen daar zijn geboren en getogen in en aan het water... ik heb hem bijna over boord moeten duwen... toen hij eindelijk het water in dook was er al een jongen op zijn luchtmatras naar m'n man gepeddeld waar hij op kon blijven hangen tot de boot gedraaid was en hem is komen oppikken... toen hij aan boord werd gehesen... hoed en zonnebril nog op... stond hij daar triomfantelijk te grijnzen en het applaus in ontvangst te nemen terwijl hij mij niet zag staan... het heeft toen niet veel gescheeld of ik had hem terug over boord geduwd... later die nacht kwam de reactie en had meneer een borrel nodig om te kunnen slapen... de volgende dag probeerde ik hem te overhalen toch eens te proberen zwemmen met als argument dat het nu toch bewezen was dat... als hij mèt hoed, zonnebril, hemd, short en schoenen zo'n dik kwartier staande kon blijven drijven... het toch een fluitje van een cent zou zijn om even op zijn rug te dobberen... maar nee hoor niks gedaan... hij kan nog niet zwemmen en ik heb het opgegeven... Dat zwemverhaal kwam bij me opborrelen toen ik bij Caerwyn over zijn bijna verdrinkingsdood las... moest dat toch even kwijt... Genoeg gebabbeld voor vandaag... de kinderen komen eten... heb vlug even de strijk gedaan en nu moet ik toch aan de soep en de rest beginnen... tot weerziens... Myette
Je ziet hoe ik verder door het leven moet... alleen gekleed door m'n haar... 
Ik ben in een nostalgische bui en op zoek gegaan op het net en dit gevonden... vind ik mooi... nogal zoeterig maar toch het heeft iets dat mij aanspreekt... vandaag dan toch... groetjes van Myette
Heb vandaag helemaal geen inspiratie... er gebeurde ook niks maar dan ook niks... daarom zet ik hier dan maar een foto van mezelf op... in mijn dromen zie ik er toch zo uit... mooi he... heb ik gepikt op het net bij Google... die man heeft letterlijk àlles in huis (haha)... tot later misschien... kom dan maar eens langs... Myette
Hallo beste mensen... vandaag geen nieuws te vertellen... heb de hele week hard gewerkt en voel me alles behalve "fit en fun"... zit zo maar wat op het net te surfen maar ook dàt kan me niet erg boeien... morgen misschien beter... Myette
