Verdorie en nog eens verdorie... je kan geen radio of TV meer aanzetten of je hoort en ziet stommiteiten... net nu ik ietwat bekomen was van Trump komen ze weer aanzetten met rellen om Zwarte Piet... gaat dat nu nooit stoppen... moeten we hier al onze tradities overboord gooien voor die ondankbare vreemdelingen die hier onderdak en steun krijgen maar niet akkoord gaan met onze gebruiken... ik die vroeger altijd die "arme allochtonen" verdedigde tot ongenoegen van mijn andere helft begin ze stilaan zo beu te worden als kouwe pap... ik vind warme pap al niet alles dus koude helemaal niet... ze hebben de mond vol van "racisten" hier en "racisten" daar maar verdorie... en nog eens verdorie... ze staan zelf stijf van het racisme... ik ben voorstander van tolerantie maar te veel tolerantie stinkt... in Frankrijk willen ze de kerststal ook afschaffen... waarom tolereren wij dan nog hun soepkleren en onverdoofd slachten en nog wat van die zaken... jaja tolerantie en respect voor andersdenkenden... dat zit er bij ons ingebakken maar bij hen blijkbaar niet... het begint bij kleine toegevingen en als we niet eindelijk eens onze poot gaan stijfhouden zitten we binnenkort allemaal Allah te aanbidden.

Dat moest er weer eens even af... nu terug naar het meer prettiger nieuws... eigenlijk geen nieuws maar een gezellig etentje met onze buren/vrienden ter ere van ons 60-jarig huwelijk... wij wonen al 55 jaar naast elkaar en zijn al even lang vrienden... het was leuk...  en lekker ook.

Gisteren zoals gewoonlijk zoon met hond ontvangen... zoon moest het stellen met soep van het huis want moeders had geen zin in koken... ze vonden het allebei lekker.

Kerstmis gaan we bij zoon... zijn zus en schoonbroer geven forfait want het zit nog altijd scheef tussen hen... zodoende moeten pa en ma hun tijd verdelen tussen de twee partijen zonder zich te willen moeien... iets wat voor 't manneke geweldig moeilijk valt... soms zou ik hem een tape op de mond moeten plakken om hem stil te houden... ach... het gaat niet altijd zo vlot als je wel zou willen maar je moet het maar nemen zoals het uitkomt.

13-11-2016 om 10:47 geschreven door Myette

Toen ik deze ochtend het nieuws hoorde op de radio en daarna de overwinningsspeech moest aanhoren werd ik gewoon misselijk... die hypocriete kerel te horen brullen over zijn "wonderful wife" en zijn "wonderful family" die stuk voor stuk werden voorgesteld en al stonden te likkebaarden in het vooruitzicht van de belangrijke en vetbetaalde postjes ze gingen krijgen... werd me echt teveel... een man die belastingen ontdook zou de hoge inkomens zwaar gaan belasten ten voordele van de lage inkomens... en dat geloven die onnozelaars daar... weer een bewijs dat Amerika bevolkt wordt door een groot aantal debielen... excusez le mot... ik word er zo kwaad van... hij heeft zowat meer dan de helft van het land beledigd en die dikhuiden stemmen dan nog voor hem... ongelooflijk... en dat "ongeleid projectiel" wordt "mister president" en daardoor zowat oppermachtig... ARM AMERIKA!

Wat mij en zoveel anderen angst aanjaagt is de invloed die hij gaat uitoefenen... een invloed die niet gebaseerd is op gezond verstand... hij is zo'n man die eerst doet voordat hij nadenkt en die super-egos zijn ook bijzonder lichtgeraakt.

Ach... wat baat het dat geklaag... ik hoop alleen dat ze daar spoedig zullen inzien welke grote fout ze hebben begaan en dan moeten ze wel 4 jaar lang met "hun verbrand gat op de blaren blijven zitten"

Wat mezelf betreft... ik ben duizelig opgestaan en het wil maar niet beteren... het zal een rustige dag worden hier.

09-11-2016 om 10:10 geschreven door Myette

We zijn al enkele tijd aan het sukkelen met onze centrale verwarming waarvan de waakvlam telkens spontaan dooft... zo ook weer de vorige dagen... ik moet dan de kelder in en op mijn knieën voor dat beest gaan zitten om die veilleuse weer aan te krijgen... iets dat echt niet gemakkelijk gaat... gisteren kwamen we thuis van ons maandelijks ontbijt met vrienden en we hadden weer prijs... koud... steenkoud in huis... dus trok bibi weer naar beneden gewapend met stekskes en begon aan haar taak... psjt... psjt... psjt... na zowat 10 pogingen trok ik vloekend terug naar boven... trok enkele truien aan... wikkelde me in een deken en ging zitten lezen... jawadde... na een 10-tal minuten ikke terug gaan proberen... nada... noppes... deze ochtend een laatste poging en... eureka... het pakte... na zowat een halfuurtje warmte was het weer zover en mijn geduld uitgeput... ben beginnen te bellen naar verscheidene zaken waar ik overal de voice mail kreeg te horen... nog wat gewacht want ze gingen allemaal terugbellen... tegen 11 u nog een andere firma gebeld en die wilden direct komen... en ze kwamen ook... een oudere man vergezeld van een jonge gast... de oude deed het werk en de jonge stond erop te kijken... wat ze wel gemeen hadden waren de ringetjes in hun oren... ik heb geprobeerd ze te tellen maar het lukte me niet... in elk geval we hebben weer vuur maar voor hoelang is af te wachten want dat bakbeest is al zeker 30 jaar oud... het merk bestaat niet meer en zo ook de onderdelen... dus... zware kosten in zicht.

De rest van de week was redelijk druk dus weinig tijd om te bloggen.

07-11-2016 om 14:39 geschreven door Myette

Wat is dat toch... die tranen die voor een niks opkomen... als ik me pijn doe vloek ik eens hard... als het blijft pijn doen kruip ik weg in een hoek en wacht tot het beter wordt... heb ik ruzie met mijn wederhelft dan vloek ik nog harder en sla met een van onze deuren... maar huilen is er niet bij... tranen komen er alleen als ik een lied hoor waar herinneringen aan kleven... of het verhaal lees van een of andere zielepoot... iemand die onrecht werd aangedaan kan me geweldig raken... dierenleed idem dito... en dan spreek ik nog niet over een film... en ga zo maar verder... het is soms genant... is dat oud worden... eigenlijk had ik dat altijd al... 't manneke zegt dat ik "een harde" ben omdat ik niet direct begin te huilen als ik me bezeer... maar soms zou ik willen dat ik harder werd.

In mijn omgeving krioelt het van "gevallen vrouwen en mannen" meestal vrouwen en ik was mezelf aan 't feliciteren dat ik daar tot hiertoe aan ontsnapt ben... jawadde... hoogmoed komt voor de val en ja ik ben gevallen... gisteren moest ik mijn griepspuit gaan halen... poetshulp was juist buiten... rap rap een boke gegeten en me wat opgefrist... gele sticker van de ziekenkas klaargelegd plus boodschappenlijst voor daarna en de auto in... daar aangekomen bonnetje getrokken en wachten op mijn beurt... het ging goed vooruit maar plots ging er een lichtje branden in mijn zemelenkop... ik was toch wel die spuit vergeten mee te brengen zeker... naar buiten gespurt... auto in naar huis... daar wilde ik uitstappen en bleef met mijn laars in de hengsels van mijn tas hangen met als resultaat dat ik pardoes de auto uittuimelde... ruggelings...eerst op knie... dan op gerepareerde heup... polsen verzeerd... wat je allemaal doet bij zo'n val weet je zelf niet maar achteraf doet je hele lijf zeer... mijn linkerarm door die spuit en de rechterkant door de val... terug de auto in naar de dokter waar natuurlijk mijn volgnummer al lang voorbij was dus weer geduld oefenen... enne... geen traan gelaten alleen gevloekt.

01-11-2016 om 10:19 geschreven door Myette

Zoals het een goede echtgenote betaamt heb ik gisteren 't manneke uitgelaten... ik die niet meer echt wandelziek ben heb mijn moed bijeen geschraapt... manlief bij de lurven gepakt en hem gedwongen naar t' Rivierenhof te rijden... we hebben er zo'n 2 uren gewandeld in betrekkelijke stilte... betrekkelijk ja want mijn heer en meester is een echte kwebbelkous die zelfs zijn gedachten eruit flapt... dit vergt van mij onnoemelijk veel geduld want ik hou van stilte... zeker in de natuur... soit... ik heb het overleefd en toen we weer thuis waren heb ik me met een gelukzalige zucht in mijn zetel gevleid... met zuiver geweten... tevreden met mezelf... en dat is niet te versmaden.

Het was prachtig weer en de herfstkleuren zijn inderdaad mooi maar toch maken ze me altijd wat triest... teken van vergankelijkheid en op mijn leeftijd maakt je dat echt niet gelukkig... maar toch... dat park is onmetelijk groot en je kan er uren in ronddwalen zonder in herhaling te vallen... wie er ook ronddwaalden in massa waren mensen in diverse leeftijden met hun ogen gericht op hun smartphone... wat ze zochten weet ik niet... pokémon... ik dacht dat die hype al voorbij was... of zoeken ze nu alweer een ander monstertje om de nek om te wringen... er waren ook enkele jongelui die zelfs te lui waren om de zoektocht te voet af te leggen maar op hun fiets rondzwierden met smartphone in de hand... ook vele hondjes gezien in alle maten en modellen...een vruchtbare dag dus.

Vandaag is het poetsdag... ik heb mijn deel van het werk al af en kreeg toestemming om boven wat te gaan bloggen... straks mijn griepspuit gaan halen en laat dan de winter maar komen.

31-10-2016 om 11:15 geschreven door Myette

Halloween, weer zo'n opgeklopte toestand overgewaaid uit Amerika... voor mij is november altijd verbonden met kerkhofbezoek, donkere dagen, natte dagen, winderige dagen... enfin zowat van alles dat ik niet lust... nu moet ik eerlijk bekennen dat ik de mensen bewonder die zich inspannen om Halloween te gedenken met enge heksen en zwarte katten en griezelig grijnzende pompoenen... bij mij ligt er ook een pompoen in de voortuin... mij geschonken door een lieve vriendin... die pompoen werd echter niet verminkt maar ligt in ongeschonden staat mijn voortuintje op te pimpen... van kerkhofbezoek ben ik ook verlost want papa's graf is al jaren geleden opgeruimd en la mamma werd verast en zo moet het bij mij ook als mijn tijd gekomen is... geen rompslomp... niet die jaarlijkse verplichte gang naar dat graf... geen gesleur met zware potten chrysanten... ik wil door de wind meegevoerd worden... wie weet waar ik dan terecht kom... ik die altijd had willen reizen maar er nooit de kans toe kreeg zal me dan eindelijk eens kunnen uitleven... "Gewaaid door de Wind" was dan ook een van mijn lievelingsfilmen... ach ik zou er zowaar goesting in krijgen... alhoewel bij nader inzien ga ik toch nog maar wat wachten... uitgesteld is niet verloren toch!

26-10-2016 om 23:31 geschreven door Myette

Ik ben vandaag heel tevreden over mezelf... let op... dat gebeurt me niet vaak... van nature eerder een perfectionist zijnde loopt er niet veel echt naar mijn volledige goesting... je kent dat wel... je maakt plannen en die lopen nooit zoals je zou wensen... en waarom ben ik nu zo content... opgepast... niet schrikken hoor... ik heb namelijk vandaag bijna de hele dag gewerkt... jaja... je hoort het goed... werken... eigenlijk stond ik deze ochtend niet echt te springen van vreugde want ik had een slechte nacht gehad... wat er op mijn lever lag weet ik niet maar ik had rare dromen en moest 5 x het bed uit... en toch... na het morgendboke stroopte ik de mouwen op en maakte het terras klaar voor de winter... de meubeltjes kregen een goeie beurt en werden in een hoek opgestapeld... de vloer werd gesopt en van duivenpoep ontdaan... na zo'n inspanning ben ik dan aan een half uurtje rust toe... met sudoku... daarna kwam het strijken van de witwas van gisteren... het middagboke volgde met half uurtje rust... het eten voor het avondmaal gekookt... zomerkleren opgeborgen... winterkleren uit hun schuilplaats getrokken... de geraniums uit de tuin in potten gestopt... samen met 't manneke... en dat vergt ook een zware inspanning want we hebben elk een andere manier van werken... die potten naar het terras boven gesleurd voor de winter... de afwas gedaan... dan een voetbad genomen want de pedicure kwam... eindelijk een uurtje rust met babbel... dan eten met weer de afwas... ik sta versteld van mezelf en ben dus dik tevreden... nog wat mailtjes versturen en dan kruip ik in mijn pon op de divan voor een avondje TV.

24-10-2016 om 19:45 geschreven door Myette

Het valt niet mee elke dag iets uit je mouw te schudden... zoo spannend is mijn leven nu ook weer niet... je kent dat... elke dag dat opruimen... die was (er staat me weer een volgepropte wasmand aan te staren)... jaja seffes he, ik ben efkes bezig... de strijk daarna (iets waar ik altijd BAH tegen zeg)... het dagelijks probleem "wat ga ik nu weer eens koken!!!!!!"... de bijna dagelijkse worsteling met 't manneke om hem ietwat deftig te laten rondlopen (die man ziet gewoon niet dat zijn hemd/broek/sokken een wasbeurt nodig hebben en zijn stereotiep gezegde is :"dat speelt gene rol"... in mijn ogen dus wel en LAP we zijn weer vertrokken.

Gisteren het wekelijkse bezoekje van zoon met zijn mateke Kiko... ocharme dat beest... zoon is er mee naar de dierenarts gegaan want die bijtwond was ontstoken en werd door de dokter uitgespoeld... nu ettelijke malen per dag ontsmetten en speciale zalf in de holte (ja het is werkelijk een holte waar je je vinger kan insteken)... en dan nog antibiotica pillen slikken... en dat beest laat alles geduldig gebeuren... de schat... ik heb hem gisteren van pure compassie extra vertroeteld en hem een hele biefstuk gevoerd...die was toch te taai voor ons... maar Kiko heeft daar geen problemen mee... kippenbotten knabbelt hij op als chips... hij werd gewogen bij de dokter en is al op 42 kg. gekomen... meer mag niet maar het beest is echt een hollebollegijs... als ik één vin verroer staat hij al vóór mij in de keuken met smachtende ogen en wiebelende neus... wie kan dat weerstaan... ik dus niet.

Maandag komt de pedicure mijn poezelige voetjes verzorgen... dinsdag gaan we onze griepspuit halen... en de rest van de week zien we wel wat er gebeurt.

23-10-2016 om 11:11 geschreven door Myette

OEI OEI... ik vrees dat jullie me een echte klaagmie vinden maar het is echt niet zo dat ik steeds zit te janken over alles wat me tegen zit... ik schrijf gewoon van me af wat me op dat ogenblik dwars zit en aangezien het leven een voortdurende strijd is komt dit vaak voor... ik vertel ook over de dingen die me plezier doen... noem het maar een lach en een traan.

Vandaag had ik bvb een heuglijke dag... de voormiddag besteed aan onze voorraadkast aanvullen... dat vind ik nu eens een prettig werkje... ik heb me alleen in het zweet gewerkt om voor de vriesproducten nog een plaatsje te vinden... zoals gewoonlijk zijn mijn ogen groter dan mijn buik... maar eens alles gestouwd sloeg ik mezelf fier op de borst... in de namiddag moest 't manneke met een "zere duim" naar de dokter en hij gaf me goedgunstig permissie thuis te blijven... dus eens meneer buiten was heb ik me knus op de bank genesteld om mijn opgenomen Poldark-serie te bekijken... een serie die me nog eens kan bekoren... niet dat ik nu bepaald in die "korsetten-tijd" zou willen leven maar het heeft toch wel charme... de tegenstelling tussen de "high society" en de paupers... en die Engelse films zijn van high quality.

Ik zit hier een beetje ongemakkelijk te wezen... heb mezelf op bloemkool getracteerd... dat eet manlief niet... voor hem waren er boontjes met tomaat... en nu voel ik me precies een luchtballon... OEPS even een boertje gelaten en dat voelt al beter... voor verder nieuws lees morgen.

19-10-2016 om 20:04 geschreven door Myette

Even voor het slapen gaan nog eens een logje plegen... gisteren en vandaag gewerkt aan de nieuwsbrief voor onze leden... die is nu de deur uit... gelukkig dat het regende zodat ik een excuus had om niet naar de golf te moeten... als ik weet dat er zoiets op me ligt te wachten heb ik geen rust tot het werk gedaan is... vannacht werd ik even wakker met een schitterend idee voor een blog... ik draaide me tevreden om in bed en toen ik wakker werd was ik het kwijt... iemand het gezien?

Ik heb dus de hele dag aan de computer gezeten en kijk er haast scheel van dus dat wordt vroeg beddewaarts... maar eerst nog even mijn ei kwijt... ik las met verbijstering de krant met de nieuwe regelingen die onze lieve regering voor ons heeft gewrocht... jaja ze hebben geld nodig en waar gaan ze het weer zoeken... raad eens... pensioenen zakken... roerende voorheffing stijgt naar 30 %... op wat... op dat piepkleine percentje dat we "misschien" nog krijgen van ons spaargeld... dat spaargeld dient voornamelijk om extra onkosten te dekken... wat als dat spaargeld op is... krijgen we dan ook gratis een flat en een uitkering of moet je daar asielzoeker voor zijn... het is verdorie godegeklaagd en ik ben boos.

Voilà mijn ei is eruit en nu kan ik gaan slapen!

18-10-2016 om 21:47 geschreven door Myette

Zaterdag hadden we een etentje met een groepje vrienden... toen we 25 jaar en 50 jaar getrouwd waren deden we het ook zo... met aparte groepjes vrienden en familie gaan eten... wij doen dit liever zo dan in één keer iedereen uit te nodigen... we hebben er zelf ook meer aan en ikzelf hou niet zo van die grote evenementen... daardoor moesten we zoon verwittigen dat we niet thuis waren... hij kwam dan gisteren zondag met de Kiko aangewaaid... Kiko was voor zijn doen wat makjes en zoon vertelde dat hij door een teefje was gebeten... toen hij wilde tonen waar zag hij dat ze echt had doorgebeten... de wond was ietwat ontstoken ook... ik direct mijn medicijnkastje ingedoken voor ontsmettingsmiddel... de wond werd uitgewassen wat die "leubbe" geduldig liet doen... dan het middel erop en om hem af te leiden snoepjes gevoerd  zodat hij niet aan de wond  zou gaan likken... hij werd uitbundig beklaagd en gestreeld en bibi liet het zich welgevallen... zuchtte tevreden en ging liggen slapen... hij zag er rustiger uit dan zijn baasje want die was in alle staten... wat ik niet begrijp is dat men een onbetrouwbare hond los laat lopen op de hondenweide... zij viel gewoon aan zonder reden en het enige wat Kiko deed was even zijn tanden laten zien... gelukkig maar dat hij geen wraak nam want zo zou je nog in de problemen komen.

Wat ons etentje betreft... ik mag hier geen reclame maken maar het was super... het eten top... de bediening tiptop... ons gezelschap genoot en wij dus ook... onze ober was een specialleke... hij stapte niet maar huppelde... één en al enthousiasme... welbespraakt ook en op het einde van ons etentje kwam hij aangehuppeld met cava en zo'n glinsterding dat spettert (weet niet hoe het heet) begon te zingen en de rest van de zaal zong mee en last but not least ik kreeg 3 dikke smakken van hem... wil je weten wie er gelukkig naar huis en bed trok... raad eens!

17-10-2016 om 12:30 geschreven door Myette

Ik gebruikte het woord "boekerij" eens en iemand keek verwonderd op... vond het een schattig woord maar had het nog nooit gehoord... bij mij thuis gebruikte men "boekerij" om de bibliotheek aan te duiden... toen ik hier de boel aan 't opruimen was vielen me herinneringen te binnen aan mijn allereerste "bib" bezoeken als 8-jarige wijsneus... waarom... omdat ik gisteren de bib bezocht en zoveel boeken mocht meenemen als ik kon want men gaat aan verbouwingswerken beginnen en de bib blijft dicht tot in januari... tot mijn spijt kon ik maar 20 boeken meenemen maar heb wel de dikste uitgezocht die ik kon vinden en daardoor ben ik de bib eerder buitengestrompeld dan gewandeld... beladen met 2 overvolle "netzakken"... nog zo'n woord uit de oude doos.

Ik was dus 8 en een echte boekenwurm... het leesboek dat we elk klasjaar kregen was al uitgelezen voor de 2de schooldag begon en daar zat ik dan... me stierlijk te vervelen want op straat spelen was niet toegelaten... la mamma was denkelijk mijn gezeur beu want ze gaf me een abonnement op de "boekerij"... dat was toen een kaart waar voor elk geleend boek een stempel op gezet werd... je kreeg maar 1 boek per dag... ik wandelde dan met dat boek de hele weg naar huis terug al lezende en thuis gekomen begon ik terug te zeuren dat ik niets meer te lezen had... in de vakanties werd die wandeling elke dag ondernomen... in de bib werkten 2 mannen... een dikke en een dunne... voor de dunne had ik wat schrik want die zag er heel gestreng uit... de dikke was al vlug mijn maatje en die liet me al vlug kiezen uit de serie boeken die boven mijn leeftijd lagen... ik denk omdat ik de andere al heel vlug uit had... dus kreeg ik telkens een "ouder" boek toegestopt met een knipoog van de dikke meneer... iets wat op de lange duur de dunne ook

maar deed... zo heb ik wel veel geleerd.

Wat een verschil met nu... rekken vol met kinderboeken waar je naar hartelust in mag grasduinen... toen ik eens zocht naar de Harry Potter boeken moest ik me inhouden of ik zou alleen maar kinderboeken meegenomen hebben... je mag op je lidkaart 20 boeken lenen voor 3 weken en éénmaal verlengen... toch een weelde nietwaar... de jeugd van nu beseft echt niet hoe ze verwend worden... willen ze iets weten : tik Google... iets over een of ander land weten ; Google is daar met landkaart en alle nodige inlichtingen... ik gebruik bijna dagelijks Google... haha... dat bewijst hoe weinig ik wel weet.

12-10-2016 om 10:41 geschreven door Myette

Ja ja ik heb de wijze raad van de wijze madammen gelezen... ik weet het wel... meer beweging en frisse lucht zou goed doen... echter... zo maar wat doelloos ronddobberen is niet mijn ding dan verveel ik me stierlijk... en als 't manneke mee wil is het nog erger want die kletst aan één stuk door en dat ontspant me ook niet echt... wat doe ik dan als de muizenissen toeslaan... me terugtrekken in mezelf... een boek lezen of puzzelen of computeren... tja ik weet dat dit niet erg gezellig klinkt maar ik heb nooit aan een overdosis sociaal voelen geleden... ben meer een loner die af en toe eens gezelschap zoekt.

Vandaag kon ik moeilijk mijn bed uit... na het bezoek van zoon met hond moet ik steeds herstellen van al dat druk gedoe... toen ik dan eindelijk beneden kwam en de rommel die ze achterlieten zag zakte mijn kin nog een beetje lager... ik pakte vloerwisser en opneemvod en zette me aan het opnemen van de vloer in de living... die hond heeft me een muil om U tegen te zeggen en die muil staat steeds wijd open om zijn ellenlange tong te laten verluchten en die tong lekt dan als een kapotte kraan... dus ik begon aan de vloer... stootte met mijn lomp achterwerk tegen een plantenstaander... een van de planten viel eraf... pot kapot... aarde overal verspreid... plas water idem... ik vloekend op mijn ouwe knieën om de boel op te ruimen... 't manneke was in een behulpzame bui... wilde helpen en liep me overal in de weg... na heel wat gezucht was de living weer toonbaar en gingen we ontbijten... na het ontbijt wilde ik mijn haar een spoeling geven... gisteren had ik datzelfde haar overijverig bijgeknipt zodat ik er nu uitzie als een geplukt kieken... en ik kwam tot de ontdekking dat ik de nodige kreme niet meer in voorraad had... weer gesakker... na het douchen en bijwerken van wat kramikkige onderdelen naar beneden waar manlief me voorstelde een wandeling te maken... ik heb hem een van mijn vuilste blikken toegeworpen en mezelf in mijn zetel geworpen... tot daar het wandelen.

09-10-2016 om 19:58 geschreven door Myette

Wat een vreselijke nacht had ik... die gin-tonic was echt niet zo'n goed idee... geslapen tot 1u... plasje gepleegd en verder liggen piekeren tot tegen de ochtend... dat beeld van die 2 oudjes in dat krottige kamertje bleef maar door mijn hoofd spoken... wat als het onze tijd wordt om verzorgd te worden... het idee alleen al dat ik met 't manneke zou moeten samenhokken in zo'n cel deed me naar adem snakken... maar wat moet je dan doen... ik vatte het plan op de bestaande verzorginghuizen stuk voor stuk te gaan bezoeken en ons te laten inschrijven in het minst afschuwelijke... met dat idee viel ik dan toch in slaap... vandaag op controle geweest bij onze huisarts en tevens voorschrift voor de griepspuit gevraagd... de rest van de dag niet veel gedaan... mijn kop stond er niet naar.

Morgen is het blogmeeting... we zullen maar met vier zijn ditmaal... de rest van ons groepje paste... maar niet getreurd... met ons vieren zorgen we wel voor voldoende decibellekes... de zon zou nog even blijven... we hebben toch de verwarming moeten aanzetten want 's morgens was het in de badkamer niet echt gezellig... hoe vlug het kan veranderen kan me nog steeds verwonderen... de ene dag loop je te puffen en de andere te rillen... brengt wel afwisseling in je leven.

06-10-2016 om 19:41 geschreven door Myette

Depri... depri... depri... ik til er echt zwaar aan... zo zwaar dat ik hier zit met een straffe gin-tonic om mijn humeur op te krikken... waarom... omdat wij, zoals ik plande... neef en nicht zijn gaan opzoeken in hun nieuwe woonst... dat verzorgingshuis... die neef en nicht zijn echt niet van de armsten... ze woonden tot een week geleden redelijk riant en nu... zielig... zielig... zielig... na de rit met behulp van GPS en het gebruikelijke commentaar van 't manneke kwamen we ter plaatse... voor de deur van het home geen plaats om te parkeren dus wat verder door een staanplaats gevonden... na wat gevraag en gezoek door lange gangen de betreffende kamer gevonden... een piepklein hok gevuld met 2 ziekenhuisbedden, twee ziekenhuisstoelen, een piepklein tafeltje met nog eens 2 keukenstoelen, het TV-scherm, 2 kastjes, en dat was het... voor mijn meegebracht plantje was haast geen plaats te vinden... nicht zichtbaar blij ons te zien, neef ook wel maar ook zichtbaar een plant... hij weet niets meer... nicht is nog geestelijk in orde... en dat zit dan daar te vegeteren... dat beeld zit in mij gebrand en ik weet er geen weg mee... zo je leven te moeten eindigen... één ding weet ik wel... MIJ NIET GEZIEN... IK GA NOG LIEVER DOOD

05-10-2016 om 19:31 geschreven door Myette

Wat heb ik de voorbije dagen gedaan... eigenlijk niks om over te schrijven maar aangezien dit van mij verwacht wordt doe ik het toch... verveelt het je... klik die zever dan maar weg... dus... na de vermoeiende uitstap van verleden donderdag was ik aan wat rust toe... die "rustdag" heb ik doorgebracht met achteruitgeschovenklussen aan te pakken...met o.a. het interieur van de auto eens uitmesten want ik werd ietwat beschaamd... toen zag ik dat de garagevloer ook een beurt nodig had en viel die dan ook maar aan... na al dat geklus was ik weer ietwat moe of zal ik liever zeggen "het moe" en dook in een boek... zaterdag kwam zoon weer met heel drukke hond... druk maar ook lief... ik werd haast doodgelikt (door hond, niet door zoon)... na hun vertrek de living terug op orde gebracht en gaan slapen... zondag gingen we met onze buren ontbijten (doen we een keer per maand) met na het ontbijt nog wat nakletsen in een café in de buurt... het was echt geen terrasjesweer meer... maandag kreeg het kot een beurt door de poetshulp met mij als hulpje... dinsdag... vandaag dus bezoek aan de tandarts voor een poetsbeurt... amaai...  als mijn tandartse zich op mijn gebit stort voel je het 2 dagen later nog... ik bloedde als een rund... ze heeft gel en mondspoeling voorgeschreven tegen de vorming van tandplak... tja ik produceer tandplak in recordtijd wat ik ook poets... tevens afspraak gemaakt voor mij en 't manneke want die heeft ook amaajskes aan zijn bieterkes... ook een afspraak met de oogarts voor hem... ach ik vrees dat ik stilaan zal moeten uitkijken naar een nieuwere uitgave want de man brokkelt af in snelvaart... mijn nieuwe bril gaan ophalen... thuisgekomen schoot me opeens te binnen dat het bijna tijd is voor die griepspuit dus ook maar afspraak geregeld met de huisarts... morgen gaan we neef en nicht bezoeken die pas verhuisd zijn naar een verzorgingshuis... ben benieuwd... de golf hebben we afgezegd... ongezellig weer vandaag.

Ziezo hebben jullie ervan genoten... ik denk het niet... maar mijn geweten is weeral gerustgesteld want ik heb mijn huiswerk braafjes gedaan.

04-10-2016 om 14:32 geschreven door Myette

Gisteren donderdag... a day to remember... zoals steeds als we op stap gaan was ik al heel vroeg uit de veren... in feite lag ik al vanaf 4 u in mijn bed te draaien... klaarwakker... dus we stonden op... deden ons wasje en plasje en aten een boke... om 8u30 zou de bus vertrekken op L.O. dus wilden we de tram nemen... iets dat in normale omstandigheden een fluitje van een cent is maar niet gisteren... we zaten om 7u30 aan de halte te wachten op onze tram... die geen sjoege gaf... wel die van een andere lijn... tegen 8u werden we toch wel ongerust en besloten die andere te nemen maar moesten dan overstappen aan de Meir en op een andere stappen richting L.O... zo gezegd zo gedaan... de tram zat overvol en de rit duurde behoorlijk lang door alle in- en uitstappers onderweg... eindelijk geraakten we in metro Meir... kwamen in gesprek met een jonge kerel die al vanaf 5 u op weg was om te trachten op zijn werk te geraken en het opgaf en terug naar huis wilde rijden... daar hoorden we dat vele trams niet reden omwille van staking... wij wisten het dus niet... intussen kon ik al bijna naar L.O. zwemmen in het "zenuwen-zweet... ik belde naar onze voorzitter dat we vermoedelijk later zouden zijn... die voorzitter zat zelf te sukkelen in weer een andere tram... we kwamen net op tijd aan waar we de verhalen te horen kregen van de andere leden ook met hun vervoer problemen... één stel is met eigen wagen naar Beveren gereden en 5 anderen zijn er gewoon niet geraakt... mensen lief WEES LIEF VOOR HET MILIEU EN GEBRUIK HET OPENBAAR VERVOER!

In Beveren bezochten we het Kasteel Cortewalle... dit en nog 2 andere werden aangekocht door Beveren en ik kan alleen vol lof vertellen dat "ons" kasteel pikfijn onderhouden wordt en de moeite waard is om te bezoeken... ook onze gidse was een lieve en onderhoudende dame... het park rondom is ook schitterend... tot hier alles prima... dan de bus weer in naar Waasmunster voor de warme lunch waar we extra verzorgd werden en we met leuk gezelschap aan tafel zaten... dus hier ook weer geen klachten.

Terug in de bus naar Kemzeke om het museum van de Verbeke Foundation te bezoeken... dat was vroeger een transport bedrijf tot de eigenaar het verkocht en zich ging wijden aan zijn hobby... het verzamelen van "kunstwerken... dit zeg ik met mijn zeer nuchtere kijk op de zaken... onze gidse... een zeer welbespraakte dame met een eigen stijl in kleding leidde ons rond... eerst het omliggende open domein in... een zeer wild begroeid domein... ontelbare paadjes tussen hoog opgeschoten gras... struiken en onkruid... waar hier en daar zo'n "kunstwerk" stond... even een opsomming... 2 opeengestapelde bijna doorgeroeste containers die iets moesten voorstellen... iets wat ik al lang vergeten ben en alleen in de koker van de kunstenaar bestaat... dan een in hout opgetrokken hut waar we met zijn allen in moesten... dit om te testen of wij elkaar goed verdroegen in zo'n beperkte ruimte want naar de gidse vertelde is dit niet bij elke groep het geval... wij doorstonden de test... een kunstig uit houten balken opgetrokken "dome" was de volgende... een glazen kist met het skelet van een of ander beest volgde... een hoge berg bestaande uit allerlei knoken waar al bloemekes op groeiden... de "mals" van een kudde paarden die nooit afgewerkt werden en die daar stonden te vergaan... al die werken werden minutieus en vol begeestering uitgelegd door onze gidse waar... naar mijn bescheiden mening... ook "een hoek af was" maar ja ik ben dan ook geen kunstkenner.

Dan naar binnen waar ook vanalle rommel te kijk stond... alles in het teken van "beweging"... een dikke kabel die lag te kronkelen... een rode lap aan de zoldering die rond draaide en een papaver moest voorstellen... een collage van afval die de vervuiling van de oceanen voorstelde... dan de pronkstukken uit de verzameling... die bewegende structuren gemaakt van buizen en plastic vellen... we zagen ze al in actie op TV... ze worden door de wind aangedreven en lopen als vreemdsoortige dieren op het strand... helaas hier was geen strand en geen wind en moesten we het doen met de uitleg van de maker en dat in het engels... hij probeerde een van die "beesten" nog te laten bewegen door middel van een compressor maar dat mislukte... het ding wiebelde een beetje en zei "foert"... dat laatste was voor mij en de anderen wel een teleurstelling want ik had die dingen wel eens in het echt willen zien lopen... je kon wel een mini exmplaartje kopen waar je moest tegen blazen om het te laten bewegen... daar heb ik dan ook "foert" tegen gezegd.

De meningen waren verdeeld in onze groep... de meesten deelden mijn mening... de anderen vonden het fantastisch... of misschien waren ze gewoon beleefd... ik dus niet... ik zeg wat ik denk maar wel niet tegen de gidse want ik bewonderde haar enthousiasme wel... al met al was het een geslaagde uitstap... niet te lang in de bus gezeten... het kasteel was prima... de lunch idem... dat museum een belevenis... 't manneke zag ook nog kans om zijn hoofd te stoten aan een van die kunstwerken... dat was gelukkig niet beschadigd maar het hoofd wel want dat bloedde... wat hem dan weer het medelijden van onze leden opleverde en de pijn verzachtte... na deze rondleiding was het tijd om huiswaarts te keren en begonnen we ons af te vragen hoe we thuis gingen geraken vanaf L.O. dat viel ook mee want we mochten meerijden met een stel dat met eigen wagen was gekomen... eind goed al goed.

Ik was wel moe en lag om 9u al mijn bed in... goed geslapen... alleen enkele keren mijn bed uit met krampen... tja we hebben die dag wel enkele kilomerkes afgelegd... eerst dat kasteel met park... dan die wilde en uitgebreide kunsttuin... vandaag ga ik me toeleggen op het administratief werk... eerst dit logje en dan voor de club... tot de volgende!

30-09-2016 om 13:29 geschreven door Myette

Verleden nacht akelig gedroomd... eigenlijk was het niet echt dromen... was half wakker en had verwarde gedachten... zo verward dat ik er bang van werd... we hadden net gehoord dat er een kennis van de golf plots overleden was door een hersenbloeding... ze leed al 2 jaar aan Alzheimer en ging zienderogen achteruit... met haar man gesproken en die bekende dat die jaren een hel waren voor hem... dit spookte denkelijk in mijn hoofd... was er echt niet goed van.

Vandaag clubvergadering gehad... weer werk aan de winkel voor mij maar dat zal nog even moeten wachten want morgen zijn we de hele dag op stap met de club... nu maar hopen dat het niet regent.

Nog wat boodschappen gedaan en nu ga ik vroeg slapen want morgen vroeg uit de veren... eigenlijk ben ik een beetje bang dat het weer zo'n nachtje wordt... gewoonlijk slaap ik heel goed en was dit voor mij een ongewone belevenis... ik beklaag degenen die aan slapeloosheid lijden.

28-09-2016 om 22:26 geschreven door Myette

Na enkele vermoeiende dagen besloot ik zondagrust te nemen... legde boek, bril, bic, papier en sudoku in de "tuinmand" en trok de hof in... 't manneke wilde perse de stad intrekken maar ik hield mijn been stijf en negeerde zijn zielige blikken... hij vertrok dan maar alleen... ik installeerde me in mijn ligstoel... ging wat rond liggen kijken en zag de eens zo frisse struiken en plantjes er treurig bijstaan... of hangen is een beter woord... mijn hart liep vol medelijden en ik wenste hen heel vlug regen toe... en zie... het giet hier... nu zullen er mensen zijn die me vervloeken maar denk eens aan de patatjes en andere groentjes die smachtten naar water... nu maar hopen dat het weer geen weken blijft regenen want dan moet ik weer een wens doen.

Zoals ik al zegde... ik was aan wat rust toe... jaja het menske is niet meer van de viefste en na gedane inspanningen heeft ze tijd nodig om te recupereren... die inspanningen waren deze voorbije week : boodschappen doen (2 maal)... naar de golf... een volledige maaltijd koken voor het kroost... de belegering van zoon met hond doorstaan en overleven... dus zeg nu zelf ik heb wat rust verdiend... morgen maandag moet er weer wat gepoetst worden... dinsdag golf (als het niet regent)... woensdag vergadering van de club met nadien het nodige werk... donderdag de hele dag met de club op stap en dat is heel vroeg het bed uit... de hele dag achter een gids aanschuifelen... veel babbel- en luisterwerk... het leven kan moeilijk zijn.

Zoon was gisteren hier met Kiko... allebei geweldig druk en nerveus... ik had hem gevraagd onze telefoon eens na te kijken want daar was iets niet pluis mee... hij ontdekte dat er een kabeltje losgerukt was en ook dat ik verkeerde batterijtjes in dat ding had gestopt... man man... heb ik naar mijn voeten gekregen... op zo'n momenten neemt hij kennelijk wraak voor alle keren ik hem vroeger de mantel heb uitgeveegd... het zou nu in orde moeten zijn... hoop ik toch.

25-09-2016 om 16:32 geschreven door Myette

"Ga naar je moeder, die heeft viskes gebakken" is zo een van die onnozele gezegdes als je iemand kwijt wil... gisteren bakte moeke geen vis en moeke wilde haar kroost ook niet kwijt... integendeel ze te eten vragen is zowat de enige manier om ze nog eens te zien... daarom maakte moe soep en kip Marengo en fruitsalade voor dochter en schoonzoon... alles was gelukt... ik slaagde erin het eens niet te laten aanbranden... toen de soep op tafel kwam... witlofsoep... witlof is een van de vele groenten die 't manneke niet lust... lepelde man die soep smakelijk naar binnen en ging nog een kop halen... dochter en schoonzoon zaten van verbazing met hun mond open en toen dochter vroeg : "lekkere soep pa?" antwoordde pa smakkend : "dat is echt mijn soepeke... erwtensoep" waarop het kroost slap van 't lachen achterover sloeg... man zag verwonderd toe en begon mee te lachen zonder te begrijpen waarom... ik heb achteraf dan wel verklaring gegeven en toen was hij heel verbaasd : "ja maar die soep zag toch groen"... dat was van het groen van de stoofprei... zo zie je maar dat een man gemakkelijk te misleiden is... je moet alleen de trucjes kennen.

Verder is er niets noemenswaardigs gebeurd... 't manneke is nog altijd in zijn kalme periode en is gisteren heel alleen naar de golf getrokken zonder protest en ik... ik geniet van de tijdelijke rust.

24-09-2016 om 10:42 geschreven door Myette