Volgens de laatste weerberichten krijgen we terug een regenperiode dus ben ik vlug de tuin weer ingetrokken en zit nu in het groen mijn alarmerend hoge bloeddruk omlaag te wensen... tja onze huisarts kwam vandaag en ik sta weer onder hoogspanning terwijl 't manneke... die om de haverklap beweert dat hij het niet lang meer gaat maken... pico bello is en me nog meerdere jaren het leven kan zuur maken... wat moet je dan om tot rust te komen... tussen het groen zitten en rondkijken naar al wat beweegt... en dat zijn : onze schildpad die vandaag weer heel actief is en doelbewust zijn weg vervolgt... dat beest weet wat hij wil en laat niet af...het mandje waar ik mijn spullen in laat die mee de tuin in moeten stond laatst op meneer zijn pad... plaats genoeg om er omheen te lopen maar nee...hij begon kopstoten tegen dat ding te geven... toen dat niet hielp stopte hij zijn kop eronder en begon te wrikken... en te wrikken... ik keek geboeid toe... beetje bij beetje begon de mand te wankelen tot hij met een laatste ruk het ding omver kieperde...ik hoorde hem tevreden zuchten voor hij verder liep... als dat geen volharding is...ik probeerde toen met een bal maar die bekeek hij minachtend en ging zijns wege... wat zie ik nog "in mijnen hof"... een verdwaalde bij die van mijn bloemen snoept... een wit vlindertje... een hongerige bosduif die denkt dat het al dinner time is... een man... de mijne... die aan de planten staat te frutselen...een sportvliegtuig dat rondjes vliegt zomaar... een legerhelicopter die met veel lawaai naar boeven speurt... dat is het dan... zou mijn bloeddruk al gezakt zijn... ik denk het niet...oeps daar is die vlieger weer...ik ga maar eens binnen kijken of daar iets te beleven valt voor ik dood ga van verveling...ik weet het wel... ik zeur...maar ik voel me zo onrustig dat ik gewoon "met mijn eigen geen blijf weet" zoals ze dat bij ons hier zeggen... misschien een ijscremeke smikkelen... zou dat helpen?

22-07-2021 om 14:38 geschreven door Myette

De voorbije week was er eentje voor administratiewerken... je kent dat wel... betalingen doen... bestellingen plaatsen... die bestellingen ontvangen en weer betalen... en nog wat van die zaakjes... tussendoor de gewone huishoudelijke klussen ... zodoende is mijn persoonlijke verzorging er wat bij ingeschoten en verdorie dat zie je... even niet opletten en het verval slaat toe... ik vergat nog de pedicure en de kapster te melden... dus de basis is er alleen nog de finale toetsen aanbrengen en die ga ik nu doen... daarom even nog mijn blog bijwerken voor ik er aan begin want ik vrees dat ik daarna te uitgeput ga zijn om nog wat te doen.

Dus wat bracht de week me buiten regen en wind... een nieuwe en kleine friteuse... de oude slurpte 4 liter olie en was loodzwaar... ik begon het net af te schuimen... mijn manier van winkelen tegenwoordig en ik vind het nog plezant ook... veel minder vermoeiend dan al die winkels te moeten aflopen... en ik viel in love met een schattig klein friteuseke dat maar 1 liter olie nodig heeft en gooide het in mijn winkelmandje... toen ik verder surfte ontdekte ik een heel gamma van artikelen en je weet hoe dat gaat... de wil is er maar dat zwakke vlees... nieuwe badmatten kon ik ook wel gebruiken en sierkussen overtrekken want die waren aan het slijten door al dat zetel zitten tijdens corona... alleen aan die kussens heb ik een vol uur gezeten. wat een keuze... na lang twijfelen toch mijn keuze gemaakt... de friteuse kwam gisteren aan en is al in gebruik... juist de goeie maat voor een portie kroketjes want wij eten minder en minder... volgende week moet de rest aankomen en ik ben dus in blijde verwachting... want het is toch wel spannend... je bestelt iets op zicht en dan is het af te wachten of het zal meevallen... ik kreeg ook nog mijn bestelling voor verse lingerie... haha... met vrees en beven mijn nieuwe BH's aangepast en ze passen... OEF... als het tegenvalt moet je de deur uit om die dingen naar de post te brengen en dat haat ik... mijn dag was dus gered... zo zie je dat de voorbije week best spannend was... ik moest ook nog de vouchers en de rest van de formulieren voor de reis van dochter uit printen... manman op reis gaan is nu een vermoeiende zaak geworden en ik bewonder de mensen die er de moed voor opbrengen... niet meer voor mij.

En nu ga ik aan de grote werken beginnen... als ik voortmaak ben ik net klaar voor de lunch... allez Myette... begin eraan.. goeie moed maske... het resultaat zal je verbazen... sta me toe daaraan te twijfelen maar ja... dromen mag nog.

11-07-2021 om 09:52 geschreven door Myette

Neerslag vind ik een mooi woord... een mooi woord voor die natte bedoening van de laatste weken... die neerslag heeft ook een weerslag op mijn gemoed... nog zo'n mooi woord... weerslag... al mijn ouwe botten doen pijn... de was wil maar niet drogen... 't manneke is niet om mee te leven... ik voel me als in een gevangenis zitten en vind geen weg eruit... koken is ook al een opgeve geworden door een man die niet wil eten met zijn nieuwe tanden... begin maar eens een variabel menu op te stellen met de voorwaarden... het moet heel zacht zijn... smakelijk... juist genoeg en zeker niet te veel... mijn wederhelft is altijd een kieskeurige eter geweest zodat ik jarenlang steeds elke dag 2 soorten groenten op tafel zette... de kinderen en ik aten dan wat wij lustten en het opperhoofd een van de groenten van zijn beperkte keuze... maar ik was het beu alleen erwtjes en peekes te mogen eten of weer dubbel te koken en ben stiekem beginnen smokkelen... aangezien ik vaak puree moet maken kap ik groenten en aardappelen bijeen en zet de mixer erin... wat niet weet niet deert is het spreekwoord en hoe waar het is ondervind ik nu... man at nooit kolen... geen enkele soort... nu wel... ik begon met een kleine hoeveelheid en ben die gaan uitbreiden... man at alles op zonder protest... dat geeft moed... vandaag de ultieme test... zijn meest gehate groente... witloof... net binnengesmikkeld... de enige groenten die ik nog niet heb binnengesmokkeld zijn asperges en champignons... wie weet!

Hebben jullie ook zo'n hekel aan een boek lezen of film kijken waarin het einde in mist gehuld is... ik dus zeker... keek net naar de film Z for Zacharia en ben onbevredigd achter gelaten... dat vreet aan me... is die man nu echt vertrokken of heeft de andere hem in de diepte laten vallen... ik zal het nooit weten... zo erg!!!

Gisteren weer een fikse oorlog uitgestreden hier ten huize van... man kan moeilijk uit zijn woorden komen en als ik niet direct versta wat hij wil zeggen krijgt hij een driftbui... en ja ik weet het wel... ik zou dit over me heen moeten laten gaan maar ik ben nu eenmaal geen gedwee en mak lam en pik het niet dat hij steeds zijn woede en frustratie op mij af reageert zodoende... moest hij voor hij ziek werd een gemakkelijke man geweest zijn zou ik misschien meer geduld hebben maar dat is niet zo... het was vaak hommeles met hem en ik ben met de jaren ook niet geduldiger geworden... ik ben de hele dag in een bocht om hem heen gelopen en heb alleen het hoogst noodzakelijke tegen hem gezegd... dus windstil vandaag... en morgen zien we wel... dat corona gedoe geeft je een claustrofobisch gevoel... je zit de hele tijd op elkaars lip zonder enige afleiding... funest voor de zenuwen. 

01-07-2021 om 19:27 geschreven door Myette

Jaja het is zomer en het is warm... ietwat te warm voor mij maar wat doe je eraan... je doet zo min mogelijk want elk "efforke" is er eentje teveel... trouwens ik heb weer zo'n vervelende "opstoot" momenteel... om de zoveel maanden krijg ik erge rugpijnen... lage rugpijn heb ik zowat altijd maar die opstoot zit tussen mijn "vleugels" en dan roept je hele bovenlijf "AU"... niettegenstaande mijn nieuwe topper was slapen er niet bij... ja plat op mijn rug zonder hoofdkussen was ietwat dragelijk maar niet ideaal... dan maar naar de dokter gebeld... onze huisarts was natuurlijk weer met verlof... die man wacht altijd tot ik in panne val om er vandoor te muizen... dan maar een vervangster genomen... die keek eens naar die rug... zei dat ik scoliose heb maar dat wist ik al lang... raadde me 3 pijnstillers aan per dag en een kinesist... dat was het dan... na 2 pijnstillers verging ik van de pijn en heb ik ze weggegooid... deze nacht sliep ik tot 6u zonder pijn en krijg ik terug wat moed.

Mijn poetshulp is nu beneden de boel aan het uitmesten... zoals ik al zegde vroeger.. ze werkt goed... doet meer dan ik haar vraag... ze neuriet erbij want ze "poetst graag" vertelde ze me... ze is vriendelijk en beleefd... is zuinig in het verbruik want wil niets drinken of snoepen... ze neemt mijn afgedankte en overbodige spullen met dank aan zodat er ruimte in mijn kasten komt, je zou denken dat het niet beter kan maar toch is er iets niet goed... ze maakt brokken... elke keer merk ik achteraf iets dat ze stuk heeft gemaakt... ik heb haar al verboden aan mijn computer te komen... ik heb intussen al de reserveringen van het douchegordijn opgebruikt... vandaag was het gelukkig maar een plastic potje waar ik kam en haarborstel in bewaar... ik kan haar poetsroute duidelijk volgen door het geknots en gebonk... tja niets is er ideaal in deze wereld dus ik zwijg als vermoord en laat ze rustig verder knotsen en botsen.

Woensdag staat ons een trieste uitstap te wachten... namelijk de begrafenis van onze buurvrouw/vriendin... ik leg alvast een stapel zakdoeken klaar want ik ga het niet droog kunnen houden... in 1959 kochten wij een stuk grond om ons huisje erop te bouwen... toen we ons lapje grond kwamen bewonderen kwamen onze toekomstige buren net aan... we begonnen een praatje... van het een kwam het ander en samen met dc eigenaars van het perceel aan de andere kant besloten we samen te werken door middel van een "bouwbureel" of hoe je zo'n ding noemt... die regelen alles voor je zodat je er als leek niet alleen voor opdraait...wij kwamen ter bespreking samen en sindsdien bleven we vrienden... veel plezier gemaakt met zijn allen... elkaars kinderen zien opgroeien... dat is een band die je niet gaarne ziet breken... door corona konden we elkaar niet meer bezoeken en dat vind ik heel erg... net toen ze ziek is geworden konden we ze niet meer opzoeken... heel triest.

Mijn knotsende hulp heeft bijna gedaan... ik ga even controleren wat de schade is vandaag... ze neemt wel 3 volle zakken breiwol en haakgaren mee dat hier al jaren ligt te verkommeren... nee mijn brei- en haakgoesting is al jaren geleden verschwunden en komt zeer zeker niet meer terug... zih zelf heeft geen tijd om te breien maar in haar Poolse familie kan ze alles zeker kwijt... 't manneke zal blij zijn want die zeurt me dagelijks aan het hoofd om dit en dat weg te doen... die man zou ons huis gewoon leeghalen voor we dood zijn.

21-06-2021 om 15:57 geschreven door Myette

Het is eindelijk zomer en volgens de laatste berichten zou het nog een tijdje zo blijven, het wordt zelfs nog warmer... dat hoeft nu echt niet voor mij maar ze vragen mij nooit om mijn mening... de voorbije week was er weer eentje met ups and downs... de ups waren de rustige namiddagen in de tuin met een boek en het gepiep en gesjirp van een hele kolonie vogels... volgens wat ik hoor is de vogelproductie dit jaar goed gelukt... ik zit dus in de tuin... probeer te lezen maar achter mij is het een geschetter van jewelste... ik maar trachten te achterhalen wat soort vogels dat geluid maakt tot ik bedenk dat het vermoedelijk de jongen zijn die om eten roepen... jongens toch wat kunnen die van hun oren maken... dat aanhoudend gekwek houdt niet op... de bomen achter ons zitten blijkbaar vol jong grut... arme ouders!!!

Dat was het goede nieuws... het slechte is dat ik vandaag telefoontje kreeg van onze buur dat zijn vrouw plots heel heel erg achteruit ging en waarschijnlijk de paliatieve niet meer zal halen... hij is nu naar de kliniek en ik wacht bang het laatste nieuws af.

Dan heb ik enkele bangelijke nachten gehad... de ene keer stond man plots te roepen dat hij dood ging... de ochtend niet meer zou halen... toen ik hem vroeg of hij pijn had zegde hij nee... wat het dan wel was wist hij niet... ik heb hem na lang aandringen terug zijn bed in geloodst... toen vroeg hij om eten te gaan halen... toen ik zegde dat mensen die de dood in de ogen kijken niet aan eten denken werd hij nog kwaad ook... ik gaf hem een banaan. die at hij op en viel in slaap... en ik... ik lag de rest van de nacht wakker... de volgende dag is hij in de tuin gaan werken... twee nachten later schrok ik op van een bons... hij had de nachtlamp omgestoten... weer hetzelfde liedje... ik stuurde hem naar beneden en daar is hij in zijn relax zetel in slaap gevallen... weer een onrustige nacht voor mij.

Voor de rest gaat het goed... de grote was is volbracht... de strijk idem dito... alles ligt terug in de kast te wachten om vuil te mogen worden... en wat ik ook nog moet vermelden is dat ik een matras topper heb besteld online... een beetje angstig wel want je moet op voorhand betalen en het is af te wachten of de firma deugt of niet... ze deugt... na 2 dagen werd het ding afgeleverd... ik heb man mee aan het werk gezet om ons bed eens goed uit te mesten... d.w.z. de matrassen (2 stuks) stofzuigen en onder het bed de klodders stof opdweilen... dat is een werkje dat ik vroeger in mijn uppie deed maar dat me nu te machtig is... dan de oude matrassen in een verse bekleding wikkelen en de topper er bovenop... dan de topper opmaken met verse lakens en met ongeduld de eerste nacht afwachten... dat klinkt bijna als een eerste huwelijksnacht... en ja hoor... lekker geslapen... oef... niets dan lof... dat topper idee zat al lang te broeden maar 't manneke was er natuurlijk weer tegen tot ik op een goede dag FOERT zei en toch maar bestelde... de reden... elke ochtend moest ik als een wrak mijn bed uit kruipen... ik sta dan gewoon krom van de rugpijnen... ik las wat zo'n topper allemaal doet en inderdaad... mijn rug is nog pijnlijk maar een stuk minder dan tevoren... een topper kan je ook geen 30 jaar jonger maken nietwaar... maar het is wel een uitkomst... je kan je oude matras houden en dat ding kost heel wat minder dan nieuwe matrassen kopen.

En nu is het alweer tijd om de patatjes te gaan koken voor het avondmaal.

11-06-2021 om 17:33 geschreven door Myette

Gisteren moest ik op controle voor mijn kijkers die ook stilaan verslijten en ik was wat bang voor weer een prik... het viel ontzettend mee... alles stabiel gebleven... tevens een brilletje laten voorschrijven voor aan de computer want met een leesbril lukt het niet zo goed... dus ik opgelucht naar huis gewandeld... thuis nog in de tuin gewerkt... mijn rug speelde wel op maar ja daar is rust goed voor dacht ik en ging vroeg naar bed... ik was er zo op gebrand vlug dat bed in te kruipen dat ik een "inslaappil" vergat te nemen en te lui was om terug op te staan... ik sliep direct in en zelfs de hele nacht zonder eruit te moeten voor wat dan ook... resultaat... een montere ikke die zich vol werklust op taken stortte waar ze de vorige dagen van walgde... er hangen dingen te drogen die ik terug moet kunnen leggen voor ik alle afgewassen spullen weer op hun terechte plaats kan zetten... de werklust is er nog maar de rug zei net FOERT en daarom zit ik nu aan de computer om wat te stoeffen... seffens na het middagboke ga ik in de tuin verder mijn rug vertroetelen... alhoewel... dan begin ik rond te kijken naar al dat frisse groen en ontdek hier en daar iets wat de frisheid verstoort... dat verstoort mijn rust dan en ik moet en zal de dader verwijderen... tant pis die rug... ik beloof hem dan weer vroeg te gaan slapen... leg me terug in mijn ligstoel en probeer te lezen... tot een duif met veel geflapper rakelings over mij heen vliegt of een raar insekt mijn arm opzoekt als rustpunt... iets dat ik niet kan tolereren... wèg met dat beest... slapen lukt ook niet dus dan maar wolken kijken... ik vind wolken boeiend... gisteren zag ik een klein wit teer baby wolkje gewoon oplossen tot het geheel verdween in de blauwe hemel... als je gewoon ontspannen kijkt zie je soms plots een gelaat of zelfs een geheel beest tevoorschijn komen... naargelang de wolken door de wind worden verschoven zie je dat beest veranderen in weer iets anders... op een gegeven ogenblik zag ik een hele Vlaamse Leeuw opduiken... met klauwen en staart... jammer genoeg is hij ook weer opgelost na een tijdje... en nu ga ik mezelf verwennen met een puzzel als beloning voor al het verzette werk.

01-06-2021 om 11:05 geschreven door Myette

Verleden week las ik ergens dat zelfs na al die regen het grondwater nog niet op peil stond... verdorie zeg hoeveel water moet er dan nog vallen voor dat peil OK is... ik ben het stilaan beu... ook al omdat manlief mij wreed op de zenuwen werkt omdat hij amper de tuin in kan... onze schildpad laat zich al dagen niet meer zien en ik ben bang dat het beestje verdronken is... gisteren zat ik te wachten op mijn poetshulp... dit na al de voorbereidende taken vervuld te hebben... geen poetshulp te zien... ik belde naar het kantoor en kreeg de voice mail... later in bed kwam er plots het idee in me op dat het Pinksteren was... dat komt ervan als je niet meer met de buitenwereld in contact staat... je raakt wereldvreemd... toen ik toch aan het denken was bedacht ik dat in betere tijden nu de Sinksenfoor hier zou staan... iedereen roept van ach en ocharme de horeca maar over de foorkramers wordt niet gerept... die mensen zijn ook al bijna 2 jaar de pineut... er is weinig te vertellen of het moest jullie interesseren dat de kapster net buiten is en ik met een fris kort koppeke dit log zit te typen... ik ben alvast toegerust en gereed voor een lange hete zomer... hmhm... al die regen is niet echt prettig maar heet en droog vind ik al even erg... gelukkig kunnen we niet zelf kiezen en hebben we maar te nemen wat we krijgen... daarstraks kwam bpost een pakje brengen... ze leggen het dan gewoon voor je deur... de besteller stond aan de overkant en ik wuifde naar hem en kreeg een wuif terug... tegenwoordig ben ik daar al dik tevreden mee... de tijd dat jongens me nafloten ligt helaas ver achter mij... morgen moeten de boodschappen opgehaald worden en de dag nadien komt onze huisarts langs... ik hoop dat ik al die drukte zal kunnen overleven.

25-05-2021 om 15:50 geschreven door Myette

Ik ben wel nooit een van die figuren geweest die elke morgen juichend uit bed oprijzen... klaar om een nieuwe dag te beginnen boordevol avonturen en plezier... nee hoor niets voor mij... ik ergerde me zelfs aan 't manneke die steeds gezellig begon te kwebbelen van het moment hij zijn ogen open trok... dat was vroeger... ik zette dan koffie... at met lange tanden 1 boterham... vuidc 2 lunchboxen... alles met mijn ogen half stok... en slaapwandelde naar het kantoor toe... als de baas me dan riep om wat brieven op te nemen (in steno nog) werd ik in één klap wakker en schoot in gang... maar vergeleken met toen is het nu nog veel erger met me gesteld... elke dag weer is er een die ik moet proberen door te komen zonder gek te worden... of het me zal lukken is de vraag... plezier is niet echt te vinden in een lange eentonige dag thuis gevuld met dezelfde saaie taken... over avonturen kan ik alleen maar dromen... zolang Covid nog in 't land zit vermijd ik bus en tram zodat winkelen niet mogelijk is... trouwens de pret aan winkelen is toch onbezorgd winkel in en uit lopen... alles bekijken en eventueel betasten... soms iets passen... hoe winkel ik nu... vanuit mijn zetel online dingen uitkiezen... OK die manier van aankopen heeft me het afgelopen jaar geholpen onafhankelijk te blijven... ik zie er ook nog niet direct verandering in komen want... dat las ik onlangs... veel mensen werden zoals ik dus ook bang om buiten te komen... er is zelfs een naam voor : grotsymptoom of zoiets... Covid veranderde ons leven drastisch en ik vrees dat dit blijvend gaat zijn... nu zijn ze weer aan een onderzoek bezig over de bron van dit virus... China dus en of dit virus per toeval of opzettelijk uit een lab ontsnapt is... als ik zie welke smerige streken regeringen allerhande uithalen zou het me niet verwonderen... zullen we het ooit weten?

Dit alles om te zeggen dat ik vandaag weer tegen een lange saaie dag aankijk... ik heb zelfs geen grote was of strijk om me in te verheugen... gisteren heb ik peertjes gestoofd uit pure wanhoop... dat was weer 1 uurtje voorbij... het weer werkt ook al niet mee om me blij te stemmen... en morgen moet ik naar de tandarts om dat stomme gebit wat aan te passen... juich Belgen juich!

18-05-2021 om 10:21 geschreven door Myette

Ik heb mezelf eens een goeie lap gegeven en streng toegesproken zo van : "maske ist na gedoan met die flaawekul" want die toestand begon ferm op mijn seskes te werken... ik kreeg weer zo'n ellendige kramp over de helft van mijn lijf en ge moogt gerust zijn... ik ben geen roeper maar ik heb wel minuten lang hard zitten kreunen tot die kramp stilaan weg trok... ben vroeg gaan slapen maar werd 2 uur later al weer wakker... besloot van de nood een deugd te maken en trok naar de badkamer... terug in bed kon ik de slaap niet meer vatten en wat doe je dan... denken... de dag ervoor had ik drie wasbeurten afgewerkt en er lag me dus een berg strijkgoed op te wachten... ik begon dus te strijken... eerst sorteren... dan stuk voor stuk zorgvuldig en zonder één vals plooitje... ter afwaisseling en als verstrooiing dacht ik aan het boek van Simon Carmiggelt dat ik aan het herlezen was... zoals die man mensen en hun doen beschrijft is ongelooflijk... ik kan er nog altijd van genieten... moe van het strijken ben ik dan toch uiteindelijk in slaap gesukkeld tot 't manneke kwam binnen gekukeld... die man kan nooit iets stil doen... hij kwam om 2 u naar bed... legde zich neer en begon te snurken en ik... ik kon alleen maar liggen luisteren... toch nog beetje seslapen tot de vuilkar de straat kwam ingerammeld en ze met de bakken begonnen te gooien... momenteel is Proximus net voor onze poort de boel aan het open breken... alles bijeen een gewone dag dus... alhoewel... stel je mijn teleurstelling voor toen ik beneden kwam en al dat strijkgoed nog zag liggen... dat alles afwerken op één dag is me teveel... het zal voor morgen zijn.

11-05-2021 om 10:41 geschreven door Myette

Mijn week verliep in mineur... dinsdag moesten we komen opdraven voor de tweede prik... de tocht er heen in een vliegende stormwind en kletsende regen verliep zonder ongelukken en de vaccinatie zelf was in een wip geklaard... eens thuis begon de ellende voor mij al... terwijl mijn 93-jarige man zich kiplekker voelde kreeg ik gewrichspijnen... ik heb ze niet geteld maar ze hielden precies een wedstrijd wie er het hardst pijn kon veroorzaken... ik had duizelingen en koorts en ben als een wankelend wrak mijn bed in gekropen zonder eten of drinken... dat heeft zo een 2 dagen geduurd... de derde dag heb ik voorzichtig mijn neus boven de dekens uitgestoken... dan een voet...gevolgd door de andere... en wobbelend mijn weg naar beneden gezocht... ik voel me nog niet helemaal tiptop... maar wat me vooral zo triest maakt is dat ik zelfs ziek nog altijd de zorg voor man heb... voor ik in bed kroop zetten ik zijn koffie in de microgolf om op te warmen... 5 minuten later stond hij al aan mijn bed want wist niet hoe die kop eruit te nemen... en het komt ook niet in zijn hoofd op om me eens iets te drinken te brengen of te vragen of hij iets kan doen... dat maakt je geweldig droef... integendeel hij presteert het nog om zelf mijn hulp te eisen... iets dat ik deze keer gewoon heb genegeerd... het komt niet alleen door zijn toestand nu maar hij is altijd zo geweest... ik heb al heel lang geleerd dat ik alleen op mezelf kan rekenen en deze week werd ik er weer met mijn neus opgedrukt... sorry mensen vandaag geen humor te koop hier... alleen droefheid.

08-05-2021 om 10:04 geschreven door Myette

Ik die ooit beweerde dat ik me nooit verveel... wel dat is nu ietwat veranderd... er zijn dagen dat ik 's ochtends mijn ogen met veel tegenzin open... dan kijk ik eens rond en denk : "weer een lange dag die ik moet proberen door te komen"... dan zucht ik eens en nog eens en nog en kruip met nog meer tegenzin het bed uit om aan de dagelijkse routine te beginnen... zijn jullie nog bij... als ik dit zo nalees val ik er zelf bijna van in slaap... dus ik begin aan de dagelijkse sleur en probeer die zo vlug mogelijk af te haspelen zodat ik iets anders kan gaan doen zoals puzzelen of lezen of jullie in slaap zeveren... om een lang verhaal kort te houden... ik verveel me te pletter.

En waarom... omdat we door dat corona gedoe verplicht zijn alleen met onszelf bezig te zijn... ik had vroeger een druk leventje... soms te druk en dan snakte ik naar rust en genoot ervan eens alleen te zijn... nu moet je wel en MOETEN is voor mij en ik denk voor vele mensen een vies woord... dat brengt me op een artikel dat ik net las en dat gaat over spelling... er zijn weer verlichte geesten druk aan het werk onze spelling aan te passen... noem het maar "vereenvoudigen" en waarom... mijn mening maar... om onze verwende jeugd en tevens alle nieuw binnen stromende vreemdelingen het gemakkelijk te maken... voor mij mag die dt wel afgeschaft worden want dat is gewoon balast... maar nu willen ze sommige woorden die door veel mensen abusievelijk gebruikt worden het groene licht geven... ze doen maar want aan mij vroegen ze niet wat ik ervan denk... alleen ga ik zoals gewoonlijk mijn eigen antieke spelling blijven volgen omdat ik dat gesleutel beu ben... spelling is niet meer belangrijk... geschiedenis wordt herschreven omdat er enkele minder fraaie zaken gebeurden... leren tellen is niet nodig want je hebt toch machientjes... onze taal wordt verminkt... ze noemen dat "aanpassen" ...ik las dat zelfs op de univ er kanjers studeren die amper kunnen spellen... is dat het doel van onze o zo wijze regering... een volk kweken dat amper kan lezen... niet kan tellen... niet weet wat er in het verleden gebeurde... kortom een volk dat je alles kan wijsmaken wat je wil... met de ouderen gaat dit niet zo vlot want die hebben nog leren zelf denken maar geen nood... die ouderen lopen op hun laatste benen... nog een snuifje Covid aangevuld met wat Astra of Pfyzer of wat ze in voorrraad hebben en de klus wordt geklaard.

Dat klinkt wel heel cynisch... ik lees veel... ook de artikels over complot theorieën... en zo krijg je toch twijfels... de maatregelen tegen corona zijn echt belachelijk... en die maatregelen worden om de haverklap veranderd tot we met zijn allen het noorden kwijt zijn... we mogen maar met 4 mensen aan één tafel in open lucht maar met minstens 20 vreemden in een gesloten tram of bus... ik zie er de logica niet van in... maar wie ben ik... een oudje dat geen univ heeft bezocht maar wel met spelling en rekenen om de oren werd geslagen door de nonnekes in een ver verleden.

29-04-2021 om 12:26 geschreven door Myette

Dit is de vierde keer dat ik aan dit blog begin... telkens ik tegen het einde kom floept alles weg... dat veroorzaakt dan enkele knetterende verwensingen en een welgemeend FOERT... niet dat ik dringend iets te vertellen had... gewoon wat bijpraten over... ja over wat eigenlijk.. is er iemand geïnteresseerd in welk merk detergent ik gebruik voor de afwas... nee dat dacht ik al... tja mijn leven draait nu eenmaal rond in kleine kringetjes en dat zijn huishoudklusjes... de grillen van 't manneke... van tijd tot tijd eens een uitschieter zoals de vuilkar die voorbij komt... ja wie had ooit gedacht dat ik die vuilkar als een verstrooiing zou beschouwen... ik lachte vroeger toen mijn buurvrouw eens zei dat "als de vuilkar voorbij komt iedereen hier in de straat naar het raam komt" dat was naar aanleiding van onze zo rustige straat waar de meeste vrouwen nog thuis bleven... dat is wel even anders geworden... de straat is nu nog even rustig want iedereen is tijdens de dag buitenshuis aan het werk... mijn kinderen speelden buiten op straat met de buurkinderen... nu zijn er geen kinderen meer te bespeuren... ik weet zelfs niet of er wel kinderen hier wonen... de wereld is veranderd en hoe... ik keek onlangs naar een TV opname over China en in het bijzonder over de futuristische stad Shenzen (weet niet of ik het goed spel)... die stad werd in welgeteld 40 jaar uit de grond gestampt en werd van een klein vissersdorpje omgetoverd in een "torenkrabbers" stad die volledig bestuurd wordt door Big Brother... de reporter kreeg een rondleiding langs de allernieuwste uitvindingen op digitaal gebied en... geloof me... sommige gaven me de kriebels... er waren ook enkele nuttige zaken bij zoals een soort "vertaal-oordopjes"... maar heremetijd... de bevolking daar wordt dag en nacht in het oog gehouden... één stap verkeerd en je kop wordt publiekelijk geëtaleerd op grote borden... de hele dag krijg je luidkeels te horen wat je moet doen of laten... er was een man die een vliegende scooter had ontworpen en een sponsor zocht om hem commercieel te maken... alle bestellingen online worden door drones gebracht... in winkels moet je alleen aanduiden op een scherm wat je wil... en zo verder en verder... ik kreeg het er echt benauwd van... ik heb niets tegen robotica en een handig huishoudrobotje zou me wel bevallen maar niet eentje die me kan tegenspreken... die heb ik al in huis.

Om eerlijk te zijn... ik was altijd al van kind af aan een verwoede SF fan en ik kan er nog van genieten maar verdorie zeg... die SF is al lang geen SF meer maar realiteit en het mensdom kennende hou ik mijn hart vast als ik bedenk wat ze met sommige van die uitvindingen gaan uitspoken... mijn zoon heeft ook een brevet gehaald en mag een drone besturen maar stel dat elke pizza tent en afhaal chinees met drones gaat werken... ik zie die al om onze oren vliegen... dan wordt het geen "corona lockdown" maar een "drone lockdown" want niemand durft de straat nog op... en dan heb ik het nog niet over vliegende scooters... het lijkt heel leuk als je het ziet maar stel dat iedereen met zo'n ding gaat rondtoeren... ik ga me alvast een helm kopen en een dik leren motorpak... nu denk je misschien dat ik wel wat voorbarig ben maar geloof me het gaat razend vlug tegenwoordig... alhoewel... ik was even vergeten dat we in België leven en niet in China.

24-04-2021 om 09:49 geschreven door Myette

Die eerste prik is me niet echt goed bekomen... tenminste ik denk dat het door de prik was dat ik me de hele week landerig voelde... slaperig... ingewanden in overdrive... plotselinge pijnscheuten op allerlei plaatsen... niet echt ziek maar zoals we hier zeggen : "ik voelde me ni in men telloor"... dat belooft voor de volgende prik... zal me al schrap zetten.... mijn leven is er niet door veranderd hoor... ik vermijd menigten en blijf trouw aan mijn masker... ik begin dat ding al gaarne te zien... het verdoezelt rimpels en onderkin... bespaart op lipstick... etc. etc.

Gisteren op het nieuws gelezen over de versoepelingen... wat verleden week niet kon tijdens de paasvakantie is nu plots weer mogelijk niettegenstaande de ziekenhuizen volzet liggen... en dan mogen we er geen vragen bij stellen... iets waar ik het heel moeilijk mee heb... ik heb de onhebbelijke gewoonte commentaar te geven op zaken die ik oneerlijk en onrechtvaardig vind... mag niet... als je je mening spuit wordt je in de hoek gezet door FB... het is al de tweede keer dat ik straf kreeg omdat ik commentaar gaf over de zaak Floyd... of liever omdat ik me verwonderde over het feit dat die criminele figuur zo verheerlijkt wordt terwijl er verdacht weinig aandacht is voor blanken die door zwarten gedood worden... olala... ik maakte daar een grove fout en werd voor 3 dagen monddood gemaakt... democratie noemen ze dat dan.

Buiten mijn talrijke dutjes de voorbije week heb ik nog kamerplanten besteld bij een firma die ik niet ga vernoemen hier en heb hen net gemaild dat ik niet het volledige pakket heb gekregen... dat wordt weer heen en weer mailen tot de zaak in orde is... moest ook weer eens de Ziekenkas op de vingers tikken want de beloofde tegemoetkoming hadden ze weer vergeten... na nog maar eens telefoneren  stond het de volgende dag op mijn rekening... is er dan niemand meer die zijn/haar werk naar behoren kan doen... blijkbaar niet.

Om het eens over iets anders te hebben... het weer... wisselvallig zoals de regering... dan regen... dan zon... ons Polleke de schildpad was 2 weken geleden blijgemoed uit zijn winterput gekropen... slenterde wat verdwaasd rond en was plots weer verdwenen... ik denk dat hij het voor gezien hield en nog maar wat is gaan slapen... daar zit ik nu met mijn komkommer en witlof... speciaal voor hem gekocht... dat witlof zal ik zelf wel opeten maar die komkommer... kom maar vlug terug Polleke!

15-04-2021 om 15:54 geschreven door Myette

Sjongesjonge... vandaag moesten wij onze eerste prik gaan halen en waar ik voor vreesde kwam weer uit... niet voor de prik had ik schrik maar voor de gekke capriolen van 't manneke... de rit erheen verliep prima en net toen ik een opgeluchte zucht slaakte begon het circus... in plaats van links af te slaan wilde meneer rechts niettegenstaande mijn protesten... resultaat... we stonden in een file en toen het eindelijk onze beurt was zegde de man daar dat we verkeerd zaten en de andere kant op moesten... zo gedaan... maar in plaats van de aanwijzigingen van die man te volgen reed meneer rechtdoor en stonden we voor cabines weer in een file... op die cabines stond : Test maar toen ik dat zegde was het weer van : "och gij vangt"... toen was het onze beurt om binnen te rijden en ik zegde direct tegen de dame daar dat we waarschijnlijk verkeerd zaten... inderdaad... wij terug buiten en dan zijn we toch op de goede parking terecht gekomen... gelukkig waren we veel te vroeg vertrokken want ik ken zijn streken al... mijn grootste ergernis is dat hij niet wil toegeven dat hij verkeerd was... nu zul je zeggen dat dit komt door zijn verwarde toestand maar hij was altijd al zo... een koppige dwarsligger en betweter.

De vaccinatie zelf verliep heel vlot... de mensen daar zijn stuk voor stuk heel vriendelijk en behulpzaam... de prik heb ik bijna niet gevoeld... naweeën heb ik nog niet momenteel... wat het morgen wordt moet ik afwachten... we kregen zoals beloofd Moderna... en in mei moeten we de tweede halen... vandaag ga ik echter op een laag pitje leven... mijn zenuwen hebben even rust nodig.

Gisteren had ik even een energiek moment en zorgde voor een afspraak voor oogcontrole... ik moet elk jaar op controle maar stelde het maar uit tot na Covid... intussen is de laatste controle al bijna 2 jaar geleden en kan ik niet blijven wachten.

Vandaag blijf ik zoveel mogelijk uit de buurt van mijn levenspartner want hij bezorgde me weer een extra dosis stress en ligt momenteel in de onderste la van mijn oudste en meeest versleten kast en daar loop ik in een boog omheen tot mijn coleire ietwat gezakt is.

07-04-2021 om 00:00 geschreven door Myette

Het was me het weekske wel... frustraties tot over mijn oren... maar het is gelukt... door de reacties op mijn vaccinatie problemen begon ik warempel aan mezelf te twijfelen... zou ik iets niet gelezen hebben... maar nee... na zowat 10 x die uitnodigingen te hebben door gelezen was ik overtuigd... geen vaste datum te zien alleen ZELF een datum afspreken... iets dat dus niet lukte door overbezetting en gebrek aan AstraZeneca... als ze dat nu direct hadden gezegd had me dat een boel ergernis bespaard maar nee... je krijgt een bandje te horen als je belt dat ze je niet te woord kunnen staan en dat je later nog maar eens moet proberen... later... wanneer is dat... via het net ook geen toegang... men laat je in het ongewisse van wat en hoe en waarom... zoals alles hier in ons apelandje liep het op vierkante wielen... enfin vandaag ging ik nog eens kijken en zag tot "mijn opmerkelijke vreugde" dat er data waren vrij gekomen waarop je kon afspreken... ik dus rappekes 2 data vastgelegd voor mij en 't manneke... we krijgen Moderna omdat Astra weer plat ligt... ik las net dat Moderna meer bescherming biedt dan Astra... als dat waar is zitten we goed... nu nog afwachten of dat spul ons gaat bekomen... als jullie niets meer van me horen lig ik op apegapen.

Mijn poetsparel is beneden aan het kuisen en ik ben dus verhuisd naar boven om mijn boodschappen online te bestellen en jullie op de hoogte te houden... enkele mailtjes gepleegd waarop ik nog geen antwoord kreeg... o.a. aan mijn ramenwasser die niet kwam opdagen en die tegen zijn gewoonte in niets liet horen... is hij ziek of is hij me beu... ik wil het weten... 't manneke is het gazon weer aan het kammen... ik ging even kijken wat hij deed en kon het niet meer aanzien... die arme grassprietjes worden eindeloos met de hark bewerkt en door de twee hete opeenvolgende zomers waren ze al niet op hun best... ik las dat milieufans vragen je gazon niet te maaien om bijen een kans te geven... vertelde het aan man maar het is niet doorgedrongen vrees ik... ik hou van een welig tierend groen grastapijt maar bij ons krijgt het geen kans om te groeien... één voordeel is dat 't manneke niet tegen mij zeurt maar gezellig buiten speelt... je kan niet iedereen tevreden stellen.

29-03-2021 om 15:10 geschreven door Myette

ZUCHT... heb net een heel verslag uitgetikt en PLOEF het was weg... heb niet de moed terug te beginnen... zit met probleem om aan die verdomde vaccinatie te geraken... blijkbaar en dat hoorde ik nu pas na enkele dagen vergeefs te hebben getracht dat centrum te bereiken... dat alla data bezet en de vaccins weer eens op zijn... ik heb gemaild naar wie ik maar kon bedenken en kreeg dan te horen dat ik moest wachten op die uitnodiging... jawadde... alsof ik een idioot ben... ik HEB een uitnodiging maar KAN NIET afspreken en ik loop de muren op van frustratie.

Tussen al dat gemail in nog even naar de tandarts om die bieters wat bij te schroeven... getracht de huisarts te bellen voor de uitslag van onze bloedafname... weet je dat ik tegenwoordig al maagpijn krijg als ik nog maar denk aan telefoneren... je belt en je krijgt een hele rits nummers te horen waaruit je moet kiezen... dan uit het gekozen nummer krijg je een volgende rij om uit te kiezen... je probeert je eigen nummer te onthouden terwijl de man of vrouw op de band nog steeds zijn litanie aan het afdraaien is... dan druk je dat nummer en mag je naar een afschuwelijk elektronisch muziekje luisteren... als je geluk hebt wordt je medegedeeld dat je de zoveelste wachtende bent zodat je kan aftellen... anders moet je maar hopen dat je niet de honderdste bent... ik belde naar de gemeente voor dat covid geval en heb na een HALF UUR de pijp aan Maarten gegeven... wat die met die pijp heeft gedaan weet ik niet aan maar mijn geduld was op en mijn zenuwen ook.

Hebben jullie ook al opgemerkt dat tegenwoordig alles maar zozo gaat of anders gezegd op zijn boerenfluitjes... ik las net dat men het Rooseveltplein weer moet open breken omdat ze het fietspad "vergeten" zijn aan te leggen... leg dat eens uit... als je een plein wil renoveren zal er toch een bouwplan gemaakt worden... hoe kan je dan een heel fietspad vergeten... maar dat is niet de eerste miskleun hier in onze koekestad... bij het nieuwe gerechtsgebouw moest er een poort afgebroken worden omdat de wagens die gevangenen binnen brachten er niet door kon... men legt dure buitenlandse tegels op een plein die na enkele maanden los komen en breken... etc. etc... goed werk afleveren is precies taboe geworden.

Ik weet wat ik de volgende dagen te doen heb... elke dag die Covad link openen om te kijken of er al vaccins zijn en dan rap rap af te spreken... dromen mag toch!

25-03-2021 om 16:22 geschreven door Myette

Potverkoffienogesantoe... dat schiet me ineens te binnen... was een uitzoep van Toon Hermans zaliger... een zalige man die me tranen deed vergieten van het lachen... dat soort komieken maken ze niet meer helaas... en die uitroep is omdat het leven soms bol staat van de problemen... een ervan is momenteel AstraZeneca... to do or not to do... gisteren was ik bij de huisarts voor controle en wijze raad... die raad was : to do... dus moet ik een afspraak gaan regelen voor 't manneke en mezelf... d.w.z. als ik dat manneke kan overhalen want dat manneke kan aardig dwars gaan liggen en hem uitleggen waarvoor en waarom is gelijk water naar de zee dragen of met een ander mooi gezegde dweilen met de kraan open... dat wordt een hels karwei.

Zoals ik dus zegde was ik bij de dokter... al ongeveer 40 jaar is hij onze huisarts... we waren er altijd heel tevreden over en de man heeft me vaak tranen doen lachen ook... hij werkt nu nog maar 3 dagen per week... is dus aan het afbouwen... toen ik het hoorde vond ik het wel erg maar de man is er de laatste tijd niet helemaal meer bij... net of hij zich in een eigen wereldje heeft teruggetrokken... grapjes maken doet hij nog maar echt luisteren niet... dat was de voornaamste reden om hem te houden als huisarts toen ik er ene zocht vroeger... een man die echt luistert naar je die vindt je niet vaak... dat is nu veranderd... aangezien ik thuis ook beter tegen de muren kan praten en door die Covid binnen zit opgesloten had ik nood aan een goed gesprek en kwam bedrogen uit... thuis belde de zoon om zijn leed te luchten over problemen op het werk... het was dus niet echt een geslaagde dag gisteren.

Morgen komt er iemand voor bloedafname en vrijdag moeten we naar de notaris... zal ik blij zijn als deze week voorbij is... om deze ellendige week wat op te fleuren heb ik de witwas en de kleurwas gedraaid... correctie... de wasmachine draaide... en om het geheel af te ronden ben ik in een furie aan de strijk begonnen... alles is opgeborgen en klaar om terug vuil te worden... een huishouden runnen is zoals een hamster rondrennen in een molentje... je wast om het terug vuil te maken... je strijkt om het terug te kreuken.. je staat een vol uur in de keuken om te koken en op 15 minuten is alles op en dan kan je aan de vaat beginnen om die later weer... enz. enz.

Genoeg gezeverd voor vandaag... tijd voor de middagboterham.

17-03-2021 om 11:51 geschreven door Myette

Weer een saaie week voorbij... saai in die zin dat er niets maar dan ook niets leuks gebeurde... buiten het gewone huishoudelijk werk was het echter een tumultueuse week... manlief was niet echt om van te snoepen... ik ben doodmoe van alles tig keren uit te moeten leggen en dan nog snapt hij het niet... zijn geheugen is een lachertje maar hij blijft dit pertinent ontkennen en zich verzetten tegen al wat ik doe of wil doen... zelfs een bezoek aan de huisarts wordt tegen gewerkt... er zijn dagen dat ik bang ben dit niet veel langer te kunnen bolwerken en wat dan... de dokter kan dan wel praten over laten opnemen maar hij gaat het niet betalen... van stress gesproken.

Ben net terug van mijn wekelijkse boodschappen ophaling... het is bedroevend hoe duur alles is geworden... nog niet zo lang geleden kon je in de supermakt voor zowat 50 euro je wagentje vullen terwijl dat wagentje je nu haast 100 euro kost... vele zaken zitten nu op zwart zaad maar er zijn er ook wel enige die door Corona goede zaken deden met o.a. supermarkten... als de horeca weer mag openen gaan ze het voelen aan de verkoop van drank... niet dat wij geld uitgeven aan drank maar tijdens Corona werden alle prijzen stiekem aangepast en dat begin je te voelen.

Maar niet getreurd... buiten voedsel en wat huishoudelijke artikelen geven we haast niets uit... mijn zichtrekening heeft er nog nooit zo blakend gezond uitgezien en... als ik me gedeprimeerd voel nadat ik in de spiegel mijn aftakelend gezicht heb moeten proberen op te krikken bekijk ik miijn giro rekening en fleur ervan op... achter elke wolk schuilt de zon zeggen ze toch... kwestie is die zon te vinden... in elk geval is mijn corona kapsel verleden tijd... mijn kapster... dolenthousiast dat ze eindelijk weer mocht werken... stortte zich vol ijver op mijn kopke en liet zich volledig gaan... resultaat... een bijna kaalgeknipte Myette... het was wel even schrikken... maar het mens was gelukkig... ik minder... gelukkig staat het weer aan mijn kant en als de zon er terug is is dat haar weer wat gegroeid.

Man kreeg de vaccinatie uitnodiging per post en ik vandaag via de computer... nu nog beslissen of we zullen gaan of niet... dat gaat nog moeilijk worden... zal onze huisarts zijn mening vragen en laten bemiddelen.

12-03-2021 om 13:28 geschreven door Myette

We leven in een spannende tijd... of moet ik zeggen een stressvolle tijd... elke dag weer ellenlang gepalaver over Covid en besmettingcijfers en ziekenhuisopnames met als ontspanning nu vaccinatie... wel of niet... veilig of niet... afdoend of niet... ik ben het beu... krijg er een punthoofd van... weet niet meer wat waar is of niet... en ik ben niet de enige die het noorden kwijt is... kijk maar naar de regering... die zitten ook met hun handen in hun pasgeknipte haren want ze weten het niet meer... van haren gesproken... ik kreeg gisteren een telefoontje van mijn thuiskapster en ze komt maandag mijn puntkoppeke fatsoeneren... de pedicure kwam maandag... zodoende zal ik morgen van kop tot teen terug toonbaar zijn... dat werd hoog tijd want op een zekere leeftijd kan je je niet permitteren er nonchalant bij te lopen... om toonbaar te zijn en te blijven moet je hard werken en dat wordt elk jaar erger... als ik bereken hoeveel tijd ik nu al in de badkamer bezig ben voor ik te voorschijn kan komen hou ik mijn hart vast... op den duur kan ik beter mijn tent opslaan in die badkamer.

Dat was dus het goede nieuws... eindelijk terug een "coupe"... het slechte nieuws was dat onze tandartse... een fantastische vrouw die de bieterkes van de hele familie al bijna 40 jaar verzorgt... er einde dit jaar mee stopt... onze huisarts... ook al een ouwe getrouwe... is aan het afbouwen... dat gaat zoeken worden om beide te vervangen en ik vrees dat we niemand gaan vinden die even goed is... de trend tegenwoordig is zoveel mogelijk verdienen met zo weinig mogelijk werken.

Tja de tijden veranderen en hoe... als er in je huis iets hersteld moet worden slaak je een zucht van verlichting als de "hersteller" al wat ouder is want zo'n jonge gast vertikt het gewoonlijk om wat moeite te doen... en dan heb je nog het taalprobleem... krijg je een stel Roemenen in huis en probeer dan maar eens uit te leggen wat je wil... mijn Poolse poetshulp doet haar best maar het blijft behelpen... ik vroeg haar verleden week om de gewone kuis wat nonchalanter te doen om tijd te hebben om het buitenterras re schrobben... dat nonchalant verstond ze blijkbaar niet want ze bleef even lang poetsen en na het terras was haar tijd om... toen ik haar zegde dat ze mocht stoppen weigerde ze en is gebleven tot ze de hele ronde afgewerkt had... mooi van haar maar dat was echt niet mijn bedoeling... tussen haakjes... het is geen piepjonge deerne meer dus iemand die nog weet wat werken is.

07-03-2021 om 15:27 geschreven door Myette

Met het ouder worden verandert je lichaam en niet alleen uiterlijk... je ingewanden krijgen een eigen ritme of noem het liever arithme... dat maakt dat ik voor de middag moeilijk buiten kan... ik ga er geen tekeningetje bij maken... ook mijn slaapmodus is verstoord... vroeger raakte ik amper mijn hoofdkussen aan en ik was naar dromenland vertrokken en dat was voor de volledige nacht zonder sanitaire stoppen... dat is veranderd en na zo'n nacht moet ik mij het bed uit slepen en met dikke afkeer aan mijn huishoudelijke taken beginnen... ik was dat beu en begon met voor het slapen gaan een half tabletje kalmeermiddel te slikken... resultaat... ik heb maar een half uur liggen woelen en dan de hele nacht door geslapen... zoals men het bloemrijk zegt : als een roos... wellicht een ietwat verwelkte roos maar ja je pakt wat je kan... ik ben opgestaan en had warempel zin in huishoudelijke klussen... en wat meer is... ik heb 't manneke uitgenodigd voor een wandeling... ik was even vergeten wat een stress zoiets geeft... in het begin alles peis en vree... we genoten van de lentelucht... de zon... de nog kale bomen... maar na een tijd werd ik moe en wilde terug naar de auto... aangezien manlief zoals steeds nooit eens normaal kan doen zette hij de wagen een heel stuk voorbij de ingang van het park en moesten wij een smal weggetje opklimmen om binnen te geraken... vraag me niet waarom... heel waarschijnlijk omdat door de gewone ingang binnen lopen te normaal en gemakkelijk is zeker... enfin we wandelden en wandelden en ik wilde terug... toen begon de ellende... ik heb totaal geen orientatie gevoel en vroeg aan man waar in godesnaam die auto weer stond... man wees naar links... dan naar rechts... en sloeg weer een andere richting in... toen ik vroeg of hij het soms niet meer wist werd hij kwaad want zoiets laat zijn mannelijke trots niet toe... hij heeft me dan nog een half uur in spanning gehouden tot we bij toeval aan de hoofdingang kwamen... nog de hele straat door en ik kon eindelijk de auto in... begrijpen jullie dat wandelen met mijn echtgenoot eerder een opgave is dan ontspanning... je zou op den duur wensen dat het gaat regenen.

24-02-2021 om 22:13 geschreven door Myette