Naam : Myette, woon in Antwerpen, heb 1 man, 1 dochter, 1 zoon, 1 schoonzoon, geen kleinkinderen, 1 schildpad, ben Boogschutter, verjaar in november, ik hou van lezen, crypto- grammen, schrijven, com- puteren, bloggen, minigolf, nieuwe contacten maken, pret maken met vrienden.
100% 150% 200% LOEP
REAGEER EENS OP MIJN SCHRIJFSELS ZODAT IK WEET DAT IK NIET TEGEN DE MUREN PRAAT
Oef... eventjes uitblazen... deze week was weer een drukbezette... pas op ik klaag niet he... vind het wel tof maar soms moet je toch even op adem kunnen komen... gisteravond naar een opvoering gaan kijken van een toneelstuk geschreven door een blogmaatje... ik noem geen naam omdat men me dat vroeg... het stuk zèlf zat heel goed in elkaar... de dialogen waren schitterend... de zaal waarin het gespeeld werd was mooi met comfortabele zetels... tot zo ver was alles picco bello... maar aan de spelers mankeerde zo het een en ander... de vrouw die de hoofdrol vertolkte deed het prachtig maar de rest... ééntje stond voor de eerste keer op de planken... een andere had maar 3 weken de tijd gekregen haar rol in te studeren... nog een andere was ook nog aan zijn stage bezig... door omstandigheden had men delen uit de tekst moeten laten vallen of aanpassen... ik kan me voorstellen dat de auteur zich zat te verbijten... nam het wel sportief op maar toch... je geesteskind zien verminken zal niet meevallen... achteraf was er een kleine receptie waarop het voltallige bestuur aanwezig was... allemaal personen op heel vergevorderde leeftijd... ik mocht meekomen als bladvulling... nadien gingen we in het cafe iets drinken en kwamen de spelers bij ons zitten... we hebben dan hun visie op het hele gebeuren te horen gekregen... ruzies en kleutertuingedrag zijn in dat wereldje blijkbaar ook aan de orde... tja als je één rol driemaal aan iemand anders moet toewijzen omdat die en die persoon er de brui aan geeft kom je niet tot hoge prestaties... maar toch werd het een gezellige babbel en lag ik maar na énen in m'n bed.
Deze voormiddag moest ik naar de herdenkingsmis in Carolus... ik had me heel wat voorgesteld van de muziek maar dat viel wel wat tegen... we waren met ongeveer 50 leden en enkele leden waaronder ik hebben zich opgeofferd vroeger te komen om zoveel mogelijk plaatsen te claimen zodat we met zijn allen bijeen konden zitten... dat lukte aardig behalve hier en daar een dwarsligger die perse in ons kamp wilde komen zitten alhoewel er plaats genoeg was aan de andere kant van de kerk... voor ons op de voorste rijen zaten enkele VIP's die we naar hartelust hebben kunnen begluren en bewonderen... ja wat moet je anders doen... daarna trokken we naar Noord op de Grote Markt voor een etentje... propvol zat het daar... eet er dan niemand meer thuis op zondag... na het eten was er een rondleiding gepland in de de kerk maar toen we uit het restaurant kwamen scheen er zo'n stralend zonneke dat de lust me verging... heel Antwerpen zat op terrasjes... 't manneke en ik hebben dan een kort kuiertje gemaakt om al dat eten te laten zakken en zijn naar huis getramd waar ik zalig wat op m'n terrasje heb gezeten... de eerste keer is toch altijd de beste he... en nu maar hopen op nog meer van dat zodat ik m'n witte vel wat kan bijkleuren anders moet ik weer naar het flesje grijpen... ik hoop dat jullie mee hopen!!!
Ik zie aan de reacties hier dat er heel wat herinneringen losgemaakt werden in blogjesland... ja die toen verwenste schooljaren worden achteraf met weemoed herdacht... als ik er nu op terugzie moet ik bekennen dat die middelbare schooltijd een van de beste periodes was in m'n leven alhoewel ik er toen ook al eens anders over dacht speciaal in de examentijd.
Zojuist zijn de kinderen vertrokken... dochter is verjaard en ze zijn vandaag komen eten... zodoende heeft moeder de vrouw bijna de hele namiddag aan het fornuis gestaan... we zijn maar met 5 aan tafel en ik vraag me telkens af hoe echt grote gezinnen dat klaar krijgen om elke dag een volledige maaltijd op tafel te zetten... dan doe je toch niets anders meer dan koken.
Maar ze zijn nu weg en terwijl 't manneke de afwas doet kan ik even wegsluipen naar m'n blogje... heb vandaag dus niets beleefd... over aardappelen schillen en vlees braden is niet veel opzienbarends te vertellen nietwaar dus zal ik dat jullie besparen... gisteren hoorde ik dat Mr. Humphries uit de TV serie "Are You Being Served" overleden is... die serie geven ze terug en daarvoor kom ik altijd naar beneden want ik was en ben nog altijd een fan van die Engelse komische reeksen... die zijn onovertroffen... woensdag hadden we het er nog over met de vrienden... stilaan schieten er niet veel meer over van m'n vroegere lievelingsacteurs... heel triest vind ik dat.
Ziezo ik heb m'n blogplicht vervuld... een van de volgende dagen ga ik verder met m'n schoolervaringen voor zover ik me er nog iets van herinner... nu ga ik even op blogronde... ik hoop dat jullie allemaal braaf je huiswerk hebben gemaakt.
Heb daarstraks nog gehoord van dochter dat het gisteren "vrouwendag" was... wel ik wist weer van niks... heb die dag doorgebracht met poetsen zoals elke donderdag... kan er me iemand vertellen wat we dan verondersteld worden te doen op die Vrouwendag of is het eerder "niet te doen"... graag voorlichting a.u.b.
Toen ik vanochtend m'n mailbox opentrok vond ik er eentje bij met de opdracht verder te gaan met m'n jeugdherinneringen... BEFEHL IST BEFEHL... dus ik zal m'n hersenpan nog eens geweld aandoen om er het een en ander uit te persen... aiai... dat doet pijn zo vroeg op de dag en dan nog met een licht katertje van gisteren... ja we zijn gisteren nog eens bijeengekomen met de vroegere fietsvrienden... glaasje... babbeltje... glaasje... toen kregen we honger... ik had eigenlijk het een en ander in de frigo liggen voor het avondeten maar... geboren plakkers dat we zijn... lieten we ons overhalen te blijven... het eten was heel genietbaar maar de wijn was nog véél beter... daarna nog een Irish coffee en Myette was niet meer te stuiten... vandaag is het poetsdag... zojuist onze hulp bij de buren binnengelaten want die zijn gisteren vertrokken op een cruise en dan moeten wij de honneurs waarnemen... nu neem ik even tijd om blogje bij te werken... had dat eigenlijk deze avond willen doen maar Bojakoke zit me op de hielen te trappen en daar wordt ik nerveus van...
Daar zat ik dus op de Handelsschool... was me dàt aanpassen... in plaats van nonnen allemaal mannen in alle maten en gewichten... vooraan natuurlijk de leraren die allemaal een bijnaam hadden... de Knoop... een klein vierkant kereltje die zich altijd opblies als een kikker en zichzelf "meneer" noemde... zijn geliefde uitspraak was "en wat heeft Meneer gezegd" ik zie hem nog altijd zitten achter zijn lessenaar... het ene been over het andere geslagen terwijl hij rithmisch zijn "jarretellen" liet knallen... een bron van onuitputtelijk vermaak voor ons blagen... op die leeftijd heb je niet veel nodig om in een deuk te liggen... hij was er ook op gebrand ons meisjes na te laten blijven en probeerde ons dan steeds in een hoek te manoeuvreren... het intrigeert me nu soms nog dat ik nooit te weten ben gekomen wat hij zou gedaan hebben als het hem was gelukt... want wij werden er heel bedreven in steeds een bank of stoel tussen ons in te houden... en dan die ogen van hem... hij had er zichtbaar een hels plezier in ons op te jagen... misschien heel onschuldig allemaal... ik ben er dus nooit achtergekomen... dan hadden we Pinochio... een magere kerel met een ontplofbaar temperament... als het hem niet beviel gooide hij met alles wat er onder zijn handen kwam... op een dag gooide hij een agenda zo hoog en driftig dat die de lamp raakte... een zware ouwerwetse bollamp... ze begon te slingeren en viel met een knal pal tussen twee rijen in... gelukkig... ik zie het nóg gebeuren... de jongen die bijna het doelwit was geworden sprong van het schrikken recht op de schoot van zijn bankmaat... en Pinochio keek eens met een neerbuigend glimlachje naar de smeerboel en beval : "veeg dat op" en dat was het... maar de man was ook heel intelligent en een hele goede leraar... hij gaf Duits en zijn geliefde uitspraak was : "dass ist Matrözendeutsch"... tja we leven tenslotte in een havenstad he... dat laat zijn sporen na... toen we in het tweede leerjaar zaten is hij getrouwd met een van onze medeleerlingen... een bolleboos die steeds om hem heen draaide en hem allerlei "intelligente" vragen stelde... wij zagen het gebeuren en waren dan ook niet verrast door dat huwelijk... het heeft echter geen stand gehouden... misschien dat hij thuis ook met alles gooide... de enige getrouwde man was De Vos... een dikke gemoedelijke kerel die steevast winter en zomer een dikkke gebreide sjaal rond zijn hals had hangen... die gebruikte hij voortdurend voor allerlei nevenzaken... veegde er zijn zweet mee af... droogde er het bord mee af... misschien gebruikte hij hem ook als zakdoek maar daar heb ik hem nooit op kunnen betrappen... hij gaf boekhouden... steno en handelsrecht... we hadden één lerares... een nog jonge en knappe juffrouw... had geen bijnaam... alleen Herbosch... ze werd door de jongens gepest omdat ze een watje was... de sukkel kon tegen hen gewoon niet op... dan waren er ook nog wat losse invallers die ons meetkunde en scheikunde moesten bijbrengen... leraren van de ernaastgelegen vakschool die duidelijk niet wisten hoe ze met ons meisjes moesten omgaan... wat me ook nog is bijgebleven is het wekelijkse turnuurtje... bij gebrek aan de nodige ruimte moesten we die marteling ondergaan op de speelplaats... die lag duidelijk in het blikveld van de vakschool... dus als wij turnden verdrongen de vakschoolblagen zich aan de vensters om toch maar niets te missen van de gratis voorstelling... en de leraren ze maar proberen binnen te drijven... en die gasten maar joelen en fluiten... toen was dat nog schering en inslag... ze waren dan ook nog niet zoveel gewend als onze huidige jeugd... een blote knie was al genoeg om ze op te winden... je kunt je voorstellen hoe opgelaten wij ons dan voelden... wij de meisjes werden bekeken en getaxeerd... en onze klasmaten... de jongens... voelden zich ook niet zo goed met al die concurrentie... in die tijd werden er ook nog briefjes doorgesmokkeld met :"ik vraag het aan"... schattig nietwaar... zou dat nog zo zijn of???
Dit was het even voor vandaag... ik ga nu mijn dweil en zeemvel uitwringen... tot de volgende... doei!!!
1. Take off clothing and place it in sectioned laundry hamper according to lights and darks. 2. Walk to bathroom wearing long dressing gown. If you see your boyfriend/husband along the way, cover up any exposed flesh and rush to the bathroom. 3. Look at your womanly physique in the mirror and stick out your gut so that you can complain and whine even more about how you're getting fat. 4. Get in the shower. Look for facecloth, arm-cloth, leg-cloth, long loofah, wide loofah and pumice stone. 5. Wash your hair once with Cucumber and Lamfrey shampoo with 83 added vitamins. 6. Wash your hair again with Cucumber and Lamfrey shampoo with 83 added vitamins. 7. Condition your hair with Cucumber and Lamfrey conditioner enhanced with natural crocus oil. Leave on hair for 15 minutes. 8. Wash your face with crushed apricot facial scrub for 10 minutes until red raw. 9. Wash entire rest of body with Ginger Nut and Jaffa Cake body wash. 10. Rinse conditioner off hair (this takes at least fifteen minutes as you must make sure that it has all come off). 11. Shave armpits and legs. Consider shaving bikini area but decide to get it waxed instead. 12. Scream loudly when your boyfriend/husband flushes the toilet and you lose the water pressure. 13. Turn off shower. 14. Squeegee off all wet surfaces in shower. Spray mold spots with Tilex. 15. Get out of shower. Dry with towel the size of a small African country. Wrap hair in super absorbent second towel. 16. Check entire body for the remotest sign of a zit. Attack with nails/tweezers if found. 17 Return to bedroom wearing long dressing gown and towel on head. 18. If you see your boyfriend/husband along the way, cover up any exposed flesh and then rush to bedroom to spend an hour and a half getting dressed.
How To Shower Like A Man
1. Take off clothes while sitting on the edge of the bed and leave them in a pile. 2. Walk naked to the bathroom. If you see your girlfriend/wife along the way, flash her making the "woo, woo" sound. 3. Look at your manly physique in the mirror and suck in your gut to see your pecs. Admire the size of your wiener in the mirror, scratch your balls. 4. Get in the shower. 5. Don't bother to look for a washcloth (you don't use one). 6. Wash your face 7. Wash your armpits 8. Crack up at how loud your fart sounds in the shower. 9. Wash your privates and surrounding area. 10. Wash your ass, leaving hair on the soap bar. 11. Shampoo your hair (do not use conditioner). 12. Make a shampoo Mohawk. 13. Pull back shower curtain and look at yourself in the mirror. 14. Pee (in the shower) 15. Rinse off and get out of the shower. Fail to notice water on the floor because you left the curtain hanging out of the tub when you checked your Mohawk. 16. Partial dry off. 17. Look at yourself in the mirror, flex muscles. Admire wiener size. 18. Leave shower curtain open and wet bath mat on the floor. 19. Leave bathroom fan and light on. 20. Return to the bedroom with towel around your waist. If you pass your girlfriend/wife, pull off the towel, grab your wiener, go "Yeah, baby!" and thrust your pelvis at her. 21. Throw wet towel on the bed. Take 2 minutes to get dressed.
Dit weekend geen zin gehad in bloggen... heb wel eens rondgewandeld en merkte dat ik precies de enige niet was die stilgevallen was... vrijdagavond redelijk vroeg gaan slapen want ik verwachtte zaterdag vrienden op bezoek... nou viel dàt even tegen... ik wilde juist een taart beginnen bakken voor bij de koffie toen ze belden dat ze niet konden komen... R was namelijk bij de tandarts geweest en zat met een pijnlijke ontsteking... en dàt kan geweldig zeer doen weet ik uit ondervinding... daar zat ik dus met alle aangekochte hapjes... ik heb dus die avond al m'n vindingrijkheid moeten bovenhalen om toch een deel ervan in een warme maaltijd te integreren... mooi woord he... zat ik allang op te wachten om dat eens te kunnen gebruiken maar dan niet in verband met allochtonen... in elk geval onze Poekie was er gelukkig mee want die profiteerde mee van het teveel aan garnaaltjes... dat beest is daar gek op en ruikt ze al als ik de deur van de frigo nog maar opendoe... komt dan aangespurt terwijl ze intussen haar speciale "garnalenkreet" uitstoot... is een soort hoge gil... voor vis doet ze dat ook maar in mindere mate... aangezien ik vrijdag niet naar la mamma kon gaan dachten we haar zaterdag te bezoeken maar we hadden geen van beiden zin om er met dat hondenweer op uit te trekken... zijn dan gisteren maar geweest na de golf... ja de minigolf heeft haar deuren terug geopend voor het zomerseizoen na drie maanden sluiting... ik was niet van plan me vier uren lang te laten natregenen en doorwaaien maar toen we 's morgens opstonden scheen er warempel een waterzonnetje... zou ik of zou ik niet... een blogmaat had me beloofd dat hij zou duimen voor goed weer en ik heb het er dus maar op gewaagd... en ja hoor... zalig weertje om te spelen... geen spatje regen... voor mijn doen goed gespeeld ook... daarna la mamma haar portootje gaan brengen... even haar plantjes verzorgd want die vergeten ze daar water te geven... haar afstandsbediening gerepareerd... ze zit de hele tijd nu tissues uiteen te rafelen zodat de vloer rondom haar bezaaid is met papiersnippers en als je er iets van zegt beweert ze dat zij dat niet gedaan heeft... ik denk dat ze ook aan die afstandsbediening heeft zitten plukken want het afsluitklepje achterin was opengetrokken en de batterijtjes eruitgevallen... alles marcheert nu weer perfect maar ze blijft obstinaat beweren dat die TV versleten is... het haar uitleggen helpt niet dus laten we het maar zo... vorige keer was het haar klokje dat kapot was... heb een nieuw moeten kopen en hoop nu maar dat ze dat ook niet molt... toen ik 's avonds eens kwam piepen op sennet was er geen kat te zien of te horen... ben dan nog maar eens vroeg gaan slapen... op die manier ga ik nog gezond leven... zal het nodig hebben want deze week wordt er een drukke... ziezo m'n rapport is weer even bijgewerkt... tot de volgende!!!
Ik kom er rond voor uit... ik heb vrienden nodig... en hoe meer hoe liever... het is niet zo dat ik voortdurend een massa volk om me heen wil hoor... nee nee... ik kan genieten van een dagje lekker thuis rondlummelen... wat lezen... wat puzzelen... veel computeren... twee dagjes mag ook nog maar dan krijg ik al de kriebels... heb ik de hele week niemand gezien of gehoord voel ik me wegzakken in een dipje... dan... net als je begint te denken dat iedereen je vergeten is... krijg je een telefoontje... of een mailtje... of staat er plots iemand aan je deur... gewoonlijk komt dat allemaal tegelijk... en dan kan m'n dag niet meer stuk... ik benijd mensen die niemand nodig hebben... die zich goed voelen in hun zelfgezochte afzondering... die behoefte om steeds bevestiging te krijgen dat mensen om je geven zal heel waarschijnlijk uit innerlijke onzekerheid komen... ik beken schuld... uiterlijk kom ik misschien over als een heel open en zelfzeker mens maar dat is alleen de buitenkant die men ziet... in mijn binnenste zit nog steeds dat klein onzeker meisje dat zichzelf maar niks vindt... nu zou je denken dat je met ouder worden zoiets overwint... niet dus... ik heb wel geleerd met schade en met schande dat je niet voor iedereen goed kunt doen... dat heb ik opgegeven... en teleurstellingen probeer ik ook vlug te verwerken... maar toch... als iemand waar ik veel voor voel me diep teleurstelt kan ik het nog even moeilijk verwerken... ik hou me dan voor de buitenwereld sterk maar inwendig huil ik... djezus... ik ben me hier wel heel erg aan 't blootgeven... dat was niet de bedoeling... ik laat het toch maar staan... denk dat er nog wel enkele bloggers zich hierin zullen herkennen... eigenlijk wilde ik iets zeggen over onze blogmeeting.
Gisteren kwamen we weer bijeen... ditmaal maar met zijn vieren... tja niet iedereen kan zich altijd vrijmaken... maar het was weer gezellig kletsen over allerlei zaken... ook veel over onszelf... onze visie op het leven in het algemeen en wat we wel of niet zouden veranderen als we de kans kregen te herbeginnen... we leren elkaar wel heel goed kennen zo... ik ken m'n blogmaatjes heel wat beter nu dan veel van m'n andere vrienden... met de clubvrienden kom je bijeen voor de ene of andere activiteit... er wordt ook gebabbeld tussen de bedrijven door maar dat blijft aan de oppervlakte... de andere vrienden zie je enkele keren per jaar... die leiden ook hun eigen leven... maar de blogmaten zie je elke dag... je leeft mee met hun wel en wee en dat schept een andere band... dit maar om te zeggen dat ik het heel tof vind dat we zo elkaar gevonden hebben en dat ik hoop dat onze vriendschap nog lang zal standhouden... IK HEB GEZEGD!!!
Even ter verduidelijking... die chatroom was gewoon op Messenger... die gast kwam gewoon binnenwandelen en vroeg of ik met hem wilde praten... dus waarom niet... ik praat met iedereen die me dat vriendelijk vraagt... had geen reden om te weigeren... ik dacht dat ik hem geblokkeerd had en hij kwam warempel toch terug aankloppen zeker... toen ik niet direct antwoordde begon hij met de "buzzer" te werken... heb hem nog eens mijn mening gezegd maar dat jong wil gewoon niet luisteren... hij heeft wel tig maal sorry gezegd maar dan begon hij weer van voorafaan... "I come to Belgium... I come to Belgium"... ik hoorde hem bijna stampvoeten tot hier zoals een klein nukkig kind... had hem dolgraag eens een oorveeg verkocht!
Ik heb indertijd... op aanraden van Chia... een space ruimte geopend met de bedoeling eventueel wat te babbelen met allerlei mensen uit de hele wereld... twee weken geleden kwam er een oproep van een zekere J uit Marokko die vroeg of hij mijn space vriend mocht zijn... waarom niet... ik ben altijd bereid mijn horizon te verruimen... hij beweerde 22 te zijn... student... maar wegens geldgebrek van zijn ouders moest hij zijn studie opgeven... ik vertelde hem ook dadelijk hoe oud IK ben en dat vond hij geen bezwaar want hij was zoals ik ook bereid zijn wereld uit te breiden... jawadde... alhoewel ik het wel wat eigenaardig vond geef ik mensen toch steeds een kans... de eerste dag een chat in zeer gebrekkig Engels... maar aangezien ik van cryptogrammen hou was het voor mij een uitdaging... de tweede dag voelde ik hem al op floeren pootjes afkomen... hij had namelijk via via gehoord dat het leven in België "so nice" was... "plenty jobs" en als je geen job had "ondersteuning van de staat"... ik heb dat manneke dan beleefd en vriendelijk aan zijn verstand proberen te brengen dat België "full" zat... te weinig jobs... veel armoede ook... maar dat jong had een zeer dik bord voor zijn kop want hij wilde dat gewoon niet aannemen... de derde dag vroeg hij vlakaf of ik hem niet naar België wilde laten overkomen... hij zou me niet lastigvallen... zou in een cafe gaan werken en een "nice and easy life" hebben want hij wilde perse uit zijn geboorteland weg... te bekrompen daar en te arm... ik heb dan... weer vriendelijk en beleefd... geweigerd en hij werd warempel nijdig en begon me te verwijten dat "wij Europeanen een ander het licht in de ogen niet gunnen" en dat "wij Marokkanen altijd àlles doen om andere mensen te helpen"... toen heb ik hem enkele dagen wèl op de messenger zien verschijnen maar niet bij mij... waarschijnlijk op jacht naar een ander en meer goedgelovig slachtoffer... toen begon hij weer bij mij aan te kloppen totdat ik zojuist hem toch maar weer eens binnenliet... en weet je hij begon me direct uit te schelden voor "raciste" en "te oud en te rijk" om hem te begrijpen... toen ik daarop repliceerde dat hij kon opdonderen als hij zo handelde... kwam er een "sorry" en direct daarop weer een tirade in het cryptograms van "jullie Europeanen die allemaal racist en egoïst zijn"... toen was de maat vol voor mij... ik heb hem vriendelijk bedankt en de deur dichtgesmeten... hij riep me nog allerlei lelijks achterna en toen heb ik hem maar geblokkeerd.
Begrijpen jullie nou hoe die gasten hun brein werkt... ik dus niet... iemand direct als racist bestempelen terwijl ze zelf er de mond van vol hebben... van een totaal wildvreemde "eisen" dat die naar hun pijpen danst... en als die persoon niet wil dansen beginnen schelden... en dan beklagen ze zich dat wij "iets tegen hen hebben"... ik mag er niet aan dènken dat je zoiets laat overkomen... hij beschreef zichzelf als een "vriendelijke en begripvolle jongen"... "bereid zich te integreren"... en dat moeten wij dan geloven... ik weiger beslist mezelf een "racist" te laten noemen... mijn zuster is indertijd getrouwd met een Turk en woont al ca 40 jaar in Istanbul... geen probleem mee gehad... in de Badmintonclub hadden we Indonesische vrienden die bij ons thuis kwamen... we hadden zelfs Waalse vrienden... ... nooit problemen daarmee... ik ga nu niet beweren dat alle Marokkanen van hetzelfde slag zijn maar het begint er meer en meer op te lijken... laten ze dan niet verwonderd zijn dat wij hen een arrogant en agressief volk vinden... als er hier op het blog Marokkaanse mensen zitten mogen ze gerust hun standpunt komen uitleggen... ik ben bereid te luisteren... nog maar pas op de radio gehoord dat er meer en meer "geïntegreerde jongeren" geronseld worden door fanatieke opruiers... ga me nu niet vertellen dat dit alles nog iets met godsdienst te maken heeft... meer met proberen de macht over te nemen... toen mijn zuster naar Turkije vertrok heeft ze zich moeten aanpassen aan de gebruiken daar... gelukkig is Istanbul modern ingesteld en kwam ze niet in het achterland terecht... wij zitten hier nu al met een derde of vierde generatie migranten en die willen het leven hier zo eens een beetje achteruitdraaien naar middeleeuwse toestanden waar onze voorouders zich uit hebben kunnen losmaken... terwijl in hun thuisland het leven daar al veel vrijer en moderner is geworden... waar hàlen ze het.
Ziezo mensen dit moest me van het hart... van J zal ik hopelijk niets meer horen... hij gaf me zijn GSM nummer en wilde het mijne ook weten maar dàt heb ik gelukkig niet prijsgegeven want ik kijk liever de kat uit de boom... ook vroeg hij dadelijk of het huis waarin ik woonde m'n eigendom was... ook dàt heb ik niet aan zijn neus gehangen... dacht zeker dat hij "maar" met een "oud" en "dom" "vrouwmens" te doen had... zal ook wel spinnijdig zijn nu.
Vandaag is een dag "in mineur" voor mij... ik had gepland nog eens de stad in te trekken en natuurlijk weer die regen... toch maar m'n bottinnekes aangetrokken en m'n moed onder m'n arm genomen... en ja ik heb enkele frutsels gekocht maar m'n hart was er niet bij... had meer zin om te huilen dan om te lachen... dat gebeurt me nog wel eens... je kunt soms van die dagen hebben dat je het echt niet zo ziet zitten... alles is je teveel... de wereld ziet er grijs en troosteloos uit... kortom je baalt van alles... en die vlinders van vorige week zijn ook alweer met de noorderzon vertrokken... ik hoop maar dat die dip vlug voorbij is... alhoewel... donderdag hebben we nog maar eens een begrafenis te verwerken... niet bepaald een gebeurtenis om je humeur op te krikken... gisteren was het onze kaartavond en ik heb maar liefst 10 verloren... elke dag spelen 't manneke en ik een partijtje matchpoint (is met dobbelstenen) en ik kan al de hele week verdorie niets goeds meer gooien... kortom alles maar dan ook alles schijnt me tegen te werken... oef... dat moest er allemaal even afgegooid worden... vanavond graaf ik een nieuwe put in de tuin en kap alles er in... opgeruimd staat netjes.
Genoeg gezeurd nu... ik krijg zonet een mailtje binnen van een vriendin met o.a. een zin die me om bepaalde redenen aanspreekt : Als iemand van je houdt maar niet op de manier waarop jij dat wilt, wil dat niet zeggen dat die iemand niet van je houdt met zijn hele ziel. Iets om over na te denken... precies of ze het geraden heeft dat ik moest opgekikkerd worden.
Ach wie kan er zonder vrienden... ik zeker niet... het kan je toch zo'n plezier doen als je "zo maar" eens een berichtje van een vriend of vriendin ontvangt... dat kan je hele dag goedmaken.
Daarstraks zat ik op de tram en waande me in het buitenland... moest steeds naar buiten kijken om te zien of ik nog door de oude vertrouwde straten reed... achter me zaten twee dames "Oostbloks" te praten... voor mij zaten enkele zwarten... achter in de tram zat een andere dame luidkeels in het Spaans te ratelen... hoe dat mens niet over haar tong is gevallen is me een raadsel... dan zat er ook nog een orthodoxe jood kompleet met hoed en van die lange "zijvlechten"... enkele Marokkanen of iets in die buurt... ik geloof dat ik ook nog Russisch of iets in die aard heb horen spreken... kortom een multicultureel decor... verbeeld ik het me maar of komen er wel degelijk meer en meer zwarten in Antwerpen... ik hoorde dat men amnestie wil geven voor alle illegalen... ze doen maar... binnen enkele jaren moeten de oorspronkelijke Belgen maar verhuizen naar ik weet niet waar want dan is er geen plaats meer voor ons.
En met deze bittere opmerking eindig ik deze dag... morgen misschien beter.
Gisteren zat ik met de vrienden te praten over jeugdherinneringen... dat er zoveel is dat je gewoon vergeten was tot iemand iets vertelt en opeens komen er weer enkele naar boven drijven... zoals dat zilverpapier verzamelen voor de "arme negertjes"... dat zal waarschijnlijk na de oorlog geweest zijn want waar zouden wij anders dat papier vandaan gehaald hebben... dat werd dan verzameld in een grote doos... maar ik weet nog steeds niet wat die "negertjes" ermee moesten doen... ... ik zit nu weer in m'n "nonnentijd" want in de handelsschool werd er niet aan die onzin gedaan... dan was er ook nog iets met sterretjes of bloemetjes kleuren voor elke goede daad die je gedaan had... en wij maar goede daden doen om vlug dat blad vol te krijgen... daar ben ik dus nu mee gestopt... heb er genoeg voor de rest van m'n leven... ... aflaten ook... mij kan dus niks meer gebeuren ik mag zondigen zoveel ik wil... dan de maandelijkse biecht... een verschrikking want ik wist nooit wat zeggen... zoveel keer "gebeuzeld"... zoveel keer "ongehoorzaam" geweest... gelukkig kon ik vaak opbiechten dat ik de zondagsmis had overgeslagen... dat was tenminste een ferme kluif waar ik dan ook steeds een hele paternoster moest voor afprevelen als straf... één keer maar heb ik eens opgebiecht dat ik "onkuise gedachten" had gehad... ja hoe gaat dat he in die ontluikende puberjaren... maar dat was eens maar niet meer... meneer pastoor begon me warempel uit te vragen welke gedachten het dan wel waren en daar zat ik dan met mijn mond vol tanden... ik was niet van plan hem àlles aan zijn neus te hangen en heb hem dus maar op zijn honger laten zitten... die zonde heb ik dus nooit meer opgebiecht en m'n fantasietjes voor mezelf gehouden... wat kan ik nog meer vertellen over die onnozele kinderjaren... dat we meer in de feestzaal zaten dan in de klas... aan het repeteren voor een of andere feestelijkheid zoals een verjaardag van een van de zusters... die werden alle gevierd met een toneelstukje of gezang... wij vonden dat natuurlijk prachtig... ja en dat er twee soorten nonnen waren... die met de zwarte kappen gaven ons les en moesten met "soeur" aangesproken worden... de anderen droegen geloof ik blauwe kappen maar daar ben ik niet voor de 100 % zeker van... en werden "zuster" genoemd... en de big chief oftewel zuster overste was een klein verneuteld nonneke met kleine steekoogjes en een metalen brilletje en die moesten we "révérende mère" noemen... die stond steevast elke ochtend en middag aan de schoolpoort zodat ze ons kon controleren op behoorlijke kleding... als we haar passeerden maakten we een knicks... bogen het hoofd deemoedig en prevelden "révérende mère"... ja die kleding... in de zomer als het heel warm was verlieten we de school heel zedig gekleed maar eens het hoekje om begonnen we aan een strippartij... kousen neerrollen... mouwen omhoogrollen... das los... hoed in onze boekentas... en als we na de middag terug naar school moesten terug maar dan in omgekeerde volgorde... er werd heel wat afgestript toen en dat op heel jonge leeftijd al... ... wat me ook nu net te binnen schiet is het snoepwinkeltje over de school... daar dromden we na school vaak met een hele bende binnen... ik kreeg echter geen zakgeld thuis en om soms toch ook eens iets te kunnen kopen nam ik van tijd tot tijd eens wat geld uit moeders portemonnee... foei... een smet op m'n blazoen... ik heb er wel lering uit getrokken en mijn kinderen van hun eerste schooldag af wat zakgeld gegeven zodat ze niet in de verleiding zouden komen... en die snoep... soms waren dat van die ouwels met citric in... soms zwarte nestels... mijn favoriete snoep was echter en is het nog steeds... neuzekes... verder in de straat was er ook een fruitwinkeltje waar je soms lekkere mispels kon kopen... zo van die heerlijke platte rotte dingen... die vindt je niet meer... is een uitgestorven ras denk ik. Zo genoeg voor vandaag... misschien schiet er me straks nog iets te binnen... doei!!!
Terug naar het heden... ik zat nu wel even in m'n verleden te graven maar dat betekent niet dat ik ondertussen heb stil gezeten... het leven met al zijn ups en downs gaat verder... gelukkig maar zul je zeggen maar het gaat me wel eens te vlug... je bent je bed nog niet uit en het is alweer avond... zojuist weer een telefoontje gekregen van een collega van 't manneke... zijn vrouw gestorven... ze lag eigenlijk al maanden op haar dood te wachten en wist het dus het is voor alle partijen denkelijk een opluchting... dat is dus de 5de begrafenis op 3 maanden tijd en dan spreek ik nog niet over de vele operaties in mijn kennissenkring... maar het leven gaat verder en wij rennen mee... er zijn ook goeie momenten gelukkig... nog pas kennis gemaakt met een blogmaatje... het klikte meteen en we hebben uren gezellig zitten kletsen over alles en nog wat... vandaag komen er vrienden eten en dus had ik een drukke week met eens goed poetsen... ik wil tenslotte niet in affronten vallen he en de laatste tijd heb ik er wat de kantjes afgelopen... en gisteren met voedsel inslagen en alvast een deel van het menu voorbereiden zodat ik al niet op apegapen lig als de vrienden arriveren... en morgen is het alweer onze kaartavond... nee vervelen doe ik me (nog) niet... gisteren ook nog even la mamma haar wekelijks portootje gaan aanbieden... ze is nu wel geen klaagster maar zo tussen neus en lippen kwam het er toch uit dat ze zich verveelt... ze komt dan ook haar kamer niet uit behalve om te gaan eten... de kapper en haar bad... ik mag er niet aan denken dat mij dat ook misschien te wachten staat... ze gaat geestelijk geweldig achteruit... er is echt niet meer met haar te praten... ze beseft het zelf niet want ze zegde nog dat ze blij was dat ze haar verstand nog had... dus pijn doet het niet en dat is dan ook meegepakt... ziezo nu weten jullie ook wat ik de laatste tijd heb uitgespookt... ik ga nog wat kokkerellen... tot de volgende!!!
Ik werd dus naar de Handelsschool gestuurd... vanaf ik wist wat me te wachten stond was ik niet meer aan te spreken... ik soebatte tegen de klippen op maar niets hielp... geen tranen of zeuren of stampvoeten... m'n ouders waren vastbesloten dat ik eindelijk eens iets nuttigs zou gaan leren om later m'n kost te kunnen verdienen... die eerste schooldag vertrok ik met lood in m'n schoenen... wij... de nieuwelingen werden bijeengedreven in een zijkamer... ik moet er nog bij vertellen dat die school ondergebracht was in een oud bouwvallig huis tussen de jongens basisschool en de vakschool... toen we daar als bange kiekens op een kluitje bijeen stonden hoorde ik plots m'n naam roepen en ik herkende een van m'n vroegere klasgenootjes bij de nonnen... die had enkele jaren voordien de school verlaten omdat zij en haar ma niet akkoord waren met de door de zusters opgelegde wetten... zij was al even blij mij te zien als ik haar... we klampten ons aan elkaar vast als twee geliefden en dat heeft zo onze hele schooltijd geduurd... ze was ook alweer een buitenbeentje... ik schijn die aan te trekken... opeens hoorden we een hels lawaai en zagen we de oudleerlingen in stoet voorbijtrekken gewapend met bezems die ze op de maat van hun gezang tegen de zoldering stootten zodat de kalk ons om de oren vloog... wij stonden daar met open mond op te kijken want de meisjes kwamen allen van nonnenscholen en de jongens uit het college en atheneum waar zulke praktijken zeker niet toegelaten werden... komplete anarchie... toen we kompleet waren werden we in het grootste klaslokaal gezet... de geiten rechts en de bokken links... en mochten we kennismaken met onze leraren... één jonge lerares was er maar en dat mens werd echt getergd door de jongens... ik moet zeggen dat de eerste paar maanden niet prettig waren... ik moest bvb afleren steeds uit m'n bank te springen als ik door de leraar aangesproken werd en daarbij nog een kniks te maken... steeds aanleiding tot grote hilariteit van de mannelijke klashelft... ik bloosde ook heel gemakkelijk dus die eerste maanden liep ik konstant rond met een kop als een tomaat... dan steeds die opmerkingen over mijn anatomie... maar geleidelijk werd ik vranker en leerde van me afbijten... gelukkig maar want toen ik ging werken kwam me dat goed van pas... na die eerste maanden begon ik me thuis te voelen en ik beleefde er een fantastische tijd... die ambetante jongens werden uiteindelijk vrienden en dat de leraren mannen waren had zo zijn voordelen... wij meisjes konden ons al eens wat meer veroorloven... maar er werd ook hard gewerkt hoor want wij kregen het leerplan dat in de andere handelsscholen 4 jaar besloeg in 3 jaar te verwerken... en dat eerste jaar ben ik duchtig uit m'n pijp moeten komen want ik was 1e de jongste van de klas en 2de had ik nog nooit van "algebra" of "Engels" of "Duits" gehoord... stof waar de anderen wèl al een basis in hadden.
Foei foei wat een bende sexmaniakken hier in blogland... ik ben dus speciaal naar mr. Google getrokken en die raadde me aan volgend artikel op dit blog te zetten, voor alle kurieuzeneuzen.
SEKS of SEX
De gemiddelde Belg vrijt 105 keer per jaar, de gemiddelde Nederlander 103 keer. Dat heeft de rubbertjesfabrikant Durex voor ons uitgevogeld. Op het eerste gezicht hoeven Belgen en Nederlanders dus niet voor elkaar onder te doen, maar schijnt bedriegt: de Belgen hebben het vaakst seks, de Nederlanders sex. Dat heb ik uitgegoogled.
Kommaneukers als we doorgaans zijn, weten wij Vlamingen precies hoe het volgens het boekje - de Woordenlijst - moet: wij hebben seks. Nederlanders gaan voor sex. Dat trekt namelijk ook internationale klanten naar hun duizenden pornosites.
Maar niet dus. In het Nederlands hebben we bijna uitsluitend seks. Met welgevormde seksbommen van de schone sekse - en dat is geen sekseneutrale aanduiding - maken we seksfilms, die we voor veel geld slijten in sekswinkels, zodat we op den duur echte seksbaronnen worden, die je van alles behalve seksisme kunt verdenken. Kortom, voer voor aseksuele seksuologen of gedeseksualiseerde seksers. Sex mag volgens de Woordenlijst alleen als het om sex-appeal gaat en alleen dan. Volgens Van Dale mag het ook in sexshops, maar de Woordenlijst gaat naar seksshops.
En toch, he. Seks - seksualiteit - is klinisch, sex is spannend. Of als ik het even sexy - een modewoord in deze oversekste tijden - mag zeggen: sex is sexyer dan seks. Vind ik. De Grote Van Dale vindt dat we sexier moeten spellen, maar dat is Engels. Sexyer, zo hoort het in het Nederlands. Daar kan zelfs de sexyste seksiste me niet afbrengen.
En dat ik jullie nu niet meer hoor he... je weet er nu alles van.
Wat het woord "sex" al niet losmaakt he... och waarom zouden we rond de pot draaien... heel ons leven draait om dat onderwerp of we het nu willen bekennen of niet... ik kreeg per mail aanmoedigingen om vooral daarover verder te vertellen... ja dat zouden jullie wel willen nietwaar... tante Myette die eens haar hele sexleven lekker uit de doeken doet... ik wil wel hier en daar een woordje lossen maar de sappigste details hou ik liever voor mezelf... kan ik er in het geniep nog eens van nagenieten... ... die nonnentraining heeft wel zijn sporen nagelaten... ik heb wel heel vrije opvattingen op dat gebied zo van... "leven en laten leven"... zal ook niet vlug afkeuring laten blijken over de manier waarop anderen leven... "ze doen maar"... maar ik heb nog steeds moeite om bepaalde termen uit m'n strot te krijgen... ben verleden jaar naar "Fuck You" van Ann Nelis gaan kijken en heb me daar ongeveer een breuk gelachen... ongelooflijk hoe zij haar belevenissen verwoordt... zoals ze bvb beschrijft welke indruk dat eerste maandverband op haar maakte... dat shockeert me dus in het geheel niet en onder vrienden geneer ik me ook niet maar om alles zomaar op dit blog te gooien... dus lieve mensen we houden het deftig... als je saillante memoires wil lezen moet je eens naar het blog "Anvers" surfen... succes verzekerd!!!
Wegens tijdgebrek nu... het is vandaag poetsdag en zo dadelijk komt m'n hulp... ga ik het even hierbij laten... vanavond ga ik m'n brein nog eens uitwringen... wie weet wat er nog allemaal boven komt... tot later... ik ga werken...
IK WERD ZOJUIST IN DE BLOEMEKES GEZET DOOR MIJN BLOGMAATJE "MADAMMEKE" ALIAS "SJOEKE" EN OMDAT DIT ME HEEL VEEL PLEZIER DOET ZET IK HIER MIJN "BLOEMEKEE" EVEN OP MIJN BLOG MOOI HE!!!
Oei oei... ik kreeg hier zojuist een mailtje van Laathi die zegt dat ze door m'n microbe aangetast is en ook aan haar "memoires" begonnen is... wel daar heb ik niks op tegen hoor... als er nog zijn die hun jeugdherinneringen willen spuien... doe maar want ik vind dat tof en kom ze zeker lezen... ze schreef al een eerste stukje waarin ze vertelt dat ze als baby al een tut kreeg gedrenkt in kriekenjenever... dat deed mij dan weer denken aan het verhaal van m'n ouders die beweerden dat ik steeds stiekem de "kletskes" uit hun bierglazen opdronk toen ik amper kon lopen... zal zeker nog geen Duvel geweest zijn toen.
Aan de reacties te horen toen ik het onderwerp "sex" ter sprake bracht merk je hoe erbarmelijk onze sexuele bagage was... thuis had ik op een van m'n strooptochten naar leesvoer een boek gevonden... degelijk weggestopt op het bovenste schap van een wandkast... in mijn leeshonger had ik me er gretig op geworpen en "bingo" het ging over het menselijk lichaam en behandelde ook de voortplantingsorganen... maar de tekeningen die er bij stonden waren zodanig sumier en kuis afgebeeld dat ik nog steeds geen duidelijk beeld had van hoe alles er in werkelijkheid uitzag... maar toch het was IETS en ik heb dat boek dan ook bijna stukgelezen... elke keer dat ma boodschappen ging doen klom ik op een stoel om het te pakken en stopte het vlug weer weg als ik haar hoorde thuiskomen... later heb ik van haar gehoord dat ze dat spelletje wel doorhad maar ze vond het goed zo... nu werd ze vrijgesteld van een openlijke confrontatie over dat aspect van het leven... ik heb later m'n kinderen wel open en frank verteld hoe het allemaal in elkaar zat en die hebben dat heel lakoniek opgenomen. Toen ik 12 was werd ik voor de eerste keer ongesteld... ik werd luid bejubeld en gefeliciteerd door iedereen die ook maar in de buurt was... ik dus fier als een gieter want ik was nu "juffrouw" geworden... ja zo werd dat genoemd... maar m'n geluk was van korte duur... na ongeveer 1 uur euforie begon de pijn op te komen en ohoh wat heb ik me dat "juffrouwschap" beklaagd... en wat was ik jaloers op jongens die niet elke maand door die hel moesten... ik bloedde steeds als een rund en ma voerde me "paardengerookt" om me terug aan te sterken... ik heb ook een hele tijd ontbeten met een eierdooier met kandijsuiker waar ik m'n brood indopte... best lekker... minder smakelijk was de levertraan die ze me elke dag puur te drinken gaf... dat was dan na de oorlog... net na de bevrijding kregen we op school elke dag een wit broodje met boter en een glas melk om ons aan te sterken... die schoolkolonie was ook net na de bevrijding toen we terug naar de kust konden... dat was in Wenduine.
De tijden zijn veranderd dat is waar... wij werden TE onnozel gehouden maar de jeugd nu is volgens mij een ietsje TE wijs... wat kunnen ze nog ontdekken... ze zitten op de chat op heel jonge leeftijd al druk te sexen en tegen dat ze de leeftijd bereiken om er "in het echt" eens aan te beginnen zijn ze al blasé... wat er ook nog bijkomt is dat ze op die pornosites een vals beeld krijgen voorgeschoteld van wat liefde en sex betekent... misschien zie ik het verkeerd... dat hoop ik dan maar voor hen.
Ja bij de nonnen in die tijd werd er echt niet veel aan studeren gedaan... zoals ik al zegde... ze stelden hun eigen programma op... toen was dat soort school nog betalend zodat ze baas in eigen huis waren zonder inmenging van de staat... en toen de school op een nacht nog werd getroffen door een V1 werd het onderwijs helemaal lamgelegd... bijna alle klaslokalen lagen tegen de vlakte... ook een deel van het klooster zodat verscheidene zusters er het leven bij inschoten... omdat het 's nachts gebeurde werden de leerlingen gespaard... anders hadden jullie waarschijnlijk nooit m'n memoires kunnen lezen en dàt zou nu toch echt zonde zijn... ... ik was toen pas overgegaan naar het vierde leerjaar en toen de school haar deuren weer opende werd ik pardoes in het zesde jaar neergepoot... heel waarschijnlijk wegens gebrek aan leerkrachten... wat ik in die gedwongen vakantieperiode deed weet ik niet meer... waarschijnlijk thuis rondlummelen en zeuren dat ik me verveelde... na het zesde leerjaar moest ik naar de middelbare... je kon Handel volgen of Naad... m'n ouders stuurden me naar Naad en daar heb ik 2 jaar lang m'n tijd zitten verknoeien met "bavetten" (slabjes) en babyhemdjes naaien... afgewisseld door hoeden maken... wat allebei steevast mislukte... m'n bavetten waren altijd aan beide kanten ongelijk en m'n hoeden ook al niet om aan te zien... na die twee jaar sukkelen zagen m'n ouders toch in dat ik op de verkeerde plaats zat en ze stuurden me naar de Handelsschool... ik verkeerde in zalige onwetendheid van hun snode plannen... dacht dat ik na de grote vakantie gewoon terug naar m'n oude school zou gaan... mispoes... enkele dagen voor de heropening werd ik op de hoogte gebracht... ik in alle staten... al m'n vriendinnen kwijt... een vreemde school en tot slot van ramp nog een waar ook JONGENS zaten... dat vreemde ras... die treiterkoppen... maar ze waren niet te vermurwen want ik moest en zou een beroep leren... aldus geschiedde... dat is echter een ander hoofdstuk... zal ik later wel vertellen.
Eerst kregen we nog de "vliegende bommen"... toen de Duitsers zich terugtrokken stond heel de stad in rep en roer... de mensen kwamen even de straat op om te juichen en moesten even vlug terug binnenvluchten omdat enkele achtergebleven soldaten nog efkes het vuur op hen openden... toen die eindelijk ook verdwenen waren kwam de "witte brigade" buiten en sleurden de "zwarten" uit hun huizen... ik zag toen een van onze buren buiten komen met een hele troep van die "witten" rond en achter hem die hun pistolen in zijn rug porden alsof het om een levensgevaarlijke moordenaar ging... de man zag zo wit als een laken en die branies maar porren en juichen... ik vroeg me toen al af en doe het nu nog of ze tijdens de bezetting echt wel zo heldhaftig waren... tenslotte kan iedereen vlug een witte band rond zijn arm binden en de stoere gast uithangen... ik zag ook hoe ze vrouwen kaalschoren wat me altijd is bijgebleven... ik was toen 9 jaar maar zag toch al in hoe wreed het was... en dan die "ramptoeristen" die er in een kringetje rondstonden te spotten met het arme mens dat de pech had gehad verliefd te worden op een Duitse jongen... dus de Duitsers waren weg en de rust keerde weer tot we werden geconfronteerd met de beruchte V1 en V2... toen die met de regelmaat van de klok begonnen neer te vallen verhuisden wij naar de kelder met ons bed... gelukkig maar want op een nacht viel er eentje in onze straat zo'n 3 huizen van ons af... toen we boven in ons appartement poolshoogte gingen nemen lagen de kamers en de bedden bezaaid met glassplinters tot in de gesloten kasten toe... de muur tussen de slaapkamer en de eetkamer was gescheurd en stond bol... die hebben ze moeten slopen... toen was de maat vol en m'n ouders besloten ons naar Gilly bij Charleroi te sturen... pa kende de directeur van de koolmijn door zijn werk daar en die was bereid mij in huis te nemen tot de kust weer veilig was... m'n zuster ging in hetzelfde dorp bij de voorman van diezelfde mijn wonen... maar dat is een volgende episode.
Ik was en ben nog altijd een boekenwurm... het probleem was dat ik nooit genoeg leesvoer kon bemachtigen... we hadden op school wel een soort bibliotheekje maar je kunt je wel voorstellen wat voor lectuur daar te krijgen was... ik heb ééns een heiligenverhaal geleend maar dat bekwam me niet zo goed... ofwel zaten ze daar aan de lopende band te bidden ofwel werden ze gemarteld... en hoe dan nog... nog nooit zo veel gruwelijks gelezen als in die "stichtelijke" boeken... nu hou ik wel van horror maar het moet fictie blijven... m'n teerhartig zieltje heeft er al moeite mee een vlieg dood te slaan alhoewel ik een hekel aan die rotbeesten heb... ik was dus steeds op zoek naar lectuur... je kon in de school van die boekjes kopen... zal wel na de oorlog geweest zijn denk ik... ik weet niet meer hoe ze heetten maar dat waren van die zeemzoete verhaaltjes vol met zeemzoete kindertjes die zeemzoete dingen deden... was daar al rap op uitgekeken... toen ontdekte ik de Ivanovkes... véél interessanter waren die... tot op een dag de klasnon me betrapte en de hele stapel in beslag nam... nooit meer teruggekregen want dat was volgens hen "onkuise lectuur"... jawadde "onkuis"... daar heb ik toch de mosterd niet vandaan gehaald hoor... ik was steeds de jongste van de klas en er brak een periode aan dat m'n oudere en wereldwijzere vriendinnetjes me begonnen te vragen of ik wist waar de kindertjes vandaan kwamen... nou dat wist ik dus NIET maar... nieuwsgierig als ik ben moest ik er het fijne van weten dus stapte ik naar ons ma en vroeg haar recht op de man/vrouw af hoe dat nu zat... het mens kronkelde zich in alle bochten en zegde me dat ik daar nog te jong voor was... ik was toen 9 en de oorlog was juist afgelopen... enkele weken later mocht ik op "kolonie" naar de kust om aan te sterken... en zoals gewoonlijk werd ik daar aangeklampt door zowat het meest voorlijke meisje van die groep... die heeft me dan wegwijs gemaakt en voorgelicht met alle saillante details erbij... toen ik terug thuis kwam zegde ik tegen ma dat ik nu alles wist en ze het me niet meer moest uitleggen... ik vertelde haar ook enkele van de pikante details die ik aan de zee had gehoord... ze raadde me aan daarover niets aan bobonne te zeggen maar... ik ben altijd een "recht voor z'n raap type" geweest en... ik ontketende een familieschandaal... maar nu wist ik altijd nog niet hoe een man er eigenlijk in natura uitzag... de enige afbeeldingen die ik te zien kreeg waren van standbeelden en die hadden alle zo'n kuis blad voor hun dinges... dus toen ik voor het eerst m'n man... toen nog m'n verloofde... ja zeg we hebben geen 3 jaar gewacht om de zaken eens uit te testen... ... in zijn natuurlijke staat zag was dat wel even een schok... ik heb er gelukkig geen trauma aan overgehouden... zelfs geen kleintje... ... ja aan voorlichting mankeerde er wel iets in die jaren... mijn kinderen wisten al vanaf hun 3 jaar hoe de vork in de steel zat... maar in die prehistorie draaide men steeds rond de pot... als ik al eens opmerkte dat die of die mevrouw wel een erg dikke buik had kreeg ik als antwoord dat ze dan wel teveel lucht zou ingeslikt hebben... kun je je een onnozeler antwoord voorstellen... dus wij moesten alles zelf uitzoeken maar... rechtuit gezegd... dat was best spannend!!!