Naam : Myette, woon in Antwerpen, heb 1 man, 1 dochter, 1 zoon, 1 schoonzoon, geen kleinkinderen, 1 schildpad, ben Boogschutter, verjaar in november, ik hou van lezen, crypto- grammen, schrijven, com- puteren, bloggen, minigolf, nieuwe contacten maken, pret maken met vrienden.
100% 150% 200% LOEP
REAGEER EENS OP MIJN SCHRIJFSELS ZODAT IK WEET DAT IK NIET TEGEN DE MUREN PRAAT
Toen ik dit berichtje las dacht ik terug aan de periode dat ik de kat van de buren erfde... grote ambras in 't kot... man wilde niet... ik wilde wel... hij stelde me toen voor de keus... DE KAT OF IK... mijn antwoord... BRENG ME NIET OP IDEEEN... resultaat... ik zit nu met allebei opgescheept!!!
Waar was ik gebleven... ergens midden in de week denk ik... ach ja dinsdag naar de notaris met de zoon... dat is eindelijk uit de voeten... alle papieren getekend... hij kan nu beginnen met zijn afbetaling aan de bank... wat dat etentje betreft... dat is niet doorgegaan... man en ik voelden ons niet kiplekker en we hebben afgebeld... geen eetlust en ik had ook geen zin met een bokkige echtgenoot een hele avond opgescheept te zitten... zodoende!!!
Woensdag zijn de kinderen komen eten... donderdag poetsdag... vrijdag "la mamma" dag... 't manneke was weer zo lief voor haar dat m'n hart smolt en... hehe... de rest vertel ik niet... moet je maar raden!!!
Gisteren ben ik voor de eerste keer mee gaan petanque spelen... we zijn bij ons op de golfclub een petanque clubje aan 't opstarten en ik kreeg al meteen een taak toebedeeld... wekelijks de lijst bijhouden van de spelers met de behaalde punten... moet het nog eens uitzoeken hoe ik dat ga aanpakken... het weer was pico bello en we hebben een hoop plezier gehad... weet je ik ben geen fanatieke sporster... heb in m'n lange leven zo het een en ander aan sport gedaan maar bij mij primeerden altijd de sociale contacten... de sport om de sport kan me gestolen worden... er mag en moet gelachen kunnen worden of ze zien Myette niet meer.
Vandaag wipte ik gezwind uit m'n warme nest... m'n hart volgestouwd met golfverwachtingen... aiai was me dat even een teleurstelling... toen ik helemaal gelaarsd en gespoord stond te trappelen om te kunnen vertrekken begon het warempel te regenen... het was weliswaar maar een zeverregentje maar daar wordt je ook nat van... na enig aarzelen toch maar meegegaan want ik had zoon beloofd na de golf even langs te komen om zijn laatste interieurverfraaiingen te aanschouwen en luidkeels toe te juichen... wat een moeder allemaal moet doen he... ze hebben me daar toch weer overhaald mee te spelen zodat ik de eerste ronde zeiknat ben geworden... daarna trok de hemel min of meer open en konden we rondes 2 en 3 droog doorworstelen... enfin achteraf bekeken ben ik toch blij dat ik meegespeeld heb al was het alleen maar omdat ik nu met een o zo vreedzaam geweten rustig aan m'n peceke kan zitten... heb m'n lichaam aan de buitenlucht blootgesteld... dat dàt niet meer komt klagen he... de geest moet ook nog geoefend worden... dus hier zit ik dan... dacht opeens zo in m'n eigen zichzelve... "m'n blogmaten zullen wel ziek zijn van ongerustigheid omdat ze zolang niets meer van me hoorden"... "zal die es efkes vertellen dat alles hier onder controle is" haha... ik voel het aan m'n water dat jullie opgelucht zijn... goe van mij he?
Wat die interieurverfraaiingen betreft... ja we zijn gaan kijken... zoon is namelijk bezig alle bezetting van de muren te schrapen... alle gaten te dichten... terug te plamuren... één kamer is af maar er staan er nog enkele op de wachtlijst... je kunt je voorstellen hoe het er daar uitziet... STOF en nog eens STOF... m'n handen begonnen te jeuken om met emmer en dweil aan de slag te gaan maar zolang hij blijft kappen en schrapen is het water naar de zee brengen... ik zal me nog wat moeten inhouden tot hij uitgekapt is... maar dan kan niemand me nog tegenhouden!!!
Beeld zonder klank... moet ik het nog uitleggen? De tijd dat ik het me allemaal geweldig aantrok is evenwel voorbij, nu denk ik : "de boom in" en ga rustig m'n eigen gangetje... je wordt tenslotte aan alles gewend, nee dat is niet waar, niet aan alles, als ik me door vrienden verraden voel doet het nog altijd even erg pijn, maar ook dàt slijt vlugger af dan vroeger, als dat oud worden betekent zie ik de toekomst rustig tegemoet... ik word ooit een lief, begripvol en vergevensgezind oud dametje... maar nog niet direct hoor... nog efkes wachten, er zit nog te veel venijn in me!!!
Toen ik vrijdag van een leuke kletsnamiddag terugkwam wachtte me daar een zielige, verongelijkte en verwaarloosde man me op... in plaats van te vragen hoe m'n dag geweest was begon hij al direct met zijn vittechnieken... wat doe je dan als verwaarloosde, zielige, verongelijkte echtgenote... je laat de ouwe zeur beneden achter en trekt naar den Buddy... die is tenminste blij dat hij me ziet... ik vertelde hem over het duet van Lou en Lips en we hebben er beiden erg om moeten lachen.
Zaterdag la mamma gaan bezoeken... die had een van haar heldere dagen en vertelde over vroeger... zo van "waar is de tijd dat...", logisch nietwaar... vroeger gebeurde er nog eens iets... nu zit ze daar maar... slapen, aankleden, eten, zitten, enz. enz.
Gisteren buiten alle verwachting om naar de golf kunnen gaan EN droog gebleven... het was wèl koud maar beter koud dan nat... heb slecht gespeeld ook... ik vrees dat ik al m'n kruit die eerste keer heb verspeeld.
Vandaag heb ik eens liefdevol m'n kamerplanten verzorgd... die arme sloren zagen er wat grijsachtig uit... dus met een natte doek afgeveegd en ze tegelijkertijd hun jaarlijks meststokje gevoerd... en als je zo bezig bent zie je allerlei vergeten hoekjes waar je dringend wat moet aan doen... traditiegetrouw heb ik ook een vaas gebroken... ja elk jaar met de grote kuis sneuvelt er wat... je zit dan in zo'n hoek te peuteren... vergeet dat er achter je iets staat te staan dat je beter niet kunt omgooien... en pardaf... het is gebeurd... vaas op de grond... in duizend brokjes... weeral minder af te stoffen... ga morgen eens rondkijken wat ik nog zoal zou kunnen missen.
En om mijn dag helemaal te vervolmaken kreeg ik vandaag liefst maar 3 brieven binnen... één voor de provinciebelasting (opgeslagen), één voor de wegentaks (opgeslagen) en één voor de hospitalisatieverzekering (gigantisch opgeslagen), die voor de hospitalisatie maakte me totaal gelukkig... als ik dan tóch jaarlijks zo'n hoge som moet betalen begin ik er ernstig aan te denken op tijd en stond het ziekenhuis in te duiken om er m'n kosten uit te halen... kan ik ondertussen eens wat rust nemen en me laten verzorgen op kosten van de verzekering... waarmee zou ik best beginnen?
Morgen... ja... morgen moet ik met zoon naar de notaris... hem rugdekking geven... waar moeders al wel niet goed voor zijn... dan is het definitief en kan hij zich eigenaar noemen van zijn stukje levensruimte... dat is dan weer geregeld... en 's avonds gaan we uit eten met enkele vrienden... hoera niet koken!!!
Dat was het verslag van mijn opwindende leventje... nu ga ik nog eventjes wat chatters pesten voor ik ga slapen.
BLUES Ik ben er zeker van dat ik jullie niks nieuws vertel maar ik ga het toch maar doen... sè nà... ik heb nog maar eens de blues... en niet dat mooie blauw van een heldere zomerhemel... alhoewel ik me daar niet veel meer van kan herinneren... maar van dat smerige grijzige blauw... de laatste dagen is er duchtig op m'n zenuwen gewerkt... heb ik al verteld... maar toen deze ochtend manlief mirakuleus genezen bleek... hoerahhh een wonder... van bijna dood ineens springlevend... dan nog in een amoureuze stemming was en van mij idem dito verwachtte... brak er iets... ik BAALDE... om het met Mus te zeggen... en als ik baal doe ik het met volle overtuiging... AL m'n stekels gingen op slag overeind staan... m'n snorharen begonnen te trillen... m'n nekhaar kwam omhoog... ik begon te snuiven en met m'n p... pardon voet een putje in het tapijt te krabben... ik kreeg er warempel zèlf schrik van en... wonder boven wonder... hij ook... op zulke ogenblikken kun je je beter terugtrekken of er gebeuren ongelukken... ik heb me dan ook teruggetrokken... ben terug m'n bed ingedoken... daar wat liggen woelen... er maar terug uitgekropen om me verder te bekwamen in het balen... dat is me tot hiertoe aardig gelukt... ik denk dat er bij halve trouwboek eindelijk een bougieke is gaan branden want hij is verdacht vriendelijk en rustig... loopt op zijn tenen om me heen... eindelijk wat rust!!! Soms is het nuttig een cactus te zijn.
Gisteren was het voor de middag zonnig... ik deelde mee dat ik alleen naar de golf zou gaan... tevoet door het park... tegen de middag weer die grijze lucht... efkes met de vrienden gebeld... een ervan zou me komen ophalen... een vriendin had aan haar kleindochtertje beloofd naar de golf te gaan... we wilden haar niet in de steek laten en hebben een ronde gespeeld in de regen... was dan nog een eindeloze ronde want Janna hield niet op voordat ze haar balleke in dat gaatje had... kwam dan met een stralende lach vertellen hoeveel punten ze wel niet had... ze had natuurlijk een gigantische score en we hebben haar dan maar wijsgemaakt dat we die dag speelden om ter meeste punten...altijd als het regent... dat kind dolgelukkig natuurlijk...de rest van de middag binnen gezeten met warme choco om bij te komen... en de halve nacht liggen hoesten... maar ik was er even uit en daar moet je iets voor overhebben.
Morgenavond gaan we ons gerestaureerde operagebouw kunnen bewonderen... met de club naar een opvoering van het Ballet van Vlaanderen... heb onlangs foto's gezien van het gebouw... ziet er goed uit.
Ik beken het... weliswaar met het schaamrood op m'n kaken... dat ik hoe langer hoe minder geduld kan opbrengen met dat zielig gedoe... wat betreft de pijngrens... dat is één ding... dat schommelt van persoon tot persoon... la mamma bvb heeft een zeer hoge pijndrempel... schoonmoeder gilde al als ze op haar lip beet... idem haar zoon... als ze dan eens ècht pijn hebben heb je zo al dadelijk je bedenkingen... maar om in paniek te raken van een beetje koorts en wat gekuch... daar kan ik me echt over opwinden... gisteren ging hij naar de dokter en die schreef hem panadol voor en van die poeders om de slijmen op te lossen... neem ik al jàren als ik weer een allergie aanval heb... na welgeteld 1 zakje is hij al ongerust dat zijn hoest niet weg is... de bijsluiters leest hij alsof het de bijbel is en raakt dan in paniek over alle bijverschijnselen die hij ervan zou kunnen krijgen... als ik hem kan overhalen het toch maar te nemen krijgt hij die gegarandeerd allemaal met nog enkele nieuwe erbij... en wie krijgt de schuld... je mag 3 x raden... deze ochtend liep hij al rond te stampen om 6 u... was radeloos... wanhopig... leeg... uitgeput... omdat hij de hele nacht geen oog had dichtgedaan... ik heb hem in de living in de relax geïnstalleerd met een kussen en een plaid... ben naar boven gegaan om me aan te kleden... toen ik gestommel hoorde zag ik onze ruitenwasser met zijn ladders bezig... die man maakt behoorlijk wat lawaai als hij met die ladders tegen de gevel bonkt... en man ligt vlak aan dat venster... toen ik ging kijken lag hij vredig te slapen... nu jullie... en wedden dat hij ontkent geslapen te hebben!!!
OEF heb de dader gevonden... was gewoon mijn boogschutter die er al maanden opstaat... en die mysterieus veranderd was in de naam van de site waar hij vandaan kwam... ben even buiten geweest om boodschappen te doen... toen ik thuiskwam was m'n kop wat helderder en voilà... gevonden... wat ben ik GOED he
Ik was als kind al verzot op verhalen over de oermensen... het dinosaurustijdperk... daarom was ik voorbestemd met een hypochonder te trouwen... misschien kennen jullie dat beest niet maar het bestaat wel degelijk... ik heb er zo eentje in huis... het is momenteel naar de dokter dus even rust voor mij... en ik moet dringend even stoom afblazen... hij zit nu welgeteld 2 hele dagen met een verkoudheid... gepaard met een lichte verhoging... zit met de thermometer vastgekleefd aan zijn hand... neemt om de 5 minuten zijn temp op die dan schommelt tussen 35° en 37°... als deze bij de 37° komt grote paniek... als het mààr 36° is beweert hij dat koorts begint vanaf 36°... die temperatuurschommelingen worden me dan luidkeels toegeroepen... wat ik ook beweer het helpt niks niemendal... meneer weet het beter... dus zwijg ik in alle talen maar de stoom komt me de oren uit... een hele fles Strohrum heb ik al aan hem verspild maar nóg kan hij niet slapen... zegt hij... wie er dan in de naburige kamer ligt te snurken moet ik toch eens uitzoeken... het enige wat hem kan helpen is naar de dokter gaan... die zegt dan wel hetzelfde wat IK hem al vertelde maar dat alleen schijnt te helpen... het lijkt wel of HIJ de griep heeft uitgevonden... ik loop af en aan met gekookt water voor grog en dampen... als ik maar half de aandacht kreeg wanneer IK eens ziek ben zou ik een gelukkige vrouw zijn maar dat is niet zo... haha hij komt thuis van de dokter en wat zegde die... direct het bed in voor 3 dagen... poeder nemen om de slijmen op te lossen en siroop als de hoest te erg wordt... hebben we allemaal in huis ... dus krek hetzelfde wat IK hem probeerde wijs te maken... maar mijn advies is wel gratis... jullie zullen nu wel denken dat ik een harteloos mens ben... is niet helemaal waar maar mijn geduld begint stilaan op te raken en dan word ik sjagrijnig.
Ik was daarjuist effe rustig een blogrondje aan het maken... heb het manneke wandelen gestuurd... en las bij Mus over misbruiken op de blogs en het net... zoals ik al eerder schreef heb ik me eens ingeschreven op een site met de bedoeling ideeën uit te wisselen met mensen uit alle delen van de wereld en tevens m'n frans en engels wat op te krikken... nou moe... dat is wel eventjes anders uitgedraaid... ik heb ondertussen wel m'n sexvocabulaire in beide talen kunnen aanvullen... wat er allemaal op je af komt... op cyber sex beluste manspersonen van elke leeftijd... de jongste was 15... ik ben wel het slachtoffer van m'n opvoeding... mij werd geleerd altijd te antwoorden als iemand je aanspreekt of aanschrijft... ja ik weet dat ik een tikkeltje gek ben maar ik doe dat nog altijd... het is sterker dan mezelf... dus iedereen krijgt een beleefd of sarcastisch berichtje terug... nu ben ik niet zo vlug te choqueren... daarom vind ik het geen probleem... wel boeiend en leerrijk... ik heb ondertussen wel geleerd dat de beste manier om van een ongewenst manspersoon op het net af te komen is te vermelden dat je geen cam hebt... dat is héél voornaam... de meesten geloven het zelfs niet en blijven aandringen... zo heb ik bijna een jaar gechat met een Algerijnse man en enkele weken geleden is het "afgeraakt" waarom... omdat hij "m'n liefelijk aanschijn" wilde zien op cam... toen ik weer eens weigerde werd hij kwaad omdat ik hem zogezegd niet vertrouwde... wèg chatvriend... ik ben nu zelfs nog hardnekkiger anti-cam geworden... ik heb namelijk de gewoonte om me na de douche in te smeren met olie of creme... en terwijl ik moet wachten tot het spul opgedroogd is... wat te gaan computeren... wat als je vergeten bent dat je cam nog aanstaat... verstrooid zoals ik ben... nee hoor ik wil m'n chatvrienden niet ALLEMAAL wegjagen.
Zoals ik daarjuist vermeldde heb ik 't manneke uitgewuifd... gisteren was hij ocharme toch ZOOOO ziekskes... snuiten... hoesten... zuchten en krochen dat het niet aan te horen was... hij had warempel maar liefst 37,50° koorts... stel je dat voor zeg... heb hem in bed gestopt met grog en aspro zodat ik rustig wat kon uithoesten en snuiten... jaja ik ook dus... tegen 12 uur bestelde hij nog een grog en aspro... heb een flinke neut in zijn beker gegoten... een grote klot honing erbij... en het is gelukt... heb hem niet meer gehoord... totaal groggy... ik heb me teruggetrokken in de andere slaapkamer en heerlijk geslapen... deze morgen stond meneer op... weliswaar nog krochend en zuchtend... maar hij is dan toch maar naar de petanque getrokken... ik zal me dus maar niet ongerust maken... natuurlijk zal die koorts weer komen opzetten het ogenblik dat hij voet in huis zet... maar ik heb nog rum over dus...ik weet alleen niet of ik die wel aan hem ga verspillen.
Wat een stinkweer weer... heb enkele dagen aan de clubcorrespondentie gewerkt en wilde vandaag eens de stad intrekken... is het toch aan het gieten zeker... man man toch wat een pech weeral... ik begin me geweldig misdeeld te voelen.
Om eerlijk te zijn vielen de paas -zondag en -maandag nogal mee... ben in de voormiddag naar de minigolf geweest... heb 't manneke achtergelaten en ben tevoet naar huis gemarcheerd... goed voor de lijn dacht ik maar toen ik thuis kwam ben ik beginnen bunkeren dat het niet mooi meer was... resultaat... een gigantisch schuldcomplex... heb me dan verbeten op die brieven gestort... maandag weer van hetzelfde... tevoet naar huis... bunkeren... schrijven... enfin ze zijn af... gekopiëerd en in de enveloppen gestopt... dus ikke effe vrij nu.
Maar nu de koekestad... moet vandaag ook nog even m'n boeken uit de bibliotheek inleveren of ik betaal boete en dat loopt op... denk dat ik toch even de bus opwip naar de stad... moet dringend m'n wintergarderobe aanvullen want ik vrees dat er van zomerweer niet veel terecht gaat komen dit jaar... ga dus m'n voorraad puls en paraplus bijwerken... die komen altijd van pas... nog wat vitamientjes tegen de zomergriepjes... zalf tegen wintertenen en gekloofde lippen... niet vergeten snowboots... als ik dat hier zo lees zal ik best m'n caddy meenemen of ik sleur me te pletter.
Die steen des aanstoots... m.a.w. die muzieksite... heb ik er afgegooid... probeerde ook eens een ander muziekje te zetten maar vroeger ging dat vanzelf... nu wordt het telkens geweigerd... heb het even opgegeven.
Allee beste bloggers... zij die zich in dit zalige lenteweer gaat gooien... groet U!!!
Jullie hebben kunnen lezen hoe zaterdag m'n etentje verliep... wel het is nog niet gedaan he... je weet een ongeluk komt nooit alleen... wel pech ook niet... maandag was ik met een vriendin afgesproken om te gaan shoppen... ZIJ had verse kleren nodig... IK eigenlijk niet... wil eerst enkele kilootjes kwijt... dus winkel in en winkel uit... IK in de vlugte hier een lingeriesetje meegepikt... daar een topje... ergens anders een nachtpon... ZIJ maar kiezen en passen en afkeuren... ergens gaan lunchen... dan weer winkel na winkel afgeschuimd... tegen 5 uur zat ik op m'n tandvlees en we gingen iets drinken voor we de metro indoken... haar tram kwam eerst en vlak erachter de mijne... toen we enkele minuten hadden gereden stopten we... ach geen paniek... ergens rood licht zeker... maar na een kwartier stonden we nog stil en toen zegde onze chauffeur dat er een probleem met de wissel was en dat hij niet wist hoelang het zou duren... na zowat een half uur vroeg hij ons toch maar uit te stappen en terug naar het laatste station te lopen... deze oen hier zag nog even de kans tussen de tram en het voetpad te stappen... lichtbeige broek vuil... dan in file op weg naar dat station... er stonden zeker 20 trams in de rij... boven aangekomen nog een bus zoeken om terug naar huis te geraken... tegen 8 u ben ik aangekomen... afgepeigerd... daar lag een briefje van man dat ik dringend moest bellen naar onze voorzitter... ja lap die wilde dat ik zo vlug mogelijk nog wat brieven voor de club verstuurde... dat was dus maandag.
Vandaag kwamen de kinderen eten en dat brengt altijd extra werk mee... kreeg telefoontje van mijn tandarts of ik morgen namiddag kon komen om die tand na te kijken en te repareren... toen ik later mijn kroketjes wilde gaan frituren vertikte de friteuse het... een mens zou verdorie schrik krijgen om nog te eten... heb de kroketten dan maar in de pan gebakken en dat viel nogal mee... alleen duurt het veel langer... ik ben blij dat deze dag weeral achter de rug is... ga zo dadelijk naar bed maar wilde eerst m'n overbelaste gemoed even luchten... ik ben echt benieuwd wat er me morgen te wachten staat... zal wel niet veel goeds zijn.
Gisteren kreeg ik vrienden te eten... op het menu stond spinazie-soja soep, prei-spek quiche en timbale... vriendin is een uitstekende kokkin en dan kun je onmogeliujk een boterham met korstje op tafel zetten... ik heb er echter ook een hekel aan reeds van 5 u 's morgens in de keuken te moeten staan en dan tegen 3 u afgepeigerd je bezoek te moeten ontvangen... dus besloot ik de dag ervoor de soep te maken, de vulling voor de quiche en het dessert... dit gedaan zijnde duikelde ik vrijdag met een gerust gemoed met bed in... zaterdag na het opruimen begon ik aan de afwerking... haalde het kruimeldeeg voor de quiche uit de diepvries en merkte tot mijn ontzetting dat het spul op verschillende plaatsen uitgedroogd was... man was weg en ik heb geen winkel in de buurt... daarom maar zo goed en zo kwaad mogelijk het deeg in de taartvorm geperst... de vulling erin en de oven in... met in m'n achterhoofd de gedachte dat als die quiche tegenviel ik toch gelukkig nog een hele pot soep had... brood en boter ook... toen ik de soep uit de frigo nam zag ik verdachte belletjes op de oppervlakte... en de geur stond me ook al niet aan... heb ze toen opgekookt en geproefd en ja hoor... soep was zuur... toen sloeg even de paniek toe... ik heb zeker 5 minuten staan vloeken en dansen van pure koleire... dan een razzia in m'n voorraadkasten uitgevoerd en een koud voorgerechtje ineengeknutseld... ook al niet zonder problemen... van het onaangebroken pak tomaten in m'n koelkast kon ik de helft weggooien... de geredde exemplaren 3 maal in kokend water gesmeten en die verdraaide dingen wilden hun vel niet kwijt... moest ze schillen... de harde eieren van hetzelfde laken een pak... tussen de bedrijven door heb ik zowat alles wat ik vastpakte laten vallen... het was echt m'n dag wel... toen de vrienden arriveerden heb ik ze direct verwittigd hun verwachtingen wat te temperen... koffie en taart gevoerd... dan volgegoten met schuimwijn en aan tafel met rode wijn die wonder boven wonder meeviel... na zowat het vierde glas begon ik eindelijk wat te ontspannen... de quiche viel nog mee en m'n dessert was ook gelukt. Nu de les van dit verhaal is : BEWAAR NOOIT KRUIMELDEEG IN JE VRIEZER en PAS OP MET SPINAZIE EN SOJA SOEP
Vandaag eindelijk naar de golf geraakt en... ik heb m'n eigen record gebroken... ben tweede geeindigd met 99 punten in 3 rondes... heb het nodige commentaar te horen gekregen natuurlijk... de hele winter niet komen oefenen en dan ineens LAP er bovenop... ben nu de trotse eigenares van een taart... en ik die wil vermageren... de ijskast zit proppensvol met restjes taart... quiche en dessert... de gewonnen taart met veel moeite in de vriezer gepropt... die zal als dessert dienen voor de kinderen die woensdag komen eten.
Een ding is zeker... m'n geknakt zelfvertrouwen door het debacle van zaterdag is er door vandaag weer helemaal bovenop gekomen.
VERDORIE... VERDORIE Ik heb toch nooit eens geluk he... waarom ik nog de moeite neem plannen te maken weet ik niet... ik wilde dus gaan vliegen... gaat die sakkerse wind toch liggen zie... nu zal ik moeten wachten op de volgende storm... ik hoop maar dat die niet te lang uitblijft!!! Intussen ga ik toch dringend iets moeten gaan doen aan dat opgespaarde winterspek... toen ik enkele dagen geleden me aan het verkleden was om uit te gaan... kwam 't manneke de badkamer binnen... bekeek me eens met dat kennersoog van hem... deed zijn mond open... ik greep me al vast aan de badrand voor steun want ik zag zo al dat er niet veel goeds uit die mond ging komen... en ja hoor... daar was het al... "sèg maske 'tweurt taaaid da ge wa vermoagert zenne" en lap... daar stond ik... m'n humeur naar de bliksem... ik stormde naar de slaapkamer om me eens goed te bekijken in die lange spiegel en... het doet echt zeer dat ik hem moet gelijkgeven... maar hij had gelijk... heb zowat alles uit m'n kast aangetrokken en vol walging terug uit... uit pure wanhoop me dan maar weer terug in het zwart gehuld... het minst erge... en ter bestemming aangekomen... als troost een Duvel gedronken... ach ach ach... dat zwakke vlees toch!!! Dat prentje hierboven heeft nu wel niets met mijn verdwenen lijn te maken maar deed me er toch aan denken... vind het gewoon grappig!!! Woensdag samen met de zoon naar de bank getrokken... de zaak is rond... 't manneke en ik hebben ons borg gesteld voor hem en mochten als beloning 4 kilo formulieren invullen en tekenen... dat is dus ook afgehaspeld. Vandaag la mamma gaan bezoeken... 't was weer feest in het tehuis... zang en dans à volonté... heb man bijna moeten vastbinden want die stond te popelen om mee te dansen en... er zitten enkele felle maskes tussen die oudjes... je weet maar nooit!!! Morgen komen er vrienden eten... heb vandaag de soep al gemaakt... de vulling voor een quiche... zo dadelijk het dessert nog maken want dat moet in de vriezer... maar eerst wilde ik jullie even op de hoogte brengen van het reilen en zeilen hier... ziezo dit gedaan zijnde ga ik aan dat dessert beginnen... tot de volgende!!!
Ik dacht vandaag zo bij mijn eigen zichzelve... die achterwaartse salto was gisteren goed gelukt... waarom zou ik m'n grenzen eens niet verleggen... moet je steeds doen... alleen oppassen dat je niet te ver gaat en over de rand van de wereld duikelt... keek gisteren... tussen de boeiende afleveringen van Marokko en Algerije in... naar het laatste deel van een film over een in de woestijn gestrand vliegtuig... het schijnt mijn lot te zijn overal dat ietsje te laat te komen... heb het begin van die film gemist dus... de plot was dat de bemanning met de brokstukken van de vlieger een nieuwe bouwden... voor de nieuwsgierigen hier... het is hen gelukt en ze zitten nu veilig thuis... ik stond weer ietwat mistroostig naar buiten te turen... zag vanalles door het luchtruim vliegen... die storm wordt erger in plaats van minder zoals ze ons gisteren beloofden... dacht toen in mezelf... ja waar anders... vliegen moet toch plezant zijn... waarom zou ik dat niet kunnen... met deze wind moet dat een fluitje van een cent zijn... gewoon op het terras gaan staan... vleu... pardon armen spreiden... een hupsprongetje maken en me laten meedrijven door de wind... ik stond al haast buiten toen man weer roet in m'n eten kwam gooien met de vraag of we vandaag nog gingen eten... wie denkt er nu aan eten als je met van die grootse plannen in je hoofd zit... om hem te doen zwijgen eventjes enkele boterhammen in zijn mond gestopt... en toen ik toch bezig was in de mijne ook maar... dan was dat ook achter de rug... nu wacht ik enkel op nog meer windsterkte want met die boterhammen en de koffie erbij zal dat nodig zijn denk ik... dus nog even geduld schatjes... morgen hoor je of het me gelukt is... hoor je niets tja dan is het mislukt en lig ik bij de andere skeletten in m'n tuin.
Wat is me dat nu weer voor een weer... weer... vreeseluk!!! Deze ochtend scheen de zon en ik naïveling... sprong juichend uit m'n beddebak... maakte een achterwaartse salto... ja soms doe ik van die dwaze dingen... niet te vaak hoor... het moet altijd een verrassing blijven... huppelde naar de badkamer om mijn verschijning te fatsoeneren want vandaag ging ik eindelijk eens naar de golf... jawadde... had je gedacht... zo rond de middag begon het donkerder en donkerder te worden en ja... begon het te regenen... te waaien... te regenen... te waaien... of had ik dat al eens gezegd... je zou er verdorie het noorden bij kwijt geraken... ik heb me dan maar getroost met een lekkere enorme strijk te verwerken... mijn haar bij te knippen... weeral zo'n 30 euro uitgespaard... een wasje te plegen... de kat te pesten... man in de gauwte ook... enkele vervelende telefoontjes af te haspelen... den Buddy een stamp onder zijn derrière te geven want die is veel te traag naar mijn goesting... enkele ambetante chatters van MSN te gooien... en passant er ook enkele af te gooien die me blijkbaar vergeten zijn... dus zowat een normale dag doorgeworsteld... heb daarjuist nog even wat zitten zappen en met fascinatie zitten kijken naar enkele Marokkaanse en Algerijnse zenders... zeer boeiend... en nu ga ik met tegenzin naar mijn bed want mijn dag was werkelijk waanzinnig plezant... ik hoop dat die van morgen NOG beter wordt... slaap wel!!!
Ik loop weer hopeloos achter met de blogs... was gisteren m'n ronde aan 't doen en merkte tot mijn diep afgrijzen op dat het alweer een hele week geleden was dat ik nog iets had geschreven... wraakroepend is dat... ik zit hier diep beschaamd te wezen... ik zal niet zeggen "blozend"... nee hoor m'n stadsvelleke is al bleker en bleker aan 't worden... we hebben wat ZON nodig... en dan denk ik aan dat zalige zonnetje van vroeger toen ik in maart-april in de tuin languit kon liggen genieten van die weldoende zachte warmte... waar is die gebleven... enkele weken geleden hadden we enkele dagen lenteweer... ik begon vlug te strippen... zette me op m'n terrasje om elk straaltje op te vangen... jawadde... brànden doet dat ding tegenwoordig... na 5 minuten terug naar binnen... me ingesmeerd en terug buiten... ja als ik me iets heb voorgenomen moet dat gebeuren he... en ik wilde perse wat kleur op m'n voorgevel... ik heb het welgeteld 2 uren volgehouden maar genieten was er echt niet bij... eerder een karwei die moest afgemaakt worden... nee die zon van vroeger is foetsie.
De voorgaande week was redelijk druk... woensdag de kinderen voeren... m'n dochter verjaarde en dan moet je toch dat ietsje méér doen... donderdag namiddag naar het Plantin Moretus museum met de club... nadien het traditionele afzakkertje natuurlijk... vrijdag onze blogmeeting... supergezellig weer... zaterdag la mamma... vandaag zondag moeten we op bezoek bij achternicht... eigenlijk had ik nu op de golf moeten staan... zoals verleden week weer m'n outfit klaargehangen... die er trouwens nog altijd hangt te hangen... zal voor volgende week zijn want... toen ik opstond was het weer duchtig aan 't regenen... en... aangezien ik niet helemaal waterproof ben... heb ik diep bedroefd 't manneke uitgewuifd... nu ja... diep in m'n hart ben ik opgelucht maar ik zèg dat niet... ga zo dadelijk eens rustig aan het opkalefateren van al m'n toebehoren beginnen... te beginnen met m'n haar en dan geleidelijk naar beneden toe... dat is toch enkele uren werk... en dan mag ik nog van geluk spreken dat ik maar een voorschoot hoog ben... scheelt toch direct enkele centiliters creme.
Kreeg deze week toch nog goed nieuws... m'n zoon kreeg bericht van de bank dat zijn aanvraag voor een lening werd goedgekeurd... nu kan de aankoop van zijn flat doorgaan... een pak van m'n hart.
Ziezo... m'n biechtstonde zit er weeral op... niet echt wereldschokkend nieuws hier... dat laat ik over aan meer bevoegden... maar mijn geweten is ontlast... en van ontlasten gesproken........ ik ga nu... nee ik ren............
Ik schaam me diep... had toch zo'n goeie voornemens gemaakt voor het nieuwe jaar... zou elke dag een frisse neus gaan halen... ik woon op een boogscheut van het park en kom er haast nooit in... ofwel te koud of te nat of te winderig... vandaag gaat de minigolf terug open... gisteren was ik vast van plan te gaan... had zelfs m'n kleren netjes klaargehangen... ben deze ochtend vroeg opgestaan... haar gewassen... stond helemaal gelaarsd en gespoord... was toen zo stom naar de lucht te kijken en de moed zonk me in desbetreffende laarzen... heb 't manneke alleen weggestuurd... jaja heerlijk rustig is het wel den Buddy en ikke... gezellig met zijn tweetjes... maar toch schaam ik me, ik ben gewetensbezwaard... voilà nu kan ik dat woord ook eens gebruiken... LUI ben ik... ik wist dat al lang maar nu weten jullie het ook... en een slecht karakter heb ik ook... zit hier heimelijk te wensen dat het zou regenen zodat m'n thuisblijven gerechtvaardigd is... maar nee he... ik zet me al schrap tegen dat manlief thuiskomt want... die komt dan binnen en begint direct te roepen "DAT IK WEER WAT GEMIST HEB... dat overkomt me altijd zie... als ik er eens niet bij ben HEB IK ALTIJD WAT GEMIST... is dat bij jullie ook zo... dan zit ik de rest van de dag op m'n lip te bijten van de danige spijt over WAT IK ALLEMAAL WEERAL GEMIST HEB... en neem ik me vast voor de volgende keer op post te zijn... WANT IK ZOU EENS IETS KUNNEN MISSEN!!!
Woensdag kreeg ik me daar plots een aanval van buikkrampen met aanverwante artikelen... zo erg dat het koude zweet me uitbrak... ik hield m'n hart EN buik al vast want vrijdag waren we afgesproken voor een diner met de vrienden... dacht natuurlijk dadelijk aan die lelijke virus die hier op het blog rondwaart... heb een pijnstiller genomen en na enkele uren was alles voorbij... gone with the wind... Vrijdag gaan eten bij Stella Maris... de hotelschool... het diner was heerlijk en de wijn zo mogelijk nog zaliger... natuurlijk teveel binnengespeeld maar dat is niets... ik teer daar dan nog enkele dagen op... is weeral geld gespaard... zaterdag was dus een sobere dag... water en brood was ons menu... nog even la mamma gaan opzoeken die ons vertelde dat ze denkt zeker 200 te kunnen worden... maar ik betwijfel het of ik dat zolang zal kunnen volhouden... elke week weer vertelt ze ons hoe goed ze zich voelt... dat ze nergens pijn heeft... terwijl ik daar dan zit te schuifelen op m'n stoel omdat m'n rug weer opspeelt... ik scheuten heb in al m'n gewrichten... m'n kop open en dichtslaat... m'n keel schuurt en m'n neus loopt... jaja... van welk materiaal dat mens gemaakt is weet ik niet maar na haar geboorte hebben ze het zeker wegggegooid... te duurzaam... brengt niet genoeg op... enfin ze is tevreden en ik prijs me gelukkig want ik hoor bij mijn vrienden andere verhalen over hun moeders en vaders die al langer hoe moedwilliger worden... als ik daar iets over zeg tegen 't manneke zegt die dat ik dat nu al heb... wat zeg je dan?
. Eerst en vooral wens ik alle zieke blogmaatjes een spoedig herstel. Ten tweede dank aan de stoutmoedigen die zich al in m'n gastenboek hebben gezet en ook aan al degenen die het nog van plan zijn te doen... kom er gerust bij... je bent in goed gezelschap. Ten derde... ja wat wilde ik nu ook alweer zeggen... ach dat geheugen toch... ach ja... ik wilde alleen even vertellen wat ik de vorige dagen zoal heb uitgespookt... niet veel eigenlijk... zoals ik al vertelde was het toneelstuk een zouteloos geval... dikke pech dus... vrijdag was het "la mammadag"... zaterdag weer een luie "lummeldag" genomen... wat met den Buddy gespeeld... zondag ook... 's avonds onze kaartavond met de vrienden... weer pech... ik heb bijna 10 verloren... wij spelen PESTEN en ik werd danig gepest... vandaag op zoek gegaan naar een TV rek bij IKEA... niks gevonden... ik vrees dat we het zullen moeten laten maken ergens... nieuwe kasthandgrepen hebben we wèl gevonden... eureka... ik had m'n winterjas aan en liep me kapot te zweten in die winkels... jas opengeknoopt en... stomme trut die ik ben... met vliegende jaspanden buitengestormd... heb me weer laten verleiden door het verraderlijke zoele lenteweertje... vrees dat ik het zal moeten bekopen... zit hier met beginnende keelpijn en kriebelhoest te worstelen... eigen schuld dikke bult... moet je zo oud voor geworden zijn... dat was het dan... ja ik had jullie al verwittigd dat er niets te beleven viel... niet komen klagen dus... morgen regen voorspeld... zal weer een landerige dag worden... doei... tot de volgende.
Dat toneelstuk gisteren was "just boring" en ik die er zo opuit was eens goed te lachen... de "après" was nog het beste... zijn er met een stel vrienden eentje gaan pakken maar helaas toen ik zowat op temperatuur begon te komen was het weeral tijd om naar de metro te spurten.
Verder niets te melden... vandaag wat rondgelummeld... den Buddy op zijn zenuwen gewerkt en la mamma gaan bezoeken... die zit momenteel in haar jonge moederperiode... haalt herinneringen op van lang vervlogen tijden maar hutselt haar kinderen en de onze duchtig door elkaar... heb dus geweldig moeten puzzelen om wijs te worden uit haar overpeinzingen... je ziet hoe ze stap voor stap haar leven herbeleeft maar dan achterwaarts... ik las eens dat het leven veel aangenamer zou zijn moesten we oud geboren worden en stap voor stap verjongen tot we terug in de baarmoeder konden verdwijnen... dat zie ik wel zitten.
