Ik zit hier om eventjes op adem te komen... ik weet gewoon niet meer of ik het ga trekken... man wordt met de dag meer en meer onmogelijk om mee samen te leven... ik beloofde hem ooit zo lang mogelijk in ons huis te blijven en voor hem te zorgen maar dan moet ik wel gezond blijven en daarmee bedoel ik ook geestelijk gezond... zoals het hier soms toegaat is dat geen sinecure... hij was altijd al een dwarsligger en dit is er niet op verbeterd... integendeel... momenteel is hij in oorlog met de TV en  het programmaboekje... hij leest het uur op dat boekje en drukt dat dan in op de afstandsbediening... natuurlijk gaat dat niet en wordt hij woedend... op de TV en op mij omdat ik hem probeer te wijzen dat hij verkeerd zit... wat doe je dan... ik weet het gewoon niet meer... sommige dingen weet hij wel en hij gedraagt zich normaal en dan weer dat onmogelijk gedrag... zoals altijd zo was is hij het die gelijk heeft en ik ongelijk... dit is nu al enkele uren bezig en ik ben uitgeput.

Ik zit al 6 weken zonder poetshulp en volgens het bureau zou ik nog 3 weken moeten wachten... dus vandaag heb ik de grote middelen ingezet en alles nat opgenomen... vlugger gezegd dan gedaan... ik zat net uit te blazen toen het gezever over die TV begon... en het bleef maar duren... om de 5 minuten weer dat gezeur... hij weet gewoon niet meer wat hij wil en zit dan te zappen als een gek en te vloeken omdat het niet lukt te krijgen wat hij wil... om te wanhopen... ik zit nu echt in een dieptepunt en ben bang dat ik het niet ga volhouden.

Dit was even een noodkreet... niet om hulp want niemand kan me hierin helpen... en mijn gevoel voor humor laat me ook al in de steek... weet je ik ben ook kwaad op mezelf dat ik me dit zo aantrek... hij is dement en ik zou meer begrip moeten hebben en dat zou ik misschien ook hebben als hij vroeger inschikkelijker was... dat is niet zo... zijn familieleden die ik gekend heb waren stuk voor stuk moeilijke en ruzie zoekende mensen... het zit erin gebakken... mijn hele huwelijksleven lang heb ik me moeten verdedigen tegen zijn dwingelandij... ik ben zelf geen dwingeland maar ook geen doetje en ik laat me niet in een hoekje duwen dus om je eigenheid te bewaren is het een constante strijd en vermoeiend.

Bedankt lieve mensen die tot hier bleven lezen... het feit alleen dat ik het even van me afschreef helpt al wat... voel me al fit genoeg om me terug in de oorlogszone te wagen.

03-05-2023 om 10:14 geschreven door Dirk

30-04-2023 om 14:20 geschreven door eddy meuris

29-04-2023 om 16:52 geschreven door ani

28-04-2023 om 18:54 geschreven door eddy meuris

26-04-2023 om 20:52 geschreven door eddy meuris

26-04-2023 om 13:20 geschreven door Simone Cornelis

26-04-2023 om 09:38 geschreven door ani

26-04-2023 om 08:45 geschreven door alfyvo