schrijlings gezeten op de rug van het verleden

1

met twee ellebogen op de aarde

ligt de winter in hinderlaag

de huizen trekken hun nek in en

vluchten naar de grens van het zwijgen

mijn woord breekt als een hostie

in de grijpgrage handen van de kou

op mijn gezicht blijven de blauwe

vingerafdrukken van de vriesnacht achter

in de zomer slapen hier de vogels van het zuiden

nu dwaalt de ijswind

met het mes in de hand

ik kruip van schrik op mijn schouder