|
mijn geheugen schuift open en dichtxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
als een reflexcamera
want ik weet
vandaag komt de avond niet op tijd
zelfs de stilte zwijgt niet
en nestelt zich brutaal in onze stoel
ik heb onze woorden in 2 gescheurd
en weggegooid naar wind en wolken
nu slaap ik, alleen het duister
als een behoedzaam waker
aan mijn voeten uitgestrekt
onder de hemel en de halfgedoofde sterren
hoort men nog de schreeuw
van onze pauw
op de armleuning van onze dromen
|
