Acht jaar geleden, bij het overlijden van mijn vader, schreef ik voor hem, maar meer nog voor mij , deze afscheidstekst op zijn rouwprentje:
langs de randen van de jaren
lieten we veel woorden liggen
de kwade
omdat we ze niet nodig hadden
de goede
omdat we het maar normaal vonden
dat we veel van elkaar hielden
vandaag hebben we al die woorden
hard nodig
de kwade om te roepen
dat we je niet willen missen
de goede om te fluisteren
hoe graag we je zien
vader
we weten dat je nog
veel over ons zult praten
ginder
ver voorbij de stilte
van de woorden
|
