Er waren veel te weinig uren in de dag vandaag. Met alle activiteiten in de omgeving hadden we makkelijk 48 uren kunnen vullen. Op het Bobbejaan Schoepenplein was er een grote haringbak waar we helaas geen tijd voor hadden, dan was er de grote Fly-in op het vliegveld van Oostmalle waar 25.000 toeschouwers werden verwacht, maar wij konden er niet bij zijn. De nieuwe spoorwegbrug zou vandaag over het Albertkanaal gelegd worden in Herentals maar deze morgen zag ik een bericht op Facebook dat ze dat vannacht al hadden gedaan, waarschijnlijk om teveel pottenkijkers te snel af te zijn. De hoofdbrok van uit ons tijdverbruik was toch in Herentals gesitueerd. Het hele stadscentrum was autovrij gemaakt en er was vanalles te doen. In de loop van de dag kwamen o.a. de dansers van Balance er enkele keren acte de présence geven, te beginnen met een workshop kinderdans. Kleindochter Julie was om 11 uur al de juf van dienst en daar wilde ik wel eens net iets vroeger voor uit de bedstee komen. Na veel foto's zijn we alsnog langs de al op haar plaats liggende brug gefietst (toch weer enkele foto's) en verder naar Grobbendonk om de waterski-club te bezoeken waar zoon Michael in de weer was (foto's). Terug naar Herentals dan want Julie zou om 4 uur weer dansen (nog meer foto's).... pfff... De om 5 uur geplande flash-mop hebben we maar aan ons laten voorbij gaan. Er rest mij weer de zware taak enkele honderden opnames weg te selecteren en hopelijk niet al te veel, de strenge selectienormen doorsparteld hebbende, beelden in de bewaarmappen te plaatsen. Uit het zeeeeeer ruime aanbod koos ik voor dit beeld van juf Julie die de allerkleinsten spelenderwijs enkele dansbewegingen bijbrengt.
Lander was jarig en wij waren uitgenodigd op het feest. Een hapje eten, iets te drinken erbij, wat bijpraten met de familie... wat wil een mens nog meer op een zomerse zaterdagnamiddag? Bij dit soort gelegenheden heb ik altijd een fototoestel klaar om wat leuke beelden te schieten om daarna aan de feestfamilie te overhandigen. Vandaag was dat ook zo maar ik had ook de drone meegebracht, die lag niet helemaal toevallig nog in de wagen. Het was niet meteen de bedoeling hem te gebruiken maar toen het vrouwke dat in een gesprek vertelde was het jonge volk meteen geïnteresseerd. Ik heb dus even de diverse mogelijkheden van dat ding gedemonstreerd en uiteraard heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om weer wat foto's te schieten uit een hoog standpunt. Dit beeld van de kersverse 13-jarige Lander geflankeerd door zijn broertjes Juul en Miel liggend op de trampoline vond ik weer net iets meer origineel dan de meeste foto's uit verjaardagsfeestjes.
Toen we rond kwart voor één richting Lommel vertrokken voor de wekelijkse wandeling met de bewoners van Hoevezavel zag het er niet naar uit dat we de voorspelde 28 of misschien wel 30° in de Kempen zouden halen. Het was best heiig, fris en het dashbord in de wagen vertelde me dat het nauwelijks 20° was. Tussen Retie en Postel stonden we plots stil. De ophaalbrug over het kanaal was even omhoog en dan kun je niet anders dan wachten. Links van ons was een weide met een hele groep paarden. Ik had de tegenwoordigheid van geest om even het raam te openen, het Sonytje uit mijn zak te halen en enkele shots te maken. Natuurlijk had ik die beesten graag een beetje geordend of in een sterkere compositie gezet maar zoiets is wishful thinking he. Er kwamen nog veel foto's bij op de geheugenkaartjes vandaag trouwens, zowel met de drone als met de Sony, maar de senioren, Hoevezavel en de heide komen wel vaker voorbij als mogelijk onderwerp. Qua afwisseling vond ik dit een verantwoorde keuze. En, oh ja... toch nog even vermelden dat toen ik, rond zessen, druipend van het zweet, aan het fotograferen was in de heide, de weersvoorspellingen toch bleken te kloppen.
Met deze foto heb ik helemaal niet de bedoeling reclame te maken, maar soms, heel soms, past het voedsel dat hier geserveerd wordt in ons eetpatroon... Zowel als muzikant, als motorrijder, als fotograaf en als vriend van daar wonende kennissen was ik al vaak in de Verenigde Staten. Natuurlijk weet je dan dat je met fast-food ketens te maken krijgt. Je houdt dat zelf in de hand natuurlijk, maar je ontkomt er niet aan. Uit eigen ervaring mag ik stellen dat ik Wendy's de leukste en de lekkerste vond maar die zijn nog niet tot hier geraakt. Van de hamburgergiganten vond ik Burger-King altijd al de beste van het aanbod. Ondertussen komen ze druppelsgewijs ook naar Europa en in Geel, niet zo ver van ons thuisadres is er ondertussen een vestiging. Een foto ervan stond al lang op mijn to-do lijstje. Er waren vanavond nauwelijks relevante of niet te missen items op de vergadering van onze fotoclub en ik ben dan ook niet lang gebleven. Ik moest nog op zoek gaan naar een leuk shot. Ik had in de loop van de dag nog nauwelijks iets geschikts gefotografeerd namelijk. Dit US-style beeld vond ik best oke om als foto van deze dag te fungeren.
Ook vandaag vond ik het Kempisch kanaal weer de meest geschikte bestemming om even naar toe te fietsen. Ik blijf oefenen met de drone namelijk en gezien de geplande waterski beelden is er geen betere plek om de nodige skills te verwerven om de goede invalshoeken, de hoogtes, de bochten en zoveel meer in de vingers te krijgen als ik met de controler aan het experimenteren ben. Video, of anders gezegd MP4, is helaas niet het medium dat hier aan bod komt maar tussendoor schiet ik ook wel regelmatig de nodige gewone foto's. Deze fietsers in een plaatje met lijnen en vlakken vond ik best een onderwerp dat de moeite waard was.
In onze regio is het op 15 augustus moederdag. Dat is niet overal zo in ons land, daar zijn we van op de hoogte, maar hier wordt het op deze datum gevierd. Vandaag waren we weer in Grobbendonk, de waterskiclub had namelijk een grote eetdag georganiseerd. Toen we zoon Michael zagen realiseerde die zich alsnog dat er minimaal een bloemeke bij deze dag hoorde. In de wegberm heeft hij iets gevonden dat voor bloem zou kunnen doorgaan. De wortel hing er nog aan trouwens. Dat het welgemeend was durf ik niet te betwijfelen.
Ik ben nog steeds van plan een Audio-Visuele reeks te maken over "waterskiën" voor het komende salon van onze fotoclub. Zelf heb ik het lang en graag gedaan en tegenwoordig zet zoon Michael de traditie voort samen met zijn gezin. Ik ben vanavond met de drone naar de club geweest in Grobbendonk om wat beelden te schieten van uit de lucht maar zodra ik dat ding gestart had vertelde de controller me dat ik me in een no-fly zone bevond, de militairen van de kazerne De Troon hebben blijkbaar een hekel aan pottenkijkers. Brave jongen als ik ben heb ik mijn waterski-luchtfoto-plannen maar uitgesteld tot we op een andere locatie aan de slag kunnen. Ondertussen heb ik langs het kanaal toch enkele leuke beelden kunnen schieten met mijn Sonytje. De brandweer was er toevallig ook aan het oefenen, aan water geen gebrek daar natuurlijk... Zo zie je eens een andere invulling van de brandweerman-job.
Zij die gaan afzien groeten U. Voordat de tocht begon mocht ik een foto maken van de dapperen die te voet naar Scherpenheuvel wilden gaan. Of we hier praten over religie, over traditie, over een devote wens... eigenlijk maakte het niet uit om mee te doen in dit project. Enkele leden van de familie hadden blijkbaar redenen om er aan te beginnen. Wij hebben het hele gebeuren mogen meebeleven, zij het met de e-bikes. We waren de logistieke ondersteun om tijdig de nodige voertuigen op de juiste plaats te brengen. Dit is een beeld van de start van de onderneming. Ook de aankomst in Scherpenheuvel werd als overwinning gefotografeerd uiteraard. Maar dit beeld, met de beide Border-collie woefs, vond ik sowieso de keuze van de dag.
Het is ondertussen een traditie geworden, de jaarlijkse reunie met de vrienden van een van de eerste bandjes waarin ik ooit speelde. Vandaag hadden we afgesproken in Lommel, bij Jean, de toetsenist en nadien zouden we samen iets gaan eten in "de Hutten". Eerst even bijpraten natuurlijk. De huiswoef, Juul, is een schat van een beest, maar super-enthousiast. Jean had er dan ook voor gekozen hem bij deze gelegenheid toch maar buiten te laten, hij wil namelijk wel eens overdrijven in het tonen van zijn genegenheid... Juul bleef dan maar de ganse tijd door het raam naar binnen kijken met een verwijtende blik waarin je kon lezen: " Hoezo? Gezellig daarbinnen, en ik mag daar niet bij zijn???"
We waren vanavond op bezoek bij dochter Ilse en haar gezin in Loenhout. Ze zijn daar nogal poezengek en er lopen dan ook enkele prachtige exemplaren rond. Ik ben zelf eerder een hondenmens en met honden weet je wat je er aan hebt, je kunt ze africhten en als je bevelen geeft luisteren ze. Poezen zijn meer eigenzinnig, vaak lief en aanhalig maar ze blijven hun eigen willetje hebben. Ik dit geval dacht ik de aandacht van de poes te hebben nadat ik ze met wat sis-geluidjes gelokt had en toen ze naar me toe kwam bleek ze op het allerlaatste moment toch weer een ander doel te hebben. Net op dat moment drukte ik af. Achteraf vond ik dit toch de beste van de reeks opnames die ik aan haar besteedde.
Eindelijk was het vandaag weer eens aanvaardbaar vliegweer voor de drone. We hebben er verdorie lang op moeten wachten. Ik ben samen met mijn fotomaatje Alex er op uit getrokken om rond Herentals enkele interessant ingeschatte locaties te bezoeken. Onder andere bij de jachthaven langs het Kempisch Kanaal kon ik enkele leuke shots scoren uit niet alledaagse standpunten. Dat de oogst veel groter was dan dit zal ik morgen wel tonen op Facebook.
We genieten met volle teugen van elke fietstocht die we ondernemen. Vandaag was Turnhout het doel. Er naartoe, er doorheen, er rond en via Corsendonk weer naar huis. Verrassing! Turnhout kermis. Het terrasje dat we sowieso altijd meepikken op de markt was net iets anders. We waren in Las Vegas beland. Wie ooit in die stad was weet dat er veel gekloonde monumenten, landmarks en andere interessante wereldwonderen te zien zijn. Je ziet er de Eiffeltoren, piramides, het vrijheidsbeeld, een obelisk... en we kunnen nog wel even doorgaan. Maar nu hebben ze ook de kerk van Turnhout Centrum in Las Vegas gekopiëerd!!!
Ja verdomme toch, hoe dom kun je zijn. Toen ik vanmiddag vertrok voor mijn fietstocht had ik een route uitgestippeld die me op een moment dat ik dorst zou krijgen in de buurt van Sas 6 zou brengen. Ik had er jammer genoeg geen rekening mee gehouden dat het dinsdag was en op maandag en dinsdag zijn ze gesloten. Ik wist dat eigenlijk... maar ik vrees dat ik een beetje vergeetachtig word. Het gezellige terrasje mocht ik op mijn buik schrijven, de dorst bleef en die heb ik pas kunnen lessen toen ik weer thuis kwam. Het lege, anders zo gezellige terras vond ik alsnog een leuk onderwerp en ik heb zo toch de frustratie een beetje van me af kunnen fotograferen.
Als je van uit Geel Kasterlee binnen gereden komt word je begroet door een reus. Keeses molen staat er weer te pronken na een grondige restauratie, ondertussen alweer twee jaar geleden. Volgens meneer Google komt ie eigenlijk uit Antwerpen waar ie in 1650 op de Dam geboren is. Via Heist op den Berg kwam hij tenslotte in Kasterlee terecht. Zowel overdag als bij nacht is hij een dankbaar onderwerp voor de amateurfotografen van deze wereld. Het is niet ver van huize Pol en Josee en in het donker ziet ie er, mooi verlicht als hij is, nog beter uit.
Het is niet zo moeilijk om zulke sterretjes rond lichtpunten te maken. Met een kwalitatieve lens en een klein diafragma (groot getal) lukt het makkelijk bij nachtfotografie. Binnen onze fotoclub lopen de meningen daarover zeer uiteen trouwens. Maar nachtfotografie is nu net een van mijn dada's. Vanavond ben ik na een dag vol TV-kijken weer eens op fotojacht gegaan tijdens het blauwe uurtje. Deze plaats heb ik al eerder in beeld genomen maar nog niet van uit dit standpunt. Ik vind de Fly-Over bij Geel Punt sowieso een fotoplek waar je als amateurfotograaf niet omheen kunt. Dit beeld, met lange sluitertijd -en dat zie je in de wolken-, met de blauw tinten in de lucht en -jawel hoor- veel bewust gezochte sterretjes vond ik mijn terechte keuze van een verder toch wel vruchtbare foto-uitstap.
Het was nog eens zo'n dag dat ik helemaal niet aan fotograferen ben toegekomen. Ik moet dan ook noodgedwongen terugvallen op iets van gisteren. Zoals ik toen al vertelde zorgde een stortbui er na enkele honderden meters al voor dat de wandeling met de senioren moest afgebroken worden en dat we zo snel mogelijk weer naar het veilige, droge tehuis moesten terugkeren. Van de natte thuiskomst heb ik ook enkele opnames gemaakt en in het jaaroverzicht van 2023 is dit beeld er een dat zijn plaats zeker verdient al was het maar om ons later aan deze trieste, ondermaatse zomer te herinneren.
Vrijdag, vaste prik, wandeldag met de bewoners van Hoevezavel. Volgens de UAV app was het eindelijk nog eens acceptabel vliegweer voor drone pilots en ik had mijn nieuwe speeltje meegenomen om wat beelden te maken van het wandelplezier vanuit een net iets andere hoek. Volgens de buienradar was er nochtans een flinke kans op pittige buien maar het begrip "whishful-thinking" bleek sterker dan het geloof in de buienradar. Helaas... we waren nog geen 200 meter onderweg toen we een meer dan pittige stortbui over ons heen kregen. Rechtsomkeer dan maar, einde wandeling. Lang duurde die bui niet en daarna zou het droog blijven. Daar sta je dan in Lommel, met drone fotoplannen. De Lommelse Sahara was de eerste plek die bij me opkwam als alternatief. De Touwer (een woordspeling samengesteld uit het Engelse "tower" en het Nederlandse "touw") leek me een niet te missen onderwerp. Ik heb er meerdere shots gemaakt en deze vond ik het leukste.
Wijnegem is een plek die ruimschoots binnen het bereik van mijn e-bike is. Ik ben er dan ook al enkele keren voorbij gekomen en telkens weer viel mij dat intrigerende gebouw op langs het Albertkanaal. Het lijkt verlaten... vergane glorie... urbex??? Deze keer was ik niet met de fiets maar, als ik met de wagen naar Schoten moet, kom ik er ook voorbij en getriggerd door mijn steeds groter wordende nieuwsgierigheid ben ik eens gestopt. Er staan nog steeds stoelen en tafeltjes buiten, maar die zijn duidelijk al sedert tijden niet meer gebruikt, het ziet er echt verlaten uit. Op het internet vond ik dat het in 2019 nog een soort pop-up feestgelegenheid was met allerlei mogelijkheden, gaande van fotostudio via trouwfeesten en kunstatelier tot weekend-events. Nadien is er de grote leegte. De restanten van de vroegere activiteiten zijn er nog steeds en misschien loop ik de volgende keer als ik in de buurt ben wel eens naar binnen. Het staat alleszins op mijn to-do lijstje.
Het zou vandaag alweer een kille, natte herfstige pseudo-zomerdag worden, zelfs met code geel, althans volgens de weermannen en -vrouwen. Toen we na de middag op onze phone de buienradar raadpleegden zag het er naar uit dat het een hele tijd droog zou blijven en we zagen warempel zelfs een piepend zonnetje op het scherm. Dan moet je niet twijfelen natuurlijk. Binnen de kortste keren waren we aan het fietsen richting Herentals. Tegen de wind in vertrekken leek ons uiteraard het veiligste en wind was er, volop. Maar, no problem, daar hebben we electriciteit voor tegenwoordig he. De terugtocht langs het Kempisch Kanaal met de wind van achter ging nog vlotter trouwens en de gevoelstemperatuur voelde bij momenten zelfs écht zomers aan. Bruggen waren altijd al onderwerpen waar ik graag mijn fototoestel op richtte. Net voor we van uit Herentals aan het kanaal kwamen kon ik dan ook deze twee exemplaren niet negeren. De oudere brug van de N13 Aarschotse weg en daarnaast de veel recentere fietsbrug leken mij van uit dit standpunt een leuk onderwerp. Als je naar de lucht kijkt kun je haast niet geloven dat we een uur later, na een tussenstop bij de Korte Hei om iets te nuttigen op het terras, maar net op tijd terug thuis waren om niet kletsnat te worden.
Dat ik niet vies ben van een potje photoshoppen weten mijn vrienden wel ondertussen. Het was vandaag wereldfrietjesdag en inzoverre dat nog niet bij iedereen bekend was wil ik dat bij deze nog eens in de kijker zetten. Er kwamen in huize Pol en Josee alleszins frietjes op tafel vanavond. Ik heb mijn deel van de eettafel gefotografeerd en er een pittige bewerking op losgelaten. De frietjes heb ik wel in volle glorie gelaten om er de nadruk op te leggen. Daarna kon ik het toch niet laten ook de wijn dezelfde eer te gunnen.
