Nadat ik bijna een maand bezig was met de foto's van de bewoners van de Lommelse zorginstellingen kwam een ander tehuis in beeld. We hadden met onze fotoclub een afspraak gemaakt om een dertiental foto's aan te leveren voor de De Witte Bergen in Lichtaart voor hun jaarkalender en een extra voorraad om de foto's in de gangen eindelijk eens te vervangen. De vraag was om beelden aan te leveren rond zorg, dorpsgezichten of natuur, allemaal Lichtaart-gerelateerd natuurlijk. Vandaag, tijdens de wekelijkse clubvergadering zouden we een selectie maken. Ik had uit de vele foto's die ik maak al wel enkele leuke beelden geselecteerd maar ik vond dat een drone-beeld van de instelling een grote kanshebber zou zijn en dus ben ik vanmorgen daar eens de lucht in gegaan met mijn speeltje. Er was best wat wind en je zit daar ook vlak bij een GSM-mast, ideale omstandigheden om te vliegen waren het zeker niet en eerlijk gezegd ik heb even met de billen toegeknepen gezeten toen de verbinding weg viel en ik vreesde dat ik 'm kwijt was. Gelukkig kon ik het snel herstellen en heb ik de nodige foto's kunnen schieten. Dan bleek dat er evenveel onscherpe als scherpe beelden bij zaten, schuld van de wind he. Van de shots die mijn strenge kwaliteitscontrole overleefden vond ik dit de beste. Tijdens de vergadering vernam ik toevallig ook nog eens dat ze specifiek op zoek waren naar een drone-beeld om te tonen dat ze qua zonnepanelen toch wel erg energie-zuinig bezig zijn... Voilà !!!
Je gelooft het niet, maar... vandaag zagen we drie rendieren die kerstliederen aan het zingen waren, nota bene drie-stemmig en in stereo. We hadden verschillende redenen om naar Lommel te rijden deze namiddag. We zijn de senioren-foto's naar Hoevezavel gaan brengen en vanavond wilden we naar uitvaartcentrum Severijns om een overleden kennis een laatste groet te brengen. Tussendoor zijn we ook nog een hapje gaan eten en... de overblijvende tijd hebben we opgevuld met een bezoek aan tuincentrum Pelkmans. In deze tijd van het jaar zijn de kerstartikelen daar al volop in de aanbieding en de manier waarop die gepresenteerd worden is echt wel de moeite waard. Als kerstman moet ik tenslotte ook op de hoogte blijven van wat er allemaal in de aanbieding is dit jaar he. We waren bijzonder gecharmeerd door de zang van de broertjes Rudolph en het vrouwke wilde het hele optreden graag filmen met haar smartphone. Dat hele tafereel heb ik dan weer in beeld genomen met mijn Sonytje.
Vanmorgen kreeg ik een telefoontje met de vraag of ik de foto's die ik tijdens de senioren-shoots gemaakt had van de bewoners samen met familie of kennissen ook kon doorsturen in printklaar formaat voor de drukker. De week van de senioren met de tentoonstelling is half november, dus het was dringend. Tja, dat was eigenlijk niet het oorspronkelijke plan... Ik had alle foto's, ook de dubbel-, familie- en groepsfoto's al wel gefatsoeneerd en doorgestuurd in 2 bij 3 verhouding en in jpg formaat maar nu moest ik die extra beelden nog even bij-snijden naar 46cmx32cm, omzetten naar 300 pixels per inch, voorzien van een kadertje en in een PDF formaat saven. Da's routinewerk natuurlijk, niet zo moeilijk, maar dat wilde wel zeggen dat ik nog eens een zestigtal foto's moest onder handen nemen, gemiddeld 3 à 4 minuten per foto, dat wil dus zeggen dat ik weer een namiddagje achter de Mac gezeten heb. Uit het aanbod dat voorbij kwam koos ik vandaag dan maar voor deze foto van een oma met haar achterkleinkind, deze keer ook voorzien van een wit kadertje zoals ze allemaal op de tentoonstelling zullen te zien zijn.
Nu ik niet meer met drie of vier dingen tegelijk moet bezig zijn heb ik eindelijk weer wat tijd om wat intensiever met mijn fotografie bezig te zijn. Om mooie herfstfoto's te makken waren de omstandigheden vandaag niet optimaal, geef het toe. Daar komen hopelijk de volgende dagen of weken nog wel kansen voor. Maar met wat creativiteit vind je altijd wel een onderwerp. Getriggerd door enkele beelden van medeclublid Bert op ons voorbije fotosalon dacht ik terug aan een workshop van enkele jaren geleden. Met dit plaatje wil ik mijn dank uitspreken en eer bewijzen aan de laatste dappere bloemekes die ons het ganse jaar verblijd hebben. Ze zijn er nog, die schoonheden, maar de leeftijd heeft ze toch getekend. Ik heb er enkele geplukt om in mijn jaaralbum te figureren. Het podium dat ik voor ze klaargemaakt had was een helemaal opengeplooide laptop met wat leuke achtergronden, een glazen kom met water die ik er op steuntjes boven geplaatst had, een paar scheutjes olijfolie in het water... en daar mochten de bloemekes in zwemmen.
In deze tijd van het jaar zijn er twee zekerheden: mijn baard krijgt kerstman-waardige afmetingen en op zondag wordt er gerepeteerd voor de nieuwe Kerst-musical. We zijn vandaag dus weer naar Aarschot gereden. Nu de zangnummers ruwweg doorgenomen zijn, enkele zijn zelfs al opgenomen, is het de beurt aan de choreo, de dansjes van de elfen worden ingeoefend. Voor ons is dat niet meteen verplichte materie maar we wilden er toch bij zijn, gewoon uit interesse en betrokkenheid. Deze keer konden we niet terecht op onze vaste repetitiestek, die was ingenomen door de dames van Scala maar in een andere vleugel van het gebouw, weliswaar in een iets kleinere ruimte, konden we terecht. Ik heb meerdere keren mijn Sonytje op de dansende elfen gericht en dit is één van de beelden.
We kregen vandaag diverse vormen van typisch herfstweer over ons heen. Mooie wolkenluchten wisselden af met regen, wind en zowaar een streepje zon. De bomen langs de Kasterleesteenweg toonden ook een evengrote variatie in de omgang met de herfst: sommige zijn nog redelijk groen, andere tonen prachtige herfst tinten en dan zijn er ook al enkele helemaal kale exemplaren. Om deze foto van de dag te maken moest ik niet ver de deur uit.
Er waren tijdens de recente jaarlijkse drie fotoshoot dagen in de Lommelse zorginstellingen Hoevezavel en Kapittelhof enkele bewoners die we ondanks onze inzet niet goed op de foto gekregen hadden. Er waren toen ook enkele bewoners afwezig of die liever niet wilden en tenslotte waren er ook weer enkele nieuwe bewoners want, en dat is minder leuk, er waren ook enkele overlijdens ondertussen. Vandaag zijn we nog maar eens naar Lommel gereden om een nieuwe poging te doen om de verzameling kompleet te maken voor de tentoonstelling tijdens de week van de senioren half november. Ik was er al op voorbereid dat er enkele moeilijke modellen zouden tussen zitten en dat bleek ook waar te zijn. Uiteindelijk hebben we ze allemaal in min of meerdere mate zeer aanvaardbaar kunnen portretteren. De bijgevoegde foto was waarschijnlijk de allermoeilijkste. Veertig opnames had ik de vorige keer al van deze demente dame gemaakt en we waren er niet echt gelukkig mee en vandaag leek het na een dertigtal pogingen ook weer niet te lukken, tot iemand van het personeel met haar pluche troetelbeestje begon te spelen vóór haar en ze plots allert reageerde en duidelijk maakte dat ze het ding wilde krijgen. Ik had gelukkig mijn vinger op de afdrukknop en op het goede moment kon ik dit vastleggen. Hehe... Daar ben ik er best blij mee.
We waren weer een hele dag in Aarschot en het schiet goed op met de repetities voor de kerstmusical. We zijn al zo ver dat we toe zijn aan de opnames van de liedjes en dat gebeurde in een bijzonder decor. De repetitieruimte was helemaal omgetoverd in een halloween sfeertje. Gigantische spinnewebben, heksen, tafelkleden met afdrukken van bebloede handen en bloedsporen... het zag er echt "scary" uit maar de kids vonden het geweldig. Om de jongsten, die niet bij alle opnames moesten meezingen, in stilte bezig te houden hadden we gezorgd voor voldoende spel- en ontspanningsmogelijkheden. Ik heb natuurlijk een en ander gefotografeerd. Dit is er eentje van uit een niet alledaags standpunt. Meer op Facebook morgen.
Het was vandaag de laatste dag van het jaarlijkse fotosalon van onze club "Visueel". Ik durf gerust zeggen dat we mogen terugblikken op een erg geslaagde editie. De kommentaren waren meestal erg lovend, het was een zeer gevarieerd salon, de presentatie was weer vlekkeloos, de audio-visuele reeksen werden erg gesmaakt en ook het alternatieve gedeelte achterin konden velen appreciëren. Het is ook erg druk geweest en hoewel dat niet onze eerste doelstelling is werd de clubkas weer flink gespijsd door de vele drankjes die we mochten serveren. Dit beeld, gemaakt van uit de regieruimte boven, rond 17h vanavond, toen de allergrootste drukte eigenlijk al voorbij was geeft een idee van de geslaagde combinatie amateur-horeca met amateur-fotografie.
Allerheiligen, allerzielen, het zijn de dagen dat we onze dierbaren gedenken. Je bezoekt het kerkhof, eventueel poets je de grafstenen, zet er een bloemetje op, en dan verwijl je even even in gedachten bij de overledenen... Traditie? verplicht nummer? Je kunt toch elke dag denken aan zij die er niet meer zijn... Maar goed, zoals ieder jaar zijn we vandaag naar Peer gereden om de familiegraven te bezoeken. Tegenover de ingang van het Kerkhof langs de Bomerstraat heeft Franco, de eigenaar van het er naast gelegen restaurant L'uno coll' Altro enkele jaren geleden een wijngaard aangeplant, Vini Peermontesi. Telkenjare na ons kerkhofbezoek neem ik even de tijd om dat te bekijken en te fotograferen. De boodschap die er in diverse lettertypes is aangebracht kan niet meer gepast zijn in deze tijden: All we need is love.
Enkele maanden geleden kreeg ik van Mike Caranci, een Amerikaanse vriend, de vraag of hij me een beschilderde steen mocht opsturen. Die "traveling stone" was een van de stenen die een terminaal zieke jonge kennis van hem wilde op reis sturen om zoveel mogelijk van de wereld te zien en het was de bedoeling dat de vinders of ontvangers er dan foto's van zouden maken en die dan op te sturen naar de familie van de ondertussen overleden jonge dame. Ik wilde uiteraard graag daaraan meewerken. De Belgische douane had daar evenwel een ander idee over. Eerst vonden ze dat als ik iets besteld had in een buitenlandse webshop ik daar invoerrechten moest op betalen. Huh? Ik heb niks besteld, dit werd me toegestuurd... Ja maar, wat is de geschatte waarde? Euhhh... 0,0 €... Het is misschien beter dat ik een lang verhaal inkort en vertel dat ik na twee maanden en ettelijke mails over en weer die steen eindelijk thuis geleverd kreeg zonder invoerrechten te moeten betalen. De eerste foto ervan is er eentje voor deze blog. Vanaf morgen gaat ie met me mee op mijn tochten.
We zitten volop in de repetitiefase voor onze nieuwe kerstmusical, maar tezelfdertijd is het dit weekend ook fotosalon van onze fotoclub "Visueel". Het werd weer een strikte planning om aan alle verplichtingen te voldoen. Met de clubleden had ik afgesproken dat ik pas in de loop van de namiddag beschikbaar zou zijn om mijn deel van de diverse taken te vervullen. Toen we, op een voor mij belachelijk vroeg uur, half tien, in Aarschot aan kwamen bij onze repetitiestek zag ik dit boompje met een ongeziene vruchtenrijkdom. Het blijkt een sierappeltjesboom te zijn, die vruchten zijn wel eetbaar met enige goede wil weliswaar want lekker is een ander verhaal... Na alle grauwheid van de laatste dagen vond ik de vrolijke kleuren van de combinatie lucht, groen gebladerte en gele appeltjes een verademing. Mijn Sonytje kwam ongevraagd uit mijn zak geslopen om mij er toe over te halen een foto te maken en ik heb aan de verleiding geen weerstand geboden.
Ik kan niet anders dan van de ene sociale verplichting in de andere duiken dezer dagen, nauwelijks tijd om te ademen... Vandaag waren er ook weer enkele verplichte nummers. Uiteraard was er vanavond de opening van ons jaarlijks fotosalon. Maar eerder, in de loop van de namiddag waren er al kijk-lessen bij Balance Health Center. Onze kleindochter die we daar als 3-jarige hebben zien beginnen als danseresje is nu dansjuf en haar in actie te zien met de allerkleinsten wilden we voor geen geld ter wereld missen. Na afloop van de les kwamen ze de papa's en mama's, die allemaal zaten te kijken, nog even groeten en die line-up heb ik gefotografeerd. Als ik in de loop van de volgende dagen de tijd vind om me door de andere foto's te worstelen komen die ook wel voorbij maar dan op Facebook bijvoorbeeld. Dat geldt ook voor de foto's van het officiele gedeelte van de opening van ons fotosalon trouwens. Maar daar komen deze week nog zat mogelijkheden voor, vandaar dat ik vandaag toch voor de dametjes van de pré-dance koos.
Ik kom nog eens terug op het onderwerp "pompoen". Morgen is de opening van ons jaarlijkse fotosalon. We tonen niet alleen prachtige fotos en audio-visuele reeksen maar uiteraard hebben we ook een scala van wel of niet alcoholische dranken, taart, en... soep in de aanbieding. Zoals ieder jaar is het vrouwke bereid om haar heerlijke pompoensoep te maken voor onze bezoekers. Voorlopig is de geschatte hoeveelheid 15 liter en daar moeten enkele pompoenen voor sneuvelen. De enige medewerking die het vrouwke van mij gedoogt tijdens het kokkerellen is het snijden van de pompoenen in partjes. Na het gevecht met pompoen nr 2 heb ik snel mijn Sonytje ter hand genomen om deze fase van de soepbereiding vast te leggen.
Het jaarlijkse fotosalon van onze club "Visueel" zit er weer aan te komen en in plaats van onze wekelijkse vergadering op donderdag zijn we vandaag begonnen met de opbouw in de zaal van het OC in Lichtaart. Morgen gaan we verder en dan leggen we de final touch. Op zaterdag avond is er de receptie en op zondag en woensdag verwachten we, zoals ieder jaar, weer ontiegelijk veel bezoekers. Na een avond flink doorwerken zijn de panelen geplaatst, de belichting is ook grotendeels in orde en morgen volgt het fijnere werk: het ophangen van de foto's, het versieren van de zaal, de tafel schikking, de voorbereiding voor alles wat met het horeca aspect te maken heeft... kortom het zijn toch even spannende dagen. Een foto van een zaal in opbouw is weer eens iets anders in deze blog.
Ideaal weer om een dag achter de computer door te brengen en de bewerkings-marathon van de seniorenfoto's verder te zetten. Nog zo'n 600 foto's te bekijken, daar moeten nog ongeveer 50 portretten worden uit geselecteerd. Het schiet op... Hopelijk ben ik er morgen doorheen. Dit beeld uit de shoots is niet zo maar een toevallige keuze. Toen het vrouwke nog een klein meisje was waren dit haar buren en bovendien speelden die vaak de rol van baby-sit. Als je weet dat er bij het vrouwke ondertussen ook al enkele jaren een 7 voor staat kun je wel berekenen dat Dora en Frenske niet bij de jongste bewoners van Hoevezavel zijn. Maar ze zien er nog goed uit. Ik vond het dan ook gepast een plekje voor hen te reseveren in mijn groeiende jaaralbum 2023.
Een korte wandeling naar de apotheek om onze covid- en griepspuiten te gaan halen en dan verder naar det dorpscentrum om toch enkele stappen op de teller te zetten was de enige noemenswaardige lichamelijke activiteit die ik vandaag op mijn conto mocht schrijven. Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om, na de voorbije dagen, er een pompoen-drieluik van te maken. Dat de pompoengekte deze maand heerst in onze gemeente vertelde ik al eerder en dat komt ook tot uiting in de dorpskernen waar allerlei pompoenversieringen en pompoenkunstwerken te bewonderen zijn. Op het Bobbejaan Schoepen plein, tussen de kerk, de bib en het OC staat een mini pompoenen pretpark te pronken, ik had het niet beter kunnen bedenken. Ze hebben er nota bene een hek rond gezet om te beletten dat de pompoenen zouden ontsnappen.
Daar lagen ze dan, de sterren van één dag, zonder enig bedankje, platgedrukt en eindigend als quantité négligeable. Ik ben vandaag nog eens naar De Ark gefietst om te zien of het inderdaad zo is dat de pompoenen na de regatta op het veld er naast worden gevierendeeld ( of geachtendeeld? ) om uiteindelijk te eindigen als grondverbeteraars. Het antwoord op mijn vraag was duidelijk. Ja, daar lagen ze, plat gewaltst. Op een locatie met weinig mogelijkheden heb ik me dan maar geconcentreerd op de compositie. De lijnen die naar hetzelfde punt toe lopen op ongeveer één derde van de boven- en de rechterkant zijn volgens het boekje, niet dat ik me daar meestal door laat leiden... maar voor één keer was dit de insteek waar ik voor koos.
De maand oktober staat in het teken van de pompoengekte in de gemeente Kasterlee. Ieder weekend is er wel een pompoengerelateerd evenement. Zo hadden we al de pompoenweging, met een joekel van zo'n 1000 kg als winnaar, er was de pompoenmarkt, het spectaculaire pompoenschieten en vandaag was er in onze deelgemeente Lichtaart het sluitstuk dat zelfs het VRT journaal haalde: de pompoenregatta. Al voor de 14de keer werd het georganiseerd en het is ondertussen uitgegroeid tot een internationaal gebeuren. Een kleine 100 teams van 4 personen strijden voor de prijs van de meest originele outfit en voor de snelste tijd in een aflossingswedstrijd in een uitgeholde pompoen op het water van de Ark van Noë. Ondanks het twijfelachtige weer was er ontzettend veel volk en deze amateurfotograaf kwam weer volop aan zijn trekken. Ik toon op deze plek altijd maar één foto per dag, maar als je er meer wilt zien moet je mijn Facebook-pagina maar eens bezoeken.
De St. Waldetrudiskerk van Herentals zat afgeladen vol tijdens de uitvaart-plechtigheid van Wilfred - Willy -, het jeugdspelertje van SKS dat vorige week de strijd tegen de vreselijke ziekte verloor. Het was een prachtige dienst, met uiteraard veel mensen van Afrikaanse origine en die hadden er ook voor gezorgd dat er de nodige eigen rituelen en passages in de plechtigheid verweven waren. Bij een begrafenis hoor je natuurlijk niet te zeggen dat je er van genoten hebt, maar ik heb toch met volle aandacht het gebeuren gevolgd. Na afloop, bij het buitenkomen van de kerk werden er nog tientallen witte ballonnen opgelaten en dat moment het ik toch nog snel vastgelegd.
