|
De kruik gaat te water tot ze breekt... en deze keer was het zo ver. Ik ben nat geworden tijdens mijn fietstocht. Het regende niet echt hard, helemaal niet, maar die miezerige bijna onzichtbare druppeltjes die je na een tijdje op je fietsbril moet wegvagen waren voldoende om me stiekem te doordrenken en er voor te zorgen dat ik verkleumd en vochtig terug thuis kwam. In de veronderstelling dat het ook vandaag wel droog zou blijven had ik trouwens geen regenkledij meegenomen. Stom!
Langs het Kempisch kanaal ziet het er ondertussen ook al redelijk herfstig uit. Als je deze flink ingezoomde foto met de brug van de N19g bekijkt, met links en rechts de in prachtige kleuren getooide bomen, denk je dat het droog is, maar de stiekeme lichte nevel in de verte... dat zijn allemaal piepfijne druppeltjes die je de prijs laten betalen voor je overmoed.
|
