Middelkerke: van Janna, een burgemeester vol dynamiek tot Jean-Marie, een schendbare oppositieleider
De dynamiek van Janna Opstaele
Zopas vond ik een nieuw nummer van Open VLD blik in mijn bus. Als blogschrijver ben ik daar altijd dankbaar voor, omdat er vaak iets bijzonders is aan de inhoud en aan de vorm en omdat er altijd wel één of andere uitspraak van de blauwe partij vraagt om tegengesproken te worden. Het gaat om het nummer 1 van de vierde jaargang. Dat begrijp ik eigenlijk niet zo goed. Ik heb voor het ogenblik zeven nummers in mijn bezit: jaargang 1/1 Jan 2009 1/2 Apr 2010 1/3 Dec 2010, jaargang 2/1 Apr 2011, 2/3 Dec 2011, jaargang 3/2 Sep 2012 en nu jaargang 4/1 Apr 2013. Twee ontbreken, heb ik niet ontvangen of werden niet verspreid. Jaargang betekent alle afleveringen van een tijdschrift die in één jaar uitgegeven zijn. Zelfs als men dat niet per kalenderjaar bekijkt, dan waren er in januari 2013 vier jaar verlopen en het laatste nummer behoort dus tot het vijfde jaar, dus de vijfde jaargang. Niemand ligt daar natuurlijk wakker van.
De titel Ik had eerst de titel niet goed gelezen. Ik dacht toch wel eerst dat het over een vrouw vol dynamiet ging, zeker! Dynamische vrouw zal men zeker bedoeld hebben? Dynamiek is eigenlijk een afwisseling van snelle bewegingen, terwijl dynamisch betekent vol beweging, in volle vaart. Het gaat dus over burgemeester Janna en het zou mij sterk verwonderen als die de ene snelle beweging na de andere zou uitvoeren.
De vorm en de verantwoordelijke In het blaadje van vier bladzijden in A4 formaat heb ik vruchteloos gezocht naar een verantwoordelijke uitgever. Bij geen enkel onderdeel staat een schrijver vermeld. Artikel 299 van het Belgisch strafwetboek zegt daaromtrent het volgende: Hij die wetens meehelpt tot het uitgeven of verspreiden van enigerlei drukwerk, zonder dat daarin de ware naam en woonplaats van de schrijver of van de drukker zijn vermeld, wordt gestraft met gevangenisstraf van acht dagen tot twee maanden en met geldboete van zesentwintig frank tot tweehonderd frank of met een van die straffen alleen. De Open VLD van Middelkerke zal zeker het tweede deel van dat artikel inroepen, dat zegt: De gevangenisstraf kan echter niet worden uitgesproken, wanneer het drukwerk dat zonder de vereiste vermeldingen is uitgegeven, deel uitmaakt van een uitgave waarvan de herkomst bekend is door hetgeen daarvan vroeger verschenen is. Als we dus allemaal aannemen dat het waarschijnlijk wel van de Open VLD komt, dan is het in orde? Mogen we misschien niet weten wie verantwoordelijk is voor de inhoud van het partijkrantje ? Mogen we de schrijver van de artikels niet kennen? Als iemand klacht wil indienen tegen de inhoud, tegen wie moet die klacht dan gericht zijn?
De inhoud Zolang het blaadje bestaat, wordt het ondersteund door dezelfde blauwe sponsors. Hoofdsponsors, in werkelijkheid is er dat maar één, schijnen Schoorbakkehoeve en Limousin te zijn. Verder zijn er Huis Depoorter, Ter Duinen, De Wielingen en Optiek Everaert. Ik weet niet of het de bedoeling is de inwoners te informeren, maar eigenlijk is het voor een groot deel zelfverheerlijking. De mandatarisssen die ook al gedeeltelijk in De Sirene staan, nemen een leeuwenaandeel voor hun rekening. Het is wel het aprilnummer, maar ik heb het maar in mei ontvangen. Moest ik dan toch het artikel Wat u nog niet wist opvatten als een aprilvis? Met een smiley worden we ertoe uitgenodigd om te lachen, maar dat de oppositie in het parlement de Brusselse metro zou willen doorgetrokken zien tot in Middelkerke, dat vind ik echt niet grappig! Natuurlijk wil men hier de draak steken met enkele recente voorstellen van de Middelkerkse oppositie, maar er is zelfs geen schijn van waarheid in te bespeuren, wat toch een must is in een aprilgrap. Er wordt beloofd dat de volgende editie van Open VLD Blik wel grappiger zal zijn. De leukste vraag aan Janna de burgemeester en haar antwoord zullen er namelijk in verschijnen. Naast een portie propaganda voor de partij, wat normaal is in een partijkrantje, zijn er eigenlijk maar twee artikels, die de naam waardig zijn. Het eerste is een gesprek met de eerste vrouwelijke burgemeester van Middelkerke. Wie heeft dat geschreven en/of wie is de vraagsteller? Dat kan Janna zelf wel zijn! Vandaar ook mijn vraag naar de namen van de schrijvers. Het staat natuurlijk weer vol beloften, waarvan men zich kan afvragen waarom ze nog niet verwezenlijkt werden in de 12 fantastische jaren waarin Janna schepen was. Ik lees alvast dat er nieuwe wegen zullen ingeslagen worden maar dat dit allemaal betaalbaar moet blijven. Was dat maar waar! Hebben jullie al van besparingen gehoord, die de burger niet treffen? Janna wil ook een toeristisch beleid dat de economische motor volop doet draaien en zo alle deelgemeenten ten goede komt. Ik ben echt benieuwd hoe ze dat zal doen. Zullen de toeristen nu naar Wilskerke, Schore, Sint-Pieterskapelle of Mannekensvere gelokt worden? Ze zegt verder dat haar man het al gewoon is dat zij niet veel thuis is. Hoe doe je dat als man? Kennen jullie het spreekwoord gewend gelijk een duivel t branden? Of anders die van die boer die zijn ezel zeven dagen geen eten af. Toen het arme beest uiteindelijk van honger stierf, zei hij vol onbegrip: hij was het nu toch bijna gewoon!!!
Het tweede artikel gaat over Onze mensen in de kijker. Ik vind het altijd fijn dat men verdienstelijke mensen en vrijwilligers eens in de bloemen zet.
Jean-Marie Dedecker is zijn parlementaire onschendbaarheid kwijt
Op verzoek van procureur-generaal Liégeois heeft de plenaire Kamer van Volksvertegenwoordigers op donderdag 16 mei de parlementaire onschendbaarheid van Jean-Marie Dedecker opgeheven. Dat gebeurde met 85 stemmen voor het opheffen. 14 stemmen waren er tegen. Die kwamen onder meer van Vlaams Belang, Laurent Louis, Alexandra Colen en Dedecker zelf. Tenslotte waren er nog 35 onthoudingen van N-VA, Ecolo-Groen en FDF.
Waarom moet een parlementair onschendbaar zijn? Velen vragen zich af waarom een parlementair niet op dezelfde manier moet of mag behandeld worden als een gewone burger? De parlementaire onschendbaarheid wordt door de publieke opinie ervaren als een vorm van straffeloosheid, Dat is het dus niet. Het is geen persoonlijk privilege, maar een regeling die bedoeld is om de normale werking van het parlement te verzekeren. De artikels 58 en 59 van de grondwet daarover, luiden als volgt: Geen lid van een van beide Kamers kan worden vervolgd of aan enig onderzoek onderworpen naar aanleiding van een mening of een stem, in de uitoefening van zijn functie uitgebracht. Behalve bij ontdekking op heterdaad kan geen lid van een van beide Kamers, tijdens de zitting en in strafzaken, worden verwezen naar of rechtstreeks gedagvaard voor een hof of een rechtbank, of worden aangehouden dan met verlof van de Kamer waarvan het lid deel uitmaakt. Behalve bij ontdekking op heterdaad kunnen de dwangmaatregelen waarvoor het optreden van een rechter is vereist, ten opzichte van een lid van een van beide Kamers, tijdens de zitting en in strafzaken, alleen worden bevolen door de eerste voorzitter van het hof van beroep op verzoek van de bevoegde rechter. Deze beslissing wordt aan de voorzitter van de betrokken Kamer meegedeeld.
Dedecker: Waarom heb ik er iets op tegen om mijn onschendbaarheid te verliezen? Omdat dat een precedent zou scheppen voor anderen die ook onderzoek voeren - waartoe het parlementair mandaat dient. Als dat geen politieke daden zijn, dan weet ik het niet meer. Ik heb dankzij mijn parlementaire onschendbaarheid kunnen zeggen wat ik wou, morgen kan ik dat niet meer.
Professor Carl Devos: Parlementsleden staan in de rechtstaat niet boven de wet. In hun politiek functioneren moeten ze maximaal beschermd worden, maar ze mogen wel vervolgd worden als ze een contract niet volgens de regels opstellen. Zoals ze ook niet dronken achter het stuur moeten zitten.
Waarover gaat het hier eigenlijk? Op 28 januari 2013 heb ik het boek van Jean-Marie Eén tegen Allen Memoires uitvoerig besproken. Daarin legt hij uit waarom justitie hem al lang op de hielen zit. Voor alle duidelijkheid, herneem ik nogmaals mijn resumé van de feiten. Volgens Dedecker wilde Karel De Gucht hem, vanaf zijn toetreding tot de partij in 1999, enkel maar buiten pesten en vernederen. Hij noemt hem hoogmoedig of zelfs Keizer Karel. In 2008 werd De Gucht door het weekblad Humo beschuldigd van voorkennis bij de verkoop van Fortis-aandelen. Nog vóór het nieuws van de verkoop van Fortis aan Nederland bekend werd, zouden kennissen en familieleden aanzienlijke hoeveelheden aandelen verkocht hebben in het kantoor van Berlare. De zaak werd (op onbegrijpelijke manier?) geseponeerd. Rond dezelfde tijd werd Dedecker ook op de hoogte gesteld dat De Gucht zou gelieerd zijn aan de nieuwe eigenaars van het gerechtshof in Veurne. Dedecker zou grote onregelmatigheden vastgesteld hebben bij de verkoop van gerechtshoven, ingevolge de beslissing van de regering om 11 loten overheidsgebouwen te verkopen en dan terug te huren om op die manier gaten in de begroting te dichten. Dat principe heet sale-and-lease-back, dus verkopen en daarna zelf huren. Dedecker laakt dat systeem ten zeerste, omdat het de beste manier blijkt om snel rijk te worden maar vooral omdat de belastingbetaler de rekening moet betalen. Hij stelt bovendien vast dat de transacties uitgevoerd worden door inderhaast opgerichte maatschappijen, zonder eigen kapitaal. Volgens Dedecker zou De Gucht als voorzitter van de VLD een connectie gehad hebben met zon maatschappij en mee geprofiteerd hebben. Volgens Jean-Marie zijn de voorbeelden van gebouwen waarvoor, na de verkoop, gedurende jaren zotte en dure huurprijzen betaald werden, legio. De aangewende methode, met stromannen, geeft natuurlijk aanleiding tot schimmige toestanden. Toen Dedecker op een dood punt in Ierland aangeland leek, deed hij eind 2008 een beroep op een privédetective. Dat had als gevolg dat de pers in 2009 uitpakte met het nieuws dat hij een privédetective op De Gucht gezet had, terwijl het gevraagd onderzoek eigenlijk een investeringsmaatschappij betrof. Eén en ander zou echter gemanipuleerd zijn. Er ontbrak zogezegd een contract tussen de detective en JMD, waarin deze opdracht gaf om expliciet die maatschappij na te trekken.
De advokaat van J-M zag geen bezwaar in het opmaken en ondertekenen achteraf, aangezien de opdracht toch al uitgevoerd was.
De verdediging van Dedecker In het debat in de Kamer kreeg Dedecker een goed uur om zich te verdedigen. Hij gaf toe dat hij het contract met de detective pas na haar onderzoek opstelde en dat aan het contract met de detective pas achteraf werd toegevoegd dat ze ook een onderzoek in verband met het gerechtsgebouw van Veurne zou voeren. Maar hij bleef erbij dat hij een detective mocht inzetten tegen een minister. Daarover zegt professor Carl Devos: De aanstelling van een privédetective om in de papieren van een tegenstrever te duiken, was niet meteen de slimste zet van Dedecker. Het opent de weg naar een smerige vorm van politiek. Dedecker heeft geen politie noch staatsveiligheid, maar als al wie dat niet heeft, privéonderzoeken opent over tegenstrevers Zo komen we inderdaad dichter bij Russische maffiapraktijken. Dedecker legde uit hoe hij indertijd privédetective Marleen Ceyssens inschakelde. Ze werd hem aangeraden door Guy Geens en zijn vriendin Liesbeth Smeets, die toen allebei bij de LDD zaten, de eerste als voorzitter van de partij in Limburg. Ze moest enerzijds een patentonderzoek voeren rond zijn eigen bedrijf, en anderzijds nagaan wie er achter een vennootschap zat in verband met de verkoop van het gerechtsgebouw van Veurne. Ceyssens vond na twee maanden speurwerk niets van belang. Daarmee was de kous af, dacht Dedecker naar eigen zeggen. "Het onderzoek was daarmee voor mij begraven." Dat was in januari 2009. Volgens Dedecker is Geens nadien zelf op onderzoek uitgetrokken om via een misleide ambtenaar bij de sociale inspectie informatie op te vragen over de firma's die detective Ceyssens in haar onderzoek was tegengekomen. Die informatie zou hij dan aan de detective hebben bezorgd. In het dossier dat lekte, stonden ook privégegevens over het gezin van De Gucht. Jean-Marie beweert dat Geens in april het door hemzelf aangedikte rapport bij Ceyssens ontvreemdde en overmaakte aan toenmalig Open VLD kamerlid Hilde Vautmans die het verder doorspeelde aan Guy Verhofstadt en Karel De Gucht. De raadkamer van Hasselt oordeelde dat er geen redenen waren om aan te nemen dat Geens en Smeets documenten hadden toegevoegd aan het dossier dat privédetective Marleen Ceyssens had samengesteld. Daartegen tekende LDD beroep aan. Dedecker vroeg zich namelijk af hoe plots vertrouwelijke informatie over Jean-Jacques De Gucht in het dossier opgedoken was. En daarop word ik juist afgerekend. Met een "fijn uitgekiend scenario dat voortdurend werd gecontroleerd door Vautmans, werden de media bespeeld. Naar het belang van Geens en zijn vriendin Liesbeth Smeets in de zaak heeft Dedecker naar eigen zeggen het raden, al merkte hij wel op dat "de aantijging dat ze 50.000 euro zouden hebben ontvangen van Open Vld om het dossier naar hen door te spelen", nooit werd onderzocht. Naar het schijnt zouden ze nu toch doorverwezen zijn naar de correctionele rechtbank. Zouden ze dan toch iets op hun kerfstok hebben? LDD beschuldigt Geens en Smeets van valsheid in geschrifte, laster en eerroof en het toebrengen van schade. 'Als zij vrijgesproken worden, gaan wij opnieuw in beroep.' Dedecker had het over een "mini-Watergate", omdat het over de vernietiging van zijn partij ging: een politieke en gerechtelijke afrekening. Tot slot voerde Dedecker aan dat procureur-generaal Liégeois het verzoek om zijn immuniteit op te heffen, met zeer merkwaardige argumenten heeft gestaafd. "Mijn advocaat heeft de commissie voor vervolgingen gewezen op de juridische anomalieën in het verzoek, omdat het niet de eerste keer is dat procureur-generaal Liégeois zich waagt aan de politieke sturing van gerechtelijke dossiers."
Wat is nu het gevolg van dat opheffen van Dedeckers parlementaire onschendbaarheid? Dat betekent dat hij in deze kwestie gerechtelijk kan vervolgd worden. In alle andere kwesties behoudt Dedecker zijn onschendbaarheid. Dedecker kan nu vervolgd worden voor medeplichtigheid aan valsheid in geschrifte in een zaak met een privédetective. Een veroordeling zou een streep door zijn politieke carrière betekenen: zijn kiesrecht zou bijvoorbeeld tijdelijk beknot kunnen worden. Dat is een groot probleem voor Jean-Marie Dedecker, want volgens de peilingen gaat het nu reeds zeer slecht met zijn partij. Dedecker weet niet wat zijn politieke toekomst hem zal brengen: 'Het kan vriezen of dooien', zei hij in Villa Politica.
Besluit Janna Opstaele betreurt, in het hierboven aangehaald interview in haar partijkrantje, dat de oppositie soms de regels van het fatsoen overschrijdt in de gemeenteraad. Ik zou ook graag eens haar mening horen over de manipulaties door haar partij in het dossier Opheffen van onschendbaarheid van Jean-Marie Dedecker.
Westende zendt zijn zonen en dochters uit en krijgt er broeders en zusters voor terug op de Roepingsdag op 27 augustus 1961
Wat houdt een roeping eigenlijk in? Volgens Wikipedia is dat het subjectieve idee dat iemand heeft dat hij een taak te volbrengen heeft. Deze taak kan ook maatschappelijk zijn (arts, verpleegster, leerkracht, ) maar ik wil het hierna enkel hebben over de geestelijke roeping waardoor iemand predikant, priester, broeder, zuster, missionaris of diaken wordt. Dat houdt natuurlijk heel wat meer in dan het volbrengen van een taak. Laten we daar eens wat nader op ingaan. Het ligt geenszins in mijn bedoeling de katholieke kerk te bewieroken of af te breken. Mijn kernpunt is de roepingsdag die op 27 augustus 1961 in Westende plaatsvond. In het kader van deze druk bijgewoonde bijeenkomst, kon ik niet anders dan mij afvragen waarom er in de voorbije decennia een geleidelijke maar grote terugloop was van het aantal roepingen. Jullie zullen het ook wel vanzelfsprekend vinden dat ik, als leek, zelf niet in staat ben het antwoord daarop te geven. Ik moest dus de mosterd halen bij beter geïnformeerde die ook meer betrokken zijn bij de materie. Getuige daarvan de onderstaande paragraaf die soms wat geleerder aandoet dan wat jullie van mij gewoon zijn.
Voelen jongeren zich dan niet meer geroepen? Het woord 'roeping' is een geladen woord. Jongeren geven vaak te kennen dat ze er een zekere achterdocht tegenover koesteren. Wellicht hangt dit samen met het feit dat zij het soms moeilijk hebben met engagementen op lange termijn. Een andere oorzaak van deze achterdocht ligt bij de expliciet religieuze invulling van het begrip hoewel roepingen zich op vele manieren kunnen manifesteren. In de media wordt ook dikwijls over de religieuze roeping gesproken met een negatieve (of spottende) connotatie. Het zijn vooral berichten in de aard van in het seminarie te X schreef geen enkele kandidaat zich in of het aantal roepingen is weer gedaald ten opzichte van vorig jaar, enz. Het aanzien van de kerk, dat in de voorbije jaren een lelijke deuk gekregen heeft, speelt daarbij ook een rol. Mensen laten zich tegenwoordig zelfs ontdopen. Op de website http://www.knr.nl/documenten/lezingfrBianchi.pdf heb ik een opsomming gevonden van de redenen die aan de basis zouden kunnen liggen van het laag aantal roepingen dat vandaag genoteerd wordt. Allereerst sociologische : het teruglopen van de geboortes, het feit dat je steeds zeldzamer grote gezinnen aantreft (en verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat veel roepingen tot het priesterschap en het religieuze leven voortgekomen zijn uit gezinnen met veel kinderen), het verminderen van het aantal christenen (het christendom is in de minderheid geraakt). Op economisch vlak heeft de algemeen toegenomen welstand het panorama radicaal veranderd, vergeleken met de naoorlogse jaren die een opbloei hadden laten zien van priester- en kloosterroepingen in een context van armoede en gebrek. Op cultureel niveau wordt gesproken over onze maatschappij als over de eerste posttraditionele maatschappij. De breuk met de traditie vormt een belangrijk element in de crisis van het geloof en in de overdracht ervan, hetgeen ook leidt tot een zwakkere greep van het kerkelijk instituut op het leven en bewegen van personen. De secularisatie, en heden ten dage misschien de secularisatie van de secularisatie, is nóg een oorzaak, vanwege de opkomst van een cultuur die gekenmerkt wordt door het nihilisme en door de technologie- en informaticasamenleving. Al deze factoren hebben ertoe bijgedragen de christelijke wereld te verwijderen van een maatschappij die tot op de dag van gisteren veelal doordesemd was van de Kerk. Deze crisis van het christendom brengt vanzelfsprekend een crisis van het religieuze leven met zich mee. Een groot deel van de congregaties die gesticht zijn met een bepaald doel sociaal, hulpgevend, caritatief... hebben inmiddels de ervaring opgedaan, dat het zo specifieke principe dat aan hen leven heeft gegeven, zich nu transformeert tot een principe dat leidt naar de dood : het maakt hun tegenwoordigheid doelloos en misplaatst. Andere factoren, die beslist niet gunstig zijn voor het ontstaan van nieuwe roepingen, vinden we op kerkelijk gebied : de onbekendheid met de fundamentele waarheden van het geloof, zelfs onder christenen die praktiseren, het feit dat de geloofswoorden en gebaren vandaag niet meer voor zichzelf spreken maar steeds weer moeten worden uitgelegd, hernieuwd, gerechtvaardigd, de stemming van vermoeidheid en frustratie tenslotte, die men bespeurt in talloze christelijke gemeenschappen. Zij ontdekken immers dat de doelen waarvoor ze zich inzetten efficiënter en zonder celibaatsverplichting via andere vormen van werk en verbintenis kunnen worden bereikt. De groei van het welzijnswerk heeft duidelijk gemaakt dat het religieuze leven in feite niet nodig is om bepaalde vormen van getuigenis en dienstbaarheid ten gunste van armen en noodlijdenden gestalte te geven. Om tot de wereld van de jongeren te komen, moeten we denken aan de snelle antropologische verandering, die een sterke dissymmetrie heeft geschapen tussen de verplichtingen die het religieuze leven met zich meebrengt en de verwachtingen van jonge mensen. Denken we alleen al aan wat men tegenwoordig bij heel veel jongeren opmerkt : de moeite die zij hebben om een keuze te maken en tot zich te laten doordringen dat die definitief zou kunnen zijn, alsook om vol te houden en trouw te blijven. Of ook aan hun onbegrip voor ascese en zich iets ontzeggen, hun behoefte aan zelfbevestiging op professioneel en economisch vlak, hun zoeken naar van de ene kant onafhankelijkheid, van de andere bescherming, hun vluchten voor lijden en vermoeidheid, hoe onpopulair celibaat en kuisheid bij hen zijn, niet alleen door hetgeen de communicatiemiddelen propageren, maar deels misschien door de nadruk waarmee kerkelijke middens het gezin ophemelen. Tenslotte maar dat is niet de geringste reden is er het analfabetisme wat het geloof betreft, hetgeen het nodig maakt, dat aan jongeren die toch naar de kerk zijn blijven gaan, elementaire catechese wordt gegeven. Het valt goed te begrijpen dat al deze gegevens het religieuze leven voor de jongeren vreemd maken, ver weg, niet erg aantrekkelijk. En we moeten niet vergeten, dat die jeugdige breekbaarheid het volharden juist voor hen die erin slaagden in te treden, ook uiterst precair maken.
Wat is een roepingsdag? Het is een dag waarop in een parochie alle priesters en zusters die er geboren zijn of die er geleefd hebben, bijeenkomen met de bedoeling nieuwe roepingen los te weken bij de parochianen. Op initiatief van de toenmalige pastoor, kanunnik Wannyn, werd op 27 augustus 1961 ook in Westende zon samenkomst georganiseerd. Dat was een groot succes. Niet minder dan 11 paters of priesters en 18 zusters hadden gehoor gegeven aan de oproep om deel te nemen aan een mooie dag in hun dorp, samen met hun broeders en zusters en met hun familie. Jullie zien hieronder het prentje dat een blijde herinnering moest blijven aan de dag.
Natuurlijk moest de plaats van het gebeuren het klooster zijn dat in 1885 gesticht werd en al die tijd afhing van de orde van de zusters van de heilige Vincentius à Paulo van Kortemark. Niet minder dan elf zusters van die orde konden op de gelegenheidsfoto vastgelegd worden. Jullie zien ze hieronder.
Het zijn: Op de bovenste rij van links naar rechts: de zusters Marie-Césarine (Georgine Norré), Marie-Bernadette (Martha Bourgeois), Marie-Gerda (Aline Viaene), Marie-Stanislas (Maria Morel), Marie-Gonzaga (Séraphine Verslype) Op de onderste rij van links naar rechts: Marie-Borgia (Irma Maes), Marie-Celine (Madeleine Morel), Marie-Cyrilla (Espérance Morel), Marie-Noëlla (Sophie Verslype), Marie-Godelieve (Hilda Maes), Marie-Aloysia (Germaine Verslype)
Het verloop van de dag Om 10 uur was de vergadering met familieleden en vrienden gepland waarna onder begeleiding van de Koninklijke Harmonie Sint-Cecilia uit Moeskroen naar de kerk gestapt werd, onder de leiding van de voltallige gemeenteraad, de leden van de kerkfabriek en natuurlijk de geroepenen uit Westende. De plechtige dankmis werd opgedragen door Pieter Renty, pastoor in Sint-Pieterskapelle, bijgestaan door een viertal priesters-Westendenaars. De mis werd opgeluisterd door het parochiaal zangkoor. Pater Morel ontroerde met een gelegenheidssermoen de talloze aanwezigen. Daarna ontving burgemeester Van Huffel het gezelschap op het gemeentehuis, waar een glas geheven werd op het edel en hoogverheven werk van deze uitgelezen schaar oud-Westendenaars. De huldiging werd verder gezet in het klooster met Alte Kameraden door de harmonie en Looft de Heer door het zangkoor. Hieronder zien jullie de groepsfoto met alle aanwezigen en hun families.
Enkele uurtjes met de familie In die tijd was één van de strenge regels van het kloosterleven nog steeds dat de contacten met de familie zeer beperkt moesten blijven. Om de geestelijken toe te laten enkele uurtjes in familiekring door te brengen, werd, op algemene aanvraag, afgezien van een gezamenlijk feestmaal. Jullie zien hieronder de welgekende familie van en met Georgine Norré, (om haar thuis te wijzen: dochter van César en zuster van Ursio). Zij was het trouwens die mij in het bezit stelde van de nodige informatie en fotos om dit artikel te kunnen samenstellen. Ik bedank haar nogmaals daarvoor. Ik bezocht haar in het klooster in Kortemark waar ze mij haar fotoalbums liet zien. Ik heb nog maar zelden zon één en negentig jarige gezien, nog zo klaar van geest, met onaangetast geheugen en lichamelijk nog zo gezwind. Ze leidde mij rond in het klooster en ik had zelfs enige moeite om haar bij te benen.
Jullie zien dus ook dat de namen Morel en Verslype de meest voorkomende namen zijn onder de genoemde geestelijken. Het gezin van schrijnwerker Cyriel Morel en Céline Jonckheere, die in de Lombardsijdelaan 5 woonden, werd gezegend met een groot aantal kinderen (15). Camiel werd pater Capucijn en de zusters Madeleine, Maria en Espérance traden in het klooster.
Adrienne en Séraphine Verslype waren zusters en tantes van Germaine Verslype en van Hilda Maes. Georgine Norré is de nicht van Martha Bourgeois. In de familie Maes vinden we Hilda en haar tante Irma. Pierre en Joseph Renty waren/ zijn broers, Louis Debaeke is hun schoonbroer. Raymond en Hendrik Coulier waren neven. Gerard en Raphaël Verstegen waren broers, Eudoxie en Georgette Calie waren zusters. Mogen/Moeten we daaruit afleiden dat de familie of de familiale omgeving een belangrijke rol speelde in de toetredingen?
Kloosternaam van de intredende kloosterzusters Vroeger was het zo goed als algemeen dat mannen en vrouwen, bij het intreden in een klooster respectievelijk het lid worden van een door de rooms-katholieke kerk erkende orde of congregatie, een nieuwe naam aannamen ter vervanging van hun 'gewone' naam of doopnaam. Daarmee wordt tot uitdrukking gebracht dat de betrokken man of vrouw vanaf het moment van intreden een nieuwe identiteit krijgt en aan een nieuw, aan God gewijd leven, begint. Meestal wordt de naam van een heilige gekozen met wie de nieuweling zich verwant voelt en wiens leven en werk een bron van inspiratie voor hem of haar kan zijn. Ook de voornamen van de ouders worden vaak als nieuwe naam aangenomen. Voorbeelden daarvan zijn Marie-Césarine (vader César Norré en moeder Maria Verslype) en Marie Céline en Marie Cyrilla (dochters van Cyriel Morel en Céline Jonckheere).
Wie van bovengenoemde geestelijken is er nog in leven? Voor zover ik weet en op basis van gevonden bidprentjes, zouden de volgende geestelijken overleden zijn: Hendrik Coulier (Westende 3.8.1923 Roeselare 14.5.1997) Marcel Deschacht (Middelkerke 15.10.1921 Brugge 31.12.1968) Camiel Morel (Westende 14.10.1909 Leuven 8.5.1969) Pieter Renty (Westende 22.12.1911 Oostende 1.9.2005) Gerard Verstegen (Westende 28.9.1928 Bikschote 11 juli 1997)
Met zekerheid nog in leven Georgine Norré, Gilbert Cappelle en Germaine Verslype. Louis Debaeke leefde alleszins nog in oktober 2012.
Uitgetreden Volgende zusters zouden uitgetreden zijn: Hilda Maes, Aline Viaene, Huguette Mollet, Suzy Constandt. Raphaël Verstegen zou de enige uitgetreden priester zijn.
Geen verdere gegevens beschikbaar Madeleine Vannecke en Prosper Verslype (beide naar Frankrijk getrokken), Joseph Renty, Raymond Coulier.
Andere geestelijke afkomstig uit Westende Leonie Vanhoutte (zuster Marie-Henriette): (Westende 13.9.1861 Kortemark 5.12.1956)
Westende: zijn er vandaag nog zulke merkwaardige figuren?
Even voorstellen Néron Hieronymus De Baets, geboren in Stene in 1915 als zoon van Dominicus en van Prudentia Engels. Zegt jullie dat (de ouderen dan) nog iets? Ik vermoed, met een grote waarschijnlijkheid, dat dit niet het geval is. Maar, misschien gaat er al een lichtje branden als ik zijn roepnaam gebruik. Iedereen sprak hem namelijk aan met Jerome. Nog niet? Jullie weten toch nog wie Jerome de niengelsman was? Hij was op 22 juli 1941 gehuwd in Middelkerke met Maria Ludovica Borry en had twee oudere broers, die bij hem inwoonden: René (geboren in Lembeke op 22 april 1900) en Alfred (geboren in Londen op 6 juni 1902).
Om een zo getrouw mogelijk beeld van Jerome en zijn gezin te kunnen schetsen, heb ik aan verschillende oudere Westendenaars gevraagd wat ze zich nog van hen herinnerden. Dat was niet bijster veel tot ik bij Gerard Ester terechtkwam, die er bijna alles over wist en die mij zelfs enkele fotos kon bezorgen. Gerard is geboren in de Steenstraat en woont er al zijn hele leven. Aangezien de wereld van Jerome Debaets ook voor een groot deel in en rond deze straat draaide, ligt de verklaring dus voor de hand. Ik bedank Gerard dan ook voor zijn bereidwillige medewerking aan dit artikel.
Waar komt die bijnaam Iengelsman eigenlijk vandaan? Iemand vertelde mij dat de grootvader van Jerome uit Engeland zou overgewaaid zijn. En (niet verschieten!) die man zou zelfs tot de adel behoord hebben. Ik heb heel wat opzoekingen gedaan, maar geen bevestiging daarvan gevonden. Zijn vader heette Dominicus en werd geboren in Ertvelde, zijn grootvader heette Petrus en zag het levenslicht in Evergem. Zijn broer Alfred is geboren in Londen en daar kan misschien de uitleg liggen. Hebben zij een tijdje in Engeland gewoond en is Alfred daar toen geboren? Maar het is Jerome die den Iengelsman genoemd werd!
Hoe kwam het gezin in Westende terecht? Het jong gezin vestigde zich vooreerst in de Rattevalle (de Zelte) in Slijpe tussen de Rattevallebrug en de Slijpebrug. Jerome was van oorsprong boer en hield er enkele koeien en varkens op na. Orde, netheid en hygiëne kwamen niet in zijn woordenboek voor en dat zou de vaste lijn doorheen zijn leven worden, wat niet van aard was om een goede verstandhouding met buren en dorpsgenoten in de hand te werken. De bewoner van de naastliggende hoeve Ampoorter kon ervan mee spreken. Hij werd er zelfs ooit vals van beschuldigd een koe van boer Debaets omgebracht te hebben. Hij werd er zelfs voor opgesloten. Later bleek de schuldige echter broer René te zijn. Het is dus niet te verwonderen dat Ampoorter van zijn buur wilde afgeraken. Hij kocht zelfs het boerderijtje dat Debaets huurde, om hem daarna gemakkelijker aan de deur te kunnen zetten. Ziehier links een overblijfsel van de hoeve van Jerome langs de Vaartdijk-zuid naast een verzicht op de hoeve van de Ampoorters.
Het lager gelegen gedeelte van de Zelte kwam op zeker ogenblik onder water te staan, na het openen van de sluizen. Het gezin Debaets moest toen wel een ander onderkomen vinden. Dat werd dus Westende, maar Het huis in de Lombardsijdelaan 59, waar nu de nieuwkuis is, was op 11 oktober 1926 het toneel geworden van een moord en zelfmoord. Een zekere Februarius Casselman sneed er de keel van zijn vrouw Victorina Marchandt over om zich daarna zelf van het leven te beroven. Buurman César Norré hoorde hulpgeroep, snelde toe, vond het koppel badend in hun bloed en verwittigde de politie. De Westendenaars waren er daarna heilig van overtuigd dat die woning bezocht werd door boze geesten. Niemand wilde er nog binnengaan, laat staan er gaan wonen. Volgens Georgine Norré (zuster Marie-Césarine, 91 jaar, geboren in Westende en verblijvend in het klooster H. Vincentius à Paulo in Kortemark) zou een zekere Julien Stordeur (geboren in Nazareth op 10 februari 1875), een Franstalige Brusselaar komende uit Sint-Lambrechts-Woluwe die ijsroom verkocht, op 15 november 1927 toch in het huis getrokken zijn. Tegenwoordig zou men zeggen dat Julien niet geïntegreerd was want hij weigerde ook maar één woord Nederlands te praten. Toen hij in 1942 verhuisde naar Sombreffe, vond ook onze Jerome op 3 oktober 1944 dat hij die geesten in dat huis wel de baas zou kunnen. Hij kweekte er geiten. Op zeker ogenblik werd vastgesteld dat hij geitenmelk met koeienmelk mengde en dat werd hem niet in dank afgenomen. Men kan haast zeggen dat Jerome vaker iets op zijn kerfstok had en dat hij daardoor ook vaker met het gerecht in aanraking kwam. Er werd mij ook nog een ander geitenverhaal verteld. Jerome leefde in onmin met zijn buur Alfons (Foenten) Defraeye (Fraeye). Om zijn geiten toch te laten bevruchten door de bokken van Foenten, maakte Fred een gat in de omheining tussen beide doeningen zodat de bokken zich konden uitleven en het geitennageslacht voor de Debaetsen weer verzekerd was.
Waarom was hij verder zo merkwaardig?
Zijn verschijning Ik herinner mij niet de leden van het gezin ooit anders gezien te hebben als vuil, ja zelfs smerig en dus onwelriekend. Jerome haatte kousen en droeg er dan ook geen. Zijn blote voeten staken in wat wij kennen als zeesluffers. Zijn pet gaf de indruk in olie gedrenkt te zijn geweest en was zeker twintig jaar oud. Als Maria een winkel betrad, bleken de andere klanten plots grote haast te hebben of bekeken ze elkaar eens terwijl ze de neus optrokken. Als snuiver van tabak had Jerome ook de bijnaam snuufdoze of snuufneuze. Dat laatste sloeg dan op de grootte van zijn reukorgaan. Wie hem daarmee aansprak, kon zeker op een pak slaag rekenen. Hij verplaatste zich op een oude fiets. Als jongste van de broers was hij wel de baas in het huis en van het bedrijf. Hij had ook de naam liever zijn broers aan het werk te zetten dan zelf de handen uit de mouwen te steken. Sommige Westendenaars hadden wel eens medelijden met Maria, eigenlijk een braaf vrouwtje dat veel van kinderen hield hoewel ze er zelf geen had, maar geterroriseerd werd en bijna tot slavenarbeid gedwongen werd door het broedertrio. Was het een hobby of was het om voor een deel in zijn levensonderhoud te voorzien, maar Jerome ging ik ook kruien.
HET verhaal Reeds in mijn jeugd hoorde ik een leuk verhaal vertellen over de familie De Baets. Is het echt gebeurd? Of heeft iemand op de namen gespeeld en een verhaal daarover gebreid? Ik weet het niet! Ik ga het jullie toch maar vertellen. Maria kookte dus voor de drie broers en toen het tijd was om te eten, werden de broers, die achteraan het huis aan het werk waren, daarvan verwittigd. Ze riep dan luid aan de achterdeur: «Jerome, zeg tegen Neetn dat n moe kommn frettn*» Een andere dag gebruikte ze een variante: «Jerome, zeg tegen Frettn datn moe kommn neetn.» *Westends voor vreten
Zo zag de pastoor van Westende hem Jerome overleed in het Hendrik Serruysziekenhuis in Oostende op 16 april 1991 en werd begraven in Westende op 20 april. Zijn bidprentje geeft een deel weer van zijn persoonlijkheid. Hij wordt daarin een algemeen bekende dorpsfiguur genoemd: «Hij die zolang hij enigszins kon, alle plaatselijke begrafenissen bijwoonde, wordt nu zelf ten grave gedragen. Wij hadden hem al een tijdje bijna niet meer gezien op zijn fiets, met de stok als hulpmiddel tussen het zadel.Hij was een beetje filosoof. «
Zo zag de pastoor van Westende haar Maria Borry werd geboren in Middelkerke op 5 januari 1914 en overleed in Westende op 20 november 1973. «Haar leven was bescheiden en eenvoudig. Zij was geen grote dame waar men moest naar opzien maar zij heeft gewerkt zoveel ze kon en misschien meer dan ze vermocht. Trouw heeft zij haar man terzijde gestaan en verzorgd. Ook haar schoonbroers heeft zij met veel liefde onderdak en zorg gegeven.»
Wat gebeurde er uiteindelijk met de broers Alfred en René?
René stierf in het Heilig Hartziekenhuis in Oostende op 21 september 1964. Het overlijden van Alfred heb ik niet teruggevonden. Ze zouden beide begraven geweest zijn door toedoen van het OCMW als hondenin Stene.
De ophaling van het vuilnis in Westende vroeger De Westendenaars hebben Jerome vooral gekend als ophaler van het huisvuil. Ik heb ook eens opgezocht in de verslagen van de gemeenteraad wie dat karwei opknapte voorafgaand aan de periode Debaets. In de zitting van 22 juli 1924 werd beslist de wekelijkse reinigheidsdienst her in te richten. Désiré Verslype zou het dorp voor zijn rekening nemen tegen een vergoeding van 400 francs per jaar en voor 260 francs per jaar zou August Verleye-Ydou het vuilnis ophalen in Klein-Westende. Tijdens de zitting van 22 maart 1927 gebeurde er een aanbesteding voor een reinigingsdienst in Westende-bad voor de periode van de zaterdag voor de Paasweek 1927 tot en met de vrijdag voor de Paasweek 1933. Laurent Verbeeke was de laagste met een jaarlijkse vergoeding van 2.900 fr, betaalbaar per kwartaal. Van de zaterdag van de week vóór Paasweek 1939 tot Pasen 1945 haalde August Coopman het vuil op in Westende-Bad voor een jaarlijkse vergoeding van 5.000 fr.
De periode van Jerome De Baets Na Coopman kreeg Debaets de concessie toegewezen voor negen jaar vanaf Pasen 1946 tot Pasen 1955. Die werd daarna nog verlengd en dat tot op 6.3.1958 in de raad beslist werd de vergoeding voor de reinigingsdienst met 30.000 fr per jaar toe te kennen aan Prosper Jacobs. Debaets kreeg toen een concessie van negen jaar in Lombardsijde. Wij ouderen hebben allemaal geweten dat Jerome, geholpen door zijn broer Fred, het vuilnis ophaalde met paard en kar. Spijtig genoeg heb ik geen foto daarvan kunnen vinden. Er werd gewerkt met een grote kar en met een kleine kar en met een aaltkar (allekarre in het Westends) . Zoals jullie wel weten, is aalt of aal vloeibare mest, die terechtkwam in een beerput of aalput. Ik hoop dat jullie niet aan het eten zijn terwijl jullie dit lezen maar het bedrijf Debaets maakte ook beerputten leeg. Dat gebeurde door het uitscheppen met een emmer die uitgegoten werd in de aalkar, die jullie hieronder rechts zien, naast een hooimijt (u vumme).
Een door mij aangesproken Westendenaar zag het nog voor zich dat Jerome Zon en Zee binnenreed om alle vuilbakken leeg te maken. Hij haalde er ook de etensresten op en reed er het gras af. Zoals gezegd woonde het gezin toen nog langs de Lombardsijdelaan. Daar werden ook geiten en varkens, honden en katten gehouden. Toen op zeker ogenblik de geitenstallen afbrandden, betekende dat een rampdag voor Debaets.
Op 6 december 1961 werd verhuisd naar de Steenstraat 75 in een barak een beetje afgelegen van de straat. Jullie zien er hieronder een foto van. Omdat hij de weide langs de Steenstraat had afgedolven om er zijn beesten te laten grazen, mocht Jerome, als compensatie, het terrein op nummer 75 bezetten.
Het huisvuil werd gestort om en achter zijn woonst. De buren uit de Steenstraat waren ver van opgezet met een stort en een vuile barakomgeving in hun straat. Niet te verwonderen natuurlijk als je weet dat de nog gevulde vuilniskar soms enkele dagen in de straat stond te stinken. Het regende dan ook klachten.
Commissaris Landuyt versus Jerome Debaets Sommigen beweren dat Jerome op een goed blaadje stond bij burgemeester Vannuffel en dat hij zich daardoor wat meer durfde permitteren. Maar daar zou verandering in komen! Na eerst een tijd veldwachter geweest te zijn vanaf 1 augustus 1951 in opvolging van de gepensioneerde Karel Lefevere, werd Roger Landuyt, komende van Hertsberge, op 1 april 1954 benoemd tot politiecommissaris van Westende. Alle oudere Westendenaars zijn het er over eens dat de arm van de wet toen heel wat strenger optrad. Sommige hebben het er zelfs over dat Landuyt toen de strijd aangebonden heeft met Jerome Debaets die zich totdantoe niets had aangetrokken van wettelijke voorschriften noch van klachten van omwonenden.
De laatste levensjaren van Jerome Na het stoppen van zijn vuilnisbedrijf trok Jerome zich samen met Maria op 19 april 1968 terug in een bosje in de Schuddebeurzestraat nummer 38. Jullie zien er hieronder een foto van. Naar het schijnt kwam hij toen heel wat properder en deftiger voor de dag, zonder te overdrijven, natuurlijk.
Gedaan met de middeleeuwse vuilniskar!
Genoeg is genoeg: het is niet hygiënisch, het stinkt en de toerist vindt het een schande voor een badplaats Op 13 december 1963 besliste de gemeenteraad het contract met Prosper Jacobs op te zeggen tegen de eerstvolgende vervaldag in april 1963. Jacobs moest nadien wel gevraagd worden om het vuil nog wat langer op te halen aan een tarief van 1.500 fr per dag omdat er nog geen alternatief was. Pas op 17 januari 1964 besliste de raad de dienst voor het afhalen van het huisvuil her in te richten vanaf 2 april 1964. Maar er kwam maar geen schot in de aanbesteding wegens herhaalde klachten. Bovendien rezen nog enkele andere problemen. De gemeente deinde razendsnel uit en er kwamen steeds meer grote appartementsgebouwen bij. De aanbesteders vonden dat een nauwkeurige prijsopgave moeilijk te maken was. Een private firma kon zich ook niet voorzien van modern en aangepast materiaal. De ophaling van inpakpapier en dozen één of twee keren per week, zou nog wel te doen zijn met een gewone camion, maar de rest? En het huisvuil? Aangezien een camion 3T ook goed van pas zou komen voor het onderhoud van de wegen, voor het wegruimen van opgewaaid zand op de dijk, voor de onderhoudswerken aan de beplanting en voor toeristische aangelegenheden, besliste de gemeenteraad dan maar de dienst voor het afhalen van het huisvuil voortaan zelf voor zijn rekening te nemen. In de volgende maanden werden daartoe een speciale huisvuilafhaalwagen, een kip-lastwagen, een lichte bulldozer en een gewone auto-camion van ongeveer 3 ton aangekocht alsmede de nodige speciale vuilnisemmers (2.000 stuks).
Maar, waar naartoe met dat vuil? Op 14 september 1964 besliste het gemeentebestuur om een machtiging aan te vragen aan de bestendige deputatie van de provincie om een pachtovereenkomst af te sluiten met de kerkfabriek voor het oprichten van een vuilnisbelt. De kerkfabriek wilde namelijk voor een duur van negen jaar een veldweide in de Hofstraat verpachten aan de gemeente om ze te laten ontzanden en om er de opgehaalde vuilnissen te storten, mits een jaarlijkse pachtprijs van 3.500 fr. Maar het oprichten van die vuilnisbelt werd niet goedgekeurd door de Bestendige Deputatie, die het vooral niet eens was met de termijn. Zij wilden 5 jaar in plaats van negen. De gemeente tekende echter beroep aan tegen deze beslissing en kreeg tenslotte toch de gewenste machtiging.
Zo werd een streep getrokken onder een achterhaalde, achterlijke vuilnisophaling!
Zou de tramlijn dan toch nog uit de dorpskern van Lombardsijde verdwijnen?
En de enquête dan? Tien jaar wordt er al over gesproken en er werd zelfs een actiegroep voor opgericht. Toen ik in het voorjaar van 2009 las en hoorde dat twee derde van de bevolking zich in een enquête, georganiseerd door het gemeentebestuur, uitgesproken had voor het behoud van de tram in de dorpskern, dacht ik dat de kous nu eindelijk af was. Natuurlijk ben ik een absoluut verdediger van de eerbied voor de wil van het volk als de volksraadpleging gebeurt op een eerlijke, representatieve en aanvaardbare manier. Het is juist dat veel deelnemers aan zon enquête vaak niet weten waar de klepel hangt en zich gewoon laten overreden door een vriendelijke enquêteur die aan de deur komt of door een invloedrijke buurman/buurvrouw of politicus. Het resultaat van zon raadpleging moet natuurlijk ook gezien worden in het licht van het aantal en van de hoedanigheid van de bevraagden. Als men in dit geval enkel de vraag zou stellen aan Lombardsijdenaars die vlak bij de nieuwe halte wonen en niet aan diegene die langs het tramtraject wonen of niet aan bewoners van wijken in het Prinsenveld of langs de Nieuwpoortlaan op 1 kilometer van de kern, dan is zon volksraadpleging natuurlijk waardeloos. Als de raadpleging niet betrouwbaar is en dat is spijtig genoeg vaker het geval, dan kan/moet het beleid daarop natuurlijk zijn beslissing niet baseren. Naar het schijnt werden in 2009 1500 formulieren verstuurd, 1200 daarvan werden teruggestuurd, 65% daarvan waren voor het behoud van de tram in de dorpskern. Dat lijkt mij dus wel een betekenisvolle volksraadpleging. Van een gevolg daaraan was echter bijlange geen sprake.
De geschiedenis van het Lombardsijds verzet tegen de verlegging van de tram Reeds in februari 1993 stapte Rigo Henderyckx naar het gemeentebestuur met de vraag om de verkeerssituatie in de dorpskern te verbeteren. In 2004 richtte Roland Hollevoet de actiegroep Red de tram op. De groep hield voor de eerste keer een infovergadering voor 70 mensen op 17 maart 2004 in aanwezigheid van burgemeester Landuyt, van schepen voor openbare werken Liliane Pylyser-Dewulf en van schepen voor Middenstand Janna Rommel-Opstaele, maar zonder De Lijn. CD&V fractievoorzitter in de gemeenteraad Freddy Vandenbussche zag stemmen/kiezers in het massaal verzet en nam de actiegroep op sleeptouw. De burgemeester beweerde nog over te weinig gegevens te beschikken en hield zich op de vlakte. Hij wilde eerst het resultaat van een objectieve studie afwachten. Toch meende hij de inwoners al onder druk te moeten zetten: ofwel verdwijnt de tram en komt er een mooi ogend Dorpsplein, ofwel blijft de tram en verandert er weinig aan het Dorpsplein. Vandenbussche hield zelf een enquête onder de inwoners die volgens hem wilden dat de tram bleef. Daarom stapte hij samen met de bond van trein-tram-busreizigers naar De Lijn. Daar vonden ze het protest voorbarig omdat er zelfs nog geen beslissing over het traject genomen was. Schepen Pylyser-Dewulf vond dat er een referendum moest georganiseerd worden. Toenmalig schepen van Middenstand, nu burgemeester Rommel-Opstaele, hield er in naam van de middenstanders een dubbelzinnige maar zeer merkwaardige mening op na. Enerzijds vond ze dat de tram mensen tot in het hart van de gemeente brengt maar anderzijds gebruiken veel inwoners juist die tram om hun inkopen in Nieuwpoort te doen. Zullen ze dat dan niet meer doen als de tram langs de kustweg rijdt? Zal de afstand naar de tramhalte misschien te groot zijn? Kunnen ze de bus niet nemen? Eigenaardige (domme) uitspraak! Zou het ook niet kunnen dat ze die inkopen niet meer kunnen doen in hun dorp, bij gebrek aan winkels? Eén bakker, één beenhouwer en geen enkele geldautomaat is inderdaad maar mager. De vervangende OKAY wordt straks ook niet meer aangedaan door de tram.
Reacties van De Lijn en van het gemeentebestuur De in Lombardsijde uitgevoerde enquête heeft dus ofwel bij het beleid niet voldoende vertrouwen gekregen ofwel hebben de politici, die altijd de mond vol hebben van inspraak door en participatie van de bevolking, gewoon hun gedacht gedaan en de conservatieve voorstanders moeten er zich maar bij neerleggen. Het is natuurlijk het bestuur van De Lijn dat beslist, maar zij voeren nooit zon grondige wijziging uit zonder het goedkeurend advies van het gemeentebestuur.
Politiek spelletje Eigenlijk zijn alle partijen voor de verlegging en ze willen allemaal graag de eer ervoor opstrijken. Er zijn niet zoveel punten of projecten in Middelkerke waarover dergelijke eensgezindheid bestaat. Omwille van de veiligheid is natuurlijk iets waarbij de partijen zich, willen of niet, moeten aansluiten. Het was trouwens Jean-Marie Dedecker die als eerste het nieuws verspreidde, fier als hij was omdat daarmee het eerste programmapunt van zijn partij verwezenlijkt zal worden. Naar het schijnt zou de meerderheid deze beslissing reeds enkele maanden kennen maar ze wilde dat, voor een reden waarnaar men het raden kan hebben, liever nog een periode geheim houden. Zes maanden voor de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2006 stuurde de Open VLD aan alle inwoners van Lombardsijde een bewonersbrief. Ze maakte daarin duidelijk dat de trambedding een 300-tal meters zou moeten verschoven worden. Dat het eigenlijk bijna 600 meters moet zijn, dat is maar een detail, in hun ogen. De vooruitzichten werden rooskleurig voorgesteld, juist zoals dit nu ook weer gebeurt. Toenmalig Vlaams volksvertegenwoordiger van de SP-A Jacky Maes verklaarde in de krant van 19 mei 2007 dat er een oplossing in de maak was. Hij verklaarde zich, samen met partijgenoot en schepen Geert Verdonck, voorstander om de tram via de middenberm van de N34 te laten rijden. Hij sprak toen al van een parallel spoor langs de kustweg waar alle sneltrams maar ook een aantal stoptrams zouden rijden op een dubbel spoor. De sneltram zou de stoptram kunnen inhalen. De dorpskern zou enkel nog bediend worden door stoptrams.
Laten we even het tramtraject volgen en de kenmerken ervan opsommen
De lezer die minder vertrouwd is met Lombardsijde kan hierboven nog eens het huidig en het gepland traject bekijken.
Er komen drie bochten in voor: de bocht bij de kustweg-zeelaan, zeelaan-dorp en de kustweg-westendelaan aan het koning Albertmonument op het grondgebied van Nieuwpoort. Een Lombardsijdenaar: Bochten zijn een nachtmerrie voor de tram/De Lijn. De snelheid moet drastisch omlaag en de slijtage op de sporen is onevenredig groot .en vaak komt daar nog een hinderlijk geluid bij. Vraag dit maar aan de bewoner die in de bocht zeelaan-dorp woont waar de tram op 2 meter van zijn bed passeert. Die bocht is in 2010 nochtans volledig vernieuwd maar voldoet op dit moment niet meer, wat geluid betreft. Jullie zien hieronder links, de bocht Kustweg - Zeelaan en rechts de bocht Zeelaan Dorpsplein/Bassevillestraat
De tram passeert aan zes kruispunten, op Lombardsijds grondgebied: met de Elisabethlaan/Schorrestraat, met de Zeelaan voor verkeer komende uit het dorp, met de Hoogstraat, met de Schoolstraat, met de Oude Nieuwpoortstraat, met de Schorrenbloemstraat. Autos mogen vanuit deze laatste straat de Nieuwpoortlaan niet oprijden. Jullie zien hieronder een luchtbeeld en een foto van de kruispunten.
Van boven naar onder zijn dat: Kruispunt Zeelaan met Elisbethlaan/ Schorrestraat (fotos 1 en 2) en kruispunt tussen tram en Zeelaan voor verkeer komende uit het dorp (foto 3) Kruispunt Zeelaan met Hoogstraat Kruispunt Zeelaan met tram en met Bassevillestraat Kruispunt met tram Dorpsplein Bamburgstraat Schoolstraat Kruispunt Nieuwpoortlaan Oude Nieuwpoortstraat ter hoogte van de Santhovenstraat Kruispunt Nieuwpoortlaan met Schorrenbloemstraat
Er zijn natuurlijk op elk traject kruispunten. Op het nieuw traject zal dat niet anders zijn: met Zeelaan, met Schoolstraat, met Havenstraat, met Schorrestraat, met Westendelaan in Nieuwpoort. Misschien kunnen er daarvan wel 1 of 2 gesupprimeerd worden, maar dat zal dan wel ongemak meebrengen.
Er zijn elf huizen langs de Nieuwpoortlaan waarvan de uitrit de trambedding moet kruisen. Jullie zien er daarvan vijf, hieronder.
De tram rijdt in een eigen bedding langs de Zeelaan, behalve aan de twee gelijkgrondse kruispunten, en ook langs de Oude Nieuwpoortstraat en de Nieuwpoortlaan. Ziehier een voorbeeld.
Eigen trambeddingen, gelegen in of langs openbare wegen en ervan gescheiden door boordstenen, geleidingspalen, hekkens, bomen of andere vaste hindernissen, moeten bij gelijkgrondse kruisingen voor voetgangers voorzien zijn van vluchtheuvels, tenzij het dwarsen van de eigen bedding door verkeerslichten wordt geregeld. De eigen beddingen mogen niet betreden of gebruikt worden door personen vreemd aan het trambedrijf.
Andere storende ongemakken die een tram veroorzaakt Geluidsoverlast is storend maar mag tegenwoordig nogal gering genoemd worden. Dat heeft dan wel een ander nadelig gevolg: je hoort de tram niet meer aankomen. Waar is ook de tijd dat er alleen felgele trams reden? Er bestaan trouwens studies over die gele kleur in het verkeer die aantonen dat deze kleur het meest opvalt. Destijds in 1990 heeft Vlaams minister voor verkeer Sauwens zelfs alle verlichtingspalen in het geel laten schilderen. Hij was toen nog wel bij de Volksunie en daarom werd er een beetje zwart aan toegevoegd. Nu is de tram beschilderd met reclame in alle kleuren waardoor hij niet meer zo opvalt. Het denderen van de tram veroorzaakt ook trillingsschade aan de huizen dicht bij het spoor met scheuren in de fundering tot gevolg. Hier kan terloops ook nog opgemerkt worden dat de bovenleidingen van het spoor in de gemeente Lombardsijde vorig jaar nog vernieuwd werden. Dat wordt dus verloren energie en verloren kapitaal.
De veiligheidsplannen van De Lijn voor de kusttram De Lijn heeft in de voorbije jaren miljoenen geïnvesteerd in de veiligheid van de tram. Zij willen nog verder gaan: verkeerslichten of knipperlichten aan alle kruispunten, fietsers en voetgangers moeten zigzaggend de trambedding overschrijden (zoals aan de camping Albatros zie hieronder) zodat ze de tram zien afkomen, de streepmarkeringen aan de oversteekplaatsen moeten reflecterend zijn en er moeten nog meer signalisatieborden geplaatst worden.
De meeste verkeerslichten werken met verkeerslichtenbeïnvloeding. Staat het licht op groen voor de tram, dan zijn alle andere lichten daar op dat moment rood, zodat conflicten uitgesloten zijn. Er moet overal een veilige wachtzone bestaan tussen de tramsporen en de rijweg. In het jaar 2002 werden alle kusttrams uitgerust met een soft-front en opschep. Bij een botsing geraakt de zwakke weggebruiker hierdoor niet langer onder de kusttram en zijn de letsels minder ernstig, alhoewel en het dodelijk ongeval van 5.8.2011 dan? Er bestaan eigenlijk maar weinig verkeersborden in verband met de tram. Hierna volgen ze: het zijn drie gevaarborden, van links naar rechts A45 (overweg voor enkel spoor), A47 (Overweg voor twee of meer sporen) en A49 (kruising van een openbare weg door één of meer in de rijbaan aangelegde sporen) en één voorrangsbord A51.
Op bepaalde plaatsen werd deze installatie aangevuld met een belsignaal wat vooral ten aanzien van fietsers en voetgangers een meerwaarde biedt. Voor elke halte laat de chauffeur het typische trambelletje horen. Speerpunt in hun streven is de verbetering van de opleiding van hun tramgeleiders. Ik lees ook op hun website dat er sinds de jaren tachtig in hun schoot een werkgroep met wegbeheerders bestaat, met vertegenwoordigers van de gemeenten, de provincie en de Vlaamse gemeenschap. Wie daaraan deelneemt voor Middelkerke en wat de resultaten ervan zijn, heb ik niet kunnen achterhalen. Elke chauffeur, fietser of voetganger die verstrooid is en/of onvoldoende oplet aan een kruispunt, kan natuurlijk verwikkeld geraken in een ongeval. De dag van vandaag wil De Lijn tengevolge van aanhoudende kritiek om de vele ongevallen met de kusttram, dat risico tot elke prijs verminderen door overal (dure) hulpmiddelen aan te brengen. De weggebruiker wordt echt gepamperd en moet haast niet meer nadenken. Dat is ook wel gevaarlijk, maar algemeen moet toch gezegd worden dat de veiligheid er fel door verhoogd wordt.
In hoeverre zijn die plannen reeds uitgevoerd in Lombardsijde? Zoals jullie hieronder kunnen zien is er een veilige wachtzone aan de tramhalte YMCA (links); in Lombardsijde-bad (rechts) is er wel een vluchtheuvel maar geen reling.
De kruispunten met de Schoolstraat (verkeerslichten), aan de Schorrenbloemstraat en aan de Elisabethlaan (knipperlichten, spiegels en oplichtend TRAM - bord) en aan de Hoogstraat (knipperlichten en oplichtend TRAM bord) lijken mij goed beveiligd. De kruispunten met de Oude Nieuwpoortstraat en met de Bassevillestraat zijn haast niet beveiligd: geen lichten, geen oplichtend TRAM bord. Op het eerste kruispunt staat enkel een gevaarsbord A49 dat de kruising met de tram aangeeft en op het kruisend fietspad is er nog een A49 geschilderd, op het tweede staat een spiegel, die naar het schijnt meedraait met de wind (toestand op 1 mei 2013).
Welke voordelen zou het nieuw traject opleveren, volgens de voorstanders van de wijziging?
Er zouden minder ongelukken gebeuren! Telkens er zich een ongeval voordoet met de kusttram wordt daar veel ophef over gemaakt. Het is natuurlijk juist dat er jaarlijks (te) veel dergelijke ongevallen te betreuren vallen. In de periode 2003-2009 daalde het aantal van 127 naar 69, om in 2010 en 2011 opnieuw te stijgen naar respectievelijk 86 en 100. Volgens De Lijn door fors te investeren in veiligheid, daalde het aantal in 2012 opnieuw naar 80. Als we een rangschikking opstellen voor alle kustplaatsen, dan neemt Lombardsijde daarin een zeer gunstige plaats in. Ik weet ook wel dat Lombardsijde niet de drukste kustplaats is, maar wat ik ook weet is dat de zware ongevallen die zich hier met de kusttram voordeden in de voorbije jaren niets te maken hadden met het gevolgde traject, noch met het feit dat de tram door de dorpskern rijdt. Volgens een provinciale studie zouden de zwaarste ongevallen zich trouwens voordoen met trams in eigen bedding. Het is natuurlijk vanzelfsprekend dat er zich in Lombardsijde geen tramongevallen meer zullen voordoen als er geen tram meer rijdt. Ik hoop van wel, maar zal de tram op zijn nieuw traject dan wel gevrijwaard blijven van ongevallen?
Ziehier het lijstje van de zware ongevallen in Lombardsijde. Op 12 februari 2010 overleed een 52-jarige man nadat hij werd aangereden door de kusttram. De man had zijn wagen geparkeerd op de parking naast de trambedding en wilde de sporen oversteken om naar zijn woning te wandelen. Hij gebruikte daarbij niet de voorziene oversteekplaats voor voetgangers. Hij zou gestruikeld zijn over een hindernis toen hij de trambedding wou oversteken. Zon spijtig ongeval is mogelijk aan elke oversteekplaats van de trambedding. Dat had dus niets te zien met het traject van de tram noch met de dorpskern van Lombardsijde. Er werd ondertussen een afsluiting geplaatst tussen de parkeerplaats en de trambedding, zoals te zien is op onderstaande foto..
Op vrijdag 05 augustus 2011 in de Nieuwpoortlaan ter hoogte van de halte YMCA tussen Lombardsijde en Nieuwpoort, wilde een vrouw nog snel bij de halte geraken toen de tram reeds in aantocht was. De vrouw maakte spijtig genoeg een inschattingsfout en geraakte onder de tram. Zon ongeval is mogelijk aan elke halte. Het ongeval had dus niets te zien met het traject van de tram noch met de dorpskern van Lombardsijde.
Op 15 oktober 2011 ontspoorde de tram in de bocht aan het koning Albertmonument. De oorzaak was overdreven snelheid. Er waren 31 gewonden. Het ongeval had niets te zien met het traject noch met de dorpskern van Lombardsijde. Er zijn overal bochten in het tramproject en er wordt overal te snel gereden.
Het nieuw project zou rijtijdwinst opleveren Kijken jullie even naar de trajectduur die nu geldig is, volgens De Lijn: Westende Sint-Laureins naar Nieuwpoort: 8 minuten Lombardsijde-bad naar Nieuwpoort via dorp: 6 minuten Westende Sint-Laureins naar Lombardsijde-bad: 2 minuten Lombardsijde-dorp naar Nieuwpoort 4 minuten
Laat ons dus aannemen dat er een maximale (volgens mij verwaarloosbare) winst zal zijn van 3 minuten. De trambegeleiders zullen dan wel een veel hogere snelheid kunnen ontwikkelen en zullen dat ook doen, met de nadelen voor het comfort van de reizigers en met mogelijkheid van meer ongevallen aan de kruispunten, tenzij deze laatste extra beveiligd worden maar dat zal wel het geval zijn, neem ik aan.
Daardoor zal Lombardsijde nu eindelijk ook zijn pleintje krijgen Als de politici eerlijk willen zijn, zullen ze moeten toegeven dat de tram vooral daarvoor uit het dorp moet verdwijnen. Elke deelgemeente moet immers zijn pleintje hebben, het handelsmerk van de Open VLD Middelkerke.
Ze willen op het Dorpplein een oase van rust en stilte creëren, met bomen, fonteinen en zitbanken en lampenkappen (de kleur is nog niet gekozen!). Dat alles in de schaduw van Onze Lieve-Vrouw Bezoeking en aanleunend bij de ingetogenheid op het kerkhof. Men kan zich afvragen of ze het nu nog min of meer levendige Lombardsijde misschien even doods willen maken als Westende. Een Lombardsijdenaar vindt het huidige Lombardsijde nochtans nu reeds zo dood als een pier. Hier gebeurt nooit wat. Er zijn zelfs bijna geen winkels meer. Alle woonhuizen die te koop staan worden vervangen door appartementen nog meer grijs
Schepen Liliane Pylyser-Dewulf belooft echter beterschap: het aanzicht van Lombardsijde zal drastisch wijzigen. Hierdoor kan het dorp weer opleven.
Een andere Lombardsijdenaar verheugt er zich reeds op dat terrasjes op het Dorpsplein mogelijk zullen zijn, dat de Ezelcavalcade geen last meer zal hebben van de tram en dat avond- en rommelmarkten opnieuw in de dorpskern zullen kunnen opgesteld worden. Gedurende de maanden juli en augustus is er op woensdagavond een zeer druk bezochte avondmarkt. De trambestuurder heeft dan al de moeite van de wereld om onvoorzichtige marktbezoekers de sporen te doen vrijmaken.
Hoewel het niet expliciet over Lombardsijde gaat, schrijft De Lijn nochtans op een website: Dankzij de tram verhoogt de verkeersleefbaarheid van de kustgemeenten. Ze draagt ook bij tot de economische en sociale welvaart in de regio.
Ook andere voor Lombardsijde belangrijke wegen zouden een opknapbeurt krijgen Volgens een Lombardsijdenaar heeft het dorp veel meer dan een pleintje nodig namelijk een volledige herwaardering zodat het er goed wonen is voor jonge gezinnen. Volgens schepen Pylyser-Dewulf zou Lombardsijde dat ook krijgen. Ze beweert onder andere: De Zeelaan zal veranderen in een promenade. Hopelijk moet dat weer niet bij de gebruikelijke grootspraak van het gemeentebestuur gerekend worden. Michel Landuyt zei ook ooit dat de Meeuwenlaan in Westende-bad een soort La rambla zou worden zoals in Barcelona. Hebben jullie al iets gezien dat daarop gelijkt? Een promenade is meer dan een wandelweg. Gebruikt men die naam niet enkel voor een zeedijk of voor een weg met bezienswaardigheden aan beide zijden? Waar leidt de Zeelaan eigenlijk naartoe?
De zeelaan hoort naar de zee te leiden en naar het militair kamp de grote werkgever in Lombardsijde. De zeelaan kan naar de zee leiden als de Matrozenlaan doorgetrokken wordt naar het strand. Dit is op dit moment moeilijk te verwezenlijken omdat het munitiedepot dan gescheiden wordt van de rest van het kamp. Het is dus wachten op de eventuele ontmanteling van de militaire camping en de invulling van de duinenzone om enige zekerheid te krijgen over de toegang tot het strand. Een Lombardsijdenaar heeft enkele bruikbare ideeën daarover: de Zeelaan kan ook een grote opwaardering gebruiken van wat we tegenwoordig hondenpoeplaan noemen naar een prachtig wandelparadijs waar autos met mondjesmaat geduld worden. Rechts (vanuit het dorp gezien) ligt de golfsite. Goed onderhouden groene borders en voldoende straatverlichting zijn hier zeer noodzakelijk. De linkerkant kan voorzien worden van een schitterend woongebied waar villabouw naast sociale woningen geïntegreerd in een groenpark de toon zetten. Appartementen en een mini-atlantic wall zijn hier niet op hun plaats. De RUP in aanleg kan hier alvast rekening mee houden. Geef de bouwmafia en malafide promotoren geen kans.
Over de Nieuwpoortlaan zegt schepen Pylyser-Dewulf: De huidige trambedding zullen we samen met de Vlaamse overheid omvormen tot een veilig wandel- en fietspad. Een Lombardsijdenaar: De heraanleg van wat in de volksmond de Nieuwpoortse steenweg genoemd wordt, is bij mijn weten gestopt in Middelkerke na de renovatie van de Oostendelaan. Het traject tot aan de brug in Nieuwpoort is ook dringend aan vernieuwing toe. Er mag ook wel wat gedaan worden aan de verkeerssituatie op de Lombardsijdelaan. Op 11 april 2013 stelt burgemeester Janna Rommel-Opstaele dat de vernieuwing van de Lombardsijdelaan nu reeds vast ligt tot aan de Baronstraat en dat nu werk zal gemaakt worden van het laatste stuk tot buiten de dorpskern.
Een Lombardsijdenaar: De aanleg van het nieuwe spoor langs de kustweg houdt ook een volledige reconstructie van de kustweg in naar het voorbeeld van het traject tussen Middelkerke en Westende bad. Eindelijk zou dan een snelheidsbeperking van 70 km per uur ingesteld kunnen worden en zou al het verkeer gedwongen worden op 1 rijstrook te rijden. Dit betekent dan het einde van een racebaan die kaarsrecht naar de brug in Nieuwpoort loopt en waar vooral motoren zich op een circuit wanen waar ze tot over de 200 km per uur kunnen halen.
Er zullen wel tientallen bomen moeten geveld worden!
Verandert dat iets aan het beschermd dorpszicht dat bedongen werd bij de renovatie van het klooster? Een Lombardsijdenaar: Het beschermde dorpszicht krijgt bij het wegvallen van het spoor wel meer betekenis. In dit kader zou het beter zijn het hele dorp die status te geven en de kerk en de begraafplaats en het restaurant (de Bellevue) en de pastorie erbij te betrekken.
Dan zal er ook plaats zijn voor een feesttent Zowat in alle deelgemeenten worden de huidige feesten en evenementen gevierd in een tent. Zeer comfortabel (natuurlijk nodig bij slecht weer) en als men toch op geen euro moet kijken Maar volgens de Open VLD zou dat nu in Lombardsijde niet mogelijk zijn. Later wel tussen de bomen, fonteinen en zitbanken! En de Oude Nieuwpoortlaan dan? Daar staat de kermis nu toch ook!
Dan zal er ook meer parkeergelegenheid zijn op het Dorpsplein Is dat argument niet een beetje strijdig met de oase van stilte en rust die moet gecreëerd worden? Wordt het Dorpsplein, in tegenstelling met het 'evenementenplein' in Middelkerke, nu een parkeerplein zoals de markt van Westende? Op de website van de lijst Dedecker lees ik: In de zomer davert er iedere 10 minuten een 48-tonner van 30 m lengte voorbij de voordeur van de Lombardsijdse dorpsbewoners. Ze zullen daar nu wel stilaan aan gewoon geraakt zijn, zeker? Zal het druk op- en afrijden van autos dan zoveel beter zijn?
In Westende is het toch ook zo De (politieke) meerderheid heeft natuurlijk gelijk als ze beweert dat de tram destijds ook door de dorpskern van Westende reed. De halte was aan La Lanterne. Eerst en vooral wil ik opmerken dat het verplaatsen van de tramlijn in Westende uitgevoerd werd bij de vervanging van de stoomtram door een elektrische tram en dat het traject langs de dorpen meer bedoeld was voor het goederenvervoer. Toen wilde men de stichting van badplaatsen een handje toesteken en wilde men de toerist laten genieten van de zee en van de duinen. (zie verder) Westende heeft een badplaats, Lombardsijde niet. Het is vanzelfsprekend dat de tram door Westende-bad rijdt om toeristen aan te voeren. Dat betekent echter niet dat dit geen ongemak betekent voor de gemiddelde dorpeling.
Er worden compensaties voorzien In principe kunnen er haltes komen aan de kruising kustweg-zeelaan (militair kamp en campings) en de kruising Schoolstraat-kustweg. Ze liggen op exact 500 meter van elkaar. In Westende is de afstand van La Lanterne naar de huidige halte aan de Essex-Scottishlaan exact 1 kilometer. Van het kamp en van de campings is de afstand naar de huidige of naar de toekomstige halte ongeveer dezelfde. De afstand voor de Lombardsijdenaars, die in de dorpskern wonen, naar de halte aan de Schoolstraat zou nauwelijks 600 meter bedragen. Aanvaardbaar, maar moet er dan geen rekening gehouden worden met diegene die buiten die kern wonen? Dan kan de nieuwe afstand al rap meer dan anderhalve kilometer bedragen.
Er zouden meer bussen ingelegd worden. Zal De Lijn daarvoor de prijs willen betalen? Je mag dus stellen dat er dan praktisch een dubbel openbaar vervoer zou gecreëerd worden. Als we dan toch vergelijken met Westende: waarom zou De Lijn meer bussen inleggen voor Lombardsijde dan ze nu doet voor Westende? Er zijn weliswaar nu reeds veel bussen, aangepast aan morgen- en avondspits, aan middaguur en aan schooldagen en uren. Mag ik misschien ook nog de vraag stellen of busvervoer zoveel veiliger is?
Wat zeggen de voorstanders van het behoud? Roland Hollevoet, oprichter van de werkgroep Red de tram: Dit is geen goede beslissing, zeker niet voor de mindervalide en oudere mensen. Maar ook voor de schoolgaande jeugd, die hierdoor fel beperkt wordt. Ik twijfel aan de frequentie van de bussen. Dat zal nooit de luxe van een tramverbinding om de 15 minuten kunnen vervangen.' Hoewel hij vreest dat toch niet meer naar zijn kreet om hulp zal geluisterd worden, vindt hij ook vandaag nog dat samen met de tram ook het sociaal leven uit het dorp zal verdwijnen.
Sam Govaert en Peggy Blancke baten langs het traject taverne 't Zwientje uit, de vroegere Avenue de la Reine. De kusttram dendert op amper anderhalve meter van hun voordeur voorbij. Maar toch houden zij er gemengde gevoelens op na. Voor het gemak moet de kusttram niet weg, maar wel voor de veiligheid', zegt Sam. We hebben er weinig last van, maar het blijft gevaarlijk. Er zijn al enkele zware ongevallen gebeurd. De heraanleg van de weg en dorpsplein is mooi meegenomen.'
Ik vrees dat zij niet verder gekeken hebben dan hun eigen omgeving, voor wat betreft de veiligheid. Alhoewel vlak voor de uitgang van hun café een reling geplaatst werd opdat de vertrekkende cafégangers niet recht onder de tram zouden lopen, zien ze schijnbaar enkel maar de toestand rond hun instelling, waar nochtans nog nooit een zwaar ongeval gebeurde te wijten aan het traject van de tram.
Zullen de evenementen zoals avondmarkt en ezelstoet, . er onder te lijden hebben? Ik denk dat niemand die vraag op dit ogenblik kan beantwoorden. De caféhouders op het Dorpsplein, die veel tramreizigers onder hun cliënteel tellen, zien de toekomst niet al te rooskleurig tegemoet.
Dit was al een discussiepunt in 1924 In Le Carillon dOstende et de la Région van 27.11.1924 verscheen het artikel La ligne électrique Ostende-La Panne van Georges Paquot. Het is in het Frans gesteld maar ik heb het hier even voor jullie geresumeerd. Het gaat over de periode waarin de elektrische tram zijn eindpunt had in Westende-bad. «Het was om economische redenen dat het kortere traject van Westende naar de sluizen van Nieuwpoort voorgesteld werd. Als de tram door Lombardsijde-dorp moest rijden, zou veel duurdere grond moeten verworven worden dan voor een traject door de verlaten duinenzone. De nieuwe lijn werd aangelegd om de toeristen toe te laten langs de kuststrook te rijden, om deze aldus aan te prijzen en onze badplaatsen in de kijker te plaatsen. Het zou dus een vergissing zijn om door de dorpen te rijden! Een elektrische lijn langs de kust van Westende en langs de monding van de IJzer zal het oprichten van nieuwe villas en hotels in een totnogoe te veel verwaarloosde zone bevorderen. Het voorstel tot weginkorting van de minister van financiën zou het gedeelte van de duinen in de hoek tussen de kust en de IJzer over de laatste drie kilometers rechteroever, in de vergeethoek duwen. In september laatstleden kwam de gemeentelijke administratie van Westende, ingevolge een vergadering van de burgemeesters van Westende en Lombardsijde met de grondeigenaars van het dorp met een nog slechtere oplossing voor de pinnen: ze stelden namelijk aan het bestuur van de buurtspoorwegen voor om het huidig eindpunt van de elektrische lijn, te verbinden met het spoor van de stoomtram Oostende-Nieuwpoort. Zo zou de verlengde elektrische tramlijn door Westende-dorp rijden en aldus tegemoet komen aan de wensen van de landelijke eigenaars. Maar zo zou de elektrische tram zijn reden van bestaan verliezen, namelijk de ontwikkeling van de nationale kust- en toeristische nijverheid helpen bevorderen. Daarmee zou het algemeen belang niet gediend zijn. Gelukkig ging de maatschappij voor buurtspoorwegen daar niet op in. De weg Oostende-Nieuwpoort is trouwens niet breed genoeg voor een dubbel spoor. Het is hoog tijd om eens en voor altijd een einde te stellen aan de complicaties die steeds weer het gevolg zijn van de grillen van de landelijke elementen.»
Op 4 februari 1920 besliste de gemeenteraad van Westende jaarlijkse betalingen van 6.900 fr te zullen uitvoeren (totaal 138.000 fr) om de kosten van het doortrekken van de elektrische lijn van Westende-bad naar Nieuwpoort te helpen dragen. Vier jaar later, op 13 december 1924, werd dat besluit echter weer ingetrokken. Dat was niet naar de zin van Georges Pacquot die op 13.01.1925 daaraan een nieuw artikel wijdde in Le Carillon dOstende et de la Région: Singulière décision à Westende.
Deze ommezwaai is onverantwoord en onaanvaardbaar. Het mag dan ook verwacht worden dat de hogere overheid daar niet mee akkoord zal gaan. Waar gaan we naartoe als een beslissing die bijna vijf jaar geleden genomen werd en waarop verder gewerkt werd, niet meer gerespecteerd wordt? Het incident is spijtig genoeg van die aard dat weer veel tijd zal verloren gaan. Eens te meer wordt hierdoor bewezen dat Westende-dorp het grondgebied zou moeten afgenomen worden waarop zich de badplaats Westende-bad bevindt. Deze laatste zou een zelfstandige gemeente moeten worden. De ontwikkeling van de badplaatsen is duidelijk niet de zaak van de landelijke elementen van de bevolking die in de nabijgelegen badplaats slechts een melkkoe zien en die zich geenszins rekenschap geven van de algemene behoeften op het gebied van toerisme en nationale welvaart.
En welke zijn nu de huidige vooruitzichten? Ik ontleen de volgende tekst van de website van de Lijst Dedecker: Het project zou al kunnen gerealiseerd worden vanaf 2014. Landmeters zijn vandaag al het nieuwe traject op de kustweg aan het uittekenen. Het is nog wachten op het financieel fiat van het Vlaams Gewest om definitief van start te gaan. Dit geeft de gemeente ruimschoots de tijd om te starten met de planning voor de noodzakelijke opwaardering van Lombardsijde. Lombardsijde zou zo ook perfect kunnen aansluiten op de Nieuwpoortse Yachthaven en een nieuw elan geven voor projecten aan de Zeelaan.
Een Lombardsijdenaar: Mijn inschatting van de werkelijkheid: Het is een utopie om te veronderstellen dat het nieuwe spoor tegen de zomer 2014 klaar zou zijn. Plannen maken en ruimtelijke ordening zijn geen sterke punten van onze overheden. Er is niet iets als een dwingende instantie die de ruimte op een zinvolle manier ordent en met gezag optreedt. De politiek is te wispelturig en wordt door teveel lieden beïnvloed om snelle beslissingen te nemen. Dus ..2018 is beter
In een eerste fase zou er een extra snelle verbinding komen tussen Westende en Nieuwpoort. Die sneltram zou reeds tegen de zomer voorzien zijn en zal langs het nieuwe traject lopen. De gewone kusttram zou nog een tijdje zijn huidige route volgen, maar zou binnenkort (??) definitief uit de dorpskern verdwijnen. Dezelfde Lombardsijdenaar: Dit is pure onzin je gaat geen nieuwe lijn aanleggen voor een zogenoemde sneltram en daarbij de oude lijn met al haar mogelijke problemen aanhouden.
Hoeveel zal dat weer kosten? Dat is altijd mijn laatste vraag. De kostprijs van zon project moet enorm zijn. Ik zal daar later wel eens naar vragen. Heeft De Lijn daar budgetten voor? Is er dan geen crisis voor de Vlaamse gemeenschap?
Besluit Aangezien ik niet onmiddellijk betrokken ben bij het besproken tramprobleem en ik geen inwoner ben van Lombardsijde, had ik geprobeerd een objectieve analyse te maken, zonder vooroordelen, enkel de voor- en nadelen tegen elkaar afwegend. Zo was ik tot het besluit gekomen dat deze tramverlegging eigenlijk geen absolute noodzaak was. Na raadpleging van enkele Lombardsijdenaars, die enkele nieuwe argumenten aanbrachten, werd het moeilijk voor mij. Nu begin ik te twijfelen of de voordelen van de verlegging misschien toch niet opwegen tegen de nadelen. Als de meerderheid van de inwoners vinden dat hun dorp er beter en veiliger van wordt en als de kosten niet al te veel de pan uitswingen, dan zeg ik ook maar waarom niet?
Als zij en het gemeentebestuur er later maar geen spijt van krijgen! Veranderen is niet altijd verbeteren!
Wat betekent pétanque eigenlijk? Een populaire verklaring van het woord pétanque is dat het afkomstig zou zijn van het Franse "pieds tanqués" dat "voeten samen" zou betekenen. Specialisten ontkennen dat echter en beweren dat het werkwoord "tanquer" (of het daarvan afgeleide adjectief "tanqué") niet bestaat in het Frans. Het woord zou komen van het Provençaals "pétanco", wat een samenstelling is van pé (voet) en tanco (stutpaal) en dient dus opgevat te worden als "voeten die zo geplaatst zijn dat ze zo stevig staan als een stutpaal".
Hoe verloopt het spel? Petanque kan zowel individueel als in teamverband gespeeld worden, waarbij een team kan bestaan uit twee of drie spelers. Men noemt dit ook wel doublette en triplette. Individueel noemt men tête-à-tête. Als met drie spelers per team wordt gespeeld, heeft elke speler 2 ballen, terwijl elke speler bij doublette en tête-à-tête 3 ballen heeft. De metalen ballen ("boules") hebben een diameter tussen 70,5 en 80 millimeter en een gewicht tussen 650 en 800 gram. De but ('Frans voor "het doel") heeft een diameter van 30 millimeter met een variatie van 1 mm.
Het team dat de wedstrijd mag beginnen wordt bepaald door loting. Degene die de toss wint, trekt een cirkel met een diameter van 50 centimeter en gooit het but uit op een afstand tussen de 6 en 10 meter. Het team dat het but werpt, werpt ook de eerste boule en probeert deze zo dicht mogelijk bij het but te plaatsen. Daarbij moet er op gelet worden dat de voeten in de cirkel staan en zij niet van hun plaats komen voordat de geworpen boule de grond heeft geraakt. Vervolgens mag de tegenpartij proberen een boule dichter bij het but te plaatsen (pointer), de bal van het andere team te verplaatsen (tirer of schieten) of het but te verplaatsen. Het team dat het dichtste bij het but ligt, speelt pas weer als de tegenstander beter ligt of geen boules meer heeft. In het laatste geval mag dat team proberen meer punten te scoren door boules dichterbij te brengen dan de beste van de tegenstander. Voor elke boule die een speler dichter heeft geplaatst dan de tegenpartij krijgt men een punt (max. 6 punten bij triplette en doublette). Dan is de ronde of mène voorbij. Het team dat heeft gescoord, trekt een cirkel op de plaats waar het but lag en gooit hem opnieuw, waarna de volgende mène begint. Het spel eindigt als een team het eerste 13 punten heeft behaald.
Is Middelkerke niet enkel gek van wielrennen maar ook van pétanque? Petanque is niet alleen in Frankrijk een populair tijdverdrijf. Ook aan de Belgische kust wordt het meer en meer gespeeld. Middelkerke lijkt wel een petanquegemeente. Niet te verwonderen natuurlijk als je weet dat veel ouderen ofwel een tweede verblijf hebben in de gemeente ofwel bij hun op rust stelling ervoor gekozen hebben om in hun laatste levensjaren te komen genieten van de frisse zeelucht. Men zegt wel dat het ballenspel zowel voor jong als voor oud een geliefd tijdverdrijf is, maar dat lijkt mij wat overdreven want je ziet overal vooral ouderen op de daarvoor bestemde terreinen. Middelkerke en Westende hebben talloze aangelegde velden waar men zowel individueel als in clubverband een balletje kan gooien. Ziehier hoeveel banen er beschikbaar zijn in Middelkerke en Westende: Sportpark Middelkerke (20 buiten en 12 binnen) Sluisvaartstraat 19 OCMW Dienstencentrum (3) Westenlaan Westende-bad (4) Tussen Britselaan en Franselaan Westende-bad (Lakodam) (16) Baronstraat 25 (De Bamburg) Lombardsijde (2 buiten, nog aan te leggen) en 2 binnen bij privépersonen) Campings en Vakantieparken Middelkerke: Cosmos (6), Mercator (2), Mids Park (2), Mijn Plezier (1) Westende: Kristinapark (1), Marinapark (1), Poldervallei (5), Westende (2), Zee & Polder (3) Lombardsijde: Albatros (4), KACB (3), Kompas (3), Lombarde (de) (3), Zomerzon (3) In de andere deelgemeenten wordt schijnbaar geen petanque gespeeld. Is dat misschien een spel voorbehouden aan toeristen, vakantiegangers of aangespoelden? Ik telde dus een groot aantal terreinen! Misschien zijn er zelfs nog meer. Ik heb veel campings bezocht, maar niet allemaal en voor de ontbrekende heb ik de vraag gesteld per email maar niet van iedereen antwoord ontvangen, behalve van De Viking die zijn terreinen verving door een speelplein, wegens gebrek aan belangstelling voor petanque. Op sommige campings zouden de terreinen wel eens een opsmukbeurt kunnen gebruiken (KACB?). Het feit dat er zoveel bestaan is dus wel positief, als er maar vraag naar is en als ze ook gebruikt worden! En dat brengt mij bij de hoofdschotel van dit artikel.
Plots verrees een echt petanqueparadijs in Middelkerke
Nog vóór de zomer 2012 werd naast het tweede voetbalveld van Gold Star Middelkerke een petanque-infrastructuur opgericht met hal (en bar) en uiteraard met speelbanen, zowel binnen (12) als buiten (20). Ik weet niet of daar eigenlijk veel vraag naar was. Iemand die het zou kunnen weten vertelde mij dat dit geenszins het geval was. Jullie weten nu stilaan wel dat in Middelkerke op geen euro gekeken wordt en de installatie mocht dus wel wat kosten. Het gebouw en de binneninrichting leverden uiteindelijk een factuur op van 520.211,43 euro. De aanleg van de terreinen buiten kostte 154.369,31 euro. Tenslotte moesten nog 41.967,12 euro afgedokt worden voor de erelonen, voor de veiligheidscoördinatie (VC) en voor de EPB- verslaggever die moet nazien of er voldaan wordt aan een aantal vereisten inzake thermische isolatie, energieprestatie en binnenklimaat. Het letterwoord EPB staat voor Energie Prestatie Binnenklimaat. Samen kostte dit dus 716.547,86 euro aan de gemeente. Voor diegene die zon bedrag nog steeds graag omzetten in Belgische francs, is dat 28 miljoen 661 duizend 914 francs. Geen peulschil, dus!!! Ik laat jullie mee oordelen of zoiets wel verantwoord is. Hieronder zien jullie een paar fotos van de nieuwe installatie.
Jullie zullen zich de tijd nog wel herinneren dat er in de Leopoldlaan een club gevestigd was, aangesloten bij de Petanque Federatie Vlaanderen met de frivole naam De Zeemeermin. Boze tongen beweren nu dat de nieuwe petanquesite er gekomen is omdat het gemeentebestuur, absoluut het exploot van het marktplein wilde herhalen. Ondanks alles, moest er nog zon ondergrondse parking met drie verdiepingen bijkomen en daarom moest de club daar verdwijnen. Er moest enkel nog een uitbater gevonden worden, een waardige bovendien, om dat nieuw juweeltje te koesteren en Middelkerke te promoten in binnen- en buitenland. Dat mocht niet de eerste de beste zijn want er werd geëist dat de uitbating diende te gebeuren door een lid van de petanquefederatie Vlaanderen. De uitbater moest geïnteresseerd zijn in petanque en mocht niet enkel manager zijn. Na 3 jaar zou er een evaluatie volgen.
Op de gemeenteraad van 14 juni 2012 werd aan de leden gevraagd een bestek goed te keuren, dat voorzag in een openbare inschrijvingsprocedure naast onder andere volgende voorwaarden: - duurtijd: 01/08/2012 tot en met 31/12/2015 - vergoeding a) concessievergoeding exploitatie cafetaria: de geboden jaarprijs, met een minimum van 3.600 b) gebruiksrechten op de petanqueterreinen (32): 0,50 per terrein per halve dag met een minimum van 2.400 per jaar c) overige kosten in functie van de dienstverlening
De gemeente wilde actief blijven tussenkomen in deze concessie die dus niet beschouwd werd als het louter ter beschikking stellen van ruimtes, maar eerder als het verlenen van diensten en prestaties. Dat had tot gevolg dat het verlenen van concessierechten een btw-plichtige activiteit is, waardoor er een recht op aftrek ontstaat van de btw op de investerings- en exploitatiekosten. Zoals dat hier wel meer gebeurt (zie ondergrondse parking Leopoldlaan) voelde niemand zich geroepen om zich in te schrijven op basis van bovengenoemd bestek. Een nieuw dus maar en daarom werd op 13.12.2012 nog maar eens aan de gemeenteraad gevraagd om dat goed te keuren. Aan de substantiële elementen van de overeenkomst, zoals prijs en duur, werd niet geraakt. Volgens de gemeente betroffen de wijzigingen enkel modaliteiten die ervoor zorgden dat het bestek nauwer aansloot bij de dagdagelijkse werking van een petanqueclub, Zo werden de verplichte openingsuren teruggebracht van 18u30 naar 17u30 en werd er een sluitingsdag toegestaan op maandag. Het recht van de gemeente om de constructie te gebruiken gedurende 10 dagen/jaar bleef ook ongewijzigd. De concessionaris maakt jaarlijks een lijst over van de competitiedagen en de gemeente dient uiterlijk 15 dagen na ontvangst van die lijst mee te delen op welke competitiedagen zij gebruik wenst te maken van de infrastructuur. Op niet-competitiedagen verwittigt de gemeente Middelkerke de concessionaris dat zij van dit recht gebruik zal maken, uiterlijk dertig dagen voordien. De verplichting om twee terreinen vrij te houden voor spel door recreanten wordt beperkt tot niet-competitiedagen. De eerste drie maal mogen recreanten gratis spelen. Vanaf de vierde maal dient een bijdrage van 5 euro betaald te worden. Mijn vraag: gaat de uitbater dan ook een verzekering aan voor die recreanten? Er wordt een opzeggingsmogelijkheid voorzien voor de concessionaris bij het einde van de proefperiode (1 jaar). Werden die wijzigingen aangebracht à la tête du client? Deze keer was er welgeteld 1 inschrijving. Het college van burgemeester en schepenen besliste dus op 21 januari 2013 de concessie toe te wijzen aan PTC De Zeemeermin die verhuist van de Leopoldlaan naar de nieuwe site. De concessie, eigenlijk voorzien vanaf 1 maart, vangt echter maar aan na de inrichting van de bar. Dat zou stante pede gebeuren zodat de uitbating op korte termijn kon aanvangen. De concessietermijn werd verlengd met de vertragingstijd. Voor alle zekerheid ben ik op 26 april 2013 nog eens polshoogte gaan nemen. Alhoewel alles afgesloten was en er geen beweging te bespeuren viel, lijkt de termijn wel degelijk reeds ingegaan. Jullie zien de inrichting van de bar hieronder.
Is dat nu een goed akkoord, dat de gemeente waar voor haar geld geeft? Dat de uitbater na 1 jaar de concessie kan/mag opzeggen, is natuurlijk niet zonder gevaar! Wat zal er volgend jaar gebeuren als de proefperiode geen succes blijkt te zijn? Zal er dan nog een nieuwe uitbater gevonden worden of zal de installatie enkele jaren onbezet blijven? Wat houdt de clausule in dat de gemeente 10 dagen per jaar de constructie mag gebruiken? Is dat misschien voor de VIPs van de hoofdsponsor tijdens de Noordzeecross? Twee terreinen vrijhouden voor recreanten, die drie maal gratis mogen spelen en daarna 5 euro moeten betalen lijkt mij ook maar een mager voordeel voor de gemeente. Recreanten vinden trouwens altijd wel een terrein: op het strand, op het gras, desnoods tussen de autos op een parking als hun normaal terrein onder water staat. Is de vergoeding voldoende? Als de uitbater zich houdt aan de minima voor uitbating van cafetaria en terreinen, dan betaalt hij/zij 6.000 euro per jaar. Tegenover een kostprijs van meer dan 700.000 euro betekent dat maar een magere oogst. Kosten voor dienstverlening is geen winst voor de gemeente want daar zullen prestaties tegenover staan.
Besluit Mogen/moeten we dat alweer een typisch Middelkerks product noemen? Verschrikkelijk veel geld uitgeven voor iets waar misschien onvoldoende vraag naar was. Geen uitbater vinden en dan veel water in de wijn doen om toch iemand ervoor te interesseren en tenslotte ruim verlies lijden op het geheel. Ons bestuur zal toch wel een kosten - baten analyse uitgevoerd hebben, zeker?
Ik hoop dat ik ongelijk heb want het is tenslotte allemaal met ons geld.
Erfgoeddag 2013 Middelkerke en Deelgemeenten | Stop de tijd!
Trouwe lezers van deze blog, en die worden steeds talrijker, weten al lang dat ik een groot voorstander ben van Erfgoeddag, omdat ik hou van het erfgoed van mijn dorp en bij uitbreiding, maar in mindere mate, van mijn gemeente. Ik vind ook dat Middelkerke steeds moet deelnemen aan die dag. Zelf wil ik er ook steeds op aanwezig zijn. Het was dan ook met grote voldoening dat ik vastgesteld heb dat er in 2013 weer een interessant programma op poten gezet werd. Dat werd tevens de dertiende editie en ze had plaats op zondag 21 april.
Wat is ook weer de bedoeling van Erfgoeddag? (overgenomen tekst) Erfgoeddag is de jaarlijkse hoogdag voor iedereen die met cultureel erfgoed begaan is. Elk jaar mobiliseert het evenement in Vlaanderen bijna een kwart miljoen bezoekers. Erfgoeddag is in essentie een sensibiliseringsactie over cultureel erfgoed en de zorg die dat erfgoed vereist. Werken rond erfgoed gaat over omgaan met heden en verleden, over engagement, zorg, aandacht, reflectie en communicatie. Op Erfgoeddag krijgt het publiek op vele plaatsen een exclusieve kijk achter de schermen. Bezoekers vernemen wat erfgoedinstellingen bewaren en, vooral, hoe en waarom ze dat doen. Met deze editie zoomt de cultureel-erfgoedsector met andere woorden in op het (voor het publiek) grotendeels onzichtbare, back office werk dat nodig is om ons cultureel erfgoed te behouden en te beheren. Daarnaast wil Erfgoeddag ook een lans breken met het aanbod voor gezinnen. Erfgoededucatie, en meer bepaald op een speelse manier leren wat cultureel erfgoed betekent, tot stand komt en voorstelt, loopt ook dit jaar weer als een rode draad doorheen het aanbod.
Erfgoeddag is een initiatief van FARO. Vlaams steunpunt voor cultureel erfgoedvzw, in samenwerking met de erfgoedgemeenschappen in Vlaanderen en Brussel.
Wat voorziet het programma voor 2013 voor Vlaanderen en Brussel? Meer dan 500 organisaties , musea, archieven, erfgoedbibliotheken, heemkundige kringen, kerkfabrieken, sociaal - culturele verenigingen, restauratoren, klokkenmakers en vele andere deelnemers presenteren die dag een veelkleurige waaier van meer dan 750 activiteiten.
Het thema voor 2013 (overgenomen tekst) Stop de Tijd! Vanwaar nu die roepnaam? Om te beginnen zijn erfgoedwerkers voortdurend in de weer om, heel letterlijk, de destructieve effecten van de tijd te vertragen. Een doordacht behoud- en beheerswerk is hierbij essentieel. Daarnaast is er vanzelfsprekend ook aandacht voor de ruimere invulling van het begrip tijd. Tijd kennen we allemaal, natuurlijk. Maar wàt is tijd? En hoe en waarom maten onze voorouders tijd? Bestond er in het verleden ook al vrije tijd? En wat doet de roze blik van de nostalgie met ons?
En wat deed Middelkerke? In Middelkerke vonden ze dat de dood de meest drastische manier is om de tijd te stoppen. Nog drastischer, vonden ze, als iemand vermoord of terechtgesteld wordt. In het licht daarvan werd een rondrit georganiseerd met een moordtrein langs plaatsen in de verschillende deelgemeenten waar 300 jaar geleden misdrijven werden gepleegd: moord en doodslag, overspel, pedofilie, zelfmoord en vergiftiging.
De illustratie hierboven is van de hand van Joris Debruyne en stelt de verbranding voor van de heks Barbele (De Cock) op de Burg in Brugge in 1634. (zie hierna Halte 5)
Michel Landuyt geeft zijn mening over het behandelde thema Volgens schepen van cultuur Landuyt toont het moordparcours vooral dat er niet veel veranderd is sinds de zeventiende en achttiende eeuw. Natuurlijk weet ik wel wat hij bedoelt. De misdaden van toen worden inderdaad vandaag nog steeds gepleegd: moord en doodslag, overspel, pedofilie, zelfmoord, vergiftiging. Er stonden in die tijd wel gruwelijke straffen op die feiten. Maar dat weerhield misdadigers er niet van om ze toch te plegen. Dat is natuurlijk wat al te ongenuanceerd. Er worden nu honderd keren meer misdrijven gepleegd, er wordt nu veel minder gestraft. In die tijd kregen misdadigers geen enkelband, sommige werden geradbraakt, levend of dood verbrand, gekookt of vreselijk verminkt!. Michel zal toch niet bedoeld hebben dat straffen niet helpen, zeker? Het vermelden waard is ook dat die straffen destijds uitgesproken werden door de schepenen, nu doen daarvoor opgeleide rechters dat. Pedofiele priesters/ bisschoppen waren er toen misschien ook wel, maar het werd niet openbaar gemaakt. Heksen zijn er bij mijn weten niet meer. De levensomstandigheden waren niet te vergelijken met de huidige: op het gebied van opvoeding, financieel, sociaal, en politiek. Wat zegt de schepen, er is niet veel veranderd?
Even de gids bij de rondrit voorstellen Eduard Vyvey brengt op onnavolgbare wijze de kleine kantjes van de condition humaine tot leven. Hij is een Leffingenaar en hij laat dat (terecht) graag blijken. Hij is een gewezen leerkracht, maar ook een genealoog met jarenlange ervaring en een begeesterd auteur. Eén van zijn werken is Criminaliteit in Camerlinckx Ambacht, uitgegeven op 16 juni 2011. Het boek is te koop in de Standaard boekhandel en kost 28 euro. De verhalen voor de moordtrip of erfgoeddag werden geput uit dat werk. We konden dus zeker geen betere gids treffen.
Camerlinckx-ambacht was het gebied dat bestond uit de parochies Stene, Snaaskerke, Leffinge, Middelkerke, Slijpe/Mannekensvere, Westende en Wilskerke. (dus NIET Lombardsijde) Hij schreef verder ook de geschiedenis van het kanaal Plassendale-Nieuwpoort onder de titel De Nieuwe Riviere (voorgesteld op 14.2.2010). Ook de geschiedenis van Wilskerke (Willeckinskerke 400 jaar geleden), gepubliceerd op 20 december 2012, is van zijn hand. Andere werken van Eduard Vyvey: De Legende van Fleris, Leffinge vroeger en nu, Camerlinckx Ambacht tot 1792/Middelkerke sinds 1977, Familiae Latfingae. Hij geeft ook regelmatig voordrachten over heemkunde. Een interessant, productief en verdienstelijk man, dus.
Aan boord van de moordtrein Blijkbaar spreekt zoiets tot de verbeelding van de bevolking, want toen ik mij veertien dagen op voorhand inschreef voor één van de geplande ritten om 10 uur of om 14 uur, schenen beide reeds volzet te zijn. Dat betekende 2 x 60 geïnteresseerden, wat dus al een groot succes mocht genoemd worden. Gelukkig voor mij werd toen nog een derde rit voorzien om 17 uur met nog eens 60 deelnemers. Voor de gratis rondrit in de criminele wereld in de 17e en 18e eeuw werd verzamelen geblazen aan het centrum De Branding. Daarna werd het geelgroene tschu-tschu treintje uit Germany, met twee wagonnetjes à 30 reizigers, vooral ouderen, getrokken door een locomotiefje natuurlijk, op de sporen gezet voor een rit van twee uur. Ik had mij wat warm aangekleed, met sjerp, omdat ik vreesde dat het niet te warm zou zijn op zon toeristentreintje. Verkeerd gedacht want de blakende zon op het volledig gesloten glazen treintje, deden de temperatuur zeer hoog oplopen.
Korte situering van de rondrit Er waren zeven haltes voorzien, maar niemand mocht/moest uitstappen. De plaatsen waar de misdaden gepleegd werden, zijn inderdaad vandaag niet bezienswaardig meer, want na al die tijd maar vooral door twee wereldoorlogen in de twintigste eeuw bestaan die hoeven of huizen niet meer.
Halte 1: WILSKERKE CENTRAAL: Jan De Cuelenaere baatte, samen met zijn vrouw Anna een hoeve uit. Zij hadden 5 kinderen waaronder drie meisjes, waarmee Jan incest pleegde. Na foltering bekende hij zijn misdaad.
Halte 2: LEFFINGE-NOORD, Torhoutsesteenweg: Landbouwer Joannes Denys had een verhouding met een andere vrouw Joanna. Na enkele mislukte andere moordpogingen, vergiftigde hij zijn nochtans veel jongere echtgenote Maria. Joannes en zijn aanhoudster werden betrapt en geradbraakt.
Halte 3 : LEFFINGE- CENTRAAL, Kerkplein: Cornelis van Bourgognie was schoolmeester, koster en hij was bijzonder vaardig in het namaken en vervalsen van handschriften en handtekeningen. Hij maakte daarvan gebruik om bedrog en fraude met documenten te plegen. Hij werd in 1722 in Gent ter dood veroordeeld en op gruwelijke wijze geëxecuteerd. (wurging en onthoofding)
Er was een pauze voorzien in het centrum De Zwerver in Leffinge maar ook daar werd gewoon doorgereden.
Halte 4: SLIJPE-CENTRAAL, Gistelstraat: De 25- jarige Cornelis Boydens wist dat zijn heel wat oudere buurvrouw Maria Hendrickx over aardig wat centen beschikte. Hij raadde haar zelfs aan hoe ze te bewaren. Maria had hem echter door en maakte hem uit voor dief. Dat werd haar dood want Cornelius vermoordde haar. Hij werd daarvoor bedacht met stokslagen en zijn armen en benen werden verbrijzeld.
Halte 5: SLIJPE-BRUG: de zaak Barbele hekserij. Ze werd veroordeeld wegens verboden geneeskundige handelingen (aderlatingen), wegens misbruik van Gods naam, enz
Halte 6: LOMBARDSIJDE-TUINWIJK, Schuddebeurzeweg, de zaak Pieter Roeland, die zijn vrouw verdronk in een gracht omdat ze hem niet wou vertellen waar ze geweest was. Zijn rechterhand, waarmee hij zijn vrouw op het hoofd geslagen had, werd afgehakt en hij werd tentoongesteld op een rad.
de zaak Wilson diefstal met inbraak de zaak Joachim Heindryx zelfdoding
En het treintje reed maar door: de gids onderhield de reizigers met een interessante uitleg (met misschien iets te veel informatie). Hij beperkte zich niet tot de gevallen hierboven maar kruidde zijn uitleg met nog meer misdaden (Van Nieuwenhuyze, Van Wezemael, Pieter Boydens).
Besluit Ik heb genoten van de uitleg van de gids en ik wil hem daarvoor nogmaals feliciteren, in de eerste plaats natuurlijk voor zijn opzoekingswerk.
Misschien hebben we wat te veel gereden naar plaatsen die ons niet konden herinneren aan de tijd van toen. Als de schepen voor cultuur wil onderzoeken in hoeverre ze van de rondrit een permanente attractie kunnen maken door ze bijvoorbeeld in een nieuwe wandel- of fietsroute te gieten dan zal daar nog heel wat moeten aan gesleuteld worden.
Deelgemeente Middelkerke gaat in zijn eentje voor de zoveelste keer een verwoede strijd aan tegen hondenpoep
Op 11 april 2013 las ik in Het Nieuwsblad het artikel Gemeente bindt strijd aan tegen hondenpoep. Daarin staan enkele merkwaardige passages.
Ten eerste: Bestuur wil hondenpoep PRIORITAIR aanpakken Dit is het derde blogartikel dat ik wijd aan deze verbeten strijd die het huidig gemeentebestuur nu al meer dan 12 jaar voert tegen honden en hun eigenaars. Terecht, overigens! Het verschijnsel van hondenpoep is immers, naast de globalisering, de economische en financiële wereldcrisis, de honger in de wereld, de vergrijzing, de migratie en de voortschrijding van de islam, de opwarming van de aarde en de criminaliteit één van de belangrijkste problemen van onze hedendaagse maatschappij. Hoe ik daarbij kom? Hoe verklaar je anders de massa middelen die onze gemeente daarvoor inzet? Dat is ook nodig want deze strijd is één van de belangrijkste die in de 21ste eeuw door ons bestuur uitgevochten werd. Schijnbaar zonder succes, maar jullie weten toch ook dat De aanhouder wint. Of niet? Wie de strijd gemeentebestuur hondenpoep in de voorbije jaren op de voet wenst te volgen, kan mijn artikels De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens (11.4.2010) en Hondendrollen en paardenvijgen (26.9.2007) raadplegen in de map Milieu.
Ten tweede: De preventiedienst plaatste een paar honderd vlaggetjes met de boodschap Honden welkom, hondenpoep niet. Wij willen immers in de eerste plaats sensibiliseren! Sensibiliseren is een modern woord. Het betekent volgens mij preventieve actie voeren met het woord in plaats van achteraf met de daad. Meestal heeft het weinig positieve resultaten. Jullie kennen alvast de gemeentelijke folder Bezorg jezelf geen overlast!, met een zeer interessant luik nette baasjes van honden? Jullie lezen toch de gemeentelijke webstek waar de afmetingen en bestemming na gebruik van het hondenpoepzakje vermeld worden? Bij een zoektocht naar een mensentoilet zijn jullie zeker al voorbij gegaan aan één van de dagelijks gereinigde en ontsmette gemeentelijke hondentoiletten? Wat jullie misschien niet kennen is de hoeveelheid en verscheidenheid aan personeel die in het strijdperk geworpen wordt: veiligheidsagenten, stadswachten, jobstudenten, milieuambtenaar, preventiemedewerkers, de GAS ambtenaren en officieren van de lokale en federale en gerechtelijke politie, anonieme controleurs en tenslotte een milieucel om eventuele overtreders te vervolgen. Dat leger is bovendien goed bewapend en uitgerust tot en met een brommer voor het reinigen van de hondentoiletten. Ook in de preventieve acties speelt onze gemeente een hoofdrol. Hebben jullie nog nooit de affiche gezien die furore maakte in Nederland niettegenstaande (of juist door) zijn dubbelzinnige tekst Hondenpoep het moet, het kan!? Deze keer gebeurt het met vlag en wimpel. De baasjes zullen nu wel weten dat zij met hun honden welkom zijn maar hun poep niet.
Ten derde: Vooral het Mouchotteplein, het Normandpark, de wandelpaden in de duinen en de Kerkhofdreef worden vaak bevuild. De Westendenaars zijn natuurlijk niet tevreden dat het probleem zich voordoet, maar als het moet dat het dan gelukkig enkel in de deelgemeente Middelkerke gebeurt, want alle vernoemde plaatsen (tenzij de duinen) bevinden zich in Middelkerke. Zijn ze daar misschien niet zo gedisciplineerd als in de andere deelgemeenten?
Ten vierde: Hondenbaasjes die zich aan de richtlijnen houden, krijgen bovendien een kleine attentie in de vorm van een hondenpoeptasje. Wie braaf is krijgt lekkers Alle middelen zijn goed om het doel te bereiken, kan je wel zeggen, maar ik ben een tegenstander van beloningen omdat je gewoon doet wat je moet doen. Een hondenpoeptasje staat natuurlijk chique. In Nieuwpoort-bad heb ik onlangs een automaat gezien waar je weliswaar slechts één zakje per keer gratis kunt uithalen.
Ten vijfde: Als we overtredingen vaststellen, zal de gemeenschapswachter een verslag voor de GAS-ambtenaar opstellen. Dat kan een boete opleveren van 60 tot 250 euro'. Wie stout is de roe Die kan is er volgens mij te veel aan. Een proces-verbaal, in de portemonnee zitten van onwillige baasjes is veel efficiënter. Het feit dat er zoveel pretbedervers zijn, heeft natuurlijk te maken met het feit dat zij wel weten dat de kans op een boete minimaal is.
Mag ik eindigen met mijn dada? Telkens de gemeente uitpakt met een nieuwe campagne tegen hondenpoep, vraag ik mij af wat er gedaan wordt tegen paardenvijgen. Ik kan maar niet begrijpen waarom daartegen nooit een actie gevoerd wordt. Een paardenvijg stoort mij meer dan een hondendrol! En is dertig keren groter! Ziet het bestuur misschien geen graten in een hoop donkerbruine smurrie in het midden van een rijbaan? Jullie wisten toch reeds dat er ook nylon paardenpoepzakken bestaan? Goed voor drie beurten! Ze worden onder de paardenstaart (van een paard) gehangen en vastgehaakt aan het zadel. Paardenpoeptassen zijn nog niet op de markt.
Besluit Niettegenstaande ik er hierboven wat de draak mee gestoken heb, apprecieer ik ten volle de goedbedoelde inspanningen van ons bestuur. Ze kennen het probleem en willen er absoluut iets aan doen. Ik besef ook dat dit geen eenvoudige strijd is. Ze moeten echter inzien dat het niet bij sensibiliseren en preventieve acties mag blijven. Overtredingen vaststellen is niet goed genoeg. Dure campagnes en een legertje personeel worden dan op de duur misschien overbodig.
Er zijn zo van die gelegenheden in een mensenleven die men niet mag/kan laten voorbijgaan. Als 1 april op een maandag valt, de dag waarop ik gewoonlijk een nieuw artikel op mijn blog plaats, dan is dat een ideale gelegenheid om eens te proberen de lezers van deze blog op het verkeerde been te zetten. Ik deed dat exact 5 jaar geleden ook al eens toen ik jullie probeerde wijs te maken dat er in Westende-dorp op de terreinen van Zon en Zee een moskee zou gebouwd worden. In elke aprilgrap zit een bron van waarheid, wordt er gezegd. Zoals jullie allemaal zeer goed weten, houdt het gemeentebestuur van Middelkerke van grote en dure projecten. Natuurlijk heb ik alles nog wat breder, hoger en duurder uitgesmeerd dan we van hen gewoon zijn, om het project onwaarschijnlijker te doen lijken. Anderzijds hoopte ik toch dat wat twijfel zou rijzen. Jullie oordelen zelf wel of ik daarin geslaagd ben.
Ik hoop in elk geval dat jullie er wat plezier aan beleefd hebben en dat ik het bestuur niet op slechte gedachten gebracht heb!
Middelkerke: Kregen jullie ooit al te maken met een parkeerretributie van de gemeente?
Wat is een retributie? Wanneer wordt ze geheven? Een retributie is geen proces-verbaal, het is een verschuldigde belasting die geheven wordt door een stad of gemeente, bijvoorbeeld om te parkeren. Dat gebeurt op die plaatsen waar betalend parkeren verplicht is of op die plaatsen waar parkeerders gebonden zijn aan het beperkt parkeren en hun blauwe parkeerschijf dienen te leggen. Is uw parkeertijd verstreken op het moment van de parkeercontrole? Ligt uw parkeerticket niet duidelijk zichtbaar? Dan betaal je!
Betaalt de inwoner van Middelkerke daarmee de defecte parkeerautomaten? Je zou het haast denken! Lezen jullie maar eens het onwaarschijnlijk verhaal dat ikzelf beleefd heb. Met de bedoeling op 12 september 2012 om 10 uur te parkeren in de Kerkstraat in Middelkerke, begaf ik mij naar de parkeermeter tegenover de praktijk van Dokter Van Dorpe. De meter gaf echter aan: Buiten gebruik parkeerschijf gebruiken. Dat deed ik dan ook. Groot was echter mijn verwondering, bij het buitenkomen bij de dokter, toen ik aan mijn voorruit een halve-dag biljet vond, met een te betalen som van 15 euro. Nu kon/kan ik zweren op het hoofd van allen die mij dierbaar zijn, dat mijn verhaal de zuivere waarheid is en niets dan de waarheid. Ik voelde me dus onheus behandeld en ik schreef een brief aan het college van burgemeester en schepenen om te vragen of ze dat misverstand misschien wilden ophelderen aangezien ik van mening was dat ik geen overtreding begaan had tegen de parkeerregels. In mijn naïviteit (domheid eigenlijk) beschouwde ik dat niet als een bezwaarschrift omdat ik dacht dat het een vergissing betrof die stante pede door onze wijze bestuurders zou rechtgezet worden. Ik hoorde daar inderdaad niets meer van tot op 20 maart 2013, dus meer dan zes maanden later. Op die dag kreeg ik een officiële brief, ondertekend door de burgemeester en de secretaris, dat mijn geval op 18 februari 2013, dus meer dan vijf maanden na de feiten, door het schepencollege behandeld werd. Waarom de brief gedagtekend was op 5 maart, dat kan ik enkel maar vermoeden. Het college was van oordeel dat mijn klacht ontvankelijk doch ongegrond was en dat ik de parkeerretributie wel degelijk moest betalen en nog wel binnen een termijn van 10 dagen, gezien de hoogdringendheid van het geval. (dat laatste is mijn toevoegsel!) Ik was geschokt door deze grove onrechtvaardigheid. Mag men nu zelfs geen vertrouwen meer hebben in de gemeentelijke arm van de wet?
Is daar nu echt niets tegen te beginnen? Mijn eerste gedachte was uiteraard dat zoiets niet kan en dat er een procedure moet bestaan om daar tegen te reageren. Enkele opzoekingen op internet gaven volgend resultaat. Het is inderdaad mogelijk een bezwaarschrift in te dienen indien je het niet eens bent met die retributie of als je ze niet wenst te betalen. Op http://verkeersboetes.blogspot.be/2010/01/voorbeeldbrief-bezwaar-parkeerboete.html vinden jullie een voorbeeldbrief die als model kan dienen voor zon bezwaarschrift. Het is natuurlijk niet zon hoog bedrag waar het hier over gaat en veel mensen zien er tegenop om zon brief te schrijven. Wie dat toch wenst te doen, kan daar best niet te lang mee wachten. Dat moet namelijk gebeuren binnen zes weken na ontvangst van uw beschikking. Indien het bezwaar is afgewezen dan kan men ervoor kiezen in beroep te gaan bij de belastingrechter.
Beschik jij over een bewijs dat je recht in je schoenen staat? Het spreekt vanzelf dat je niet zomaar kunt protesteren met enige kans op een positief resultaat als je geen geldige reden hebt of als je niet over het bewijs van het tegendeel beschikt. Er worden natuurlijk heel wat flauwe redenen aangehaald om niet te moeten betalen. Vanuit het standpunt van diegene die je klacht zal behandelen, zijn er heel wat van die redenen bij het haar gegrepen zijn en die niet de minste schijn van betrouwbaarheid vertonen. Ziehier enkele voorbeelden van domme argumenten:
Ik ben die dag daar niet geweest
Mijn afspraak liep uit
Ik was maar een paar minuten te laat
Ik had geen kleingeld bij
Ik ben onbekend op de locatie of Ik wist niet dat er betaald moest worden voor het parkeren of Ik wist niet dat er schijfparkeren van kracht was.
Ik kon geen parkeerautomaat vinden
Mijn parkeerkaartje was op de grond gevallen
De overtreding werd vastgesteld terwijl ik op weg was naar de parkeermeter
Ik ben het niet eens met de hoogte van het bedrag van de retributie
Ik heb geen retributiebon gevonden achter de ruitenwisser, maar kreeg onmiddellijk een aanmaning met overschrijvingsformulier.
Goede of mogelijk aanvaardbare argumenten voor je bezwaarschrift, alhoewel
Bij alle argumenten geldt dat je moet proberen bewijsstukken te leveren die je bezwaarschrift kracht bij zetten.
Noodsituatie zoals ziekenhuis- of huisartsbezoek
Overlijden van een naaste
Ik was personen of goederen aan het laden en lossen Stuur uw leveringsbon met vermelding van uur en plaats op.
Ik had mijn auto uitgeleend.
Ik parkeerde mijn wagen om eerste hulp te bieden bij een ongeval.
De parkeermeter was defect en gaf aan dat de parkeerschijf moest geplaatst worden Leg eventueel een geschreven bericht op uw dashbord met de vermelding dat de parkeermeter defect was met vaststelling van uur en minuten. Vraag eventueel een getuige een verklaring te willen ondertekenen dat de parkeermeter wel degelijk defect was en dat de parkeerschijf achter de ruit lag. Neem fotos van het bericht op de parkeermeter en van de schijf achter de voorruit.
Waarom ik die 15 euro dan toch betaald heb?
Ik zei het hierboven al dat ik een gewone brief geschreven heb naar het schepencollege en geen bezwaarschrift ingediend had. Of ik anders dat formele bezwaarschrift zou ingediend hebben? Hoe kon ik in mijn situatie bewijzen dat ik mij niet bezondigd had tegen de parkeerregels? Ik had geen foto genomen van de defecte parkeermeter. Ik weet het, met wat goede wil had de gemeente kunnen nagaan of de bewuste parkeermeter wel degelijk defect was op de bewuste datum. Maar ja, als kritische blogschrijver kan ik natuurlijk geen goede wil verwachten van de gemeente. Ik had geen foto van mijn parkeerschijf achter mijn ruit. Ik maak nochtans op uit brieven op internet dat zeer vaak (90%) door de controleurs een foto genomen wordt waaruit blijkt dat de parkeerschijf er niet lag. Eigenlijk moeten zij ook hun gelijk bewijzen! Is dat hier niet gebeurd of werd dat bewijsstuk moedwillig niet gebruikt?
Ik raad jullie dus aan en ik verzeker jullie dat ik vanaf heden van plan ben om altijd en overal mijn fototoestel bij te hebben.
Middelkerke wil het hoogste gebouw van België op zijn grondgebied
De idee is niet erg origineel, want meerdere burgemeesters van een kustgemeente (Knokke-Heist, Koksijde, Middelkerke en Zeebrugge/Brugge) pleiten al langer voor het bouwen in de hoogte omdat het gebrek aan bouwgrond aan de kust steeds meer de kop opsteekt.
En aangezien hun vrienden, de handelaars in immobiliën, toch ook moeten leven ... Ons dynamisch gemeentebestuur heeft nu beslist om niet langer te talmen en de koe bij de horens te vatten. Het wil al de andere de loef afsteken en er als eerste mee van wal steken. Toen hij nog burgemeester was, zei Michel Landuyt ooit: 'Persoonlijk meen ik dat we nu te veel gebonden zijn aan regels op stedenbouwkundig vlak Dat belemmert de ontwikkeling. Ik vind het met andere woorden een haalbaar idee om zo hoog te bouwen. De vakgroep Stedenbouw en Architectuur aan de universiteit van Gent bevestigt dat we dergelijke projecten niet mogen uitsluiten. Het project mag wel geen schade berokkenen aan anderen.' Zo is onze Michel, hé! Al die regels, daar houdt hij niet van als het hem niet goed uitkomt. Iedereen weet ook dat hij nooit zijn kiezers van Middelkerke schade wil berokkenen. Als je naar het hoogste punt van zo'n woontoren kijkt, dan mag je toch geen stijve nek krijgen, nietwaar? Natuurlijk zou het ongehoord zijn als iemand je vanuit de hoogte begluurt terwijl je in monokini op het dak van je huis of woonblok of op je terras ligt te zonnen, Zo'n gebouw mag toch de zon en het licht van de Middelkerkenaar niet wegnemen! (en zeker het eventueel licht van onze politici niet!) En het mag toch niet te hard waaien rond dat gebouw want ze maken al wind genoeg in Middelkerke! Gelukkig zorgt er altijd iemand voor ons welzijn! Bedankt, Michel! Ik vernam uit welingelichte bron dat de Middelkerkse handelaars in onroerend goed Janna en Michel door dik en dun zouden steunen in hun letterlijke en figuurlijke hoogheidwaanzin..
Aan welke hoogte wordt er gedacht? Voor het ogenblik is de Zuidertoren in Brussel met 38 verdiepingen en een top op 150 meter nog steeds het hoogste gebouw in België. In Middelkerke wordt gedacht aan 246 meter hoogte.
In Europa kan Moscou er zich op beroemen het hoogste gebouw op zijn grondgebied te hebben. Dat is de woon- en kantoortoren 'Mercury City' met een top van 338 meter. Die zal niet lang de hoogste blijven want vlak ernaast wordt de 'Federation Tower' gebouwd, die 506 meter hoog moet worden en volgend jaar klaar moet zijn. In West-Europa voert Londen de toon aan met de 310 meter hoge 'Shard'. In Noord-Amerika, Azië en het Midden-Oosten staan bijna zestig gebouwen die hoger zijn dan Mercury City. Het allerhoogste, 828 meter, is het 'Burj Khalifa' in Dubai.
Hoewel dat hoogst ongewoon is voor Middelkerke, zijn ze hier toch nog enigszins bescheiden gebleven, nietwaar?
Locatie Als locatie had het gemeentebestuur gedacht aan de huidige plaats van het casino, dat zou afgebroken worden. Op het gelijkvloers zou dan, ter compensatie, een supermodern casino ingericht worden.
Uitzonderlijk zijn de lijst Dedecker en de meerderheid het daarover eens. Of de LDD -ers voor hoogbouw zijn, dat weet ik niet, maar één van hun programmapunten bij de gemeenteraadsverkiezingen op 14 oktober 2012, was de renovatie van het casino. De meerderheid heeft wel alweer geen rekening gehouden met hun voorstel om een architectuurwedstrijd uit te schrijven. Als de bestaande plannen uitgevoerd worden, dan zou de casinosite er zo uitzien:
<align="center">
En verder, binnenin? De wolkenkrabber zou 56 bovengrondse en 4 ondergrondse verdiepingen tellen. De totale oppervlakte zou 159.000 vierkante meter bedragen. Op de ondergrondse verdiepingen zouden parkeergarages ingericht worden met 442 parkeerplaatsen, waaronder ook 80 garageboxen. Zonder dat dit dubbelzinnig moet opgevat worden, mag gezegd worden dat deze laatste beter in de Middelkerkse markt liggen.
Tot en met de 3de verdieping zouden voorzien zijn voor kantoren en bedrijfsruimten. De verdiepingen 4 tot 26 worden omgetoverd tot een hotel met 200 luxueuze kamers. Twee zwembaden zouden voor de hotelgasten voorbehouden blijven. Volgens burgemeester Janna Rommel- Opstaele zou er in Middelkerke immers veel vraag zijn naar grote hotels met veel kamers. De etages 27 tot 54 zullen exclusieve appartementen bevatten die 3 miljoen euro per stuk zullen kosten. Op de 35ste verdieping zou een exclusief zwembad voorzien worden. De verdiepingen 55 tot 56 zouden observatiegalerijen zijn. Op het dak wordt een cirkelvormige helihaven aangelegd om tegemoet te komen aan de vraag van rijke eigenaars en hotelgasten, die aldus niet meer veroordeeld zouden worden om urenlang aan te schuiven in files op de autostrade. Het is een feit dat er meer en meer helikopters worden aangekocht. Voor een Robinson R22 betaal je vandaag ongeveer 200.000 euro. Geen koopje, maar voor de gegoede burgerij is dat de prijs van een dure sportwagen. Bij helder weer zou het verzicht 51 kilometer bedragen. Het gebouw zal uitgerust worden met meerdere supersnelle dubbeldekkerliften. Met 8 meter per seconde zoeven deze naar boven. Dat is ook wel nodig want zelfs dan duurt het meer dan een halve minuut voordat je de bovenste verdieping bereikt Hiermee hoopt Middelkerke eens Koksijde maar vooral Knokke-Heist naar de kroon te kunnen steken. Eindelijk!!
Het gebouw zou kaderen in een vernieuwing van de omgeving Het gemeentebestuur ziet ook al langere tijd uit naar de uitbouw van de dijk rond het casino.
<align="center">
In een foldertje beloofde Michel Landuyt dat wie op 14 oktober 2012 voor hem zou kiezen, zich aan zon uitbouw mocht verwachten. Hij is nu wel geen burgemeester meer, maar toch ...
Kostprijs
De prijs van het nieuwe gebouw ligt nog niet vast maar de project- en beheerskosten door het Brugs studiebureau 'Ellebol' zullen alvast hoog oplopen. Prijsstijgingen, die altijd bij zo'n bouw optreden, door misrekeningen en duurder wordende bouwmaterialen kunnen inderdaad die prijs enorm doen stijgen. De gemeente zou ook moeten bijdragen in die overigens gedeelde kosten omdat het gebouw alweer een parkeerprobleem oplost en voorziet in een groot nieuw hotel waardoor Middelkerke zal kunnen rekenen op heel wat meer toeristen die deze bezienswaardigheid niet zullen willen missen. De Vlaamse gemeenschap (10%) en de provincie (15%) zouden echter het project ruim subsidiëren zodat de last van de gemeente fel zou teruggeschroefd worden. De privésector zal natuurlijk aangesproken worden zowel voor de uitbating van het hotel, voor de verkoop en verhuur van parkeerplaatsen als voor de verkoop van de appartementen. Naar verluidt zou met veel belangstelling uitgekeken worden naar de verwezenlijking van dit grandioos project.
De tegenargumenten worden weggewuifd Naar goede gewoonte heeft het gemeentebestuur geen oren naar mogelijke bezwaren. Dat het moeilijk zou/kan worden voor de brandweer mocht ooit brand uitbreken in het gebouw, dat wuift het bestuur weg met de belofte dat de brandweer een reuzenkraan zou mogen aanschaffen. Als die dan al nodig is, want de ontwerpers zijn van mening dat het gebouw zo goed als onbrandbaar zal zijn. De kans op een 'Towering Inferno' zou dus vrijwel onbestaande zijn? Waar hebben we dat nog ergens gehoord? Was dat niet de 'Titanic' die niet kon zinken? Dat Stedenbouw zich mogelijk zou kunnen verzetten tegen het hoog aantal verdiepingen, wordt ontzenuwd door de mededeling dat de dienst werd gecontacteerd en geen bezwaar heeft omdat de bouw de werkgelegenheid in de gemeente en de bloei van het toerisme zou bevorderen. Dat dergelijke hoogbouw licht, zon en privacy zou wegnemen en het centrum van Middelkerke zou overschaduwen, dat erkent de burgemeester wel gedeeltelijk maar ze vindt anderzijds dat 'voor wat hoort wat'. Ze vindt dat de inwoners eerder dankbaar moeten zijn voor dit 'hemels' geschenk. De geluidsoverlast voor de omwonenden door helikopters zou tot een minimum herleid worden omdat de moderne tuigen steeds minder luidruchtig worden.
Besluit De waanzin blijft maar duren. Is er voor die mensen dan geen crisis? Natuurlijk zal dit voorbeeld navolging vinden in andere badplaatsen. Natuurlijk zullen ze elkaar weer willen overtreffen. Waar eindigt dat? Is de 'sky' dan echt 'the limit'.
Ik wil het toch allemaal eerst zien en dan pas geloven!
Duinen van Westende: Natuurgebied of Oefenterrein voor Mountainbikers?
Nogmaals de loftrompet Ik heb al vaak de loftrompet geblazen voor het herstel van de natuur en voor het restaureren van de stelling van een artilleriebatterij op de site van de oude camping Cosmos. De voorgeschiedenis kunnen jullie lezen in de map Duinen onder Inrichtingsplan voor de duinen in Westende en Lombardsijde (23.09.2007) en in de map Natuur onder Cristal Place: terug naar de natuur (08.11.2009). Om even kort het geheugen op te frissen: de Vlaamse overheid kocht de site in 2004 en besteedde kort daarna ruim één miljoen euro aan het opruimen van het gebied. Het zand werd gezeefd om zoveel mogelijk puin te verwijderen en de duinen in hun oorspronkelijke en natuurlijke toestand te herstellen. Ook uit de beschermde bunkers op het terrein werd een pak rommel gehaald, zelfs asbest. Ze werden nu afgesloten met deuren. De hoofdopdracht was om de natuurlijke zeewering te herstellen. Daarvoor werd een duinpanne uitgegraven. Het zand daarvan is gebruikt voor de aanleg van nieuwe duinen. Naast zeewering is ook geïnvesteerd in natuurontwikkeling. In de duinpanne zijn poelen voor vogels en planten aangelegd. Dat zorgt voor een grote diversiteit van flora en fauna. Ook de wandelaar komt aan zijn trekken. Doorheen het gebied zijn tal van wandelpaden aangelegd. Wie het nog niet deed, moet dat gebied absoluut eens bezoeken!
Maar, wat gebeurt er nu met de voetgangerspaadjes? Ik schreef in mijn vorig artikel over dat onderwerp dat ik de paadjes wat te smal vond en dat ik vreesde dat ze al te snel zouden verzanden. Welnu, dat is ondertussen gebeurd! Dat is te zien op onderstaande foto, genomen vanaf de Strandlaan. Om even lichtjes te overdrijven: gelukkig staat er een bord dat aangeeft dat de doorgang enkel voor wandelaars is, anders wist niemand van het bestaan van een wandelpad af. Kan het pad misschien af en toe zandvrij gemaakt worden?
De mountainbikers rukken op Een bezorgde natuurliefhebber meldt mij dat onze duinen in het algemeen en het nieuw wandelpad aan Sint-Laurentius in het bijzonder steeds vaker gebruikt worden (platgereden is de juiste term) als oefenomloop van honderden mountainbikers, dus ook daar waar de toegang verboden is. Deze waardevolle biotoop verdient volgens hem en ook volgens mij, wat meer respect. Daarom wendde hij zich tot het Agentschap voor Natuur en Bos, West-Vlaanderen, Regio Kust, om het probleem aan te kaarten. Boswachter Hans Vansteenbrugge, zijn gesprekspartner, beweert zich er terdege van bewust te zijn dat er een mountainbikeprobleem bestaat in de duinen. Hij aanvaardt dat deze nieuwe recreanten al een tiental jaren een opkomende groep vormen in ons landschap en dat zij voor een stuk een stek moeten zoeken en zullen krijgen in het buitengebied. Dat schijnt inderdaad de tendens te zijn. Ik heb de coureurs ook al bezig gezien in de duinen juist buiten Middelkerke naar Raversijde toe. Straks krijgen we er misschien in onze wielergekke gemeente nog een superprestigewedstrijd bij, voor mountainbikers dan. Het Agentschap voor Natuur en Bos heeft zelfs al, in samenwerking met het Agentschap Maritieme Dienstverlening en Kust (MDK) en de gemeente, een doortocht gerealiseerd door de duinbossen van De Haan. Het zou de bedoeling zijn dat er een gesloten lus gerealiseerd wordt door de polders door de gemeente.Ook de provincie en Westtoer leggen al hier en daar een parcours aan. Bij organisaties van toertochten wordt om bepaalde verbindingen te realiseren soms een éénmalige doortocht toegestaan door bepaalde van onze duingebieden. Mijnheer Vansteenbrugge is wel van mening dat de mountainbikers zich aan de opgelegde regels moeten houden en hij beweert dat zijn diensten regelmatig controles uitvoeren in hun domeinen. Er werd hem gevraagd wat die regels dan wel mogen inhouden. Het antwoord kwam razendsnel: voor wat betreft het domeinbos van De Haan komen de regels hoofdzakelijk hierop neer: wandelaars op de paden voor wandelaars, honden overal aan de leiband, ruiters op de ruiterpaden en mountainbikers op het nieuwe mountainbikepad. Al deze paden zijn met toegankelijkheidsborden aan elke ingang van het bos en bij kruisingen van paden aangeduid. Ze hebben ondertussen ondervonden dat ze daar in de toekomst wat voorzichtiger zullen moeten mee omspringen en dat ze blijvend controles moeten uitvoeren en waar nodig processen opmaken.
De meeste duinen (zoals Crystal Palace en Cosmos) zijn echter eigendom en worden beheerd door het Agentschap Maritieme Dienstverlening en Kust (MDK), afdeling Kust van de Vlaamse Overheid, de instantie die instaat voor onze kustverdediging. Specifiek voor de Middelkerkse duinen is de verantwoordelijke een zekere Koen Matthys. Ook hij werd gecontacteerd omdat we graag zijn reactie zouden horen op het feit dat de mountainbikers de duinen platrijden in ons gloednieuw natuurgebied.
De heer Matthys scheen niet zo direct van plan te zijn om te antwoorden en hield er lang de spanning in. Ze schijnen het daar echt moeilijk te hebben met de hen gestelde vraag. Maar de opdracht om de zaak verder te behandelen werd alvast gegeven. De afdeling zal niet nalaten de briefschrijver op de hoogte te houden van het verder verloop van het dossier. Wat zou hij daar eigenlijk wel kunnen op antwoorden? Toch niet dat men in het bewust natuurgebied een parcours voor mountainbikers zal aanleggen naast het wandelpad? Dat men dat eventueel doet in de duinen naast de camping Albatros waar Freddy Maertens en Michel Pollentier heel wat oefenstonden vol maakten, tot daar toe, met die verstande dat het pad niet mag verlaten worden. Dat zou zelfs beter zijn dan de duinen kriskras te doorkruisen, zoals nu het geval is.
Waarop wacht de Vlaamse gemeenschap? Ze gaan toch hun prachtprestatie in de duinen van de ex-Cosmos en ex-Crystal Palace niet bezoedelen, zeker?
Aanpassing op 25 maart 2013 Amper een halve dag na het publiceren van bovenstaand artikel, kwam dan toch al een antwoord van de 'Maritieme Dienstverlening en Kust'. Spijtig genoeg wordt daarin de gestelde vraag niet beantwoord. Ze geven namelijk de regels waaraan organisatoren van tochten en georganiseerde mountainbikers zich moeten houden. Ze geven als regel dat er niet mag gefietst worden in het duinengebied, maar dat mountainbikers moeten rijden op de verharde wandelpaden. Dat slaat, hoop ik althans, niet op het duingebied ex-Cosmos, want daar staat een bord 'Enkel voor wandelaars!' Aanpassing op 27 maart 2013 Geloof het of niet, maar vandaag werd het pad met ingang aan de Strandlaan, zandvrij gemaakt. Bedankt aan de verantwoordelijke!
Doet Jean-Marie Dedecker met zijn ploeg een nieuwe wind waaien door de gemeentepolitiek in Middelkerke?
Natuurlijk zal geen enkele lezer verrast zijn over mijn titel van deze week en dus ook niet over mijn hiernavolgend artikel. Even herinneren: de meerderheid wordt in Middelkerke gevormd door 9 leden van de Open VLD (2 minder dan in de vorige legislatuur) en 5 leden van de CD&V. (3 minder). Die meerderheid kennen we nog van de periode 2001-2006. Oude wijn in nieuwe zakken, dus? De Open VLD heeft nog steeds de meerderheid in het college (Opstaele, Landuyt, Devey, Vandekerckhove) tegenover 3 van de CD&V (Dewulf, Gilliaert en Claeys-Goemaere) daar waar het Progressief Kartel de vorige keer 2 schepenen leverde. Iedereen weet ondertussen ook dat Janna Rommel-Opstaele burgemeester is maar dat Michel Landuyt nog steeds de gemeenteraad voorzit. Zij zwaaien dus nog steeds de plak en het ziet er niet naar uit dat er iets zal veranderen aan het beleid.
De oppositie heeft een andere gedaante aangenomen Eigenlijk wilde ik het hier voornamelijk hebben over de oppositie. Ik heb na de verkiezingen de hoop uitgedrukt dat de oppositie eindelijk weer wat zou betekenen en het lijkt er inderdaad op dat mijn gebeden zullen verhoord worden. Als het maar blijft duren! In de oppositie zitten nu drie partijen: de lijst Dedecker met 7 vertegenwoordigers, het progressief kartel met twee en de N-VA ook met twee. Ik kan mij niet voorstellen dat LDD en het kartel zich in alle punten zullen vinden maar als het gaat over misbruiken, vooral machtsmisbruik en onnodige uitgaven, dan zullen zij toch wel de handen in elkaar slaan. En de N-VA? Dat is een apart geval. Je zou bijna kunnen zeggen dat zij vanaf de start van deze legislatuur de meerderheid geen stro in de weg zullen leggen, erger nog, dat zij aan de zijde van de meerderheid zullen staan. Misschien stemmen zij ook nog wel eens tegen maar dat zal dan meer voor de vorm zijn. We zullen verder zien hoe zij daarvoor al vooraf beloond werden. De oppositie bestaat dus eigenlijk slechts uit 9 leden tegenover 14 of 16 meerderheidsleden, als we de N-VA erbij rekenen. Gelukkig zijn er nogal wat oppositieleden met haar op de tanden! Zal dat iets opbrengen? De middelen van de oppositie zijn natuurlijk beperkt, maar ik hoop dat de Open VLD nu toch wel wat beter op zijn tellen zal (moeten) letten en soms wel twee keer zal (moeten) nadenken vooraleer nog meer peperdure en onbezonnen initiatieven te nemen. Dat betekent wel niet dat zij welwillend zullen staan tegenover de voorstellen van de oppositie, want zij hebben nu eenmaal een hekel aan tegenspraak.
Eerste pogingen om oppositie te voeren Het begon al goed: de lijst Dedecker diende op 13 november 2012 een klacht in bij de Raad voor Verkiezingsbetwistingen omdat in één stembureau sprake zou geweest zijn van onverzegelde stembussen en niet-afgestempelde stembiljetten. De klacht werd wel ontvankelijk maar ongegrond verklaard. Maar Dedecker gaf zich nog niet gewonnen en trok naar de Raad van State. Hij zegt opgeven staat niet in mijn woordenboek. Dat hoor ik altijd graag! De Raad van State besliste echter dat de gemeenteraadsverkiezingen te Middelkerke ondanks onregelmatigheden (!) toch geldig waren en dat ze niet van die aard waren dat ze een zetelverschuiving teweeg hadden gebracht. Dedecker lichtte de reden van zijn klacht als volgt toe: Ik doe dit niet uit weerwraak. Ik ambieer rechtvaardige verkiezingen zodat er een rechtvaardige coalitie kan gemaakt worden. Dedecker haalde het meeste voorkeursstemmen en LDD haalde 24,9 procent van de stemmen en werd er de op één na grootste, maar verliezers CD&V en Open VLD vormden toch een coalitie. Ik wil echt opnieuw naar de stembus om te zien wat de bevolking vindt van deze Kortrijkse toestanden. Volgens mij had hij dit beter niet verklaard omdat het de indruk gaf dat zijn klacht enkel gebaseerd was op ontgoocheling.
Tot op vandaag hebben in de gemeente reeds vier gemeenteraadszittingen plaats gehad sinds de nieuwe gemeenteraad geïnstalleerd werd. Drie daarvan waren geplande en één werd bijeengeroepen door de oppositie. Ik herinner mij niet dat zich ooit voorheen zoiets voorgedaan heeft in Middelkerke, maar de LDD en Progressief Kartel hebben samen 9 raadsleden, dus meer dan 1/3 dat vereist is om zoiets te mogen/kunnen doen. Op die voorbije vergaderingen hebben LDD + progressief kartel reeds enkele pogingen ondernomen om de meerderheid het vuur aan de schenen te leggen. Op de eerste op 10 januari 2013 stonden maar twee punten op de agenda, de VVV(Vereniging voor Vreemdelingenverkeer) en de AGB (Autonoom Gemeentebedrijf). In het eerste geval was er een geschil over de samenstelling van de raad van bestuur. Moest dat een weerspiegeling zijn van de samenstelling van de gemeenteraad of van die van het college? De meerderheid wenste verder het aantal deskundigen in de raad van bestuur van het AGB te verhogen tot 5. De LDD en Lode Maesen konden zich daar wel in vinden maar de LDD wenste dat het daadwerkelijke deskundigen waren en geen politieke aanduidingen binnen een partijpolitieke belonings-en postjescultuur. De meerderheid schijnt dat normaal te vinden. Dat verwondert mij vanwege de CD&V. Ex-raadslid en fractieleider van hun partij Freddy Vandenbussche stelde immers op een gemeenteraadszitting ooit de vraag of er criteria vastgelegd waren waaraan de deskundigen moesten voldoen. De vergadering van 28 januari werd bijeengeroepen door LDD en progressief kartel. Deze beide partijen legden twee voorstellen ter goedkeuring voor: een huishoudelijk reglement, dat de werking van de gemeenteraad beschrijft en een deontologische code die de afspraken vastlegt betreffende de gedragingen van lokale mandatarissen met betrekking tot de dienstverlening aan de bevolking. Geen van beide kon de goedkeuring van de meerderheid wegdragen en de voorstellen werden dus verworpen. In de derde vergadering van 7 februari 2013 stelde de meerderheid nu zelf een huishoudelijk reglement voor dat deze keer verworpen werd door de oppositie maar uiteraard aangenomen door de raad. De meerderheid stelde eveneens voor de bestaande deontologische code opnieuw vast te stellen en eigenaardig genoeg stemde de oppositie daar wel mee in. Dedecker betreurt de houding van de meerderheid en verklaart: We zullen de komende zes jaar een constructieve oppositie voeren. Maar dit is enkel mogelijk als de meerderheid ons toelaat constructief te zijn en niet elk positief voorstel onfatsoenlijk zonder debat verwerpt. We zullen erop toezien dat de cultuur van de onregelmatigheden verdwijnt, en dit door intensief oppositiewerk en doorgedreven controle. We zullen zo elke kiezer via hard werk belonen voor zijn stem.
Eén ding is zeker: voor iemand die blogartikels schrijft, is Jean-Marie een hemels geschenk. Mocht mijn inspiratie ooit uitgeput geraken, wat nu wel bijlange niet het geval is, dan zal ik zeker op hem kunnen rekenen om de nodige stof te leveren.
Ex-burgemeester Andreas Inghelram krijgt dan toch zijn pleintje niet Misschien hebben jullie in één van de voorbije weken mijn artikel gelezen over het feit of het plein voor De Branding al dan niet mocht genoemd worden naar ex-burgemeester Andreas Inghelram? Wel, de meerderheid schijnt dan toch niet zo vergevingsgezind te zijn: het plein zal voortaan de wel zeer originele naam van Brandingplein dragen. De N-VA en het progressief kartel met Lode Maesen die destijds de naam van Inghelram naar voor had geschoven stemden tegen en de lijst Dedecker onthield zich. Eigenlijk mocht de toch wel machteloze raad van jaknikkers en oppositieleden enkel de beslissing van het college, reeds genomen op 21.3.2013, goedkeuren. Inghelram zal dus nog een beetje moeten wachten tot een gezuiverde N-VA partij aan de macht komt in Middelkerke.
Intercommunales Op 16 oktober 2010 heb ik een artikel gewijd aan de verdiensten van onze gemeenteraadsleden. Ik heb toen één en ander uit de doeken gedaan over de intercommunales, hun aantal zittingen en de zitpenningen die daarmee gepaard gaan. De titel was Loont het financieel de moeite om gemeenteraadslid te zijn in Middelkerke? Jullie kunnen het vinden in de map Gemeentebestuur. In de gemeenteraadszitting van 7 februari 2013 werden al de vertegenwoordigers en hun plaatsvervangers van de gemeente op de algemene vergaderingen, de raden van bestuur, de directiecomités, aangeduid.
In Verdeling van mandaten in intercommunales vinden jullie de tabel met alle te verdelen mandaten en de namen van de aangeduide mandatarissen.
Ik heb met B of NB aangeduid of de aanwezigheid al dan niet bezoldigd wordt. Omdat ik dat niet voor alle mandaten wist, heb ik de hulp ingeroepen van een bevoegd gemeenteambtenaar, die ik hartelijk dank voor de verstrekte ontbrekende gegevens. Wat valt daarbij speciaal op? Ten eerste, daar waar in de vorige legislaturen de oppositie niet in aanmerking kwam voor zon aanduiding, is dat nu duidelijk wel het geval. Het N-VA profiteert mee van de grote koek. Wat hebben ze daarvoor moeten beloven? Mogen ze nu nooit meer tegenstemmen? Is dat nog wel oppositie voeren of is dat eerder collaboreren? Natuurlijk dat laatste! Op zijn website schrijft Jean-Marie Dedecker daarover: Voor N-VA Middelkerke is het gerinkel van de kassa belangrijker dan het geruis van haar geweten. Met een tiental extra postjes in allerhande communales en gemeentebedrijven kroont Vandenbroucke zich tot mandatenkampioen van Middelkerke. Gisteren waren we getuige van 1 grote pak-de-poen-show, waarbij de N-VA bewijst dat zij geen enkele morele waarde kent. Het tweede opvallend punt is dat burgemeester en schepenen deze keer meer mandaten bekleden. Voor sommige zijn dat vooral onbezoldigde of als plaatsvervanger, wat redelijk en eigenlijk logisch is aangezien zij kunnen genieten van een niet onaardige wedde. Maar toch zijn er in het college leden die wel nog een paar bezoldigde mandaten lusten. Bij de Open VLD zie ik dat enkele oudgedienden over het hoofd gezien werden bij het verdelen van de postjes: Lucien Niville, Frederic Spaey, en Loosbergh. Tom Lingier moest zich deze keer met 1 bezoldigd mandaat tevreden stellen. Ik stel mij verder de vraag of het wel normaal is dat een gemeenteraadslid de vertegenwoordiger wordt op de algemene vergadering en tezelfdertijd lid wordt van een directiecomité of van een raad van bestuur? Ik vind van niet. Gezien de bevoegdheden van beide groepen is de onafhankelijkheid niet meer gewaarborgd. Dat duidt dus op het feit dat een kleine partijgroep niet bereid is om de zitpenningen nog meer te spreiden. Nadat ik dat neergeschreven had, ontving ik de agenda van de gemeenteraadszitting van 14 maart 2013. En wat lees ik? Franky Annys en Bart Vandekerckhove werden respectievelijk als vertegenwoordiger en als plaatsvervanger aangeduid voor de algemene vergadering maar ook als lid van een directiecomité van TMVW. Dat blijkt nu onverenigbaar te zijn en op de zitting van 14.3 moesten nu andere personen voor de onbezoldigde algemene vergadering aangeduid worden. Dat werden dan Geert Galle als effectief en Michel Landuyt als plaatsvervanger. Als je dan weet dat Landuyt reeds op de zitting van februari 2013 aangeduid werd als plaatsvervanger, dan begrijpen jullie dat ik het niet begrijp. Maar is die onverenigbaarheid dan ook niet geldig voor de raad van bestuur van EFIN, Crematoriumbeheer, IMVW, OVSG en VVSG? Wie er eens de tekst met de bevoegdheden van de algemene vergadering en van de raad van bestuur op naslaat, kan niet anders dan met mij instemmen. Het feit dat alle aanduidingen in één raadszitting gebeurden, heeft natuurlijk het voordeel dat niet meer vóór elke algemene vergadering moet gestemd worden. Er is echter ook een nadeel, maar ik neem aan dat onze bestuurders daar niet wakker van liggen. Nu ziet de burger eens bij hoeveel intercommunales de gemeente aangesloten is, hoeveel en welke politici hun beurzen mogen spekken, wie uit de boot valt, enz
Eén ding staat als een paal boven het zeewater: er moet dringend een einde komen aan die vloed van mandaten!!
Go ju mee u toertju gon doeën met du noto i Westende
Jullie zullen zeker al gemerkt hebben dat ik jaarlijks rond 15 maart een artikel plaats dat in het Westends dialect geschreven werd? Dat is niet zo eenvoudig als jullie wel zouden kunnen denken, vooral als je, zoals ik, geen taalkundige bent. Natuurlijk doe ik dat niet zo maar in het wilde weg. Natuurlijk heb ik wel een aantal teksten gelezen over uitgangen en klanken in het West-Vlaams dialect, dat één van de Ingwaeoonsedialecten is, maar toch Als ik dan eens iets lees in het Westends (of in het Middelkerks, alhoewel tussen beide verschillen bestaan) van iemand anders, dan toets ik mijn werk daar eens aan. Op 31 december 2012 had naar jaarlijkse gewoonte in Nederland en Vlaanderen het poëziefeest plaats, zeg maar gedichtendag. Bij die gelegenheid stopte de gemeentelijke cultuurdienst een mooie postkaart in de bus met aan de ene zijde een foto van Nina Lybeert van het zand dat wegstuift over een golfbreker op ons lokaal strand en aan de andere kant een gedicht van Sylvie Covemaeker in ons dialect. Een mooi gedicht, zeker wat de inhoud en constructie betreft. Ik geef het hier eens weer voor diegene die de kaart als reclame zouden beschouwd hebben en die ze hetzelfde lot zouden beschoren hebben als de vele folders en krantjes die we wekelijks in onze brievenbus vinden.
Storme an zèè Zand in jen oren en ogen, je noar die sebiets go meugen drogen; je vel die scheurt langs alle kanten, an je nanden piewanten, ne dikke sjale roend je nekke, voruutgoan gelik u slekke; gin mens die begriept wa daje doar doet, tis storme en iesbere koed; mor niks zo gèstig of up tsrange goan lopen, da zet je loengen goed open, wa roepen en tieren, bleiten en gieren, gin mens die jen oort doar eje toge woord. Storme aan zèè das beter dan een psycholoog of twèè!
Hierna volgt dan mijn artikel. Jullie zullen opmerken dat er toch wel enkele taalverschillen zijn.De uitgang zoals in drogen en meugen en kanten zou ik als droogn, meugn en kantn schrijven omdat de West-Vlaming moeilijk het einde van een woord haalt. De woordjes een, twee en zee moeten als eeën,tweeë en zeeë uitgesproken en geschreven worden. Ik wil niet langer de pezewever uithangen maar ik vrees dat gèstig, iesbere en mens niet op die manier uitgesproken worden. Maar ja, misschien moest dat wel omwille van de dichterlijke vrijheid.
* *
Errinneriengn an de tied van toenne
U noede kammeroad vamme, die in Westende weunde otn nog u kiend was en doarachter no de Limburg goan weun is, vroegt u tietje geleen otn u ki mochte ofkomn. Ne was namelik nooit mi weregekomn no ze gebooörtedorp. Ik zeiën nateurlik va ja. Zu grotste weëns was van u ki roend te rieën in Westende of u wandelienge te doeën toetan de dieng datn em erinnerde uut de noedn tied. Me begostn an de kerke op de platse van Lombardsiede: Oenze Lieve Vrouwtje en de roendgang roend de kerke met de Mariabeeldjes die u bitje verwoarloosd zien. Ne was verwoenderd dat tkerkof nog roend de kerke ligt. Ne peisde dat de kazeirn van Lombardsiede ook nog bie uuzze gemeinte was, mo dat is nu tkwartier Niepooört, é. Ne keek nogal u bitje ze noogn uut otn de woestiene van Zon en Zee zag. En zegn dat dadooit u bloeiend vakaansecentrum was! En trustooörd wo dat de duutsche ingekwartierd laagn binst de noorloge! De Massevin, die nu de Calidris eeët, zei dem ook nog utwa. En doa was de Lakodam wo da me leeërdn zwemn binst de noorloge. Briek Booöne, zwemkampioeën van België, waster toene redder. Doar enk ook nog basketbal gespeeld met de zeuns van Briek en met de broers Moane (Maene) mor ik ton bie de kadetn. Beneen wastru ristorang van woruut daje oender twoater koste kiekn. En me dijen da nateurlik! Nu en ze doa appartementn roendgezet, dedeze an de voarkant wierdn gebouwd deur Robert Van Biervlieët met Denève as architect in de joarn 53-54. Witte giedr oevele dat zooön appartement gemiddeld koste in die tied? Geloof dut of gelooft dut nie mo da was etwa van vieroenderd duust frang. Goekoop, é? Ik kunt weetn want kdijn ik doa toenne u vakaansejob in dagence Van Biervlieët. Me giengn toen verder langs de diek verbie de plekke woa da vroegr de trianon stoend en me kwaamn aan twestendotel, vroegr nog zooön merkwoardig gebouw, ofgebrokn in 1972, mo nu u mastodoente me kweetnie oevele appartementn. Gelukkig zaagn me toen de Belle Vue stoan, juste gelik vroegr zoadoanig dadalles toch nie verdween is. Ne was fel gintresseerd in Les Zéphyrs, nu toeriesteburo en te bezichtign merkwoardige weuninge omdat er doa rieke menschen weundn me personeeël datin in die tied in de kelder moest zitn en werkn. Tkapelletje voentn nie vele veranderd mo dat de garage doa rechtover nu u tsenakel is, da was nieuwe. kZaagn em in de lucht kiekn en da was omdatn zochte achter de woatertorre, die allange ofgebrookn is. Me zaktn toen of no torp langs de Duuneloane, die vroeger de Duuneweg eette. Woa zien de duunn noartoe, vroegtn. Ne wilde agliek ook nog de relais du lac zieën. Gin vakaansecentrum mi moar u geweun uus. Woar is de tied, é? De gemeinteschole zieët er nog juuste tsefste uut lik vroegr, zeitn. Om an de kerke van Westende kwaamn metta nieuw plingsje schootn in u lach otn die lampekapn zaag. De mart voentn vele verbeterd mo ja, twas doa vroegr niemendalle, é. An de nunneschole moestn kook u bitje uutleg geevn: gin klooëster mi moar u geweun uus, gin nunnetjes mi en u vele modernere fassoade. Dattur doa vroeger binst de noorloge en lange doarachter, u nabri op de koer stoend, da wistn nie mè.
Ewè, zeitn, Westende is we veranderd, é. En ik: kzoend u bitje gloovn!!
**
Als we de Nederlandse dialectoloog Marc van Oostendorp mogen geloven, wat we volgens de Vlaamse professor Johan Taeldeman maar beter niet doen omdat het de grootste onzin is die hij ooit gehoord heeft, dan spreken de Vlamingen binnen tweehonderd jaar allemaal een taal die heel hard lijkt op het West-Vlaams.
De standaardtaal in België en Nederland groeien nu al steeds verder uit elkaar, en ik denk dat die tendens zich zal voortzetten. De Vlamingen worden steeds trotser op hun eigen taal en gaan zich terugplooien op het meest Vlaamse Vlaams dat ze kunnen spreken. En dat is het West-Vlaams, en bijvoorbeeld niet het Limburgs of het Brabants. West-Vlaams staat het verst van wat ze in Nederland praten.
Volgens Van Oostendorp heeft het West-Vlaams zelfs een aantal universele kenmerken die de taal makkelijker maken om aan te leren, bijvoorbeeld voor migranten. Ook daardoor zou het West-Vlaams meer overlevingskansen hebben de komende eeuwen. Het onderscheid tussen de zachte g en de h bijvoorbeeld is bijzonder complex, maar dat wordt in het West-Vlaams niet gebruikt, zegt de professor. De ui is de moeilijkste klank uit onze taal, en ook die wordt in West-Vlaanderen niet gebruikt.
Middelkerke: de CD&V in de huidige meerderheid, is dat die van de vorige oppositie en/of van de legislatuur 2001-2006?
Partijblaadje van februari maart 2013 Het nieuwste partijblaadje van de CD&V Middelkerke viel zojuist in de bus. De layout ervan is goed verzorgd en het hoofdthema is vanzelfsprekend het wonder dat de partij opnieuw deel uitmaakt van de bestuursmeerderheid in de gemeente. Na de negatieve ervaring waarbij de CD&V en de Open VLD tijdens de legislatuur 2001-2006 op vele ogenblikken niet meer door éénzelfde deur konden, schijnt alles vergeven en vergeten. Ja, als men zich aan de macht vastklampt, dan wordt men vergevingsgezind en zet men alle deuren weer breed open. Zoals gebruikelijk zijn in het blaadje vier bladzijden van de acht gewijd aan de lokale partij.
1. Een dankwoord van de afscheidnemende voorzitter 2. De aankondiging door Dirk Gilliaert dat de partij een beleidsplan of 14- speerpuntenprogramma opgemaakt heeft dat als basis zal dienen om in de komende bestuursperiode onze gemeente te besturen 3. Een artikel door Ronny Devriendt om zijn leedwezen uit te drukken over het feit dat de verkiezingsklacht van Jean-Marie Dedecker niet aanvaard werd. Hij betreurt dat daaraan zoveel geld van de belastingbetaler besteed werd en dat Dedecker alweer zoveel media-aandacht kreeg. Hij vindt dat Jean-Marie maar eens moet stoppen met natrappen en constructief moet meewerken. 4. Een In memoriam voor Jan Stragier, die nog als kandidaat deelnam aan de voorbije verkiezingen maar onmiddellijk daarna overleed aan een hartfalen. Afscheidswoorden van de oude voorzitter die kort terugblikt op wat hij voor de partij deed en die zijn bereidheid uitdrukt om verder voor de lokale CD&V te werken.
Wim Desender bedankt De vroegere voorzitter Wim Desender bedankt voor de steun die zijn partij op 14 oktober kreeg. Hij beweert: ons verhaal van degelijkheid en een eensgezind team dat voor de Middelkerkenaars klaarstaat, heeft u aangesproken. Wij kregen het vertrouwen .. Wim, heb je dan uit het oog verloren dat jouw partij bij die verkiezingen eigenlijk tot de verliezers behoorde of beter gezegd eigenlijk een opdoffer gekregen heeft? Of hoe moet ik anders 5 gemeenteraadsleden in plaats van 8 en 2 OCMW leden in plaats van 3 noemen? In 2006 waren ze in kartel met het N-VA en ze behaalden samen 8 zetels, allemaal voor de CD&V. Van de N-VA werd niemand verkozen, alhoewel we niet kunnen negeren dat de toenmalige N-VAer Henk Dierendonck (702) en de huidige N-VAer Danny Van Den Broucke (496) toch een meerwaarde aan de lijst gaven. Het zou dus juister zijn te zeggen dat enkel door een coalitievorming met een andere verliezer de schijn van succes kon opgehouden worden.
De nieuwe voorzitter Op de nieuwjaarsreceptie van de partij op 2 februari 2013 werd dus niet enkel afscheid genomen van Wim Desender, maar werd tevens de nieuwe voorzitter voorgesteld. Het wordt Kristof Devos, 38 jaar jong en woonachtig in Lombardsijde. Hij was 5 jaar onderwijzer van het Sint-Jozefsinstituut in Middelkerke en werd in september 2005 directeur van de Sint-Lutgardisschool in Westende. Hij was ook ooit nog financieel adviseur voor verschillende financiële ondernemingen. Op de lijst voor de CD&V bij de verkiezingen van 14 oktober 2012, stond hij op de 24ste plaats of zoals men dat heet tegenwoordig, hij was medelijstduwer. Hij verspreidde een verkiezingsfolder waarin hij de steun van de kiezer vroeg voor zijn 10 puntenprogramma voor Westende en Middelkerke. Hij legde daarin dus het accent op Westende omdat hij vooral hier stemmen van kiezers moest zoeken. Voor drie concrete punten kon/kan hij alvast op mijn steun rekenen aangezien ik er zelf al meerdere keren voor gepleit heb:
1. Veilige gemeente is een basisrecht: degelijk en veilig wegennet zonder putten, meer veilige fietspaden, verkeersveilige schoolomgevingen, veiligheid van elk individu 2. Werk maken van een netter Westende (hondenpoep, zwerfvuil, ) 3. Een bedrijfsvriendelijker klimaat realiseren voor onze KMOs (parkeergelegenheid, echte inspraak door de handelaarsbond, degelijk wegennet en voetpaden, ruimte voor ondernemen in bedrijvenzone, Verschillende punten kan ik niet beoordelen omdat ze veel te vaag zijn: 1. Overlast in Westende ernstig nemen en degelijk aanpakken 2. De verloedering van Westende-bad dringend tegengaan 3. Een toeristvriendelijk beleid, dat onze lokale handelaars te goede komt, realiseren. 4. Initiatieven die het respect tussen de verschillende generaties ondersteunen, alle kansen geven. Natuurlijk verdienen de senioren respect en natuurlijk verdienen spelende kinderen begrip, maar hoe of met welke maatregelen zal dat gebeuren? Twee punten doen het beste verhopen maar de vraag is of ze wel verwezenlijkt zullen kunnen worden. 1. Wonen aantrekkelijker maken voor jonge gezinnen (wervingspremie en opvolgingspremie voor wie hier komt wonen, 2. Sportverenigingen subsidiëren vanuit een langetermijnvisie gericht op een degelijke jeugdwerking (investeren in jeugd en opleiding/trainers). Met één punt ben ik het helemaal oneens, namelijk met de gelijke behandeling van alle Middelkerkse schoolkinderen, ongeacht tot welk onderwijsnet ze behoren. Ik neem aan dat hij het niet over de kinderen zelf heeft, want daar heeft hij gelijk, maar over de scholen. Als de katholieke scholen op dezelfde wijze wensen gesteund te worden door de gemeente, dan moeten ze volgens mij maar fusioneren met de gemeentescholen op ons grondgebied. Dat zal toelaten heel wat te besparen en zo zullen meer middelen voor iedereen beschikbaar worden. Jullie zien hieronder links Wim Desender en rechts Kristof Devos.
Wat houdt het 14 speerpuntenprogramma in? Ik heb bij Dirk Gilliaert navraag gedaan naar dat beleidsplan en hij was zo vriendelijk om het mij onmiddellijk door te sturen, waarvoor mijn hartelijke dank. Ziehier wat het inhoudt:
1. Meer betaalbare huisvesting voor jong en oud - het uitvoeren van een actief grond - en pandenbeleid - creëren van nieuwe betaalbare bouwgrond - opmaken van kwaliteitsnormen voor huurwoningen - uitwerken van premies voor duurzame woningrenovatie - jonge gezinnen aantrekken met een huisvestingspremie. - bouwen van bijkomende serviceflats voor onze senioren 2. Uitbouwen van flexibele kinderopvang - opstarten van een gemeentelijke crèche en ondersteuning van de private initiatieven - ondersteunen van thuisopvang bij zieke kinderen 3. Gelijke behandeling van alle schoolkinderen zowel voor het gemeentelijk of vrij onderwijs 4. Het voeren van een gezond en verantwoord financieel beleid met een klantvriendelijke dienstverlening - zinvolle en verantwoorde investeringen met het maximaal benutten van subsidies van de hogere overheid - geen belastingsverhogingen - inspraak van de inwoners bij beleidsbeslissingen en openbare werken. 5. Toegankelijkheid van onze toeristische centra verbeteren - vaste brug over het kanaal met een vlotte verbinding tot aan de rotonde in de Westendelaan 6. Uitbouw van de zeedijk met een wandelpromenade 7. Verder investeren in een mooie en nette gemeente met bijzondere aandacht voor veilige wandel - en fietspaden - uitbreiden van het fietspadennetwerk - plaatsen van fietsstallingen en oplaadpunten voor elektrische fietsen- klantvriendelijke reorganisatie van het containerpark - invoeren van mobiele groencontainers 8. Meer ondersteuning en begeleiding voor onze ondernemers - voor het verkrijgen van vergunningen - aantrekkelijk en functioneel maken van onze winkelstraten 9. Positieve en praktische ondersteuning voor onze landbouwers - selectieve inzameling van landbouwafval - realisatie van uitwijkstroken op de landelijke wegen - modder- en sneeuwvrij houden van de landbouwwegen 10. Grondige evaluatie van het huidige parkeerbeleid - gratis parkeren voor onze minder validen - totale herziening van het parkeerbeleid - het invoeren van het 'parkingplus - systeem' voor zorgverstrekkers en thuiszorgdiensten 11. Uitbreiding van het openbare vervoer - bijzondere aandacht voor een busverbinding van en naar het hinterland 12. Een kordaat veiligheidsbeleid - opwaardering van de wijkagent: regelmatig contact met de bewoners - elke schoolomgeving veiliger maken op vlak van infrastructuur - aanpassen van het subsidiereglement bij het plaatsen van beveiligingssystemen voor de woning 13. Uitbreiden ouderen- en thuiszorg - verhogen van de mantelzorgpremie - uitbreiding van de thuiszorgdiensten - tegemoetkoming bij thuisoppas en personen alarmtoestellen - ondersteuning dagopvang en kortverblijf - financieel ondersteunen van het ' minder-mobielenvervoer' 14. Ondersteunen jeugd -, sport - en cultuurverenigingen - het realiseren van aangepaste en veilige jeugdlokalen - het bouwen van een nieuw aangepast zwembad - het ontwikkelen van een duidelijke visie en bestemming voor het sportpark ' De Krokodiele' - het realiseren van een gemeenschapsruimte in Westende en Sint-Pieterskapelle.
Dat lijkt mij voorwaar een zeer ambitieus plan. De eerste vraag die ik me natuurlijk stel, is: Is er geld om dat allemaal te realiseren? Werd de kost van dat plan berekend? In de voorbije jaren heb ik heel wat kritiek geuit op de overdreven dure en grote projecten. Ik vind er ook hier ook enkele: de vaste brug over het kanaal met een vlotte verbinding tot aan de rotonde in de Westendelaan (punt 5), de uitbouw van de zeedijk met een wandelpromenade (punt 6) en het bouwen van een nieuw zwembad (punt 14) zijn er alvast drie van. Die promenade heb in een vorig artikel al eens grondig behandeld en ik vind het project onuitvoerbaar en zinloos. Ik heb hierboven al gezegd dat ik het niet eens ben met punt 3 over de onderwijsnetten. Het klinkt goed als men een aantal sociale maatregelen voorstelt. Wie zou iets kunnen hebben tegen betaalbare huisvesting voor jong en oud (punt 1), tegen flexibele kinderopvang (punt 2), tegen Uitbreiden van ouderen- en thuiszorg (punt 13), alleen moet de gulden middenweg bewandeld worden als het gaat over premies en tegemoetkomingen. De gemeente mag geen geldschieter noch sponsor zijn! Natuurlijk moet zorgzaam met de gemeentelijke financies omgesprongen worden, natuurlijk mogen de belastingen niet verhoogd worden want iedereen vraagt juist dat de aanvullende personenbelasting op NUL zou gebracht worden zoals in Knokke- Heist, Koksijde en De Panne. Ik zal ook nog maar eens herhalen dat ik een hevig tegenstander ben van subsidies, maar als ze er zijn moeten ze vanzelfsprekend maximaal benut worden. Ik ben echt benieuwd hoe de inspraak van de bewoners bij beleidsbeslissingen en openbare werken er zal uitzien! In één van mijn artikels heb ik ook al eens uitgelegd dat het gratis parkeren voor gehandicapten in Middelkerke eigenlijk een miniprobleempje is. De gehandicaptenverenigingen vragen er zelf niet om, omdat ze niet als armoezaaiers willen betiteld worden. Er zijn een paar punten waar ik zonder meer achtersta, namelijk een beter uitgebouwd fietspadennetwerk en een kordaat veiligheidsbeleid. Er zijn er ook een paar die ik niet goed begrijp. Welke gemeenschapsruimte zal dat worden in Westende? Afschaffen buurthuis in Westende- bad en alles samenbrengen in de Calidris? Zal het jeugdlokaal in Westende- dorp gerenoveerd en gemoderniseerd worden? Waar zal een kindercrèche opgestart worden? Is er nu al geen kinderopvang in het oud gemeentehuis? Hoewel ik daarin geen betrokkene ben, vind ik het goed dat ook aan de landbouwers gedacht wordt. De eigen schepen voor landbouw Francine Ampe-Duron zal daar wel over waken. Hetzelfde geldt voor de ondernemers. Zij zijn het immers die mede het uithangbordje van de gemeente vormen. Wat men met de winkelstraten wil doen is toch wel wat al te vaag. Zal men eindelijk het wegdek herstellen van de Meeuwenlaan en de Distellaan? Als er cliënteel is voor een bus naar het hinterland, dan moet daar natuurlijk spoedig iets voor gedaan worden.
Het is niet mogelijk om over dat globaal beleidsplan nu reeds een beoordeling noch veroordeling uit te spreken. Men kan het goedvinden dat er aan bepaalde punten gedacht wordt en men kan zelfs geloven dat er ook een inspanning zal voor gedaan worden. Maar eerst zien en dan geloven, zei de blinde. Nikita Chroetsjtsjov zei ooit: Politici beloven bruggen te bouwen, zelfs waar geen rivier is. Ik hoop dat hij ongelijk had.
Het is natuurlijk het resultaat dat telt en de beoordeling zal dus pas in 2020 mogelijk zijn. Bij leven en welzijn geef ik daarvoor een afspraak.
Is de lokale CD&V veranderd door deel uit te maken van de meerderheid? Ik heb de verslagen van de gemeenteraadszittingen tijdens de vorige legislatuur nog eens nagekeken De partij zal moeten toegeven dat hun oppositie niet van zeer hoge kwaliteit geweest is. In de legislatuur 2001 2006 was er een akkoord tussen de Open VLD en de CD&V dat deze laatste partij zich mocht onthouden in ethische kwesties. In de tijd van het asielcentrum in Zon en Zee hebben ze daar eens gebruik van gemaakt. Bestaat dat akkoord nu weer? Zoals ik dat vroeger al schreef over de Open VLD stel ik ook bij de CD&V vast dat het nog steeds dezelfde figuren zijn die het mooi weer maken. Waarom zou er dan iets veranderen (en/of verbeteren) nu beide partijen, ondanks verlies bij de vorige verkiezingen, weer het beleid bepalen in de gemeente?
En niet onbelangrijk: zijn zij nu plots de beste vrienden geworden?
Finale Superprestige veldrijden op 16.02.2013 in Middelkerke
Is Middelkerke een wielergemeente? Men kan gerust beweren dat onze gemeente stilaan die reputatie aan het krijgen is. Sommigen spreken zelfs van een wielergekke gemeente. Je kunt hier inderdaad het vertrek meemaken van een rit van de Driedaagse van De Panne-Koksijde. Je kunt hier straks op 1 maart 2013 de proloog zien van de Ronde van West-Vlaanderen en op zaterdag 16 februari laatstleden werd hier voor de derde keer op rij de Noordzeecross verreden, de finale van de 8 veldritten van het regelmatigheidscriterium Superprestige. Vanaf het seizoen 2012-2013 wordt die Nissan-Hansgrohe Superprestige genoemd. Hansgrohe, de Duitse firma voor sanitaire installaties, is immers medehoofdsponsor geworden, samen met autoconstructeur Nissan, die nog een lopend contract heeft voor twee seizoenen. Op het eerste gezicht zou je denken dat Middelkerke weer eens Koksijde achternaloopt, want in die andere blauwe gemeente werd verleden jaar op 29 januari al het wereldkampioenschap cyclocross betwist en op 24 november 2012 had er ook al een wedstrijd voor de wereldbeker veldrijden plaats. Deze laatste heeft internationale allure en wordt hoger aangeschreven dan de Superprestige die op Vlaamse bodem blijft, alhoewel de toonaangevende renners in beide competities wel dezelfde zijn. In de wereldbeker is het totaal bedrag voor het klassement veel hoger dan in de superprestige. (160.000 euro tegenover 96.400 euro); voor de eerste is er in de wereldbeker 30.000 euro tegenover 26.500 euro voor de superprestige. Koksijde heeft ook een groter aandeel in de driedaagse van De Panne-Koksijde zodat men kan beweren dat zij nog een trapje hoger staan als wielergemeente dan wij. Maar weten jullie ook dat Middelkerke de 54ste editie van zijn cross organiseerde, onafgebroken sedert 1959 en daarmee de oudste cross van het land is? Vroeger heette die Duinencross. In 2005 werd die, dank zij Sven Nys volgens directeur van toerisme Germonprez, van de ondergang gered. De erelijst ervan is werkelijk schitterend, met onder andere als winnaars kersvers wereldkampioen Sven Nys (5x), Eric De Vlaeminck (5) maar ook onze lokale Oostendse tenoren van destijds Norbert Dedeckere uit Oostende (5x) en ook Charles Vanhoutte (in 1963), wiens naam voor eeuwig zal verbonden blijven met de Noordzeecross. Hij was één van de mannen die de cross hielpen groot maken. 'Ik was de publiekslieveling van mijn generatie', zegt hij zelf.
Wie organiseert dat eigenlijk? Als je leest De vzw CycloCrossComité Middelkerke organiseert in samenwerking met het gemeentebestuur, dan ben je geneigd te denken dat de gemeente alleen maar wat subsidies toekent aan de organisatoren en er uiteraard zijn volledige morele en zelfs wat materiële steun aan levert. Maar de werkelijkheid is anders: het is gewoon de gemeente Middelkerke die organiseert. Of vergis ik mij? Ik moest dat toch denken na het overlopen van de functies van de leden van het organisatiecomité. Norbert Cicou, naar het schijnt een oud-wielrenner uit Middelkerke, is de voorzitter. Johnny Devey, schepen van sport, is lid. Peter Germonprez, directeur toerisme, is de algemene coördinator. Pierre Ryckewaert, gemeentesecretaris, is coördinator VIP. Andere leden van het gemeentepersoneel zijn Daan Fossaert, die zich in de gemeente bezighoudt met de juridische zaken en secretaris is van het comité en Bart Verdonck van de toeristische dienst die cross en logistiek coördineert. Persverantwoordelijke is Marc Van Landeghem, sportjournalist, gespecialiseerd in wielrennen. Natuurlijk moesten er ook een paar bij met rennerservaring. Daarom zorgt Ivan Messelis voor de rennerscontracten en tekent Norbert Dedeckere al jaren het parcours uit. Je mag dus gerust aannemen dat dit comité samengesteld is uit kopstukken van de gemeentelijke diensten die als geen ander de weg kennen in de administratieve en technische diensten van de gemeente. Altijd handig, nietwaar? Zon organisatie vergt natuurlijk heel wat materiaal en heel wat handenarbeid. Wie plaatst de nadarafsluitingen, wie bouwt de bruggetjes en de hindernissen op het parcours? Wie brengt de wegwijzers aan op de toegangswegen naar de parkings, naar de omloop en naar de VIP tent? Wie zorgt voor de reclame via websites, folders en affiches? Omdat ik altijd bezorgd ben als er gevaar bestaat voor de verkwisting van ons belastingsgeld, wou ik daarover wat meer duidelijkheid krijgen. Daarom stelde ik op 7 februari 2013, in het kader van het decreet van de openbaarheid van bestuur van 26 maart 2004, volgende vragen aan het college van burgemeester en schepenen.
1. Hoeveel bedraagt de gemeentelijke subsidie voor de organisatie van de Noordzeecross? 2. Worden de prestaties van het gemeentepersoneel, dat deel uitmaakt van het organisatiecomité, uitgevoerd tijdens de diensturen en zo neen, worden ze extra bezoldigd? 3. Werden de bruggetjes en hindernissen op het parcours opgebouwd en de nadarafsluitingen geplaatst door gemeentepersoneel? Zo ja, hoeveel bedraagt de gezamenlijke loonkost voor deze prestatie; 4. Op de dag van de cross a. Hoeveel bedragen de kosten voor het inzetten van de Middelkerkse politie? b. Hoeveel bedragen de kosten voor het inzetten van ander gemeentepersoneel?
Hoewel de gemeente, volgens het decreet, mij die informatie zou moeten meedelen binnen de 15 dagen, was dat spijtig genoeg op 24.2.2013 nog steeds niet het geval. Ik hoop de gegevens toch nog te krijgen en ik zal alle voorziene mogelijkheden benutten opdat dit ook zou gebeuren. Ik houd jullie op de hoogte!
Het VIP verschijnsel Er was eens een 100% volkssport die vooral in Vlaanderen de supportersharten in vuur en vlam zette. Wie heeft nooit gehoord van de Flandriens? Sportjournalist Karel Van Wijnendaele lanceerde het begrip in het begin van de vorige eeuw. Hij bedoelde er een renner mee die fysiek sterk en wilskrachtig was, doorgaans een West- of Oost-Vlaming, die in de Vlaamse klassiekers zonder tactisch inzicht het beste van zichzelf gaf. In de oorspronkelijke betekenis zou een Flandrien dus vooral een knoestige Vlaamse renner zijn. Op zijn fiets wist de dappere Flandrien zich een weg uit de armoede te knokken. Heden ten dage probeert men die definitie te verbloemen. Er werd altijd gezegd dat Briek Schotte de laatste Flandrien zou geweest zijn, maar sportjournalisten kleven die benaming tegenwoordig op elke renner die zich bijzonder inspant. Michel Wuyts maakte voor Canvas zelfs een zesdelige reeks De Flandriens van het veld. Natuurlijk is er vandaag geen sprake meer van zich uit de armoede knokken. Integendeel! We mogen dat niet veralgemenen maar een goeie renner verdient tegenwoordig meer dan een hele goeie boterham: een wedde van de sponsor, sponsorgeld, startpremies, winstpremies, klassementspremies en inkomsten uit reclame. Zeer vaak worden twee crossen op een weekend gereden. Rijden die renners alleen tijdens de winter? Neen, want na afloop van het veldritseizoen stappen sommigen over naar de wegritten of naar mountainbike-wedstrijden. Een organisator die een deftig deelnemersveld aan de start wil krijgen moet over een rijke beurs beschikken. Die wordt natuurlijk gedeeltelijk gevuld door de sponsors, maar ook door de inkomsten via een fenomeen, dat zich de laatste jaren meer en meer doorzet in de wielersport, die steeds commerciëler wordt. Ik bedoel de VIP. Je ziet dan ook in alle grote koersen, zoals de ronde van Vlaanderen, de VIP tenten verrijzen. Ook het veldrijden kan het niet meer stellen zonder een VIP arrangement waar vooral gegeten en gedronken wordt. En goedkoop is dat niet. Verre van! Ziehier wat aan de gegadigden aangeboden werd en hoeveel die daarvoor moesten ophoesten. Wil je genieten van het VIP Noordzeearrangement? Nadat je de wagen kwijtgeraakt bent vlak bij de omloop op de voorbehouden VIP parking, word je persoonlijk ontvangen in het welcome-center met een sprankelend aperitief. Er is een tafel voor je gereserveerd waar een luxe 3-gangenmenu met aangepaste dranken gevolgd door koffie, opgediend wordt. Van 16 tot 20 uur mag je gratis drinken in het crosscafé maar na de wedstrijd word je natuurlijk verwacht op de VIP receptie waar ook nog een hartelijk buffet op je wacht. Dat kost je wel 150 euro per persoon, BTW NIET- inbegrepen. Dat er veel trek is naar deze luxehappening mocht blijken uit de mededeling in de nieuwsbrief van de dienst toerisme van 13 februari dat het arrangement uitverkocht was. Behoor je niet tot de upper-class maar wil je toch een soort VIP behandeling, dan is er nog altijd het VIP crossKaffee arrangement. Je mag ook parkeren op de VIP parking en je wordt ook persoonlijk ontvangen in het Welcome center. Je krijgt dan toegang tot het crossCafé waar je ook gratis mag drinken van 16 tot 20 uur. Je geniet natuurlijk van een VIP ticket voor de omloop. Wat dit inhoudt heb ik niet kunnen achterhalen. Loop je dan misschien op tapijten rond de omloop? Na de wedstrijd word je vanaf 17u30 verwacht op het hartelijk buffet. Je komt er wel wat goedkoper van af want je betaalt slechts 60 euro per persoon, BTW NIET inbegrepen. Er waren trouwens nog meer VIPs. Het zojuist gebouwd en nog onbezet gebouw van een toekomstige petanqueclub was voorbehouden aan de speciale genodigden van Hansgrohe. Wat daar gegeten werd en hoe die daar verzorgd werden en volgens welke regels, werd niet bekendgemaakt. En de rest van de aanwezigen? Die deden een mooie lange frisse wandeling van hun auto naar de ingang. De inwoners van de gemeente of zij die hier een tweede verblijf hebben, konden genieten van een vermindering van 5 euro op het ingangsticket (5 in plaats van 10 euro). Zo trek je meer volk aan en worden de toeschouwers tenminste tolerant. Misschien laten sommige zich daardoor wel verblinden en zien ze niet meer hoe ondemocratisch de wielersport wel geworden is. Volgens een nieuwsbrief van de gemeente zouden er 2.500 kaarten aan halve prijs verkocht geweest zijn en mochten de kinderen zelfs gratis binnen. Er was een publiekstent waar het plebs (tegen betaling natuurlijk) pinten en Leffe kon drinken en waar ik zelfs enkele koppels een dansje zag inzetten. Eet- en drankkraampjes stonden er verder genoeg op de omloop. Frieten aan 3 euro per portie, braadworsten aan 4 euro per stuk, hamburgers en hotdogs aan 3,5 euro, een kleine pint in een plastieken bekertje aan 2 euro. Ik vind dit schandalig hoge prijzen. Toevallig was ik enkele dagen vóór de cross in Aachen en daar kost een braadworst aan een kraampje tussen 2,10 en 2,50 euro. De foerier is catering Verkinderen. Bestaat er eigenlijk nog wel een ander gelijkaardig concurrerend bedrijf? Je ziet ze namelijk overal, bijvoorbeeld ook rond het stadion van Club Brugge. Dat is trouwens ook de firma die op de gemeentelijke nieuwjaarsreceptie de aanwezigen verwent met een gratis zak frieten. Waarom eigenlijk?
Het VIP schandaal in Middelkerke Jullie weten natuurlijk dat VIP de afkorting is van Very Important Person. Waarom die vleiende naam? Omdat ze sponsor- of belastingsgeld in het laatje brengen? De VIPs zijn inderdaad de sponsors (zie verder) en personen die genieten van een relatiegeschenk zoals dat zo mooi heet en misschien ook wel enkele rijken of mensen die zich als rijk willen voordoen en die gewoon voor zichzelf betalen. Op de zitting van de OCMW-raad Middelkerke van woensdag 23 januari 2013 besliste de meerderheid van Open VLD en CD&V gesteund door N-VA, volgens Henk Dierendonck, om uitgebreid mee te gaan feesten maar dan op kosten van het sociaal budget. De raadsleden en hun partner mochten genieten van het VIP-arrangement. Henk Dierendonck was het daar natuurlijk niet mee eens: Het sociaal budget dient om de minderbedeelden van Middelkerke een betere toekomst te verschaffen en niet om de raadsleden en hun partners (18 personen) mee te laten schuiven aan een dis van champagne en kaviaar. Lijst Dedecker heeft zich ter zitting formeel verzet tegen dit schandalig profitariaat. Voor de Open VLD/CD&V/N-VAraadsleden is politiek kennelijk gaan feesten en fuiven. Voor Lijst Dedecker is de OCMW-raad er om mensen te helpen. Een slordige 6.500 euro fondsen bedoeld om de armoede te bestrijden, verdwijnen zo in de kas van de cyclocross. De Open VLD/CD&V/N-VAraadsleden zijn ordinaire tafelschuimers op kosten van de belastingbetalers. De meerderheid kon als enige tegenargument inbrengen dat ook de gemeenteraadsleden hetzelfde zouden doen. Mocht het cyclocrosscomité ons uitnodigen, zij krijgen massaal subsidies van het gemeentebestuur, gaan wij hier graag op in.* Terwijl de buurman naar de voedselbank moet, vullen zij hun buiken met het geld bestemd voor armoedebestrijding. *Die subsidies komen anders ook van de belastingbetaler, hé Henk!
Is zon cross een meerwaarde voor de gemeente? Cyclocross is vandaag merkwaardig populair in ons land. Nu Sven Nys wereldkampioen geworden is, lijkt opnieuw een gektegolf losgebroken. Men beweert nochtans dat de spanning er uitgaat na het wereldkampioenschap en dat ook de renners op hun tandvlees zitten. Nys zegt zelf Net als iedereen snak ik ook naar het einde. Ik kijk ook graag naar zon wedstrijd maar zelfs de fanatiekste crossliefhebber zal moeten toegeven dat veldrijden internationaal niets voorstelt of met andere woorden dat de Belgische (uitsluitend Vlaamse) toprenners weinig of geen concurrentie ondervinden. Winnaars zijn altijd sympathiek en daarom stromen de supporters massaal toe bij elke wedstrijd. De vraag is hoe lang dat nog blijft duren. Zijn dat allemaal Middelkerkenaars? Natuurlijk niet! De renners van alle categorieën worden vergezeld door een grote schare familieleden en supporters. Middelkerke levert dus een enorme materiële en financiële hulp, maar wat krijgt ze daarvoor terug? Dat hier de slotcross georganiseerd wordt, daar wordt over gesproken en geschreven en als de wedstrijd dan nog uitgezonden wordt op TV (VIER) dan ligt onze gemeente wel in de volksmond. Heeft de lokale horeca er iets aan? Maaltijden worden opgediend in tenten voor VIPs en de minder bedeelde of minder gefavoriseerde supporter lest zijn dorst met een pint bij een pak frieten of een worst op de omloop. Je zou dus geneigd zijn te denken dat de meerwaarde voor Middelkerke gering is. Maar volgens directeur van toerisme Germonprez heeft het gemeentebestuur meerdere initiatieven genomen om van zaterdag 16 februari een succesdag te maken. Zo werd gebruik gemaakt van het weekend van Valentijn om mannen en vrouwen naar onze gemeente te lokken. De middenstanders moesten dan maar de vrouwen verwennen terwijl de mannen naar de cross keken. Leve Valentijn, ik zie jou toch zo graag, maar de cross zie ik nog liever! Maakt Germonprez daarmee enkel maar (voor hem logische) reclame voor het toerisme in Middelkerke of varen de restaurants en hotels in deelgemeente Middelkerke er echt wel bij? Dat kan ik achter mijn computer moeilijk beoordelen, maar ik heb zo mijn twijfels!
Is de cross winstgevend? Er wordt gezegd dat je nooit de rekening van iemand anders kunt maken, maar op het eerste gezicht zou ik denken dat zon organisatie zeer winstgevend is. Een hele resem sponsors, financiële, materiële en personeelssteun van de gemeente, entreegelden, VIP arrangementen, standgeld kraampjes, TV rechten. De Vlaamse gemeenschap, vroeger de hoofdsponsor, zal ook nog wel zijn steen bijdragen. Natuurlijk werkt de vzw Verenigde Veldritorganisatoren, die het geheel van de superprestigewedstrijden onder zijn hoede heeft, ook niet voor de schone ogen van de supporters. Zij pikken dus waarschijnlijk ook hun graantje(s) mee!
Hoe zag het deelnemersveld er uit? Alle nationale en internationale toppers zouden dus aanwezig zijn, volgens de organisatoren. Dat zou niet enkel het geval zijn bij de elite (!) maar ook bij de beloften, de juniores en de nieuwelingen. Alle wereldkampioenen, in alle categorieën, zouden aan de start zijn. Bij de beloften en bij de dames heb ik nochtans wel de wereldtrui gemist! Wereldkampioen bij de elite Sven Nys stond natuurlijk in het brandpunt van de belangstelling en werd ook het luidst aangemoedigd. Alhoewel de jonge gasten voor de toekomst van het veldrijden zullen zorgen en hun ouders en supporters hopen dat hun poulains ooit Nys zullen evenaren, toch gaat de meeste aandacht naar de elite. De deelnemerslijst was rijk gevuld maar dat is niets nieuws. De renners zijn in alle wedstrijden dezelfde, vooral in klassementswedstrijden. Een organisatiecomité pronkt graag met de aanwezigheid van landskampioenen zoals Klaas Vantornhout, Philip Walsleben (Duitsland), Jonathan Page (Verenigde Staten), Julien Taramarcaz ( Zwitsersland). De gekwetste Lars Van der Haar (Nederland) kon er deze keer niet bij zijn. Buiten de Belg en de Nederlander zijn dat eigenlijk geen grote namen. Dan voegt men er maar aan toe dat ook onze andere toppers meereden: Niels Albert, Kevin Pauwels, Tom Meeusen, Bart Wellens, Rob Peeters, Bart Arnouts, Dieter en Sven Vanthourenhout, Jan Denuwelaere. Misschien zijn er getrouwen van dergelijke crossen onder jullie nog die Kenneth Van Compernolle en Jim Aernouts kennen, maar Joeri Adams en Vincent Bastaens waren mij volslagen onbekend. Als we dan toch een internationaal cachet aan de cross willen toekennen, dan kan ik nog zeggen dat Radomir Simunek, Thijs Van Amerongen (Nl), Gerben De Knegt, Marcel Meisen (D) en Martin Bina (Tsjechië) meereden. Die kennen jullie toch wel? De namen van Arnaud Jouffroy (Fr), Mathieu Boulo (Fr), Al Thys (NL), Patrick Van Leeuwen (Nl), Marius Gil (P), Niels Wubben (Nl), Ian Field (GB), Arnaud Grand (Sui), Alex Revell (N-ZL), Petrus Lubomir (Tsj) en nog enkele anderen zullen wel niet bekend in de oren klinken. We kunnen dus best erkennen dat zon cross eerder een Vlaamse aangelegenheid is.
En wie zijn de sponsors? Er zijn er twee soorten, de sponsors van de superprestige zelf (hieronder links) en de lokale sponsors (rechts).
Het geld dat sponsors in de sport investeren is geen schenking. Sponsoring wordt gedaan om er iets voor terug te krijgen. Vooreerst mag dat geld voor 50% afgetrokken worden van de belastingen. Er schijnen ook methodes te bestaan om nog meer af te trekken. Zo zagen we in de voorbije week op TV dat sommige sponsors in de voetbal een ontvangstbewijs krijgen voor het dubbele van het geschonken bedrag zodat ze alles van de belastingen kunnen aftrekken. Wij betalen dus een groot deel van het geld dat de kas van een organisatiecomité moet spekken. En wat krijgt een sponsor terug van het veldrijden? Naar het schijnt leggen ze daardoor contacten. Ook in de gemeente? Waarvoor?
Was de organisatie goed? Hoe was de sfeer? Wie regelmatig zon cross bijwoont, zal wel enkele overal terugkerende goede punten in de organisatie herkennen. Als leek vond ik de organisatie bijzonder goed: de georganiseerde doorgangen om het parcours over te steken maar vooral de grote TV schermen zodat je op elk ogenblik de renners aan het werk kon zien en aldus de stand en de evolutie van de koers kon volgen. De geluidsinstallatie werkte prima en duidelijk. De sfeer was uitstekend. Volgens de lokale omroeper zouden er om en bij de 20.000 toeschouwers geweest zijn, vergeleken met andere crossen een hoog aantal! Ik heb een wandeling gedaan rond de volledige omloop en ik heb geen enkele zich misdragende toeschouwer opgemerkt. Bierblikjes en ander vuil lagen er wel maar het was zeker geen vuilhoop. Eén minpunt toch! Misschien zou De Lijn eens moeten overtuigd worden om aan de tram op het einde van de koers een wagon meer te hangen, zodat de reizigers niet als haringen in een ton zouden opgestapeld zitten. De platforms zijn overbezet! Wat als er iets ergs zou gebeuren?
Hoe verliep de koers? Na zijn zege in Hoogstraten op zondag 10 februari, al zijn zestigste in de geschiedenis van de Superprestige, kon Sven Nys zich al opmaken om in Middelkerke zijn twaalfde eindwinst in de Hansgrohe Superprestige te vieren. Vóór de start had hij tien punten voorsprong op Niels Albert en Kevin Pauwels. Zelfs een tiende plaats zou dus altijd voldoende zijn. Dat is zelfs een onwaarschijnlijke plaats voor Nys, hoewel men natuurlijk nooit kan weten. Brute pech kan iedereen hebben! Dat maakte dus wel dat de spanning niet meer kon gesneden worden. Het was dus nog erger dan in 2011-2012 toen Nys hier aan de cross begon met 4 punten voorsprong op Pauwels. Toch zei de dienst toerisme op 13 februari in een nieuwsbrief dat het de laatste cross is van het seizoen en dat de spanning dus verzekerd is. Nys zei op 16 februari in Het Nieuwsblad Ik moet ook niet echt nog voor iets knokken. Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat de meeste renners hun inspanningen doseren, naarmate het seizoen vordert, in functie van hun plaats in de klassementen (Wereldbeker, Superprestige, Gazet van Antwerpen of BPost). De eliterenners begonnen er aan om 16 uur bij een temperatuur van 8 graden en droog weer. Voorzitter Cicou zei dat het late uur gekozen werd omwille van de kijkcijfers op VIER. Het leek mij een mooie en lastige omloop. Slijkerig was die niet voor de renners maar wel voor de toeschouwers, maar niet overdreven.
Het was tenslotte Klaas Van Tornhout die met grote voorsprong de wedstrijd won vóór Niels Albert. Ik had de indruk dat een vermoeide Nys die zo lang mogelijk bij Albert bleef en met een onbestaande Kevin Pauwels in de achtergrond, zich niet al te ongerust moest maken in verband met de eindzege en dit dan ook niet deed. Een zeer verdienstelijke Tom Meeusen en een hard doorbijtende Bart Aernouts konden respectievelijk de derde en de vierde plaats in de wacht slepen.
Wat is er geworden van de openbare gebouwen in de deelgemeenten van Middelkerke vanaf de fusie van 1977 tot vandaag?
Ik herhaal Heeft de fusie van de huidige deelgemeenten met de kerngemeente Middelkerke veel veranderingen teweeggebracht? Misschien herinneren jullie zich nog dat ik mij steeds een hevig tegenstander getoond heb van de fusie van Westende-Lombardsijde met Middelkerke. Ik ben daarin nog geen haar veranderd. Mijn mening werd verwerkt in twee vroegere artikels, het eerste Waarom mocht Westende in 1976 niet zelfstandig blijven? op 24 juli 2010 en het tweede Kunnen we spreken van een gelukkig huwelijk tussen Middelkerke en Westende? op 22 augustus 2010. Jullie kunnen ze lezen in de map Fusies. Ik heb het daarin uitvoerig gehad over de voor- en nadelen van een fusie. Ik val dus wel in herhaling maar dat is iets dat zwaar op mijn maag is blijven liggen. Ik denk niet dat ik mij daarin ooit zal kunnen vinden. Maar ja, er was eens een piot die kwaad was op de koning en die trok zich dat niet aan!
Alle gemeentediensten zijn gecentraliseerd in Middelkerke. Iedereen moet toch inzien en toegeven dat de deelgemeenten steeds minder belangrijk worden ten voordele van de kerngemeente, waar alles gecentraliseerd wordt. Dat geldt niet enkel voor het gemeentehuis, maar ook voor de politie, het OCMW met het nieuwe en oude rusthuis De Ril, het gemeentepark, de brandweer, de technische diensten, het containerpark. Men kan rustig stellen dat de centralisatie algemeen is. Neem nu de sport: de sportinstallaties (zwembad, sportpark De Krokodiel, zaal De Branding) en sportploegen (zoals jeugdvoetbal, volleybal, enz .). Ook de cultuuractiviteit speelt zich vooral in de kerngemeente af: de bibliotheek (luxegebouw in Middelkerke tegenover kleine aanhangsels in de deelgemeenten) en de culturele centra (toneel, zangkoor, muziekschool, stripfestival, feestzaal, ). In Westende speelt zich enkel nog het driejaarlijkse Beaufort af. Zelfs de nieuwjaarsreceptie, aangeboden door het gemeentebestuur aan de inwoners wordt gehouden op het evenementenplein van de kerngemeente. Als ze er in Westende ook één willen, moeten de handelaars die dan maar aanbieden!!
De private dienstverlening is gevolgd Ook de private dienstverlening situeert zich haast volledig in de kern: de markten (donderdagmarkt en boerenmarkt op zaterdag), kind en gezin, de postdiensten (enkel nog een kantoor in de kerngemeente), de shoppingzone en centra, uitgezonderd voor wat Westende betreft, een kleine Okay en een Delhaize, grote firmas, industrieterreinen, .
Wat blijft er over na zon fusie in de levendige dorpen van weleer? Wat stelt een dorp nog voor zonder gemeentehuis, zonder postkantoor, zonder politiebureau? Die brachten tenminste leven in de brouwerij! Het gemeentebestuur vroeg Samenlevingsopbouw om de kleinste dorpen in het Hinterland (Sint-Pieters-Kapelle, Slijpe, Schore en Mannekensvere) nieuw leven in te blazen. Ze doen dat omdat de leefbaarheid in de dorpen onder druk staat: dienstverlening trekt weg, buurtwinkels sluiten en men ziet het sociaal contact achteruit gaan. Dit vormt vooral een probleem voor ouderen, hulpbehoevenden of mensen in armoede die weinig of niet kunnen rekenen op een sociaal netwerk. Bovendien hebben heel wat dorpsbewoners het gevoel dat het beleid weinig aandacht voor hen heeft en dat alle aandacht en middelen naar de kuststreek gaan. Schijnbaar vindt het bestuur dus dat Westende en Lombardsijde, vooral de dorpskernen dan, daar niet onder te lijden hebben. Ik betwijfel en betwist dat ten zeerste, hoewel de problemen in het hinterland inderdaad nog schrijnender zijn. Hoe goed alle inspanningen ten voordele van de deelgemeenten ook mogen bedoeld zijn, ze kunnen niet opwegen tegen het feit dat men het hart van de deelgemeenten weggesneden heeft en dat zoiets niet zomaar in een handomdraai opgevuld wordt. Waarom blijft men dan toch verder alles centraliseren in Middelkerke? Welke winst levert dat op, buiten het opblazen van het imago van enkele blauwe bestuursleden? Daar zou eens een diepgaand debat over moeten gevoerd worden! Wishful thinking?
In mijn huidig artikel wou ik eens in de verf zetten wat er geworden is van de vroegere gebouwen voor de openbare diensten in de deelgemeenten.
De gemeentehuizen
Westende Het zenuwcentrum van de vroegere gemeente is nu een naschoolse opvangdienst. Je vond er vroeger nog een lokaal van de heemkring Graningate maar nu? Dat moet een goed bewaard geheim zijn, want niemand schijnt iets te weten over de verdere bezetting. Die zal er dus wel niet zijn, want wie zal nu rondvertellen dat zon groot gebouw zo onderbezet is?
Lombardsijde Werd in 1971 samengevoegd met Westende en in 1977 met Middelkerke. Het oud gemeentehuis, dat jullie hieronder zien, werd afgebroken.
Leffinge Werd in 1977 bij Middelkerke gevoegd. Het laatste gemeentehuis van Leffinge werd eerst een horecazaak en in 2008 ging het niettegenstaande hevig protest tegen de vlakte om plaats te maken voor appartementen, die schijnbaar beter de zaak van het blauw gedeelte van het schepencollege dienden. Dat was inderdaad Het Schippershuis. Hieronder zien jullie de actie en het resultaat in beeld gebracht.
Slijpe In 1971 werd Slijpe de kern van een nieuwe gemeente Spermalie: Sint-Pieters-Kapelle, Schore en Mannekensvere werden erbij gevoegd. Het gemeentehuis werd gebouwd in 1924 naar een ontwerp van architect A. Neirynck uit Uitkerke. Het staat er nog steeds in de schaduw van de kerk. Boven de dubbele toegangsdeur staat in sierlijke letters het woord 'GEMEENTEHUIS'. Na de fusie (toen alle gemeentelijke diensten naar Middelkerke verhuisd waren) deed dit gebouw respectievelijk dienst als postkantoor, klaslokaal en als vergaderruimte voor de kerkfabriek en plaatselijke verenigingen. Het gemeentebestuur bereidt de renovatie van dit oude gemeentehuis voor en wenst er een horecazaak (De Tempelier) en een fietsinformatiepunt in onder te brengen. Aan de gevel hangt een doek Middelkerke investeert in Erfgoed.
Wilskerke Fusioneerde in 1977 met Middelkerke. Tot in 1971 stelde dit gemeentehuis niet veel voor. Het bestuur huurde een voutekamertje in de plaatselijke herberg, waar de gemeenteraadszittingen doorgingen en waar o.a. de huwelijken werden voltrokken. In 1971 verhuisde het gemeentehuis naar een villa in de volksmond het kasteeltje genoemd in de Spermaliestraat, waar nu het nieuwe politiekantoor staat. Dit gebouw bleef fungeren als gemeentehuis tot aan de fusie met Middelkerke. Eduard Vyvey (gepensioneerd onderwijzer uit Leffinge die momenteel in Gistel woont) heeft een boek geschreven over Wilskerke met als titel Willeckinskerke 100 200 300 400 jaar geleden. Het was (is?) te koop in de Standaard boekhandel in Middelkerke. Het boek bevat ook een aantal fotos van het oude en het nieuwe gemeentehuis, respectievelijk op de paginas 12 en 74. De auteur gaf mij de toelating om ze te publiceren op mijn blog. De fotos zouden mij opgestuurd worden, maar ik heb ze helaas nog niet ontvangen.
Hieronder zien jullie links het oud-gemeentehuis van Mannekensvere, in het midden dat van Mannekensvere en rechts dat van Schore
Mannekensvere Het nog bestaand gebouw bevindt zich in de Brugsesteenweg op nummer 85. Het is een neo -renaissancistisch ontwerp van architect Raison van tijdens het interbellum. Volgens de website van de gemeente kan er een zaal met een toog gehuurd worden. Die schijnt gebruikt te worden door de Boerinnenbond en voor kaartersavonden. Ik heb eens in de andere lokalen binnengekeken en ze zijn gewoon verwaarloosd. Links van het gemeentehuis voorzag de architect ook een woning, waarschijnlijk voor de veldwachter van het dorp. Het is nu een gezinswoning.
Sint-Pieterskapelle Wie kent niet dit gebouw op nummer 30 van de ? Je kunt er niet naast kijken. Het is een ontwerp van architect T. Raison (Brugge) van 1923, gedateerd 1925. Het getuigt van de verzorgde wederopbouwarchitectuur geïnspireerd op de Vlaamse renaissancestijl met wapenschild in het boogveld. Ik heb eens met de bewoonster gesproken die er al woont sinds de fusie met Spermalie.
Schore De aaneengesloten dorpskern is gegroepeerd rond de parochiekerk. Hij bestaat voornamelijk uit burgerhuizen, enkele winkels (nr. 31, 39) en het volkscafé genoemd naar zijn vroegere functie, meer dan 40 jaar geleden "OUD GEMEENTEHUIS" (Schorestraat nummer 19) met houten tafeltjes en bijpassende stoelen, die nog uit de goeie oude tijd stammen.
De Postgebouwen
Westende In Westende-bad is er meer dan 100 jaar een postgebouw geweest. Dat is helaas sinds 1 februari 2007 niet meer het geval. Besparingen heet dat officieel, grotere winsten op de kap van de burger-belastingbetaler, heet ik dat. De posttarieven rijzen nochtans de pan uit terwijl de service vermindert. Ik beperk mij hier tot de gebouwen die velen onder ons nog gekend hebben. Van de Distellaan verhuisde de post naar de Henri Jasparlaan. Jullie zien hieronder links en in het midden de post in de Distellaan vroeger en recenter. Rechts de benedenverdieping van het appartementsgebouw waarin het laatste postkantoor van Westende gevestigd was.
Nu is er enkel nog een postpunt in de Press Shop, Distellaan 32 sinds 3 september 2012. (voorheen in de Spar van 15.10.2007 tot 1.12.2011)
Lombardsijde Ook in Lombardsijde kunnen we spreken van opeenvolgende locaties voor het postgebouw. Na het gebouw op de hoek van de Schoolstraat en de Oude Nieuwpoortlaan, verhuisde het kantoor naar het huis van brievenbesteller Marcel Ureel in de Schoolstraat. Daarna werd het ondergebracht op de hoek van de Zeelaan en de Lombardsijdelaan.
Nu is er nog slechts een postpunt in de dagbladwinkel schuin daar tegenover.
Leffinge Op 1 februari 2007 werd ook het postkantoor in de Dorpstraat in Leffinge gesloten. Hieronder zien jullie het gebouwtje, vroeger en nu.
Ook in deze deelgemeente is er slechts een postpunt overgebleven, namelijk in De Spar, Dorpsstraat 37.
Slijpe Het oud gemeentehuis werd na de fusie met Middelkerke gebruikt als postkantoor.
Mannekensvere, Sint-Pieterskapelle en Wilskerke Deze deelgemeenten hebben nooit een postkantoor noch een postpunt gekend. Ze moeten dus naar het postkantoor in Middelkerke (10 à 12 km) of naar de postpunten in Westende-bad of in Lombardsijde.
De politiekantoren
Het korps van de lokale politie Middelkerke werd na de hervormingen van het politielandschap in 2001 gevormd door de samensmeltingvan derijkswachtbrigade 'Middelkerke' en de gemeentepolitie. De Politiezone Middelkerke ging effectief van start op 01/01/2002, en is sindsdien actief op het ganse grondgebied van de gemeente en zijn 9 deelgemeenten. Middelkerke beschikt momenteel over zes wijkinspecteurs. Elke wijkinspecteur heeft een sector toegewezen gekregen waarin hij/zij actief is. Omdat de woningen in de deelgemeenten Sint-Pieterskapelle, Schore en Mannekesvere zeer verspreid liggen, wordt de wijkdienst er verzekerd door motorrijder JohanDeschacht.
Westende In deWestendelaan 302 in Westende-dorp is er ooit een drukbezet politiekantoor geweest.
Nu opereert van daaruit de wijkagent van Westende- dorp. Alhoewel een bord naast de ingangsdeur aangeeft dat het kantoor open is van 8 tot 12 uur, zijn er geen vaste openingsuren. Enkel wanneer wijkagent Marc Desmet van dienst is én zich niet op het terrein bevindt, is het kantoor open. Maar ja Westende is toch zo veilig en men kan altijd terecht 5 kilometer en half verder in Middelkerke. Mag ik misschien opmerken dat ook dat zeer groot gebouw fel onderbezet is? Had men misschien die bibliotheek niet kunnen onderbrengen in het oud gemeentehuis of in het oud politiebureau, mits de nodige renovatie, in plaats van er een nieuwe te bouwen tussen de twee? Maar ja, de wegen van politici zijn ondoorgrondelijk!
Welke gaten? Jullie hoeven niet ongerust te zijn! Ik zal het niet nogmaals hebben over de markt of evenementenplein van Middelkerke en zeker niet over het enorme gat daaronder, de ondergrondse parking met drie verdiepingen. Neen, het gat in de markt, zo heet de enquête die het onderzoeksbureau IVOX uitvoerde in opdracht van KBC en Het Nieuwsblad. Ze wilden daarmee te weet komen welke winkels en diensten het meest gemist worden in onze Vlaamse gemeenten. Uiteraard zal ik het hier enkel hebben over het gat van Middelkerke.
Resultaat In onderstaande lijst, in dalende volgorde, zien jullie het resultaat van de antwoorden van de ondervraagde inwoners uit Middelkerke, waarvan ik er ook één was. Het percentage geeft weer hoeveel deelnemers vinden dat er een tekort is aan dat soort winkel of dienst.
Is het echt zo dat er te weinig winkels en diensten van bovenstaande soorten zijn? Ik heb eens gezocht op internet en in de handelsgids van Middelkerke. Er is een schoenmaker in Middelkerke in de de Smet de Naeyerlaan en men kan zijn schoenen meegeven voor herstelling in het Droogdok in de Lombardsijdelaan in Westende. Bloemenwinkels zijn te vinden in de Leopoldlaan 252 (A-Florist), in Paul de Smet de Naeyerlaan 13 (Tonia), in de Brugse Steenweg 42 (Piu Verde). Er is ook nog een winkeltje in de Oude Nieuwpoortlaan in Lombardsijde. Buiten Piu Verde zijn dat wel geen tuincentra. Er is een AVEVE winkel in Mannekensvere in de Brugsesteenweg 113. Groenten- en fruitwinkels zijn er genoeg, 1 in Westende-dorp en 3 in Middelkerke, maar er zijn vijf grote warenhuizen (Aldi, Colruyt, Delhaize, Lidl en Okay) waar groenten en fruit in overvloed te koop zijn. Ik zou zo verder kunnen gaan. Er zijn onthaalgezinnen en er is naschoolse of buitenschoolse kinderopvang. Dat er misschien te weinig plaatsen zijn, dat kan, want dat is een algemeen verschijnsel in Vlaanderen. Ik zou ook nog kunnen zeggen dat er een tandartsengroep is in Westende-dorp en dat er ook een tankstation op het grondgebied van ons dorp bestaat. Ik moet dus, samen met jullie, vaststellen dat de deelgemeenten in het hinterland de minstbedeelde zijn, behalve Mannekensvere voor bloemen en planten. Maar is dat een probleem? Er zou eigenlijk onderzocht moeten worden of elk van de genoemde winkels of diensten binnen een redelijke afstand voor iedereen bereikbaar is in alle deelgemeenten.
Hoeveel procent van de inwoners van Middelkerke is tevreden over het aanbod van winkels en diensten in de buurt? Hierna volgt een uittreksel van de rangschikking van de 308 Vlaamse gemeenten waarvoor het gemiddelde van de tevreden inwoners volgens de enquête op 66,9% zou liggen.
Middelkerke is de op één na slechtste van de kustgemeenten. Ik heb er destijds in mijn artikel over de Leopoldlaan al op gewezen dat het winkelaanbod in Middelkerke over het algemeen maar mager is, maar laten wij maar liever niet al te veel geloof hechten aan de bovenstaande cijfers.
Hoe graag wonen inwoners in Middelkerke? Volgens het onderzoek zouden 8,2 inwoners op 10 graag in deze gemeente wonen. Het gemiddelde voor Vlaanderen is 8,1 op 10. Het is natuurlijk maar een heel klein aantal waarvan de mening vervat is in dat goed cijfer.
Heeft het aanbod van winkels en diensten in de buurt een belangrijke rol gespeeld om in Middelkerke te komen wonen? Volgens 30.42% van de ondervraagden zou dat het geval zijn. Het gemiddelde voor Vlaanderen bedraagt 26,8%. Dat zal uiteraard wel gaan over aangespoelden die logischerwijze niet in het hinterland gaan wonen. Alweer een nietszeggend resultaat!
Heeft zon enquête dan wel waarde? Aan de enquête van IVOX namen in totaal 80.000 Vlamingen deel. Dat is zeer weinig. Als men ermee rekening houdt dat meer mensen uit grote steden en centrumsteden deelnemen, dan schat ik het aantal deelnemende Middelkerkenaars hooguit op 100 à 150. Dat is dus verre van representatief voor de mening van de Middelkerkenaar. Over de aangesproken groepen heb ik ook mijn bedenkingen. Het heeft geen zin uit de resultaten nuttige lessen te trekken. Het lijkt me nogal logisch dat de inwoners uit Middelkerke en Westende helemaal anders denken over dat aanbod dan de inwoners van de hinterlandgemeenten. Je kan en mag ook niet verwachten dat er van elk soort winkel of dienst één zal te vinden zijn in de hinterlandgemeenten. Het aanbod mag ook niet beoordeeld worden binnen de grenzen van een gemeente. Ga ik naar een bloemenwinkel in Middelkerke in de Leopoldlaan op 6 kilometer of naar deze op 2 kilometer van de kerk van Westende, maar gelegen op het grondgebied van Nieuwpoort (Duinflora)? Het antwoord is nogal duidelijk en waarom zou ik dan zeggen dat er te weinig bloemenwinkels zijn in Middelkerke? Als ik in Mannekensvere woon en ik vind een schoenmaker in Nieuwpoort op een paar kilometer, dan mis ik die schoenmaker in Middelkerke toch niet? Weten de deelnemers wel welke winkels er zijn in Groot-Middelkerke? Weten de ondervraagden, bijvoorbeeld, dat een nieuwkuiswinkel soms de mogelijkheid biedt om er te herstellen schoenen af te geven, die dan hersteld worden door een schoenmaker uit een andere gemeente? Stelt de ondervraagde zich tevreden met een bloemenwinkeltje terwijl er in andere gemeenten (Gistel, bijvoorbeeld) twee grote tuincentra gevestigd zijn? Men kan hooguit zeggen dat men met zon enquête kan vaststellen wat het aanbod aan winkels is in een gemeente maar niet welke behoefte er bestaat aan één bepaalde soort. Voor eventuele jonge starters die het gat in de Middelkerkse markt zouden willen kennen, zal een ander en ernstiger onderzoek nodig zijn.
Wat doet de gemeente eraan? Bestaat er een actieplan om de toestand te verbeteren? Worden jonge starters geholpen? Zijn daar premies voor voorzien? Neemt Middelkerke deel aan het Unizoproject om ondernemingen en handelszaken leefbaar te houden? Moet het inschakelen van een onderzoekbureau echt gebeuren door KBC en Het Nieuwblad? Doet het gemeentebestuur (dienst lokale economie) dan niet zelf aan onderzoek van de behoeften in de gemeente? Het zou vanzelfsprekend moeten zijn en misschien doet ze dat ook.
Aanpassing op 15.2.2013 Een aandachtige lezer merkt op dat de bloemenwinkel 'Tonia' al geruime tijd niet meer bestaat. 'Pistache & Vanille' in de Kerkstraat 38 is in de plaats gekomen. Met dank!
Een grote aanwinst voor Middelkerke: X-Treme De Kegel. Racen, bowlen, minigolfen, biljarten en battlefield toestanden, wat willen jullie nog meer?
Wees gerust, dit is geen reclamebericht, maar als Middelkerke een mooie installatie rijker geworden is, dan loont het toch even de moeite daar wat tijd en tekst aan te besteden.
Waarover ik het wil hebben? Natuurlijk herinneren jullie zich nog de bowling, ongeveer ter hoogte van de Colruyt, in de industriezone. Die werd uitgebaat door het echtpaar Boudaer, afkomstig uit Haaltert bij Aalst. Maar dat was niet het einde van de ambities van vader Boudaer: hij wou graag vóór zijn vijftigste nog wat uitbreiden. Bovendien wilde dochter Jeffy (vierde op de N-VA lijst bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen) graag in het bedrijf opgenomen worden. Er werden beurzen bezocht in de Verenigde Staten en in Duitsland om vooral moderne ideeën op te doen en zo ontstond het familiebedrijf Boudaer, genaamd X-treme De Kegel dat nu zeer veel meer te bieden heeft dan alleen maar een bowling. De verhuis naar de huidige installaties aan de Westendelaan, naast wat ik altijd Het Kasteel van Middelkerke noem, had plaats in juli 2010.
<ALIGN="CENTER">>
Eerst kwamen de karting, de battlefield en de minigolf erbij. De bowling was toen nog op de oude locatie. Omdat de bouwvergunning nog maar eens afgekeurd werd en omdat het gebouw van de oude bowling al verkocht was, werd de minigolf geplaatst om toch een indooractiviteit te kunnen aanbieden. In december 2012 kwamen de bowling, de laser en het speeldorp erbij, vandaar dat de installaties een paar weken niet toegankelijk waren.
http://www.bowlingdekegel.be/ Dynamische bedrijven kunnen zich vandaag niet meer veroorloven er geen website op na te houden. Jullie vinden er de beschrijving van al de mogelijkheden die in X-treme De Kegel aangeboden worden. Jullie kunnen die ook raadplegen om de openingsuren en de prijzen te weet te komen. Ook de voorgeschreven kledij en de gedragsregels voor de klanten werden erin opgenomen. Het is een voortreffelijke site met veel illustraties. Ik had mij kunnen tevreden stellen met het maken van een samenvatting of een kopie, maar zo zit ik niet in elkaar. Ik wil steeds iets meer weten en met eigen ogen aanschouwen. Jeffy Boudaer bood mij daartoe de gelegenheid en leidde mij rond zodat ik er nu (bijna) alles van weet. Ik bedank haar en haar man en haar ouders voor de hartelijke ontvangst. Maar laat ons eens de kwaliteiten en bijzonderheden overlopen van elk onderdeel, in de (onbelangrijke) volgorde waarin ze mij getoond werden.
De minigolf Uniek volgens de website, maar dat is het ook. Zoiets heb ik nooit voorheen gezien. De attractie wordt interactief genoemd omdat je niet zomaar een balletje moet slaan of gooien, maar dat je ook moet reageren op de invloeden die elk toestel op dat balletje uitoefent of op de rare toeren die het ermee uithaalt. Er is ook nog een gedeelte blacklight om het niet eentonig te maken. Dat is dan minigolf in een donkere kamer met fluorescerende hindernissen. Echt de moeite waard, voor jong en oud!
<ALIGN="CENTER">>
Formule e-Karting: ben jij een racer? Karting is een autosportvariant waarbij men het tegen elkaar opneemt in kleine, vierwielige, speciaal voor dit doel gemaakte voertuigen met 1 zitplaats, zonder carrosserie, de zogenaamde karts. Het essentiële van een kart is het ontbreken van een differentieel. De starre achteras en het lage zwaartepunt zorgen voor een unieke wegligging en een unieke manier van rijden. Ultrasnelle liefhebbers kunnen zich uitleven op een buitencircuit in speciaal aangepast asfalt van 620 meter lang, ook bij regenval (niet op ijs en sneeuw!). Het is het enige langsheen de hele Vlaamse kust. Hier worden de zintuigen en de stuurvaardigheden tot het uiterste getest. Misschien is daar de naam X-treme wel van afgeleid. De karts van Italiaanse makelij worden elektrisch aangedreven. Vroeger gebruikte men uitsluitend benzinekarts die ook tweemaal goedkoper waren dan de elektrische. Deze laatste zijn zwaarder (180 kilogram) wat te verklaren is door de 4 batterijen die constant 48 volt leveren aan de elektromotor. Ze hebben het voordeel dat ze vlugger en vloeiender versnellen en dat ze een constanter vermogen van namelijk 18 PK bieden. Op vol vermogen kan je er 30 minuten mee rijden. Er worden heats gereden van 12 minuten omdat zo maximaal rendement kan gehaald worden uit de batterijen. Dubbel zo lang rijden zou betekenen dat het ook dubbel zo lang zou duren om de batterijen opnieuw volledig op te laden. Bij ritjes van 12 min duurt dat slechts 12 minuten. Ze zijn geluid(s)arm en er worden geen uitlaatgassen uitgestoten. Het circuit wordt proper gehouden. Er kunnen maximaal 8 karts tegelijk in elke heat rijden. Er bestaat nog geen competitie met elektrische karts. De racers houden misschien nog steeds van de reuk van benzine in hun neus en misschien denken ze dat ze hier te doen krijgen met elektrische karretjes, zoals die waarmee de kinderen op de dijk rijden. Dat ze dwalen, blijkt toch wel uit de gegevens hierboven. Dat er werkelijk aan alles gedacht werd, mag blijken uit het feit dat er ook twee karts uitgerust zijn met bediening van gas en rem aan het stuur, zodat ook mindervaliden aan hun trekken kunnen komen. De karts kunnen ook op afstand bediend worden. Bij agressief rijgedrag, opzettelijk botsen of slippen of negeren van vlaggen of hinderen van andere piloten, kan de snelheid van de kart voor één ronde verminderd worden of kan de kart zelfs definitief stilgelegd worden als een waarschuwing niet helpt.
<ALIGN="CENTER">>
Battlefield Live Battlefield live is een authentiek gevechtspel met de modernste wapens, die werken met infrarood, dus volledig veilig en pijnloos en nauwkeurig tot op 400 meter. Het spel kan zowel in kleine groepen als in groepen tot maximaal 40 personen gespeeld worden. De tegenpartij ziet geen straal als er geschoten wordt. De positie van de schutter wordt dus nooit verraden. Deze wapens zijn allemaal uitgerust met een "red dot scope". De strijders kunnen hun wapen kiezen: een kleine en snelle skorpion of een sniper (scherpschutter) met telescopische lens.
<ALIGN="CENTER">>
Vooraleer de strijd mag losbarsten, wordt op het slagveld een briefing gegeven over de werking van de wapens en over de missie (opdracht) die moet/zal uitgevoerd worden. Verschillende missies zijn immers mogelijk : team deathmatch (twee ploegen tegen elkaar), capture the flag (veroveren van de vlag), free for all (tot enkel een individuele overwinnaar overblijft), escort the vip (begeleiden van een VIP), enzovoort want met wat verbeelding kunnen hier nog andere spelen aan toegevoegd worden.
Indoor laser De laatste nieuwigheid bij De Kegel X-treme is de indoor LASER.
<ALIGN="CENTER">>
In een futuristisch doolhof wordt gespeeld met het modernste type van laserwapens.. Met deze nieuwe generatie moet er geen pak meer gedragen worden. Over het speelveld zijn er robots en mijnen geplaatst die het spel intenser maken. Iedereen kan dit spelen en zelfs voor de allerkleinsten zijn er aangepaste geweren zodat ook zij kunnen meegenieten van dit spel. Na afloop krijgen de spelers de uitslag en weten ze meteen wie de grote winnaar is.
Bowling De bowling met 10 banen is een prachtige installatie. Ik kreeg ook de gelegenheid de machinekamer te bezoeken waar vader Boudaer bezig was de gaten van een bowlingbal aan te passen aan de vingers van een spelersklant. Hij volgde onder andere daarvoor een speciale cursus van 14 dagen. Ik heb de indruk dat hij een ondernemend en vindingrijk man is.
<ALIGN="CENTER">>
Kinderspeeldorp Om de kinderen bezig te houden terwijl de ouders hun eigen bowlingcapaciteiten testen of zich meten met vrienden, is er eveneens een kinderspeeldorp voorzien, naast de bowling. Het heeft een hoogte van 1m30.
Poolbiljart Poolbiljart is van oorsprong een Amerikaans spel. Het is ook al enige tijd populair bij ons, vooral onder jongeren. Poolen is één van de soorten biljart, naast snooker en carambole. Een snookertafel is in de regel groter dan een pooltafel, de ballen zijn kleiner en lichter en de keus zijn bijgevolg dunner. Pool wordt gespeeld op een pooltafel, waar in elke hoek en in het midden van de lange zijden een gat (pocket) zit. De ballen moeten in de pockets worden geschoten, zoals ook bij snooker het geval is. Een standaard set poolballen is genummerd van 1 tot en met 15, waarbij de nummers 1 tot en met 7 de 'hele' ofwel solids (ballen in één kleur) worden genoemd, nummer 8 de zwarte bal is en de nummers 9 tot en met 15 de 'halve' ofwel stripes (witte zijkant met een gekleurde band) zijn. Er zijn meerdere spelvarianten. Dit zijn de drie populairste: 8-ball, 9-ball en straight pool ofwel 14.1. De spelregels vinden jullie op http://nl.wikipedia.org/wiki/9-ball. X-Treme De Kegel biedt speelgelegenheid op vier tafels.
<ALIGN="CENTER">>
Aangehechte installaties Naast de spelmogelijkheden kan de klant rustig een glas drinken in de ruime cafetaria met zicht op de bowling. Voor de rokers is er een aparte ruimte. Een nieuwe sanitaire installatie is er natuurlijk ook. De ruime parking beantwoordt aan de grootst mogelijke behoefte.
<ALIGN="CENTER">>
En is het een succes? De uitbaters lijken mij tevreden te zijn over het succes van hun onderneming. Ik stel ook vast op hun website dat er nogal wat reserveringen geboekt worden, zelfs voor de vakantiemaanden. Dit is immers een uitstekend alternatief voor het strandbezoek bij minder goed weer. Maar ook daarbuiten schijnen veel groepen (bijvoorbeeld schoolklassen die de 100 dagen hier komen doorbrengen) de weg naar X-Treme De Kegel reeds gevonden te hebben.
Besluit Ik was echt onder de indruk na mijn bezoek. Ik kan dan ook niet anders dan deze aanwinst voor Middelkerke ten zeerste aan te bevelen en de uitbaters geluk te wensen. Voor een goed begrip of om misverstanden te vermijden: ik heb geen aandelen in X-Treme De Kegel en ik ben niet verwant noch bevriend met de familie Boudaer.
Op 10 oktober 2012 kocht ik het nieuwste boek van de man, die zegt dat hij naast Freddy Maertens één van de twee veruit meest bekende Lombardsijdenaren aller tijden is. Buiten het feit dat het gebruikelijk meervoud in Vlaanderen Lombardsijdenaars is, is dat zonder enige twijfel correct.
Dedecker is met deze nieuwe publicatie 'Eén tegen allen - Memoires' niet aan zijn proefstuk toe. Hij schreef namelijk al meerdere boeken. Er werden er ook over hem geschreven. Laten wij eens de reeks overlopen. Ik heb ze allemaal gelezen maar alleen het recentste heb ik zelf samengevat en wat dieper geanalyseerd. Voor de andere heb ik mij vergenoegd met het overnemen van de korte inhoud die op de achterkaft weergegeven wordt, soms met wat commentaar. Zijn 'Memoires' hernemen trouwens in min of meer belangrijke en uitvoerige mate, veel van zijn meningen en ervaringen die men ook terugvindt in de andere boeken.
Het eerste boek 'Ik, Jean-Marie Dedecker' schreef Jean-Marie in 1999 samen met sportjournalist Hans Vandeweghe.
<ALIGN="CENTER>
'De volksjongen die bankdirecteur werd en die zekerheid liet schieten voor een bestaan als zelfstandig coach en verzekeraar, vond dat het tijd was om zijn mening over topsport op papier te zetten. En voor dezelfde prijs krijg je er zijn ideeën over de maatschappij bij. Voetbalcoaches, bobos*, Walen, homofiele sporters, vermeende kampioenen of ministers van Binnenlandse Zaken, geen heilig huisje blijft overeind.' *bondsbonzen
Rechts voor de raap
In 2006 verscheen zijn boek Rechts voor de raap, opgedragen aan zijn zoon en aan alle jongeren die de vrijheid van meningsuiting en het recht op arbeid, in hun hart dragen.
<ALIGN="CENTER">>
'Rechts voor de raap' is Jean-Marie Dedecker in draagbaar formaat, de neerslag van zijn politieke werk en denken sinds zijn verkiezing tot senator. Hij krabt aan heilige huisjes, doorprikt clichés, schijnheiligheid vloert hij genadeloos. Dedecker schrijft zoals hij denkt: snedig en vinnig, onbevooroordeeld en onvoorspelbaar. Op elke bladzijde trapt hij een voorzet voor een brede maatschappelijke discussie. Van het hoofddoekendogma tot de keppeltjesdemocratie, van de Vlaamse Betweter (VB) tot de Groene Lethargie. Hij houdt een pleidooi voor een andere multiculturele samenleving, maar tegen het gezondheidsfascisme en de betuttelingsmanie. Hij wil af van de baxtereconomie van slaapland Wallonië en ziet onze sociale zekerheid als een vangnet, niet als een hangmat. Dedecker noemt zichzelf niet rechts, niet links, maar averechts. Conservatief en progressief vindt hij achterhaalde begrippen. Wel gaat hij op zoek naar nieuwe recepten voor de uitdagingen die ons te wachten staan.'
Hoofddoek of blinddoek (2009)
Dedecker ontsluiert de migratie! Volgens hem is de maatschappelijke kost ervan enorm, terwijl het beleid zijn doel voorbijschiet want het zou zich herleiden tot 'pappen en nathouden' van migranten. Voor niet-westerse allochtonen is de kostprijs 7,67 miljard euro per jaar. Hij pleit voor een asielprocedure van maximum één jaar. Duurt het langer, dan moet de aanvraag automatisch worden ingewilligd.(!!!) De migratie moet voor hem streng geregeld worden via een cardsysteem in functie van de arbeidsbehoeften. Voor nieuwkomers moeten er wachttermijnen komen vooraleer ze toegang krijgen tot de sociale zekerheid. 'We moeten een uitbetalingssysteem invoeren in functie van tijd en de bedragen die ze zelf in het systeem hebben geïnjecteerd'. Volgens Dedecker wordt het debat over de samenhang tussen migratie en criminaliteit angstvallig vermeden. Niemand kan echter ontkennen dat de allochtone gemeenschap proportioneel oververtegenwoordigd is in de criminaliteitsstatistieken. 'Het islamo-socialisme heeft sociale moerassen gecreëerd in plaats van gedempt. Deze broeihaarden van wetteloosheid en criminaliteit zijn onderhevig aan het stockholmsyndroom van de hulpverslaafden', haalt hij uit naar de Brusselse toestand. Voorts hekelt hij het lakse beleid inzake gezinshereniging en schijnhuwelijken: 'Het nieuwe 'generaal pardon' (de nieuwe regularisatieprocedure) kan onmiddellijk voor 109.000 en op termijn door gezinshereniging zelfs voor 381.000 nieuwe inwoners zorgen.'
In het tweede deel van het boek gaat Jean-Marie Dedecker in op de radicalisering van de islam in Europa en de houding van de Europese samenleving hierop. Hij omschrijft dat met de term 'dhimitud', een kruiperige houding en capitulatie voor de islam. Het is een intellectuele capitulatie, het opofferen van vrijheid voor een vals gevoel van veiligheid. De gevaarlijkste uiting is voor hem het beperken van het vrije woord.
Hij verzet zich ook tegen pleidooien om de sharia een plaats te geven in de westerse rechtspraak: 'De sharia beperkt de godsdienstvrijheid, ondermijnt de positie van de vrouw en vernedert al wie geen moslim is. Het kan niet dat duizenden kinderen in onze hoofdstad aan het eerste leerjaar beginnen zonder dat ze een woord Nederlands of Frans machtig zijn. Het is voor iedereen duidelijk: de maatschappelijke tijdbom tikt. En toch moet de burger blijven aanhoren dat het zo'n vaart wel niet zal lopen. Dat 'onze rotjochies' alleen maar het slachtoffer van discriminatie, racisme en achterstelling zijn. Dat er in onze Belgische gevangenissen ook witte Belgen zitten. Jean-Marie Dedecker is deze en andere bakerpraatjes zat. In zijn geheel eigen stijl, niet altijd remmend of bang voor een scherpe of te korte bocht, verdedigt hij in HOOFDDOEK OF BLINDDOEK? DE MIGRATIE ONTSLUIERD de universele waarden van de westerse samenleving.
<ALIGN="CENTER">>
Commentaar
Ik lees daarin geen woord over illegalen! Wat moet daarmee gebeuren? Zijn discours gelijkt voor de rest goed op dat van het Vlaams Belang.
Zal de zeespiegel met 6 meter stijgen, zoals James Hauser, de grote inspiratiebron van Al Gore, voorspelt? Kunnen de kunstmatige klimaatingrepen van de mens op tegen de kracht van de natuur? Zorgt de CO2-uitstoot door menselijke activiteit voor een catastrofale opwarming van de atmosfeer? 'Het ecologisme is uitgegroeid tot een van de machtigste religies van de westerse wereld: de zondvloed is op komst en de industriële wereld en zijn zondige consumenten moeten boete doen. Welvaart is verdacht. We moeten alles opgeven wat vooruitgang heeft gebracht. We leven in een samenleving die verslaafd is geworden aan haar eigen angsten en apocalyptische voorspellingen. Het groene communisme moet verwezenlijken wat het rode niet vermocht. De dictatuur van het proletariaat wordt vervangen door de dictatuur van het ecotariaat. Wie niet meeheult met de predikanten van de groene godsdienst, wordt verbrand op de brandstapel van het nieuwe broeikasevangelie. Ecologisme als nieuwe heilsleer. Jean-Marie Dedecker tracht zich een groene weg te banen doorheen de overvloed aan informatie over ecologie en milieu. Hij stelt vast dat we met de vergroening al veel verder zouden staan als we de groene wetenschap zouden zien als een gereedschapskist waaruit we kunnen putten tot welzijn van mens en natuur, en niet als een dwingende godsdienst.'
Het (voorlopig?) laatste boek, dat eigenlijk 'Eén tegen allen - Memoires' heet, bestaat uit drie delen.
Kind van de polder Het eerste deel 'Kind van de polder' telt 54 paginas en handelt uiteraard over zijn jeugd. Het is een eerlijke terugblik op zijn jonge jaren. Ik schrijf 'eerlijk' omdat hij zeer open spreekt, te open volgens mij, over de toch wel zeer armoedige omstandigheden waarin hij opgroeide. Hij velt tevens een zeer streng oordeel over zijn vader, die hij een 'toogfilosoof' noemt die veel uithuizig was, een 'meer dan sociale drinker', zelfs met een drankprobleem, die (te) streng was voor zijn 'konijnengezin', soms met de losse hand optrad en die wel gevoelig was van aard maar weinig uitwendige warmte uitstraalde, een typische West-Vlaming. Beroepshalve zou controleur openbare werken Robert Dedecker, volgens zijn zoon, wel eens zijn ogen gesloten hebben tegenover aannemers die hem daarna trakteerden met etentjes en drank. Jean-Marie bewonderde wel zijn 'slimme en handige' vader om zijn werkkracht en zijn talent. Dat hij zelf denkt dat hij de 'favoriete zoon' was, zal daarin wel meegespeeld hebben. Eigenlijk ben ik wel verwonderd over de manier waarop Jean-Marie dat alles naar buiten brengt. Ik zou zoiets nooit schrijven over mijn vader of over mijn jeugd, mocht die even armoedig geweest zijn. Heeft hij dat gedaan om extra te beklemtonen dat iemand van bescheiden komaf, zoals hijzelf, door hard werken kan opklimmen in de maatschappij tot het niveau van bankdirecteur, judocoach, wereldreiziger, senator, partijvoorzitter, volksvertegenwoordiger, kortom tot VIP? Wil hij daarmee meer glans geven aan zijn eigen prestatie? Mochten jullie daaraan twijfelen, ik koester wel grote bewondering voor mensen die zoiets kunnen realiseren, uit eigen kracht en zonder (al te veel) ellebogenwerk. Ik heb in zijn boek ook heel wat bekende figuren uit onze streek teruggevonden en ook een aantal gelijkenissen met mijn eigen jeugd, beleefd in Westende-dorp: eigengemaakt speelgoed, misdienaar, katholieke familie, solidariteit onder de dorpsbewoners, vakantiejob(s) gedurende twee maanden, de chiro, rondgang na de plechtige communiemis, Ik heb ook herinneringen aan vader Robert Dedecker, die ik nog adviseerde bij het opstellen van zijn stamboom. Ook staat mij de figuur van zijn grootvader langs moederskant, Isidoor De Reuwe, nog voor, uit de tijd dat ik voetbalde (1953-55) bij SC Lombardsijde, waarvan het veld grensde aan diens polderhuisje met daarachter een mesthoop, zoals Jean-Marie het zelf noemt.
Keizer van de tatami Het tweede deel heet 'Keizer van de tatami' en bestaat uit 83 pagina's. Daarin beschrijft Dedecker zijn (grote) successen die hij in de judosport behaalde, maar ook zijn grote ontgoochelingen. Hij heeft het over de opofferingen die hij zich getroostte om met succes zijn 'poulains' groot en sterk te maken maar ook de moeilijkheden die hij ondervond om de Vlaamse en Waalse atleten op één lijn te krijgen. Hij wijdt een hoofdstuk aan elk van zijn grote namen, maar vooreerst aan Robert Van de Walle, die hij 'in zijn jonge jaren, een beest op alle vlakken' noemt. Er heersten vaak spanningen tussen Jean-Marie en Robert, 'een egotripper met een blind zelfvertrouwen', maar zij deelden dezelfde liefde voor de sport en waren beide gedreven 'door woede en frustratie om aan judo te doen'. Dat bracht hen tenslotte bij elkaar en nu zijn ze vrienden.
Hij heeft het verder over de onklopbare vechter Ingrid Berghmans, die alles in zich had om het ver te schoppen, ook buiten de judo: talent en uitstraling, kortom een vrouw van de wereld. Het is er echter niet uitgekomen. Jean-Marie had met haar een broer-zus relatie. Natuurlijk kon ook de relatie van een andere soort tussen de twee topjudokas Robert en Ingrid niet onbesproken blijven.
Ulla Werbrouck, waarmee Dedecker een vader-dochter relatie zou gehad hebben, was een toptalent die aanvankelijk weinig zin had om te trainen omdat ze dat niet nodig vond. Onder handen genomen door een strenge en harde Jean-Marie, werd ze tenslotte een superkampioene die goud behaalde op de Olympische spelen.
Gella Vandecaveye was verslaafd aan judo. Zij was een vechter met minder klasse dan Ulla, maar zij werd wel wereldkampioene. Zij beoefende haar sport op een mannelijker manier, fysiek sterk en een echt trainingsbeest onder de leiding van Eddy Vinckier. Ze werd wel door Jean-Marie gecoacht.
Zwaargewicht Harry Van Barneveld stond altijd een beetje in de schaduw van Ulla en Gella, Hij was 'een crème van een man', waarvoor judo de 'universiteit van het leven' geweest is, waardoor hij als beenhouwersgast kon uitgroeien tot politie-inspecteur.
'Superintellectueel' en 'een beetje wereldvreemd', 'die nooit paste in de groep', zo wordt Heidi Rakels beschreven. Jean-Marie kreeg er nooit vat op. Ze voelde zich steeds verongelijkt binnen het team. Zij vond dat Ulla bevoordeeld werd. Zij zette zich wel enorm in, tot in het absurde toe: 'niettegenstaande een gebrek aan talent kon zij toch successen behalen in het minder competitieve vrouwenjudo.'
Johan Laats noemt Dedecker 'de beste judoka die hij ooit aan het werk zag', met souplesse en mooi in al zijn bewegingen. Spijtig genoeg werd hij verlamd door de 'angst om te verliezen' waardoor zijn palmares er minder indrukwekkend uitziet dan wat het had kunnen zijn.
Dedecker had het regelmatig aan de stok met de Belgische judofederatie die de Vlamingen stiefmoederlijk behandelde. Hij noemt ze de 'bobo's' terwijl hij voor hen 'de grote boze Vlaming' was.
De Waalse judoka's voelden zich door de bondscoach benadeeld en bestreden hem onder invloed van de Franstalige bondsleden, tot en met het voeren van gerechtelijke acties.
Hoewel hij het zelf ook zegt, Dedecker was onbetwistbaar 'een icoon van de judosport'.
Commentaar: Een vergeten hoofdstuk In het verhaal over Jean-Maries judoverleden heb ik wel volgende commentaren over hem niet teruggevonden.
Eddy Vinckier: «Jean-Marie Dedecker is een bijzonder moeilijke man, maar ik heb nooit last met hem gehad. Je moet weten hoe je zo iemand aanpakt. Een baas moet je baas laten zijn. Je moet van zijn stoel afblijven en niet proberen de poten door te zagen. Als Gella vocht op internationale toernooien, zat niet ik maar Dedecker naast de mat. Ik ging in het publiek zitten, net achter hem, zodat het voor Dedecker leek alsof Gella naar hém keek en zijn hulp vroeg telkens als ze oogcontact met mij zocht. Op die manier konden Gella en ik ongestoord doen wat we moesten doen, en was Dedecker ook tevreden.»
Alex Fabry (over het landenkampioenschap per ploeg in 1997) «We hadden als ploeg verloren, maar ik had individueel wel al mijn wedstrijden gewonnen. Ik voelde me dus niet al te slecht. Maar Dedecker had de gewoonte zijn judoka's te kleineren om ze te motiveren, en die laatste avond begon hij op mij in te hakken. Hij zei dat ik een middelmatig judoka was. Tweederangs noemde hij mij. Hij had gedronken en ik ook. Ik had er genoeg van en ik antwoordde uitdagend: 'Je hebt gelijk. Maar wat was jij dan vroeger? Ik ben acht keer Belgisch kampioen geweest. Jij niet één keer.' Hij ontplofte en vloog me aan. Thierry Peersman wilde me beschermen, maar hij was een jongen van nog geen 65 kilo. Hij had geen schijn van kans tegen Dedecker en kreeg een pak slaag. Dedecker raakte hem hard in het gezicht. Eén keer, twee keer. Na dat incident gingen Peersman en ik terug naar ons hotel, in het gezelschap van een trainer van het Duitse team. Maar Dedecker stormde ons achterna en even later zat het er ook daar bovenarms op. Hij was naar mijn kamer gekomen om me duidelijk te maken wie de baas was, en vooral om me duidelijk te maken dat ik mijn mond moest houden. Er was geen reden om dit in de pers te laten uitlekken, brulde hij. Ik vroeg dat hij mijn kamer zou verlaten, maar dat vertikte hij. Hij wilde vechten. Ik zei: 'Waarom wil je dit niet in de kranten? Omdat de mensen dan zullen weten dat je niet alleen op je vrouw slaat, maar ook op je atleten!' Toen ging hij volledig in het rood. Hij sloopte mijn halve hotelkamer en de wasbak in mijn badkamer.»
Het stemmenkanon Het derde deel heet Het stemmenkanon en omvat 92 paginas. Volgende onderwerpen worden erin behandeld:
Che Guevara en het flamingantisme Dedecker beweert in zijn jonge jaren een bewonderaar geweest te zijn van Che Guevara. Hij werd namelijk aangetrokken door het jeugdig idealisme van de linkse beweging. Door zes reizen naar het armoedige en dictatoriale Cuba werd hij echter ontnuchterd en van die bewondering bleef niets meer over. Dedecker was geen flamingant van huis uit maar werd dat onder invloed van zijn judoleraar Joris Lestaeghe, een flamingant in hart en nieren, met een zwarte vader. Botsingen met een communautair karakter met ééntalige Franstalige judobonzen droegen verder meer dan één steentje bij.
Bij de liberalen Met de CVP had Dedecker zijn eerste politieke contacten. Hij vond dat echter een mosselpartij. Toen alle partijen in 1999 op zoek gingen naar Bekende Vlamingen kwam Bert Anciaux (toen VU ID21) logischerwijze de flamingant Dedecker opvrijen. Bij een eerste contact leerde Jean-Marie Vincent Van Quickenborne kennen, toen ook nog geen liberaal. Met Anciaux werd het verder niets omdat de partij zijn beloften tegenover Dedecker niet hield. Zijn loopbaan bij de VLD startte met een diner met Verhofstadt, die hem de derde plaats op de volgende senaatslijst beloofde. Toen Dirk Sterckx ook toetrad tot de partij, moest Dedecker zich echter tevreden stellen met de lijstduwerplaats. Als dat niet tot succes zou leiden, zou hij gecoöpteerd worden. Aanvankelijk klikte het zowel op ideologisch als op persoonlijk vlak goed tussen Guy en Jean-Marie die rechtstreeks verkozen werd met 52.492 stemmen. Succes verwekt ook afgunst. Dedecker moest zich voortdurend opnieuw bewijzen. Hij werd niet beloond voor zijn verkiezingsuitslag en toen het op het verdelen van de lucratieve postjes aankwam, werd er gefoefeld. Maar zijn populariteit en dus zijn invloed in de partij, namen toe waardoor hij een bedreiging begon te vormen voor de gevestigde partijkopstukken. Hij behoorde immers niet tot de bestaande clans (De Croo, De Gucht, Verhofstadt). De partij schoof ook steeds meer naar links op terwijl Dedecker vasthield aan zijn libertair gedachtegoed. Hij vond toen steun bij Van Quickenborne, Ward Beysen en Hugo Coveliers. Vooral Quickie en Fluppe (Q en JMD), zoals ze toen genoemd werden, waren twee handen op één buik. De interne machtstrijd binnen de VLD werd toen ingezet. Het begon met verdeeldheid over het migrantenstemrecht (plus algemene regularisatie en snel-Belgwet) en het ging verder met de uitstap uit de kernenergie. Boven dat alles hing de onderlinge strijd tussen Verhofstadt, De Gucht en Dewael. Hugo Coveliers liep onvoldoende in de pas en werd afgezet als fractieleider in de senaat. Dedecker bleef echter scoren bij de partijaanhang met onder andere zijn verzet tegen de superboetes, zijn negatieve houding tegenover de dotaties voor het koningshuis, zijn positieve houding tegenover de uitbreiding van de wettige zelfverdediging en zijn verzet tegen de heksenjacht op rokers. De partijtop nam hem dat allemaal niet in dank af. Einde 2004 kandidaat stelde Jean-Marie zich kandidaat voor het voorzitterschap van de partij met Bart Somers als tegenstander. Hij scoorde zeer hoog (38,32%) maar hij beweert dat de verkiezingen flagrant gemanipuleerd werden omdat de partijbonzen hem niet als voorzitter wensten. Hij beschrijft in het boek hoe Van Quickenborne hem toen in de steek liet, zijn vriend die aan hem zijn leven te danken had, toen hij in Lybië bedolven werd onder een hoop zand. De partijtop stak een handje toe om de twee vrienden uit elkaar te halen. Het grootste verraad pleegde Quickie toen Dedecker niet meer wou opkomen voor de gemeenteraadsverkiezingen in 2006. Hij had al door dat Karel De Gucht van hem af wou en weigerde zich als lijstduwer te laten inzetten om Bart Tommelein aan een plaatsje in de gemeenteraad van Oostende te helpen. Toen Dedecker in het buitenland verbleef, zou Van Quickenborne hem beloofd hebben dat hij een getekende brief van Guy Verhofstadt in zijn bezit had waarin Dedecker de garantie kreeg dat hij mocht rekenen op een verkiesbare plaats in de senaat, mits deel te nemen aan de gemeenteraadsverkiezingen in de strijd tegen Vande Lanotte. Die brief bleek echter niet te bestaan. Dedecker had toen zijn schriftelijke verklaring al bezorgd. Dat was het begin van het einde van het VLD avontuur. Ondanks de bede van Verhofstadt en Somers om het niet te doen, publiceerde Jean-Marie in 2006 toch zijn boek Rechts voor de raap. Het kende een enorm succes. Dat was de druppel die de emmer deed overlopen en Dedecker kreeg dus niet de beloofde ministerportefeuille van economie. Hij die ooit zo graag minister van sport geworden was, mocht dus opnieuw een droom vergeten. Hij werd tenslotte uit de partij gezet, na een nieuw meningsverschil (verraad noemt hij het), deze keer met Bart Tommelein.
De Gucht en de detective Volgens Dedecker wilde De Gucht hem, vanaf zijn toetreding tot de partij in 1999, enkel maar buiten pesten en vernederen. Hij noemt hem hoogmoedig of zelfs Keizer Karel. In 2008 werd De Gucht door het weekblad Humo beschuldigd van voorkennis bij de verkoop van Fortis-aandelen. Nog vóór het nieuws van de verkoop van Fortis aan Nederland bekend werd, zouden kennissen en familieleden aanzienlijke hoeveelheden aandelen verkocht hebben in het kantoor van Berlare. De zaak werd (op onbegrijpelijke manier?) geseponeerd. Rond dezelfde tijd werd Dedecker ook op de hoogte gesteld dat De Gucht zou gelieerd zijn aan de nieuwe eigenaars van het gerechtshof in Veurne. Dedecker zou grote onregelmatigheden vastgesteld hebben bij de verkoop van gerechtshoven, ingevolge de beslissing van de regering om 11 loten overheidsgebouwen te verkopen en dan terug te huren om op die manier gaten in de begroting te dichten. Dat principe heet sale-and-lease-back, dus verkopen en daarna zelf huren. Dedecker laakt dat systeem ten zeerste, omdat het de beste manier blijkt om snel rijk te worden maar vooral omdat de belastingbetaler de rekening moet betalen. Hij stelt bovendien vast dat de transacties uitgevoerd worden door inderhaast opgerichte maatschappijen, zonder eigen kapitaal. Volgens Dedecker zou De Gucht als voorzitter van de VLD een connectie gehad hebben met zon maatschappij en mee geprofiteerd hebben. Volgens Dedecker zijn de voorbeelden van gebouwen waarvoor, na de verkoop, gedurende jaren zotte en dure huurprijzen betaald werden, legio. De aangewende methode, met stromannen, geeft natuurlijk aanleiding tot schimmige toestanden. Toen Dedecker op een dood punt in Ierland aangeland leek, deed hij een beroep op een privédetective. Dat had als gevolg dat de pers in 2009 uitpakte met het nieuws dat hij een privédetective op De Gucht gezet had, terwijl het gevraagd onderzoek eigenlijk een investeringsmaatschappij betrof. Eén en ander zou echter gemanipuleerd zijn. Er ontbrak zogezegd een contract tussen de detective en JMD, waarin deze opdracht gaf om expliciet die maatschappij na te trekken. Dedecker zou daarvoor nu nog steeds achtervolgd worden en loopt daarom niet hoog op met justitie.
Op bezoek bij Dutroux In 2002 werd Dedecker gecontacteerd door een journalist die beweerde dat Dutroux iets wilde bekennen. Er moest wel iemand gevonden worden die de kindermoordenaar kon en mocht opzoeken in de gevangenis. En dat werd uiteindelijk Jean-Marie die als senator het recht daartoe had. Hij kreeg van toenmalig justitieminister Verwilghen de toelating mits iemand mee te nemen. Op weg naar Aarlen hadden beide echter een ongeval. Toen kwam daar toch wel een journalist voorbij zeker die het tweetal naar Aarlen bracht en zelfs mee in de cel mocht, hoe onwaarschijnlijk dat ook mag klinken. Dedecker beweert dat Dutroux hem aansprak met Monsieur le président omdat hij dacht de senaatvoorzitter Armand De Decker voor zich te hebben. Dutroux had verder niets te vertellen en het bezoek werd dus een maat voor niets. Anderhalve maand later werd Dedecker opgebeld door een andere journalist die vroeg of het wel klopte dat hij bij Dutroux geweest was. Er werd hem toen verweten dat hij een journalist bij Dutroux binnengesmokkeld had. Dedecker zweert bij hoog en bij laag dat zijn verhaal klopt. Hij beweert nu erin geluisd te zijn geweest door de journalist die hem in 2002 contacteerde. Hij werd wel drie maanden geschorst in het partijbestuur en een coach moest in die tijd op hem letten. De Gucht had dus gescoord.
Het verraad van De Wever Een ex-journalist, een kennis van Jean-Marie die voor de N-VA, toen nog een kleine partij, werkte, stelde hem op zeker ogenblik voor om contact te nemen met Geert Bourgeois en met Bart Dewever. Na lezing van het boek Rechts voor de raap zag men in Dedecker de man die hun sociaal-economisch programma kon opwaarderen. Ze wilden dus met hem samenwerken. De N-VA zat toen in een kartel met de CD&V en daarom moesten de gesprekken plaatsvinden in het grootste geheim. Het kartel stond of viel met het aantal plaatsen dat de N-VA zou krijgen bij de verkiezingen van 2007. Dedecker beweert nooit een plaats op een lijst gevraagd te hebben maar hij vond dat hij en N-VA op éénzelfde ideologische lijn zaten. Hij zegt verder dat hij vanaf het eerste ogenblik gevraagd heeft of de CD&V geen probleem zou maken over zijn komst. Toen het nieuws van de overstap van Dedecker naar de N-VA bekend geraakte, bleek dat er binnen het partijbestuur slechts een heel kleine minderheid tegen Dedecker gekant was, Ook de toppers van de CD&V, waaronder Leterme, waren oorspronkelijk pro maar na de reactie van de ACW voorman Renders, gesteund door Jean-Luc Dehaene, veranderden ze van mening. Vande Lanotte deed er in Oostende nog een schepje bovenop door ermee te dreigen dat de CD&V schepenen uit het college zouden gezet worden als ze toelieten dat Dedecker tot het kartel toetrad. Toen een opiniepeiling de N-VA maar liefst 16% toedichtte, ontstond paniek bij de CD&V die meteen toegaf aan de eis van N-VA voor verkiesbare plaatsen op alle kieslijsten. De Wever durfde toen Dedecker niet op de hoogte brengen dat zijn partij voor de CD&V en niet voor hem gekozen had. Na nog wat schijnbewegingen en verklaringen werd Dedecker definitief afgevoerd. Jean-Marie was daarvan sterk onder de indruk en nam het De Wever erg kwalijk. Hij betreurde vooral dat hij niet zou kunnen meewerken aan de realisatie van hun gemeenschappelijke maatschappijvisie: tegen het gratis-socialisme, behoud van de indexering van de nettolonen, tegen het verhogen van lasten op arbeid, identieke migratiepolitiek (zie boek Hoofddoek of blinddoek), bestrijden van verkwistingen bij de overheid, afslanking van de overheid, hun Vlaams-nationalisme
Commentaar: Een vergeten hoofdstuk Dedecker heeft in zijn boek 14 bladzijden gewijd aan zijn toenadering tot de N-VA en over hun gemeenschappelijke opvattingen. Waar hij het niet over heeft, zijn zn gesprekken met het Vlaams Belang, simultaan met deze met het N-VA. Of klopt het misschien niet dat hij begin 2007 onderhandeld heeft met Filip Dewinter, die hem de senaatslijst van het Vlaamse Belang of een gezamenlijke lijst wilde laten trekken? Had vooral Marie-Rose Morel zich daar toen niet tegen verzet, dan was het ook zo ver gekomen. Of is er nooit sprake geweest van een Forza Flandria? Heeft Jean-Marie in juni 2008 geen geheime gesprekken gevoerd met Bruno Valkeniers over een Vlaamse frontvorming? Hij zal zich dat allemaal niet meer herinneren, zeker?
Het sprookje van de LDD Omdat hij enerzijds niet gewenst was bij de VLD noch bij de CD&V noch bij de N-VA noch bij Vlaams Belang en anderzijds op revanche uit was, richtte Dedecker dan maar begin januari 2007 een eigen partij op, samen met Boudewijn Bouckaert, nog een ex-VLD. Als slachtoffer van de N-VA kon hij, volgens hem, op morele en financiële steun rekenen vanwege de Vlaamse beweging. Ook bedrijven openden hun beurzen en zelf stopte Dedecker er ook heel wat geld in. Maar hij had weinig tijd want in juni waren er al federale verkiezingen. De kandidaten stroomden van alle kanten toe. Volgens Dedecker was er namelijk een ideologisch gat in de markt: ontevreden VLDers omdat die partij niet rechts genoeg was en ontevreden N-VAers die een hekel hadden aan de CD&V. Ook het groot succes van zijn boek droeg bij tot het succes, uitgedrukt in de peilingen (16 à 17%). De partij werd Lijst Dedecker genoemd omwille van Jean-Maries bekendheid. Deze vermeldt verder hoe enkele bekende personen tot zijn partij toegetreden zijn: Ulla Werbrouck, Piet Deslé, Ivan Sabbe, Anne De Baetzelier, Peter Reeckmans, Lode Vereeck, Dirk-Jan Eppink. Enkele wilden wel komen maar mochten of durfden niet: Margriet Hermans, Dr Beaucourt. De grote test voor de partij waren dus de federale verkiezingen van 2007. Het werd een succes: 8% en twee verkozene in West-Vlaanderen. De volgende verkiezingen, de Vlaamse en Europese in 2009 leverden minder goede uitslagen (7,6 %) op dan verwacht en dan in de opiniepeilingen. In 2010 was het resultaat ronduit slecht aangezien Dedecker als enige verkozen werd voor de kamer van volksvertegenwoordigers.
De affaire Dirk Vijnck Gebrek aan tijd en middelen zijn een grote handicap voor een nieuwe partij. De onbekende Dirk Vijnck werd na een interne ruzie in Leuven lijsttrekker voor de kamer omdat hij 5.000 euro kon en wilde besteden aan zijn campagne. Hij werd wonder boven wonder verkozen samen met 4 andere kandidaten, juist genoeg om een fractie te vormen, hetgeen de partij drie- tot vierhonderdduizend euro per jaar opleverde. Open VLDers konden Vijnck echter overtuigen om naar hun partij over te stappen. Door dat financieel verlies moest de LDD zes medewerkers afdanken. Vijnck zag later in dat de VLD hem gebruikt had, kreeg wroeging en keerde tenslotte terug naar LDD. Bart Somers gaf later wel toe dat hij verkeerd handelde, maar De Gucht had weer gescoord.
Wielrennen als nationale godsdienst Dedecker bestempelt zijn relatie met de wielersport als problematisch., een haat- liefde verhouding. Enerzijds een grote bewondering voor het hoge lijdengehalte van deze sport maar anderzijds een enorme afkeer voor doping, omkoping en allerlei kuiperijen. Zijn bewering, zonder bewijzen, dat hij de namen van drie toprenners kende die doping hadden ingenomen, leidde tot de veronderstelling dat onder andere Tom Boonen daarmee zou bedoeld zijn. Omdat hij het bondsparket van de wielerbond wantrouwde, gaf hij het dossier aan de hormonenmagistraat in Gent waarna het aan de hormonencel van de federale politie in Kortrijk overgemaakt werd. Er werd een ingenieus netwerk van dopinghandel opgerold waarbij zogezegd epo ingespoten werd aan mensen die overleden waren. De kleine garnalen werden gepakt en de grote bleven buiten schot. Dedecker vertelt hoe twee dopingonderzoekers van de cel Kortrijk uitgeschakeld werden, hoe gepland onderzoek in Italië geweigerd werd en hoe aangeboden hulp uit Italië niet aanvaard werd. Tegen de grote man in het wielrennen Patrick Lefevere was Dedecker niet opgewassen. Baanrenner Dimitri Defauw, die geheimen van de Quick Step wilde onthullen, pleegde zelfmoord uit wanhoop. Dedecker beschrijft verder de zaak Museeuw, die relaties onderhield met veearts José Landuyt en daarbij gebruikt maakte van codenamen (wespen en gesneden broden). Museeuw kreeg de raad zijn dopinggebruik te bekennen. Een mail daarover werd gelekt en Dedecker kreeg daarvan de schuld. Dedecker vindt dat dopinggebruikers niet als criminelen hoeven beschouwd te worden. Hij is echter ook van mening dat minder eisen aan wielrenners moeten gesteld worden. Topsporters die zich niet aan de regel houden, moeten weten dat ze hun sport een slechte dienst bewijzen, dat ze de supporter bedriegen. Jean-Marie vindt tenslotte dat er nog niets veranderd is in het wielrennen. De renners stoppen niet met doping omdat het verkeerd is, maar uit schrik om gepakt te worden. De profploegen worden nog steeds geleid door mensen met dopingboter op hun hoofd. Dokters in Italië en Spanje blijven nog even actief. Volgens hem mag het UCI wel amnestie verlenen aan dopingzondaars, maar slechts na een biecht en mits berouw te tonen.
<ALIGN="CENTER">>
Commentaar: Een andere stem In verband met de ervaringen van Dedecker in de wielersport, schrijft Hans Vandeweghe: «Dedecker is gefrustreerd uit het wielerwereldje gestapt. Hij heeft het overal geprobeerd, maar telkens botste hij tegen de mastodont Lefevere. Dedecker werd vernederd en hij kan niet tegen zijn verlies. Hij heeft een aversie ontwikkeld voor Lefevere.»
En over het geval Museeuw: Wat Dedecker met Museeuw heeft gedaan is voor mij totaal onaanvaardbaar. Het vertrouwen van iemand zo schaden, dat vind ik zo erg. Museeuw had hem in vertrouwen genomen en dan doet Dedecker zoiets. Een vertrouwelijke mail op straat gooien, kan het nog lager?»
Mensenhandel in het voetbal Dedecker noemt voetbal een machtig spelletje maar een zieke bedrijfstak met een cynische loonvorming. Volgens hem is er geen enkele economische wet van toepassing op de voetbalwereld. Onwaarschijnlijke jaarsalarissen, die onvoldoende belast worden, vormen de reinste discriminatie. Waar komt dat grote geld vandaan? Niet zelden van misdaadgeld en petrodollars. We hebben allemaal vragen bij hoge bonussen voor bankiers en bedrijfsleiders, maar we kunnen ons schijnbaar goed vinden in het waanzinnig geldverkeer in de voetbalwereld. Dubieuze makelaars brengen jonge voetballers uit Afrika naar hier. Om deze mensenhandel en het misbruik te stoppen, zorgde Dedecker ervoor dat het minimum- jaarsalaris voor niet - EU sporters verhoogd werd tot een redelijk bedrag.
Pamperland In dit hoofdstuk geeft Dedecker zijn cynische visie over de huidige toestand van de Belgische sport, na de Olympische spelen in Londen. Hij vindt de balans erg negatief. Hij wijdt dat aan de gemiddelde ouderdom van onze BOIC staf, die al tevreden is met een status quo en die zich meer bekommert om communautair evenwicht dan om prestaties. Vijf ministers voor sport vindt hij te veel. Hun sportportefeuille blijft altijd ondergeschikt aan hun andere verantwoordelijkheden. Ook de begeleiding is niet wat ze moet zijn. Journalisten zijn al tevreden met een Olympisch diploma. Aan geld is er nochtans geen gebrek. Subsidies worden door toppolitici overvloedig uitgedeeld aan hun favoriete clubs. Ook aan de sportinfrastructuur ligt het niet: zwembaden, een indoor- atletiekpiste, weinig gebruikte wielerbanen en een dozijn topsportscholen, die onvoldoende rendement opleveren. Er is nochtans talent voorhanden maar het moet ontwikkeld worden door een sportcultuur. Wat er nog moet gebeuren? De topsportfederaties moeten professioneler worden en aangezet worden tot het nemen van verantwoordelijkheden. De financies moet gedepolitiseerd en gecentraliseerd worden. Begeleiders, trainers, coaches en sportbobos moeten vergoed worden per prestatie en moeten daarop afgerekend worden.
Een steen op de maag In het laatste hoofdstuk van zijn boek overloopt Dedecker zijn verwezenlijkingen en zijn ontgoochelingen. Zijn eerste politieke actie was zijn verzet tegen de hakbijlpolitiek van Ruimtelijke Ordening, met name tegen de afbraakpolitiek van zonevreemde woningen van Steve Stevaert. Regelneverij leidt tot pestgedrag, vindt hij. Hij is er fier op dat hij enkele kleinere successen geboekt heeft bij de controle van de uitvoerende macht: doorsturen van de directeur van Flanders House in New York, op basis van belangenvermenging, ontslag van minister Fientje Moerman wegens wanpraktijken, schorsing van politiebaas Koekelberg wegens onterechte benoemingen met als gevolg het aftreden van Patrick Dewael als minister van binnenlandse zaken, onderzoek naar onregelmatigheden bij verkoop van overheidsgebouwen, aanklachten wegens mensenhandel in de sport, protest tegen de meedogenloze zeehondenjacht in New Foundland, wet op inkomenscompensatie na sluiten van handelszaak wegens werken. Hij heeft ook enkele mislukte pogingen ondernomen om beweging te brengen in bepaalde dossiers, die wel brandend actueel blijven: dieren slachten zonder verdoving mag nog steeds, zijn wetsvoorstel voor een eenheidsstatuut van arbeiders en bedienden zit in de ijskast. Op de autostrade de pechstrook gebruiken als rijstrook wordt soms toegepast. Dedecker heeft ook kritiek op het koningshuis dat hij vergelijkt met een operettegezelschap dat niet kan zingen. Prins Laurent noemt hij Prins woef. Jean-Marie heeft echter ook veel ontgoochelingen opgelopen in de politiek, in zoverre zelfs dat hij eigenlijk achteraf moet toegeven dat hij nooit in de politiek had moeten gaan. Zijn grootste ontgoocheling is de vaststelling geweest dat het parlement zichzelf machteloos en overbodig heeft gemaakt. De leden zijn vazallen van hun partij en van de regering. Een tiental politici van diverse pluimage zijn de bazen. Er is ook geen verschil meer tussen de uitvoerende en de wetgevende macht. Dedecker valt ook de verzuiling van onze politiek aan. Onze ganse maatschappij wordt ingedeeld in de kleuren blauw maar vooral rood en groen. De vakbonden, de politiek benoemde rechters en de politietop zijn daar voorbeelden van. Wil je een betrekking bij de staat, dan heb je best een partijkaart. Zelfs het bedrijfsleven is grotendeels afhankelijk van de politiek. Jean-Marie is wel blij dat hij dat allemaal heeft kunnen meemaken van op de eerste rij. Hij heeft er wel een enorme prijs voor betaald en moet vaststellen dat het systeem eigenlijk weinig veranderd is. Toch vindt hij dat hij toch iets betekend heeft in de politiek. Hij is ook blij getuige geweest te zijn van wat zich in de sportwereld afspeelt. Natuurlijk kon in dit boek de relatie/vete tussen Dedecker en Vande Lanotte niet onbesproken blijven. Jean-Marie beweert dat het boek De keizer van Oostende bewijst dat hij gelijk had in zijn Oostendse strijd tegen de meerderheid in de gemeenteraad en tegen de maffiose politiek (in immobiliën, bij de Vinci- groep die een monopolie heeft in het parkeerbeleid, in de energiesector, in de haven en straks ook in de luchthaven). Maar hij betreurt dat hij geen gelijk krijgt en dat er dus niets verandert. Hij moet toegeven dat Vande Lanotte een maat te groot is voor hem maar hij betwist dat het keizerboek volledig van zijn hand komt, zoals zijn tegenstander beweert. Dedecker kan het niet laten om nog wat verder in te gaan op de wanpraktijken die aan de rode voorman kunnen toegeschreven worden maar waartegen niets ondernomen wordt, bijvoorbeeld zijn bescherming van fraudeurs in het Autonoom Gemeentebedrijf Vismijn. Hij klaagt aan dat Publiek Private Samenlevingsvennootschappen opgericht worden om de macht van de politiek te bestendigen. Het zijn politiekers die de raden van bestuur en de directiecomités daarvan bevolken, uiteraard vergoed met zitpenningen. Dedecker berijdt ook nog zijn stokpaardje Dexia, dat zoals De Lijn, Belgacom en Elektrabel overigens, geleid en bevolkt wordt door gezagsonderhorige aan de politieke partijen, met bancair analfabetisme tot gevolg. Hij betreurt dat klokkenluiders niet gehoord maar eerder verketterd worden. Jean-Marie Dedecker beëindigt zijn boek met een stukje over zijn privéleven: zijn verhuis naar Middelkerke, zijn scheiding na 40 jaar huwelijk waarvoor hij de schuld op zich neemt. Hij noemt zichzelf een slechte huisvader, ontrouw en overmoedig.
Hij beweert zich nu, aan de waterkant, met zijn tweede vrouw, een gelukkig mens te voelen.
Commentaar: Nog een vergeten hoofdstuk We herinneren ons allemaal hoe Dedecker zich in 2000 in de zaal De Kroon opwierp als de redder van Westende, dat de strijd aanging tegen het asielcentrum. Later durfde hij er zijn gezicht niet meer vertonen. Erger nog, hij probeerde zelfs mee te werken aan de integratie van het centrum in het dorp, zij het dan met het oog op de centen van het integratiefonds. Over de zaak rond de ijsbaan in Middelkerke: De Brugse procureur Guy Billiouw zei dat 'alles erop wijst dat men de exploitatie van de ijspiste wilde gunnen aan de firma Kiosk-on-Ice van Dedecker en om dat te verwezenlijken werd er valsheid in geschrifte gepleegd.' In januari 2007 achtte de correctionele rechtbank van Brugge die beschuldigingen bewezen. Burgemeester Landuyt kreeg twaalf maanden voorwaardelijk en een boete van 1.487 euro voor valsheid in geschrifte. Toerismedirecteur Germonprez kreeg dezelfde straf en gemeentesecretaris Leo Coulier werd tot tien maanden voorwaardelijk veroordeeld. Marc Gunst en Ernst Van Crugten kregen acht maanden. Maar wie kreeg helemaal niks? Wie stond in Brugge zelfs niet voor de rechter? Jean-Marie Dedecker. Heel vreemd, want hij had wel financieel voordeel gehaald uit dit - door de rechter als bewezen verklaarde - geknoei met aanbestedingen.
Maar, er werden ook boeken geschreven OVER Jean-Marie Dedecker
Mijn jaar bij Jean-Marie Dedecker door Thierry Debels
<ALIGN="CENTER">
De Vlaamse verkiezingen van 7 juni brachten niet het verhoopte succes voor Lijst Dedecker (LDD). In plaats van de voorspelde 16% van de stemmen werd het nauwelijks de helft ervan. Een overwinningsnederlaag werd die dag een feit. In dit politiek belangwekkende boek analyseert Thierry Debels hoe dit komt. De aanvaring tussen Dedecker en reclamemaker Wim Schamp, de uitschuiver van kamerlid Rob Van de Velde in de pers, de uitzetting van secretaris Jo Claus... Debels analyseert vlijmscherp en biedt telkens weer nieuwe verrassende elementen aan die een ander licht werpen op de gebeurtenissen. Debels was gedurende een jaar parlementair medewerker bij Lijst Dedecker en zat in die hoedanigheid op de eerste rij van het schouwspel. Hij zag hoe het er aan toeging in de verschillende provincies bij het samenstellen van de kieslijsten. Wat is er werkelijk gebeurd met de privédetective die Karel De Gucht schaduwde? Wat was de motivatie van Kamerlid Dirk Vijnck om over te stappen naar OpenVLD en waarom sloot hij zich kort nadien opnieuw aan bij LDD? Wie heeft de kandidatuur van Antwerps spoedarts Luc Beaucourt vroegtijdig gelekt in de pers? En vooral, wie is Jean-Marie Dedecker echt: een bullebak of een slimme politicus? Slaagt Lijst Dedecker erin uit te groeien tot een partij waarmee de gevestigde waarden vanaf nu terdege rekening moeten houden, of is het momentum definitief voorbij? Op deze en vele andere vragen geeft dit boek een verhelderend antwoord.
Volgende tekst staat op de achterkaft van het boek: Jean-Marie Dedecker is het politieke fenomeen van de afgelopen jaren. Om hem zullen volgende jaren de verkiezingen draaien. De vraag is niet zozeer of hij een aanzienlijk deel van de kiezerskoek naar zich toe zal halen. De vraag is eerder: hoe verpletterend wordt zijn overwinning? . Tot nu toe vulde Jean-Marie Dedecker het grootste deel van zijn leven met sport en business. Hij was judoka, judocoach en verzekeringsagent. In 1999 stapte hij in de politiek. Binnen een mum van tijd werd hij een van de bekendste koppen in Vlaanderen en schoof hij steeds verder op naar rechts: eerst binnen de VLD, daarna daarbuiten. Zijn mateloze populariteit heeft hij te danken aan zijn antipolitieke houding, een gespierd rechts populisme en vooral aan veel schandalen, hele, halve, echte, vermeende, het doet er allemaal niet zoveel toe. Van een dubieus celbezoek aan Marc Dutroux met een journalist van VTM aan zijn zijde tot mysterieuze EPO-slikkende coureurs.
Commentaar: Deze korte inhoud van het boek is wel heel braaf en vriendelijk voor Dedecker. In werkelijkheid wordt hij er eigenlijk afgekamd tot tegen de grond. Hij wordt erin afgeschilderd als een wat schimmige zakenman, een man van centen en procenten, met niet altijd even hoogstaande morele principes en financiële scrupules. In verband met zijn judoverleden lezen we er dat hij weliswaar zijn atleten motiveerde om de tegenstander te vloeren maar dat Jean-Marie zelf zijn atleten vloerde. Op het tijdstip van het verschijnen van het boek, werden ook artikels daarover gepubliceerd in Humo. nummers 17 (JMD: De Buffel uit het gelijknamig boek van Raf Sauviller) en 18/2009 (De Schandalen van JMD) en het artikel Integratie on Ice in P-magazine. Als slechts de helft waar is van wat daarin allemaal geschreven wordt, dan zou men zich kunnen afvragen of Dedecker wel degelijk een politicus-moraalridder is waarvan kan verwacht worden dat hij de bestaande partijen, parlementen en regeringen zal uitmesten.
Op zijn Dedeckers: enkele straffe uitspraken Pubers met de ruggengraat van een braadworst Mijn vader had meer teer in zijn longen dan op zijn oprit (2x) Bescheidenheid was nooit mijn sterkste eigenschap. Straks ga ik nog denken dat de evenaar door mijn reet loopt. Pissen tegen de broek van een tjeef? Het loopt er zo af!
Artikels geschreven over Jean-Marie Dedecker
Het zou me natuurlijk te ver leiden als ik alles wat ooit over Jean-Marie geschreven werd hier zou vermelden. In de persdatabank Mediargus zouden namelijk niet minder dan 34.489 artikels staan van allerlei inhoud, belang en kwaliteit. Ik heb er hier dus maar enkele geselecteerd.
Naast scholen voor gewoon onderwijs in de verschillende deelgemeenten, zijn er in Middelkerke ook twee scholen voor buitengewoon onderwijs gevestigd.
Waarom buitengewoon onderwijs? Het is onderwijs voor kinderen die het gewoon onderwijs niet kunnen volgen vanwege leer- of gedragsproblemen, vanwege een lichamelijke, een zintuiglijke of een verstandelijke beperking. Vanaf de leeftijd van dertien jaar, uitzonderlijk vanaf twaalf jaar, kan/mag een kind naar het buitengewoon secundair onderwijs mits een CLB* attest te hebben. *Centrum voor leerlingenbegeleiding (zie verder)
De maximumleeftijd is 21 jaar maar dat kan verlengd worden tot maximum 25 jaar, na goedkeuring van de Commissie van Advies voor het Buitengewoon Onderwijs. De bewuste persoon krijgt in een gespecialiseerde instelling aangepaste lessen en deskundige begeleiding op zijn/haar maat. De klasgroepen zijn kleiner dan in het gewone onderwijs, men beschikt er over speciale leermiddelen en over hulpverleners (logopedist, kinesitherapeut, psycholoog, ergotherapeut, orthopedagoog, verpleegkundige, tolk Vlaamse gebarentaal). Dat maakt ook dat de kostprijs per leerling en per jaar in het buitengewoon onderwijs heel wat hoger is dan in het gewoon onderwijs. Ziehier de bedragen voor 2011 voor het buitengewoon secundair onderwijs, per leerling, in euro: (GO = gemeenschapsonderwijs, VGO = vrij gesubsidieerd onderwijs)
Let wel, dat zijn niet de prijzen die een leerling moet betalen, maar het is de kostprijs voor de instelling/ de overheid.
Opleidingsvormen De opleiding wordt aangepast aan de aard en ernst van de beperking van de leerling. Er worden vier opleidingsvormen georganiseerd:
Opleidingsvorm 1: geeft een sociale vorming met het oog op integratie in een beschermd leefmilieu. Leerlingen die deze opleiding afronden stromen door naar een dagcentrum of bezigheidstehuis of blijven gewoon thuis.
Opleidingsvorm 2: geeft een algemene en sociale vorming en een arbeidstraining. Zij wil leerlingen integreren in een beschermd leef- en arbeidsmilieu. De opleiding bestaat uit twee fasen.
Opleidingsvorm 3: (is buitengewoon beroepsonderwijs) geeft een algemene, een sociale en een beroepsvorming met het oog op integratie in een gewoon leef- en werkmilieu.
Opleidingsvorm 4: (wordt niet georganiseerd in Middelkerke) bereidt voor op een studie in het hoger onderwijs (ho) en wil de leerlingen integreren in het actieve leven. Deze opleidingsvorm richt zicht tot leerlingen met voldoende intellectuele vaardigheden om de programma's van het gewoon onderwijs te volgen, op voorwaarde dat er pedagogische methodes en middelen worden aangeboden die zijn aangepast aan hun beperking.
De opleidingsvormen in het secundair worden aangeboden voor leerlingen behorend tot één van de 7 omschreven types. Het type heeft te maken met de aard van de beperking of probleem van de leerling.
type 1: lichte mentale beperking
type 2: matige of ernstige mentale beperking
type 3: socio-emotionele en/of gedragsproblemen
type 4: fysieke (= lichamelijke) beperking
type 5: langdurig zieke jongeren
type 6: visuele beperking
type 7: auditieve beperking
Centrum voor leerlingenbegeleiding (CLB) Je mag alleen naar het BuSO als je een inschrijvingsverslag hebt bestaand uit een attest en een protocol van een erkend CLB. Er staat in welke opleidingsvorm en welk type buitengewoon onderwijs het meest geschikt is voor de jongere.
Een CLB kan de leerlingen helpen met leren en studeren, met het kiezen van een geschikte studierichting, met psychische en sociale problemen en met hun gezondheid. Niet enkel de leerling, maar ook de ouders en de school kunnen er terecht bij een team dat bestaat uit onder andere artsen, psychologen, pedagogen en maatschappelijke werkers.
De Middelkerkse scholen
School
Adres
Net
Hoofdzetel
CLB
Ter Strepe
Westendelaan 39
Vrij gesubsidieerd onderwijs
Katholiek Buitengewoon Onderwijs Oostende-Gistel in Middelkerke
Frére Orbanstraat 145 Oostende
De Zeeparel
Dennenlaan 2A*
Gemeenschapsonderwijs
Ter Zee Oostende
Hennepstraat 53 Oostende.
*Sinds 2003 op het vroegere domein van basisschool de Zeepaardjes
Opleidings-vormen
Types
Afdelingen
Ter Streep
3
1 + 3
Grootkeukenmedewerker, bakkersgast, tuinbouwarbeider en onderhoudsassistent (schilderwerk, hout, sanitair- en laswerk)
*voor leerlingen vanaf 13 jaar met een CLB attest BuSO OV1of OV2 type 2,4
De twee scholen zijn dus geen concurrenten van elkaar aangezien zij onderwijs verstrekken in verschillende opleidingsvormen. Ze behoren wel tot een verschillend onderwijsnet. Het zijn beide scholen voor buitengewoon secundair onderwijs.
Ter Strepe
Ingericht door vzw Katholiek Buitengewoon Onderwijs Oostende-Gistel (Kaboog). Deze vzw heeft nog twee scholen van buitengewoon lager onderwijs namelijk de H. Hartschool uit Oostende en de Rietzang uit Gistel/Zevekote. De school maakt deel uit van de scholengemeenschap Petrus en Paulus Oostende (samen met VTI, Sint-Andreas, Sint-Godelieve, Sint-Lutgardis, Sint-Jozef en OLV-college).
Hoe verloopt de vorming? Ter Strepe verstrektalgemene, sociale en beroepsvorming met het oog op integratie in een gewoon leef- en werkmilieu aan leerlingen met een lichte mentale achterstand en emotionele- en gedrag stoornissen. Het eerste jaar is een observatiejaar waarin 4 opleidingen verstrekt worden (bakkersgast, grootkeukenmedewerker, onderhoudsassistent en tuinbouwarbeider). Het dient om de leerlingen kennis te laten maken met de vier beroepen. Naast 16 uur algemene en sociale vorming (ASV) (taal, rekenen, godsdienst, creatieve activiteiten en lichamelijke opvoeding) zijn 16 uur beroepsgerichte vorming (BGV) voorzien. Daarop volgt de opleidingsfase van 2 leerjaren waarin de leerling één van de hier bovengenoemde opleidingen kiest. Elf uur ASV (waaronder nu ook 1 uur informatica) en 21 uur BGV maken het weekprogramma uit. In het 4de en 5de jaar, kwalificatiefase genoemd, doorlopen de leerlingen stages, 3 weken in het eerste jaar en 6 weken in het 5de jaar. Tien uur ASV en 22 uur BGV zijn voorzien. Na het beëindigen van de opleiding kan de leerling, indien gewenst, een Alternerende Beroepsopleiding (ABO) volgen, in samenwerking met de VDAB. Tijdens dit schooljaar komen de leerlingen twee dagen per week naar school waar ze verder begeleid worden naar een effectieve tewerkstelling, de andere drie dagen werken ze in een bedrijf.
Interne zorg Tijdens hun verblijf in de school worden de leerlingen pedagogisch ondersteund door leerlingenbegeleiders/opvoeders, leerkrachten, jojo-medewerker. (Het JoJo project is een tewerkstellingsproject van het Vlaams Ministerie van Onderwijs en Vorming. Het project richt zich in het bijzonder tot laaggeschoolde, allochtone en kansarme jongeren. De inzet van de startbaners in scholen(gemeenschappen) gebeurt via drie projecten: waaronder preventieproject. Er is tevens paramedische ondersteuning voorzien door een sociaal verpleegster, die zorgt voor medische hulp en voor de contacten met de externe organisaties die specifieke hulp kunnen bieden aan de leerlingen. Door een kinesitherapeut en logopediste die tijdens het lesgebeuren als hulp in de klas meewerken. Binnen de instelling werd ook een GOK- team * (Gelijke Onderwijs Kansen) opgericht, dat bestaat uit leerkrachten, een opvoeder en een directielid).
Het doel is dat via ondersteuning alle leerlingen dezelfde mogelijkheden en kansen krijgen om te leren en zich te ontwikkelen. Er wordt gewerkt rond 2 grote thema's: "leerling- en ouderparticipatie" en "preventie en remediëring van studie- en gedragsproblemen". Concreet doen ze inspanningen voor de leerlingenraad, leren leren, schorsingen, langdurig afwezige leerlingen Door hun initiatieven verbeteren ze het beleid op school voor die leerlingen die er nood aan hebben, maar dit komt uiteraard ten goede aan alle leerlingen op school. Nauwe samenwerking en overleg met de leerlingbegeleiding dragen hier ook toe bij.
De school werkt nauw samen met het Comité Bijzondere Jeugdzorg (dat zorgt voor de rechten van het kind: bescherming, diensten, participatie), de Dienst Geestelijke Gezondheidszorg, de Sociale Dienst van de Jeugdrechtbank, het JAC (Jongeren Adviescentrum), VDAB ). Dat is eveneens het geval met de Diocesane Pedagogische Begeleidingsdienst Brugge. DPBkiest voor een doorgedreven werking aan de basis en dit liefst in de context van de hele school. Prioritair in hun begeleidingswerk is en blijft de aanwezigheid van school- en vakbegeleiders in de scholen zelf, dicht bij het schoolbestuur, de directie, de leraren en de opvoeders. Aantal leerlingen in het Nederlandstalig buitengewoon secondair onderwijs in Ter Strepe Middelkerke volgens onderwijsniveau, type en geslacht in het schooljaar 2011-2012.
Type 1*
Type 3**
Jongens
Meisjes
Totaal
Jongens
Meisjes
Totaal
Jongens
Meisjes
Totaal
55
16
7
15
2
17
70
18
88
* type 1: kinderen met een lichte mentale handicap ** type 3: kinderen met karakteriële problemen (gedrags- en emotionele stoornissen, ADHD*, autisme, ) ***ADHDstaat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder. Het wordt ook wel aandachtstekort - hyper kinetische stoornis of aandachtstekort - hyperactiviteitstoornis genoemd.
Hoeveel leerlingen slagen erin door te stromen naar het gewoon arbeidscircuit? Zoals hierboven reeds gezegd heeft de opleidingsvorm 3 tot doel de integratie in een gewoon leef- en werkmilieu te bereiken. Van de leerlingen type 1 met lichte mentale achterstand slagen 65% erin om die doelstelling te bereiken. Van de leerlingen type 3, die moeilijker handelbaar zijn, zijn er slechts 15% die in dat opzet slagen.
Wat zal de toekomst voor de school brengen? Hoewel daar nog geen termijnen bij genoemd worden, zouden er plannen bestaan om de school voor BLO (buitengewoon lager onderwijs) uit Gistel en/of Oostende naar Middelkerke over te brengen. In de toekomst zou de school er ook een internaat bijkrijgen.
Ik bedank de directrice mevrouw Martine Rabaey voor de hartelijke ontvangst en voor het ter hand stellen van de nodige documenten.
De volledige naam van de school luidt: School voor individueel begeleid en aangepast buitengewoon secundair onderwijs (BuSO) voor jongeren van 13 tot ca 21 jaar met een matige tot zware mentale retardatie en/of met Autisme-Spectrum-Stoornis (ASS).
Hoe verloopt de vorming? Het is individueel begeleid onderwijs omdat er in principe geen klassikaal programma bestaat. Alle lessen worden opgevolgd op basis van de persoonlijke kennis, inzet, vorderingenen vaardigheden van de jongere. De term Aangepast onderwijs slaat op het veelvuldig gebruik van hulpmiddelen en/of technieken om de mogelijkheden van de student maximaal te ontplooien of om eventuele beperkingen tot een minimum te reduceren.
OV1 Leefgroep Opleidingsvorm 1 bereidt jongeren van het type 2, 3 en 4 voor op een zinvolle dagbesteding in een dagcentrum en/of op beschermd wonen thuis of in een andere woonvoorziening. Daarbij worden de accenten vooral gelegd op dagdagelijkse communicatie, (zelf)redzaamheid, sociale vorming, zinvolle vrijetijdsbesteding en (senso)motoriek (= koppeling tussen het vermogen om te bewegen en het opdoen van zintuiglijke prikkels, zoals zien, horen, voelen, bijvoorbeeld om een bal te kunnen vangen moet je die kunnen zien)
Bij de samenstelling in (kleine) klasgroepen wordt rekening gehouden met de mogelijkheden en het sociaal functioneren van de leerlingen.
OV2 Leef- & werkgroep Opleidingsvorm 2 bereidt jongeren van het type 2 en 4 voor om te kunnen functioneren in een beschermende leef-, woon- en werksituatie. We onderscheiden 2 fasen. In fase 1 maken de leerlingen op een eigen tempo, samen met de leerkracht, de overgang van het lager naar het secundair onderwijs. Aan de hand van een individueel stappenplan werken de leerlingen aan de uitbreiding van hun mogelijkheden en leren de basistechnieken aan die ze nodig hebben om in fase 2 zich verder te kunnen ontwikkelen.
Communicatie, (zelf)redzaamheid, sociaal-maatschappelijke vorming, zinvolle vrijetijdsbesteding en (senso)motorische ontwikkeling vormen dan ook de basis van hun algemene vormingsuren. Het wekelijks koken van hun eigen middagpotje bevestigt hun groei naar zelfstandigheid. In fase 2 worden de leervaardigheden en werkattitudes functioneel uitgebouwd om zo tot een optimale integratie in een beschermende leef-, woon- en werksituatie te komen. Vooral de arbeidsgeschiktmaking komt daarbij aan bod. In deze fase wordt ook de mogelijkheid ingebouwd tot stage lopen in een beschutte werkplaats of andere dienstverlenende of sociale voorziening in functie van een eventuele latere tewerkstelling. De mogelijkheid om op school kennis te maken met houtbewerking, metaalbewerking, (groen)onderhoud, opknapwerk of een administratieve opdracht en dit zowel in groepswerk of 'aan de band' is dé voorbereiding op een latere tewerkstelling en/of vrijetijdsbesteding. Leerlingen lopen daarom stage in enkele lokale instellingen en bedrijven: OCMW, containerpark en werkplaats gemeente, carwash, Kleine klasgroepen bieden de mogelijkheid tot individuele benadering van de leerlingen. Aangepast leer- en werkmateriaal beantwoordt aan de individuele noden van de leerlingen en bevordert de sociale- en denkvaardigheden, de noodzakelijke werkattitudes. Zowel in de opleidingsvorm 1 als 2 worden de jongeren zowel individueel als in groep paramedisch (logo, kine, verpleging) begeleid en extra (ortho)pedagogisch ondersteund door speciaal opgeleid personeel. De aanwezigheid van een bibliotheek, sportzaal, zwembad, cultuurzaal en winkels in de groene 'achtertuin' van de school maakt dat de leermomenten volledig aansluiten bij concrete leefsituaties binnen en buiten de school. De school is verder nogal vooruitstrevend inzake het welbevinden en de maximale ontplooiing van de jongens en meisjes. Extra-murosactiviteiten, relationele vorming, bewegingstherapie volgens Veronica Sherborne (zie http://www.multiplus.be/literatuur/Sherborne.pdf ), aangepast gebruik van de computer, leefsleutels (zie http://leefsleutels.be/cms/secundair/ ), gebruik van visuele communicatieprogramma's zoals Beta (zie http://www.betavzw.be/) en Vijfhoekpicto's (zie http://www.ictwijs.eu/index.cfm?ee=2|327) geven een extra dimensie aan het dagdagelijks structuurprogramma. Naast een aantal dagdagelijkse projecten in verband met een betere voorbereiding op de aangepaste arbeidsmarkt en het later leven in de maatschappij hebben we ons dit jaar vooral verdiept in een project om de eenvoudige menselijke (zintuiglijke) waarden van onze jongeren te stimuleren en/of verder te ontplooien. Hieruit ontsproot de senso-tuin gedachte.
Wat is autisme eigenlijk? Autisme is een pervasieve ontwikkelingsstoornis (zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Pervasieve_ontwikkelingsstoornis) die zich kenmerkt door beperkingen in de sociale interactie, de communicatie en door zich steeds herhalend gedrag. De stoornis is al aanwezig vóór de geboorte, maar is op zeer jonge leeftijd vaak nog niet duidelijk te diagnosticeren. Vaak is dat pas vanaf het derde levensjaar mogelijk, maar het kan ook pas op latere leeftijd duidelijk worden, afhankelijk van de alertheid van ouders, verzorgers en artsen. De stoornis kan niet genezen worden. Een persoon met een ernstige vorm van autisme kan niet zelfstandig leven. Vroeger dacht men dat alleen mensen met een verstandelijke handicap autistisch konden zijn. Tegenwoordig wordt autisme als grotendeels onafhankelijk van de intelligentie beschouwd. Wat de oorzaken van autisme betreft, zijn er nog maar weinig wetenschappelijk goed onderbouwde conclusies. Autisme is afgeleid van het Griekse woord αὐτός, zelf. Autisme is een ingrijpende stoornis in de ontwikkeling van het kind, met gevolgen voor de rest van het leven. Bij personen met autisme kan de ontplooiing van onder andere de sociale relaties, de taal en de verbeelding heel verstoord verlopen.
Ik bedank de heer Eric Sorel en zijn assistente mevrouw Martine Verhaeghe voor de hartelijke ontvangst en de rondleiding in hun school.
Natuurlijk moest de plaats van het gebeuren het klooster zijn dat in 1885 gesticht werd en al die tijd afhing van de orde van de zusters van de heilige Vincentius à Paulo van Kortemark. Niet minder dan elf zusters van die orde konden op de gelegenheidsfoto vastgelegd worden. Jullie zien ze hieronder.
Het zijn:
Jullie zien dus ook dat de namen Morel en Verslype de meest voorkomende namen zijn onder de genoemde geestelijken. Het gezin van schrijnwerker Cyriel Morel en Céline Jonckheere, die in de Lombardsijdelaan 5 woonden, werd gezegend met een groot aantal kinderen (15). Camiel werd pater Capucijn en de zusters Madeleine, Maria en Espérance traden in het klooster. 
Om een zo getrouw mogelijk beeld van Jerome en zijn gezin te kunnen schetsen, heb ik aan verschillende oudere Westendenaars gevraagd wat ze zich nog van hen herinnerden. Dat was niet bijster veel tot ik bij Gerard Ester terechtkwam, die er bijna alles over wist en die mij zelfs enkele fotos kon bezorgen. Gerard is geboren in de Steenstraat en woont er al zijn hele leven.
Het lager gelegen gedeelte van de Zelte kwam op zeker ogenblik onder water te staan, na het openen van de sluizen. Het gezin Debaets moest toen wel een ander onderkomen vinden. Dat werd dus Westende, maar
Een door mij aangesproken Westendenaar zag het nog voor zich dat Jerome Zon en Zee binnenreed om alle vuilbakken leeg te maken. 
Het huisvuil werd gestort om en achter zijn woonst.
De lezer die minder vertrouwd is met Lombardsijde kan hierboven nog eens het huidig en het gepland traject bekijken.
Van boven naar onder zijn dat:
Eigen trambeddingen, gelegen in of langs openbare wegen en ervan gescheiden door boordstenen, geleidingspalen, hekkens, bomen of andere vaste hindernissen, moeten bij gelijkgrondse kruisingen voor voetgangers voorzien zijn van vluchtheuvels, tenzij het dwarsen van de eigen bedding door verkeerslichten wordt geregeld. 
De meeste verkeerslichten werken met verkeerslichtenbeïnvloeding. Staat het licht op groen voor de tram, dan zijn alle andere lichten daar op dat moment rood, zodat conflicten uitgesloten zijn.
Op bepaalde plaatsen werd deze installatie aangevuld met een belsignaal wat vooral ten aanzien van fietsers en voetgangers een meerwaarde biedt.
De kruispunten met de Schoolstraat (verkeerslichten), aan de Schorrenbloemstraat en aan de Elisabethlaan (knipperlichten, spiegels en oplichtend TRAM - bord) en aan de Hoogstraat (knipperlichten en oplichtend TRAM bord) lijken mij goed beveiligd. 
Ik vrees dat zij niet verder gekeken hebben dan hun eigen omgeving, voor wat betreft de veiligheid. Alhoewel vlak voor de uitgang van hun café een reling geplaatst werd opdat de vertrekkende cafégangers niet recht onder de tram zouden lopen, zien ze schijnbaar enkel maar de toestand rond hun instelling, waar nochtans nog nooit een zwaar ongeval gebeurde te wijten aan het traject van de tram.
Het team dat de wedstrijd mag beginnen wordt bepaald door loting. Degene die de toss wint, trekt een cirkel met een diameter van 50 centimeter en gooit het but uit op een afstand tussen de 6 en 10 meter. Het team dat het but werpt, werpt ook de eerste boule en probeert deze zo dicht mogelijk bij het but te plaatsen. Daarbij moet er op gelet worden dat de voeten in de cirkel staan en zij niet van hun plaats komen voordat de geworpen boule de grond heeft geraakt.
Jullie zullen zich de tijd nog wel herinneren dat er in de Leopoldlaan een club gevestigd was, aangesloten bij de Petanque Federatie Vlaanderen met de frivole naam De Zeemeermin. Boze tongen beweren nu dat de nieuwe petanquesite er gekomen is omdat het gemeentebestuur, absoluut het exploot van het marktplein wilde herhalen. Ondanks alles, moest er nog zon ondergrondse parking met drie verdiepingen bijkomen en daarom moest de club daar verdwijnen. 
De illustratie hierboven is van de hand van Joris Debruyne en stelt de verbranding voor van de heks Barbele (De Cock) op de Burg in Brugge in 1634. (zie hierna Halte 5)
Camerlinckx-ambacht was het gebied dat bestond uit de parochies Stene, Snaaskerke, Leffinge, Middelkerke, Slijpe/Mannekensvere, Westende en Wilskerke. (dus NIET Lombardsijde)
Het geld dat sponsors in de sport investeren is geen schenking. Sponsoring wordt gedaan om er iets voor terug te krijgen. Vooreerst mag dat geld voor 50% afgetrokken worden van de belastingen.
Het was tenslotte Klaas Van Tornhout die met grote voorsprong de wedstrijd won vóór Niels Albert. Ik had de indruk dat een vermoeide Nys die zo lang mogelijk bij Albert bleef en met een onbestaande Kevin Pauwels in de achtergrond, zich niet al te ongerust moest maken in verband met de eindzege en dit dan ook niet deed. Een zeer verdienstelijke Tom Meeusen en een hard doorbijtende Bart Aernouts konden respectievelijk de derde en de vierde plaats in de wacht slepen.
Nu is er enkel nog een postpunt in de Press Shop, Distellaan 32 sinds 3 september 2012. (voorheen in de Spar van 15.10.2007 tot 1.12.2011)
Nu is er nog slechts een postpunt in de dagbladwinkel schuin daar tegenover.
Ook in deze deelgemeente is er slechts een postpunt overgebleven, namelijk in De Spar, Dorpsstraat 37.
Nu opereert van daaruit de wijkagent van Westende- dorp. Alhoewel een bord naast de ingangsdeur aangeeft dat het kantoor open is van 8 tot 12 uur, zijn er geen vaste openingsuren. Enkel wanneer wijkagent Marc Desmet van dienst is én zich niet op het terrein bevindt, is het kantoor open. Maar ja Westende is toch zo veilig en men kan altijd terecht 5 kilometer en half verder in Middelkerke.
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
>
